R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
kut voelen terwijl er eigenlijk niks aan de hand is
Hoi,
SV : ik heb een heel normaal leven en onderneem veel. Toch voel ik me vaak kut en moet ik vaak huilen, dit al voor en langere tijd (lees een paar jaar). Misschien komt het omdat ik me onnuttig en passieloos voel. De vraag is hoe ik hier vanaf kom. (ik eet gezond, beweeg genoeg en doe veel met vrienden)
Ik heb hier al vaker een topic gestart over 'mijn leven' (of hoe je het ook wilt noemen)
Er is totaal niks mis met mijn leven. Ik heb veel vrienden, druk sociaal leven, woon op mezelf, heb ook een goede band met mijn ouders, heb hobbies, ik studeer wat goed gaat. Veel mensen zijn mij als een vrolijke sfeermaker (wat ik ook kan zijn dus) En toch komen er bij de onvermijdelijke dips. Ik weet dat het normaal is om je af en toe niet zo goed te voelen, maar toch heb ik het gevoel dat dit anders is. Ook als ik het er met vriendinnen over heb, lijken ze het niet te herkennen. Ik huil soms erg veel, kan enorm tegen dingen op kijken en voel me hele dagen door schuldig. Ook krijg ik hierdoor soms ruzie met mijn moeder.
Ik wil hier zo graag van af, want het verpest veel. Ik weet alleen absoluut niet hoe ik hier vanaf kom....
Ik heb het gevoel dat ik mijn leven wil leven en dat niet aan het doen ben. Terwijl ik dus meer onderneem dan de meeste mensen die ik ken. Onder andere daarom ben ik een half jaar in het buitenland gaan studeren. Ook dat helpt niet, ik heb nog steeds niet het idee dat ik leef....
Ik dacht altijd dat het na de middelbare school over zou gaan. Omdat het daar allemaal ontzettend doelloos was. Maar misschien is het daarna alleen nog maar erger worden... Ik wil nuttig zijn, ergens voor gaan, passie hebben.
Ik ben ook al een paar keer naar een psycholoog geweest, maar volgens mij hadden die ook niet echt een idee wat ze met mij moesten. Ik werd daar ook vaak als vrolijk, realistisch en nuchter gezien
Verder eet ik gezond, beweeg genoeg, kom genoeg buiten en doe veel met vrienden.
Heeft iemand hier misschien enig idee wat ik kan veranderen / doen om hier vanaf te komen. Misschien heeft iemand hier wel de gouden eye-opener voor mij !
Bedankt voor het lezen.
SV : ik heb een heel normaal leven en onderneem veel. Toch voel ik me vaak kut en moet ik vaak huilen, dit al voor en langere tijd (lees een paar jaar). Misschien komt het omdat ik me onnuttig en passieloos voel. De vraag is hoe ik hier vanaf kom. (ik eet gezond, beweeg genoeg en doe veel met vrienden)
Ik heb hier al vaker een topic gestart over 'mijn leven' (of hoe je het ook wilt noemen)
Er is totaal niks mis met mijn leven. Ik heb veel vrienden, druk sociaal leven, woon op mezelf, heb ook een goede band met mijn ouders, heb hobbies, ik studeer wat goed gaat. Veel mensen zijn mij als een vrolijke sfeermaker (wat ik ook kan zijn dus) En toch komen er bij de onvermijdelijke dips. Ik weet dat het normaal is om je af en toe niet zo goed te voelen, maar toch heb ik het gevoel dat dit anders is. Ook als ik het er met vriendinnen over heb, lijken ze het niet te herkennen. Ik huil soms erg veel, kan enorm tegen dingen op kijken en voel me hele dagen door schuldig. Ook krijg ik hierdoor soms ruzie met mijn moeder.
Ik wil hier zo graag van af, want het verpest veel. Ik weet alleen absoluut niet hoe ik hier vanaf kom....
Ik heb het gevoel dat ik mijn leven wil leven en dat niet aan het doen ben. Terwijl ik dus meer onderneem dan de meeste mensen die ik ken. Onder andere daarom ben ik een half jaar in het buitenland gaan studeren. Ook dat helpt niet, ik heb nog steeds niet het idee dat ik leef....
Ik dacht altijd dat het na de middelbare school over zou gaan. Omdat het daar allemaal ontzettend doelloos was. Maar misschien is het daarna alleen nog maar erger worden... Ik wil nuttig zijn, ergens voor gaan, passie hebben.
