abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
pi_91557199
Ik heb ook wat door die Kepler-data gekeken en er zitten inderdaad redelijk wat vreemde en interessante patronen tussen.

Deze data is ook heel belangrijk voor onderzoek na sterren omdat men de pulsaties in helderheid van de ster zelf ook goed kan meten.
pi_91647549
20-01-2011

Straks krijgen we een tweede zon aan onze hemel



Betelgeuze op het punt supernova te gaan en dan verdwijnt onze nacht wellicht voor een poosjeVoorlopig nog voorbehouden tot ondermeer Tatooine, de thuisplaneet van Jabba de Hutt, maar volgens sterrenkundigen straks ook bij ons: twee zonnen in de hemel. Het kan blijkbaar al van 2012. Reden is Betelgeuze (alpha Orionis), na Rigel de helderste ster in het sterrenbeeld Orion en de tweede grootste ster in onze melkweg. Betelgeuze, een zogenaamde rode superreus, is aan het eind van zijn leven, en kan op ieder moment supernova worden. Als dat gebeurt zal gedurende verschillende weken een tweede zon op aarde in de hemel staan. Waarschijnlijk zullen we in die periode geen nacht hebben.

Sinds begin 2010 worden aan het oppervlak van Betelgeuze - dik 600 lichtjaren van hier of 6.000.000.000.000.000.000.000 kilometer en nu al 650 keer groter dan onze zon - heldere vlekken gezien die qua omvang groter zijn dan de afstand tussen zon en aarde (150 miljoen kilometer). Die vlekken worden veroorzaakt door opstijgend heet gas uit het inwendige van de ster. Ze zijn een teken dat Betelgeuze aan het einde van haar leven is en "ieder moment" supernova kan gaan. Lees: op spectaculaire wijze explodeert. Ze "vlamt op" met de lichtkracht van honderden miljoenen tot meer dan een miljard zonnen.

Slecht nieuws voor vampieren
Brad Carter, Senior Lecturer of Physics aan de University of Southern Queensland, expert terzake, meent dat dat al kan gebeuren van pakweg 2012. Het resultaat zal neerkomen op een tweede zon aan onze hemel; eentje die waarschijnlijk gedurende een aantal weken nog feller zal schijnen als onze vertrouwde zon. Daarna deemstert het effect over de periode van een een aantal maanden weg. In de initiële fase is het volgens Carter waarschijnlijk dat we "geen nacht zullen hebben".

Slecht nieuws voor vampieren wellicht, maar niet noodzakelijk voor ons. Door de supernova zal onze aarde gebombardeerd worden door neutrino's, wat op zich ongevaarlijk is voor de mens. Volgens Carter en zijn collega's valt er niks te vrezen, en wordt het gewoon een geweldige lichtshow. De kans dat wij die mogen meemaken is naar sterrenkundige normen groot, naar gewone normen klein, want "ieder moment" is tussen nu en 10.000 jaar in astronomische termen. Maar desondanks duiken de doemscenario's langs alle kanten op. Dat 2012 nu net het jaar is waarop de Maya's het einde der tijden zouden hebben voorspeld, past mooi in de kraam van de verkondigers van een nakende apocalyps. (mvl)



(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_91647599
20-01-2011

Zwarte gaten en donkere materie gaan niet hand in hand



Uit onderzoek door Duitse en Amerikaanse sterrenkundigen blijkt dat er geen direct verband bestaat tussen de hoeveelheid donkere materie en de massa van het centrale zwarte gat in een sterrenstelsel. De massa van het centrale zwarte gat wordt volledig bepaald door de omvang van de kern van het omringende stelsel (Nature, 20 januari).

In de kern van bijna elk sterrenstelsel is een superzwaar zwart gat te vinden. Daarbij hebben de grootste stelsels - die ook omgeven zijn door de grootste halo's van donkere materie - de zwaarste zwarte gaten. Dat leidde tot de speculatie dat er een direct verband tussen beide bestaat.

Maar het lijkt er dus op dat de zwarte gaten in de kernen van sterrenstelsels hun omvang domweg te danken hebben aan de hoeveelheid beschikbare materie in het kerngebied van hun stelsel. Waarschijnlijk hebben ze het merendeel van hun massa al verzameld in de tijd dat de vorming van sterrenstelsels nog in volle gang was. In die tijd vonden veel botsingen tussen stelsels plaats, waardoor het daarin aanwezige gas in beroering werd gebracht en (deels) naar het centrum van de stelsels stroomde.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_91785944
quote:
1s.gif Op vrijdag 21 januari 2011 08:52 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
20-01-2011

Straks krijgen we een tweede zon aan onze hemel

[ afbeelding ]

Betelgeuze op het punt supernova te gaan en dan verdwijnt onze nacht wellicht voor een poosjeVoorlopig nog voorbehouden tot ondermeer Tatooine, de thuisplaneet van Jabba de Hutt, maar volgens sterrenkundigen straks ook bij ons: twee zonnen in de hemel. Het kan blijkbaar al van 2012. Reden is Betelgeuze (alpha Orionis), na Rigel de helderste ster in het sterrenbeeld Orion en de tweede grootste ster in onze melkweg. Betelgeuze, een zogenaamde rode superreus, is aan het eind van zijn leven, en kan op ieder moment supernova worden. Als dat gebeurt zal gedurende verschillende weken een tweede zon op aarde in de hemel staan. Waarschijnlijk zullen we in die periode geen nacht hebben.

