R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
kut voelen terwijl er eigenlijk niks aan de hand is
Hoi,
SV : ik heb een heel normaal leven en onderneem veel. Toch voel ik me vaak kut en moet ik vaak huilen, dit al voor en langere tijd (lees een paar jaar). Misschien komt het omdat ik me onnuttig en passieloos voel. De vraag is hoe ik hier vanaf kom. (ik eet gezond, beweeg genoeg en doe veel met vrienden)
Ik heb hier al vaker een topic gestart over 'mijn leven' (of hoe je het ook wilt noemen)
Er is totaal niks mis met mijn leven. Ik heb veel vrienden, druk sociaal leven, woon op mezelf, heb ook een goede band met mijn ouders, heb hobbies, ik studeer wat goed gaat. Veel mensen zijn mij als een vrolijke sfeermaker (wat ik ook kan zijn dus) En toch komen er bij de onvermijdelijke dips. Ik weet dat het normaal is om je af en toe niet zo goed te voelen, maar toch heb ik het gevoel dat dit anders is. Ook als ik het er met vriendinnen over heb, lijken ze het niet te herkennen. Ik huil soms erg veel, kan enorm tegen dingen op kijken en voel me hele dagen door schuldig. Ook krijg ik hierdoor soms ruzie met mijn moeder.
Ik wil hier zo graag van af, want het verpest veel. Ik weet alleen absoluut niet hoe ik hier vanaf kom....
Ik heb het gevoel dat ik mijn leven wil leven en dat niet aan het doen ben. Terwijl ik dus meer onderneem dan de meeste mensen die ik ken. Onder andere daarom ben ik een half jaar in het buitenland gaan studeren. Ook dat helpt niet, ik heb nog steeds niet het idee dat ik leef....
Ik dacht altijd dat het na de middelbare school over zou gaan. Omdat het daar allemaal ontzettend doelloos was. Maar misschien is het daarna alleen nog maar erger worden... Ik wil nuttig zijn, ergens voor gaan, passie hebben.
Ik ben ook al een paar keer naar een psycholoog geweest, maar volgens mij hadden die ook niet echt een idee wat ze met mij moesten. Ik werd daar ook vaak als vrolijk, realistisch en nuchter gezien
Verder eet ik gezond, beweeg genoeg, kom genoeg buiten en doe veel met vrienden.
Heeft iemand hier misschien enig idee wat ik kan veranderen / doen om hier vanaf te komen. Misschien heeft iemand hier wel de gouden eye-opener voor mij !
Bedankt voor het lezen.
SV : ik heb een heel normaal leven en onderneem veel. Toch voel ik me vaak kut en moet ik vaak huilen, dit al voor en langere tijd (lees een paar jaar). Misschien komt het omdat ik me onnuttig en passieloos voel. De vraag is hoe ik hier vanaf kom. (ik eet gezond, beweeg genoeg en doe veel met vrienden)
Ik heb hier al vaker een topic gestart over 'mijn leven' (of hoe je het ook wilt noemen)
Er is totaal niks mis met mijn leven. Ik heb veel vrienden, druk sociaal leven, woon op mezelf, heb ook een goede band met mijn ouders, heb hobbies, ik studeer wat goed gaat. Veel mensen zijn mij als een vrolijke sfeermaker (wat ik ook kan zijn dus) En toch komen er bij de onvermijdelijke dips. Ik weet dat het normaal is om je af en toe niet zo goed te voelen, maar toch heb ik het gevoel dat dit anders is. Ook als ik het er met vriendinnen over heb, lijken ze het niet te herkennen. Ik huil soms erg veel, kan enorm tegen dingen op kijken en voel me hele dagen door schuldig. Ook krijg ik hierdoor soms ruzie met mijn moeder.
Ik wil hier zo graag van af, want het verpest veel. Ik weet alleen absoluut niet hoe ik hier vanaf kom....
Ik heb het gevoel dat ik mijn leven wil leven en dat niet aan het doen ben. Terwijl ik dus meer onderneem dan de meeste mensen die ik ken. Onder andere daarom ben ik een half jaar in het buitenland gaan studeren. Ook dat helpt niet, ik heb nog steeds niet het idee dat ik leef....
