OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
I know, heb er ook al gepost!quote:Op donderdag 21 juli 2011 10:51 schreef Pvoesss het volgende:
Wow wat super! er is trouwens ook een adoptie topic
Thanks!
Ik heb een vraagje aan de moeders/vaders van een 2de kind...
m'n vrouw wordt voor de 2de keer tante (en wij hebben er zelf 1) en we hebben het idee dat het 2de kind totaal anders behandeld gaat worden...zien we al voor de geboorte.
Binnen een maand gaat het gebeuren en we hebben het idee dat de ouders er nu pas mee bezig zijn, terwijl bij de zwangerschap van het eerste kind ze er continu mee bezig waren en vanaf de geboorte belachelijk verwend werd.
Hij was wel eerste kleinkind van m'n schoonouders en ik hoop maar dat hun 2de kind net zo goed behandeld wordt.
Ligt het nou aan mij of is dat gewoon heel raar? Dit is niet de eerste keer dat ik zoiets hoor, maar toch...is dat bij jullie ook zo?
m'n vrouw wordt voor de 2de keer tante (en wij hebben er zelf 1) en we hebben het idee dat het 2de kind totaal anders behandeld gaat worden...zien we al voor de geboorte.
Binnen een maand gaat het gebeuren en we hebben het idee dat de ouders er nu pas mee bezig zijn, terwijl bij de zwangerschap van het eerste kind ze er continu mee bezig waren en vanaf de geboorte belachelijk verwend werd.
Hij was wel eerste kleinkind van m'n schoonouders en ik hoop maar dat hun 2de kind net zo goed behandeld wordt.
Ligt het nou aan mij of is dat gewoon heel raar? Dit is niet de eerste keer dat ik zoiets hoor, maar toch...is dat bij jullie ook zo?
ik vind het raar, maar ik zie het ook wel een beetje (vanuit de grootouders). het is wel storend ja.
wijzelf behandelen de kinderen wel anders, maar dan vanuit het oogpunt dat het 2 hele andere kinderen zijn. ze krijgen geen van beiden dure kadoos van ons en aandacht verdelen we eerlijk
selene is het eerste kleinkind voor alle grootouders. dat leverde de nodige hysterie. strontvervelend. helaas nog niet over. ik hoop dat mijn schoonzusje snel aan kinderen begint
wijzelf behandelen de kinderen wel anders, maar dan vanuit het oogpunt dat het 2 hele andere kinderen zijn. ze krijgen geen van beiden dure kadoos van ons en aandacht verdelen we eerlijk
selene is het eerste kleinkind voor alle grootouders. dat leverde de nodige hysterie. strontvervelend. helaas nog niet over. ik hoop dat mijn schoonzusje snel aan kinderen begint
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
wij hebben er maar een, maa rik kan me voorstellen dat als ik zwanger zou zijn van een tweede en mijn oudste al ronddrentelt, dit me al behoorlijk bezig zou houden. Zoveel ermee bezig zijn als met je eerste lijkt me vrijwel onmogelijk als er al een kind rondloopt en daarnaast de rest van je gewone leven ook gewoon doorgaat.quote:Op dinsdag 26 juli 2011 15:08 schreef cleany het volgende:
Ik heb een vraagje aan de moeders/vaders van een 2de kind...
m'n vrouw wordt voor de 2de keer tante (en wij hebben er zelf 1) en we hebben het idee dat het 2de kind totaal anders behandeld gaat worden...zien we al voor de geboorte.
Binnen een maand gaat het gebeuren en we hebben het idee dat de ouders er nu pas mee bezig zijn, terwijl bij de zwangerschap van het eerste kind ze er continu mee bezig waren en vanaf de geboorte belachelijk verwend werd.
Hij was wel eerste kleinkind van m'n schoonouders en ik hoop maar dat hun 2de kind net zo goed behandeld wordt.
Ligt het nou aan mij of is dat gewoon heel raar? Dit is niet de eerste keer dat ik zoiets hoor, maar toch...is dat bij jullie ook zo?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik vind je nogal veroordelend klinken, cleany. Dat de ouders er minder mee bezig zijn wil toch niet zeggen dat ze het kind minder goed gaan behandelen?
Ik heb zelf zeker gemerkt dat de tweede zwangerschap voorbij vloog in tegenstelling tot de eerste (op de laatste loodjes na). Vergis je er niet in, een grote baby of dreumesje slokt nogal wat aandacht op. Dat was hier ook zo na de geboorte. Ik heb bijvoorbeeld niet zolang in het kraambed gelegen omdat er nog een jongetje was dat aandacht nodig had en het best moeilijk vond dat zijn moeder minder toegankelijk was.
Er was dus niet zoveel tijd en ruimte voor onverdeelde aandacht. Het hele dagen op bed liggen en alleen maar je kersverse baby opsnuiven en vertroetelen was er in die zin niet bij. Onze tweede is en was bovendien een makkelijke baby. Ik merk aan mezelf hoe snel aandacht aan haar geven erbij inschiet. De oudste is erg aanwezig en overstemt haar aanwezigheid vaak.
Daar staat tegenover dat ik de tweede keer beter begreep hoe speciaal het allemaal is, zwanger zijn, bevallen, het elkaar leren kennen. Ik ben er bewuster mee bezig geweest en heb er nóg meer van genoten. Ook wist ik beter wat en hoe ik het wou. Bij de tweede zwangerschap deden we dus wél een pretecho bij 16 weken, de borstvoeding minstens 6 maanden geven is deze keer gelukt, ik ben haar meteen met een draagdoek gaan dragen en door de borstvoeding hebben we automatisch onze momentjes samen. Ook merk ik dat de jongste erg geniet van de aanwezigheid van de oudste (en andersom!).
Nou ja, twee kindjes, twee verschillende ervaringen dus.
Ik heb zelf zeker gemerkt dat de tweede zwangerschap voorbij vloog in tegenstelling tot de eerste (op de laatste loodjes na). Vergis je er niet in, een grote baby of dreumesje slokt nogal wat aandacht op. Dat was hier ook zo na de geboorte. Ik heb bijvoorbeeld niet zolang in het kraambed gelegen omdat er nog een jongetje was dat aandacht nodig had en het best moeilijk vond dat zijn moeder minder toegankelijk was.
Er was dus niet zoveel tijd en ruimte voor onverdeelde aandacht. Het hele dagen op bed liggen en alleen maar je kersverse baby opsnuiven en vertroetelen was er in die zin niet bij. Onze tweede is en was bovendien een makkelijke baby. Ik merk aan mezelf hoe snel aandacht aan haar geven erbij inschiet. De oudste is erg aanwezig en overstemt haar aanwezigheid vaak.