Sinds begin 2010 worden aan het oppervlak van Betelgeuze - dik 600 lichtjaren van hier of 6.000.000.000.000.000.000.000 kilometer en nu al 650 keer groter dan onze zon - heldere vlekken gezien die qua omvang groter zijn dan de afstand tussen zon en aarde (150 miljoen kilometer). Die vlekken worden veroorzaakt door opstijgend heet gas uit het inwendige van de ster. Ze zijn een teken dat Betelgeuze aan het einde van haar leven is en "ieder moment" supernova kan gaan. Lees: op spectaculaire wijze explodeert. Ze "vlamt op" met de lichtkracht van honderden miljoenen tot meer dan een miljard zonnen.

Slecht nieuws voor vampieren
Brad Carter, Senior Lecturer of Physics aan de University of Southern Queensland, expert terzake, meent dat dat al kan gebeuren van pakweg 2012. Het resultaat zal neerkomen op een tweede zon aan onze hemel; eentje die waarschijnlijk gedurende een aantal weken nog feller zal schijnen als onze vertrouwde zon. Daarna deemstert het effect over de periode van een een aantal maanden weg. In de initiële fase is het volgens Carter waarschijnlijk dat we "geen nacht zullen hebben".

Slecht nieuws voor vampieren wellicht, maar niet noodzakelijk voor ons. Door de supernova zal onze aarde gebombardeerd worden door neutrino's, wat op zich ongevaarlijk is voor de mens. Volgens Carter en zijn collega's valt er niks te vrezen, en wordt het gewoon een geweldige lichtshow. De kans dat wij die mogen meemaken is naar sterrenkundige normen groot, naar gewone normen klein, want "ieder moment" is tussen nu en 10.000 jaar in astronomische termen. Maar desondanks duiken de doemscenario's langs alle kanten op. Dat 2012 nu net het jaar is waarop de Maya's het einde der tijden zouden hebben voorspeld, past mooi in de kraam van de verkondigers van een nakende apocalyps. (mvl)

[ afbeelding ]

(HLN)
24-01-2011

"Helemaal geen tweede zon volgend jaar"


© afp
Op het internet en in media circulerende berichten dat de ster Betelgeuse volgend jaar zou ontploffen en daarbij helder zou oplichten als een tweede zon zijn onzin, zo heeft de gezaghebbende website space.com op gezag van wetenschappers gemeld.

Betelgeuse verliest massa en zou "weldra" ontploffen in een supernova. Maar de term "weldra" moet op astronomische schaal worden gezien, zei astronoom Jim Kaler van de Universiteit van Illinois tegenover een zustersite van space.com. Niemand weet wanneer de ster, die 10 tot 20 keer zoveel massa als onze Zon heeft, zal ontploffen. Eenmaal Betelgeuse een supernova wordt, zal het hemellichaam niet oplichten als een tweede zon aan ons firmament, beklemtoont de sterrenkundige ook. De supernova zou wel zowat de helderheid hebben van een halve maan, zichtbaar in vol daglicht en schaduwen afwerpend.

Geen gevaar
Nog volgens Kaler is er geen enkele reden om bang te zijn van deze supernova. Met een afstand van zowat 600 lichtjaar bevindt Betelgeuse, ook bekend als Alpha Orionis, zich te ver van ons opdat uitgespuwde materie en straling schade kunnen aanrichten. Het wordt ook een type van supernova waarbij er geen uitbarstingen van schadelijke gammastraling zullen zijn.

Wel zal de knal een zootje maken van het sterrenbeeld Orion, waarvan Betelgeuse een boegbeeld is. (belga/ep)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_91794522
Die is misschien allang ontploft. Wij zien Betelgeuse's verleden.
Calm down, please!
pi_91795390
quote:
1s.gif Op maandag 24 januari 2011 13:17 schreef Googolplexian het volgende:
Die is misschien allang ontploft. Wij zien Betelgeuse's verleden.
dat geldt voor het hele heelal, het ziet er op dit moment heel anders uit dan wij zien, het aantal sterrenstelsels is kleiner geworden maar ze zijn op zich weer groter geworden doordat ze zijn gefuseerd zoals in de toekomst de melkweg met andromeda zullen fuseren en een nog groter stelsel zullen vormen
pi_91929662
26-01-2011

Sterrenstelsel op recordafstand ontdekt



Een internationaal team van sterrenkundigen, onder wie Rychard Bouwens en Marijn Franx van de Universiteit Leiden, heeft een sterrenstelsel ontdekt met een roodverschuiving van 10,3. Dat komt overeen met een recordafstand van 13,2 miljard lichtjaar. Anders gezegd: het licht van het verre sterrenstelsel, dat de aanduiding UDFj-39546284 draagt, werd uitgezonden toen het heelal nog maar 500 miljoen jaar oud was (Nature, 27 januari).

