Geesten of onzichtbaar vriendinnetje

Zal wel eens een nachtmerrie gehad hebben, die kunnen heel levendig zijn voor kleine ventjes.

Ga eens langs bij een paragnost . Kan zijn dat er iets hangt in jullie huis .
O en ga er vooral niet al te angstig mee om, maar leg uit wat er gebeurt en dat hij dat meisje naar het Licht moet sturen. En laat hem desnoods tussen in slapen .

Nee das fantasie, geeft niets gaat meestal over als je ouder wordt.
Kan het iets zijn dat hij heeft opgevangen? (op tv computer bij een vriendje etc)

quote:

Op dinsdag 28 september 2010 20:22 schreef larzzzman het volgende:

[..]

ikzelf heb al de nodige ervaring met geesten.Maar ik vraag me af, is 3,5 jaar niet wat jong om hem hiermee te confronteren????

P.s morgen komt er iemand langs die kan reinigen (is ook al eerder gedaan hier) Maar wat moet je in godsnaam aan je kind vertellen en hoe leer je hem hier mee omgaan???

Aha van geen vreemde dus
Mijn neefje ziet ook zijn overleden opa constant door het huis gaan En is ook érg bang . Zijn vader heeft gezegd dat hij de geesten maar naar hém moet sturen . Dat geeft voor zo'n kleine ook een stukje rust .

Reinigen kun je zelf ook doen met salie he ?

Ik kan me nog herineren dat ik vliegtuigjes met kettingzagen door mijn kamer zag vliegen

Kinderen zien vaak dingen die wij als volwassenen niet zien. Soms is het fantasie en soms ook meer.
Geef eens wat meer informatie, is het een bepaalde plek waar je zoontje iedere keer dat meisje ziet, op welke tijden, hoe vaak, hoe ziet hij haar (als een echt meisje of een schaduw). Is er iets in zijn kamer dat het kan veroorzaken (bijvoorbeeld licht wat een bepaalde schaduw geeft) etc.
Praat er wel over met hem, maar blaas het niet op, ga er niet mee in dat het eng is. Ga op het moment dat hij het meisje ziet met hem mee zijn kamer in en vraag waar ze staat en kijk of je iets zieet wat het beeld kan veroorzaken.
Meestal is het een soort van fantasie wat heel normaal is bij kinderen van die leeftijd (denk aan de monsters onder het bed/in de kast).
Is alles uitgesloten en je bent ervan overtuigd dat hij het echt ziet dan kan je altijd nog hulp inroepen van een paragnost of iemand die huizen zuivert. Probeer alleen eerst een oorzaak te vinden wat het kan veroorzaken.

quote:

Op dinsdag 28 september 2010 20:29 schreef rats het volgende:
Kinderen zien vaak dingen die wij als volwassenen niet zien. Soms is het fantasie en soms ook meer.
Geef eens wat meer informatie, is het een bepaalde plek waar je zoontje iedere keer dat meisje ziet, op welke tijden, hoe vaak, hoe ziet hij haar (als een echt meisje of een schaduw). Is er iets in zijn kamer dat het kan veroorzaken (bijvoorbeeld licht wat een bepaalde schaduw geeft) etc.
Praat er wel over met hem, maar blaas het niet op, ga er niet mee in dat het eng is. Ga op het moment dat hij het meisje ziet met hem mee zijn kamer in en vraag waar ze staat en kijk of je iets zieet wat het beeld kan veroorzaken.
Meestal is het een soort van fantasie wat heel normaal is bij kinderen van die leeftijd (denk aan de monsters onder het bed/in de kast).
Is alles uitgesloten en je bent ervan overtuigd dat hij het echt ziet dan kan je altijd nog hulp inroepen van een paragnost of iemand die huizen zuivert. Probeer alleen eerst een oorzaak te vinden wat het kan veroorzaken.

Sluit ik mij bij aan.
Het lastige voor kinderen is om onderscheid te maken tussen fantasie en werkelijkheid in een gesprek. De gaten die ze mogelijk hebben vullen ze zonder blikken of blozen gewoon op met fantasie zodat het klopt voor ze.

Maar je kan er wel over praten, vragen stellen, interesse tonen, kijken wanneer het zich voordoet..

Hmm je kind word artistiek of schizofreen later.
Of allebei.

quote:

Op dinsdag 28 september 2010 20:44 schreef TheoddDutchGuy het volgende:
Hmm je kind word artistiek of schizofreen later.
Of allebei.

Wat een kul.

Wat een topic.

quote:

Op dinsdag 28 september 2010 21:16 schreef Swetsenegger het volgende:
Wat een topic.

-troll-

[ Bericht 4% gewijzigd door Bastard op 28-09-2010 22:02:05 ]

Ik hoop voor je dat het een geest is.

Daar valt namelijk grof geld mee te verdienen:
http://www.randi.org/site/index.php/1m-challenge.html

-knipje danmaar-

[ Bericht 35% gewijzigd door M4a1 op 28-09-2010 22:06:23 ]

Mensen, hoe vreemd het ook moge wezen, maar dit is TRU... geen ONZ, geen VKZ of ander rationeel stukje forum.
Move on dus als je het niet wil handelen

quote:

Op dinsdag 28 september 2010 21:59 schreef Bastard het volgende:
Mensen, hoe vreemd het ook moge wezen, maar dit is TRU... geen ONZ, geen VKZ of ander rationeel stukje forum.
Move on dus als je het niet wil handelen

Goed dan, zonder sarcasme.

Ongeacht of jij en je partner in het bovennatuurlijke geloven; het is mijns inziens niet gezond om een 3½ jarige bang te maken/te confronteren met dit soort dingen. Je moet er tevens vanuit gaan dat kinderen een zeer rijke fantasie hebben, en veel dingen hebben kunnen oppikken van televisie, vriendjes of een misbegrepen afgeluisterd gesprek.

Mijn advies; stel het kind gerust, zeg hem dat het fantasie is en vergelijk het met sprookjes om de vergelijking rond te maken. Ook als je er zelf in gelooft dat het echt zou zijn; 3½ is géén leeftijd voor een kind om zich met dit soort dingen bezig te houden.

quote:

Op dinsdag 28 september 2010 22:02 schreef M4a1 het volgende:

[..]

Goed dan, zonder sarcasme.

Ongeacht of jij en je partner in het bovennatuurlijke geloven; het is mijns inziens niet gezond om een 3½ jarige bang te maken/te confronteren met dit soort dingen. Je moet er tevens vanuit gaan dat kinderen een zeer rijke fantasie hebben, en veel dingen hebben kunnen oppikken van televisie, vriendjes of een misbegrepen afgeluisterd gesprek.

Mijn advies; stel het kind gerust, zeg hem dat het fantasie is en vergelijk het met sprookjes om de vergelijking rond te maken. Ook als je er zelf in gelooft dat het echt zou zijn; 3½ is géén leeftijd voor een kind om zich met dit soort dingen bezig te houden.

Het kind is al bang. Het afdoen als fantasie is ook te kort door de bocht. Weet jij veel wat er aan de hand is?

quote:

Op dinsdag 28 september 2010 22:22 schreef vogeltjesdans het volgende:

[..]

Het kind is al bang. Het afdoen als fantasie is ook te kort door de bocht. Weet jij veel wat er aan de hand is?

En jij denkt dat het introduceren van de paranormale wereld in de leefwijze van een kind van 3½ slim is? Wil je het kind misschien ook meteen vertellen over AIDS, oorlogen, en andere ellende? Je weet inderdaad niet zeker wat er aan de hand is, maar daar kom je makkelijk genoeg achter. Doe het af als onecht (de kans is het grootst dat het namelijk uit de fantasie van het kind komt), en als de klachten over langdurige periode volhouden kan je professionele begeleiding zoeken.
Een klein kind vertellen dat de ziel van een onvoldaan overleden persoon hem lastig valt... ik denk dat je toch zelf wel kan verzinnen wat dat met de opvoeding van je kind doet? Zo vraag je om persoonlijkheidsstoornissen in later leven. Later als hij groter is kan hij zelf wel beslissen of hij wil omgaan of geloven in het bovennatuurlijke; nu is dat niet verstandig.

