Hoe doen andere kinderen van gescheiden ouders dit voor hun kleine?
quote:Dit doet me denken aan een bepaalde Friends-afleveringOp woensdag 22 september 2010 19:45 schreef lalie het volgende:
MIjn ouders zijn enkele jaren geleden uit elkaar gegaan, mijn vader wilde niet meer verder. MIjn moeder heeft hier tot op de dag van vandaag veel last van. Ze kan/wil mijn vader absoluut niet meer treffen. Nu wordt onze kleine binnenkort 1 jaar en hebben we besloten gewoon iedereen op hetzelfde moment uit te nodigen. Ik vind het belangrijk dat opa en oma er op dit soort belangrijke momenten allebei zijn. Ik weet -want ik heb dit al eens besproken met mijn moeder- dat zij dan ws zal kiezen er niet bij te zijn. Dat betekent dus dat zij steevast op zijn feestjes afwezig zal zijn.
Hoe doen andere kinderen van gescheiden ouders dit voor hun kleine?
.Voor de rest..tja,, je ouders dienen eigenlijk niet zo kinderachtig te doen en in het belang van jullie en jullie poepje in ieder geval op zo'n dag 'even normaal' tegen elkaar doen.
En daar is m'n verjaardag geen uitzondering op
quote:Maar ik ben zelf persoonlijk meer van de 'dan vieren we het, graag of helemaal niet'.Op woensdag 22 september 2010 19:48 schreef nummer_zoveel het volgende:
Kun je niet afspreken dat ze op verschillende tijdstippen komen, zodat ze elkaar niet treffen? Je kleine is de hele dag jarig en als ze zo jong zijn hoef je er als bezoek echt niet de hele dag bij te zijn.
quote:Maar als ze dat niet doen, kun je daar als kind verder weinig aan doen.Op woensdag 22 september 2010 19:48 schreef Boudibou het volgende:
[..]
Dit doet me denken aan een bepaalde Friends-aflevering
Voor de rest..tja,, je ouders dienen eigenlijk niet zo kinderachtig te doen en in het belang van jullie en jullie poepje in ieder geval op zo'n dag 'even normaal' tegen elkaar doen.
En soms is er ook gewoon teveel gebeurd..
Je kan ze eigenlijk alleen op verschillende tijdstippen uitnodigen idd, maar als je dat niet wil, tja, dan is die keuze aan je moeder, komt ze misschien een dag later ofzo. (Mijn ouders zien elkaar wel gewoon, zouden ze dat niet willen, zou ik ze wel op verschillende tijden of zelfs dagen vragen)
quote:Ook als je daar je moeder mee zou kwetsen ?Op woensdag 22 september 2010 19:53 schreef Brighteyes het volgende:
Als TS het echt belangrijk vindt dat ze allebei op die dag komen zou ik het doen zoals nummer_zoveel oppert.
[..]
Maar ik ben zelf persoonlijk meer van de 'dan vieren we het, graag of helemaal niet'.
Zelf heb ik ze ook liever niet bij elkaar.
Succes en een fijne verjaardag voor jullie allemaal.
quote:Hoe heeft je moeder dat gedaan toen je trouwde? (of als je gaat trouwen?)
MIjn ouders zijn enkele jaren geleden uit elkaar gegaan, mijn vader wilde niet meer verder. MIjn moeder heeft hier tot op de dag van vandaag veel last van. Ze kan/wil mijn vader absoluut niet meer treffen. Nu wordt onze kleine binnenkort 1 jaar en hebben we besloten gewoon iedereen op hetzelfde moment uit te nodigen. Ik vind het belangrijk dat opa en oma er op dit soort belangrijke momenten allebei zijn. Ik weet -want ik heb dit al eens besproken met mijn moeder- dat zij dan ws zal kiezen er niet bij te zijn. Dat betekent dus dat zij steevast op zijn feestjes afwezig zal zijn.
Hoe doen andere kinderen van gescheiden ouders dit voor hun kleine?
Verwacht ze dan ook twee bruiloften?
Ik kan er echt met mijn pet niet bij dat volwassenen zó kinderachtig kunnen doen en hun eigen belang niet even een uurtje aan de kant kunnen zetten voor hun (klein)kind
Bij mij zou het dus ook een 'graag of niet' gebeuren worden..
quote:eensOp woensdag 22 september 2010 22:38 schreef E.T. het volgende:
[..]
Ik kan er echt met mijn pet niet bij dat volwassenen zó kinderachtig kunnen doen en hun eigen belang niet even een uurtje aan de kant kunnen zetten voor hun (klein)kind
Bij mij zou het dus ook een 'graag of niet' gebeuren worden..
quote:Geloof t of niet, maar soms, heel soms is het wel te begrijpen als de ene ouder de andere niet wil/kan zien.Op woensdag 22 september 2010 22:38 schreef E.T. het volgende:
[..]
Hoe heeft je moeder dat gedaan toen je trouwde? (of als je gaat trouwen?)
Verwacht ze dan ook twee bruiloften?
Ik kan er echt met mijn pet niet bij dat volwassenen zó kinderachtig kunnen doen en hun eigen belang niet even een uurtje aan de kant kunnen zetten voor hun (klein)kind
Bij mij zou het dus ook een 'graag of niet' gebeuren worden..