Het verre sterrenstelsel is ontdekt op een alles bij elkaar 87 uur belichte opname van de Hubble-ruimtetelescoop. Tot nog toe is UDFj-39546284 het enige stelsel op de Hubble-foto met een roodverschuiving groter dan 10. Daarnaast zijn wel nog enkele tientallen stelsels op afstanden van iets meer dan 13 miljard lichtjaar (een roodverschuiving van 8) opgespoord.

Volgens de onderzoekers is dat heel opmerkelijk: op grond van eerdere metingen werden minstens tien van die extreem verre sterrenstelsels verwacht. Het lijkt er dus op dat het heelal in de periode tussen 500 en 650 miljoen jaar na de oerknal een zeer sterke evolutie heeft ondergaan.

Sterrenstelsels die zich nog verder weg bevinden dan UDFj-39546284 bevinden zich buiten het bereik van de Hubble-ruimtetelescoop. Voor een nog diepere blik in het heelal is het wachten op de James Webb-ruimtetelescoop, die op zijn vroegst in 2014 wordt gelanceerd.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_91934813
NASA's Hubble Finds Most Distant Galaxy Candidate Ever Seen in Universe
Voor grotere formaten klik foto

This observation was made with the Wide Field Camera 3 starting just a few months after it was installed in the observatory in May 2009, during the last NASA space shuttle servicing mission to Hubble. After more than a year of detailed observations and analysis, the object was positively identified in the camera's Hubble Ultra Deep Field-Infrared data taken in the late summers of 2009 and 2010.

en als jezelf richting het stelsel wilt kijken
Videotje

[ Bericht 20% gewijzigd door -CRASH- op 27-01-2011 12:10:54 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
pi_91963831
quote:
1s.gif Op maandag 24 januari 2011 13:36 schreef pinine het volgende:

[..]

dat geldt voor het hele heelal, het ziet er op dit moment heel anders uit dan wij zien, het aantal sterrenstelsels is kleiner geworden maar ze zijn op zich weer groter geworden doordat ze zijn gefuseerd zoals in de toekomst de melkweg met andromeda zullen fuseren en een nog groter stelsel zullen vormen
eigenlijk wat ik al zei, dat pas ontdekte stelsel op meer dan 13 miljard lichtjaar afstand zou nu wel eens veel groter kunnen zijn
pi_91976083
Vandaag 28 Januari.....
Het is alweer 25 jaar geleden dat de Space Shuttle Challenger 73 seconden na de lancering explodeerde.
Het zou de 10de vlucht van de Challenger zijn geweest en de 25ste vlucht van een Space Shuttle.

quote:
Space Shuttle Challenger Disaster

The first Space Shuttle Disaster was Challenger which was lost during an explosion as it took off from Cape Canaveral on January 28, 1986, killing all seven people on board. NASA suspended shuttle flights for two years.

The Space Shuttle Challenger Mission (Flight STS-51L) was the 25th Space Shuttle mission and the 10th launch of the Space Shuttle Challenger.

It was launched from Pad 39B at Kennedy Space Center in Florida at 11:38am EST. This mission was highly publicized because it was the first time a school teacher was allowed to travel in space. Christa McAuliffe, a high school teacher from New Hampshire was to be the the first civilian in space. She was selected from more than 11,000 applicants.

The crew of Space Shuttle Challenger consisted of 7 astronauts:


- Francis R. Scobee - Mission Commander
- Michael J. Smith - Pilot
- Gregory B. Jarvis - Payload Specialist 1
- Christa McAuliffe - Payload Specialist 2
- Judith A. Resnik - Mission Specialist 1
- Ellison S. Onizuka - Mission Specialist 2
- Ronald E. McNair - Mission Specialist 3

The Challenger cargo included two satellites in the cargo bay and equipment in the crew compartment for experiments that would be carried out during the mission. The payloads flown on Space Shuttle Challenger Mission 51-L included:

- Tracking Data Relay Satellite-2 (TDRS-2): a NASA communications satellite that was to have been placed in a geosynchronous orbit with the aid of a booster called the Inertial Upper Stage. The satellite would have supported communications with the Space Shuttle and up to 23 other spacecraft.

- Spartan satellite that would be deployed into orbit carrying special instruments for the observation of Halley's Comet. Spartan satellite was to have been deployed into low Earth orbit using the remote manipulator system. Halley's Comet Experiment Deployable, a free-flying module designed to observe tail and coma of Halleys comet with two ultraviolet spectrometers and two cameras.

--------------------------------------------------------------------------------

Space Shuttle Challenger Mission 51 L History

Shuttle Mission 51-L was originally scheduled for July, 1985. The astronaut crew were assigned in January 1985, however, the launch was rescheduled to late November 1985 due to changes in payloads. The November launch date slipped due to delays.

The launch was re-scheduled for January 22, however, the date slipped to January 23, then January 24, due to delays in mission 61-C. Launch was reset for January 25 because of bad weather at the transoceanic abort landing (TAL) site in Dakar, Senegal. To utilize Casablanca (not equipped for night landings) as alternate TAL site, T-zero was moved to a morning lift-off time. The launch was postponed another day when launch processing was unable to meet the new morning lift-off time. Prediction of unacceptable weather at the Kennedy Space Center (KSC) led to the launch being rescheduled for 9:37 a.m. EST, January 27.

The launch was delayed 24 hours again when the ground servicing equipment hatch closing fixture could not be removed from the orbiter hatch. The fixture was sawed off and an attaching bolt drilled out before closeout was completed. During the delay, cross winds exceeded return-to-launch-site limits at KSC's Shuttle Landing Facility. The launch on January 28 was delayed two hours when a hardware interface module in the launch processing system, which monitors the fire detection system, failed during liquid hydrogen tanking procedures.

After several launch delays, NASA officials overruled the concerns of the engineers and ordered a lift off on a cold morning, at 11:38:00 a.m. EST on January 28, 1986 . The mission ended in tragedy. Challenger disintegrated into a ball of fire. The accident occurred 73 seconds into flight, at an altitude of 46,000 feet (14, 020 meters) and at about twice the speed of sound.

--------------------------------------------------------------------------------

Cause of the Disaster


The main cause of the explosion was the failure of the aft joint seal in the right SRB due to the cold weather. A combustion gas leak through the right Solid Rocket Motor aft field joint initiated at or shortly after ignition eventually weakened and/or penetrated the External Tank initiating vehicle structural break-up and loss of the Space Shuttle Challenger during STS Mission 51-L.

--------------------------------------------------------------------------------

Orbiter Did not explode

Challenger itself did not explode, but various structural failures caused the orbiter to break apart. Although the Challenger disintegrated almost without warning, the crew may have briefly been aware that something was wrong. The crew cabin tore lose from the rest of the shuttle and soared through the air. It took almost three minutes for the cabin to fall into the Atlantic Ocean, where it smashed on impact, killing the seven crew members.

--------------------------------------------------------------------------------

Space Shuttle SRB's

A full year before Challenger was launched, a major fault was discovered in the design of the solid rocket boosters - the SRB's. These 2 immensely powerful rockets are strapped to the side of the External Tank and accelerate the shuttle clear of the Earth's atmosphere. 2 minutes after launch, the SRB's release from the Shuttle, dropping to the ocean and are collected for reuse. The SRB's were built for NASA by a contractor, Morton Thiokol, Inc.

--------------------------------------------------------------------------------

Shuttle Aftermath

All shuttle missions were halted while a special commission appointed by President Reagan determined the cause of the accident and what could be done to prevent such disasters from happening again. It was headed by former secretary of state William Rogers the commission included former astronaut Neil Armstrong and former test pilot Chuck Yeager.

--------------------------------------------------------------------------------

Shuttle Investigation

In June 1986, the commission reported that the accident was caused by a failure of O rings in the shuttle's right solid rocket booster. These rubber rings sealed the joint between the two lower segments of the booster. Design flaws in the joint and unusually cold weather during the launch caused the O rings to allow hot gases to leak out of the booster through the joint. Flames from within the booster streamed past the failed seal and quickly expanded the small hole. The flaming gases then burned a hole in the shuttle's external fuel tank. The flames also cut away one of the supporting beams that held the booster to the side of the external tank. The booster tore loose and ruptured the tank. The propellants from the tank formed a giant fireball as structural failures tore the vehicle apart.

The commission said NASA's decision to launch the shuttle was flawed. Top level decision makers had not been informed of problems with the joints and O rings or the possible damaging effects of cold weather. The Commission also concluded that there was a serious flaw in the decision making process leading up to the launch of flight 51-L.

--------------------------------------------------------------------------------

Shuttle Modifications

Shuttle designers made several technical modifications, including an improved O ring design and the addition of a crew bail-out system. Although such a system would not work in all cases, it could save lives of shuttle crew members in certain situations. Procedural changes included stricter safety reviews and more restrictive launching conditions.

--------------------------------------------------------------------------------

Shuttle resumes flight

The entire space shuttle program was grounded during the commission's investigation and did not resume flying until shuttle designers made several technical modifications and NASA management implemented stricter regulations regarding quality control and safety. The space shuttle resumed flying on September 29, 1988 with the launch of the redesigned shuttle Discovery on STS-26 mission. In 1991, the shuttle Endeavour joined the fleet to replace the Challenger, again bringing the number of ships to four.


[ Bericht 0% gewijzigd door -CRASH- op 28-01-2011 02:55:10 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
pi_91977896
27-01-2011

Jacht op donkere materie nadert ontknoping



Natuurkundigen zitten de donkere materie - de onzichtbare substantie die een kwart van de massa/energie-inhoud van het heelal voor zijn rekening neemt - op de hielen. Die conclusie trekken zij na het eerste succesvolle onderzoeksjaar met de CMS-deeltjesdetector van de Large Hadron Collider (LHC) in Genève.

