Sinterklaas
We vierden Sinterklaasavond vroeger altijd bij oma. Daar dan liedjes zingen, kruidnoten eten, buiten donker, binnen gezellig.
Op zulke avonden had mijn vader een zwakke blaas, hij ging nogal vaak naar het toilet. Het toeval wilde dat telkens als mijn pa naar het toilet was de Zwarte Pieten kwamen en keihard op de muur van de woonkamer gingen bonzen.
Ietwat beangstigend, maar ook heel leuk als dat zover was, want dan waren de kadootjes aangekomen! Maar voordat we konden gaan kijken moesten we eerst wachten tot vader weer terug was van het toilet.
Als hij terug kwam wist hij telkens in geuren in kleuren te vertellen dat hij nog nét zwarte piet de deur uit zag glippen, door het raam zag springen, enzovoorts.
En dan moesten ik, m'n broer en m'n zusje maar op de gang kijken, en ja, daar stond dan een wasmand vól met kadootjes

. Meestal volgden er nog twee wasmanden

Jaren vierden we het op deze manier, en pas na jaren legde ik de link tussen het toiletbezoek van m'n vader en het bonzen op de muur

Ook kan ik me nog een keer herinneren dat we aan de eettafel zaten toen de Sint net in het land was. De telefoon ging, m'n vader nam op. Het was Sinterklaas zelf aan de telefoon! Hij wilde weten wat ik wilde hebben in m'n schoen. Ik weet niet meer wat ik toen noemde, maar wel dat mijn vader toen tegen Sinterklaas zei dat ik de videoband van Sneeuwwitje wilde. Nou, die wilde ik dus helemaal niet.
Maar goed, Sinterklaas was druk en had weer opgehangen. Afijn, 's avonds toch liedjes zingen en de schoen zetten.
De volgende ochtend vroeg zat de videoband van Sneeuwwitje in m'n schoen (die had m'n pa uiteraard al lang en breed gekocht

). Gelijk die morgen samen met m'n pa gekeken, en stiekem vond ik hem toch wel erg leuk
Sinterklaas is tof!