Ik heb niet het idee dat er in dit geval dergelijk moeilijke dingen meespelen, maar als het KAN, een ander tijdstip ofzo, zie ik niet zo goed in waarom je het niet zou willen doen..
Buiten dat je het kinderachtig vindt.
En ja, er zijn dingen (Als bruiloften, dopen, taart aansnijden op eerste verjaardag) die je maar één keer kan doen, dan kiest dus een ouder ervoor om daar niet bij aanwezig te zijn. Tuurlijk mag je best zeggen dat je het heel erg zou vinden en een beetje op t gemoed spelen, maar als diegene niet wil, kun je niet veel meer doen dan dat, zeggen dat je het erg zou vinden.
Ik zou overigens die dingen niet willen missen en DUS gewoon komen. Maar je kan er verder zo weinig aan doen.
Heb t vandaag al eerder gezegd in een heel ander topic... Een ouder is ook maar een mens.
quote:Ja, mij ookOp woensdag 22 september 2010 19:48 schreef Boudibou het volgende:
[..]
Dit doet me denken aan een bepaalde Friends-aflevering
Die was best leuk!Heb het ook in de familie, met de zussen van mijn moeder. alleen bij begrafenissen kunnen ze in een ruimte, met de nodige afstand.
Zelfs bij trouwerijen is de helft afwezig zodat ze elkaar niet hoeven treffen.
Lekker rustig, dat wel.
quote:Of je kwetst je vader. Het is onmogelijk om daartussen te kiezen... (er uiteraard even vanuit gaand dat vaders in dit verhaal geen vreselijke dingen heeft uitgehaald die tot de scheiding leidden). Opa wil waarschijnlijk net zo lief bij het aansnijden van de taart zijn als oma.Op woensdag 22 september 2010 20:00 schreef Stokstaart het volgende:
[..]
Ook als je daar je moeder mee zou kwetsen ?
Ik zou er ook een "graag of niet" van maken. Dus aangeven hoe laat het feestje begint en hoe laat de taart aangesneden wordt en ook aangeven bij beide ouders dat je geen keuze zal maken over wie waarbij mag zijn. Dan kunnen ze zelf besluiten wat ze doen.
quote:Precies.
[..]
Of je kwetst je vader. Het is onmogelijk om daartussen te kiezen... (er uiteraard even vanuit gaand dat vaders in dit verhaal geen vreselijke dingen heeft uitgehaald die tot de scheiding leidden). Opa wil waarschijnlijk net zo lief bij het aansnijden van de taart zijn als oma.
Ik zou er ook een "graag of niet" van maken. Dus aangeven hoe laat het feestje begint en hoe laat de taart aangesneden wordt en ook aangeven bij beide ouders dat je geen keuze zal maken over wie waarbij mag zijn. Dan kunnen ze zelf besluiten wat ze doen.
Ik vind dat je als ouder nooit van je kind mag verlangen/verwachten om te moeten kiezen tussen vader en moeder bij dit soort dingen.
Die loyaliteitskeuze kun je als kind niet maken.
quote:Mits er niet dingen als gruwelijk fysiek geweld gebruikt zijn, ja, dan wel.Op woensdag 22 september 2010 20:00 schreef Stokstaart het volgende:
[..]
Ook als je daar je moeder mee zou kwetsen ?
Dat pa ma verlaten heeft, en mss zelfs wel bedrogen heeft nog voor de scheiding er was, dat is heel rot en heel pijnlijk, maar het is niet anders.
Alleen zou ik dan weer zeggen 'ik maak me daar ook niet druk om, als ze komen, komen ze, zo niet, dan niet'. Ik ben sowieso niet zo neurotisch voor wat betreft verjaardagen.
quote:als ik daar aan begin kan ik elke gebeurtenis hier minstens 3 x vieren. sorrie hoor, maar ik begin er niet aan. het eerste jaar met kind heb ik het geprobeerd en het is een en al ellende. ik zit gewoon niet te wachten op elke verjaardag/kerst/whatever 3 x te moeten vieren. tis ook 3 x feestboodschappen doen, 3 x feestkoken, 3 x feestdienstmeisje uithangen en dan heb ik het nog niet gehad over de enorme hoeveelheid tijd en ergernis die je kwijt bent. eerst uitvogelen wie dan wanneer kan komen gevolgd door 3 weekende lang geen tijd wegens feest. om dan de maand erop de hele riedel te herhalen.Op donderdag 23 september 2010 11:27 schreef Claudia_x het volgende:
Ik zou wel rekening houden met de gevoelens van mijn ouders en ze op andere tijdstippen of andere dagen in het 'verjaardagsweekeinde' uitnodigen. Je laconiek opstellen kan namelijk op 2 manieren: je kunt de lijn 'ik vier het één keer en dan zie je maar of je komt' aanhouden of je kunt je er gewoon niet zo druk om maken dat je niet iedereen op hetzelfde moment bij elkaar hebt.