De onderzoekers hebben het afgelopen jaar protonen met bijna de snelheid van het licht tegen elkaar laten knallen. Dat resulteert in energieën en dichtheden die vergelijkbaar zijn met die in het heelal kort na de oerknal, 13,7 miljard jaar geleden. De verwachting is dat bij zulke botsingen dezelfde soorten deeltjes zullen ontstaan die in de prille begintijd van het heelal bestonden.

De natuurkundigen zeggen dat ze goed op weg zijn om een van de belangrijkste theorieën te bevestigen of ontkrachten die veel van de openstaande vragen in de deeltjesfysica zou kunnen beantwoorden: de supersymmetrie. Deze theorie moet onder meer duidelijkheid geven over de samenstelling van de donkere materie.

De verwachting is dat binnen enkele jaren uitsluitsel kan worden gegeven. Als de theorie van de supersymmetrie klopt, zouden er heel af en toe bijzondere botsingen tussen protonen moeten plaatsvinden waarbij nog niet eerder waargenomen deeltjes ontstaan. Deze zogeheten 'sparticles' zijn een belangrijke kandidaat voor de verklaring van de donkere materie.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_91977984
27-01-2011

Een nieuwe verklaring van het universum

NRT-recensie: Het grote ontwerp

Waarom is er iets, in plaats van niets? Het universum bestaat omdat het moet bestaan, schrijft Stephen Hawking in 'Het grote ontwerp'. Wanneer het dat niet doet, zal het zichzelf alsnog spontaan uit het niets scheppen. Zonder dat daar een ontwerper voor nodig is.

'De filosofie is dood', schrijven Stephen Hawking en Leonard Mlodinov in de introductie van hun nieuwe boek Het grote ontwerp: een nieuwe verklaring van het Universum. 'In de menselijke zoektocht naar kennis zijn het de natuurwetenschappers die momenteel de fakkel van de ontdekking dragen.' Hoewel Hawking bekend staat om zijn brutale humor, is het schrijversduo hier bloedserieus.

In Het grote ontwerp gaan de Hawking en Mlodinov zogezegd verder waar Albert Einstein gebleven was. De lezer wordt meegenomen op een fascinerende rondleiding langs de meest fundamentele ontdekkingen in de natuur- en sterrenkunde sinds de Grieken, om uit te komen bij een nieuwe verklaring van het heelal. Dankzij de grote vorderingen van de wetenschap zijn mythologie en theologie niet langer nodig om de wereld te verklaren, stelt Hawking.

Fans van de Britse kosmoloog hebben meer dan tien jaar moeten wachten op dit nieuwe boek. Omdat hij lijdt aan ALS, een ongeneeslijke ziekte die de zenuwcellen aantast, heeft hij het geschreven met hulp van journalist en natuurkundige Leonard Mlodinov.

Hawking, een grootheid op het gebied van kosmologie en zwaartekracht, was tot voor kort (2009) hoogleraar aan de universiteit van Cambridge. Zijn specialiteit is het onderzoek naar zwarte gaten in het heelal. Bij het grote publiek brak hij in 1988 door met Het Heelal (A brief history of time, ook in samenwerking met Mlodinov) waarin hij verschillende complexe onderwerpen uit de sterrenkunde uitlegt, zoals de oerknaltheorie, zwarte gaten en de snaartheorie.

Slechts één formule
Hawking merkte ooit op dat zijn redacteur hem had gewaarschuwd dat elke formule in een boek het lezerspubliek halveert. Hij heeft goed geluisterd. Hoewel hij zich best waagt aan ingewikkelde wiskunde, komt er in het hele boek slechts één formule voor: E = mc2. Op toegankelijke en elegante wijze (maar ook met tenenkrommende humor helaas) brengt hij de lezer op de hoogte van de nieuwste vindingen en theorieën in de kwantumfysica.

Daarmee wil hij niet alleen het hoe van het heelal verklaren maar ook antwoord geven op de vragen: Waarom is er iets in plaats van niets? Waarom bestaan wij? Waarom hebben we deze specifieke verzameling natuurwetten, en geen andere?

Hawking gebruikt de theorie van Richard Feynman over alternatieve geschiedenissen uit de kwantumfysica om tot zijn theorie-van-alles te komen. Ondanks zijn opvatting dat de filosofie heeft afgedaan, leent hij, opmerkelijk genoeg, een theorie uit de filosofie ter onderbouwing van zijn visie.

Familie van theorieën
Modelafhankelijk realisme stelt dat er geen beeld- of theorieonafhankelijk concept van de werkelijkheid bestaat. In dat geval bestaat er dus ook niet één enkele theorie die het heelal kan verklaren. De nieuwe theorie-van-alles is een familie van theorieën die elkaar overlappen en elk een stukje van het geheel verklaren, de zogeheten M-theorie, waarbij overigens onduidelijk is waar M voor staat.

Hawkings verbijsterende conclusie is dat de M-theorie voorspelt dat er niet slechts één enkel universum bestaat maar een onvoorstelbare veelheid aan universa. In dit multiversum moet er wel een heelal tussenzitten dat, simpelweg toevallig, de juiste wetten en omstandigheden kent om leven zoals wij dat kennen voort te brengen. Het universum bestaat omdat het moet bestaan, zonder tussenkomst van een godheid. Wanneer het dat niet doet, zal het zichzelf alsnog spontaan uit het niets scheppen.

