quote:Depressiviteit is iets wat zich moeilijk laat beschrijven. Iemand ziet daarbij het leven somber in, en neurotransmitters in de hersenen spelen daarbij een rol. Waar andere mensen nog hoop hebben en positieve dingen zien, worden die niet gezien in de beleving van iemand die depressief is. Daarom heeft de omgeving soms zo weinig vat op iemand die depressief is, want diegene kan niet gedwongen worden om positieve dingen te zien. Beter is het om de problemen te bespreken en waar mogelijk op te lossen.
Een bijkomend probleem is dat de omgeving van een patiënt nog wel eens onbedoeld bijdraagt aan een verergering van de situatie. Een patiënt zal vaak uit zijn directe omgeving opmerkingen krijgen variërend van "stel je niet aan" tot "zet je er overheen" en "doe gewoon alsof er niets aan de hand is". Dergelijke opmerkingen kunnen om twee redenen gemaakt worden: ze kunnen bedoeld zijn als goedbedoelde adviezen en met de beste intenties gemaakt worden, of ze zijn bedoeld om de patiënt ertoe te bewegen niet over zijn aandoening te praten omdat de omgeving er niet mee geconfronteerd wenst te worden. Hoewel de achterliggende gedachten bij deze twee scenario's wezenlijk verschillen hebben ze wel hetzelfde effect: iemand die aan een depressie lijdt zal hierdoor de indruk krijgen dat zijn probleem niet serieus genomen wordt, met als gevolg dat zijn situatie eerder verergert dan verbetert.
De patiënt verliest de werkelijkheid uit het oog, hij ziet het leven somber in, hij ziet de dingen niet zoals die over het algemeen worden gezien. Bij een lichamelijke ziekte blijft de patiënt in contact met de mensen om hem heen en heeft men begrip voor zijn ziekte. Iemand die aan een endogene depressie lijdt, is echter totaal alleen in zijn grote onmacht en hulpeloosheid. Het meest benauwende van deze depressie is de vertraagde werking van lichaam en geest, deze kan de vorm aannemen van een lichte inertie tot een stupor bij ernstige depressies, waarbij de patiënt ieder contact met de buitenwereld verliest. Ook de ademhaling, de bloedsomloop en de spijsvertering verlopen uiterst traag. De patiënt is zich daar doorgaans niet zelf van bewust en wordt door zijn omgeving niet begrepen. Zijn depressie is ook moeilijk te begrijpen. Medeleven, afleiding en troost baten doorgaans niet. Angstgevoelens, wanhoop en een gevoel van totale apathie wisselen elkaar af.
Het wordt voor de patiënt echter gevaarlijk als hij weer enigszins in staat is bewust te handelen, want dan bestaat er een groot gevaar voor zelfmoord. Daar kan hij weinig tegen doen. De neiging tot zelfmoord waar verschillende depressieve mensen onder lijden wordt vaak gefundeerd door een voor buitenstaanders (en ook voor de patiënt zelf) logische redenering. Belangrijk hierbij is te beseffen dat bij een depressief persoon de rationele processen in de hersenen op een bepaald punt niet meer in staat zijn als 'rem' te fungeren voor de emotionele processen. Vaak is dan ook duidelijk hoe patiënten proberen zelf een oplossing te bedenken, en vervolgens vaak ten einde raad zijn omdat elke logische ingreep op de depressie mislukt.
Weet je...laten we maar hopen dat je nooit het antwoord op deze vraag zult ervaren.quote:Op vrijdag 8 oktober 2010 13:02 schreef rubje het volgende:
Hoe kan je in hemelsnaam je er zo gemakkelijk vanaf maken door je vrouw en vooral kinderen in de steek te laten en de dood te verkiezen boven je gezin.
wat een onwetendheid weerquote:Op vrijdag 8 oktober 2010 13:02 schreef rubje het volgende:
Ik kan totaal geen respect of waardering voor zijn dood opbrengen en al helemaal niet voor dat geslijm gisteren en vandaag in de media over zijn dood.Mijn God het hele Gooische matras - vd Endemol/RTL kliek- kwamen gewoon klaar in hun medeleven terwijl het gewoon logisch was dat men zo reageerde want hij behoorde tot hun wereldje en dan is het altijd makkelijk om dit allemaal te uiten (uit medeleven)
Hoe kan je in hemelsnaam je er zo gemakkelijk vanaf maken door je vrouw en vooral kinderen in de steek te laten en de dood te verkiezen boven je gezin. Liefde staat boven alles en dat je het moeilijk hebt en het niet meer ziet zitten zal zeker waar zijn maar om dan maar de liefde en verantwoordelijkheid van je naasten= vrouw en kinderen zo maar te grabbel te gooien,gewoon omdat je het "niet meer aankan"sorry dan ben je een lul eerste klas en een lafbek! imo.
