Het dreumestopic (1-2 jaar) deel 89

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 15:08 schreef Brighteyes het volgende:

[..]


Oh ja... hmmm... dat is ook weer zo.
Maar ik zou er toch niet echt gelukkig van worden geloof ik...

Ik ook niet. Gezonde voeding is toch best wel essentieel. Niet dat elke dag groente eten maar ik blijf wel van alles aanbieden.

ow ja, een en ander ervan uitgaande dat Ingrid en Djeez het eigenlijk niet zo fijn vinden dat het zo gaat met het eten van Tyler. Als zij dat wel prima vinden, laten ze het natuurlijk gewoon zoals het is

En alternatieven aanbieden. Amber heeft 3 jr geleefd op fruit, tomaat, brood en komkommer, die at echt niks anders! Snoepjes eb koekjes kreeg ze zelden.

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 15:14 schreef miss_sly het volgende:
ow ja, een en ander ervan uitgaande dat Ingrid en Djeez het eigenlijk niet zo fijn vinden dat het zo gaat met het eten van Tyler. Als zij dat wel prima vinden, laten ze het natuurlijk gewoon zoals het is

Dat uiteraard ook.

het ging er mij om dat BE zei: aankaarten bij Jeugdzorg. Dat klonk zoiets als: jeugdzorg, zij zorgen niet goed voor hem, laat hem weer thuis komen.

Je moet het niet zondermeer accepteren natuurlijk. Ik zou het er eens met je ouders over hebben Ingrid

[ Bericht 0% gewijzigd door Estrys op 23-11-2010 15:37:10 ]

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 15:30 schreef Brighteyes het volgende:
Ik zei niets over stiekem aankaarten.
Maar ik had meer zoiets van 'thuis is het niet goed want, maar wij zorgden iig wel dat hij normaal at dus zo slecht is het thuis nog helemaal niet' oid.
Ik weet niet hoe ik het bedacht. Maar iig niet zo negatief of achterbaks als jij het nu brengt...

nou ja zo achterbaks bedoelde ik het nou ook weer niet. Ik las het toch meer zoals jij beschrijft in je eerste regels. Maar ik schrijf het ook een beetje onhandig op geloof ik

Lief dat jullie meedenken! Ik vind het wel lastig aan te kaarten hoor. Ik weet niet precies wat hij krijgt, maar er werd gezegd hij eet toch geen avondeten. Dat was iig gisteren toen we hem terug brachten. Toen had hij nog geen avondeten gehad bij ons. (lukte niet qua tijd)
Toen krijg hij een fruitpotje wat hij met smaak op at.
Hij is kieskeurig met eten, is ook de leeftijd denk ik. Maar hier at hij wel vaak avondeten, soms niet alles op. Maar hij kreeg wel een bordje voor zn neus.
En bepaalde potjes gingen er sowieso in, dus kreeg hij die weleens vaker als hij een paar dagen slecht at.
Hij krijgt nu wel vaker water of diksap ipv taksi, dat scheelt.

maar Ingrid, als jullie er zo over denken, kunnen jullie toch gewoon zeggen dat je graag wil dat hij iig bij het avondeten een normaal bord eten voor zijn neus krijgt? Als hij niets krijgt, zal hij het zeker niet eten! En als ze in veel dingen de weg van de minste weerstand kiezen, krijgen jullie dadelijk een door- en doorverwend jongetje thuis, dat gewend is alleen te krijgen, te eten en te doen wat hij wil. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Wat miss_sly zegt dus En dat het moeilijk voor je is begrijp ik wel, maar het spreekt wel voor je als je voor de gezondheid van je kind opkomt Ingrid.

Nee dat is ook zo. Maar ik wil ze niet voor het hoofd stoten, ruzie krijgen.
We waarderen juist heel erg wat ze doen al zo'n 2 maanden ondertussen.

Natuurlijk waardeer je dat! maar zij zullen toch ook wel het beste met hem voor hebben. het is natuurlijk iets anders dan een gezellig logeerpartijtje van een paar dagen, he. Dan mag je als opa en oma best wat gemakkelijker zijn. Maar nu nemen zij tijdelijk de opvoedkundige taken waar, en dat moeten ze dan ook wel werkelijk doen, lijkt me. Er is niemand bij gebaat als Tyler daar nu lekker een kleine prins kan zijn die alles zelf bepaalt, want straks terug thuis kan dat ook niet. En het is ook neit gezond voor een kind om alles maar te kunnen bepalen.

Hij heeft daar ook meer driftbuien dan hier, dat vind ik ook al zo lullig voor ze.

En hoe gaan ze daarmee om dan?
Op zich niet raar dat hij meer driftbuien heeft daar en daar kun jij toch niets aan doen? Heel jammer voor ze, maar dat kan nu eenmaal.

