Het dreumestopic (1-2 jaar) deel 89

Oh wat eng Nijna. Pfff. Kan me voorstellen dat je wat grijze haren rijker bent nu.

Fijn dat er met Ivan niks ernstigs aan de hand lijkt te zijn.

Nijna wat schrikken zeg!

Oef Nijna, ik kan me voorstellen dat je er dan ineens wat grijze haartjes bij hebt. Pfoe!

En mèn wat hebben jullie een hoop bij elkaar getypt vandaag zeg! Bijlezen is gewoon een hele klus!

Aahgrrr wat gaat het hard hier! Ik heb 's avonds niet meer de puf om uitgebreid te lezen en reageren dus ff een snelllle

Isabeeauauauauaauau

Nijna! OMG dat moet schrikken zijn geweest ja... Ze zijn dan ook gewoon in één keer zo snel he.... trip trip trip en weg zijn ze

Hoezo bijlezen? Ik lees nooit bij. Ik haak gewoon in op één van de laatste posts .

Jij mag hier niet eens lezen.

Oef, Nijna, ik kan me je schrik levendig voorstellen.

Oh pardon .

wel hoor Groofs! Claudia was hier ook al wéééken verstekeling voor Ivan jarig was!

Mijn dochter is ex-dreumes, mijn zoon is pré-dreumes. Ik schrijf mee met ervaring en toelevend naar .

Zo is dat!

Daarbij voel/zie ik dat überhaupt niet zo. Dat je hier alleen maar zou schrijven als je een dreumes hebt. Ik kan me zelfs voorstellen mee te schrijven in een discussie over de puberteit, op basis van interesse of van kennis/werkervaring. Maar hey, misschien zie/voel ik dat wel helemaal verkeerd en is het ongepast op dit forum.

Ik ga altijd buiten alle hokjes.

Sorry Claudia dat ik er even serieus op inga. Ik weet uiteraard dat het een grapje van je was , _toch? . Maar ik heb vaker de indruk dat mensen zich verontschuldigen voor meeschrijven ergens waar ze gezien de leeftijd van hun kinderen niet 'thuishoren'. Dat vind ik eigenlijk altijd jammer.

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 20:58 schreef Sorbootje het volgende:
wel hoor Groofs! Claudia was hier ook al wéééken verstekeling voor Ivan jarig was!

Ik was voor m'n gevoel al een tijdje uit het grote baby'tjestopic gegroeid, maar gek genoeg vind ik Ivan nu ineens te klein voor dit topic. Allemachtig, wat een verschil zit er tussen een kind van 1 en 1,5, laat staan tussen een kind van 1 en bijna 2!

Joh Groofsken, ik post werkelijk overal mee. Niet te serieus nemen, hoor.

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 21:08 schreef Claudia_x het volgende:
Joh Groofsken, ik post werkelijk overal mee. Niet te serieus nemen, hoor.

Ik bedoel dus ook niet jou. Want jij bent inderdaad overal .

Maar meer mensen die dan zich even mengen in een discussie en bijvoorbeeld hele interessante dingen te melden hebben, maar hun post eindigen met _{'ik ben weer weg, ik hoor hier niet'} Dat vind ik gewoon jammer.

Ja maar ja maar ik wil wel bijlezen hoor, ik ben veels te nieuwsgierig naar wat er met iedereen gebeurt. Reageren doe ik meestal wel alleen op de laatste posts, maar dat is luiheid en meegaan in het natuurlijk verloop van het gesprek, geen desinteresse van mijn kant

Ik kwam hier trouwens ook al 'clandestien' meelezen en posten, op een gegeven moment heb je gewoon het gevoel dat je kind er aan toe is. Of je zit met een vraag die je bij de grote babies niet echt meer vindt passen... Die grens van 1 jaar is ontwikkelings-technisch gezien natuurlijk volkomen arbitrair.

En Groof, je hebt een goed punt hoor! (maar ik doe het zelf ook vaak, dat verontschuldigen)

dat dus Ca.ra, ik lurk ook al een poosje in beide... Ik heb bij de grote babietjes niet zoveel meer te vragen en vertellen; en lees hier dus regelmatig vast mee..

maar over 1,5 week komen wij ons ECHT melden hoor

Ik vind het ook wel moeilijk met het eten hoor. Thomas is opzich een goede eter, maar de afgelopen avonden eet hij bijna niks. Hij voelt zich ook niet lekker, dus het is te verklaren (dan zou ik ook geen zin hebben in boerenkoolstamppot). Maar hierdoor ging ik nadenken over wat te doen als hij straks weer fit is en hij eet weinig omdat hij het niet lekker vindt. Moet je dan wat anders geven? Mijn gevoel zegt van niet, maar dan krijgt hij straks 's nachts honger (en dat is voor niemand leuk)

Aoraki, onze dietiste zei dat eten met smaak belangrijker was als de variatie, dus dan zou je hem gewoon iets kunnen geven wat hij wel lust.
Lars eet maar weinig soorten groentes, omdat hij er in eerste instantie niet tegen kon, en nu we het kunnen proberen wil hij niet.
Dus wij houden het bij; broccoli, spinazie, boontjes en bloemkool, en aardappeltjes. En meneer is DOL op vlees. en macaroni lust hij ook, alleen moet ik nog steeds uitvissen hoe ik dat lekker maak voor hem

Ik zit ook al af en toe te neuzen in het volgende topic. Geweldig, al die kindjes die gaan lopen, maar dat is voor Annicka al bijna een jaar geleden.

