R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Het rotgevoel dat de tijd steeds sneller gaat, herkenbaar?
Sinds een paar jaar bekruipt me meer het gevoel dat de tijd steeds sneller gaat. Een paar jaar geleden was ik nog meer bezig in het heden en nieuwsgierig wat er allemaal zou komen. Bepaalde waarden leken constanter, de familie was zoals die was, mijn ouders hadden hun werk, etc.
Inmiddels zijn mijn zusjes getrouwd en hebben ze kinderen. Mijn pa is laatst met pensioen gegaan, iets wat ik raar genoeg best een indrukwekkende en (op een bepaalde manier) ook een vervelende ervaring vond. Ik kan sinds die dag ook niet goed het beeld uit mijn hoofd krijgen dat zijn leven een soort van klaar is en hij nu snel oud zal worden. Dat de eindfase is ingegaan. Ondertussen ben ik zelf klaar met mijn studie, aan het werk, woon samen en lijkt dit ook een redelijk vastomlijnde richting te krijgen.
Voor mijn gevoel is het laatste jaar werkelijk voorbij gevlogen en lijkt dit steeds harder te gaan. Ik voel me nu soms al een ouwe lul die beschouwend naar zichzelf kijkt en denkt; waar is de tijd gebleven. En ik ben nog niet eens 30.
Natuurlijk gaat de tijd me soms ook niet te snel genoeg, heb ik lange dagen op mijn werk en kan ik niet wachten op bepaalde leuke gebeurtenissen. Maar het gaat me meer om het gevoel wanneer ik erover nadenk, en ik vind dat om eerlijk te zijn best een rotgevoel. Enerzijds omdat ik ben gehecht aan het heden, en anderzijds omdat de toekomst steeds meer vast lijkt te staan en het niet 'spannend' meer is. Ik kon vroeger eindeloos fantaseren over wie mijn vrouw zou worden en wat voor bestaan ik later zou leiden, iets wat nu min of meer voor de hand ligt.
Is dit herkenbaar? En zoja, hoe gaan jullie daar mee om? En is dit gewoon een levensfase waar ik aan moet wennen, of wordt het erger?
Vertel.
Inmiddels zijn mijn zusjes getrouwd en hebben ze kinderen. Mijn pa is laatst met pensioen gegaan, iets wat ik raar genoeg best een indrukwekkende en (op een bepaalde manier) ook een vervelende ervaring vond. Ik kan sinds die dag ook niet goed het beeld uit mijn hoofd krijgen dat zijn leven een soort van klaar is en hij nu snel oud zal worden. Dat de eindfase is ingegaan. Ondertussen ben ik zelf klaar met mijn studie, aan het werk, woon samen en lijkt dit ook een redelijk vastomlijnde richting te krijgen.
Voor mijn gevoel is het laatste jaar werkelijk voorbij gevlogen en lijkt dit steeds harder te gaan. Ik voel me nu soms al een ouwe lul die beschouwend naar zichzelf kijkt en denkt; waar is de tijd gebleven. En ik ben nog niet eens 30.
Natuurlijk gaat de tijd me soms ook niet te snel genoeg, heb ik lange dagen op mijn werk en kan ik niet wachten op bepaalde leuke gebeurtenissen. Maar het gaat me meer om het gevoel wanneer ik erover nadenk, en ik vind dat om eerlijk te zijn best een rotgevoel. Enerzijds omdat ik ben gehecht aan het heden, en anderzijds omdat de toekomst steeds meer vast lijkt te staan en het niet 'spannend' meer is. Ik kon vroeger eindeloos fantaseren over wie mijn vrouw zou worden en wat voor bestaan ik later zou leiden, iets wat nu min of meer voor de hand ligt.
Is dit herkenbaar? En zoja, hoe gaan jullie daar mee om? En is dit gewoon een levensfase waar ik aan moet wennen, of wordt het erger?
Vertel.
Rustiger aan doen, lekker veel FOK!ken, dingen bewust uitstellen zodat je eigenlijk geen fuck hebt te doen de helft van je vrije tijd en noodgedwongen een boeekje gaat lezen, platen gaat luisteren of een goede film gaat kijken.
Ik heb je post geeneens gelezen.
Ik heb je post geeneens gelezen.
het is wetenschappelijk aangetoond dat naarmate de jaren vorderen de perceptie van tijd sneller gaat.
't logo goudgeel, oppervlag in kersenrood; symbool van de strijd tegen een systeem dat je hersens doodt.
Ik vind het ook wel eens moeilijk. Ikzelf die ouder word, mijn ouders die ouder worden. De heimwee naar vroeger, toen alleen huisdieren doodgingen en alles makkelijk was.
Maar uiteindelijk moeten we toch allemaal dood, en zolang verzetten niet gaat, kun je er maar beter het beste van maken
Maar uiteindelijk moeten we toch allemaal dood, en zolang verzetten niet gaat, kun je er maar beter het beste van maken
My mama didn't raise no fool
Tsja. Zo is het leven, het leven is zo.
