Groot probleem, ik heb geen thuis

Is het geen idee om een opleiding te gaan doen waardoor je wel stufi krijgt? Ik weet niet wat je doet nu?

quote:

Op dinsdag 9 november 2010 16:49 schreef Dipkip het volgende:
Is het geen idee om een opleiding te gaan doen waardoor je wel stufi krijgt? Ik weet niet wat je doet nu?

Ben ook benieuwd naar je opleiding TS. Misschien ben je minder gebonden aan Amsterdam dan je denkt.

Laat ook het verloop even weten als je wilt. Niet dat je op een gegeven moment op straat gaat zwalken want je moet gewoon op weg geholpen worden om voor jezelf te gaan zorgen. Hoe weet ik niet precies. Ben benieuwd of GGZ dit oppakt omdat je al negentien bent.

Ik vind het een raar verhaal vanuit mijn ervaring. Ik heb toen ik 17 was onder jeugdzorg gestaan en ik kon niet zomaar bij familieleden wonen, dus werd ik in een open instelling geplaatst voor een jaar. Ik begrijp wel dat mijn situatie niet de jouwe is, maar als de jeugdzorg er toch weet van heeft, of welke andere instantie dan ook, waarom hebben ze jou dan niet geplaatst ipv in nog een andere instabiele thuis situatie? Dat snap ik even niet goed :S

Of heb je nooit contact gehad met jeugdzorg?

Antikraak is goedkoop en helpt je snel aan een woning, soms doen ze ook spoedplaatsingen Succes!

quote:

Op dinsdag 9 november 2010 17:11 schreef Loodje het volgende:
Antikraak is goedkoop en helpt je snel aan een woning, soms doen ze ook spoedplaatsingen Succes!

Daar zit geloof ik bij veel verenigingen wel een minimumleeftijd aan, die waar ik bekend mee ben hanteerde 21 jaar. Dus even goed de voorwaarden nagaan zou ik zeggen.

ha ik heb zo vaak mensen een tijdje in huis genomen gewoon gratis of voor een heel klein beetje geld als huur....

ja soms hoor je wel eens dat een meisje een kamer krijgt maar dat de huurbaas opeens sex wil hebben met je dat is wel kote

http://kopen.marktplaats.(...)n-gezocht/c2078.html

hier kan je een gratis advertentie plaatsen voor "huisgenoot gezocht"

quote:

Op dinsdag 9 november 2010 19:28 schreef dandybleu het volgende:
ha ik heb zo vaak mensen een tijdje in huis genomen gewoon gratis of voor een heel klein beetje geld als huur....ja soms hoor je wel eens dat een meisje een kamer krijgt maar dat de huurbaas opeens sex wil hebben met je dat is wel kote

http://kopen.marktplaats.(...)n-gezocht/c2078.html

hier kan je een gratis advertentie plaatsen voor "huisgenoot gezocht"

En waar liggen die meisjes nu?

Wel lief van je om zomaar aan te bieden aan iemand die je niet kent trouwens. .

quote:

Op dinsdag 9 november 2010 15:48 schreef Messedup het volgende:

[..]



Ik vond de vragen niet vervelend hoor. Jij vroeg het tenminste op een normale manier vergeleken met de rest.

Ik ga in ieder geval contact opnemen met de GGZ want ik kan nergens heen.

Okey Ik hoop dat ze wat voor je kunnen doen misschien kun je ook eens bellen naar het leger des heils en je situatie uitleggen aldaar misschien dat zij jou kunnen ondersteunen of door verwijzen naar een andere instelling. Hoop het beste voor je:)

quote:

Op dinsdag 9 november 2010 22:18 schreef The-Hobo-Clown het volgende:

[..]



Okey Ik hoop dat ze wat voor je kunnen doen misschien kun je ook eens bellen naar het leger des heils en je situatie uitleggen aldaar misschien dat zij jou kunnen ondersteunen of door verwijzen naar een andere instelling. Hoop het beste voor je:)

Ik hoop het ook.
Maar als TS afhankelijk wordt van het Leger des Heils dan ga ik hier de rommelkamer leegtrekken en dan adopteer ik haar wel. Heb al een dochter van bijna 11 daar kan er nog wel eentje van 19 bij.

TS laat even wat horen en post ook echt het verloop als je kunt. Er zijn echt wel mensen die je willen helpen als het jou nu eventjes niet lukt.

quote:

Op dinsdag 9 november 2010 20:30 schreef Stali het volgende:

[..]



En waar liggen die meisjes nu?