Daar staat tegenover dat ik de tweede keer beter begreep hoe speciaal het allemaal is, zwanger zijn, bevallen, het elkaar leren kennen. Ik ben er bewuster mee bezig geweest en heb er nóg meer van genoten. Ook wist ik beter wat en hoe ik het wou. Bij de tweede zwangerschap deden we dus wél een pretecho bij 16 weken, de borstvoeding minstens 6 maanden geven is deze keer gelukt, ik ben haar meteen met een draagdoek gaan dragen en door de borstvoeding hebben we automatisch onze momentjes samen. Ook merk ik dat de jongste erg geniet van de aanwezigheid van de oudste (en andersom!).
Nou ja, twee kindjes, twee verschillende ervaringen dus.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
aha...ja ik snap je verhaal wel Claudia en misschien klink ik ook wel veroordelend, maar ik ben niet de enige die zich er over verbaasd (lijkt wel klaagbaak dit), maar dat komt omdat het eerste kind overladen werd met aandacht en cadeau's van de gehele familie (want in hele familie eerste kleinkind). Ik ben persoonlijk wel blij dat dat bij ons niet gebeurt. We hebben ook al aangegeven bij m'n schoonouders dat de kleine niet overmatig verwend moet worden ook al is het onze eerste.
Nou ja, het eerste (klein)kind is ook wel speciaal, vind ik. Het zou alleen pijnlijk zijn als de andere kleinkinderen dat straks gaan merken en voelen, dat zij minder speciaal zijn of zo. Maar het lijkt me sterk dat dat gebeurt. Als je een hoop (klein)kinderen hebt kun je kiezen welke je het leukst vindt. 
Alle gekheid op een stokje: het kleinste kind is ook weer op een bepaalde manier speciaal, want de baby. Het is in mijn ogen niet zo erg om kinderen anders te behandelen zolang er geen sprake is van evidente voortrekkerij.
Alle gekheid op een stokje: het kleinste kind is ook weer op een bepaalde manier speciaal, want de baby. Het is in mijn ogen niet zo erg om kinderen anders te behandelen zolang er geen sprake is van evidente voortrekkerij.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
iig fijn dat men naar je luistert cleany! ik weet niet hoe de ouders (je zwager? schoonzus?) er zelf tegenover staan, maar ik ervaar de verschillende behandeling door sommigen als erg vervelend en het levert geregeld geruzie op omdat ik dingen niet pik.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Ieder kind is speciaal, toch?quote:
Nou ja, het eerste (klein)kind is ook wel speciaal, vind ik. Het zou alleen pijnlijk zijn als de andere kleinkinderen dat straks gaan merken en voelen, dat zij minder speciaal zijn of zo. Maar het lijkt me sterk dat dat gebeurt. Als je een hoop (klein)kinderen hebt kun je kiezen welke je het leukst vindt.
Alle gekheid op een stokje: het kleinste kind is ook weer op een bepaalde manier speciaal, want de baby. Het is in mijn ogen niet zo erg om kinderen anders te behandelen zolang er geen sprake is van evidente voortrekkerij.
Mijn moeder legde dat altijd zo mooi uit als ik (als kind dan he
) vroeg met welk kind ze nu het blijste was geweest met de geboorte. Haar antwoord was altijd: even blij, en dat geloofde ik natuurlijk niet. Maar haar uitleg was als volgt: Met mij waren ze heel blij, want ik was hun eerste, wow, ze kregen een kind 
met de tweede waren ze heel blij, want hehe, eindelijk, na vijf jaar proberen was het dan gelukt en met de derde waren ze heel blij want hoera, daar was dan eindelijk een jongetje .Mijn ouders hebben 4 kleinkinderen, Ik weet nog goed dat de oudste, mijn neefje, geboren werd. Vanaf het begin van de zwangerschap waren we allemaal door het dolle heen: zijn ouders, ik als aanstaande tante, mijn ouders als grootouders. Ik denk, terugkijkend, dat het met de zwangerschap van de andere drie allemaal wat rustiger was, maar of men nu minder blij is en onderscheid maakt? Niemand, echt niet.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik ben met deze zwangerschap ook helemaal niet bezig. Heb ik niet eens tijd voor. Maar dat betekend niet dat deze minder speciaal is dan de 2 die we al hebben. En ja elk kind word hier wel anders behandelt. Ze zijn ook anders. Ze verschillen 3 jaar in leeftijd en hebben 2 heel verschillende karakters. Dus ze vragen ook beide een andere aanpak. Maar dat betekend niet dat we van de 1 meer houden dan van de andere!
En ja onze oudste word misschien door opa en oma iets meer verwend. Maar dat was hun eerste kleinkind en dat is toch speciaal. En aangezien ze hem ivm co ouderschap niet zo heel vaak zien is het altijd een feestje ls hij daar mag logeren. Onze jongste slaapt er zo'n beetje om het weekend dus is meer een gewoonte geworden. Niet dat hij achter gesteld word maar is toch anders.
Hier is ons probleem qau vervoer naar school van de oudste opgelost. Hij heeft straks een continurooster. Dus hoef ik maar 1 keer met kids naar school!!
En ja onze oudste word misschien door opa en oma iets meer verwend. Maar dat was hun eerste kleinkind en dat is toch speciaal. En aangezien ze hem ivm co ouderschap niet zo heel vaak zien is het altijd een feestje ls hij daar mag logeren. Onze jongste slaapt er zo'n beetje om het weekend dus is meer een gewoonte geworden. Niet dat hij achter gesteld word maar is toch anders.
Hier is ons probleem qau vervoer naar school van de oudste opgelost. Hij heeft straks een continurooster. Dus hoef ik maar 1 keer met kids naar school!!
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Wat een fijn topic!
Emotioneel gezien verandert er natuurlijk veel met de komst van een tweede/derde/vierde kindje, dat stukje is me duidelijk.
Wat vonden jullie van de financiële impact van het hebben van een tweede kindje? Veel spullen zijn natuurlijk nog aanwezig van kindje 1 en her te gebruiken. Een aantal dingen zullen aangeschaft moeten worden.
Zaken als luiers, (benodigdheden voor) voeding moeten natuurlijk gekocht worden. Een extra autostoeltje, een andere wandelwagen, een extra plek op het KDV...etc.etc.
'Het internet' geeft niet echt duidelijke resultaten als ik op dit soort dingen zoek.
Ik hoor graag van jullie!
Emotioneel gezien verandert er natuurlijk veel met de komst van een tweede/derde/vierde kindje, dat stukje is me duidelijk.
Wat vonden jullie van de financiële impact van het hebben van een tweede kindje? Veel spullen zijn natuurlijk nog aanwezig van kindje 1 en her te gebruiken. Een aantal dingen zullen aangeschaft moeten worden.
Zaken als luiers, (benodigdheden voor) voeding moeten natuurlijk gekocht worden. Een extra autostoeltje, een andere wandelwagen, een extra plek op het KDV...etc.etc.
'Het internet' geeft niet echt duidelijke resultaten als ik op dit soort dingen zoek.
Ik hoor graag van jullie!
Ik vind het te doen.. Zeker de babyjaren kosten ze helemaal niet zo veel.
Ik had al een meisje en nu een jongen.. Dat geeft denk ik net iets meer kosten maar ook handlebaar. Ik koop de luiers in de aanbieding, ik kook voor ons allemaal hetzelfde.
Ik geef borstvoeding. Kleding kom ik prima mee uit met de kinderbijslag.
Autostoeltje is eenmalig en daarna kunnen ze doorschuiven vaak.
En als het geld er niet is voor een nieuw autostoeltje zijn ze er ook goedkoop op marktplaats te vinden.
Ik vind vooral de emotionele kant iets waar je goed over na moet denken.
Een kind is altijd anders dan in je gedachtes/dromen
Mijn eerste was heel makkelijk, de 2e is een echte mamaplakker.
Slaapt slecht en weinig.
Mijn eerste is dol op drukte en leuke dingen doen.
Mijn tweede blijft liever thuis
Financien oplossen is een stuk makkelijker dan je mentale toestand
Ik had al een meisje en nu een jongen.. Dat geeft denk ik net iets meer kosten maar ook handlebaar. Ik koop de luiers in de aanbieding, ik kook voor ons allemaal hetzelfde.
Ik geef borstvoeding. Kleding kom ik prima mee uit met de kinderbijslag.
Autostoeltje is eenmalig en daarna kunnen ze doorschuiven vaak.
En als het geld er niet is voor een nieuw autostoeltje zijn ze er ook goedkoop op marktplaats te vinden.
Ik vind vooral de emotionele kant iets waar je goed over na moet denken.
Een kind is altijd anders dan in je gedachtes/dromen
Mijn eerste was heel makkelijk, de 2e is een echte mamaplakker.
Slaapt slecht en weinig.
Mijn eerste is dol op drukte en leuke dingen doen.
Mijn tweede blijft liever thuis
Financien oplossen is een stuk makkelijker dan je mentale toestand
Hoeveel het kost ligt aan aan de afstand tussen de kids. Mijn zusje had er 1,5 jaar tussen zitten en dan zit je al aan een duowagen, 2 ledikantjes, 2 dezelfde autostoelen (nr1= voor 9mnd-3jr).
Hier zit er ruim 4 jaar tussen. Dus we hebben al die babyspullen allang niet meer nodig, en die halen we straks wel weer van zolder.
Luiers haalden we bij de lidl, en straks maar kijken waar nr2 het beste tegen kan. Als het een jochie wordt, heeft mijn zusje nog stapels jongens-kleren, naast wat nieuwe dingen natuurlijk. Voor een meisje mag ik wel flink shoppen, maar ik loop nu ook vooral bij de hema/c&a/h&m, niet de duurste merken..
Voeding, KDV heb je wel extra. Maar die dingen hangen ook van de situatie/keuzes af. (borstvoeding/flesvoeding, thuisblijfouder/veel werken).
Hier zit er ruim 4 jaar tussen. Dus we hebben al die babyspullen allang niet meer nodig, en die halen we straks wel weer van zolder.
Luiers haalden we bij de lidl, en straks maar kijken waar nr2 het beste tegen kan. Als het een jochie wordt, heeft mijn zusje nog stapels jongens-kleren, naast wat nieuwe dingen natuurlijk. Voor een meisje mag ik wel flink shoppen, maar ik loop nu ook vooral bij de hema/c&a/h&m, niet de duurste merken..
Voeding, KDV heb je wel extra. Maar die dingen hangen ook van de situatie/keuzes af. (borstvoeding/flesvoeding, thuisblijfouder/veel werken).
Wij hebben bij de eerste toen alles nieuw gekocht. Toen hij 3 werd is Leander geboren. Die heeft zo'n beetje alles overgenomen van zijn broer. Daar hebben we eigenlijk niks nieuws voor gekocht. De oudste was net een half jaar uit de luiers dus toen de tweede geboren werd veranderde daar eigenlijk niks aan.
Maar de meeste spullen van Leander waren wel al weg. Alleen de kamer hebben we nog. Kleertjes hadden we niks meer van, kinderwagen was al weg. Gelukkig heeft mijn vriendin pas een zoontje gekregen en hebben we daar heel veel kleertjes van gekregen. Kinderwagen konden we heel goedkoop van een vriendin van mijn broer overnemen omdat die een tweeling krijgt. En zo komen langzaam alle spullen via via weer terug.
Enige wat we straks dubbel hebben is luiers. Want Leander gebruikt die nog genoeg
Kinderopvang hebben we niet nodig aangzien ik zelf thuis ben.
Maar de meeste spullen van Leander waren wel al weg. Alleen de kamer hebben we nog. Kleertjes hadden we niks meer van, kinderwagen was al weg. Gelukkig heeft mijn vriendin pas een zoontje gekregen en hebben we daar heel veel kleertjes van gekregen. Kinderwagen konden we heel goedkoop van een vriendin van mijn broer overnemen omdat die een tweeling krijgt. En zo komen langzaam alle spullen via via weer terug.
Enige wat we straks dubbel hebben is luiers. Want Leander gebruikt die nog genoeg
Kinderopvang hebben we niet nodig aangzien ik zelf thuis ben.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Dit hoort misschien niet in dit topic maar bestaat het gevoel een compleet gezin te hebben? Seth is nu 4 weken en eigenlijk hebben wij altijd afgesproken dat mijn man zich zou laten steriliseren als we 2 kinderen zouden hebben. Mijn man staat daar nog helemaal achter. Ik alleen niet meer... het idee dat ik dit allemaal voor het laatst meemaak. Nu hebben we afgesproken dat hij nog even wacht maar evengoed staat hij er voor 100% achter dat het zo goed is. Herkent iemand dit gevoel, ebt het nog weg?
Ik denk het niet... ik ben er redelijk van overtuigd dat het hier bij één kind blijft, maar ik vind de optie sterilisatie veel te definitiefquote:
Bestaat het gevoel een compleet gezin te hebben? Seth is nu 4 weken en eigenlijk hebben wij altijd afgesproken dat mijn man zich zou laten steriliseren als we 2 kinderen zouden hebben. Mijn man staat daar nog helemaal achter. Ik alleen niet meer... het idee dat ik dit allemaal voor het laatst meemaak. Nu hebben we afgesproken dat hij nog even wacht maar evengoed staat hij er voor 100% achter dat het zo goed is. Herkent iemand dit gevoel, ebt het nog weg?