Ik ben ook al een paar keer naar een psycholoog geweest, maar volgens mij hadden die ook niet echt een idee wat ze met mij moesten. Ik werd daar ook vaak als vrolijk, realistisch en nuchter gezien
Verder eet ik gezond, beweeg genoeg, kom genoeg buiten en doe veel met vrienden.
Heeft iemand hier misschien enig idee wat ik kan veranderen / doen om hier vanaf te komen. Misschien heeft iemand hier wel de gouden eye-opener voor mij !
Bedankt voor het lezen.
Heb je dit het hele jaar door? Ik herken het wel een beetje, maar heb er vooral last van in de winter.
Klinkt als een depressie, foute shit dus. Veel ervaring mee, zowel zelf als in mijn omgeving. Zeker het verschil binnen-/buitenkant is erg herkenbaar.
Niet gelijk in paniek uitbreken over allerlei mogelijke gevolgen zoals de meeste mensen doen, gewoon rustig bespreken met je huisarts, hij/zij kan je wel doorsturen naar de correcte hulpverleners.
Mocht het zover komen dat ze je antidepressiva voor willen schrijven: laat je goed voorlichten en denk er goed over na, vaak doet het meer fout dan dat het goed doet, zeker in wat mildere gevallen. Zelf heb ik er nooit een seconde over gepeinsd, ben er uiteindelijk ook zelf uitgekomen zonder al die meuk. Kennelijk wringt er iets diep binnenin je en uiteindelijk ben jij ook de enige die kan uitvinden wat datgene is en het oplossen.
Niet gelijk in paniek uitbreken over allerlei mogelijke gevolgen zoals de meeste mensen doen, gewoon rustig bespreken met je huisarts, hij/zij kan je wel doorsturen naar de correcte hulpverleners.
Mocht het zover komen dat ze je antidepressiva voor willen schrijven: laat je goed voorlichten en denk er goed over na, vaak doet het meer fout dan dat het goed doet, zeker in wat mildere gevallen. Zelf heb ik er nooit een seconde over gepeinsd, ben er uiteindelijk ook zelf uitgekomen zonder al die meuk. Kennelijk wringt er iets diep binnenin je en uiteindelijk ben jij ook de enige die kan uitvinden wat datgene is en het oplossen.
Hoe oud ben je? Het klinkt namelijk een beetje als iets dat iedereen in de puberteit wel in meer of mindere mate heeft. Nu zal je vast ouder zijn, aangezien je op jezelf woont, maar in bepaalde aspecten loopt de puberteit nog best even door (volgroeiing hersenen enzo).
Heb het zelf ook dat soort buien/periodes gehad en dat altijd een beetje als een puberteitsoverblijfsel gezien en ben er inderdaad op een bepaald moment gewoon overheen gegroeid ofzo.
Heb het zelf ook dat soort buien/periodes gehad en dat altijd een beetje als een puberteitsoverblijfsel gezien en ben er inderdaad op een bepaald moment gewoon overheen gegroeid ofzo.
*Kleine muisjes hebben kleine wensjes; beschuitjes met gestampte mensjes*
Heb er zelf ook last van..
Echt kut, ik doe voor m`n vrienden gewoon vrolijk.
Maar ik voel me van binnen gewoon kut.
Echt kut, ik doe voor m`n vrienden gewoon vrolijk.
Maar ik voel me van binnen gewoon kut.
Bedankt voor jullie snelle reacties, echt aardig !
@ TimMer1981
Bedankt voor je post. Ik heb heel erg het gevoel dat er iets van binnen wringt, maar dat ik niet weet wat ik er mee moet. Het komt er misschien wel op neer dat ik andere dingen wil dan die ik nu aan het doen ben... Wat ik dan wel wil, kan ik dan eigenlijk ook niet precies omschrijven. (hoe kom je hier achter...?) Daarnaast besef ik heel goed dat je ook gewoon wel 's dingen moet doen die je niet leuk vind; ik bedoel niet ieder vak op school kan leuk zijn etc. (Maar om daar dan meteen 2 dagen om te huilen, vind ik niet helemaal normaal)
Ik ben 21. Misschien zou het kunnen van de puberteit; je ontdekt daar toch eigenlijk wat je wil en dat weet ik misschien nog wel niet goed. Verder zou het met hormonen dan ook te maken kunnen hebben.
En wat betreft die liefde of een relatie.... Ik weet het niet, het zou gezellig kunnen zijn maar ik zie veel voorbeelden om me heen waar ik niet echt vrolijk van word. Ik mis volgens mij wel het samen gezellig eten en kletsen enzo (met ouders of vriend ofzo) . Soms word je nu op een zondagochtend wakker en dan.... Van uitgebreid ontbijten in mn eentje word ik dan ook niet echt vrolijk.