Hawking werkt via een lange ontwikkeling van theorieën naar zijn ultieme antwoord toe, maar het slothoofdstuk biedt helaas niet de climax die de lezer verwacht. De theorieën die hij gebruikt zijn verre van bevestigd en stuiten nog op veel weerstand in de academische wereld.

Zolang de M-theorie nog niet volledig ontcijferd is, is het wellicht wat voorbarig van Hawking om te stellen dat God of de filosofie niet langer nodig zijn in de verklaring van het universum. Niettemin hebben Hawking en Mlodinov een zeer goed leesbaar, beknopt en fascinerend relaas geschreven over de rijkdom aan kosmologische ontdekkingen. Het boek zal zelfs de meest alfageoriënteerde leek bekoren en doen snakken naar meer.

Laetitia Guchelaar, Noorderlicht Recensie Team

(Noorderlicht)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_91979534
Calm down, please!
pi_91982680
quote:
1s.gif Op vrijdag 28 januari 2011 10:07 schreef Googolplexian het volgende:
de Hubble telescoop is ondertussen een legende geworden _O_ , 20 jaar geleden konden ze er alleen maar van dromen om al die beelden te zien
pi_92161114
31-01-2011

THEMIS achterhaalt oorsprong van snelle elektronen in magnetische substormen



De meest energierijke elektronen in zogeheten magnetische substormen hebben hun hoge snelheden te danken aan wisselende magnetische velden op grote afstanden van de eigenlijke substorm. Dat blijkt uit waarnemingen van THEMIS (Time History of Events and Macroscale Interaction during Substorms), een constellatie van vijf NASA-satellieten die langgerekte banen om de aarde beschrijven en gezamenlijk een driedimensionaal beeld opleveren van de wisselwerking tussen de zonnewind (de stroom van elektrisch geladen deeltjes van de zon) en het magnetisch veld van de aarde.

Magnetische substormen ontstaan aan de nachtzijde van de aarde, op ruim honderdduizend kilometer afstand, waar zonnewinddeeltjes zich kunnen ophopen nadat ze gevangen zijn geraakt in het magnetisch veld van de planeet. De herkomst van de snelle elektronen in zulke substormen was echter nooit duidelijk. Metingen van drie THEMIS-satellieten die op 15 februari 2008 door een krachtige substorm vlogen, gecombineerd met waarnemingen van de Europese Cluster-satellieten en met computermodellen, wijzen nu echter uit dat de deeltjes hun hoge snelheid te danken hebben aan het zogeheten betatron-versnellingsproces. Dat treedt op wanneer de elektrisch geladen deeltjes sterk wisselende magnetische velden passeren.

Een beter begrip van de wisselwerking tussen zon en aarde en van de oorsprong van de meest energierijke deeltjes in substormen is van belang om in de toekomst satellieten (of astronauten) beter te beschermen tegen de mogelijke schadelijke gevolgen van zulke deeltjes.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_92209975
01-02-2011

Satelliet vindt tienduizenden planetoïden



De Wide-field Infrared Survey Explorer (WISE), een infraroodkunstmaan die in december 2009 door de Amerikaanse NASA is gelanceerd, heeft twintig nieuwe kometen, 33.000 tot nu toe onbekende planetoïden en 134 zogeheten 'aardscheerders' ontdekt (planetoïden die de aarde op relatief korte afstand kunnen passeren).

WISE heeft de gehele sterrenhemel anderhalf maal in kaart gebracht op infrarode golflengten; de nieuw ontdekte kometen en planetoïden vormen slechts een klein deel van de totale wetenschappelijke opbrengst van de satelliet.

De koelvloeistof van WISE raakte in oktober 2010 op, waardoor sommige infraroodcamera's niet langer functioneerden. De speurtocht naar planetoïden en kometen (in het kader van het NEOWISE-programma, waarbij NEO voor 'near-Earth object' staat) kon echter nog vier maanden worden voortgezet met een ander instrument aan boord van de satelliet.

Alle meetgegevens zullen in april 2011 worden vrijgegeven.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_92209997
01-02-2011

International LOFAR Telescope verricht eerste waarnemingen, van verre quasar



Met de International LOFAR Telescope (ILT) zijn unieke radiobeelden verkregen van de verre quasar 3C196. Daartoe zijn voor het eerst simultaan waarnemingen verricht met de veertig LOFAR-stations in Noordoost-Nederland en met LOFAR-stations in Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittannië.

LOFAR (LOw-Frequency ARray) is een revolutionaire nieuwe radiotelescoop die uit vele duizenden afzonderlijke kleine antennes bestaat, verdeeld over tientallen stations, en via snelle glasvezelverbindingen gekoppeld met een supercomputer in Groningen. Met de ingebruikname van de stations in naburige landen heeft LOFAR een afmeting van ca. duizend kilometer; de ILT is daarmee de grootste telescoop ter wereld.

