En weer een update!
Ze zou gister bij d'r zusje blijven slapen, maar ik ben er vanochtend achter gekomen dat ze daar niet is geweest. Ik heb haar er toch mee geconfronteerd vanmiddag, face-to-face, omdat ik antwoorden wil! Blijkt dus dat ze "niet kon slapen" en naar die gozer is geweest, om uit te huilen, en een schouder nodig had. Onderweg naar hem (3 uur 's nachts) dacht ze nog wel: "waar ben ik mee bezig, waarom doe ik dit?" Toen ze naar huis ging ook nog gezoend zei ze. Toen ze het vertelde ging ik kapot. Hoe kan iemand hier zo makkelijk mee omgaan? Ze zei dat er verder niks gebeurd is, en hoewel de ene na de andere leugen volgt nu, is ze er ook niet het type naar met de eerste de beste in bed te duiken. Dit moet ik dus maar even geloven, hoe moeilijk ook :/
Ik vind het iig schandalig hoe ze me hier behandeld, nog geen 9 uur na ons afscheid zondag, zit ze alweer bij hem op de bank, ik vind het echt ongelofelijk. Zeker omdat dit helemaal niet in haar aard zit. Liegen, bedriegen, egocentrisch gedrag. Dat heeft ze voorheen nooit vertoond eigenlijk, en ondanks het gebrek aan aandacht mijnerzijds weet ik toch echt wel hoe ze in elkaar zit.
Nu heeft ze toch toegegeven dat ze meer gevoelens voor hem heeft dan in eerste instantie het geval was, maar dat ze dit eigenlijk niet wil, en zeker geen relatie. Kan mij niet schelen natuurlijk, ze zoekt 'm wel op waardoor mijn "2e kans" niks voorstelde. Ik heb haar dan ook wederom flink de waarheid verteld vanmiddag, in een gesprek van 2,5 uur. Dat liep behoorlijk uit de hand, maar niet op de manier zoals je dat verwacht... er kwam wat spanning tussen ons, en een half uur later lagen we hijgend naast elkaar, net klaar van een potje heftige seks. Superdom natuurlijk, ook van mij, maar we waren er gewoon aan toe geloof ik. Dit was pure lust, wel met alles erop en eraan. Iets wat we beiden niet verwacht hadden, en waar we wel (eindelijk) alletwee even om konden lachen. Het maakt niks goed... sterker nog, vanmiddag na zo'n steek in m'n rug wordt het voor mij wel heel moeilijk om van mijn kant nog vertrouwen te hebben in haar.
Daarna vertelde ze dat ze vanaf nu eerlijk wilt zijn, met nog eens een dreun: Ze ging vanavond met hem uit eten. Het is allemaal wel heel snel vind ik, en dat is een dik understatement. Ze wil weten wat ze van hem wil, met hem wil, OF ze nog iets met hem wil. Ik heb haar vriendelijk verzocht uit respect voor mij, en haarzelf toch afstand te nemen van zowel mij als hem, haarzelf rust gunnen om alles op een rijtje te zetten, maar ze heeft het dus toch doorgezet. Ze vertelde wel dat ze er volgende week alsnog mee wilde stoppen, maar eerlijk gezegd geloof ik daar niet zoveel van.
Voor mij is het iig tweeledig. Aan de ene kant opluchting dat ik weet wat er speelt en dat ik haar niet meer (onbewust) aan het controleren ben. Aan de andere kant liefdesverdriet, woede, machteloosheid om wat ze mij aangedaan heeft, en nog steeds doet. En dat ze dit allemaal opgeeft voor een barman van 30. Ik heb haar gezegd dat ze er hoogstwaarschijnlijk spijt van gaat krijgen, en dat denkt ze zelf ook, maar het is wel iets wat ze vindt wat ze moet doen. Maar zelfs haar vriendinnen en familie (moeder en zusje) weten niet waar ze mee bezig is, waarom ze zo doet. Ze is gewoon de weg kwijt, en hoopt die zelf ook snel terug te vinden.
Vandaag was iig (na gister) de 2e opluchting voor me. Gister omdat we besloten elkaar voorlopig maar even niet te zien, vandaag omdat ik achter de werkelijke reden ben gekomen van het niet kunnen lijmen van de relatie. Van het beeindigen hebben we beide schuld, van het niet kunnen lijmen van de relatie heeft zij volledig schuld, gezien haar contact met hem. 1 ding sterkt mij wel deze dagen: Haar vrienden en familie steunen mij nu eigenlijk allemaal, omdat ze doorhebben dat ze fout bezig is. Ik hoop dat zij dat ook snel gaat inzien. Niet dat ik nog veel hoop heb voor onze relatie, maar wel omdat het de vrouw is die ik 8 jaar lief gehad heb, en ondanks alles, nog steeds lief heb.
Maar... vandaag is de eerste dag in 2 weken dat ik een klein beetje besef dat ik verder moet, dus vanaf nu maar eens iets proberen te genieten van het leven. De afgelopen weken waren hel genoeg
[ Bericht 0% gewijzigd door jeice op 08-11-2010 23:31:37 ]