PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] # 70 Autofiep.

Hm maar daarvoor moet je toch weten hoe het in de hersens werkt? Anders weet je als behandelaar toch niet of dat wat jij doet nou daadwerkelijk helpt of alleen symptoombestrijding is?

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 00:27 schreef Pandora73 het volgende:
Hm maar daarvoor moet je toch weten hoe het in de hersens werkt? Anders weet je als behandelaar toch niet of dat wat jij doet nou daadwerkelijk helpt of alleen symptoombestrijding is?

En dat kan je vinden in artikelen, onderzoeken die al gedaan zijn, etc

Werkplek Met 1 laptop voor de fiep en 1 voor het werk

En ik heb een token gekregen voor VPN access Nu alleen nog even authorisatie
Frustrerende imperfectie, maar het schijnt toch echt doodnormaal te zijn en ik kan mij er steeds minder druk om maken. I'm with stupid Zolang ik maar weet dat 0042 zwart met suiker is

quote:

Op maandag 15 november 2010 23:58 schreef Pandora73 het volgende:

[..]


Maar ik neem toch aan dat je dat gaat onderzoeken door autisten en verslaafden in een MRI te stoppen en de uitslagen te vergelijken, en niet door op internet of in bladen te lezen wat anderen bedacht hebben? Zo ja, waarom ben je dan op zoek naar artikelen?
* Pandora73 nieuwsgierig is en het niet lullig bedoelt

Literatuuronderzoek is nodig om je theorie te kunnen onderbouwen.

quote:

Op maandag 15 november 2010 22:59 schreef TheGirlNextDoor het volgende:

[..]



Toch is er wel een degelijk verschil te zien tussen preoccupatie en verslaving.

Dat is waar.

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 14:29 schreef Auti het volgende:
[ afbeelding ]

Werkplek Met 1 laptop voor de fiep en 1 voor het werk

En ik heb een token gekregen voor VPN access Nu alleen nog even authorisatie
Frustrerende imperfectie, maar het schijnt toch echt doodnormaal te zijn en ik kan mij er steeds minder druk om maken. I'm with stupid Zolang ik maar weet dat 0042 zwart met suiker is

Ziet er leuk uit! Heb je het naar je zin op je werk? Is het een gemengde groep?
Ik hoop dat je van je preoccupatie/fiep bevrijd kunt worden en daardoor nog beter kunt functioneren. Dat is een lange weg, maar kan bij een eventueel dienstverband in je salaris schelen.

Wie weet wordt je werk nog winstgevend, in de zin dat je waardering van je collega’s krijgt en leuke contacten maakt.

[ Bericht 4% gewijzigd door schaal_9 op 16-11-2010 21:35:14 ]

Ik voel mij niet helemaal serieus genomen op mijn werk en men maakt er grapjes over dat ik alles serieus neem, in de betekenis van 'gelooft alles', ik vat veel nogal letterlijk op als eerste.
Ik probeer oprecht ieder met respect te behandelen en elke collega als waardevol te zien en ik ben verbijsterd dat niet iedereen dit wil. Ik stoor me aan geroddel en aan foute grappen.

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 22:29 schreef Deliah het volgende:
Ik voel mij niet helemaal serieus genomen op mijn werk en men maakt er grapjes over dat ik alles serieus neem, in de betekenis van 'gelooft alles', ik vat veel nogal letterlijk op als eerste.
Ik probeer oprecht ieder met respect te behandelen en elke collega als waardevol te zien en ik ben verbijsterd dat niet iedereen dit wil. Ik stoor me aan geroddel en aan foute grappen.

En als je daar nou eens mee ophoudt, dan val je niet eens meer op op de werkplaats

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 21:29 schreef schaal_9 het volgende:

Ziet er leuk uit! Heb je het naar je zin op je werk? Is het een gemengde groep?
Ik hoop dat je van je preoccupatie/fiep bevrijd kunt worden en daardoor nog beter kunt functioneren. Dat is een lange weg, maar kan bij een eventueel dienstverband in je salaris schelen.

Wie weet wordt je werk nog winstgevend, in de zin dat je waardering van je collega’s krijgt en leuke contacten maakt.

