gescheiden ouders icm verjaardag kleinkind

quote:

Op donderdag 23 september 2010 19:04 schreef JaniesBrownie het volgende:

[..]

Het scheelt ws dat ik echt een heleboel ellende heb gehad met mn ex. Dat weten mijn kinderen niet en ik denk niet dat ik het ze helemaal ga uitleggen, ook niet als ze groter zijn. (Ik weet het nog niet, wie weet komt het wel ter sprake)
Ik kan me dus voorstellen dat je als volwassen kind ook niet alles weet wat er tussen je ouders heeft gespeeld en dat het voor een van beiden heel erg moeilijk kan zijn om de ander te zien. Dan kun je wel roepen dat je je er maar overheen moet zetten, maar dat gaat niet altijd even gemakkelijk.
(Mijn ex heeft me nog bijna een jaar dagelijks lastiggevallen en bedreigd, waardoor ik nu nog steeds soms angstaanvallen krijg als ik contact met hem moet opnemen voor het een of ander. Dat zet ik niet gewoon even van me af, zou wel fijn zijn trouwens..)

Snap wel dat je dus niet een tweede feestje wil gaan geven, daar zou ik ook geen zin in hebben. Wat dat betreft moeten ze het wel zelf maar uitzoeken, maar mn moeder mag toch wel op bezoek komen, zomaar, haal ik wel gebak in huis, kan zij kind cadeautje geven.

Dit is dan ook een wat extremer geval..bedreiging e.d. is andere koek.

Ja, misschien een beetje naîef van me..een beetje maar he , om te zeggen dat je je eroverheen moet zetten. De ernst vanTS der ouders ken ik dan ook niet, maar als het gewoon een scheiding is, met wat oud zeer, ruzietje gehad hier en daar, zou ik wel dikke later zeggen tegen een tweede feestje o.i.d.

Je ex is dan ook een piece of shit om een vrouw te bedreigen. En in het belang van je kinderen zal ik de ernst ervan voor je houden. Het zou nl. niet ondenkbaar zijn dat er een steekje los gaat zitten bij ze zeg maar.

quote:

Op donderdag 23 september 2010 19:16 schreef Boudibou het volgende:

[..]

Dit is dan ook een wat extremer geval..bedreiging e.d. is andere koek.

Ja, misschien een beetje naîef van me..een beetje maar he , om te zeggen dat je je eroverheen moet zetten. De ernst vanTS der ouders ken ik dan ook niet, maar als het gewoon een scheiding is, met wat oud zeer, ruzietje gehad hier en daar, zou ik wel dikke later zeggen tegen een tweede feestje o.i.d.

Je ex is dan ook een piece of shit om een vrouw te bedreigen. En in het belang van je kinderen zal ik de ernst ervan voor je houden. Het zou nl. niet ondenkbaar zijn dat er een steekje los gaat zitten bij ze zeg maar.

Ik vind het ook niet nodig om een tweede feestje te geven, op bezoek komen kan prima

En nee, ik heb ook geen idee wat er speelt bij de ouders van TS, maar doordat ik zelf dit ook niet verteld heb (en dat niet van plan ben) ben ik voorzichtig in daarover oordelen. Het moet nl ook een keus kunnen zijn van de ouders om elkaar niet te hoeven zien. Dan maar iemand niet op een feestje, maar gewoon op bezoek

quote:

Op donderdag 23 september 2010 18:53 schreef Boudibou het volgende:

[..]

Leuk en aardig schat, maar het is een principe-kwestie. Geen kwestie van weinig moeite/tijd/kosten..

Oh, maar ik heb gewoon andere principes. Ik vind het vieren van één feestje op één moment minder belangrijk dan de gevoelens van mijn ouders. Ik houd van ze en voel me niet geroepen hun gevoelens te bagatelliseren.

quote:

Op donderdag 23 september 2010 19:22 schreef JaniesBrownie het volgende:

[..]

Ik vind het ook niet nodig om een tweede feestje te geven, op bezoek komen kan prima

En nee, ik heb ook geen idee wat er speelt bij de ouders van TS, maar doordat ik zelf dit ook niet verteld heb (en dat niet van plan ben) ben ik voorzichtig in daarover oordelen. Het moet nl ook een keus kunnen zijn van de ouders om elkaar niet te hoeven zien. Dan maar iemand niet op een feestje, maar gewoon op bezoek

Is er dan toch een gulden middenweg?

Laten we het er maar op houden dat we beide 50-50 gelijk hebben.

Njaaa,,51-49 voor mij..mannen zijn competitiever en willen koste wat kost winnen.

quote:

Op donderdag 23 september 2010 19:31 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Oh, maar ik heb gewoon andere principes. Ik vind het vieren van één feestje op één moment minder belangrijk dan de gevoelens van mijn ouders. Ik houd van ze en voel me niet geroepen hun gevoelens te bagatelliseren.