3C196 is een quasar (de extreem heldere kern van een ver verwijderd sterrenstelsel, waarschijnlijk 'aangedreven' door een superzwaar zwart gat) op 6,9 miljard lichtjaar afstand. Met grote optische telescopen is de quasar niet meer dan een puntvormige lichtbron; de ILT-waarnemingen laten zien dat hij uit twee afzonderlijke, enigszins langgerekte radiobronnen bestaat - vermoedelijk de straalstromen van eneregierijke deeltjes en straling die door de kern van het actieve sterrenstelsel de ruimte in worden geblazen.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_92239430
quote:
1s.gif Op dinsdag 1 februari 2011 08:18 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
31-01-2011

THEMIS achterhaalt oorsprong van snelle elektronen in magnetische substormen

knip......
(allesoversterrenkunde)
THEMIS

quote:
1s.gif Op woensdag 2 februari 2011 08:35 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
01-02-2011

Satelliet vindt tienduizenden planetoïden

[ afbeelding ]

knip....
WISE

[ Bericht 18% gewijzigd door -CRASH- op 02-02-2011 19:49:05 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
pi_92262187
03-02-2011

Saturnus reuzenring

De zon, planeten, manen en kometen in ons zonnestelsel worden dagelijks bestudeerd door sterrenkundigen. Hoewel we de meeste objecten al eeuwenlang kennen, zijn er ook die veel recenter pas zijn ontdekt. Eén van deze objecten is een enorme stofring om de planeet Saturnus, die in 2009 werd gevonden door de Spitzer Space Telescope.

Sterrenkundigen weten al eeuwenlang dat de planeet Saturnus een indrukwekkend ringsysteem heeft. Toch is nog lang niet alles over dit systeem bekend. Zo werd in 2009 de Spitzer Space Telescope ingezet om ons zonnestelsel te observeren. Spitzer detecteerde toen een gigantische ring om Saturnus, die nog nooit eerder was gezien. Deze band, die voornamelijk uit heel fijn stof bestaat, staat veel verder van de planeet dan de rest van zijn ringen. Daarnaast is hij ook vele malen breder.


De stofring van Saturnus is reusachtig in vergelijking met de planeet zelf, en zou als hij zichtbaar was de afmeting hebben van twee volle manen aan onze nachthemel. Afbeelding: © NASA

.De grootte van deze ring is bijna onvoorstelbaar. Als je op een donkere nacht naar boven zou kijken, zou je de planeet Saturnus als een puntje aan de hemel zien. Als je de stofring ook zou kunnen zien, zou hij aan de sterrenhemel een grootte hebben van twee volle manen. Dit is een enorm gebied. De ring begint op zon 6 miljoen kilometer afstand van Saturnus, en is zelf ook nog eens zon 12 miljoen kilometer breed. Een kleine rekensom vertelt ons dat de aarde een miljoen keer in deze ring zou passen!

Maar hoe kan het dat zon gigantische structuur pas in 2009 is gevonden? Onderzoekster Anne Verbiscer beschreef dit mysterie in de publicatie in Nature, die volgde na Spitzers ontdekking. De stofdeeltjes waar de ring uit bestaat zijn extreem klein. Daarnaast zijn ze over een enorme ruimte verdeeld. Zelfs als je in de ring zelf zou staan zou je het stof niet kunnen waarnemen. In een kubieke kilometer ring zitten gemiddeld maar tien tot twintig deeltjes. Doordat dit er zo weinig zijn, wordt zichtbaar licht (bijvoorbeeld van de zon) niet gereflecteerd. En daardoor zien wij, zelfs op een donkere nacht, deze enorme band niet aan onze sterrenhemel.


De stofring van Saturnus is met zichtbaar licht niet te zien, maar een camera die gevoelig is voor infrarood ziet hem wel. Afbeelding: © NASA/JPL-Caltech/Univ. of Virginia.

.Spitzer speurde echter niet naar zichtbaar licht maar naar infraroodstraling. Deze straling wordt uitgezonden door alles wat warmte afgeeft. Dit wil niet zeggen dat de ring daadwerkelijk warm is, in de gebruikelijke zin van het woord. Spitzer kon namelijk al objecten waarnemen met temperaturen vanaf maar 80 Kelvin (dit is bijna -200 graden Celsius!). Dus zelfs als je Spitzer op een ijscoupe zou richten, dan zou het ijs een enorm helder infrarood licht uitstralen. Het koude stof van de ring kon zo gemakkelijk worden gevonden en daardoor werd de ring een paar jaar geleden eindelijk ontdekt.


Saturnusmaan Iapetus. Afbeelding: © Cassini Imaging Team/SSI/JPL/ESA/NASA

Naast een verrassende ontdekking bood de stofring ook de oplossing voor een mysterie wat sterrenkundigen al eeuwenlang bezig hield. Eén van de manen van Saturnus, Iapetus, is aan één kant donker bevlekt. Al 300 jaar speelde de vraag hoe een dergelijk kleurverschil was ontstaan.