Ik heb het prima naar mijn zin ja, het geeft gewoon een goed en fijn gevoel en ik word daar volledig geaccepteerd en voor volwaardig aangezien. Dus waardering is er sowieso.. hey, ik heb developer rechten en loop daar rond om voor hun gunstige applicaties te maken zodat ze een fijn en goed intranet hebben . Nee ik zit daar wel goed.

Maar echt contacten leggen.. mwah.. Ik heb er weinig behoefte aan, weinig te vertellen of interesse (tenzij iemand natuurlijk een leuke gedeelde hobby heeft) en daarnaast is het uberhaupt voor mij heel erg moeilijk om in de komende jaren beter sociaal te integreren/participeren vanwege de schuldsanering/financien. Al zal ik er na mijn studie en met certificering een flink stuk op vooruit gaan hoor, schaal 6 is het dan sowieso.. maar nu is het nog helemaal stage/reintegratie/werkleertraject.

Het maakt het gewoon lastig, en ik ben al een apart figuur ook. Ik heb echt een hekel aan vragen als; "hoe was je weekend?" .. nou, die is dus gewoon altijd hetzelfde.. saai, kut, lang en wat ik heb gedaan? Iets met computers. SSDD (same shit, different day). Maar dat kan je niet zo zeggen. Of "ga je nog wat leuks doen?" .. Dat is van zichzelf al een zeer vreemde vraag natuurlijk, alsof iemand standaard met het voornemen leeft om alleen maar vervelende dingen te gaan doen. En dingen die ik leuk vind, die hoeft iemand anders helemaal niet zo leuk te vinden..
Dus.

Een hoop social chitchat gesprekjes zijn ook pure non-informatie, daar kan ik niets mee.. dat vult mijn hoofd met niet noodzakelijke stof en beelden en dat verstoord mijn routine en essentiele denkpaden. "stoor ik?" ja.. altijd.. Maar dat zeg ik nooit. Maar ik zoek zelf dus ook nooit een confrontatie op, dat vermijd ik zo veel mogelijk.
Ik ben kort, krachtig, zakelijk, duidelijk, scherp, snel. Tenzij mensen mij onderbreken of als men mijn logica/uitleg niet snapt en ik er geen andere pap van kan maken, dus als ik op geen enkele mogelijkheid juist weet over te komen.. dan loop ik zelf vast en flip ik.
Wat mij tot nu toe wel redelijk goed afgaat is het door blijven lezen/werken terwijl er in mijn kantoortje een vergadering is met 3 anderen. Met de nadruk op redelijk.
Maar dat leer ik wel, en ik kan altijd naar een andere ruimte, er wordt erg veel rekening met mij gehouden en er is heel, heel, veel mogelijk.
Daar komt ook bij dat ze allemaal stuk voor stuk er heilig vertrouwen in hebben dat ik dit gewoon ga flikken, over een jaartje heb ik gewoon mijn SCJP. Ik weet niet of ik het allemaal trek, maar hun weten het allemaal al zeker.

Oh ja, op je vraag of het een gemengde groep is en dergelijke;

Ja, er loopt van alles rond. Maar het is een groot bedrijf heh, de IM&ICT afdeling is 550 man groot.
Dat is 10% van het bedrijf. Nu zijn er diverse afdelingen binnen de afdeling en zijn er ook verschillende vestigingen. Ik zit wel op een groot hoofdkantoor maar die vestiging is uit de kluiten gegroeid en ik zit zelf hoofdzakelijk op een gehuurde verdieping van een klein bedrijvencomplex aan de overkant. Ik zit met 1 persoon in een vrij ruime kamer met airco en al, alleen heeft hij soms besprekingen en ik zit wel eens in het kantoortje aan de andere kant van de gang, bij de securitymanagers, en daar zit ik dan ook met zijn 2 of 3. Het is allemaal wel kalm en relax en het zijn allemaal wel aardige mensen.