quote:tsja. als de familie meewerkt kan dat. sommigen doen dat echter niet. die kopen slabbetjes en t shirts met de tekst "deze opa is de leukste"Op donderdag 23 september 2010 11:35 schreef Claudia_x het volgende:
Ik weet uit ervaring dat dat laatste makkelijker gezegd dan gedaan kan zijn, BE, maar het kan ook een uitstekende oplossing zijn. Aan de ene kant denk ikzelf: het gaat om de verjaardag van mijn kind en ik wil er alles aan doen om hem de leukste verjaardag denkbaar te geven waar iedereen (op een prettige manier) bij aanwezig is. Maar ik weet ook dat verjaardagen een bron van verdriet kunnen zijn als je je geluk ophangt aan wie er wel en niet op komt dagen en of iedereen zich wel fijn voelt. Het kan niet kwaad om je kind al jong te leren dat een verjaardag maar een symbolisch moment is en dat er van hem gehouden wordt ongeacht wat er op zulke dagen gebeurt en wie er aanwezig is.
leg die maar eens uit aan het arme kind!quote:Het is maar net welke keuzes je daarin maakt, denk ik. Ik zou er echt niet 3x een gigantisch feest van maken en als die 3 weekeinden niet uit zouden komen zou ik die verjaardag niet over 3 weekeinden uitsmeren. Maar goed, ik geloof dat wij niet zo moeilijk zijn en ook niet zo groots uitpakken qua catering en zo. En als we dat wel zouden doen zou de visite die later komt een kop koffie en een stuk gebak krijgen en daar zou het bij blijven.Op donderdag 23 september 2010 11:32 schreef simmu het volgende:
[..]
als ik daar aan begin kan ik elke gebeurtenis hier minstens 3 x vieren. sorrie hoor, maar ik begin er niet aan. het eerste jaar met kind heb ik het geprobeerd en het is een en al ellende. ik zit gewoon niet te wachten op elke verjaardag/kerst/whatever 3 x te moeten vieren. tis ook 3 x feestboodschappen doen, 3 x feestkoken, 3 x feestdienstmeisje uithangen en dan heb ik het nog niet gehad over de enorme hoeveelheid tijd en ergernis die je kwijt bent. eerst uitvogelen wie dan wanneer kan komen gevolgd door 3 weekende lang geen tijd wegens feest. om dan de maand erop de hele riedel te herhalen.
Wat ook een rol speelt is dat ik de gevoelens van mijn ouders heel goed begrijp. Ze hielden zielsveel van elkaar en het heeft mijn moeder erg veel moeite gekost om te accepteren dat mijn vader verder ging met zijn leven. Ik vind dat niet kinderachtig van haar maar ik gun haar vooral tijd om het te verwerken. Pietluttige gevoelens zijn veel moeilijker te verkroppen als kind, lijkt me.
quote:Ik denk niet dat je je kind daartegen kunt of moet willen beschermen. En weet je, mijn ervaring is dat volwassenen onderling daar een veel groter probleem van maken dan de kinderen zelf. Ik heb de nodige vetes in mijn familie aan moederskant meegemaakt en ik vond het gewoon erg verdrietig dat dan weer de een niet welkom was en dan weer de ander. Ik wilde gewoon met mijn neefjes en nichtjes spelen, mijn ooms en tantes zien en de rest interesseerde me niet.Op donderdag 23 september 2010 11:38 schreef simmu het volgende:
[..]
tsja. als de familie meewerkt kan dat. sommigen doen dat echter niet. die kopen slabbetjes en t shirts met de tekst "deze opa is de leukste"
was een ideetje van schoonmoeders. en die heeft natuurlijk enkel ons belang voor ogen. uiteraard. en het is toch leuk om het dan per ouder het hele weekend te doen? kunnen ze fijn blijven slapen enzo. is leuk. voor hen danquote:de andere opa's en oma's veel vaker geweest zijn
Ik bedoel, door moedwillig twee mensen die niet bij elkaar in de buurt willen zijn wél bij elkaar te zetten wordt het ook niet een leuke dag.
Ja, ze zijn gescheiden, ja, het is een vechtscheiding geworden. Nou ja, heel rot en ellende, maar niet over de rug van mijn kind.
Nou hebben wij sowieso niet zo'n feestdag-feestdag dat scheelt ook wel. Het aansnijden van de taart is ook niet een momentje ofzo. Wel kaarsjes blazen, maar ik kan er prima mee leven dat niet alle opa's en oma's daar bij zijn.
Zo komt mijn familie meestal s'ochtends en die van Buum meestal 's middags. Taart eten we 's ochtends ook, dus aansnijden is dan al geweest. No biggie verder.
En als mijn vader wil komen op de dag dat we het vieren is ie welkom. als het op een andere dag beter schikt is het ook prima. ik ga er geen kunst en vliegwerk van maken verder. Nou vieren wij de verjaardagen ook niet echt op de dag zelf meer vanwege school en werk enzo.