Wel lief van je om zomaar aan te bieden aan iemand die je niet kent trouwens. .

is ook wel eens fout gegaan : op een dag leerde ik een dakloze mzuikant kennen uit engeland....eerst heel erg gelachen met hem : maar de volgende ochten bleek dat ie mijn gitaar had gejat

quote:

Op dinsdag 9 november 2010 22:26 schreef dandybleu het volgende:

[..]

is ook wel eens fout gegaan : op een dag leerde ik een dakloze mzuikant kennen uit engeland....eerst heel erg gelachen met hem : maar de volgende ochten bleek dat ie mijn gitaar had gejat

Leer je weer van.

Ik heb je van de week ergens zitten afzeiken maar je bent wel lieve gozer, denk ik nu.

ja is altijd moeilijk vind ik : je ziet heel vaak daklozen ....en soms dan twijvel ik om ze binnen te halen : maar ja zijn niet altijd voor nix op straat geschopt ( soms ook wel maar niet altijd dus )

soms stelen ze of zijn ze opeens heel onhandelbaar ( met herrie en troep )

maar ja je hebt ook steeds meer mensen die op zoek gaan naar een slaapplekje hey?

quote:

Op dinsdag 9 november 2010 22:36 schreef dandybleu het volgende:
ja is altijd moeilijk vind ik : je ziet heel vaak daklozen ....en soms dan twijvel ik om ze binnen te halen : maar ja zijn niet altijd voor nix op straat geschopt ( soms ook wel maar niet altijd dus )

soms stelen ze of zijn ze opeens heel onhandelbaar ( met herrie en troep )

maar ja je hebt ook steeds meer mensen die op zoek gaan naar een slaapplekje hey?

Vrees dat je dit in de toekomst meer zal zien. Jij moet niet alles mee naar huis gaan nemen he? Ook voor je eigen veiligheid niet.
Ik dacht toen ik achtien was wel even de apartheid in praktijk af te schaffen ergens op een dorp in de Kaap. . Heb weinig opgelost daar en achteraf in de huizelijke kring onnodig een hoop ruzie geschopt.

Maar om een beetje ontopic te blijven, ik hoop echt dat TS wel wat laat horen. Ik ben ook niet te beroerd om morgen voor haar te gaan bellen om wat voor elkaar te krijgen. En ik bied hetzelfde aan als jij, alleen wonen wij hier niet erg groot. Maar je moet er toch niet aan denken dat zo'n meisje maar wat gaat rondzwalken. Dan is ze hier echt welkom hoor.

ha stali das cool : ja in moeilijke tijden moet je mensen steunen....

Crisisopvang.

quote:

Op maandag 8 november 2010 22:42 schreef Messedup het volgende:

[..]



Mijn tante is schizofreen en ze wilt niet meer met mij onder een huis wonen. En ik heb ook geen contact meer met mijn ouders vanwege heel veel problemen en simpelweg omdat ze gewoon helemaal geen contact met mij willen. Ben altijd ongewenst geweest.

Sorry Messedup, maar mag ik moet even kwijt dat jouw verhaal best wel lijkt op die van mij! Van mijn 12e t/m mijn 19e heb ik voor het grootste gedeelte bij mijn tante gewoond die ook schizofreen is. Ik ben weggegaan bij mijn vader omdat die drugsverslaafd was en aggressief. Vanwege de verslechterende situatie bij mijn tante ben ik daarna bij mijn oma gaan wonen (waar m'n vader toen ook is gaan wonen omdat hij zijn huur niet betaalde) en vanaf mijn 23e in mijn eigen kleine huisje. Die heb ik gevonden via studentenwoningweb.nl 326 eu in de maand inclusief alles behalve telefoon, internet, tv, waterschapsbel. en vuilheffing. Helemaal geen leuke tijden.

Als je een voltijds mbo, hbo of wo opleiding volgt in Amsterdam kun je via studentenwoningweb.nl een studentenkamer zoeken in Amsterdam (met of zonder voorzieningen voor jezelf, ik heb bijvoorbeeld lekker alle voorzieningen voor mezelf) die vaak inclusief water en electriciteit zijn.

Sterkte...

quote:

Op dinsdag 9 november 2010 22:25 schreef Stali het volgende:

[..]



Ik hoop het ook.
Maar als TS afhankelijk wordt van het Leger des Heils dan ga ik hier de rommelkamer leegtrekken en dan adopteer ik haar wel. Heb al een dochter van bijna 11 daar kan er nog wel eentje van 19 bij.

TS laat even wat horen en post ook echt het verloop als je kunt. Er zijn echt wel mensen die je willen helpen als het jou nu eventjes niet lukt.

FOK!