Ik dacht altijd dat het na de middelbare school over zou gaan. Omdat het daar allemaal ontzettend doelloos was. Maar misschien is het daarna alleen nog maar erger worden... Ik wil nuttig zijn, ergens voor gaan, passie hebben.
Ik ben ook al een paar keer naar een psycholoog geweest, maar volgens mij hadden die ook niet echt een idee wat ze met mij moesten. Ik werd daar ook vaak als vrolijk, realistisch en nuchter gezien
Verder eet ik gezond, beweeg genoeg, kom genoeg buiten en doe veel met vrienden.
Heeft iemand hier misschien enig idee wat ik kan veranderen / doen om hier vanaf te komen. Misschien heeft iemand hier wel de gouden eye-opener voor mij !
Bedankt voor het lezen.
Heb je dit het hele jaar door? Ik herken het wel een beetje, maar heb er vooral last van in de winter.
Klinkt als een depressie, foute shit dus. Veel ervaring mee, zowel zelf als in mijn omgeving. Zeker het verschil binnen-/buitenkant is erg herkenbaar.
Niet gelijk in paniek uitbreken over allerlei mogelijke gevolgen zoals de meeste mensen doen, gewoon rustig bespreken met je huisarts, hij/zij kan je wel doorsturen naar de correcte hulpverleners.
Mocht het zover komen dat ze je antidepressiva voor willen schrijven: laat je goed voorlichten en denk er goed over na, vaak doet het meer fout dan dat het goed doet, zeker in wat mildere gevallen. Zelf heb ik er nooit een seconde over gepeinsd, ben er uiteindelijk ook zelf uitgekomen zonder al die meuk. Kennelijk wringt er iets diep binnenin je en uiteindelijk ben jij ook de enige die kan uitvinden wat datgene is en het oplossen.
Niet gelijk in paniek uitbreken over allerlei mogelijke gevolgen zoals de meeste mensen doen, gewoon rustig bespreken met je huisarts, hij/zij kan je wel doorsturen naar de correcte hulpverleners.
Mocht het zover komen dat ze je antidepressiva voor willen schrijven: laat je goed voorlichten en denk er goed over na, vaak doet het meer fout dan dat het goed doet, zeker in wat mildere gevallen. Zelf heb ik er nooit een seconde over gepeinsd, ben er uiteindelijk ook zelf uitgekomen zonder al die meuk. Kennelijk wringt er iets diep binnenin je en uiteindelijk ben jij ook de enige die kan uitvinden wat datgene is en het oplossen.
Hoe oud ben je? Het klinkt namelijk een beetje als iets dat iedereen in de puberteit wel in meer of mindere mate heeft. Nu zal je vast ouder zijn, aangezien je op jezelf woont, maar in bepaalde aspecten loopt de puberteit nog best even door (volgroeiing hersenen enzo).
Heb het zelf ook dat soort buien/periodes gehad en dat altijd een beetje als een puberteitsoverblijfsel gezien en ben er inderdaad op een bepaald moment gewoon overheen gegroeid ofzo.
Heb het zelf ook dat soort buien/periodes gehad en dat altijd een beetje als een puberteitsoverblijfsel gezien en ben er inderdaad op een bepaald moment gewoon overheen gegroeid ofzo.
*Kleine muisjes hebben kleine wensjes; beschuitjes met gestampte mensjes*
Heb er zelf ook last van..
Echt kut, ik doe voor m`n vrienden gewoon vrolijk.
Maar ik voel me van binnen gewoon kut.
Echt kut, ik doe voor m`n vrienden gewoon vrolijk.
Maar ik voel me van binnen gewoon kut.
Bedankt voor jullie snelle reacties, echt aardig !
@ TimMer1981
Bedankt voor je post. Ik heb heel erg het gevoel dat er iets van binnen wringt, maar dat ik niet weet wat ik er mee moet. Het komt er misschien wel op neer dat ik andere dingen wil dan die ik nu aan het doen ben... Wat ik dan wel wil, kan ik dan eigenlijk ook niet precies omschrijven. (hoe kom je hier achter...?) Daarnaast besef ik heel goed dat je ook gewoon wel 's dingen moet doen die je niet leuk vind; ik bedoel niet ieder vak op school kan leuk zijn etc. (Maar om daar dan meteen 2 dagen om te huilen, vind ik niet helemaal normaal)
Ik ben 21. Misschien zou het kunnen van de puberteit; je ontdekt daar toch eigenlijk wat je wil en dat weet ik misschien nog wel niet goed. Verder zou het met hormonen dan ook te maken kunnen hebben.