@ TimMer1981
Bedankt voor je post. Ik heb heel erg het gevoel dat er iets van binnen wringt, maar dat ik niet weet wat ik er mee moet. Het komt er misschien wel op neer dat ik andere dingen wil dan die ik nu aan het doen ben... Wat ik dan wel wil, kan ik dan eigenlijk ook niet precies omschrijven. (hoe kom je hier achter...?) Daarnaast besef ik heel goed dat je ook gewoon wel 's dingen moet doen die je niet leuk vind; ik bedoel niet ieder vak op school kan leuk zijn etc. (Maar om daar dan meteen 2 dagen om te huilen, vind ik niet helemaal normaal)
Ik ben 21. Misschien zou het kunnen van de puberteit; je ontdekt daar toch eigenlijk wat je wil en dat weet ik misschien nog wel niet goed. Verder zou het met hormonen dan ook te maken kunnen hebben.
En wat betreft die liefde of een relatie.... Ik weet het niet, het zou gezellig kunnen zijn maar ik zie veel voorbeelden om me heen waar ik niet echt vrolijk van word. Ik mis volgens mij wel het samen gezellig eten en kletsen enzo (met ouders of vriend ofzo) . Soms word je nu op een zondagochtend wakker en dan.... Van uitgebreid ontbijten in mn eentje word ik dan ook niet echt vrolijk.
Misschien lig je hormoonhuishouding een beetje door elkaar. Kun je dit niet voorleggen aan je huisarts?
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een uitdaging 💖
Behoorlijk herkenbaar.
Ik heb alles wat m'n hartje begeert, maar toch blijft er iets op de achtergrond sluimeren wat ik mis. Ik weet alleen niet wat.
Ben 'n aantal jaar geleden gediagnosticeerd met depressie, die toen al 'n paar jaar duurde. Nooit medicijnen voor gehad, en met therapie "uit" gekomen. Ik weet nu wat ik moet doen om niet weer in dat zwarte gat te vallen, maar ik heb nog vaak 't idee dat ik op 't randje balanceer.
Wat doe je eraan? Tja, volgens mij is 't vooral accepteren en leren ermee om te gaan. Sommige mensen hebben dit nou eenmaal en zal 't altijd "aanwezig" blijven. Als ik je verhaal zo lees, dan zou ik zeggen: ga vooral door met wat je doet. Die ontbrekende puzzelstukjes vallen vanzelf op hun plaats.
Ik ben al jaren op zoek naar geluk en "perfectie", maar misschien bestaat dat wel gewoon niet en moeten we iets meer naar 't hier en nu kijken en hoe goed je 't eigenlijk wel niet hebt.
Conclusie: ik weet 't niet, ik blijf maar doen wat ik doe en ik zie wel waar 't schip strandt.
Ik heb alles wat m'n hartje begeert, maar toch blijft er iets op de achtergrond sluimeren wat ik mis. Ik weet alleen niet wat.
Ben 'n aantal jaar geleden gediagnosticeerd met depressie, die toen al 'n paar jaar duurde. Nooit medicijnen voor gehad, en met therapie "uit" gekomen. Ik weet nu wat ik moet doen om niet weer in dat zwarte gat te vallen, maar ik heb nog vaak 't idee dat ik op 't randje balanceer.
Wat doe je eraan? Tja, volgens mij is 't vooral accepteren en leren ermee om te gaan. Sommige mensen hebben dit nou eenmaal en zal 't altijd "aanwezig" blijven. Als ik je verhaal zo lees, dan zou ik zeggen: ga vooral door met wat je doet. Die ontbrekende puzzelstukjes vallen vanzelf op hun plaats.
Ik ben al jaren op zoek naar geluk en "perfectie", maar misschien bestaat dat wel gewoon niet en moeten we iets meer naar 't hier en nu kijken en hoe goed je 't eigenlijk wel niet hebt.
Conclusie: ik weet 't niet, ik blijf maar doen wat ik doe en ik zie wel waar 't schip strandt.
"If you're not a manc, you're a wank"
Heb ik ook wel eens alleen dan niet met huilen .
Meestal op een zondag als mijn cluppie weer eens verloren heeft en dat is helaas vaak de laatste tijd .
Of je gaat meer drinken en anders langs de huisarts voor anti-depressiva . Daar zal het ongetwijfeld onderdeel van uitmaken .
Het kan ook gewoon zijn dat je in lichte mate autistisch bent en overprikkeld raakt op zeker punt .