Kamerling was een soap-acteur,geen grote acteur en al die 'heerlijke'verhalen hoe geweldig hij was is allemaal hype en 'feel good'niveau. Ik walgde gisteren van de hele aandacht die die gast kreeg op tv,alsof we een Rutger Hauer of welke andere grote acteur hadden verloren. Vooral die rene Mioch met dat onzin verhaal dat het in Cannes/filmwereld gonste over de dood van was er 1 van![]()
![]()
![]()
Ik durf voor 100% te beweren dat als je in de hele filmwereld ,wereldwijd, ging navragen of ze Kamerling kende iedereen "Kam WHO???"zouden zeggen. Maar nee, overdrijven is ook een kunst en alles voor de RTL cijfers en heel NL moet meehuilen omdat het een soap acteurtje was.![]()
![]()
![]()
Kamerling was niet ongeneeselijk ziek als in kanker,waar ik wel begrip voor zou hebben als iemand dan besluit er een einde aan te maken als het terminaal is,maar wat hij deed was gewoon de makkelijkste weg kiezen ondanks dat hij geholpen kon worden. Ik heb ontzettend medelijden met zijn vrouw en kinderen die achterblijven want hoe verklaar je later aan je kind dat papie er niet meer is? "Ja.. pappie die had er geen zin meer in omdat hij depressief was "![]()
Altijd makkelijk om zelf er een einde aan te maken ipv te vechten al wetende dat je nog een familie hebt waarvoor je als vader een verantwoording draagt.![]()
Doe eens even normaal zeg. Het is zijn mening, big deal. Als er iemand hier zegt dat kanker een soort verkoudheid is wens je diegene toch ook geen kanker toe.quote:Op vrijdag 8 oktober 2010 13:25 schreef purplerose het volgende:
Ik zou haast wensen dat mensen zoals jij een jaar of 3 manischdepressief zouden zijn, kijken hoe jij het vindt om zo te moeten leven.
wie zegt dat AK manisch depressief was? Ik denk namelijk dat dat niet het geval was.quote:Op vrijdag 8 oktober 2010 13:25 schreef purplerose het volgende:
[..]
wat een onwetendheid weer
Depressies en zoals hij het had manischdepressief is ongeneeslijk, je kan er hooguit mee leren omgaan zodat het je leven niet al te veel belemmert, je zal altijd gevoelig blijven voor stemmingswisselingen.
Ik zou haast wensen dat mensen zoals jij een jaar of 3 manischdepressief zouden zijn, kijken hoe jij het vindt om zo te moeten leven.
eigenlijk wel.... niet zozeer om het echt te hebben, maar om het eens een dag te ervaren, zodat ze weten waar ze het over hebben.quote:Op vrijdag 8 oktober 2010 13:28 schreef Stefan het volgende:
[..]
Doe eens even normaal zeg. Het is zijn mening, big deal. Als er iemand hier zegt dat kanker een soort verkoudheid is wens je diegene toch ook geen kanker toe.
Bipolair of een andere geestesziekte erken ik heus wel als ziekte maar nog steeds vind ik de vergelijking met kanker belachelijk.quote:Op vrijdag 8 oktober 2010 13:31 schreef Murmeli het volgende:
[..]
eigenlijk wel.... niet zozeer om het echt te hebben, maar om het eens een dag te ervaren, zodat ze weten waar ze het over hebben.
ik maak die vergelijking ook niet.quote:Op vrijdag 8 oktober 2010 13:32 schreef Stefan het volgende:
[..]
Bipolair of een andere geestesziekte erken ik heus wel als ziekte maar nog steeds vind ik de vergelijking met kanker belachelijk.
Kamerling was blijkbaar niet te genezen. Misschien had hij wel de drang een familiedrama te creeëren, maar het vergelijken met kanker of een andere dodelijke ziekte gaat er bij mij niet in.
Ik ben dat "stel je niet zo aan gedrag" een beetje zat. Net als kanker is depressiviteit geen verkoudheidje.quote:Op vrijdag 8 oktober 2010 13:28 schreef Stefan het volgende:
[..]
Doe eens even normaal zeg. Het is zijn mening, big deal. Als er iemand hier zegt dat kanker een soort verkoudheid is wens je diegene toch ook geen kanker toe.
Dit dusquote:Op vrijdag 8 oktober 2010 13:41 schreef Murmeli het volgende:
[..]
ik maak die vergelijking ook niet.
het zijn allebei nare ziektes die soms niet te genezen zijn. Alleen wordt kanker wat meer geaccepteerd/serieus genomen dan depressie. En daar worden depressieve mensen soms wel eens een beetje gestoord vanzie de post van hexje
Jij hebt kennelijk geen idee van wat depressief zijn is. Ik kan het me ook niet voorstellen dat iemand tot de keuze komt om dood te willen, maar ik erken wel dat depressief zijn een ziekte is die levens kost. Kennelijk kan naastenliefde hen er niet van weerhouden om toch voor de dood te kiezen. Dit is erg tegenstrijdig voor alle zieke, terminale medemensen die dolgraag wat langer zouden willen leven, maar wie het niet gegund is.quote:
ja.quote:Op vrijdag 8 oktober 2010 13:53 schreef Stefan het volgende:
Dus mensen die depressief zijn en niet uit hun hoofd krijgen dat ze dood willen, dat moeten we maar accepteren?
Deze zin heb ik over zitten denken.quote:Op vrijdag 8 oktober 2010 13:53 schreef Stefan het volgende:
Dus mensen die depressief zijn en niet uit hun hoofd krijgen dat ze dood willen, dat moeten we maar accepteren?
Het is zijn leven dus ook zijn keus. Het is vreselijk voor iedereen maar ik zou geen depressieve partner willen hebben die alleen nog in leven is voor mij en de familie. Als diegene echt niet meer wil heb je dat idd maar te accepteren.quote:Op vrijdag 8 oktober 2010 13:53 schreef Stefan het volgende:
Dus mensen die depressief zijn en niet uit hun hoofd krijgen dat ze dood willen, dat moeten we maar accepteren?
Ligt aan de mate van depressie natuurlijk. Sommigen hebben soms een beetje hulp nodig van prozac of wat dan ook, sommigen moet je een levenlang platspuiten en van alles ertussen in.quote:Op vrijdag 8 oktober 2010 13:58 schreef Murmeli het volgende:
[..]
ja.
of je besluit om niet met iemand om te gaan die depressief is of is geweest.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |