Ik kies voor de frontale aanval
"Ik begin er nu toch wel genoeg van te krijgen. Je hebt me al zo vaak beloofd te tekenen. Ik kwam hier vandaag speciaal naar toe om dat contract op te halen. En nu vertel je me weer dat er nog iets veranderd moet worden en dat je het niet hebt. Wat moet ik hiermee aan?"
De kriebel in mijn keel begint nu echt lastige vormen aan te nemen
Ik kuch in mijn hand in een wanhopige poging de kikker kwijt te raken
Henk kijkt me quasi-bezorgd aan
Dan: "Nou, het is niet allemaal mijn schuld, als het aan mij gelegen had, had ik het kasteel helemaal niet gekocht. Ik had alleen borg willen staan maar Laurens Rinkes wilde het op deze manier. Ik wilde je alleen maar helpen. Als ik had geweten dat er BTW betaald zou moeten worden was ik er niet eens aan begonnen"
Ik houd me met moeite in
"Ok, dat heb je me al eens eerder verteld. Maar die BTW is nu geregeld. Er is geen reden meer om niet te tekenen"
Ik onderdruk een hoest, schraap mijn keel
Hij kijkt me verdedigend aan
"Nou, dat zal ik ook doen. Zo gauw ik het binnen heb en jij het doorgelezen hebt"
Ik schud mijn hoofd
Dit gaat weer niet zoals ik gehoopt had
Ik overweeg hem met de zekerheidsstelling te confronteren
Bedenk me
Nog even niet
Dat is het laatste middel dat ik in wil zetten
Ik ben bang dat het op dit moment averechts zal werken
Toch wil ik het er niet bij laten zitten
Zet een ander dreigement in
"Het heeft me nu allemaal lang genoeg geduurd. Er moet niet veel meer bijkomen of ik stop met het project. Ik wil dat er nu eindelijk eens getekend wordt. Ook wil ik dat er dit jaar een paar appartementen verkocht worden. Zo niet dan is het gebeurd met het project"
De laatste woorden zijn te veel voor me
Een hevige hoestbui overvalt me
Haastig pak ik mijn zakdoek
"Heb je een glas water voor me?" vraag ik benauwd
"Ja natuurlijk"
Hij haast zich aan mijn verzoek te voldoen
Ik neem een flinke slok
"En? Hoe gaan we nu verder?" breng ik met moeite uit
Het water helpt niet echt, mijn keel kriebelt bij elk woord
"Als ik het contract krijg zal ik het direct doorsturen naar Dennis. Maar ik denk dat we beter kunnen wachten met tekenen tot jouw SRO een BTW-administratie heeft. Dan kun je die BTW tenminste terugvorderen. Het gaat wel om **.*** euro hoor"
Ik frons mijn wenkbrauwen
Ja, kom nog meer uitstel
Daar voel ik niets voor
"Wat is er trouwens nu weer veranderd in het contract?" rasp ik
Ik neem nog een slok water
Hij aarzelt
"Die clausule die zegt dat er geen verplichtingen op het kasteel rusten heb ik laten schrappen. T-Mobile heeft een zender op de zolder, dus"
Ik wil antwoorden maar voel een nieuwe hoestbui opkomen
"Maar dat ding krijgen we wel weg hoor" zegt hij sussend als hij het protest in mijn ogen ziet
"Als ik in de buurt van die kast kom kan ik de straling voelen. Dat is al een reden op zich om die zender te laten verwijderen"
Ik kijk hem vol ongeloof aan
Hij kan de straling voelen?
Meent hij dat nou?
Zijn gezicht blijft onbewogen
Hij meent het
Dit is de druppel
Ik kan hem nu helemaal niet serieus meer nemen
Maar intussen zit ik nog wel aan hem vast
Ik denk koortsachtig na
Ik zal hier vandaag niets meer bereiken
Mijn hoop is gevestigd op Holland Trade House
Door hen ben ik immers in deze situatie beland
Ik besluit vanmiddag te bellen voor een afspraak met Dennis Ritsema
Het wordt tijd voor een andere benadering
Intussen ga ik me slechter voelen
Begin te zweten
Ik wil het gesprek afsluiten
Maar niet voordat ik nog één antwoord gekregen heb
Met moeite slaag ik er in te vragen of de bouwmaterialen al in het kasteel zijn
"Nog niet, we hebben de sneeuwkettingen nog niet binnen"
Waarom verrast zijn antwoord me niet?