En heel soms wil ik nog wel eens in het hoofdgebouw zelf zitten, dat zijn dagen waarop dan mijn technische mentor/coach tijd voor mij heeft of mij aanstuurt. Maar daar heb ik dan wel een eigen kamertje waar meestal niemand zit, en anders gewoon 1 hard werkend persoon ofzo, dat is naast de ruimte waar mijn coach zelf werkt en dat is zo'n super mega office met allemaal drukte. Daar kom ik dus niet te zitten, houden ze super veel rekening mee.
Mocht het een woensdag zijn en ik heb hem niet nodig, dan ben ik vrij om alleen in mijn "vaste" werkkamer te gaan werken en kan ik voor vragen/problemen altijd bellen met 1 van de jobcoaches of naar 1 van de securitymanagers stappen, dat is ook een coach en hij begeleid het andere tistje dat daar werkt.
Het zijn fijne mensen en een fijn bedrijf

Epic.. zit je samen met de PIT zorg te wachten op je afspraak met sociaal.nl ..wachten.. wachten. Toen is ze maar eens gaan bellen.. Goh.. foutje, van sociaal.nl, 10 maal excuses. Volgende week poging 3.

Daar ben ik dan verplicht afhankelijk van.. Ik doe mijn best en blijf gewoon door gaan.

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 22:29 schreef Deliah het volgende:
Ik voel mij niet helemaal serieus genomen op mijn werk en men maakt er grapjes over dat ik alles serieus neem, in de betekenis van 'gelooft alles', ik vat veel nogal letterlijk op als eerste.
Ik probeer oprecht ieder met respect te behandelen en elke collega als waardevol te zien en ik ben verbijsterd dat niet iedereen dit wil. Ik stoor me aan geroddel en aan foute grappen.

Logisch dat je er moeite mee hebt. Voor hun(je collega's) zijn dat soort dingen inderdaad grappig maar voor jou niet. Maak dit duidelijk aan je leidinggevende. De lijn tussen plagen en pesten is namelijk dun. Iedereen moet een leuke werkplek hebben.

De rest van de mensen is gewoon bezig met carriere maken met als dat moet ten kosten van andere. Althans zo lijkt het soms.

quote:

Op woensdag 17 november 2010 12:40 schreef Auti het volgende:

[..]

Ik heb het prima naar mijn zin ja, het geeft gewoon een goed en fijn gevoel en ik word daar volledig geaccepteerd en voor volwaardig aangezien. Dus waardering is er sowieso.. hey, ik heb developer rechten en loop daar rond om voor hun gunstige applicaties te maken zodat ze een fijn en goed intranet hebben . Nee ik zit daar wel goed.

Maar echt contacten leggen.. mwah.. Ik heb er weinig behoefte aan, weinig te vertellen of interesse (tenzij iemand natuurlijk een leuke gedeelde hobby heeft) ...

Leuk dat het zo goed gaat en dat je een gewaardeerd collega bent!

Wat die gesprekjes betreft. Ik denk dat het ook een kwestie is van perceptie. Nu stel je nog: Dat vult mijn hoofd met niet-noodzakelijke stof en beelden en dat verstoort mijn routine en essentiële denkpaden. Is dat niet met cognitieve therapie te verbeteren? Dat je jezelf een andere perceptie kan aanleren, zoals: met die gesprekjes zou ik wat kunnen toegroeien naar de manier waarop anderen contact maken. Grosso modo, het idee dat je er wel iets mee opschiet. Wel, dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan en een langdurig proces.

Ook schrijf je dat je een apart figuur bent. Vind je dat prettig of zou je daar verandering in willen aanbrengen? Kijk, ik ben ook een beetje anders dan anderen, maar leg meestal de nadruk op de overeenkomsten. Maar er zullen denk ik ook genoeg mensen met autisme zijn die het om het even is of ze nu aansluiting vinden bij anderen met Autisme Spectrum Stoornis of bij NT-ers.

Schaal 6 is een mooie stap als je dat kan bereiken. De Wajong gaat er namelijk van uit dat je het wettelijk minimumloon (dat is: 1416 euro bruto) niet kan verslaan. Het is dan des te mooier als je dat uiteindelijk wel lukt.