TS kan zich natuurlijk ook bij de krakers in Amsterdam aansluiten, die kunnen vast wel wat voor hem regelen.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 11:05 schreef slashdotter3 het volgende:
TS kan zich natuurlijk ook bij de krakers in Amsterdam aansluiten, die kunnen vast wel wat voor hem haar regelen.

quote:

Op dinsdag 9 november 2010 22:45 schreef Stali het volgende:
Ik ben ook niet te beroerd om morgen voor haar te gaan bellen om wat voor elkaar te krijgen. En ik bied hetzelfde aan als jij, alleen wonen wij hier niet erg groot. Maar je moet er toch niet aan denken dat zo'n meisje maar wat gaat rondzwalken. Dan is ze hier echt welkom hoor.

Jij bent echt lief.
Ik hoop dat TS snel een veilig plekje krijgt, waar dan ook. Sterkte!

quote:

Op maandag 8 november 2010 22:37 schreef Messedup het volgende:

[..]



Mijn ouders willen niks met mij te maken hebben daarom ging ik ook naar mijn tante, maar die is zelf niet stabiel om voor mij te zorgen.

Je bent 19, dan wordt van je verwacht dat je voor jezelf zorgt.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 13:16 schreef Maanvis het volgende:

[..]



Je bent 19, dan wordt van je verwacht dat je voor jezelf zorgt.

19 en zonder basis op de keien is niet normaal. Tenminste in mijn ogen niet. Er loopt nog een topic van een jongen van 20 die ook buitengeschopt is. Die gozer kan nog niet eens koken.

Is dat nieuw? Na je achtiende je tas in je handen krijgen en rot maar op?

quote:

Op woensdag 10 november 2010 14:10 schreef Stali het volgende:

[..]



19 en zonder basis op de keien is niet normaal. Tenminste in mijn ogen niet. Er loopt nog een topic van een jongen van 20 die ook buitengeschopt is. Die gozer kan nog niet eens koken.

Koken is geen rocket science. Iedereen kan koken. Waarom heeft die gozer op zijn 16e niet leren koken? Da's toch zijn eigen verantwoordleijkheid...

quote:

Is dat nieuw? Na je achtiende je tas in je handen krijgen en rot maar op?

Nee, van alle tijden. Maar je moet iig voor jezelf kunnen zorgen dan. Dus niet dat je afhankelijk van je mentaal instabiele tante bent om überhaupt voer in je maag te krijgen/je was gedaan te krijgen/je bed verschoond te krijgen. Zij spreekt echt over 'verzorgd worden' terwijl je dat op je 19e makkelijk zelf kunt.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 13:16 schreef Maanvis het volgende:

[..]



Je bent 19, dan wordt van je verwacht dat je voor jezelf zorgt.

Dat heb je natuurlijk wel van iemand geleerd. Als je ouders je niet willen en je tante psychisch niet in orde is, heb je dat van niemand kunnen leren.

Hoop dat TS in ieder geval woonruimte kan vinden. Weet van een jongen dat hij ook nergens echt gewenst was, die zat in een soort van jongerenopvang. Betaalde een x bedrag voor een kamer en kreeg een x bedrag per week voor boodschappen (was overigens minderjarig, vandaar geen beheer over eigen geld).

quote:

Op woensdag 10 november 2010 14:10 schreef Stali het volgende:
Is dat nieuw? Na je achtiende je tas in je handen krijgen en rot maar op?

Nee, niet nieuw. Gebeurde mij ook een week voor mn 18e verjaardag. Viel geen kinderbijslag meer te vangen, dus zodoende.

Maar dat maakt het niet normaal of acceptabel uiteraard. TS dr woordkeus is een beetje sterk, het klinkt inderdaad alsof ze verzorgd wil worden, maar ik neem aan dat ze gewoon de normale dingen bedoelt en niet gevoerd en geboerd wil worden.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 14:13 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Koken is geen rocket science. Iedereen kan koken. Waarom heeft die gozer op zijn 16e niet leren koken? Da's toch zijn eigen verantwoordleijkheid...
[..]


Nee, van alle tijden. Maar je moet iig voor jezelf kunnen zorgen dan. Dus niet dat je afhankelijk van je mentaal instabiele tante bent om überhaupt voer in je maag te krijgen/je was gedaan te krijgen/je bed verschoond te krijgen. Zij spreekt echt over 'verzorgd worden' terwijl je dat op je 19e makkelijk zelf kunt.

Je moet je kind een goede basis meegeven. Dat is ook opvoeden, er naar toe werken dat iemand zelfstandig kan leven. Die moeder had hem bijv. moeten leren koken.