De kinderen kijken eerlijk gezegd ook meer uit naar de cadeaus dan wie er wanneer was. Ik wil ze dat trouwens ook niet leren dat verplichte aanwezig zijn.
aan iemand denken, op welke dag dan ook is veel mooier. en dat die persoon komt, voor jou, op wat voor dag dan ook is helemaal prachtig.nu ja, ik krijg het niet echt geformuleerd, maar doe er dus niet moeilijk over. Misschien dat ik dat in het verleden wel deed, maar kan het me niet meer zo goed heugen
Therapie werkt. En kijk nou snap ik het ook wel als er niemand anders komt dat opa en oma. Maar bij mij zijn de kamers altijd goed gevuld dus is het geen probleem.
We hebben zelfs afgelopen jaar bij ons thuis kerst gevierd met de gescheiden ouders en hun partner en de schoonouder, was supergezellig
quote:Het gaat dan ook niet altijd om het praten
Hm bij ons gaat het altijd goed eigenlijk. Ik zou er ook geen 2 verschillende feestjes voor geven. Dat moeten ze er maar gewoon voor over hebben. Ik snap het probleem ook niet zo. Je hoeft toch niet tegen elkaar te praten op zo'n verjaardag?
En kijk nou snap ik het ook wel als er niemand anders komt dat opa en oma. Maar bij mij zijn de kamers altijd goed gevuld dus is het geen probleem.
Ik kan me zomaar voorstellen dat ik er heel veel moeite mee zou hebben om met mn ex in dezelfde ruimte te zitten op een feestje. Ik zou het doen, maar het zou wel heel veel energie van me vragen. En dan hoeft ie niet eens iets te zeggen hoor...
quote:Ook volwassenen hebben weleens ergens moeite mee en dat mag ook gewoon.
Ja maar kom op je bent toch volwassen, je gevoel moet je al opzij zetten wil je erheen gaan. En als je daar bent hoef je alsnog niets met elkaar te maken te hebben.
En niets met elkaar te maken hoeven hebben moet van twee kanten komen, als de ene ouder aan de andere kant van de kamer wil gaan zitten en de andere ouder komt toch even een praatje maken, ben je al nergens.
Ik zei al, ik zou zeker wel gaan, maar me ook constant druk maken en niet lekker zitten. Ik wil wel dat mn kinderen weten dat zij het belangrijkst zijn. (Wat dus niet wegneemt dat ik het heel erg moeilijk zou vinden en het ook kan begrijpen dat anderen het niet zouden doen. Overigens moet de situatie wel behoorlijk extreem zijn, wil ik het echt begrijpen..)
quote:kan ik best snappen. maar ik vind het wel oneerlijk naar je kind toe dan. want die wordt opgescheept met het zoeken naar een oplossing daarvoor. zo ging het bij ons iig wel. en dat is ook stressvol.Op donderdag 23 september 2010 14:17 schreef JaniesBrownie het volgende:
[..]
Het gaat dan ook niet altijd om het praten
Ik kan me zomaar voorstellen dat ik er heel veel moeite mee zou hebben om met mn ex in dezelfde ruimte te zitten op een feestje. Ik zou het doen, maar het zou wel heel veel energie van me vragen. En dan hoeft ie niet eens iets te zeggen hoor...
quote:Ik zou inderdaad mijn kind daar niet mee opzadelen, ik zou nl gaan, maar ik zou er wel moeite mee hebben en ik zou dus van andere mensen me ook voor kunnen stellen dat die ervoor kiezen om zich niet in zo'n stress-situatie te plaatsen.
[..]
kan ik best snappen. maar ik vind het wel oneerlijk naar je kind toe dan. want die wordt opgescheept met het zoeken naar een oplossing daarvoor. zo ging het bij ons iig wel. en dat is ook stressvol.
Ik snap mensen sowieso niet die hun kinderen op die manier voor het blok zetten, zou zelf als ik het echt niet op kon brengen gewoon vragen of een andere keer misschien ook uitkwam, met uitleg en daarbij dat ze geen extra moeite voor me hoeven te doen. (Mijn opa en oma kwamen bv altijd in de ochtend, die konden niet tegen de drukte van een feestje) Dan kun je daar wel een groot probleem van maken, maar dat ligt dan óók aan jezelf.
En ik vind dat je dat best tegen je moeder mag zeggen.
De verjaardag gaat om het kleinkind, niet om hun.
quote:Alleen vergeet je dat het voor het kind ws niet zo heel veel uitmaakt of oma vandaag of morgen komt, sterker nog, twee dagen cadeautjes is best leuk.
Als volwassen mensen moet je in zulke gevallen je eigen gevoel aan de kant zetten in het belang van je kind/kleinkind.
En ik vind dat je dat best tegen je moeder mag zeggen.
De verjaardag gaat om het kleinkind, niet om hun.
Ligt aan de leeftijd sowieso, maar een klein kind ziet daar echt alleen maar in wat je wil dat ie erin ziet.
(oma kan niet komen, maar die komt donderdag dan even, reactie: ok en speelt verder met zn lego. Als je er zelf echter een probleem van maakt, pikken kinderen dat wel op)
Ik blijf in de tegenwoordige tijd praten terwijl mijn vader overleden is, maar goed.
quote:Lijkt mij dus ookOp donderdag 23 september 2010 13:19 schreef RockabeIIa het volgende:
Ik zou er niet zo moeilijk over doen. Dan maar 2 feestjes. Scheelt een boel negatieve energie.
quote:Ik kreeg al zo weinig response..blijkbaar de enige Friends-kijkers.Op donderdag 23 september 2010 09:02 schreef McLaura het volgende:
[..]