Vooral negeren en afleiden en dat werkt ook het beste. Hij heeft het heel snel als iets niet mag, of hij hoort nee. Lijkt me op zich normaal voor zijn leeftijd, hij is bijna 2.
Hier heeft hij het af en toe maar en is het snel weer over.
Nou, ik ga maar weer eens bellen voor mezelf. _{moet ook nog een psycholgische en psychiatrische test doen ineens}

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 15:15 schreef Vicky het volgende:
En alternatieven aanbieden. Amber heeft 3 jr geleefd op fruit, tomaat, brood en komkommer, die at echt niks anders! Snoepjes eb koekjes kreeg ze zelden.

Ohw echt? En ze eet nu wel andere dingen? Dan is er nog hoop voor Timo. Die eet ook ongeveer dat, nog een paar dingen extra, maar niet veel.

Verder word ik een beetje moedeloos van dat Timo telkens ziek is.. Vandaag valt het gelukkig mee, alleen maar een loopoor en vreselijke stink-boeren. Maar hij heeft telkens zo'n last van zijn maag, ik snap niet waarom. Nu alweer een paar dagen niet gespuugd, maar die boeren die hij vandaag laat lijken me ook niet echt prettig voor m

Whaaaah! Isabeau LIEP net gewoon iets van tien stappen van me vandaan! Dat is nog eens iets anders dan die vier a vijf stapjes van stoel naar mama waarbij ze zich het laatste stuk liet vallen!

*trots*

Aaaah en nu 17!! Nou ja zeg!

Whoeeeehoeeee Isabeau! Wat goed zeg!! Wat leuk!! wat kun je dan trots zijn he!
edit: hahaha en wat lief ook trouwens dat je haar stapjes exact telt!

Ik ben hier ook echt helemaal verbaasd hoe er ineens een wereld voor Lena open gegaan is nu het knopje "durf" om is en ze loopt, ze doet de hele dag niets anders terwijl ze 2 weken geleden nog nooit een los stapje gezet had. Vanmiddag zijn we naar de kinderboederij gelopen hier 200 mtr vandaan en ze heeft gewoon het hele stuk zelf gelopen...ik vind het zooo knap! En ze kijkt er steeds zo trots bij, echt ik hou van die blik!

Keerzijde was dat ik haar vanochtend na het zwemmen even naast de auto neerzette om wat spullen in de auto te zetten en toen ik weer omkeek was ze weg, ze hard mogelijk wegelopen bij de auto om maar niet onderbroken te hoeven worden in haar wandeling... mènnn, daar moet ik echt nog even een nieuw setje sensoren voor ontwikkelen hoor!

Ja die blik is écht geweldig! Echt trots en blij

Ik kan me voorstellen dat je nog even moet wennen aan haar nieuwe mobiliteit. Dat vond ik al zo wennen met kruipen. Eerst kun je je kind rustig op een speelkleed parkeren en ineens gaat ze de hele kamer door!

Wat grappig dat bij jullie kinderen echt het kwartje lijkt te vallen. Mijn dochter kon technisch gezien al twee maanden loslopen, voordat het ook echt haar manier van voortbewegen werd.

Wat goed van Isabeau!

Wil iemand Ivan misschien nog in de OP zetten (13 november)?

De dokter heeft niks gevonden, hoera!

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 16:36 schreef Chan het volgende:

[..]



Ohw echt? En ze eet nu wel andere dingen? Dan is er nog hoop voor Timo. Die eet ook ongeveer dat, nog een paar dingen extra, maar niet veel.

Verder word ik een beetje moedeloos van dat Timo telkens ziek is.. Vandaag valt het gelukkig mee, alleen maar een loopoor en vreselijke stink-boeren. Maar hij heeft telkens zo'n last van zijn maag, ik snap niet waarom. Nu alweer een paar dagen niet gespuugd, maar die boeren die hij vandaag laat lijken me ook niet echt prettig voor m

Amber eet nu sperziebonen, kidneybonen, doperwten, broccoli, gebakken aardappeltjes/krieltjes (gekookt moet ze nog steeds niks van weten), bloemkool. Het blijft nog steeds een lastige eter. Pasta moet het liefst zonder saus maar ik ben nu compromissen aan het sluiten met d'r. Ze moet een deel met en een deel zonder saus eten. Sinds mei eet ze pizza, daarvoor moest ze er niks van hebben.

Isabeau goed zo

Claudia, gelukkig!

Uhum ik was Iris vanavond even kwijt... . We hadden bij de buren gegeten en ik zette de dames hier binnen en haalde nog even wat op bij de buurvrouw. Kom weer terug, doe de deur dicht en loop naar de keuken waar ze naar mijn idee samen de kast overhoop proberen te halen. Zie ik alleen Mirte, geen Iris . Ik roepen, geen reactie... boven kon ze haast niet zijn en toen hoorde ik haar huilen... . Was ze dus buiten, blijkbaar achter me aan gelopen, maar ik had haar dus niet gezien toen ik terugliep... . Het was maar heel eventjes, maar als ik dan denk aan dat ze ook de straat op had kunnen lopen enzo... bibber . Gelukkig is het goed gegaan zullen we maar zeggen, maar ik voelde me wel even een paar jaar ouder in een paar minuten.,,