Overigens vraag ik me af wie er nu financieel verantwoordelijk is voor TS. Het komt nu op me over of ze wal en schip aan het vallen is. 19 te oud voor begeleid wonen maar ze is ook geen 21 dus wie is nu verantwoordelijk voor haar?

quote:

Op woensdag 10 november 2010 14:20 schreef Dipkip het volgende:

[..]


Nee, niet nieuw. Gebeurde mij ook een week voor mn 18e verjaardag. Viel geen kinderbijslag meer te vangen, dus zodoende.

Sjeez, Kip. .

quote:

Maar dat maakt het niet normaal of acceptabel uiteraard. TS dr woordkeus is een beetje sterk, het klinkt inderdaad alsof ze verzorgd wil worden, maar ik neem aan dat ze gewoon de normale dingen bedoelt en niet gevoerd en geboerd wil worden.

Ze moet gewoon een beetje op weg geholpen worden. Ze heeft al geen stabiele achtergrond gehad.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 14:27 schreef Stali het volgende:
Sjeez, Kip. .

Mja, leuk is anders. Ik heb wel meteen onderdak kunnen regelen omdat ik in een woonplaats woonde met veel minder kamernood dan Amsterdam, en ik studeerde aan een gewone HBO dus ik had stufi. Meteen ook werk geregeld via een klasgenoot en gaan. Maar het was wel kut om op je verjaardag in zo'n verpauperd hok te staan witten met drie jassen aan omdat GWE nog niet aangesloten waren. Als ze me nou nog even drie maanden gegeven hadden ofzo, had ik tenminste een fatsoenlijkere plek kunnen regelen. Voor je verjaardag kan dat niet, je mag geen contract tekenen. Dus ik kon bijv. geen contract aangaan voor gas en electra tot op mn verjaardag en dan moet je nog wachten tot ze komen. En ik ben dus in de winter jarig. Dat was gewoon volstrekt klote.

Mijn 'voordeel' was dan weer dat er thuis ook al jaren niet naar me om was gekeken dus ik wist heel goed voor mezelf te zorgen (het zou mij eigenlijk ook verbazen als TS dat niet kan). Ik kon koken, zij het alleen extreem goedkope dingen, aangezien de ingredienten meestal gekocht werden met mn pizzaboer bijbaantje en je weet hoe riant het minimumloon is op je 15e. Ik kon kleding naaien en herstellen (heel nuttig als je geen geld hebt), ik wist exact hoe je boodschappen moet doen en geld moest beheren. Dat kan ik nog steeds beter dan veel van mn vrienden van rond de 30. Als iedere cent er toe doet leer je dat wel, en eigenlijk kreeg ik dus alleen nog maar meer mogelijkheden toen eenmaal mn verjaardag geweest was.

Dus praktisch gezien ging ik er op uit. Natuurlijk was het emotioneel gezien erg kwetsend maar ook weer niets wat niet in de lijn der dingen lag al jarenlang. Ik was voornamelijk blij dat ik een veilige plek had. Het water liep langs de muren en je moest het ongedierte uit je bed slaan voor je kon gaan slapen, maar iedere cent die ik verdiende was van mij, en ik kon bepalen wie ik mn huis in liet en wie niet, en het is gewoon prettiger dat als je dan toch op jezelf aangewezen bent, je ook echt alleen bent. Als er niemand is, voel je je minder kwaad dan als er mensen in je huis wonen die voor je zouden moeten zorgen maar het vertikken.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 14:50 schreef Dipkip het volgende:

[..]


Mja, leuk is anders. Ik heb wel meteen onderdak kunnen regelen omdat ik in een woonplaats woonde met veel minder kamernood dan Amsterdam, en ik studeerde aan een gewone HBO dus ik had stufi. Meteen ook werk geregeld via een klasgenoot en gaan. Maar het was wel kut om op je verjaardag in zo'n verpauperd hok te staan witten met drie jassen aan omdat GWE nog niet aangesloten waren. Als ze me nou nog even drie maanden gegeven hadden ofzo, had ik tenminste een fatsoenlijkere plek kunnen regelen. Voor je verjaardag kan dat niet, je mag geen contract tekenen. Dus ik kon bijv. geen contract aangaan voor gas en electra tot op mn verjaardag en dan moet je nog wachten tot ze komen. En ik ben dus in de winter jarig. Dat was gewoon volstrekt klote.