Ja, mij ook
quote:Omgekeerde wereld natuurlijk he. En ik hoef je niet uit te leggen waarom. ZIJ zijn degene met een probleem, dus moeten ZIJ het ook oplossen. Al haat je elkaar, van je dochter en kleinkind houd wel je dus doe het dan daarvoor. No matter what er gebeurd is... op de extreme gevallen na dan..
quote:Een beetje helpen heeft nooit een mens kwaad gedaan hoor, ook niet een kind naar zn vader/moeder toe. Dus als het geen heel groot probleem is om het te regelen, zie ik niet in waarom de ene ouder niet op een ander moment zou kunnen komen. En inhet geval dat er ALTIJD moeilijk gedaan moet worden om ALLES, zou ik er ook geen zin in hebben, maar als het zelden voorkomt...
Omgekeerde wereld natuurlijk he. En ik hoef je niet uit te leggen waarom. ZIJ zijn degene met een probleem, dus moeten ZIJ het ook oplossen. Al haat je elkaar, van je dochter en kleinkind houd wel je dus doe het dan daarvoor. No matter what er gebeurd is... op de extreme gevallen na dan..
Je hebt groot gelijk als je zegt dat je niet twee feestjes gaat vieren, maar een kop koffie en een bossche bol halen, is nou ook weer niet de grootst mogelijke moeite.
quote:Leuk en aardig schat, maar het is een principe-kwestie. Geen kwestie van weinig moeite/tijd/kosten..Op donderdag 23 september 2010 18:50 schreef JaniesBrownie het volgende:
[..]
Een beetje helpen heeft nooit een mens kwaad gedaan hoor, ook niet een kind naar zn vader/moeder toe. Dus als het geen heel groot probleem is om het te regelen, zie ik niet in waarom de ene ouder niet op een ander moment zou kunnen komen. En inhet geval dat er ALTIJD moeilijk gedaan moet worden om ALLES, zou ik er ook geen zin in hebben, maar als het zelden voorkomt...
Je hebt groot gelijk als je zegt dat je niet twee feestjes gaat vieren, maar een kop koffie en een bossche bol halen, is nou ook weer niet de grootst mogelijke moeite.
quote:Je zou natuurlijk ook je principes wat minder zwaar kunnen laten wegen als het echt een probleem is schat. Ouders zijn ook maar mensen. Met gevoelens, of jij ze nou terecht vindt of niet.
[..]
Leuk en aardig schat, maar het is een principe-kwestie. Geen kwestie van weinig moeite/tijd/kosten..
quote:nou, dan maar geen principes. :\ het is een leuke dag, voor iedereen. Dus zet ik op een andere dag net zo makkelijk een kop koffie. Mijn kinderen zal het roesten of opa er op zondag of op dinsdag is. Als het nou een begrafenis of een bruiloft was...Op donderdag 23 september 2010 18:53 schreef Boudibou het volgende:
[..]
Leuk en aardig schat, maar het is een principe-kwestie. Geen kwestie van weinig moeite/tijd/kosten..
quote:We zullen het hier niet over eens worden.Op donderdag 23 september 2010 18:55 schreef JaniesBrownie het volgende:
[..]
Je zou natuurlijk ook je principes wat minder zwaar kunnen laten wegen als het echt een probleem is schat. Ouders zijn ook maar mensen. Met gevoelens, of jij ze nou terecht vindt of niet.
Dacht dat mijn ouders dieren waren...buiten hun bed om dan
En ik begrijp jouw visie en jij de mijne, maar het is voor mij 'take it, or leave it'.. en bij jou niet
Vanwege gescheiden ouders en andere familieleden.
Het was een hel.
Vanaf zijn 2de verjaardag heb ik het gewoon op 1 dag gevierd. Ik vond dat iedereen zijn of haar trots best wel opzij kon zetten voor het kind.
Toen kreeg ik het gezeik dat de 1 van 1 tot 3 wilde komen en dan moest de ander maar van 4 tot 6 komen.
Ik ben toen vrij snel overgestapt op alleen vrienden op zijn verjaardag.
Om toch opa en oma erbij te betrekken ging mn zoon het weekend voor zijn verjaardag bij de 1 logeren en het weekend erna bij de ander. In die weekenden werd hij dan ook dubbel verwent.
quote:Het scheelt ws dat ik echt een heleboel ellende heb gehad met mn ex. Dat weten mijn kinderen niet en ik denk niet dat ik het ze helemaal ga uitleggen, ook niet als ze groter zijn. (Ik weet het nog niet, wie weet komt het wel ter sprake)
[..]
We zullen het hier niet over eens worden.
Dacht dat mijn ouders dieren waren...buiten hun bed om dan
En ik begrijp jouw visie en jij de mijne, maar het is voor mij 'take it, or leave it'.. en bij jou niet
Ik kan me dus voorstellen dat je als volwassen kind ook niet alles weet wat er tussen je ouders heeft gespeeld en dat het voor een van beiden heel erg moeilijk kan zijn om de ander te zien. Dan kun je wel roepen dat je je er maar overheen moet zetten, maar dat gaat niet altijd even gemakkelijk.