"Sneeuwkettingen? Er ligt niet eens sneeuw" merk ik op
"Nee, hier niet, maar in Zacler wel, dat ligt een stuk hoger dan Trutnov"
Ik kijk hem sceptisch aan
"Maar we kunnen wel vast het terrein opruimen" vervolgt hij snel
"Tot 19 januari ben ik weg, daarna beginnen we direct"
Ik kuch en schraap mijn keel nog eens
Maak me op om te antwoorden
Zo ver komt het niet
Er wordt op de deur geklopt, een man stapt naar binnen
Rond de veertig, eenvoudig, maar netjes gekleed in een spijkerbroek met coltrui
In zijn rechterhand een koffertje
Henk staat op, ogenschijnlijk blij met de onderbreking
Drukt hem de hand
Ze praten even
Ik word voorgesteld
"Dit is de heer Radek, hij heeft een loodgieterbedrijf in Trutnov"
Ik neem zijn hand aan
Slaag er nog net in mijn naam te noemen
"Hij doet ook in verwarmingssystemen. Hij werkt met een nieuw systeem dat veel goedkoper is dan die er nu bestaan. Misschien iets voor jouw kasteel?"
Ik geloof mijn oren niet
Staar hem aan
Een verzekeringsagent, een loodgieter...
Wie volgt?
De elektricien?
De stukadoor?
Ik heb er genoeg van
Mijn voorhoofd staat inmiddels blank van het zweet
Mijn benen voelen slap aan
Ik moet naar buiten, de frisse lucht in
Ik verontschuldig me hoestend en blaffend
"Sorry Kan zo niet praten Moet naar buiten Zie je nog wel"
Ik word verbaasd nagestaard als ik haastig naar de deur loop
Henks roep houdt me tegen: "John, momentje nog!"
Ik draai me om
"Jij gaat deze week toch nog naar Dennis Rinkema?
Ik knik, niet in staat te antwoorden
"Ik heb nog een taxatierapport van het kasteel en een uittreksel van het kadaster. Zou je hem die willen geven?"
Hij overhandigt me een mapje
"Is goed..." zeg ik "Ik ga nu..."
Een moment later sta ik op de galerij
Met diepe teugen de kille lucht inhalerend
De wind voelt welkom aan op mijn verhitte voorhoofd
Ik spoed me terug naar Hotel Adam
Vastbesloten om de eerstkomende uren onder de dekens door te brengen
De pizzeria ligt wat achteraf maar staat goed aangegeven met bordjes
Ik beklim het trapje, loop over het nu gesloten terras
Het restaurant is gezellig ingericht, meer Grieks dan Italiaans eigenlijk
In het midden staat een boom die 'door het dak gegroeid is'
Van daaruit een naar alle hoeken uitwaaierend net waarin druivenranken
Overduidelijk nep, toch geven ze een extra tintje aan de mediterrane sfeer
Ik eet er vaker
De ober kent me, ik geef flinke fooien
Het is acht uur
Ik heb de hele middag in mijn hotelkamer doorgebracht
Heb zowaar nog een paar uurtjes geslapen
Tegen vieren heb ik Dennis gebeld en een afspraak voor morgen gemaakt
De hoestbuien zijn verdwenen maar ik voel me slapjes
Heb besloten dat ik toch iets zou moeten eten
Het is druk vanavond
Ik kijk om me heen
Alle tafels zijn bezet
Ik loop naar achter en weer terug
Zie dat een gezelschap aanstalten maakt om te vertrekken
Stel me strategisch op
Hebbes, een mooie tafel voor vier in een rustig achteraf-hoekje
Ik krijg de kaart en bestel cola, zonder Bacardi dit keer
Ik kijk uit het raam
De pizzeria ligt achter het gebouw waarin ik vanmorgen mijn benauwde gesprek voerde
Ik zie de galerij en tel de ramen af
Daar, dat moet het kantoor van Henk zijn
Het is er donker
Even verbeeld ik me dat ik iets achter het glas zie bewegen
Ik kijk nog eens goed maar zie niets meer
Ik zal het me verbeeld hebben
Als hij morgen 'weg gaat' is hij om deze tijd zeker niet meer in zijn kantoor
Ik overdenk voor de zoveelste keer het gesprek
Ben woedend dat hij zijn woord weer niet gehouden heeft
Toch is zijn opmerking over de BTW blijven hangen
**.*** Euro is een behoorlijk bedrag
Misschien zou ik inderdaad beter kunnen wachten tot we een BTW-administratie hebben
Aan de andere kant, het heeft al zo lang geduurd
Nog meer uitstel...
Ik kom er even niet uit
Zal het er morgen met Dennis over hebben
Geloof niet alles wat men u vertelt...
Als het op geld aankomt tellen blauwe ogen niet...
http://www.cosycottage.nl