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Eerlijk gezegd denk ik ook van niet V-T. Ik was er altijd van overtuigd dat ik een groot gezin wilde maar door medische malaise (ziekte werd echt getriggerd door de zwangerschapshormonen) bleek mijn eerste bevalling een soort van slachtpartij en bij de tweede zwangerschap waren er zoveel gevaarlijke factoren dat onze jongste met 34 weken onder algehele narcose is gehaald en wij er toen meteen voor hebben gekozen om te clippen. Tegen ons werd glashard gezegd dat als er nog een zwangerschap zou komen dat mijn man met drie hele jonge kinderen achter zou blijven of misschien met de twee bestaande kindjes. En nu sinds vorige maand is mijn baarmoeder er helemaal uit. Maar ik heb niet het gevoel dat ik iets mis want ik heb twee kinderen wat niet wegneemt dat een derde hier makkelijk gepast zou hebben. Ik zie liever mijn man en kinderen dan dat ik er niet bij zou zijn omdat ik zo nodig een derde zou willen. Mijn man was er overigens ook meteen klaar mee hoor na de jongste en ik eigenlijk ook maar het gevoel zal blijven dat er een derde makkelijk in ons gezin gepast had maar nee missen doe ik het dan weer niet.
Ben soms ook erg blij dat die van mij zindelijk zijn, zelf eten en dergelijke en dat ik uit de voedingen ben en dergelijke. Klinkt wel een beetje raar dat weet ik zelf ook wel maar ik geniet van mijn grotere dames.
Ben soms ook erg blij dat die van mij zindelijk zijn, zelf eten en dergelijke en dat ik uit de voedingen ben en dergelijke. Klinkt wel een beetje raar dat weet ik zelf ook wel maar ik geniet van mijn grotere dames.
ik heb na de eerste (een beetje) getwijfeld over nog een zwangerschap en toen al direct gezegd dat het bij een laatste poging zou blijven. kinderen zijn geweldig, maar zwangerschap heb ik als afschuwelijk ervaren.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Ik zou het mijn man btw ook nooit opdwingen hoor! Ik ben super blij met mijn 3 mannen.Het is gewoon even zo'n gevoel. Mijn eerste bevalling was ook niet leuk. Deze zwangerschap ging zo snel en de bevalling eigenlijk ook. Na de eerste zei ik nooit meer maar deze bevalling ging zo soepel. Misschien zijn de hormonen nog wel met me aan de haal. Zwanger worden ging natuurlijk ook niet vanzelf, al met al ook wel 2 jaar bezig geweest en een hoop stress gehad.
VT wij hadden zo;n beetje hetzelfde. Eigenlijk waren we met de geboorte van Leander klaar. Maar na een tijdje toch ook weer niet. En zo waren we nog aan het twijfelen en toen werd ik zwanger van deze. Toen we daar achter kwamen zei mijn lief ook meteen dat ie zich na de geboorte zou laten helpen. Maar de laatste tijd zijn er in onze omgeving dingen gebeurd waardoor ie twijfeld. Hij wil de optie open laten voor eventueel nog een kindje. Dus ga ik straks weer aan de pil. We hebben het er eigenlijk niet meer over want we hebben afgesproken dat als deze kleine man een jaar of 2 is om te kijken wat we dan gaan doen en wat we graag willen. Grote kans dat mijn lief zich dan toch nog laat helpen maar dan is het een keuze waar we beide achter staan en nu zou dat nog niet het geval zijn.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Ik herken het gevoel en het kan weggaan.quote:
Dit hoort misschien niet in dit topic maar bestaat het gevoel een compleet gezin te hebben? Seth is nu 4 weken en eigenlijk hebben wij altijd afgesproken dat mijn man zich zou laten steriliseren als we 2 kinderen zouden hebben. Mijn man staat daar nog helemaal achter. Ik alleen niet meer... het idee dat ik dit allemaal voor het laatst meemaak. Nu hebben we afgesproken dat hij nog even wacht maar evengoed staat hij er voor 100% achter dat het zo goed is. Herkent iemand dit gevoel, ebt het nog weg?
Zelf vond ik na 2 kinderen mijn gezin nog niet compleet, maar mijn man was bij de geboorte van de 2e ontzettend overspannen, waardoor ik de babytijd toen als erg zwaar heb ervaren. Het herstel van mijn man nam wel een paar jaar in beslag, waardoor het ons niet verstandig leek om nog een kind te krijgen. Ik heb toen echt afscheid genomen van het idee van nog een kind. Gefocust op de voordelen van geen baby meer, maar alleen nog grotere kinderen en ik kreeg steeds meer vrede met het idee dat wij een gezin waren met 2 kinderen en dat het daarbij zou blijven.
En toen bleek ik onverwacht toch zwanger... Mijn man reageerde gelukkig direct enthousiast, hij zag het toch wel weer zitten. Maar ik moest behoorlijk aan het idee wennen! Dat heeft echt een paar maanden geduurd en toen was ik er gelukkig ook net zo blij mee. En nog steeds
.Toen de jongste geboren was had ik echt direct het gevoel dat het zo compleet is. Ik kijk niet met jaloezie naar andere moeders met baby's of naar gezinnen met 4 kinderen. Ik vind het leuk om te zien, maar ben blij dat het bij een ander is.
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Schop voor Danic.
Nu 5 maandjes de trotse moeder van 2 kinders.
En ik moet zeggen, het valt me mee, ik vind het geweldig
Ik vond het eerste jaar van Mette voor mijzelf best zwaar. Het omschakelen naar moeder zijn en alles wat daarbij hoorde. Een nieuw levensrimte.
Wies rolt gewoon mee in dat ritme.
Het zwanger zijn met dreumes vond ik naderhand gezien heel erg zwaar. Maar ben blij met de keuze die we toen genomen hebben.
Mette heeft tijd nodig om te wennen aan Wies, heel logisch. Ze was niet in de gloria met haar zusje. Er begint pas sinds een paar weken toenadering en tolerantie te komen. Beetje bij beetje.
Vandaag mocht Wies in haar huisje liggen, dat was een mijlpaal
Maar ik weet eigenlijk niet precies meer wat ik wilde zeggen. Lange verhalen op mobiel is niet fijn typen
Nu 5 maandjes de trotse moeder van 2 kinders.
En ik moet zeggen, het valt me mee, ik vind het geweldig
Ik vond het eerste jaar van Mette voor mijzelf best zwaar. Het omschakelen naar moeder zijn en alles wat daarbij hoorde. Een nieuw levensrimte.
Wies rolt gewoon mee in dat ritme.
Het zwanger zijn met dreumes vond ik naderhand gezien heel erg zwaar. Maar ben blij met de keuze die we toen genomen hebben.
Mette heeft tijd nodig om te wennen aan Wies, heel logisch. Ze was niet in de gloria met haar zusje. Er begint pas sinds een paar weken toenadering en tolerantie te komen. Beetje bij beetje.
Vandaag mocht Wies in haar huisje liggen, dat was een mijlpaal
Maar ik weet eigenlijk niet precies meer wat ik wilde zeggen. Lange verhalen op mobiel is niet fijn typen
Tijd voor wat anders.. maar wat dan..