(Mijn ex heeft me nog bijna een jaar dagelijks lastiggevallen en bedreigd, waardoor ik nu nog steeds soms angstaanvallen krijg als ik contact met hem moet opnemen voor het een of ander. Dat zet ik niet gewoon even van me af, zou wel fijn zijn trouwens..)
Snap wel dat je dus niet een tweede feestje wil gaan geven, daar zou ik ook geen zin in hebben. Wat dat betreft moeten ze het wel zelf maar uitzoeken, maar mn moeder mag toch wel op bezoek komen, zomaar, haal ik wel gebak in huis, kan zij kind cadeautje geven.
quote:Dit is dan ook een wat extremer geval..bedreiging e.d. is andere koek.Op donderdag 23 september 2010 19:04 schreef JaniesBrownie het volgende:
[..]
Het scheelt ws dat ik echt een heleboel ellende heb gehad met mn ex. Dat weten mijn kinderen niet en ik denk niet dat ik het ze helemaal ga uitleggen, ook niet als ze groter zijn. (Ik weet het nog niet, wie weet komt het wel ter sprake)
Ik kan me dus voorstellen dat je als volwassen kind ook niet alles weet wat er tussen je ouders heeft gespeeld en dat het voor een van beiden heel erg moeilijk kan zijn om de ander te zien. Dan kun je wel roepen dat je je er maar overheen moet zetten, maar dat gaat niet altijd even gemakkelijk.
(Mijn ex heeft me nog bijna een jaar dagelijks lastiggevallen en bedreigd, waardoor ik nu nog steeds soms angstaanvallen krijg als ik contact met hem moet opnemen voor het een of ander. Dat zet ik niet gewoon even van me af, zou wel fijn zijn trouwens..)
Snap wel dat je dus niet een tweede feestje wil gaan geven, daar zou ik ook geen zin in hebben. Wat dat betreft moeten ze het wel zelf maar uitzoeken, maar mn moeder mag toch wel op bezoek komen, zomaar, haal ik wel gebak in huis, kan zij kind cadeautje geven.
Ja, misschien een beetje naîef van me..een beetje maar he
, om te zeggen dat je je eroverheen moet zetten. De ernst vanTS der ouders ken ik dan ook niet, maar als het gewoon een scheiding is, met wat oud zeer, ruzietje gehad hier en daar, zou ik wel dikke later zeggen tegen een tweede feestje o.i.d. Je ex is dan ook een piece of shit om een vrouw te bedreigen. En in het belang van je kinderen zal ik de ernst ervan voor je houden. Het zou nl. niet ondenkbaar zijn dat er een steekje los gaat zitten bij ze zeg maar.
quote:Ik vind het ook niet nodig om een tweede feestje te geven, op bezoek komen kan prima
[..]
Dit is dan ook een wat extremer geval..bedreiging e.d. is andere koek.
Ja, misschien een beetje naîef van me..een beetje maar he
Je ex is dan ook een piece of shit om een vrouw te bedreigen. En in het belang van je kinderen zal ik de ernst ervan voor je houden. Het zou nl. niet ondenkbaar zijn dat er een steekje los gaat zitten bij ze zeg maar.
En nee, ik heb ook geen idee wat er speelt bij de ouders van TS, maar doordat ik zelf dit ook niet verteld heb (en dat niet van plan ben) ben ik voorzichtig in daarover oordelen. Het moet nl ook een keus kunnen zijn van de ouders om elkaar niet te hoeven zien. Dan maar iemand niet op een feestje, maar gewoon op bezoek
quote:Oh, maar ik heb gewoon andere principes. Ik vind het vieren van één feestje op één moment minder belangrijk dan de gevoelens van mijn ouders. Ik houd van ze en voel me niet geroepen hun gevoelens te bagatelliseren.Op donderdag 23 september 2010 18:53 schreef Boudibou het volgende:
[..]
Leuk en aardig schat, maar het is een principe-kwestie. Geen kwestie van weinig moeite/tijd/kosten..
quote:Is er dan toch een gulden middenweg?Op donderdag 23 september 2010 19:22 schreef JaniesBrownie het volgende:
[..]
Ik vind het ook niet nodig om een tweede feestje te geven, op bezoek komen kan prima
En nee, ik heb ook geen idee wat er speelt bij de ouders van TS, maar doordat ik zelf dit ook niet verteld heb (en dat niet van plan ben) ben ik voorzichtig in daarover oordelen. Het moet nl ook een keus kunnen zijn van de ouders om elkaar niet te hoeven zien. Dan maar iemand niet op een feestje, maar gewoon op bezoek
Laten we het er maar op houden dat we beide 50-50 gelijk hebben.
Njaaa,,51-49 voor mij..mannen zijn competitiever en willen koste wat kost winnen.
quote:O..ik haat mijn ouders, dua vandaarOp donderdag 23 september 2010 19:31 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Oh, maar ik heb gewoon andere principes. Ik vind het vieren van één feestje op één moment minder belangrijk dan de gevoelens van mijn ouders. Ik houd van ze en voel me niet geroepen hun gevoelens te bagatelliseren.