Meestal op een zondag als mijn cluppie weer eens verloren heeft en dat is helaas vaak de laatste tijd .
Of je gaat meer drinken en anders langs de huisarts voor anti-depressiva . Daar zal het ongetwijfeld onderdeel van uitmaken .
Het kan ook gewoon zijn dat je in lichte mate autistisch bent en overprikkeld raakt op zeker punt .
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Maak je niet zo druk...
No highs without lows...
Focus je op het positieve.
No highs without lows...
Focus je op het positieve.
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Zet ze op een tegeltjequote:Op zondag 28 november 2010 05:14 schreef Oblivion het volgende:
Maak je niet zo druk...
No highs without lows...
Focus je op het positieve.
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Als jij het op een tegeltje zet, kom ik bij jou pissen...quote:
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Wat heb jij voor woesteling in je avatar?quote:Op zondag 28 november 2010 05:26 schreef RoW_0 het volgende:
Het is liefde, ik weet het wel zeker
Voorderest zeer bekende situatie.
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
black metal jwtzquote:Op zondag 28 november 2010 05:29 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Wat heb jij voor woesteling in je avatar?
Wie is het dan?quote:
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Oh! OOOOOH!quote:
Het standaard leven wat wordt ons opgedragen biedt gewoon te weinig prikkels om geluk te creëren.
Kan je best nog eens gelijk in hebben.
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Opgedragen door wie ?quote:
Het standaard leven wat wordt ons opgedragen biedt gewoon te weinig prikkels om geluk te creëren.
Je bent toch een individu vrij om te doen wat jou blij maakt ?
Zeker hier in het relatief rijke Westen ben je zelf verantwoordelijk wat je met je leven doet .
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
dit dus..quote:
Herken het ook min of meer.... pieken en dalen, dat wel.
En daar sla je de spijker op de kop. Juist omdat we het zo goed hebben, hebben we weinig over om ons echt druk over te maken. Als we hele dagen bezig zouden zijn hoe we onze pijnlijk lege maag zouden kunnen vullen, al was het maar met één hap, dan was er geen tijd voor depressies.quote:
Het standaard leven wat wordt ons opgedragen biedt gewoon te weinig prikkels om geluk te creëren.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een uitdaging 💖
Dat zou het best 's kunnen zijn, maja hoe kom je daar dan vanaf.....?
Verder vind ik depressie hiervoor wel een beetje te erg woord hoor ! Ik bedoel mensen met een depressie zien niet echt reden meer om te leven enzo..... Dat is echt iets heel anders, in mijn ogen.
Bij mij komt het ook met pieken en dalen hoor. Ik voelde me twee dagen echt 'slecht' en nu voel ik me prima, heb ik zin in de dag etc etc.
@ stokstaart; ben je voor feyenoord
?
Verder vind ik depressie hiervoor wel een beetje te erg woord hoor ! Ik bedoel mensen met een depressie zien niet echt reden meer om te leven enzo..... Dat is echt iets heel anders, in mijn ogen.
Bij mij komt het ook met pieken en dalen hoor. Ik voelde me twee dagen echt 'slecht' en nu voel ik me prima, heb ik zin in de dag etc etc.
@ stokstaart; ben je voor feyenoord
?
"Manisch" noemen ze dat.quote:Bij mij komt het ook met pieken en dalen hoor. Ik voelde me twee dagen echt 'slecht' en nu voel ik me prima, heb ik zin in de dag etc etc.
BTW: depressief is niet gelijk suïcidaal; grote fout. Depressief is een langdurige dip (minimaal een half jaar) en kan behoorlijk variëren in intensiteit.
Een van de beste zinnen die ik ooit in mijn leven gelezen heb, en precies waarom ik afwijk van de 'norm'.quote:
Het standaard leven wat wordt ons opgedragen biedt gewoon te weinig prikkels om geluk te creëren.
Mooi.
Ik heb dat ook wel eens, van die kleine tyfusdingen (hoewel soms wel veelzeggend) waar ik dan om moet janken en me een hele middag kut om voel
Finally, someone let me out of my cage
TS.. ik kan je dit boek aanraden: dansende leegte
Daar verander je gegarandeerd de (westerse) perceptie mee
Daar verander je gegarandeerd de (westerse) perceptie mee
Dit topic ga ik morgen eens even helemaal doorlezen en in me opnemen.