Ik ben ook aan het programmeren geslagen. Dat verbetert op langere termijn mijn inzetbaarheid. En als ik iets van mijn creativiteit kan laten zien (zoals kleurgebruik, design) krijg ik alweer een voldaan gevoel. Presenteren vind ik ook leuk. En het salaris, dat loopt al naar wens. Voor mij zijn het nu andere factoren die de kwaliteit van mijn leven (verder) kunnen verbeteren.

[ Bericht 10% gewijzigd door schaal_9 op 17-11-2010 18:46:24 ]

quote:

Op woensdag 17 november 2010 18:41 schreef schaal_9 het volgende:

Leuk dat het zo goed gaat en dat je een gewaardeerd collega bent!

Wat die gesprekjes betreft. Ik denk dat het ook een kwestie is van perceptie. Nu stel je nog: Dat vult mijn hoofd met niet-noodzakelijke stof en beelden en dat verstoort mijn routine en essentiële denkpaden. Is dat niet met cognitieve therapie te verbeteren? Dat je jezelf een andere perceptie kan aanleren, zoals: met die gesprekjes zou ik wat kunnen toegroeien naar de manier waarop anderen contact maken. Grosso modo, het idee dat je er wel iets mee opschiet. Wel, dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan en een langdurig proces.

Ook schrijf je dat je een apart figuur bent. Vind je dat prettig of zou je daar verandering in willen aanbrengen? Kijk, ik ben ook een beetje anders dan anderen, maar leg meestal de nadruk op de overeenkomsten. Maar er zullen denk ik ook genoeg mensen met autisme zijn die het om het even is of ze nu aansluiting vinden bij anderen met Autisme Spectrum Stoornis of bij NT-ers.

Schaal 6 is een mooie stap als je dat kan bereiken. De Wajong gaat er namelijk van uit dat je het wettelijk minimumloon (dat is: 1416 euro bruto) niet kan verslaan. Het is dan des te mooier als je dat uiteindelijk wel lukt.

Ik ben ook aan het programmeren geslagen. Dat verbetert op langere termijn mijn inzetbaarheid. En als ik iets van mijn creativiteit kan laten zien (zoals kleurgebruik, design) krijg ik alweer een voldaan gevoel. Presenteren vind ik ook leuk. En het salaris, dat loopt al naar wens. Voor mij zijn het nu andere factoren die de kwaliteit van mijn leven (verder) kunnen verbeteren.

Dat soort therapie is altijd in groep en met groepsgesprekken of met van die dingen als toneelstukjes spelen.. fake telefoongesprekken of fake sollicitatiegesprekken.. dat werkt dus niet bij mij, en al helemaal niet in een groepje.
Maar dat geeft niet. Ik ga inderdaad wel een beetje voor het sellectief gezelschap, en dat is schaars.. maar internet is the heavens.
Ben ik flexibel? Ja, ik denk en vind van wel.. lange weg ook inderdaad. Maar ik ga perminent absoluut niet voor het standaard gespeelde geleefde plaatje, als ik het zo mag noemen.
En dan bedoel ik niet huisje boompje beestje, maar trends of meelopen of dus eigenlijk ook camoufleren. Je anders voordoen dan je werkelijk bent. Ik gedraag me, en het gaat me tot nu toe goed af, maar zo'n yuppie zal ik nooit worden hoor.

Wat voor taal ben je in aan het programmeren?

Ik wil ook niet dwars zijn hoor, dat is het ook het lastige in mijn hoedanigheid. Sterker nog, ik gun mensen het simplisme; ignorance is a bliss. Ik wou dat ik het kon.

Ben er vrij zeker van dat ik mijn baan kan behouden. Vaak heb ik contact met mensen van andere afdelingen. Ik doe ook gewoon aan netwerken met mensen van andere organisaties (voor mensen met Asperger vrij ongebruikelijk). Presenteren gaat goed, en daar kan ik nog in groeien. Mijn communicatieve vaardigheden zijn verbeterd. Mocht ik mijn baan niet kunnen behouden, dan kan ik nog altijd software test engineer worden (percentage mensen met ASS is dan wel hoog).