En wat betreft die liefde of een relatie.... Ik weet het niet, het zou gezellig kunnen zijn maar ik zie veel voorbeelden om me heen waar ik niet echt vrolijk van word. Ik mis volgens mij wel het samen gezellig eten en kletsen enzo (met ouders of vriend ofzo) . Soms word je nu op een zondagochtend wakker en dan.... Van uitgebreid ontbijten in mn eentje word ik dan ook niet echt vrolijk.
@ TimMer1981
Bedankt voor je post. Ik heb heel erg het gevoel dat er iets van binnen wringt, maar dat ik niet weet wat ik er mee moet. Het komt er misschien wel op neer dat ik andere dingen wil dan die ik nu aan het doen ben... Wat ik dan wel wil, kan ik dan eigenlijk ook niet precies omschrijven. (hoe kom je hier achter...?) Daarnaast besef ik heel goed dat je ook gewoon wel 's dingen moet doen die je niet leuk vind; ik bedoel niet ieder vak op school kan leuk zijn etc. (Maar om daar dan meteen 2 dagen om te huilen, vind ik niet helemaal normaal)
Ik ben 21. Misschien zou het kunnen van de puberteit; je ontdekt daar toch eigenlijk wat je wil en dat weet ik misschien nog wel niet goed. Verder zou het met hormonen dan ook te maken kunnen hebben.
En wat betreft die liefde of een relatie.... Ik weet het niet, het zou gezellig kunnen zijn maar ik zie veel voorbeelden om me heen waar ik niet echt vrolijk van word. Ik mis volgens mij wel het samen gezellig eten en kletsen enzo (met ouders of vriend ofzo) . Soms word je nu op een zondagochtend wakker en dan.... Van uitgebreid ontbijten in mn eentje word ik dan ook niet echt vrolijk.
Misschien lig je hormoonhuishouding een beetje door elkaar. Kun je dit niet voorleggen aan je huisarts?
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een uitdaging 💖
Behoorlijk herkenbaar.
Ik heb alles wat m'n hartje begeert, maar toch blijft er iets op de achtergrond sluimeren wat ik mis. Ik weet alleen niet wat.
Ben 'n aantal jaar geleden gediagnosticeerd met depressie, die toen al 'n paar jaar duurde. Nooit medicijnen voor gehad, en met therapie "uit" gekomen. Ik weet nu wat ik moet doen om niet weer in dat zwarte gat te vallen, maar ik heb nog vaak 't idee dat ik op 't randje balanceer.
Wat doe je eraan? Tja, volgens mij is 't vooral accepteren en leren ermee om te gaan. Sommige mensen hebben dit nou eenmaal en zal 't altijd "aanwezig" blijven. Als ik je verhaal zo lees, dan zou ik zeggen: ga vooral door met wat je doet. Die ontbrekende puzzelstukjes vallen vanzelf op hun plaats.
Ik ben al jaren op zoek naar geluk en "perfectie", maar misschien bestaat dat wel gewoon niet en moeten we iets meer naar 't hier en nu kijken en hoe goed je 't eigenlijk wel niet hebt.
Conclusie: ik weet 't niet, ik blijf maar doen wat ik doe en ik zie wel waar 't schip strandt.
Ik heb alles wat m'n hartje begeert, maar toch blijft er iets op de achtergrond sluimeren wat ik mis. Ik weet alleen niet wat.
Ben 'n aantal jaar geleden gediagnosticeerd met depressie, die toen al 'n paar jaar duurde. Nooit medicijnen voor gehad, en met therapie "uit" gekomen. Ik weet nu wat ik moet doen om niet weer in dat zwarte gat te vallen, maar ik heb nog vaak 't idee dat ik op 't randje balanceer.
Wat doe je eraan? Tja, volgens mij is 't vooral accepteren en leren ermee om te gaan. Sommige mensen hebben dit nou eenmaal en zal 't altijd "aanwezig" blijven. Als ik je verhaal zo lees, dan zou ik zeggen: ga vooral door met wat je doet. Die ontbrekende puzzelstukjes vallen vanzelf op hun plaats.