Ja, met zo'n instelling blijf je natuurlijk zwakbegaafd
Maar waarom bagatelliseer je je probleem zo, TS? Want in de OP zeg je 'er is eigenlijk niets aan de hand'. Dat is een beetje tegenstrijdig met het verhaal dat je vertelt. Innerlijk is er blijkbaar een heleboel aan de hand.
De dingen die jij opnoemt om mensen te wijzen op het idee dat het wel goed met je gaat (studie, veel/goede vrienden, etc) zijn natuurlijk geen garantie op een gelukkig leven. Een heleboel dingen kunnen onderhuids zitten, zodat je nog steeds wel blijft functioneren in het leven. Maar in werkelijkheid heb je dan geen innerlijke rust (een term die ik overigens niet graag gebruik).
Veel praten met mensen in je omgeving is eigenlijk de tip die ik je wil geven. Soms heb je zelf namelijk helemaal niet door wat er allemaal in je om gaat. Door je problemen en gevoelens te verwoorden krijg je ook zélf een veel duidelijker beeld van wie je bent en wat je wil. En misschien is dát nou juist hetgeen waarnaar je op zoek bent.
De dingen die jij opnoemt om mensen te wijzen op het idee dat het wel goed met je gaat (studie, veel/goede vrienden, etc) zijn natuurlijk geen garantie op een gelukkig leven. Een heleboel dingen kunnen onderhuids zitten, zodat je nog steeds wel blijft functioneren in het leven. Maar in werkelijkheid heb je dan geen innerlijke rust (een term die ik overigens niet graag gebruik
).Veel praten met mensen in je omgeving is eigenlijk de tip die ik je wil geven. Soms heb je zelf namelijk helemaal niet door wat er allemaal in je om gaat. Door je problemen en gevoelens te verwoorden krijg je ook zélf een veel duidelijker beeld van wie je bent en wat je wil. En misschien is dát nou juist hetgeen waarnaar je op zoek bent.
[i]Isolation pushes past self-hatred, guilt, and shame
To a place where suffering is just a game
But everybody's scared of this place, they're staying away
Your little house on Memory Lane.[/i]
To a place where suffering is just a game
But everybody's scared of this place, they're staying away
Your little house on Memory Lane.[/i]
Ik 'bagatelliseer' het omdat er niks om mij rot over te voelen. Als je kanker hebt, geen geld hebt, geen ouders hebt etc. etc. heb je redenen om je kut te voelen. Maar ik heb eerlijk gezegd alles 1000% voor elkaar, niks om over te klagen. (echt niks) En toch klaag ik constant of voel ik me rot...
Nja wat geef je dan wel garantie op een gelukkig leven...? Als de omstandigheden goed zijn, wat kan er anders dan nog goed zijn?
Ik probeer te praten met mensen in mijn omgeving, maar mijn vriendinnen snappen er niks van en willen over andere dingen praten. Vaak weten ze volgens mij ook niet goed wat ze er mee aan moeten, wat ik overigens heel goed begrijp. Wat moet je er mee als iemand naar je toekomt en zegt: ' er is niks aan de hand, heb niks te klagen maar ik voel me ongelooflijk kut' .Verder probeer ik met mijn moeder te praten, maar die wordt er gek van, omdat niks lijkt te helpen.
Verder denk ik dat ik veel te streng ben voor mezelf.... Ik moet bijvoorbeeld drie keer per week sporten en als ik dan drie weken niet ga ben ik niet te genieten. Gewoon gaan dan zou je denken? Maar dat gaat niet altijd.
Verder probeer ik hier dan een afremming in te zoeken bij mijn ouders die dat vervolgens totaal niet geven, waardoor ik nog dieper in de put zit.
Ik voelde me vandaag ook weer spr slecht.
Nja wat geef je dan wel garantie op een gelukkig leven...? Als de omstandigheden goed zijn, wat kan er anders dan nog goed zijn?
Ik probeer te praten met mensen in mijn omgeving, maar mijn vriendinnen snappen er niks van en willen over andere dingen praten. Vaak weten ze volgens mij ook niet goed wat ze er mee aan moeten, wat ik overigens heel goed begrijp. Wat moet je er mee als iemand naar je toekomt en zegt: ' er is niks aan de hand, heb niks te klagen maar ik voel me ongelooflijk kut' .Verder probeer ik met mijn moeder te praten, maar die wordt er gek van, omdat niks lijkt te helpen.
Verder denk ik dat ik veel te streng ben voor mezelf.... Ik moet bijvoorbeeld drie keer per week sporten en als ik dan drie weken niet ga ben ik niet te genieten. Gewoon gaan dan zou je denken? Maar dat gaat niet altijd.