En de tijd gaat te rap inderdaad. Deze zomer is ook al weer voorbij. Voor mijn gevoel moet ie eigenlijk nog beginnen. Maarja.
En de tijd gaat te rap inderdaad. Deze zomer is ook al weer voorbij. Voor mijn gevoel moet ie eigenlijk nog beginnen. Maarja.
How can I make this topic about me?
Het gaat steeds sneller TS. 
Hoe ouder je gaat worden hoe sneller het nieuwe jaar er alweer is. 
Hoe ouder je gaat worden hoe sneller het nieuwe jaar er alweer is.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Tja zo is het. Dit is de tijd dat je intellectueel en cultureel moet gaan ontwikkelen (meer dan). Nu dien je "wijs" te worden. Dus ga boeken lezen, musea bezoeken en reizen. Oh en je moet ook kinderen krijgen en opvoeden.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Is daar niet een proefschrift over geschreven ? Dat de tijd sneller lijkt te gaan omdat je steeds minder onthoudt na je pubertijd ? 
Juist niet.quote:Op zaterdag 18 september 2010 00:18 schreef -Strawberry- het volgende:
Veel ondernemen.
Dan lijken de dagen langer.
Wacht maar eens 10 min op de bus en kom dan terug...
Juist omdat het leven zo leuk kan zijn, vliegt ie voorbij
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Ik ken dat gevoel wel ja, zeker als je terugkijkt op je verleden dat je denkt; wat heb ik nou eigenlijk allemaal gedaan tussen bijvoorbeeld mijn 14e en 18e? Ik weet het amper, fuck, wat is het snel gegaan. Toch zit hem denk ik de kracht om proberen sterk in het heden te leven en het zo aangenaam mogelijk te maken voor jezelf, om ver in de toekomst kijken wat beangstigend en onvermijdelijk is en dat je aan terugkijken ook niet veel hebt.
Is toch mooi? Tijd gaat sneller....je vergeet meer dingen en de tijd gaat nog sneller ook.
Toen je een klein prupje was ging alles langzamer en wilde dat de tijd sneller ging...nu heb je dat!
Toen je een klein prupje was ging alles langzamer en wilde dat de tijd sneller ging...nu heb je dat!
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Het is voor mij niet heel herkenbaar, ben er nog iets te jong voor, maar ik hoor er al wel veel mensen over en het begint bij mij ook te komen.
Ik denk dat een groot verschil, zoals je zelf al aangeeft, zit in het feit dat vroeger je toekomst iets meer open stond, en nu krijgt dat veel meer vorm.
Maar om te denken dat je rond je 30e al helemaal in een voorspelbare lijn van leven zit, is denk ik onjuist. Vergeet niet om toekomstdromen te houden, en vergeet vooral niet om in het moment te leven, dan komt het uiteindelijk allemaal best goed denk ik. De truc is dat je niet alleen ziet wat er allemaal verdwijnt, maar ook wat er voor terugkomt. Elke levensfase is nou eenmaal anders
Ik denk dat een groot verschil, zoals je zelf al aangeeft, zit in het feit dat vroeger je toekomst iets meer open stond, en nu krijgt dat veel meer vorm.
Maar om te denken dat je rond je 30e al helemaal in een voorspelbare lijn van leven zit, is denk ik onjuist. Vergeet niet om toekomstdromen te houden, en vergeet vooral niet om in het moment te leven, dan komt het uiteindelijk allemaal best goed denk ik. De truc is dat je niet alleen ziet wat er allemaal verdwijnt, maar ook wat er voor terugkomt. Elke levensfase is nou eenmaal anders
Ja, daar had ik ook aan gedacht. Een leuke week vliegt sneller voorbij dan een saaie. Máár....als je terugkijkt op een jaar vol dingen die je hebt gedaan, dan lijkt dat veel langer te zijn geweest dan een jaar waarin je eigenlijk weinig noemenswaardigs hebt ondernomen.quote:Op zaterdag 18 september 2010 03:16 schreef Godshand het volgende:
[..]
Juist niet.
Wacht maar eens 10 min op de bus en kom dan terug...
Juist omdat het leven zo leuk kan zijn, vliegt ie voorbij
Toen ik met school een week in Frankrijk was, leek het achteraf veel langer te zijn geweest. Voor mijn gevoel was ik daar wel 3 weken, omdat je gewoon zoveel nieuwe dingen meemaakt in een korte tijd. Terwijl op het moment zelf lijken de dagen wel om te vliegen ja.
Heb je dat gevoel vanaf dat je 20 jaar werd?quote:Op vrijdag 17 september 2010 22:54 schreef Kloon2009 het volgende:
Sinds een paar jaar bekruipt me meer het gevoel dat de tijd steeds sneller gaat.
Never in the entire history of calming down did anyone ever calm down after being told to calm down.