Anne Verbiscers team zocht naar de oplossing, en vond de stofring. Iapetus reist in zijn baan precies door de grote stofring heen. Daardoor veegt hij constant een hoop stofdeeltjes op. Dit is te vergelijken met een auto die over de snelweg rijdt. Hoewel je onderweg geen vliegjes voor je voorruit ziet, blijkt bij aankomst toch dat er heel wat ongedierte tegen je ruit is gespat. Iapetus functioneert net als zon voorruit, die het stof van de ring bij het passeren opveegt. Dit gebeurt al zo lang dat het stof nu metersdik op Iapetus zit.

Een laatste vraag resteert dan: waar komt het stof in deze ring vandaan? Opvallend is dat de ring ongeveer een zelfde baan beschrijft als een andere maan van Saturnus, die Phoebe heet. De meest bekende theorie luidt dat komeetinslagen lang geleden stukjes van deze maan hebben afgeslagen. Deze stukken werden de ruimte in geslingerd. Ze bewogen zich vervolgens in een vergelijkbare baan om Saturnus heen en vormden zo de gigantische ring.


Saturnus, de manen Iapetus en Phoebe, en de stofring. Afbeelding: © NASA

.We danken de stofring dus aan Phoebe, en Iapetus dankt op zijn beurt zijn donkere kant aan de ring. Echter, het stof op Iapetus blijkt qua kleur niet helemaal overeen te komen met de materie waaruit Phoebe bestaat. Dit betekent niet dat Verbiscers theorieën niet kloppen. Astronomen onderzoeken nu of het stof misschien van kleur is veranderd toen het op Iapetus terecht kwam. Of ook deze theorie zal zegevieren, zal de toekomst ons uitwijzen.

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_92262215
quote:
1s.gif Op woensdag 2 februari 2011 19:43 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

THEMIS

[..]

WISE
^O^
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_92319851
voor de 2e keer naar de hubblefilm geweest in het omniversum, zag een kortingsbon en m'n broer wilde hem ook graag zien dus waarom niet?http://www.omniversum.nl/(...)GP4qYCFUaIDgod6ChG0w
jammergenoeg in de minderheid maar de ruimtebeelden (vaak heel goede animaties gemengd met echte beelden) zijn erg mooi en vooral als je over een gaswolk vliegt waarin sterren geboren worden, zo zie je een grote krachtige ster die door z'n "zonnewind" een gat in de wolk heeft gemaakt en kleinere sterren een staartje doet krijgen als een komeet
ook gaat het over sterrenstelsels en clusters die door de hubble in groten getale ontdekt zijn, je ziet ook hoe moeilijke reparaties uitgevoerd worden en nieuwe camera's gemonteerd waardoor men door gaswolken heen kan kijken
de moeite waard ^O^

[ Bericht 0% gewijzigd door pinine op 04-02-2011 13:08:31 ]
pi_92447566
quote:
1s.gif Op vrijdag 4 februari 2011 13:02 schreef pinine het volgende:
voor de 2e keer naar de hubblefilm geweest in het omniversum, zag een kortingsbon en m'n broer wilde hem ook graag zien dus waarom niet?http://www.omniversum.nl/(...)GP4qYCFUaIDgod6ChG0w
jammergenoeg in de minderheid maar de ruimtebeelden (vaak heel goede animaties gemengd met echte beelden) zijn erg mooi en vooral als je over een gaswolk vliegt waarin sterren geboren worden, zo zie je een grote krachtige ster die door z'n "zonnewind" een gat in de wolk heeft gemaakt en kleinere sterren een staartje doet krijgen als een komeet
ook gaat het over sterrenstelsels en clusters die door de hubble in groten getale ontdekt zijn, je ziet ook hoe moeilijke reparaties uitgevoerd worden en nieuwe camera's gemonteerd waardoor men door gaswolken heen kan kijken
de moeite waard ^O^
8-)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_92447574
quote:
06-02-2011

STEREO toont 360 graden-panorama van de zon



Met de twee STEREO-ruimtesondes van NASA is voor het eerst een compleet 360 graden-panorama van de gehele zon vastgelegd. Normaalgesproken is vanaf de aarde altijd maar de helft van de zon zichtbaar; wat zich aan de achterzijde van de zon afspeelt kan hooguit indirect worden afgeleid, soms pas wanneer de zon voldoende om zijn as is gedraaid.

Het 360 graden-beeld is verkregen door de twee identieke ruimtesondes die samen het Solar TERrestrial RElations Observatory (STEREO) vormen. STEREO werd in oktober 2006 gelanceerd. De twee ruimtesondes draaien in dezelfde baan om de zon als de aarde. Eén beweegt voor de aarde uit, de andere beweegt er achteraan. Sinds kort bevinden ze zich op diametraal tegenover elkaar gelegen posities. Ook detailwaarnemingen van NASA's Solar Dynamics Observatory (SDO) zijn in het panoramabeeld verwerkt.

Door de zon van alle kanten tegelijkertijd in het oog te houden, hopen ruimteonderzoekers er beter in te slagen om uitbarstingen aan het oppervlak van de zon en in de ijle, hete corona te zien aankomen en zich voor te bereiden op de mogelijke gevolgen van zulke uitbarstingen voor satellieten en astronauten in een baan om de aarde.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')