O..ik haat mijn ouders, dua vandaar

Nee, maar ik begrijp alle pro's voor beiden op andere 'feestjes", absoluto, maar zelf vind ik van niet. Ik ben dan ook anders ingesteld waarschijnlijk

quote:

Op donderdag 23 september 2010 19:33 schreef Boudibou het volgende:

[..]

Is er dan toch een gulden middenweg?

Laten we het er maar op houden dat we beide 50-50 gelijk hebben.

Njaaa,,51-49 voor mij..mannen zijn competitiever en willen koste wat kost winnen.

Do you want to be right or do you want to be happy?

quote:

Op donderdag 23 september 2010 19:40 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Do you want to be right or do you want to be happy?

[ afbeelding ]

Als het kan, beide.

Zo niet, ligt het aan de dame in kwestie .

Mijn ouders zijn al lange tijd uit elkaar. Toen ik op mezelf ging wonen en ze dus beiden uitnodigde voor mijn verjaardag koos mijn vader er altijd zelf voor om op een ander moment langs te komen. Hij had geen behoefte en mijn moeder en die kant van de familie. Eerlijk gezegd had ik er ook niet zo aan moeten denken om ze tegelijk in huis te hebben. Je voelt zelf de spanning ook wel. Ik heb dit dan ook gerespecteerd.
Volgens mij is dat altijd zo gegaan tot het moment dat we zelf kinderen kregen. We vieren het voor familie gewoon op 1 dag en het gaat eigenlijk elk jaar beter. Ze praten nu gewoon met elkaar, wat mede komt doordat ze beiden alweer een paar jaar een nieuwe relatie hebben.
Ik denk dat bijna iedereen die net gescheiden is de tijd nodig heeft om dit te 'verwerken'. Dat kan een aantal jaar duren, maar door er de nadruk op te leggen en overal rekening mee te gaan houden leren ze ook niet om te gaan met hun ex-vrouw/man. Je hebt nou eenmaal nog kinderen samen. Wat mijn vader voor keus daarin heeft gemaakt respecteer ik, maar dat is dan ook zijn keus geweest. Als ik van te voren al had gezegd dat ik het voor hem wel een andere keer zou vieren dan zou dat voor mijn gevoel mijn keus zijn geweest en met zoiets zou ik me helemaal niet willen 'bemoeien'.
Dit is natuurlijk mijn mening nav wat ik heb meegemaakt.

Mijn oma's konden nooit samen door 1 deur (ene oma vond de 2e man van mijn andere oma 3x niks).
Was te kinderachtig voor woorden. Mijn ouders hebben er jaren rekening mee gehouden.
Sinds mijn (stief) opa dood is zijn ze de dikste vriendinnen, zucht!!

quote:

Op donderdag 23 september 2010 18:44 schreef Boudibou het volgende:

[..]

Ik kreeg al zo weinig response..blijkbaar de enige Friends-kijkers.
[..]

Omgekeerde wereld natuurlijk he. En ik hoef je niet uit te leggen waarom. ZIJ zijn degene met een probleem, dus moeten ZIJ het ook oplossen. Al haat je elkaar, van je dochter en kleinkind houd wel je dus doe het dan daarvoor. No matter what er gebeurd is... op de extreme gevallen na dan..

En dan de hele tijd in zo'n gespannen tyfussfeertje zitten zeker , wat jou blij maakt hoor

'Makkelijk' dat mijn schoonouders (die ook gescheiden zijn en allebei hertrouwd zijn) best ver weg wonen en dus sowieso bijna nooit op de verjaardag zelf kunnen komen ...
Maar op onze bruiloft was dat ook al een lastig punt. Gelukkig deden ze er zelf op dat moment niet moeilijk over. Volwassenen enzo... vonden wij wel erg fijn, anders maak je je daar toch zorgen over. Dat was gelukkig niet nodig.

Maar als het toch een probleem zou zijn, zou ik ze idd op verschillende tijden uitnodigen. Wel uitleggen dat de verjaardag vieren (taart, kaarsjes uitblazen) bijv. alleen met het gezinnetje wordt gedaan o.i.d., of het éne jaar met de één en het andere jaar met de ander. Lastig, maar het is dan niet anders lijkt me.

Wat ziekelijk zeg als je zo slecht met een scheiding kunt omgaan. Tenzij er zich iets vreselijks heeft voor gedaan.

Wat ook vast wel eens gebeurt... lijkt me.

quote:

Op vrijdag 24 september 2010 01:30 schreef Suzanna het volgende:
Wat ook vast wel eens gebeurt... lijkt me.

Ik lees alleen dat de vader van TS niet meer verder wilde, maar zie weinig reden om uit te gaan van een schokkende gebeurtenis.

quote:

Op donderdag 23 september 2010 22:21 schreef Stokstaart het volgende:

[..]

