De kunst van het loslaten van je ex #127

Ja dat bedoel ik precies! Natuurlijk staat het niet voor 100% vast, maar de kans zit er wel in. En op dit moment mede door mijn verdriet hoop ik daar echt op, zoals ik zeg mijn houvast... Misschien als ik het verdriet een plaatsje heb gegeven gaat die houvast ook weer weg, maar de hoop blijft. Het is de meest fantastische jongen die ik ooit ben tegen gekomen, alleen we waren gewoon simpel weg te jong. Daarbij was ik zijn eerste relatie en hij mijn derde. Beiden nog zoveel te leren... Toch maakt het de pijn er niet minder op...

Je zegt dat je die hoop misschien kan laten varen als je je "verdriet een plaatsje hebt gegeven". Heb je er al bij stilgestaan dat je wellicht je verdriet niet een plaatsje zult kunnen geven omdat je immer hoop blijft houden?

Inderdaad.. zolang je aan die jongen vast blijft houden gaat je verdriet ook niet weg.
Hoe oud zijn jullie dan? Was er dan echt geen andere oplossing denk je?

quote:

Op vrijdag 29 oktober 2010 21:00 schreef Flappieee het volgende:
Ja dat bedoel ik precies! Natuurlijk staat het niet voor 100% vast, maar de kans zit er wel in. En op dit moment mede door mijn verdriet hoop ik daar echt op, zoals ik zeg mijn houvast... Misschien als ik het verdriet een plaatsje heb gegeven gaat die houvast ook weer weg, maar de hoop blijft. Het is de meest fantastische jongen die ik ooit ben tegen gekomen, alleen we waren gewoon simpel weg te jong. Daarbij was ik zijn eerste relatie en hij mijn derde. Beiden nog zoveel te leren... Toch maakt het de pijn er niet minder op...

Ik ken dat gevoel, heb dat met mijn ex ook gehad. Het idee van was je maar een paar jaar ouder, of we, dan waren we waarschijnlijk wel in dezelfde levensfase geweest. Maar ik heb het heel bewust losgelaten en nu achteraf denk ik zelfs dat als we wat ouder zouden zijn geweest het niet zou hebben gewerkt.

Mijn gevoel begint steeds meer te vormen naar "het komt nooit meer goed" en "wat boeit een vriendschap dan uiteindelijk nou nog?"

Vervelend als je zo een persoon vier jaar lang in je leven heb gehad. Ik ben zowat haar geworden, in mijn reacties naar andere, hoe ik mensen benader etc.

En nog die drang voelen om naar haar toe te gaan etc maar het gevoel is redelijk verwoest eigenlijk.

Ik deel de mening ook wel "dat als we elkaar later tegen gekomen zijn" vanwege al die fouten die je gemaakt hebt, maar da is niet. Aan de andere kant, wie weet wie je straks tegenkomt omdat je je ex aan de kant geschoven heb.

Beiden zijn we 19. Ik denk dat jullie wel een punt hebben over dat je dan niet verder kunt gaan. Alleen op dit moment is dat het enige lichtpuntje op deze sombere dagen, de hoop... Zie dat dan maar eens weg te halen... Ik begin steeds meer te twijfelen of ik wel de juiste keuze heb gemaakt, maar dat kan ook komen doordat ik door mijn verdriet door een roze bril kijk. Ik hemel hem als het ware helemaal op. Zolang ik dat nog heb kan ik gewoon niet terug, wat een pijn zal hem dat doen zeg. Nee, dat kan en wil ik hem echt niet aandoen. Alleen als ik weer rationeel kan denken en me verdriet een plaats heb kunnen geven dan kan ik mijn stappen overwegen wat betreft hem en wie weet is hij dan ook verder geschakeld...