Ik ben al jaren op zoek naar geluk en "perfectie", maar misschien bestaat dat wel gewoon niet en moeten we iets meer naar 't hier en nu kijken en hoe goed je 't eigenlijk wel niet hebt.
Conclusie: ik weet 't niet, ik blijf maar doen wat ik doe en ik zie wel waar 't schip strandt.
"If you're not a manc, you're a wank"
Heb ik ook wel eens alleen dan niet met huilen .
Meestal op een zondag als mijn cluppie weer eens verloren heeft en dat is helaas vaak de laatste tijd .
Of je gaat meer drinken en anders langs de huisarts voor anti-depressiva . Daar zal het ongetwijfeld onderdeel van uitmaken .
Het kan ook gewoon zijn dat je in lichte mate autistisch bent en overprikkeld raakt op zeker punt .
Meestal op een zondag als mijn cluppie weer eens verloren heeft en dat is helaas vaak de laatste tijd .
Of je gaat meer drinken en anders langs de huisarts voor anti-depressiva . Daar zal het ongetwijfeld onderdeel van uitmaken .
Het kan ook gewoon zijn dat je in lichte mate autistisch bent en overprikkeld raakt op zeker punt .
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Maak je niet zo druk...
No highs without lows...
Focus je op het positieve.
No highs without lows...
Focus je op het positieve.
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Zet ze op een tegeltjequote:Op zondag 28 november 2010 05:14 schreef Oblivion het volgende:
Maak je niet zo druk...
No highs without lows...
Focus je op het positieve.
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Als jij het op een tegeltje zet, kom ik bij jou pissen...quote:
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Wat heb jij voor woesteling in je avatar?quote:Op zondag 28 november 2010 05:26 schreef RoW_0 het volgende:
Het is liefde, ik weet het wel zeker
Voorderest zeer bekende situatie.
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
black metal jwtzquote:Op zondag 28 november 2010 05:29 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Wat heb jij voor woesteling in je avatar?
Wie is het dan?quote:
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Oh! OOOOOH!quote:
Het standaard leven wat wordt ons opgedragen biedt gewoon te weinig prikkels om geluk te creëren.
Kan je best nog eens gelijk in hebben.
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Opgedragen door wie ?quote:
Het standaard leven wat wordt ons opgedragen biedt gewoon te weinig prikkels om geluk te creëren.
Je bent toch een individu vrij om te doen wat jou blij maakt ?
Zeker hier in het relatief rijke Westen ben je zelf verantwoordelijk wat je met je leven doet .
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
dit dus..quote:
Herken het ook min of meer.... pieken en dalen, dat wel.
En daar sla je de spijker op de kop. Juist omdat we het zo goed hebben, hebben we weinig over om ons echt druk over te maken. Als we hele dagen bezig zouden zijn hoe we onze pijnlijk lege maag zouden kunnen vullen, al was het maar met één hap, dan was er geen tijd voor depressies.quote:
Het standaard leven wat wordt ons opgedragen biedt gewoon te weinig prikkels om geluk te creëren.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een uitdaging 💖
Dat zou het best 's kunnen zijn, maja hoe kom je daar dan vanaf.....?
Verder vind ik depressie hiervoor wel een beetje te erg woord hoor ! Ik bedoel mensen met een depressie zien niet echt reden meer om te leven enzo..... Dat is echt iets heel anders, in mijn ogen.
Bij mij komt het ook met pieken en dalen hoor. Ik voelde me twee dagen echt 'slecht' en nu voel ik me prima, heb ik zin in de dag etc etc.
@ stokstaart; ben je voor feyenoord
?
Verder vind ik depressie hiervoor wel een beetje te erg woord hoor ! Ik bedoel mensen met een depressie zien niet echt reden meer om te leven enzo..... Dat is echt iets heel anders, in mijn ogen.
Bij mij komt het ook met pieken en dalen hoor. Ik voelde me twee dagen echt 'slecht' en nu voel ik me prima, heb ik zin in de dag etc etc.
@ stokstaart; ben je voor feyenoord
?
|
|
kut voelen terwijl er eigenlijk niks aan de hand is