Kip, ik voel m'n maag gewoon krimpen. Wat een kilheid. Verschrikkelijk.

quote:

Mijn 'voordeel' was dan weer dat er thuis ook al jaren niet naar me om was gekeken dus ik wist heel goed voor mezelf te zorgen (het zou mij eigenlijk ook verbazen als TS dat niet kan). Ik kon koken, zij het alleen extreem goedkope dingen, aangezien de ingredienten meestal gekocht werden met mn pizzaboer bijbaantje en je weet hoe riant het minimumloon is op je 15e. Ik kon kleding naaien en herstellen (heel nuttig als je geen geld hebt), ik wist exact hoe je boodschappen moet doen en geld moest beheren. Dat kan ik nog steeds beter dan veel van mn vrienden van rond de 30. Als iedere cent er toe doet leer je dat wel, en eigenlijk kreeg ik dus alleen nog maar meer mogelijkheden toen eenmaal mn verjaardag geweest was.

Dus praktisch gezien ging ik er op uit. Natuurlijk was het emotioneel gezien erg kwetsend maar ook weer niets wat niet in de lijn der dingen lag al jarenlang. Ik was voornamelijk blij dat ik een veilige plek had. Het water liep langs de muren en je moest het ongedierte uit je bed slaan voor je kon gaan slapen, maar iedere cent die ik verdiende was van mij, en ik kon bepalen wie ik mn huis in liet en wie niet, en het is gewoon prettiger dat als je dan toch op jezelf aangewezen bent, je ook echt alleen bent. Als er niemand is, voel je je minder kwaad dan als er mensen in je huis wonen die voor je zouden moeten zorgen maar het vertikken.

Begrijp het. Vind het knap dat je je daar zo sterk doorheen geslagen hebt.

Wat ik me afvraag, wat doet dat met je? Zo'n liefdeloze situatie.
Ongewenst. Lijkt me niet goed voor je zelfvertrouwen.

Je zou contact met Kwintes kunnen opnemen. Dat is een woonbegeleidingsinstantie. Misschien zou dat ertoe kunnen leiden dat je helemaal niet bij je tante weg hoeft, omdat ze haar ook kunnen helpen.

Aan de GGZ heb je wat dit betreft helemaal niks.

By the way, ik vind sommige reacties nogal te kort door de bocht. Misschien dat TS zelf ook niet de makkelijkste is en aan zichzelf zou moeten werken, maar dan hoeft ze nog niet buiten in een kartonnen doos te slapen.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 15:03 schreef Stali het volgende:
Begrijp het. Vind het knap dat je je daar zo sterk doorheen geslagen hebt.

Wat ik me afvraag, wat doet dat met je? Zo'n liefdeloze situatie.
Ongewenst. Lijkt me niet goed voor je zelfvertrouwen.

Och, zo sterk was ik niet. Het is natuurlijk makkelijker erover te posten zo van ze kunnen me wat. Ik ben ook jarenlang een depressieve krassert geweest en verslaafd bovendien. Allemaal geen dingen om trots op te zijn. Eigenlijk is het pure irritatie waardoor ik daar allemaal mee op ben gehouden. Het was geen leuk leven, en ik was te koppig om echt door te zetten met zelfmoord, omdat ik ook wel inzag dat mensen me niet uit kwaadaardigheid kwaad hebben gedaan, maar omdat ze zelf met problemen worstelden. Daarom leek zelfmoord me vrij zinloos, maar zo blijven leven was ook ruk. Dus toen toch maar dingen aan gaan pakken, therapie enzo maar vooral dagelijks jezelf een schop onder je hol geven. Ik zeg het op fok meestal vrij makkelijk, maar het is verrot moeilijk en achteraf heb je makkelijk lullen (ik nu dus). Ik had het net zo goed niet kunnen redden.

Ik ben er van overtuigd dat ongewenst zijn een van de moeilijkste dingen is voor een opgroeiend kind. Ik denk dat je als kind de liefde van je ouders internaliseert tot zelfvertrouwen, een intrinsiek gevoel er te mogen zijn, net zoveel waard te zijn als andere mensen. Het is heel moeilijk later alsnog aan te leren, want laten we wel wezen, de anonieme wereld is niet goed (of kwaad - meer neutraal / gemengd). Het zal vanuit jezelf moeten komen, vrienden en fijne ervaringen helpt natuurlijk wel wat, maar niets kan echt dat gat voor je vullen en je komt toch ook altijd fuckers en ellende tegen (net als iedereen). Bij mij is het nog steeds zo dat ik het gewoon vertik te vertrekken. Dus als de mensen me niet leuk vinden, dan vinden ze me maar niet leuk. Ik heb het dus opgelost door er niet meer om te geven of het leven / de wereld / de mens tof is of niet, omdat het voor mijn beslissing niet uitmaakt, heeft het geen zin er over in te zitten. Ik ben hier, ik blijf hier, en ik ga er het beste van maken. Of ik nou wat waard ben of niet.

