Naar aanleiding van het volgende artikel, dat zeker aardig is, waar collega Re mij op wees, open ik dit topic:
quote:
Smartphones Terwijl je er steeds meer mee kunt, groeit de groep afhakers
Opkomst van de communicatiepuristDoor: Julien Althuisius
Gepubliceerd: dinsdag 24 augustus 2010Een iPhone met onbeperkt internet, je mobiele mail- en Twitter-account onmisbaar? Dacht het niet. ‘Ik mis hem voor geen meter.’Het is 2010. Je oma zit op Twitter, je nichtje van twaalf heeft een Blackberry en handsfree bellen is alleen nog maar verantwoord als dat met de witte headset van een iPhone gebeurt. Toch is er, terwijl de tentakels van de social media en de smartphones om zich heen grijpen, een grote groep mensen die z’n kont tegen de krib gooit.
Peter Vlietstra is IT-directeur, het beroep bij uitstek om altijd bereikbaar te zijn en met Blackberry de hele dag driftig in de weer te zijn. Maar Peter heeft geen Blackberry. Peter heeft zelfs geen mobiele telefoon. Nooit gehad ook, omdat hij het ‘vanaf het eerste begin dat ik mensen met zo’n ding op straat zag lopen belachelijk vond’.
Maar moet hij dan niet bereikbaar zijn voor klanten en collega’s? ‘Dat continu bereikbaar zijn is, juist met mijn zeer actieve leven, een nadeel. Ik ben bereikbaar via e-mail, of via mijn ouderwetse, degelijk Duitse antwoordapparaat. Ik wil bepalen wanneer ik bereikbaar wil zijn.’
Sociale codesOok Jop Ubbens, directeur van veilinghuis Christie’s ruilde z’n superdeluxe Blackberry in voor een oerdegelijke Nokia. Niet alleen omdat hij, naar eigen zeggen, redelijk onhandig is met nieuwe technieken. Maar vooral omdat het gebruik van een Blackberry volgens Ubbens ‘de toegankelijke sociale codes stoort’. ‘Mensen denken dat het verplicht is, het vreet aan je privéleven, het stoort gesprekken en het is een nieuwe verslaving. Op dat moment haak ik af.’
Z’n omgeving reageerde in eerste instantie lacherig en dacht dat Ubbens ‘te oorspronkelijk of niet goed bij z’n hoofd was’. Maar het leven zonder Blackberry bevalt de directeur uitstekend: ‘ik mis hem voor geen meter’.
Bodemonderzoeker Lucien Greefkes wil met zijn mobielloze leven aantonen dat je met het maken van goede afspraken een heel eind kunt komen en dat je in veel gevallen eigenlijk overbodig belt. En je ontdekt nog eens wat: ‘Veel mensen weten niet dat je vanuit een telefooncel kunt sms’en. Dat is toch lekker camp!’
PuristenCollega Mark Koster ontdekte per abuis de sereniteit van een leven zonder smartphone. Hij liet z’n Nokia N97 in de koffie vallen en belt nu met een oud beestje. ‘Bevalt prima, want nu word je gedwongen je mailtjes te schiften als je ze in een keer moet lezen op je computer, en aldus minder overload aan nieuws- en pr-porno hoeft weg te kauwen. Je houdt meer tijd over voor kwaliteitsinfo: vooruitgang door achteruitgang.’
Jan van Dijk, mediasocioloog aan de Universiteit Twente, ziet de ‘ontdigitalisering’ al langer gebeuren en noemt de groep afhakers ‘dropouts’: ‘10 procent van de gebruikers haakt af. Dat was bij internetters, maar dat heb je ook bij mobiele telefoons. Mensen hebben het wel, maar ze gebruiken het niet meer. Ze zijn teleurgesteld in de gebruiksvriendelijkheid, vinden dat ze geen rust hebben en voortdurend door iedereen bestookt worden. Sommigen vinden simpelweg dat het apparaat niet zo veel oplevert als ze gedacht hadden.’
Van Dijk voorspelt dat we in de toekomst een groep krijgen die hij ‘de puristen’ noemt. ‘Die willen niets meer met media te maken hebben en alleen nog maar mensen fysiek ontmoeten.’ Oftewel: leven 1.0.
Toen ik het artikel las, was het voor mij zowaar een feest der herkenning.
Doordat ik op een gegeven moment toch maar toegaf aan het constante aandringen van fervente sociaalnetwerksite-gebruikende bekenden om mij heen, had ik ook voor zeer korte periode een profiel op zo'n site. Weliswaar stond er eigenlijk helemaal niets op, ik had 'm wel. En toen kwam ik weer bij zinnen.
Hetzelfde geldt voor mijn smartphone die ik enige maanden geleden heb ingeruild voor een simpel, 'ouderwets' (voor zover je zo'n ding dát kan noemen) mobieltje waar enkel mee te bellen en sms'en valt.
Sociaalnetwerksite? Dat is helemaal niet aan mij besteed. Ik bel degene die ik wil spreken en spreek er vervolgens mee af. Zo is het altijd gegaan en ik heb er absoluut geen probleem mee om dat zo te houden. Een online dagboek bijhouden op zo'n site zie ik ook weinig in, dat is zonde van mijn tijd.
Een kopje koffie met iemand drinken is niet te vervangen door een berichtje op zijn/haar profiel achter te laten. Natuurlijk heb je niet de tijd ervoor om dat met iedereen te doen, en met de mensen die wat verder van je afstaan doe je dat ook niet zo snel, maar dan kan je altijd gewoon bellen, een brief sturen of e-mailen.
Smartphone? Te veel opties, op alle mogelijke manieren berichtjes krijgen (e-mails) en vaak 'even' op internet kijken, gewoon omdat het kan, want je hebt internet bij je. Om je heen zie je het ook dagelijks: zodra iemand in zijn eentje is dan komt de telefoon tevoorschijn en worden al gauw vele (tientallen) minuten met zo'n apparaatje in de hand gespendeerd. Gaat het altijd om dringende zaken of werk in dat geval? Betwijfel ik.
Ik zie een samenleving die steeds meer digitaliseert, maar tegelijkertijd ook meer vervreemd van elkaar, ondanks dat er via die digitale weg júist veel contact met elkaar is. Paradoxaal.
Schijnbaar ben ik dus niet de enige. Vandaar dat ik het artikel zo grappig vond om te lezen. De vraag is dan natuurlijk of het een trend is, of dat het gewoon een handjevol mensen zijn die dit doen en dat het vaak gewoon toeval is. Voor mij was het niet zozeer om me af te zetten tegen de digitalisering, maar voornamelijk om praktische redenen. Al kon je hierboven lezen dat ik ook aardig wat kritiek heb op de huidige gang van zaken.
Ben ik hier een dwalende met wat schaarse gelijkgestemden, of komt het voor jullie (al dan niet enkel in gedachten) ook enigszins (jezelf of mensen om je heen) bekend voor, en hoe uit zich dat?
[ Bericht 0% gewijzigd door OldJeller op 19-09-2010 17:46:08 ]