Merk al dat ik weer het een en ander moet nuanceren.
Ik was er gisterenavond bij, en al wil ik het het liefst gelijk hebben over waar het om draait, is het wel op zijn plaats om hier het een en ander in perspectief te zetten. Nee, ik begrijp ook niet waarom Beady Eye in deze status in de HMH gezet wordt, laat ik dat vooropstellen. Een instant uitverkochte Paradiso met tickets die voor 70 euro op Marktplaats gingen, stampuitverkochte club-tournees in Engeland, succesvolle festival-optredens en een debuutalbum wat boven verwachting verkocht was een iets betere PR.
De tribune zat vol, en al was de zaal zelf vanaf de bar tot aan het begin van het zijkanten van het podium volkomen leeg, de rest was goed gevuld. En al kon je wat gemakkelijker naar voren lopen, kan ik dat ook altijd bij menig ander rock-concert in dezelfde zaal. Ik schat dat er gisterenavond toen het optreden begon zo'n 2500 tot 3000 mensen binnen waren. Dat is écht niets om je voor te schamen, maar in een zaal waar 5500 mensen inpassen klinkt het op papier al bij voorbaat als niets minder dan een ware afgang, en zo komt het natuurlijk ook over als je om je heenkijkt. Je kunt als band met een (zoals gezegd goed verkocht) debuutalbum, en een handvol (overigens ijzersterke) B-kanten, na een uiterst succesvol eerste half jaar in clubs en als festival semi-headliner natuurlijk niet nóg een keer dat rijtje afdraaien met min of meer dezelfde liedjes.
Maar mijn inziens hadden ze moeten wachten tot na album 2 in 2012 met één HMH-achtige show, want wat je er ook over wilt zeggen: het is logisch dat op dit moment hun publiek en de doelgroep volkomen verzadigd is geraakt. En niet meer dan logisch. Dit zou elke band die het op zo'n manier had aangepakt zijn overkomen. Het hangt nu nogal als een donkere wolk boven deze laatste tournee, en het was gewoon niet nodig geweest. Want die 'logistieke problemen' waardoor andere optredens in deze categorie werden geannuleerd, laten ook weinig aan de verbeelding over, natuurlijk. Ik kwam rond een uurtje of 20:00 aan, tikte 15 euro af bij een zwarthandelaar, en was binnen.
Ok, nu het belangrijkste: de show zelf was heel erg solide, ik durf wel te zeggen de beste van de 3 keer dat ik ze tot nu toe gezien heb. Natuurlijk, een stampuitverkochte Paradiso had veel meer allure, maar de nieuwe setlist had genoeg nieuwe invalshoeken om de show interessant te houden, en Liam's stem was het beste van hoe ik hem dit jaar gehoord heb.
Een betere opener dan "Four Letter Word" kun je je nog altijd niet wensen. Liam, herstellende van de zoveelste keelontsteking op tournee, was erg bezorgd om zijn stem, en seinde continu richting de monitor-man om zijn microfoon harder, en harder, en harder, en harder te laten zetten. Waarom de man in zijn situatie niet met in-ear monitors werkt is mij een raadsel, want hij begint serieus ook een beetje doof te worden. Tuurlijk, het begint onderdeel van de act te worden, maar deze keer leek het oprecht meer uit professionaliteit dan om lastig te zijn. In ieder geval, of het nu toneel of oprecht was, het had z'n uitwerking.
"Beatles And Stones", geen hoogvlieger, werkt live erg goed, net als hit "Millionaire" in het begin van de set. "Three Ring Circus", dé stem, zoals gezegd stukken beter klinkend dan de laatste keer dat we hem in de HMH zagen. B-kant "Two Of A Kind" kreeg ik voor het eerst te horen dit jaar. Hier valt niets op af te dingen. Laten we eerlijk zijn, de ambience van HMH in deze opzet is niet al te best, maar je kunt niet zeggen dat de band zich er makkelijk van af bracht. De respons was lauw, maar zoiets weet je van tevoren. "For Anyone", betwistbaar een van de mooiste pop-liedjes van de afgelopen jaren, wordt nu in een lagere toonsoort gespeeld, en het is fijn om te horen dat Liam op deze manier z'n stem niet hoeft te knijpen. Het 3FM-publiek wat massaal kaartjes had gewonnen, kreeg een kleine opleving bij "The Roller". Want dat publiek is er dus ook, mensen die Beady Eye en Liam Gallagher in het algemeen in 2011 ontdekken via "The Roller".