Wat een heftig verhaal, Dipkip. Dat is inderdaad een leegte die helaas nooit helemaal opgevuld kan worden en waarmee je moet zien te leven. Ondanks dat kan het leven wel mooi zijn, toch? Ik hoop tenminste dat je ook een beetje kunt genieten.

Heel triest dat dit gebeurt (ook het verhaal van TS). Ik begrijp Stali wel, ik krijg ook een moeder Theresa opwelling.

Ja het leven kan zeker mooi zijn. Het is ook niet het leven waar ik iets tegen heb. Dat Stali zoiets aanbiedt bijvoorbeeld, doet me echt wat. Maar het blijft voor mij een soort gevecht. Steeds als ik in een situatie ben waarbij je een soort heel minimaal vertrouwen moet hebben in mensen, moet ik mezelf een rotschop geven om mezelf toch te gaan voorstellen, iemand hulp aan te bieden, een vriend op te bellen, enzovoort. Dat soort wantrouwen is er nog lang niet uit bij mij, er zit een soort rotsvast geloof in dat mensen anders op mij zullen reageren dan op anderen, dat ik afgewezen word. En soms word ik verschrikkelijk moe van het vechten en zie ik het even niet meer zitten. Maar daarna ga ik altijd toch weer verder, want er zit niets anders op. Niks mis mee verder hoor. Kun je heel oud mee worden. En het gaat nog steeds ieder jaar beter. Soms moet je er gewoon niet teveel bij nadenken en gewoon dingen gaan doen.

Oh, waar ik dus heen wilde met dat verhaal: het kan best dat je niks meer van TS hoort omdat ze het niet vertrouwt en niet snapt waarom Stali of iemand anders zoiets zou aanbieden. Als je zo verstoten bent je hele leven lijkt zoiets al gauw te mooi om waar te zijn en dus gevaarlijk. Toen ik op straat zat was er een keer een man die me een tasje met boodschappen gaf, brood enzo. Ik kon zowat wel janken, maar in plaats daarvan ben ik hard weggerend, want waarom zou iemand zoiets aardigs doen, hij zou wel seks willen of iets. Nu pas kan ik zien dat soms mensen gewoon iets liefs doen. Ik zou ook tegen TS willen zeggen: Stali is ok. Die gaat je niet naaien. Maar ik snap het ook als je er geen barst van gelooft.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 15:27 schreef Dipkip het volgende:
Och, zo sterk was ik niet. Het is natuurlijk makkelijker erover te posten zo van ze kunnen me wat. Ik ben ook jarenlang een depressieve krassert geweest en verslaafd bovendien. Allemaal geen dingen om trots op te zijn. Eigenlijk is het pure irritatie waardoor ik daar allemaal mee op ben gehouden. Het was geen leuk leven, en ik was te koppig om echt door te zetten met zelfmoord, omdat ik ook wel inzag dat mensen me niet uit kwaadaardigheid kwaad hebben gedaan, maar omdat ze zelf met problemen worstelden. Daarom leek zelfmoord me vrij zinloos, maar zo blijven leven was ook ruk. Dus toen toch maar dingen aan gaan pakken, therapie enzo maar vooral dagelijks jezelf een schop onder je hol geven. Ik zeg het op fok meestal vrij makkelijk, maar het is verrot moeilijk en achteraf heb je makkelijk lullen (ik nu dus). Ik had het net zo goed niet kunnen redden.

Ik ben er van overtuigd dat ongewenst zijn een van de moeilijkste dingen is voor een opgroeiend kind. Ik denk dat je als kind de liefde van je ouders internaliseert tot zelfvertrouwen, een intrinsiek gevoel er te mogen zijn, net zoveel waard te zijn als andere mensen. Het is heel moeilijk later alsnog aan te leren, want laten we wel wezen, de anonieme wereld is niet goed (of kwaad - meer neutraal / gemengd). Het zal vanuit jezelf moeten komen, vrienden en fijne ervaringen helpt natuurlijk wel wat, maar niets kan echt dat gat voor je vullen en je komt toch ook altijd fuckers en ellende tegen (net als iedereen). Bij mij is het nog steeds zo dat ik het gewoon vertik te vertrekken. Dus als de mensen me niet leuk vinden, dan vinden ze me maar niet leuk. Ik heb het dus opgelost door er niet meer om te geven of het leven / de wereld / de mens tof is of niet, omdat het voor mijn beslissing niet uitmaakt, heeft het geen zin er over in te zitten. Ik ben hier, ik blijf hier, en ik ga er het beste van maken. Of ik nou wat waard ben of niet.