Nee, maar ik begrijp alle pro's voor beiden op andere 'feestjes", absoluto, maar zelf vind ik van niet. Ik ben dan ook anders ingesteld waarschijnlijk
quote:Do you want to be right or do you want to be happy?Op donderdag 23 september 2010 19:33 schreef Boudibou het volgende:
[..]
Is er dan toch een gulden middenweg?
Laten we het er maar op houden dat we beide 50-50 gelijk hebben.
Njaaa,,51-49 voor mij..mannen zijn competitiever en willen koste wat kost winnen.
quote:Als het kan, beide.Op donderdag 23 september 2010 19:40 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Do you want to be right or do you want to be happy?
[ afbeelding ]
Zo niet, ligt het aan de dame in kwestie
.Volgens mij is dat altijd zo gegaan tot het moment dat we zelf kinderen kregen. We vieren het voor familie gewoon op 1 dag en het gaat eigenlijk elk jaar beter. Ze praten nu gewoon met elkaar, wat mede komt doordat ze beiden alweer een paar jaar een nieuwe relatie hebben.
Ik denk dat bijna iedereen die net gescheiden is de tijd nodig heeft om dit te 'verwerken'. Dat kan een aantal jaar duren, maar door er de nadruk op te leggen en overal rekening mee te gaan houden leren ze ook niet om te gaan met hun ex-vrouw/man. Je hebt nou eenmaal nog kinderen samen. Wat mijn vader voor keus daarin heeft gemaakt respecteer ik, maar dat is dan ook zijn keus geweest. Als ik van te voren al had gezegd dat ik het voor hem wel een andere keer zou vieren dan zou dat voor mijn gevoel mijn keus zijn geweest en met zoiets zou ik me helemaal niet willen 'bemoeien'.
Dit is natuurlijk mijn mening nav wat ik heb meegemaakt.
Was te kinderachtig voor woorden. Mijn ouders hebben er jaren rekening mee gehouden.
Sinds mijn (stief) opa dood is zijn ze de dikste vriendinnen, zucht!!
quote:En dan de hele tijd in zo'n gespannen tyfussfeertje zitten zeker , wat jou blij maakt hoorOp donderdag 23 september 2010 18:44 schreef Boudibou het volgende:
[..]
Ik kreeg al zo weinig response..blijkbaar de enige Friends-kijkers.
[..]
Omgekeerde wereld natuurlijk he. En ik hoef je niet uit te leggen waarom. ZIJ zijn degene met een probleem, dus moeten ZIJ het ook oplossen. Al haat je elkaar, van je dochter en kleinkind houd wel je dus doe het dan daarvoor. No matter what er gebeurd is... op de extreme gevallen na dan..
... Maar op onze bruiloft was dat ook al een lastig punt. Gelukkig deden ze er zelf op dat moment niet moeilijk over. Volwassenen enzo... vonden wij wel erg fijn, anders maak je je daar toch zorgen over. Dat was gelukkig niet nodig.
Maar als het toch een probleem zou zijn, zou ik ze idd op verschillende tijden uitnodigen. Wel uitleggen dat de verjaardag vieren (taart, kaarsjes uitblazen) bijv. alleen met het gezinnetje wordt gedaan o.i.d., of het éne jaar met de één en het andere jaar met de ander. Lastig, maar het is dan niet anders lijkt me.
quote:Ik lees alleen dat de vader van TS niet meer verder wilde, maar zie weinig reden om uit te gaan van een schokkende gebeurtenis.Op vrijdag 24 september 2010 01:30 schreef Suzanna het volgende:
Wat ook vast wel eens gebeurt... lijkt me.
quote:nja, dat tyfussfeertje is er bij ons ook als ze op andere tijdstippen/dagen komen hoor. want er moet natuurlijk wel geouwehoerd worden over "die ander"Op donderdag 23 september 2010 22:21 schreef Stokstaart het volgende:
[..]
En dan de hele tijd in zo'n gespannen tyfussfeertje zitten zeker , wat jou blij maakt hoor
ik denk dat het toch een beetje per situatie/gezin verschilt.
Er is inderdaad niets vreselijks gebeurd tussen mijn ouders, de relatie is 'uitgeblust, kaarsje is uit'. Mijn moeder is natuurlijk erg verdrietig haar toekomstbeeld los te moeten laten, en dat snap ik maar al te goed. Het is een dilemma: is het nou 'niet moeilijk doen' als ik ze op verschillende tijden uitnodig, of juist 'niet moeilijk doen' als ik gewoon, zoals het normaal ook zou gaan, een feestje geef, waar iedereen welkom is. En inderdaad vind ik het ook een principekwestie: kies je voor kinderen, dan kies je voor levenslang ouderschap, wat er ook gebeurt! Ik vind het voor mezelf even lastig als beide er tegelijk zijn met een gespannen sfeer, als dat er eentje dit bijzondere moment moet missen.
hm...