Verder probeer ik hier dan een afremming in te zoeken bij mijn ouders die dat vervolgens totaal niet geven, waardoor ik nog dieper in de put zit.
Ik voelde me vandaag ook weer spr slecht.
Nou je bent niet de enige in ieder geval
Ik heb het er zelf trouwens met niemand over. Ben aardig gesloten wat dat betreft, en ook geen behoefte om het eruit te gooien verder eigenlijk. Zie d'r niet veel nut in, want ik heb wel m'n vermoedens en daar probeer ik aan te werken, lol.
Ik heb het er zelf trouwens met niemand over. Ben aardig gesloten wat dat betreft, en ook geen behoefte om het eruit te gooien verder eigenlijk. Zie d'r niet veel nut in, want ik heb wel m'n vermoedens en daar probeer ik aan te werken, lol.
Er is wel degelijk wat aan de hand. Het feit dat jij zo 123 geen oorzaak ziet, zegt niet zoveel. Bepaalde psychische stoornissen - depressie bijv. - hoeven ook lang niet altijd een aanwijsbare oorzaak te hebben.
Volstaat het niet te zien dat een tuin mooi is zonder ook te moeten geloven dat er ook nog feeën in wonen?
ik zei al dat ik een depressie wel wat ver vind gaan, soms gaat het ook echt prima. en ik doe van alles.... (maar goed ik weet ook niet precieze benamingen voor een depressie)
Verder kan ik misschien wel normaal zijn ja. Maar dan is de vraag hoe hier mee om te gaan....?
Verder kan ik misschien wel normaal zijn ja. Maar dan is de vraag hoe hier mee om te gaan....?
In hoeveel van de volgende criteria herken jij jezelf terug, TS?
• Gedeprimeerde stemming gedurende het grootste deel van de dag.
• Duidelijke daling van belangstelling in aangename activiteiten.
• Veranderende eetlust en duidelijke gewichtstoename of gewichtsverlies.
• Verstoord slaappatroon of slapeloosheid of meer slapen dan normaal.
• Veranderingen in activiteitenniveaus, rusteloosheid of zich beduidend langzamer bewegen dan normaal.
• Vrijwel alle dagen vermoeidheid of energieverlies.
• Gevoel van schuld, hulpeloosheid, bezorgdheid, en/of vrees.
• Verminderde capaciteit om zich te concentreren of besluiten te nemen.
• Suïcidale gedachten.
• Gedeprimeerde stemming gedurende het grootste deel van de dag.
• Duidelijke daling van belangstelling in aangename activiteiten.
• Veranderende eetlust en duidelijke gewichtstoename of gewichtsverlies.
• Verstoord slaappatroon of slapeloosheid of meer slapen dan normaal.
• Veranderingen in activiteitenniveaus, rusteloosheid of zich beduidend langzamer bewegen dan normaal.
• Vrijwel alle dagen vermoeidheid of energieverlies.
• Gevoel van schuld, hulpeloosheid, bezorgdheid, en/of vrees.
• Verminderde capaciteit om zich te concentreren of besluiten te nemen.
• Suïcidale gedachten.
[i]Isolation pushes past self-hatred, guilt, and shame
To a place where suffering is just a game
But everybody's scared of this place, they're staying away
Your little house on Memory Lane.[/i]
To a place where suffering is just a game
But everybody's scared of this place, they're staying away
Your little house on Memory Lane.[/i]
Je hebt bepaalde stoornissen ook in allerlei varianten en ze kunnen qua intensiteit erg uiteen lopen. Het is niet zo dat je pas een stoornis kunt hebben wanneer je amper je huis uit komt en om de dag overweegt om jezelf te verhangen. Ook zijn er stemmingsstoornissen waarvoor het juist erg kenmerkend is dat de depressieve periodes met 'vlagen' komen.quote:
ik zei al dat ik een depressie wel wat ver vind gaan, soms gaat het ook echt prima. en ik doe van alles.... (maar goed ik weet ook niet precieze benamingen voor een depressie)
Verder kan ik misschien wel normaal zijn ja. Maar dan is de vraag hoe hier mee om te gaan....?
Volstaat het niet te zien dat een tuin mooi is zonder ook te moeten geloven dat er ook nog feeën in wonen?
Gedeprimeerde stemming gedurende het grootste deel van de dag. : SOMMIGE DAGEN ECHT NIET ALLE
Duidelijke daling van belangstelling in aangename activiteiten. :doordat ik me schuldig voel
Rusteloosheid
Gevoel van schuld, hulpeloosheid, bezorgdheid, en/of vrees.