Wat wel leuk is om te vertellen: Annicka geeft nu kusjes op pijnlijke lichaamsdelen. Dan zit ze te gillen, zegt papa:'Auw, mijn oren!' en dan krijgt papa een kusje op zijn oren. Paar dagen geleden had ik last van mijn rug en toen gaf ze kusjes op mijn rug.

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 21:45 schreef Aoraki het volgende:
Maar hierdoor ging ik nadenken over wat te doen als hij straks weer fit is en hij eet weinig omdat hij het niet lekker vindt. Moet je dan wat anders geven? Mijn gevoel zegt van niet, maar dan krijgt hij straks 's nachts honger (en dat is voor niemand leuk)

Allereerst zou ik me er niet nu al druk om maken. Dikke kans dat hij gewoon weer gaat eten als hij zich lekkerder voelt. Ik zou Ivan zelf iets anders aanbieden als hij zijn eten niet lekker vindt en daardoor weinig eet.

Ik las in een of ander suf tijdschrift dat je je kind kunt laten wennen aan de smaak van iets wat 'ie niet zo heel lekker vindt (spruitjes of zo) door er iets bij te doen wat 'ie wel lekker vindt, bij voorkeur iets zoets (zoals appelmoes). Hierdoor zou je kind geleidelijk de ondersteuning van de zoete smaak steeds minder nodig hebben en gewend raken aan de smaak van in dit geval de spruitjes zelf. Pin me er niet op vast, want dit soort tijdschriften blinken niet altijd uit in gedegen en actuele kennis van zaken.

Ik ben er trouwens van overtuigd dat het belangrijk is om samen te eten. Ik weet niet of dat voor anderen iets vanzelfsprekends is, maar ik heb soms het idee dat er al gauw geconcludeerd wordt dat een kind iets niet lekker vindt of gewoon niet wil terwijl het weigeren om te eten misschien wel opgelost kan worden door iets te veranderen in de manier van aanbieden. Ik merk aan Ivan in ieder geval dat hij héél anders eet als we samen eten en als hij zelf mag eten.

Ja zelf doen, helpt hier ook goed!
ik prik een stukje brood aan een vorkje, Lars pakt het aan, hapt het eraf en geeft me dan het vorkje weer terug.
Net zo netjes, en lief...
Alleen met warm eten durf ik het nog niet zo, die lepel wordt eerst omgekieperd voor hij de mond ingaat, dus dan schiet het niet erg op

O en die appelmoes truc, die zou ik dan weer niet zo gauw toepassen, mijn vriend eet nog steeds niet zonder appelmoes....

Nijna jeetje, dat is schrikken. Gelukkig niets aan de hand, maar pffff...

Wij eten altijd aan tafel met z'n drieen (of tweeen als schaap weg is). TV uit, eventueel muziek je op de achtergrond en eten. Ze eet ook altijd zelf. Begint met vork en lepel/mes (van plastic, hoor ) in haar handen, laat al snel een van beiden vallen omdat eten met de handen beter gaat en eet op die manier. Soms veel, soms weinig. Aangezien ze nog altijd een fles krijgt voor het slapengaan, krijgt ze niet iets anders. Wel krijgt ze altijd yoghurt en als ze niet goed gegeten heeft, doe ik iets meer in het schaaltje.

Dat van die appelmoes vind ik een raar verhaal. Ik hoor nou nooit dat mensen vroeger met appelmoes aten en dat langzaam weglieten. Ik hoor veel vaker van inmiddels volwassenen die sommigen dingen nog steeds met appelmoes moeten overgieten om te kunnen eten. Ik denk zelf dat alle eten regelmatig aan blijven bieden meer zin heeft. Sommige dingen moet je leren eten. Ik lustte zelf vroeger ook heel veel dingen niet, maar inmiddels lust ik alles, behalve rauwe ui. En dat heb ik allemaal pas na mijn 20e leren eten, toen er geen dwang achter zat en ik in mijn eigen tempo ermee aan de slag kon.

Eten, samen eten helpt echt heel goed.

Mette is vandaag echt een vreetzak geweest. Ze hadden warm eten op het KDV vandaag (dat doen ze zo af en toe), ze wilde niet stoppen met eten. Bloemkool, aardappel, beetje vissticks en ook nog kip. Ze wilde alles eten.

Toen ze thuiskwam had ik eigenlijk pasta voor haar staan, toch maar aangeboden, ging er ook helemaal in. Wij hadden wokkie met noodles, wilde ze natuurlijk ook. Dus hebben we haar wat noodles gegeven, dat was gewoon hilarisch om te zien, ze zat helemaal onder met 2 handen naar binnen werken. Maar wat gezellig

Huup!! heb jij nog fijne oosterse gerechten die kunnen voor een dreumes?

En ze is ook weer haar vrolijke zelf, hoop dat dat doorzet.

Nijna, wat naar. Dat zijn inderdaad weer wat grijze haren.