In mijn werkzaamheden is rekening gehouden met mijn beperking. Die functies zijn er niet zoveel. Dit kabinet wil de sociale zekerheid flink inperken, maar ik geloof niet dat ik in de komende 10 jaar in een of andere uitkering terecht kom.

quote:

Op woensdag 17 november 2010 18:41 schreef schaal_9 het volgende:
Schaal 6 is een mooie stap als je dat kan bereiken. De Wajong gaat er namelijk van uit dat je het wettelijk minimumloon (dat is: 1416 euro bruto) niet kan verslaan. Het is dan des te mooier als je dat uiteindelijk wel lukt.

Welke schaal heb jij het in vredesnaam over? Ieder bedrijf heeft zijn eigen schaalindeling... Mijn lief zat als leerling apothekersassistent in schaal 40 (en dat is écht niet veel) en een productmanager waar ik werk zit in schaal 11 (en die verdient wel veel). Bij ons gaan ze niet eens verder dan schaal 15 geloof ik, en dan ben je dus directeur (grootverdiener). Dus schalen noemen zegt volgens mij niet heel veel...

Ik zit ook in schaal 6 en dat is wel ietsjes meer dan 1416 bruto

Overigens vind ik de uitspraken dat Schaal9 maar moet zien dat hij zijn baan behoud, nergens op slaan en ik zie een dergelijke opmerking vaak terug komen, beetje vermoeiend.
Ben blij dat hij passend werk heeft gevonden.
Niemand is zeker van zijn baan over 10 jaar. Je hebt kunt te maken krijgen met reorganisaties, functie wijzigingen, ziekte, faillissement..
Who knows what's gonna happen?

quote:

Op woensdag 17 november 2010 12:40 schreef Auti het volgende:

Het maakt het gewoon lastig, en ik ben al een apart figuur ook. Ik heb echt een hekel aan vragen als; "hoe was je weekend?" .. nou, die is dus gewoon altijd hetzelfde.. saai, kut, lang en wat ik heb gedaan? Iets met computers. SSDD (same shit, different day). Maar dat kan je niet zo zeggen. Of "ga je nog wat leuks doen?" .. Dat is van zichzelf al een zeer vreemde vraag natuurlijk, alsof iemand standaard met het voornemen leeft om alleen maar vervelende dingen te gaan doen. En dingen die ik leuk vind, die hoeft iemand anders helemaal niet zo leuk te vinden..
Dus.

Als mensen zoiets vragen, dan proberen ze wat conversatie te maken. Dat weet je zelf wel hoop ik? Dat laatste hoeft niet een vreemde vraag te zijn. Je kan zeggen ga je wat doen, maar dat is ook een vreemde vraag toch? Natuurlijk ga je wat doen. De vraag bij het eerste kan dus als volgt worden geïnterpreteerd: ga je iets doen dat je van plan bent, iets dat je met me wilt delen zodat we er een (kleine) conversatie van kunnen beginnen/maken? Dat wordt niet letterlijk gezegd maar dat hoort er wel bij. Zo lijkt die vraag een stuk logischer.

quote:

Op woensdag 17 november 2010 12:40 schreef Auti het volgende:
Een hoop social chitchat gesprekjes zijn ook pure non-informatie, daar kan ik niets mee.. dat vult mijn hoofd met niet noodzakelijke stof en beelden en dat verstoord mijn routine en essentiele denkpaden. "stoor ik?" ja.. altijd.. Maar dat zeg ik nooit. Maar ik zoek zelf dus ook nooit een confrontatie op, dat vermijd ik zo veel mogelijk.

Dat kan ik me wel voorstellen. Gesprekken die niet op informatie-wisseling zijn gebaseerd zijn moeilijk omdat er veel non-verbale shit bij komt kijken. Maar als het je stoort, kan je wel beter dat communiceren aan de mensen om je heen. Mogelijk doe je dat al onbewust (zeer waarschijnlijk zelfs), maar het is beter om iets dat je dwars zit te laten merken aan anderen als anderen daar de oorzaak van zijn. Maar dat is ook weer moeilijk omdat dat non-verbaal gebeurt. Maar je zegt het zelf al. "Maar dat zeg ik nooit." Non-verbale communicatie lijkt zo debiel, maar toch erken je het belang ervan omdat je zelf dus niet kan laten merken aan anderen dat je geen zin hebt in slap gelul, en het alleen kan door acties te ondernemen zoals nooit zelf beginnen of andere dingen doen om zoiets te vermijden.