Verminderde capaciteit besluiten te nemen.
nee maja ik heb er niet zo veel aan om een stoornis te hebben ofzo. ik moet toch weten hoe ik er mee om kan gaan?
Duidelijke daling van belangstelling in aangename activiteiten. :doordat ik me schuldig voel
Rusteloosheid
Gevoel van schuld, hulpeloosheid, bezorgdheid, en/of vrees.
Verminderde capaciteit besluiten te nemen.
nee maja ik heb er niet zo veel aan om een stoornis te hebben ofzo. ik moet toch weten hoe ik er mee om kan gaan?
Wellicht heb je ook geen stoornis, maar het is wel handig om het te weten als je er wel 1 hebt. Vanuit daar is het ook veel eenvoudiger om er mee om te leren gaan.quote:
Gedeprimeerde stemming gedurende het grootste deel van de dag. : SOMMIGE DAGEN ECHT NIET ALLE
Duidelijke daling van belangstelling in aangename activiteiten. :doordat ik me schuldig voel
Rusteloosheid
Gevoel van schuld, hulpeloosheid, bezorgdheid, en/of vrees.
Verminderde capaciteit besluiten te nemen.
nee maja ik heb er niet zo veel aan om een stoornis te hebben ofzo. ik moet toch weten hoe ik er mee om kan gaan?
Volstaat het niet te zien dat een tuin mooi is zonder ook te moeten geloven dat er ook nog feeën in wonen?
nou goed maar ik ben al bij verschillende psychologen geweest en die zeiden dat er niks aan de hand was. dan ga ik nu niet zelf lopen dokteren, snappie?
Ik denk dat dat het helemaal niet is.
Ik denk gewoon dat ik bepaalde gedachten heb, waar ik niet goed mee om kan gaan. Ik probeer anders te denken en dat lukt niet. Verder voel ik me hierin alleen, waardoor ik me nog slechter ga voelen.
Ik denk dat dat het helemaal niet is.
Ik denk gewoon dat ik bepaalde gedachten heb, waar ik niet goed mee om kan gaan. Ik probeer anders te denken en dat lukt niet. Verder voel ik me hierin alleen, waardoor ik me nog slechter ga voelen.
Abbath van black metal band: Immortal.quote:
Geen suicidale of depressive black metal, maar gewoon thema's zoals winter en zo. Soms pak ik weleens mijn headsetje en dan loop ik savonds weleens een rondje. Krijg er energie van :p
Om er maar eens een paar dingen uit te pakken: het vele huilen, het schuldig voelen, 'levenloze' gevoel.. Enig idee waarom en waarover?quote:
nou goed maar ik ben al bij verschillende psychologen geweest en die zeiden dat er niks aan de hand was. dan ga ik nu niet zelf lopen dokteren, snappie?
Ik denk dat dat het helemaal niet is.
Ik denk gewoon dat ik bepaalde gedachten heb, waar ik niet goed mee om kan gaan. Ik probeer anders te denken en dat lukt niet. Verder voel ik me hierin alleen, waardoor ik me nog slechter ga voelen.
Je weet het voor derden allemaal blijkbaar nogal goed te verbergen, maar heb je dit ook tegen de psychologen verteld?
Volstaat het niet te zien dat een tuin mooi is zonder ook te moeten geloven dat er ook nog feeën in wonen?
Het levenloze gevoel omdat ik me slecht voel, ik jong ben en me dan niet slecht hoor te voelen. Ik hoor nu te lachen en me 100% goed te voelen en niet mijn gevoel te analyseren op een forum... (vind ik dan)
Verder ik voel me schuldig over veel dingen. Ik moet veel van mezelf. Bijvoorbeeld als ik niet sport, als ik te lang koffiedrink, als ik te weinig aan school doe (terwijl ik wel op schema loop), als ik niet aardig doe tegen mijn ouders, als ik me rot voel, als ik niet uit ga, als ik wel uit ga, als ik te veel aan school doe... etc etc etc.(zon beetje over alles dus. Omdat ik van mening ben dat je meer dan 40 uur per week moet werken/studeren, niet op zak van iemand anders moet leven, niet lui moet zijn, maar ook lol moet hebben als je jong bent. Dan weet ik het allemaal niet meer)
Het vele huilen komt omdat ik mezelf zo slecht voel en me daarin alleen voel staan(terwjil ik dus iedere dag vrienden om me heen heb, mijn ouders bel, mijn broer kan bellen etc.) Soms krijg ik 'ruzie' met mijn moeder of loopt dat niet geweldig, en dan huil ik alleen nog maar meer.....