De zanger van de band adresseerde de enthousiaste groep fans vooraan een aantal keer. Een vriendelijk handgebaar, een erkennend knikje, of zelfs een klein grijnsje richting de fans, zoals na fan-favoriet en B-kant "In The Bubble With A Bullet". Dit was voor mij één van de hoogtepunten van de avond, en eerlijk gezegd de hoofdreden dat ik ze nog eens wilde zien. Een juweeltje, helaas wel eentje die bij gebrek aan herkenning doodviel, wat Liam beantwoordde door "Bring The Light" aan te kondigen voor ons 'sleepyheads'.
Dit is het gedeelte in de set wat ik al een keertje te vaak heb meegemaakt. Ze spelen mijn favoriet "Wind Up Dream" niet meer, en dat zou het laatste gedeelte van de set wel nodig hebben, gezien de slepende draken "Kill For A Dream" én "The Beat Goes On" én "The Morning Son" én "Wigwam" nog eens langskomen. Een smet van zeker een kwartier in de set van een van de beste rock and roll-groepen van dit moment. Gelukkig zit "Man Of Misery" er wel tussen, dat is altijd een aangename verwelkoming, met passie gebracht.
Liam kreeg een sjaaltje toegegooid uit het publiek, die hij gelijk omhing, hij stak z'n duim op naar een meisje die op de nek bij iemand was geklommen om alle teksten rechtstreeks in zijn gezicht mee te zingen. En, beste recensenten, zoals dat gaat bij een rock-concert, zeker bij een band uit Engeland, kan het gebeuren dat zoiets dan beloont wordt met een bier-regen à 3/4 muntjes richting de boosdoeners van de obstructie. En als je je in 2011 nog moet afvragen of er wat mis is als Liam Gallagher niet dansend van geluk op z'n plek staat te zingen, dan ben je bij de verkeerde band aanwezig.
Toch, ik had na de zure omstandigheden absoluut niet verwacht dat ze na 60 minuten spelen nog terug zouden komen. Een toegift moet je verdienen als publiek. Jawel, "The World Outside My Room" werd ons door de neus geboord, maar we hebben toch nog ruim 7 minuten kunnen genieten van "Sons Of The Stage". Maar we kregen het absoluut niet voor niets. Voordat ze het laatste nummers inzette waarschuwde Liam ons:
"...or I will walk straight off, ok?". Spuugde op de grond, en leunde afwachtend tegen de keyboard-hoek aan. De voorste rijen maakte de belofte waar, Liam zag dat het goed was, maakte het liedje af, en verdween gelijk van het podium. Gem wees naar de groep fans, en bedankte ze.
Heb nog even een handje geschud met De Broer Van, maar niet dé broer van

. Paul Gallagher was aanwezig, vriendelijke man. Hij draaide na afloop op een open afterparty in het centrum. Doet waarschijnlijk ook een set na afloop van het concert van de andere broer eind november, "als vanavond een succes zal zijn". Niet meer het centrum in geweest, maar de Liam-fanboys zullen er ongetwijfeld in groten getale op zijn afgekomen.
Zo liep ik ook door de hal na afloop, gniffelend om de vele groene parka-dragende Britpop-hoofdjes. Toen ik het zoveelste Paul Weller-kloontje had gezien, verbaasde ik mij hoe erg hij zijn best had gedaan om op hem te lijken. Terwijl hij voorbij flitste, keek ik nog eens even goed. What the... Paul Weller was in Amsterdam. Die zullen zich wel vermaakt hebben tijdens deze laatste gig van de tournee.
Tot slot, deze band moet gewoon een net zo'n sterk album als het debuut afleveren volgend jaar, en live het niveau blijven vasthouden, en dan zijn ze nog steeds een welkome verrijking van het Britpop-landschap. Het was niet de meest memorable avond, maar ook zeker geen blamage.