Je hebt één zekerheid. Als je zelfmoord pleegt, kan je dat achteraf niet meer terugdraaien.

Uit jouw reactie merk ik ook op dat je al ver bent. Aan ieder mens is wel iets goeds of iets slechts te constateren. Ik herken van mezelf dat ik mensen of helemaal geweldig vond of een diepe haat tegen ze koesterde, maar dat zie ik nu ook genuanceerder. Maar wanneer je als kind niet de liefde hebt gekregen van je ouders, heb je daardoor iets essentieels gemist en ben je op latere leeftijd heel kwetsbaar om afgewezen te worden. Sommige mensen zijn nu eenmaal bot of egocentrisch ingesteld en beseffen daardoor niet dat ze je behoorlijk pijn kunnen doen. De kunst is om bij jezelf te blijven.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 15:27 schreef Dipkip het volgende:

[..]


Och, zo sterk was ik niet. Het is natuurlijk makkelijker erover te posten zo van ze kunnen me wat. Ik ben ook jarenlang een depressieve krassert geweest en verslaafd bovendien. Allemaal geen dingen om trots op te zijn. Eigenlijk is het pure irritatie waardoor ik daar allemaal mee op ben gehouden. Het was geen leuk leven, en ik was te koppig om echt door te zetten met zelfmoord, omdat ik ook wel inzag dat mensen me niet uit kwaadaardigheid kwaad hebben gedaan, maar omdat ze zelf met problemen worstelden. Daarom leek zelfmoord me vrij zinloos, maar zo blijven leven was ook ruk. Dus toen toch maar dingen aan gaan pakken, therapie enzo maar vooral dagelijks jezelf een schop onder je hol geven. Ik zeg het op fok meestal vrij makkelijk, maar het is verrot moeilijk en achteraf heb je makkelijk lullen (ik nu dus). Ik had het net zo goed niet kunnen redden.

Toch wel de gevolgen inderdaad. Was er al bang voor. Maar je hebt het maar wel mooi gedaan. Je hebt er wat van gemaakt. Dat gat blijft maar net wat je schrijft je kunt een zelf een familie opbouwen. Door een partner, eventueel kinderen, vrienden.

quote:

Ik ben er van overtuigd dat ongewenst zijn een van de moeilijkste dingen is voor een opgroeiend kind. Ik denk dat je als kind de liefde van je ouders internaliseert tot zelfvertrouwen, een intrinsiek gevoel er te mogen zijn, net zoveel waard te zijn als andere mensen. Het is heel moeilijk later alsnog aan te leren, want laten we wel wezen, de anonieme wereld is niet goed (of kwaad - meer neutraal / gemengd). Het zal vanuit jezelf moeten komen, vrienden en fijne ervaringen helpt natuurlijk wel wat, maar niets kan echt dat gat voor je vullen en je komt toch ook altijd fuckers en ellende tegen (net als iedereen). Bij mij is het nog steeds zo dat ik het gewoon vertik te vertrekken. Dus als de mensen me niet leuk vinden, dan vinden ze me maar niet leuk. Ik heb het dus opgelost door er niet meer om te geven of het leven / de wereld / de mens tof is of niet, omdat het voor mijn beslissing niet uitmaakt, heeft het geen zin er over in te zitten. Ik ben hier, ik blijf hier, en ik ga er het beste van maken. Of ik nou wat waard ben of niet.

Dit geloof ik ook. Heb zelf naar mijn dochter toe ook wel een cirkeltje te doorbreken. Door haar wel te knuffelen om maar iets te noemen.

En om jouw verhaal naar TS te trekken. Hoe kunnen mensen in dit topic dan schrijven, ja, op je achtiende moet je maar voor jezelf kunnen zorgen hoor.
Ja, als je achtergrond stabiel en liefdevol is geweest en met een beetje hulp gaat dat wel.
Maar het is lastig om een huis te bouwen op een fundering die pap is.

Ik denk dat veel mensen (met name jongeren) zich niet kunnen voorstellen hoe bagger het kan zijn. Want dan zou jeugdzorg ofzo toch wel ingrijpen, blabla. Blaming the victim komt ook veel voor, zo van dan zul je het er wel naar gemaakt hebben. Van mezelf weet ik dat dat echt niet zo is, omdat ik juist het soort kind was wat zichzelf wegcijfert en onzichtbaar maakt. Maar andere kinderen reageren met agressie en opstandigheid op verwaarlozing, en als je dan gaat roepen dat iemand het er zelf naar gemaakt zal hebben... Ja kan me voorstellen dat dat pijn doet.