Ik moet zeggen dat ik het idee heb dat het voor mij makkelijker was dan menig moeder met dreumes. Het had zo z'n voordelen dat Ivan een baby was toen ik zwanger was van Lena. Als ik eens een slechte dag had dan plofte ik op het kleed en dan vond hij alles best. Naarmate hij ouder werd, werd hij veeleisender.quote:Op vrijdag 10 februari 2012 21:13 schreef wickie het volgende:
Het zwanger zijn met dreumes vond ik naderhand gezien heel erg zwaar. Maar ben blij met de keuze die we toen genomen hebben.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat herken ik momenteel wel
Muppet is nog vrij makkelijk, loopt nog niet (gaat wel steeds vaker staan trouwens
) maar scharrelt lekker rond, is vrij knuffelig dus we zitten zo een middag op de bank te puzzelen, boekjes te lezen etc.
Ze is over naar 1 slaapje, maar steeds vaker duurt dat slaapje tussen de 2,5 en de 3 uur! Heerlijk, ik slaap eigenlijk elke dag dat ik met haar thuis ben, wel een uurtje of wat mee
Gevoelsmatig is dit dus wel een hele fijne periode Straks als ik nog dikker ben wordt het weer mooi weer, en hopelijk loopt ze tegen die tijd, dan kan ze lekker in de tuin rondscharrelen enzo
Muppet is nog vrij makkelijk, loopt nog niet (gaat wel steeds vaker staan trouwens
) maar scharrelt lekker rond, is vrij knuffelig dus we zitten zo een middag op de bank te puzzelen, boekjes te lezen etc.Ze is over naar 1 slaapje, maar steeds vaker duurt dat slaapje tussen de 2,5 en de 3 uur! Heerlijk, ik slaap eigenlijk elke dag dat ik met haar thuis ben, wel een uurtje of wat mee
Gevoelsmatig is dit dus wel een hele fijne periode
Straks als ik nog dikker ben wordt het weer mooi weer, en hopelijk loopt ze tegen die tijd, dan kan ze lekker in de tuin rondscharrelen enzo
Och, ik weet het niet, Ko is natuurlijk alweer wat ouder, maar hij slaapt vaak nog 2-3 uur 's middags! Dus dan slaap ik mee, als ik thuis ben.
En we hebben 3 trappen, het is heerlijk dat ik hem niet meer hoef te tillen.
En hij begrijpt ook steeds beter dat ik niet aan al zijn wilde spelletjes mee kan doen, of hem die 3 trappen op kan tillen. Dus vanochtend na de kresj klom hij huilend van vermoeidheid naar boven. Maar hij deed het wel!
's avonds is hij wat langer wakker omdat hij nog zo lang slaapt 's middags, maar dat is ook niet erg.
Dus dan slaap ik mee, als ik thuis ben. En we hebben 3 trappen, het is heerlijk dat ik hem niet meer hoef te tillen.
En hij begrijpt ook steeds beter dat ik niet aan al zijn wilde spelletjes mee kan doen, of hem die 3 trappen op kan tillen. Dus vanochtend na de kresj klom hij huilend van vermoeidheid naar boven. Maar hij deed het wel!
's avonds is hij wat langer wakker omdat hij nog zo lang slaapt 's middags, maar dat is ook niet erg.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
+1quote:
[..]
Ik moet zeggen dat ik het idee heb dat het voor mij makkelijker was dan menig moeder met dreumes. Het had zo z'n voordelen dat Ivan een baby was toen ik zwanger was van Lena. Als ik eens een slechte dag had dan plofte ik op het kleed en dan vond hij alles best. Naarmate hij ouder werd, werd hij veeleisender.
tenminste, ik had het niet per se makkelijker, want in fysieke zin is het wel zwaar geweest om je kind steeds te moeten tillen en verschonen en weet ik veel wat. Maar ik vond het heerlijk dat gewoon de dvd op repeat genoeg was bij tijden.
En ook toen jongste er al was. Die tijd is niet per se heel leuk geweest voor haar, ik vond dat best wel eens heel sneu, dat die nieuwe baby altijd maar aan het huilen was en mama eigenlijk nauwelijks aandacht aan haar kon geven. Maar hey, ze nam in elk geval wel genoegen met een dvdtje aan of een krat speelgoed voor haar neus. De peuterbuien waren ook nog niet existent. Ze accepteerde de komst van haar zusje gewoon als een feit. Alsof je boodschappen hebt gedaan en weer eens wat nieuws hebt geprobeerd
en tegenwoordig is het zo leuk
die twee zijn echt twee handen op 1 buik, jongste zoekt oudste echt op, wil met haar knuffelen en kusjes geven. Oudste op haar beurt is heel lief voor jongste qua speelgoed delen en eten delen enzo. Ze weet haarfijn welke dingen jongste mag en welke niet, "nee mag nie, krijg Elin heel buikpijn! Keizielig!" En als ik met oudste alleen op pad ben dan wil ze allemaal dingetjes meenemen voor jongste, ze denkt aan haar, dat vind ik zo leuk
:)
Ja dat dus, je moet wel tillen en zo, je kind begrijpt gewoon simpelweg niet dat je bekken het niet meer trektquote:
Och, ik weet het niet, Ko is natuurlijk alweer wat ouder, maar hij slaapt vaak nog 2-3 uur 's middags!
En we hebben 3 trappen, het is heerlijk dat ik hem niet meer hoef te tillen.
En hij begrijpt ook steeds beter dat ik niet aan al zijn wilde spelletjes mee kan doen, of hem die 3 trappen op kan tillen. Dus vanochtend na de kresj klom hij huilend van vermoeidheid naar boven. Maar hij deed het wel!
's avonds is hij wat langer wakker omdat hij nog zo lang slaapt 's middags, maar dat is ook niet erg.
terwijl oudste nu op een leeftijd is dat ze het wel snapt, na mijn operatie ook, dan zegt ze tegen jongste "zichtig doen, mama heeft heel au, beetje zaggies doen"
:)
Wat heerlijk om te lezen, mignonne. Dat aan elkaar denken vind ik ook zo ontroerend. Ivan en Lena zitten nu niet meer op dezelfde groep. Ik had verwacht dat ik dat moeilijk zou vinden, maar er komen allerlei mooie dingen voor terug. Ivan die aan een leidster vraagt of hij even naar de groep van Lena mag om haar een kusje te geven. Samen met Ivan Lena ophalen van haar groep. En dan die grijns van Lena als ze ons ziet. D'r broer ziet ze altijd het eerst staan.
Inderdaad, oeke, elke leeftijd heeft weer z'n voor- en nadelen. Het is een cliché maar het is zo. En de ene dreumes of peuter is de andere niet. Je weet het vantevoren niet en dat maakte dat ik dacht "ach, waarom ook niet?". Om nou tevoren alle problemen al te zien. Best out of character voor mij, haha.