quote:Ik denk dat het beide isOp vrijdag 24 september 2010 13:10 schreef lalie het volgende:
Het is een dilemma: is het nou 'niet moeilijk doen' als ik ze op verschillende tijden uitnodig, of juist 'niet moeilijk doen' als ik gewoon, zoals het normaal ook zou gaan, een feestje geef, waar iedereen welkom is
. Gewoon een feestje geven waar iedereen welkom is, maar mensen ook de kans geven om op een ander moment te komen (en daar niet een apart feestje van maken, maar gewoon een gezellig samenzijn met stukje taart dat over is).Gelukkig hebben wij niet te maken met scheidingen of verstoorde verhoudingen, maar onze familie woont niet zo in de buurt en komen niet altijd/allemaal op de dag zelf. Vaak komen er in het week-end nog mensen langs en meestal zorg ik dat ik nog wel wat gebak of cake in huis heb en de slingers laten we even hangen (maar die hangen toch vaak wekenlang
). Ik vind het alleen wel prettig om te weten wanneer wie komt (en dan gaat het voornamelijk om aantallen).quote:Ik zou het bij 1 feestje houden en ze zelf laten uitzoeken wanneer en of ze komen. Daar hoor jij zelfs als volwassen kind niet mee lastig worden gevallen.Op vrijdag 24 september 2010 13:10 schreef lalie het volgende:
Jeetje wat een reacties!!! Zo te lezen zijn ook hier de meningen verdeeld (net zoals in mijn hoofd ;-))
Er is inderdaad niets vreselijks gebeurd tussen mijn ouders, de relatie is 'uitgeblust, kaarsje is uit'. Mijn moeder is natuurlijk erg verdrietig haar toekomstbeeld los te moeten laten, en dat snap ik maar al te goed. Het is een dilemma: is het nou 'niet moeilijk doen' als ik ze op verschillende tijden uitnodig, of juist 'niet moeilijk doen' als ik gewoon, zoals het normaal ook zou gaan, een feestje geef, waar iedereen welkom is. En inderdaad vind ik het ook een principekwestie: kies je voor kinderen, dan kies je voor levenslang ouderschap, wat er ook gebeurt! Ik vind het voor mezelf even lastig als beide er tegelijk zijn met een gespannen sfeer, als dat er eentje dit bijzondere moment moet missen.
hm...
quote:Nja, niet echt natuurlijk. Maar hou dan de schijn op ofzo, in het belang van anderen. Maarja, weet niet hoe de situatie hier is, dus zal ik niet snel oordelen. Maar ik zie wel een aantal medestanders die mijn mening delen.Op donderdag 23 september 2010 22:21 schreef Stokstaart het volgende:
[..]
En dan de hele tijd in zo'n gespannen tyfussfeertje zitten zeker , wat jou blij maakt hoor
Maar SS, veel plezier met Feyenoord.
Wij pakken de Tukkers morgen wel.
helaas dat zijn ze niet in dit geval
dus
laat ze op een bepaalde tijd komen
de een eerder dan de ander...ten overvloede erbij zet
quote:Je zegt dat er niks ernstigs is gebeurd.
Jeetje wat een reacties!!! Zo te lezen zijn ook hier de meningen verdeeld (net zoals in mijn hoofd ;-))
Er is inderdaad niets vreselijks gebeurd tussen mijn ouders, de relatie is 'uitgeblust, kaarsje is uit'. Mijn moeder is natuurlijk erg verdrietig haar toekomstbeeld los te moeten laten, en dat snap ik maar al te goed. Het is een dilemma: is het nou 'niet moeilijk doen' als ik ze op verschillende tijden uitnodig, of juist 'niet moeilijk doen' als ik gewoon, zoals het normaal ook zou gaan, een feestje geef, waar iedereen welkom is. En inderdaad vind ik het ook een principekwestie: kies je voor kinderen, dan kies je voor levenslang ouderschap, wat er ook gebeurt! Ik vind het voor mezelf even lastig als beide er tegelijk zijn met een gespannen sfeer, als dat er eentje dit bijzondere moment moet missen.
hm...
In dat geval zetten ze hun trots maar even opzij. Het gaat tenslotte om het kleinkind. Een eerste verjaardag is ook maar eenmalig.
Iets wat iedereen wel moet kunnen neem ik aan
quote:mee eensch is. Alhoewel ik zelf een duidelijk standpunt heb: 1 feestje, geen apart bezoek. Nu heb ik het vrij makkelijk met mijn ouders omdat ze gewoon door één deur kunnen, maar dat is niet altijd zo geweest en toen zetten zij ook hun eigen gevoelens opzij omwille van de (klein)kinderen.Op woensdag 29 september 2010 16:19 schreef RockabeIIa het volgende:
Je kunt niet in iemand zijn hoofd kijken en dan zo maar klakkeloos bepalen of iets ernstig genoeg is of niet, vind ik. Helemaal niet als het om gevoelszaken gaat. 'Maar even trots opzij zetten' kost soms meer energie dan niet komen.
Vorig jaar gezeik met mijn vader en zijn vrouw of ik de verjaardag niet even kon verzetten 'want het kwam ze niet uit'... het werd nb gevierd op de dag dat mijn dochter ook echt jarig is