Veel mensen kunnen gewoon niet geloven Dat Dit Kan In Nederland, om er maar een fokterm in te slingeren. Die denken dat het bij iedereen het zelfde is en dat het ergste wat je als kind overkomt is dat je weinig zakgeld krijgt en een bijbaantje moet hebben om je scooter van te betalen ofzo. De normale 'problemen'. Hoe het is om op te groeien zoals ik deed, dat kunnen ze zich niet voorstellen. Ook mensen die dichtbij me staan niet, mn vrienden niet, mn man niet. Ze hebben wel een algemeen idee van dat het slecht was, maar soms hebben we het over iets en dan blijkt weer dat ik de normale ervaringen gewoon niet heb. Je mist bijvoorbeeld ook een heel stuk kennis over hoe de dingen normaal gedaan worden. En dan zeggen ze weer van, hoe kan het toch, heb je dat dan ook gemist. Ze proberen het te snappen maar het valt niet te snappen.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 15:57 schreef Dipkip het volgende:
Ik denk dat veel mensen (met name jongeren) zich niet kunnen voorstellen hoe bagger het kan zijn. Want dan zou jeugdzorg ofzo toch wel ingrijpen, blabla. Blaming the victim komt ook veel voor, zo van dan zul je het er wel naar gemaakt hebben. Van mezelf weet ik dat dat echt niet zo is, omdat ik juist het soort kind was wat zichzelf wegcijfert en onzichtbaar maakt. Maar andere kinderen reageren met agressie en opstandigheid op verwaarlozing, en als je dan gaat roepen dat iemand het er zelf naar gemaakt zal hebben... Ja kan me voorstellen dat dat pijn doet.

Veel mensen kunnen gewoon niet geloven Dat Dit Kan In Nederland, om er maar een fokterm in te slingeren. Die denken dat het bij iedereen het zelfde is en dat het ergste wat je als kind overkomt is dat je weinig zakgeld krijgt en een bijbaantje moet hebben om je scooter van te betalen ofzo. De normale 'problemen'. Hoe het is om op te groeien zoals ik deed, dat kunnen ze zich niet voorstellen. Ook mensen die dichtbij me staan niet, mn vrienden niet, mn man niet. Ze hebben wel een algemeen idee van dat het slecht was, maar soms hebben we het over iets en dan blijkt weer dat ik de normale ervaringen gewoon niet heb. Je mist bijvoorbeeld ook een heel stuk kennis over hoe de dingen normaal gedaan worden. En dan zeggen ze weer van, hoe kan het toch, heb je dat dan ook gemist. Ze proberen het te snappen maar het valt niet te snappen.

Weet je wat ook nog meespeelt? De enorme loyaliteit van kinderen naar hun ouders toe.
Heb zelf in een crisiscentrum gezeten en al die verhalen van mijn medebewoners, de meesten wilden eigenlijk gewoon weer naar huis maar dat de thuissituatie anders zou zijn. Dat is ook nog een reden dat kinderen niet snel aan bel trekken als er wat mis is.

En een leraar in vertrouwen nemen doen ze ook bijna niet omdat ze dan bang zijn van ouders op hun donder te krijgen. Ze sukkelen maar door op eigen houtje. Net wat je zegt, weinig vertrouwen en nemen niet snel hulp aan.

Mensen zullen zoiets pas snappen als ze er zelf in hebben gezeten, Kip. Ik heb meer geluk gehad dan jij, ik werd namelijk geplaatst in een instelling vanuit de jeugdzorg waarbij de begleiders me wel hebben geholpen om er wat van te maken, wat ik probeer te doen met veel vallen en opstaan. Die verloren jaren van je jeugd, die krijg je echter nooit terug en daar ben ik soms best wel gefrustreerd over, zeker als ik mensen hoor zeuren over het niet krijgen van zakgeld...

Ik snap dat gebrek aan vertrouwen wat je toen had compleet, ik heb er tot op de dag nog steeds last van. Ik bind me niet snel aan mensen, ik doe alles liever op mezelf want uiteindelijk is jezelf de enige persoon waarop je kan rekenen en het duurt dus ook gewoon jaren voordat iemand mijn vertrouwen heeft (zoals mijn vriend).

Ik hoop echt dat de TS contact opneemt met de jeugdzorg of andere geboden diensten hier, het helpt wel enorm.

-edit- flikker op

[ Bericht 92% gewijzigd door Re op 10-11-2010 16:22:26 ]