- Een jongen die elke dag een wolvenshirt aanhad. Hij had 2 verschillende shirts dus als er één gewassen werd kon hij de andere aan. Handig. Hij had ook nog is een paardenstaart waarvan een deel oranje en een deel zwart was. Ik heb echt geen idee of hij zijn haar nou verfde of dat het natuurlijk was, maar het zag er niet uit. Uiteraard stonk hij ook.
Als de leraar iets uitlegde had hij altijd iets aan te merken. Hij wist het altijd beter, of zijn vader had het anders uitgelegd aan hem. Dit was dus ook één van zijn rare eigenschappen, hij had het constant over zijn vader.
De leraren op onze school hadden vaak erg lange lulverhalen en hij kon hier helemaal in op gaan. Als ik dus verveelt raakte keek ik wel is naar hem en zag hem dan helemaal in trance zitten. Hij had zichzelf op zo'n moment niet onder controle en deed de vaagste dingen zoals een vuist in zijn mond stoppen.
Ik heb ook ooit een keer zijn moeder gezien. Ze was precies zoals ik haar had voorgesteld. Lange onverzorgde blonde haren wat erg op stro leek, groenige kleren waarmee ze zo zou kunnen aansluiten in het leger mocht Duitsland ons weer is aanvallen en natuurlijk een vieze geur.
- In diezelfde klas was een jongen die helemaal geobsedeerd was met modelvliegtuigjes. Als we zelf mochten bepalen waar we een opdracht of presentatie over gingen houden kon je al raden waar het bij hem over ging. Als we achter de computer zaten zat hij altijd te kwijlen achter het beeldscherm terwijl hij nieuwe modellen en onderdelen opzocht. Na het weekend had hij altijd enthousiaste verhalen over wat voor nieuwe onderdelen hij getest had en wat hij allemaal aangepast had had aan zijn vliegtuigjes en hoeveel beter ze nu vlogen. Soms ging hij zelfs zo ver om onderdelen mee naar school te nemen.
- Weer in diezelfde klas was een jongen die heel erg geobsedeerd was met WoW. Maar hij kon het nog wel opbrengen om zijn school te combineren met zijn verslaving. Uiteindelijk was er vlak voor de kerstvakantie en de avond voor een erg belangrijke en moeilijke hertentamen een uitbreiding van WoW uitgekomen. Hij had toen de hele nacht gegamed waarna hij doodmoe met meerdere red bull blikjes op school kwam om zijn tentamen te maken. Na de 2,5 weken durende kerstvakantie vertelde hij dat hij niks anders had gedaan dan WoW en slapen. Zijn XFire account kon dat bevestigen. Hij kwam steeds minder en minder op school en uiteindelijk heb ik hem soms zelfs hele weken niet gezien. Waarschijnlijk was het een goeie uitbreiding.
- En weer in diezelfde klas een jongen die gewoon echt niks zei. Ik heb hier meer verhalen gelezen over mensen die verlegen zijn maar ik weet zeker dat deze jongen alles overtreft. In de klas ging hij vaak ergens in zijn eentje in een hoekje zitten. Als je wat zei mocht je blij zijn met bijna onverstaanbare ja of nee. Hij keek constant naar de grond of hij nou ergens in zijn eentje rondliep of iets aan het eten was. Altijd. Presentaties waren uiteraard ook een ramp. Dat was een combinatie van enkele onverstaanbare woorden gecombineerd met lange onderbrekingen omdat hij zijn verhaal kwijt was.
Het toppunt was toen ik een keer in een erg volle bus zat en hij dus opzoek was naar een plek. Naast mij was nog een plek vrij dus ik had hem die plek aangeboden. Hij gaat naast mij aan het raam zitten en heeft zijn nek constant op een onnatuurlijke hoek gehouden waarmee hij zowel naar beneden als naar buiten kon blijven kijken voor een half uur lang. Ik ben weer niet verder gekomen dan een paar onverstaanbare ja's en nee's.
Maar we hadden eigenlijk wel een leuke klas en ook deze jongens die ik beschreven heb waren gewoon aardig. Niemand van hun werd gepest of buitengesloten. Hoe erg die stille jongen ook zijn best deed om er niet bij te horen
- Op een andere school was er nog iemand die met de bekende lelijke wollen truien en onverzorgde haren rondliep. Hij had altijd een leren tas bij zich voor zijn boeken en had elke dag ongeacht het weer een korte broek aan. Zelfs met -5 in de sneeuw reed hij op rustig op hetzelfde tempo naar huis. Hij had twee rare trekken. Wij hadden niet echt een plek om te zitten op school dus in de winter zat iedereen overal verspreid door de school heen en lag er dus overal vuilnis. Hij raapte alles op wat hij tegenkwam en gooide het netjes in de prullenbak.
Zijn tweede trekje was dat hij altijd op de grond op zoek was naar geld. Als je dus met 5centjes ging gooien ging hij er achteraan. Als hij geld zag hield hij zijn hoofd een soort van naar voren en hij rende een soort van gebukt achter het geld aan. Ik kan het niet erg goed uitleggen. Als iemand anders ook een beweging richting dat 5centje maakte moest diegene oppassen. Hij stormde achter het 5centje aan en zette met een harde stamp zijn bergschoen op het muntje. Vanaf dat moment was het muntje van hem en als je ook maar in de buurt durfde te komen kon hij erg agressief worden.
Praten met deze jongen was ook onmogelijk. Hij keek je dan vaak aan of je een andere taal sprak. Maar hij was totaal niet verlegen. Volgens mij zit hij gevangen in een levenslange paddo trip.
- En dan nog één iemand van de voetbal. Weer een jongen die ook erg verlegen kon zijn en ook vooral erg wereldvreemd. Het verhaal ging dat er iets niet goed gegaan was bij zijn geboorte en hij daarom wat vage trekjes had. Wij waren ook de kwaadste niet en betrokken hem gewoon in gesprekken maar hij had een bijzonder talent om gesprekken erg snel dood te laten gaan en het allemaal erg ongemakkelijk te maken. Hij keek je dan aan met een emotieloze blik en zei verder niks. Dit deed hij overigens ook vaak als je niet met hem gepraat had. Hij keek dan naar je alsof je een verhaal aan het vertellen was en hij aandachtig naar je luisterde.
Tijdens het voetballen werd hij vaak door anderen gecoacht omdat we erachter kwamen dat hij altijd alles gedisciplineerd en met 150% inzet alles opvolgde wat er gezegd werd. Ik denk dat Noord-Korea een prachtig land zou zijn voor hem. Als je dus met de bal liep en iemand riep dat hij jou moest tegenhouden kon je maar beter alvast aan de kant gaan. Hij was namelijk best snel maar had geen balgevoel(zwak uitgedrukt). Het resultaat was dus dat er met 30km per uur twee benen in de richting van je knieën gingen. Het was tijdens trainen dus ook erg grappig om elkaar op deze manier te naaien. Als je eenmaal op de grond lag werd er natuurlijk veel gelachen en gevloekt maar deze jongen keek je dan weer met zo'n wereldvreemde blik aan en liep verder. Ook als het spel gewoon doorging. Net alsof hij niet meedeed aan het spel en alleen maar een opdracht succesvol heeft afgerond. Erg vaag persoon.
Pff dat is aardig lang geworden. Maar ik ben eigenlijk nog lang niet klaar