Gewoon even een observatie. Wat je zelf allemaal zegt kan ik me in vinden. Helaas voor mij is het verschil tussen jij en ik dat ik wel conversatie aan wil gaan, maar het blijft moeilijk.

Och ik snap Auti wel, ongeacht of dat basic conversation is of niet.
Net zo'n vraag als, ben je al wakker?
Eh, duh!

Blij dat ik niet zo heeul zwaar autisme heb, asperger in mijn geval.
Tip voor mensen die zich sociaal niet kunnen redden: Doe eens wat geks, word zelfstandig, stop met een dagelijks ritueel, ga eens uit!
Gooi jezelf in het diepe, kan even eng zijn (zelf op zn ergst een keer gehad dat ik toch maar naar huis ging ipv een club binnen, maar een vriend van me ging een keer 'op slot'. Ach, kom je ook overheen) maar je leert wat :3

Weet verder niet echt wat ik hier kwijt kan, ik denk dat het vooral belangrijk is je niet te druk te maken om 'je aandoening', je kan iedereen in een hokje gooien met de honderden psychiatrische ziektebeelden tegenwoordig.

Voor iedereen is het onzeker op de arbeidsmarkt, dat is inderdaad een feit. Dat is gewoon zo in het algemene plaatje, en afhankelijk en veroorzaakt door diverse factoren. Het is niet alleen die arbeidsmarkt, het is de alles.. we gaan te snel omdat we te veel willen, dat willen we omdat we zoveel keuzes hebben en omdat we zoveel kunnen.

Je kan er een boek over schrijven, zonder directe schuldige aan te wijzen. De truc is om een vaardigheid te hebben, aan te leren, te ontwikkelen, die nuttig, prettig en breed op de arbeidsmarkt toepasbaar is. Kansen krijg je niet, kansen creeer je. Die creeer je door presentatie en dat is fucking lastig, maar daar kan je hulp bij krijgen, en via de juiste wegen en wellicht met geluk is er dan ook begrip en goede werkplaatsen te vinden.

Het begint inderdaad steeds meer een zeldzaamheid te worden dat men tig jaar in dienst is bij 1 werkgever, zelfs 10 jaar is al behoorlijk veel in de nieuwe tijd. Het hoeft niet altijd zo te zijn en het is van veel zaken afhankelijk, maar het is hoe het gaat.

Baan kwijt raken kan iedereen, je baan helemaal beu en beu zat zijn ook, daar hoef je geen ass voor te hebben. S_9 ziet het dan ook gewoon goed, arbeidstechnisch heeft hij gewoon vaardigheden en inmiddels werkervaring die goed op de markt liggen / bruikbaar zijn, en kan altijd terugvallen op een ondersteunend/bemiddelende instantie die dan weer goede contacten cq "voetjes tussen de deur" heeft.

Zo wordt je een player en speel je mee, maar het spel blijft net zo hard hoor.
Het is gewoon schaken snap je? Stratego enzo.

Auti brengt hier iets heel treffends aan het licht: je positie op de arbeidsmarkt is zodra je gaat werken niet statisch, maar dynamisch. Daardoor zullen ook de kansen op ander werk groter worden. De praktijk is de beste leermeester. Werken bevordert niet alleen het geloof in eigen kunnen, ook kunnen Asperger-specifieke klachten verminderen. Ik geloof ook dat er voor Auti in de toekomst nog van alles mogelijk is.

Het is trouwens helemaal niet gezegd dat als je vóór je 30ste verjaardag langere tijd niet hebt gewerkt, dat je dan in de jaren daarna een grote kans hebt om van een uitkering afhankelijk te zijn. Dat is wetenschappelijk onderbouwd: Socialezekerheidsgebruik geconcentreerd bij kleine groep.