Ik denk niet dat het bij komt zoals het nu bij jou is MOD. Natuurlijk heb je spijt van bepaalde dingen, maar daar leer je ook weer van en neem je mee. Daarnaast denk ik dat je uiteindelijk wel weer gaat doen en handelen zoals je zelf atlijf heb gedaan.

quote:

Op zaterdag 30 oktober 2010 10:46 schreef Flappieee het volgende:
Beiden zijn we 19. Ik denk dat jullie wel een punt hebben over dat je dan niet verder kunt gaan. Alleen op dit moment is dat het enige lichtpuntje op deze sombere dagen, de hoop... Zie dat dan maar eens weg te halen... Ik begin steeds meer te twijfelen of ik wel de juiste keuze heb gemaakt, maar dat kan ook komen doordat ik door mijn verdriet door een roze bril kijk. Ik hemel hem als het ware helemaal op. Zolang ik dat nog heb kan ik gewoon niet terug, wat een pijn zal hem dat doen zeg. Nee, dat kan en wil ik hem echt niet aandoen. Alleen als ik weer rationeel kan denken en me verdriet een plaats heb kunnen geven dan kan ik mijn stappen overwegen wat betreft hem en wie weet is hij dan ook verder geschakeld...

Ik denk niet dat het bij komt zoals het nu bij jou is MOD. Natuurlijk heb je spijt van bepaalde dingen, maar daar leer je ook weer van en neem je mee. Daarnaast denk ik dat je uiteindelijk wel weer gaat doen en handelen zoals je zelf atlijf heb gedaan.

Ik denk dat iedereen in het begin wel wat hoop heeft dat het weer goed komt. Al is het maar omdat het moeilijk is zo'n grote verandering in je leven te accepteren. Ik denk dat je er goed aan doet af te wachten tot je weer wat rationeler bent en er dan nog eens rustig over nadenkt. En let er wel op dat dat tijd nodig heeft, na 3 weken ben je dat nog niet, en soms na 3 maanden ook niet.

Ik mis m'n ex eigenlijk niet meer. Post hier ook bijna niet meer. Maar mis wel iemand om leuke dingen mee te doen. Sommige dingen wil ik gewoon met m'n vriendin doen en niet met vrienden.

quote:

Op zaterdag 30 oktober 2010 12:54 schreef Male23 het volgende:
Ik mis m'n ex eigenlijk niet meer. Post hier ook bijna niet meer. Maar mis wel iemand om leuke dingen mee te doen. Sommige dingen wil ik gewoon met m'n vriendin doen en niet met vrienden.

En hoelang geleden is dat nu?

quote:

Op zaterdag 30 oktober 2010 11:55 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik denk dat iedereen in het begin wel wat hoop heeft dat het weer goed komt. Al is het maar omdat het moeilijk is zo'n grote verandering in je leven te accepteren. Ik denk dat je er goed aan doet af te wachten tot je weer wat rationeler bent en er dan nog eens rustig over nadenkt. En let er wel op dat dat tijd nodig heeft, na 3 weken ben je dat nog niet, en soms na 3 maanden ook niet.

Ik ga nu inderdaad afwachten. Ik ga nu de tijd en rust voor mezelf nemen. Dat is wel een week te laat want door mijn verdriet heb ik me tentamens helemaal niet kunnen leren.... Dat worden dus onvoldoendes... Ik zie hoe ik er over 2/3 maanden in sta. Dat kan ik nu nog niet weten. Misschien voel ik me nog hetzelfde, dan ga ik kijken hoe hij erin zit. Is hij verder met zijn leven en heeft hij er absoluut geen behoefte meer aan, dan heb ik dat ook maar te slikken. Ik laat hem nu met rust, dan kan hij ook de tijd nemen. We zullen het wel zien... Ik moet zeggen voel me nu wel beter.

quote:

Op zaterdag 30 oktober 2010 13:34 schreef Flappieee het volgende:

[..]

Ik ga nu inderdaad afwachten. Ik ga nu de tijd en rust voor mezelf nemen. Dat is wel een week te laat want door mijn verdriet heb ik me tentamens helemaal niet kunnen leren.... Dat worden dus onvoldoendes... Ik zie hoe ik er over 2/3 maanden in sta. Dat kan ik nu nog niet weten. Misschien voel ik me nog hetzelfde, dan ga ik kijken hoe hij erin zit. Is hij verder met zijn leven en heeft hij er absoluut geen behoefte meer aan, dan heb ik dat ook maar te slikken. Ik laat hem nu met rust, dan kan hij ook de tijd nemen. We zullen het wel zien... Ik moet zeggen voel me nu wel beter.

Goede instelling. En ach, ik heb mijn school ook een paar weken laten schieten doordat mijn relatie uitging. Ik mik er nu op dat ik in de tentamenweek de helft van de tentamens haal en dan vind ik het verder wel best. Neem het jezelf nu vooral niet kwalijk, zoiets hakt er gewoon in.

quote:

Op zaterdag 30 oktober 2010 13:30 schreef Flappieee het volgende:

[..]

En hoelang geleden is dat nu?

maart

Zo al weer een paar weken terug dat ik hier wat gepost heb, het is nu 1,5 maand uit en het gaat steeds beter.

Ik maakte de fout om contact te houden, of te reageren op dingen en dat werkte niet, steeds kreeg ik weer hoop (die ze me zelf ook gaf) en als het bijna zover was (een afspraak ofzo) liet ze me altijd weer vallen.. Nu sinds donderdag laat ik niks meer horen en vraag ik ook niet meer naar haar aan vrienden & zoek ik zelf 0,0 contact en gaat het steeds lekkerder met me eigen leven.. Ik kan weer heerlijk een hele dag niks doen zonder mezelf gek te maken.

Misschien komt het ook wel omdat alles een beetje op z'n plek valt, m'n werk, ik heb een hondje, ik krijg weer een auto binnen nu en een maand en ik zie weer de lol in een avondje stappen..

Toch blijft het moeilijk dat ze zo dichtbij woont (ze is 3 huizen verder gaan wonen ) dus ga ik maar is rustig kijken naar een nieuw huisje .. Ik zie haar nog af en toe per ongeluk (supermarkt oid) en dat doet gelijk weer pijn..

Ik begin langzaam te accepteren dat het beter is, dat het voor mij ook niet meer hoeft en dat er andere zijn..

Ik heb het gevoel dat ik er bijna ben maar ik zal er wel weer gruwelijk naast zitten en moeilijk hard op me bek gaan de komende dagen, maar voor nu voelt het goed.

quote:

Op zaterdag 30 oktober 2010 14:16 schreef ex het volgende:
Zo al weer een paar weken terug dat ik hier wat gepost heb, het is nu 1,5 maand uit en het gaat steeds beter.

Ik maakte de fout om contact te houden, of te reageren op dingen en dat werkte niet, steeds kreeg ik weer hoop (die ze me zelf ook gaf) en als het bijna zover was (een afspraak ofzo) liet ze me altijd weer vallen.. Nu sinds donderdag laat ik niks meer horen en vraag ik ook niet meer naar haar aan vrienden & zoek ik zelf 0,0 contact en gaat het steeds lekkerder met me eigen leven.. Ik kan weer heerlijk een hele dag niks doen zonder mezelf gek te maken.

Misschien komt het ook wel omdat alles een beetje op z'n plek valt, m'n werk, ik heb een hondje, ik krijg weer een auto binnen nu en een maand en ik zie weer de lol in een avondje stappen..

Toch blijft het moeilijk dat ze zo dichtbij woont (ze is 3 huizen verder gaan wonen ) dus ga ik maar is rustig kijken naar een nieuw huisje .. Ik zie haar nog af en toe per ongeluk (supermarkt oid) en dat doet gelijk weer pijn..

Ik begin langzaam te accepteren dat het beter is, dat het voor mij ook niet meer hoeft en dat er andere zijn..

Ik heb het gevoel dat ik er bijna ben maar ik zal er wel weer gruwelijk naast zitten en moeilijk hard op me bek gaan de komende dagen, maar voor nu voelt het goed.

Ik weet niet hoelang jullie wat hebben gehad maar na 1,5 maand ben je er niet bijna ben ik bang voor.

Bijna 3 jaar (was deze maand 3 jaar geweest). Nee ben ik met je eens ik geef ook al aan in me laatste regel dat ik er vast wel weer naast zit en maandag weer op me bek ga , maar nu voelt het even een keertje prima.. Al is negeren lastig .