Euhm ik heb het denk ik wel (deels) tegen een psycholoog verteld ja. Maarja ik heb ook verteld dat ik heel vrolijk kan zijn. En dat kan ik ook echt, alleen nu ff niet...
Verder ik voel me schuldig over veel dingen. Ik moet veel van mezelf. Bijvoorbeeld als ik niet sport, als ik te lang koffiedrink, als ik te weinig aan school doe (terwijl ik wel op schema loop), als ik niet aardig doe tegen mijn ouders, als ik me rot voel, als ik niet uit ga, als ik wel uit ga, als ik te veel aan school doe... etc etc etc.(zon beetje over alles dus. Omdat ik van mening ben dat je meer dan 40 uur per week moet werken/studeren, niet op zak van iemand anders moet leven, niet lui moet zijn, maar ook lol moet hebben als je jong bent. Dan weet ik het allemaal niet meer)
Het vele huilen komt omdat ik mezelf zo slecht voel en me daarin alleen voel staan(terwjil ik dus iedere dag vrienden om me heen heb, mijn ouders bel, mijn broer kan bellen etc.) Soms krijg ik 'ruzie' met mijn moeder of loopt dat niet geweldig, en dan huil ik alleen nog maar meer.....
Euhm ik heb het denk ik wel (deels) tegen een psycholoog verteld ja. Maarja ik heb ook verteld dat ik heel vrolijk kan zijn. En dat kan ik ook echt, alleen nu ff niet...
Natuurlijk wel, als je weet dat/of je een stoornis hebt, weet je ook wat je gebreken zijn. Dan weet je ook op welke vlakken je jezelf kunt ontwikkelen en op welke niet. Iemand verwoordde het vandaag mooi: "je moet weten welke grenzen rekbaar zijn en welke niet. Je kunt wel de hele tijd gaan duwen tegen een muur (=aandoening) maar die geeft niet mee."quote:
Gedeprimeerde stemming gedurende het grootste deel van de dag. : SOMMIGE DAGEN ECHT NIET ALLE
Duidelijke daling van belangstelling in aangename activiteiten. :doordat ik me schuldig voel
Rusteloosheid
Gevoel van schuld, hulpeloosheid, bezorgdheid, en/of vrees.
Verminderde capaciteit besluiten te nemen.
nee maja ik heb er niet zo veel aan om een stoornis te hebben ofzo. ik moet toch weten hoe ik er mee om kan gaan?
[i]Isolation pushes past self-hatred, guilt, and shame
To a place where suffering is just a game
But everybody's scared of this place, they're staying away
Your little house on Memory Lane.[/i]
To a place where suffering is just a game
But everybody's scared of this place, they're staying away
Your little house on Memory Lane.[/i]
oke maar ik denk eerlijk gezegd niet dat ik een stoornis heb, want eerst was ik gewoon normaal? En mede ook door wat psychlogen hebben gezegd (en ik ben daar meerdere jaren geweest, niet achterelkaar maar dus wel op verschillende momenten bij verschillende)
Het is gewoon mijn manier van denken, in een kringetje waar ik constant maar niet uitkom....
Het is gewoon mijn manier van denken, in een kringetje waar ik constant maar niet uitkom....
Ook lang niet alle stoornissen zijn aangeboren en gaan nooit meer over..quote:
oke maar ik denk eerlijk gezegd niet dat ik een stoornis heb, want eerst was ik gewoon normaal?
Volstaat het niet te zien dat een tuin mooi is zonder ook te moeten geloven dat er ook nog feeën in wonen?
oke dat wist ik niet.....
maar wat moet ik nu volgens jullie doen dan....?
hebben jullie misschien tips hoe je gedachten kan draaien ofzo...?
of hoe ik minder streng voor mezelf kan zijn?
Ik kan sowieso voor maart niet naar een therapeut oid, want ik zit in het buitenland en ik spreek de taal maar niet zo goed dat ik dit heel goed kan bespreken met een therapeut. In maart kom ik een tijdje terug.
maar wat moet ik nu volgens jullie doen dan....?
hebben jullie misschien tips hoe je gedachten kan draaien ofzo...?
of hoe ik minder streng voor mezelf kan zijn?
Ik kan sowieso voor maart niet naar een therapeut oid, want ik zit in het buitenland en ik spreek de taal maar niet zo goed dat ik dit heel goed kan bespreken met een therapeut. In maart kom ik een tijdje terug.
|
|
kut voelen terwijl er eigenlijk niks aan de hand is