Dat aan elkaar denken vind ik ook zo ontroerend. Ivan en Lena zitten nu niet meer op dezelfde groep. Ik had verwacht dat ik dat moeilijk zou vinden, maar er komen allerlei mooie dingen voor terug. Ivan die aan een leidster vraagt of hij even naar de groep van Lena mag om haar een kusje te geven. Samen met Ivan Lena ophalen van haar groep. En dan die grijns van Lena als ze ons ziet. D'r broer ziet ze altijd het eerst staan. Inderdaad, oeke, elke leeftijd heeft weer z'n voor- en nadelen. Het is een cliché maar het is zo. En de ene dreumes of peuter is de andere niet. Je weet het vantevoren niet en dat maakte dat ik dacht "ach, waarom ook niet?". Om nou tevoren alle problemen al te zien. Best out of character voor mij, haha.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ja, dat begrijpt hij heel goed inderdaad. En een dvdtje op repeat werkt hier ook heel goed. Sterker nog, ik zit nu al best een tijdje Pocoyo met hem te kijken.
P. doet de wilde spelletjes en dat is eigenlijk een prima rolverdeling. Oh, en hij brengt hem 's morgens naar de kresj, en dan mag ik even rustig wakker worden.
Ik ben wel erg benieuwd hoe Ko erop gaat reageren als er straks eentje is die veel aandacht wil. Dat vind ik wel spannend....
P. doet de wilde spelletjes en dat is eigenlijk een prima rolverdeling. Oh, en hij brengt hem 's morgens naar de kresj, en dan mag ik even rustig wakker worden.
Ik ben wel erg benieuwd hoe Ko erop gaat reageren als er straks eentje is die veel aandacht wil. Dat vind ik wel spannend....
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Haha Claudia:
er is altijd wel wat. Iedere leeftijd heeft zn voor- en nadelen, iedere situatie heeft zn voor- en nadelen, het is heel lastig om sec te zeggen dat het een beter is of handiger is dan het ander. Ik vond het eerste jaar met jongste heel pittig, en eigenlijk is het nog steeds wel pittig, maar dat had weinig uitgemaakt of oudste ouder was geweest. Hooguit als ze al op basisschool leeftijd zou zijn, maar dan zit je weer met je tripjes van en naar school die je moet maken met jongste erbij enz. enz.
er is altijd wel wat. Iedere leeftijd heeft zn voor- en nadelen, iedere situatie heeft zn voor- en nadelen, het is heel lastig om sec te zeggen dat het een beter is of handiger is dan het ander. Ik vond het eerste jaar met jongste heel pittig, en eigenlijk is het nog steeds wel pittig, maar dat had weinig uitgemaakt of oudste ouder was geweest. Hooguit als ze al op basisschool leeftijd zou zijn, maar dan zit je weer met je tripjes van en naar school die je moet maken met jongste erbij enz. enz.
:)
Ik ga dit topic eens doorlezen. Niet dat we hele concrete plannen hebben, maar ooit.....
*poef* nu is het weg
Ik vind dat Elin de ideale leeftijd heeft voor een broertje Ze snapt alles goed (even wachten, ben even druk, kan je even een luiertje/doekjes pakken..ik moet even snel naar beneden want Lex huilt) ze is er meegaand en dat is zo prettig. Ik heb het zo naar mijn zin en het gaat me net zo makkelijk af als ademen
Als ik eerlijk ben vind ik het nu met twee kindjes veel fijner dan 1, ik verveelde me soms echt de pleuris met Elin alleen, nu kan ik mijzelf lekker bezig houden met 2 prupkes En ondertussen studeer ik ook en werk half (binnenkort 'gewoon' weer 20 uur) uren waarop vriendlief thuis is, zodat lex niet naar het kinderdagverblijf moet.
Wel ben ik gezegend met een hele relaxte baby, tís een plakkertje, maar hij huilt gewoon niet en is erg erg tevreden. Aan Elin hebben we af en toe een hele kluif, maar dat is logisch die hangt de peuter uit.. maar daar 'dealen' we samen prima mee
Anyway..ik had het allemaal heel lastig verwacht.. en nu valt het me zo zo zoooooooo mee, dat ik er nog wil, of 2. hihi.
Ze snapt alles goed (even wachten, ben even druk, kan je even een luiertje/doekjes pakken..ik moet even snel naar beneden want Lex huilt) ze is er meegaand en dat is zo prettig. Ik heb het zo naar mijn zin en het gaat me net zo makkelijk af als ademen Als ik eerlijk ben vind ik het nu met twee kindjes veel fijner dan 1, ik verveelde me soms echt de pleuris met Elin alleen, nu kan ik mijzelf lekker bezig houden met 2 prupkes
En ondertussen studeer ik ook en werk half (binnenkort 'gewoon' weer 20 uur) uren waarop vriendlief thuis is, zodat lex niet naar het kinderdagverblijf moet.Wel ben ik gezegend met een hele relaxte baby, tís een plakkertje, maar hij huilt gewoon niet en is erg erg tevreden. Aan Elin hebben we af en toe een hele kluif, maar dat is logisch die hangt de peuter uit.. maar daar 'dealen' we samen prima mee
Anyway..ik had het allemaal heel lastig verwacht.. en nu valt het me zo zo zoooooooo mee, dat ik er nog wil, of 2. hihi.
Ik was begonnen met lezen, maar nu gaan jullie ineens als een trein. Dus ik gooi er heel aso een post in, dan kan ik em morgen lekker makkelijk terug vinden en verder lezen
Leuk om jullie verhalen te lezen. Ben best wat bang voor de drukte als de 2e komt en voel me soms wat schuldig tegenover Mex. Die leeft nu in zo'n paradijsje met alle aandacht, knuffelen wanneer hij kan en een eigen plekje in ons bed, dat zal toch wat gaan veranderen.
fijn KD!
wat dat betreft heb ik wel gemerkt dat het kan verkeren in het verleden behaalde resultaten geven geen garantie voor de toekomst. 
zo weinig als oudste gehuild heeft, zoveel huilde jongste. Maar goed, dat kan natuurlijk net zo goed andersom. Dus dat houdt me ook niet tegen om een derde te willen. (ooit).
wat dat betreft heb ik wel gemerkt dat het kan verkeren
in het verleden behaalde resultaten geven geen garantie voor de toekomst. zo weinig als oudste gehuild heeft, zoveel huilde jongste. Maar goed, dat kan natuurlijk net zo goed andersom. Dus dat houdt me ook niet tegen om een derde te willen. (ooit).
:)
Oh dit topic
Vorig jaar nog nieuwsgierig zitten lezen, nu zelf moeder van 2. Mia is nog maar 6 weekjes oud dus ik kan nog niet echt heel erg meepraten. Op zich valt het me alles mee. Scheelt ook dat Mia veel meer slaapt dan Hannah deed als baby, en er dus redelijk veel tijd is voor Hannah. Maar op het moment is Hannah ziek en zijn we (vooral 's nachts) veel met haar bezig, terwijl ik ook elke paar uur bezig ben met het voeden van Mia. Ik ben zo verschrikkelijk blij dat S. er dan is zodat we de 'taken' kunnen verdelen
Vorig jaar nog nieuwsgierig zitten lezen, nu zelf moeder van 2. Mia is nog maar 6 weekjes oud dus ik kan nog niet echt heel erg meepraten. Op zich valt het me alles mee. Scheelt ook dat Mia veel meer slaapt dan Hannah deed als baby, en er dus redelijk veel tijd is voor Hannah. Maar op het moment is Hannah ziek en zijn we (vooral 's nachts) veel met haar bezig, terwijl ik ook elke paar uur bezig ben met het voeden van Mia. Ik ben zo verschrikkelijk blij dat S. er dan is zodat we de 'taken' kunnen verdelen
dat doen wij gelukkig ook erg goedquote:
Oh dit topic
Vorig jaar nog nieuwsgierig zitten lezen, nu zelf moeder van 2. Mia is nog maar 6 weekjes oud dus ik kan nog niet echt heel erg meepraten. Op zich valt het me alles mee. Scheelt ook dat Mia veel meer slaapt dan Hannah deed als baby, en er dus redelijk veel tijd is voor Hannah. Maar op het moment is Hannah ziek en zijn we (vooral 's nachts) veel met haar bezig, terwijl ik ook elke paar uur bezig ben met het voeden van Mia. Ik ben zo verschrikkelijk blij dat S. er dan is zodat we de 'taken' kunnen verdelen
Als ik echt kapot ben na een dag intensieve peuter (en baby) vertrek ik lekker met lex en de laptop naar boven om 19:00 en dan ga ik lekker zitten zuchten
Oh jaquote:
Ik ben blij dat iedereen nu weer lekker actief meekletst hierover. Ik merk dat de vraag 'wanneer een tweede' me best bezig houdt. Vriend heeft de beslissing bij mij neergelegd, hij hoort het wel. Is lief natuurlijk, maar ook moeilijk, want sindsdien is het een dagelijks terugkerend iets in mijn hoofd.
Mijn belangrijkste struikelblok is mijn eigen lijf. De zwangerschap van Eva was heerlijk en zou ik zo nog 10x doen. Kijk daar ook
op terug. De bevalling ook prima (ja, auw natuurlijk), maar de nasleep Ik heb gewoon daar nu nog steeds last van. Er zit nog steeds een zenuw klem in mijn bekken wat zorgt voor gevoelloosheid overgaande in messcherpe steken in mijn linkerbeen en ik heb een verzakking die de afgelopen maanden niet is verminderd ook al hadden de specialisten gezegd dat dat wel zou gebeuren.
Daarbij merk ik dat wij met zijn drietjes nog geen geoliede machine zijn en dat moet het wel worden (communicatie is nog ff een dingetje bij ons), maar das niets overkomelijks. Dus mijn gevoel zegt 'mja binnenkort denk ik', mijn hoofd zegt 'neu nog ff niet'. Dus voorlopig het laatste.
Maar dat kan zomaar veranderen. Daarom ben ik erg nieuwsgierig hoe het eraan toe gaat als je een tweede kindje krijgt. Of dat veel veranderd (klinkt naïef, maar heb het gevoel dat ik er iets te makkelijk over denk nu).
Nou ja, heel verhaal, maar ik ben niet zo goed in korte stukjes.
Zijn er hier wel meer van had ik al gelezen
Zal wel meevallen Danic
Je overweging klopt gewoon helemaal! Want hoe leuk het ook is een 2e/3e/4e/of meer, je moet er natuurlijk wel 100% achter staan, en je partner idem. Wanneer je nu al merkt dat bepaalde dingen nog niet helemaal lopen zoals ze moeten, werk er eerst aan, dat maakt jullie als ouders alleen maar sterker!
(wil niet zeggen dat elk ouderpaar perfect is, maar het is wel goed als je de mogelijkheid hebt om er bij stil te staan je het dan ook doet.)
Hier is het heus niet allemaal perfect en geweldig met 2 kids door t huis rennend, en Ja, hier blijft af en toe wel eens een huishoudelijke taak liggen, maar kan best wel stellen dat ik 2 gelukkige kids heb, en zelf een (redelijk) gelukkige moeder ben. Mijn hubbie en ik zitten in grote lijnen op 1 lijn, hier en daar wel een oneffenheid, mja niets onoverkomelijks hihi.
Wij zijn benieuwd hoe het straks als alles goed gaat, het hier zal worden met 3 levendige guppen, en daar helpt alleen tijd bij, aangezien niets zoals uit het boekje is
Je overweging klopt gewoon helemaal! Want hoe leuk het ook is een 2e/3e/4e/of meer, je moet er natuurlijk wel 100% achter staan, en je partner idem. Wanneer je nu al merkt dat bepaalde dingen nog niet helemaal lopen zoals ze moeten, werk er eerst aan, dat maakt jullie als ouders alleen maar sterker!
(wil niet zeggen dat elk ouderpaar perfect is, maar het is wel goed als je de mogelijkheid hebt om er bij stil te staan je het dan ook doet.)
Hier is het heus niet allemaal perfect en geweldig met 2 kids door t huis rennend, en Ja, hier blijft af en toe wel eens een huishoudelijke taak liggen, maar kan best wel stellen dat ik 2 gelukkige kids heb, en zelf een (redelijk) gelukkige moeder ben. Mijn hubbie en ik zitten in grote lijnen op 1 lijn, hier en daar wel een oneffenheid, mja niets onoverkomelijks hihi.
Wij zijn benieuwd hoe het straks als alles goed gaat, het hier zal worden met 3 levendige guppen, en daar helpt alleen tijd bij, aangezien niets zoals uit het boekje is
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
Over die zwangerschap. De tweede zwangerschap waren wij ook veel minder bezig met het zwanger zijn. Niet omdat het minder bijzonder was, maar omdat we er al een rond hadden hupsen en dat vergt gewoon veel aandacht. Je kan niet uren zitten zwijmelen met je dikke buik, omdat er een kindje is die jou ook nodig heeft! Nu er twee zijn is de aandacht gewoon weer verdeelt tussen de twee.
Ik vind het de laatste tijd... hmm wat is het goede woord. Moeilijker denk ik.
Mede omdat Yade gewoon zo enorm toe is aan school, en zoveel aandacht vraagt, dat ik soms het idee heb dat ik van 7 tot 7 non stop politie agent sta te spelen. Ze probeert van alles uit, vooral grenzen, en dan samen met haar zusje.
Laten we het zo zeggen, ik ben blij dat ze over 3 maanden naar school mag. Kom ik ook wat meer toe aan Jasmin. Maar dat is de leeftijd gok ik zo. Peuterpuber en ondeugende dreumes is zwaarder dan 18 BSO kinderen van de leeftijd 7 tot 11.
Maar dan spelen ze samen met elkaar, liggen ze schaterlachend over de vloer te rollen, knuffelen ze zomaar ineens etc etc, en dat maakt alles weer helemaal goed. Dan denk ik "Oh... ik wil er wel 10!"
Dat is meestal na een half uurtje wel weer over hoor.
Het lijkt me enorm zwaar om er een van 4, 2 en 0 te hebben. Volgens mij ben je dan de hele dag door een zombie.
Je kan niet uren zitten zwijmelen met je dikke buik, omdat er een kindje is die jou ook nodig heeft! Nu er twee zijn is de aandacht gewoon weer verdeelt tussen de twee.Ik vind het de laatste tijd... hmm wat is het goede woord. Moeilijker denk ik.
Mede omdat Yade gewoon zo enorm toe is aan school, en zoveel aandacht vraagt, dat ik soms het idee heb dat ik van 7 tot 7 non stop politie agent sta te spelen. Ze probeert van alles uit, vooral grenzen, en dan samen met haar zusje.
Laten we het zo zeggen, ik ben blij dat ze over 3 maanden naar school mag.
Kom ik ook wat meer toe aan Jasmin. Maar dat is de leeftijd gok ik zo. Peuterpuber en ondeugende dreumes is zwaarder dan 18 BSO kinderen van de leeftijd 7 tot 11. Maar dan spelen ze samen met elkaar, liggen ze schaterlachend over de vloer te rollen, knuffelen ze zomaar ineens etc etc, en dat maakt alles weer helemaal goed. Dan denk ik "Oh... ik wil er wel 10!"
Dat is meestal na een half uurtje wel weer over hoor.
Het lijkt me enorm zwaar om er een van 4, 2 en 0 te hebben. Volgens mij ben je dan de hele dag door een zombie.
Bij de gedachte dat we nog zo'n geweldig leuk, mooi, slim, lief, knap en gewoon fantastisch kind kunnen krijgen, wil ik het liefst nu meteen de pil wegdoen. Het ouderschap gaat ons tot nu toe goed af. Ventje maakt het ons ook wel makkelijk. Ik ben ook redelijk mezelf gebleven, werk nog fulltime, doe nog mijn eigen dingen, slaap goed en loop mezelf niet voorbij. Dat is meteen waarvoor ik bang ben bij een tweede, dat dat dan dus wel gebeurt. Ik las een post van Ssserpente, over dat ze geen oermoeder is, geen zorgzaam type etc. Daar herken ik mezelf wel in. Ik kan enorm op mezelf zijn en ook af en toe echt geen zin hebben in mijn kleine, hoe veel ik ook van hem hou. Alhoewel het moederschap me goed doet. Ik kan zo intens gelukkig zijn als ik met de kleine aan het spelen en knuffelen ben, ik vergeet dan alles om me heen. Verder zie ik ook wel op tegen een bevalling en kraamtijd. Zwanger zijn vond ik een eitje, maar ook dat hoeft een volgende keer niet zo te zijn. Soms vind ik gezinnen ook gewoon stom. Dan zie ik zo'n ploeterend stel met niet-leuke kinderen (ik vind heeel veel kinderen gewoon niet leuk), en dat ze daar dan hun handen vol aan hebben en zowel met elkaar als met anderen geen normaal gesprek kunnen voeren, en snakkend naar een beetje tijd voor zichzelf... dan denk ik, dat wil ik niet. En toch kriebelt het. Zwanger raken, zwanger zijn, bevallen, weer een mooi mensje, het is zo'n kick, zoiets moois, dat wil ik nog wel een keer. Heel veel tijd om erover na te denken hebben wij ook niet meer, ik ben vorige week 34 geworden. Toch vind ik dat er nog genoeg tijd is om de beslissing even voor ons uit te schuiven.
Oh, dat niet een normaal gesprek met anderen kunnen voeren zul je met één kind ook nog wel merken. Maar alle gekheid op een stokje: je bent inderdaad meer bezig met twee kinderen, dat valt niet te ontkennen.
Ik betrapte mezelf vandaag voor het eerst op het gevoel dat ik mensen zonder kinderen en zonder kinderwens een beetje sneu vind.
Maar alle gekheid op een stokje: je bent inderdaad meer bezig met twee kinderen, dat valt niet te ontkennen.Ik betrapte mezelf vandaag voor het eerst op het gevoel dat ik mensen zonder kinderen en zonder kinderwens een beetje sneu vind.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Die gedachte kan ik me niet permitteren, vrijwel onze gehele vriendenkring is kindvrij (dat is de term geloof ik). Eén vriendin is heel stellig, ze wil de verantwoordelijkheid niet aangaan. Prima, dat kan. Zelf ben ik zielsblij dat ik toch de keuze heb gemaakt om een kind te krijgen. Ventje is onmisbaar en hoort er helemaal bij. Ik kan me een leven zonder hem niet voorstellen. Hoe heb ik zonder hem gekund
Ik kan het me misschien wel permitteren, maar ik schaam me oprecht voor het sentiment. Ik heb me als indertijd nog kinderloze altijd voorgenomen om een leven zonder kind niet minder rijk te vinden dan een leven met een kind.
Nog even over dat kunnen voeren van een fatsoenlijk gesprek: ik erger me er altijd aan als volwassenen onderling dat niet kunnen doen omdat er een kind doorheen zit te jengelen en voortdurend alle aandacht vraagt en krijgt. Kreeg ik pas een KPN-monteur over de vloer net voor de middagdut van Ivan en Lena. Ik had m'n handen vol aan die twee (vooral Ivan) en kon hem amper te woord staan. Ik moet in zijn ogen het schrikbeeld geweest zijn van elke kinderloze.
En weer iets anders: het valt me op dat mensen van alle leeftijden heel lief zijn voor mijn kinderen. Op basis van topics in bijvoorbeeld de Klaagbaak zou je denken dat de wereld vergeven is van kinderhaters, maar in de praktijk blijkt dat geenszins het geval.
Nog even over dat kunnen voeren van een fatsoenlijk gesprek: ik erger me er altijd aan als volwassenen onderling dat niet kunnen doen omdat er een kind doorheen zit te jengelen en voortdurend alle aandacht vraagt en krijgt. Kreeg ik pas een KPN-monteur over de vloer net voor de middagdut van Ivan en Lena. Ik had m'n handen vol aan die twee (vooral Ivan) en kon hem amper te woord staan. Ik moet in zijn ogen het schrikbeeld geweest zijn van elke kinderloze.
En weer iets anders: het valt me op dat mensen van alle leeftijden heel lief zijn voor mijn kinderen. Op basis van topics in bijvoorbeeld de Klaagbaak zou je denken dat de wereld vergeven is van kinderhaters, maar in de praktijk blijkt dat geenszins het geval.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