En dan de hele tijd in zo'n gespannen tyfussfeertje zitten zeker , wat jou blij maakt hoor

nja, dat tyfussfeertje is er bij ons ook als ze op andere tijdstippen/dagen komen hoor. want er moet natuurlijk wel geouwehoerd worden over "die ander"

ik denk dat het toch een beetje per situatie/gezin verschilt.

ts, wat zou jij zelf het fijnste vinden?

quote:

Op vrijdag 24 september 2010 13:10 schreef lalie het volgende:
Het is een dilemma: is het nou 'niet moeilijk doen' als ik ze op verschillende tijden uitnodig, of juist 'niet moeilijk doen' als ik gewoon, zoals het normaal ook zou gaan, een feestje geef, waar iedereen welkom is

Ik denk dat het beide is . Gewoon een feestje geven waar iedereen welkom is, maar mensen ook de kans geven om op een ander moment te komen (en daar niet een apart feestje van maken, maar gewoon een gezellig samenzijn met stukje taart dat over is).

Gelukkig hebben wij niet te maken met scheidingen of verstoorde verhoudingen, maar onze familie woont niet zo in de buurt en komen niet altijd/allemaal op de dag zelf. Vaak komen er in het week-end nog mensen langs en meestal zorg ik dat ik nog wel wat gebak of cake in huis heb en de slingers laten we even hangen (maar die hangen toch vaak wekenlang ). Ik vind het alleen wel prettig om te weten wanneer wie komt (en dan gaat het voornamelijk om aantallen).

quote:

Op vrijdag 24 september 2010 13:10 schreef lalie het volgende:
Jeetje wat een reacties!!! Zo te lezen zijn ook hier de meningen verdeeld (net zoals in mijn hoofd ;-))
Er is inderdaad niets vreselijks gebeurd tussen mijn ouders, de relatie is 'uitgeblust, kaarsje is uit'. Mijn moeder is natuurlijk erg verdrietig haar toekomstbeeld los te moeten laten, en dat snap ik maar al te goed. Het is een dilemma: is het nou 'niet moeilijk doen' als ik ze op verschillende tijden uitnodig, of juist 'niet moeilijk doen' als ik gewoon, zoals het normaal ook zou gaan, een feestje geef, waar iedereen welkom is. En inderdaad vind ik het ook een principekwestie: kies je voor kinderen, dan kies je voor levenslang ouderschap, wat er ook gebeurt! Ik vind het voor mezelf even lastig als beide er tegelijk zijn met een gespannen sfeer, als dat er eentje dit bijzondere moment moet missen.

hm...

Ik zou het bij 1 feestje houden en ze zelf laten uitzoeken wanneer en of ze komen. Daar hoor jij zelfs als volwassen kind niet mee lastig worden gevallen.

quote:

Op donderdag 23 september 2010 22:21 schreef Stokstaart het volgende:

[..]

En dan de hele tijd in zo'n gespannen tyfussfeertje zitten zeker , wat jou blij maakt hoor

Nja, niet echt natuurlijk. Maar hou dan de schijn op ofzo, in het belang van anderen. Maarja, weet niet hoe de situatie hier is, dus zal ik niet snel oordelen. Maar ik zie wel een aantal medestanders die mijn mening delen.

Maar SS, veel plezier met Feyenoord.
Wij pakken de Tukkers morgen wel.

Ouders behoren de wijste te zijn.....

helaas dat zijn ze niet in dit geval
dus
laat ze op een bepaalde tijd komen
de een eerder dan de ander...ten overvloede erbij zet

Is hiermee de oplossing voor de TS al aangedragen?

quote:

Op vrijdag 24 september 2010 13:10 schreef lalie het volgende:
Jeetje wat een reacties!!! Zo te lezen zijn ook hier de meningen verdeeld (net zoals in mijn hoofd ;-))
Er is inderdaad niets vreselijks gebeurd tussen mijn ouders, de relatie is 'uitgeblust, kaarsje is uit'. Mijn moeder is natuurlijk erg verdrietig haar toekomstbeeld los te moeten laten, en dat snap ik maar al te goed. Het is een dilemma: is het nou 'niet moeilijk doen' als ik ze op verschillende tijden uitnodig, of juist 'niet moeilijk doen' als ik gewoon, zoals het normaal ook zou gaan, een feestje geef, waar iedereen welkom is. En inderdaad vind ik het ook een principekwestie: kies je voor kinderen, dan kies je voor levenslang ouderschap, wat er ook gebeurt! Ik vind het voor mezelf even lastig als beide er tegelijk zijn met een gespannen sfeer, als dat er eentje dit bijzondere moment moet missen.

hm...

Je zegt dat er niks ernstigs is gebeurd.
In dat geval zetten ze hun trots maar even opzij. Het gaat tenslotte om het kleinkind. Een eerste verjaardag is ook maar eenmalig.

Iets wat iedereen wel moet kunnen neem ik aan

Je kunt niet in iemand zijn hoofd kijken en dan zo maar klakkeloos bepalen of iets ernstig genoeg is of niet, vind ik. Helemaal niet als het om gevoelszaken gaat. 'Maar even trots opzij zetten' kost soms meer energie dan niet komen.