Liefdesverdriet... wie heeft dat nou weer bedacht?
Ik heb het zelf uitgemaakt, maar dat maakt het er niet makkelijker op. Vandaag heeft hij al zijn spullen opgehaald.
Ik word gek van mezelf. Het ene moment wil ik niets liever dan weer met hem knuffelen, het andere moment vind ik het goed dat ik de knoop heb doorgehakt, dan troost ik mezelf weer met het idee dat hij anders toch naar het buitenland ging en mij achter zou laten over een half jaar, dan kan ik me alleen maar de goede kanten van onze relatie bedenken - en soms, heel soms, ben ik benieuwd wat de toekomst brengt. Ik ben stom.

Heb veel steun aan de verhalen hier.

Nou hier is het de hele week eigenlijk prima gegaan!

Maar zat net even op hyves, en zag een www van een vriendin van haar wat ze vanavond gingen doen met zn allen...
Eerst een verjaardag en daarna naar een of ander housefeest...

Ik voelde mezelf helemaal warm worden van binnen en voelde mn hart helemaal kloppen, echt een hele vreemde reactie omdat we elkaar al 3 maanden lang amper tot niet spreken...

Op de een of andere manier kan ik dat toch nog niet 100 % accepteren, blijkt maar dat ik haar ( nog steeds ! ) niet heb losgelaten na ruim 4 maanden....

Ex-vriendin wilt me terug na 6 maanden...

quote:

Op zaterdag 30 oktober 2010 18:27 schreef Rbhp het volgende:
Ex-vriendin wilt me terug na 6 maanden...

En hoe sta jij daar onder?

Vrijgezellen, ga vanavond de stad in, geniet ervan. Ondervindt niet alleen de nadelen maar geniet ook van de voordelen. Je komt alleen op de wereld en je gaat ook weer alleen. Hatseflatse

quote:

Op zaterdag 30 oktober 2010 15:27 schreef Miasan het volgende:
Liefdesverdriet... wie heeft dat nou weer bedacht?
Ik heb het zelf uitgemaakt, maar dat maakt het er niet makkelijker op. Vandaag heeft hij al zijn spullen opgehaald.

Niemand heeft gezegd dat zelf uitmaken het makkelijker maakt.
Sommige mensen gaan heel makkelijk met dat soort gevoelens om, ik snap nog steeds niet hoe.

quote:

Op zaterdag 30 oktober 2010 18:55 schreef Daniel1976 het volgende:

[..]


Niemand heeft gezegd dat zelf uitmaken het makkelijker maakt.
Sommige mensen gaan heel makkelijk met dat soort gevoelens om, ik snap nog steeds niet hoe.

Precies, en dan hangt het er ook nog eens vanaf waarom je het zelf hebt uitgemaakt. Als je het uitmaakt omdat de ander je heeft bedonderd heeft dat een andere impact op je dan dat je het uitmaakt omdat je - ondanks dat je nog zielsveel van je partner houdt - gewoon verschillen / onoverkomelijkheden / dingen ziet die de relatie belemmeren en waar je niet aan kunt (of wilt) werken. Dan maak je het uit omdat je moet, niet omdat je het wil.

Mijn god, ik durf zelfs wel te stellen dat dat nog zwaarder is dan gedumpt worden.

[ Bericht 0% gewijzigd door Maharbal op 30-10-2010 19:07:17 ]

Vanavond er weer op uit, veel zin in! En mijn zus regelt alweer een date voor me
Toch ook zeker wel heerlijk hoor, vrijgezel zijn.

Edit: Het is zo lastig om het uit te maken terwijl je nog zoveel van je vriend/vriendin houdt..
Ik wilde het niet.. zeker niet. Het was het laatste wat ik wilde. Maar ik zag ook geen andere optie.
Het is moeilijk een goede beslissing te nemen als je verstand en je hart het niet eens zijn met elkaar.

Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken, maar na mijn ervaring kan ik zeggen dat dumpen terwijl je nog van iemand houdt moeilijker is dan gedumpt worden terwijl je nog van iemand houdt. Natuurlijk zeg ik niet dat het ene verdriet minder is dan het andere, beide is gewoon ronduit kut.

Zaterdagavond, probeer er maar wat van te maken.

Voor mij had het allemaal makkelijker geweest als ik gewoon werd gedumpt, denk ik. Kwestie van accepteren en doorgaan.. ook al voel je je dan wel machteloos. Maar goed, ik voelde me ook machteloos toen ik het uitmaakte, ik had naar mijn mening gewoon geen keuze.