Nogmaals, je weet niet wat er aan de hand is. Het verschil met aids en oorlogen is dat het kind dit zelf meemaakt. Wat er vertelt wordt is zo concreet dat dat best eens niet te maken zou kunnen hebben met fantasie. Daarom moet je het in ieder geval niet uitsluiten.

Weet jij wat het doet met kinderen die altijd is verteld dat alles wat ze zeggen maar fantasie is? Hoeveel goede dingen daarmee zijn onderdrukt? In plaats van het weg te stoppen kan je het kinde beter leren ermee om te gaan, want als het geen fantasie is en het zich dus blijft manifesteren, wordt het kind nog banger! "Het is toch fantasie? Maar ik zie het nog steeds!" En dan?

quote:

Op dinsdag 28 september 2010 22:34 schreef vogeltjesdans het volgende:
Nogmaals, je weet niet wat er aan de hand is. Het verschil met aids en oorlogen is dat het kind dit zelf meemaakt. Wat er vertelt wordt is zo concreet dat dat best eens niet te maken zou kunnen hebben met fantasie. Daarom moet je het in ieder geval niet uitsluiten.

Weet jij wat het doet met kinderen die altijd is verteld dat alles wat ze zeggen maar fantasie is? Hoeveel goede dingen daarmee zijn onderdrukt? In plaats van het weg te stoppen kan je het kinde beter leren ermee om te gaan, want als het geen fantasie is en het zich dus blijft manifesteren, wordt het kind nog banger! "Het is toch fantasie? Maar ik zie het nog steeds!" En dan?

Goed, het moge helder zijn dat wij hier niet uitkomen. Ik denk dat het duidelijk is dat ik niet zo van het paranormale ben, en met dat als uitgangspunt heel veel gevaren zie in het aanpraten van onreële angsten bij het kind. Het is duidelijk dat jij er wel in gelooft, en dermate sterk dat het verhaal van het kind voor jou meteen geloofwaardig is.

Onze uitgangspunten botsen, dus ik denk dat we er alleen baat bij hebben als we het eens zijn dat we het oneens zijn. Anders wordt het een eindeloze discussie.

Er zijn 4 opties zoals ik het zie:
1) het is echt, en je vertelt het kind over het paranormale
2) het is niet echt, en je vertelt het kind over het paranormale
3) het is echt, en je ontkent het
4) het is niet echt en je ontkent het

Gevallen 1 en 4 zijn het meest gunstig. In het geval van 2 riskeer je nodeloze trauma's en de-socialisatie (paranormale opvattingen zijn niet populair voor een kind op school), in het geval van 3 riskeer je verergering van de angst en bijkomende angst om dingen aan de ouders te vertellen.

quote:

Op dinsdag 28 september 2010 22:34 schreef vogeltjesdans het volgende:
Nogmaals, je weet niet wat er aan de hand is. Het verschil met aids en oorlogen is dat het kind dit zelf meemaakt. Wat er vertelt wordt is zo concreet dat dat best eens niet te maken zou kunnen hebben met fantasie. Daarom moet je het in ieder geval niet uitsluiten.

Weet jij wat het doet met kinderen die altijd is verteld dat alles wat ze zeggen maar fantasie is? Hoeveel goede dingen daarmee zijn onderdrukt? In plaats van het weg te stoppen kan je het kinde beter leren ermee om te gaan, want als het geen fantasie is en het zich dus blijft manifesteren, wordt het kind nog banger! "Het is toch fantasie? Maar ik zie het nog steeds!" En dan?

Je moet ook niet tegen het kind gelijk zeggen dat het maar fantasie is, maar als ouder wel erachter zien te komen wanneer het kind het ziet en dan kijken of er in die kamer iets te vinden is wat het kan veroorzaken (kan al licht zijn wat ergens op schijnt waardoor het iets 'engs' lijkt. Van daaruit als ouderzijnde kijken of het weg te nemen is en als het aanblijft hulp zoeken.