Precies. Omdat, als ik het goed onthouden heb, je minder nieuwe ervaringen hebt nu als toen je klein was. Toen waren vele gebeurtenissen nog bijzonder en voor het eerst. Als je ouder wordt is het gewoon steeds meer de zoveelste Kerst, de zoveelste verjaardag, de zoveelste Oud& Nieuw, de zoveelste zomervakantie, de zoveelste collega, die met pensioen gaat, de zoveelste scheiding etc.quote:Op vrijdag 17 september 2010 22:57 schreef FunkyHomosapien het volgende:
het is wetenschappelijk aangetoond dat naarmate de jaren vorderen de perceptie van tijd sneller gaat.
Lijkt me logisch. Als je bijvoorbeeld 10 jaar oud bent, dan is een dag 1/3650ste gedeelte van je leven.
Als je 20 bent, dan is een dag 1/7300ste gedeelte van je leven.
Een dag wordt gewoon naarmate de tijd vordert een steeds kleiner gedeelte van je leven.
Als je 20 bent, dan is een dag 1/7300ste gedeelte van je leven.
Een dag wordt gewoon naarmate de tijd vordert een steeds kleiner gedeelte van je leven.
Death solves all problems: no man, no problem.
Lijkt me niet, want dan zou het heel geleidelijk gaan, terwijl (bij mij tenminste) het veel sneller gaan van de tijd bij m'n 20ste is begonnen. Eigenlijk voelt alles sinds toen zo'n beetje even lang geleden. Terwijl bijvoorbeeld tussen m'n 9e en 20ste een eeuwigheid leek, ook nu nog als ik er op terugkijk.quote:
Lijkt me logisch. Als je bijvoorbeeld 10 jaar oud bent, dan is een dag 1/3650ste gedeelte van je leven.
Als je 20 bent, dan is een dag 1/7300ste gedeelte van je leven.
Een dag wordt gewoon naarmate de tijd vordert een steeds kleiner gedeelte van je leven.
Never in the entire history of calming down did anyone ever calm down after being told to calm down.
Het is iets dat OOK mee speelt. En inderdaad omdat hersenen nieuwe dingen altijd meer tijd lijken te geven. Het geheugen is een raar iets, hoe langer de tijd lijkt te duren in het "nu" hoe korter je hem onthoudt. Denk bijvoorbeeld eens aan een vliegreis van 12 uur. Gedurende de reis verveel je je kapot en lijkt de tijd maar niet om te gaan. Achteraf denk je alitjd: oh ja, er is een dag geweest die ik gereisd heb. De eerste dagen van een vakantie herinner je altijd langer dan de laatste dagen.quote:Op zaterdag 18 september 2010 12:44 schreef Arcee het volgende:
[..]
Lijkt me niet, want dan zou het heel geleidelijk gaan, terwijl (bij mij tenminste) het veel sneller gaan van de tijd bij m'n 20ste is begonnen. Eigenlijk voelt alles sinds toen zo'n beetje even lang geleden. Terwijl bijvoorbeeld tussen m'n 9e en 20ste een eeuwigheid leek, ook nu nog als ik er op terugkijk.
Herkenbaar? Ja! dat is het leven. Vandaar mijn TVP
Wat ik heel erg mis is de opwinding van nieuwe dingen doen. Voor het eerst op kamers in en niewe stad zonder ouders, doen wat je wilt, prachtig vond ik dat! Ik heb nog steeds een soort studentenleven en kan doen wat ik wil, maar het nieuwe is eraf.
[ Bericht 0% gewijzigd door Rubber_Johnny op 19-09-2010 17:36:23 ]
Wat ik heel erg mis is de opwinding van nieuwe dingen doen. Voor het eerst op kamers in en niewe stad zonder ouders, doen wat je wilt, prachtig vond ik dat! Ik heb nog steeds een soort studentenleven en kan doen wat ik wil, maar het nieuwe is eraf.
Gelukkig geldt dit ook voor de winter.quote:Op vrijdag 17 september 2010 23:37 schreef gebrokenglas het volgende:
Tsja. Zo is het leven, het leven is zo.
En de tijd gaat te rap inderdaad. Deze zomer is ook al weer voorbij. Voor mijn gevoel moet ie eigenlijk nog beginnen. Maarja.
[ Bericht 0% gewijzigd door Rubber_Johnny op 19-09-2010 17:36:23 ]
Heb ik ook heel erg. Mijn leven vliegt me voorbij.. heel jammer.. Maar meestal betekent dat wel dat je het dan naar je zin hebt enzo.
I solemnly swear i'm up to no good
Haha, dat wordt een gevaarlijke toestand. Ik durf best veel.quote:Op zondag 19 september 2010 18:13 schreef ChickenTonight het volgende:
Doe elke dag (of zo vaak mogelijk) iets wat je niet zo goed durft.
Maar ik snap je punt.
Ook simpele, maar nieuwe ervaringen bedoel ik ermee. Douchen in het donker, met je linkerhand tandenpoetsen als je rechts gewend bent, ontdigitaliseren (quote:Op zondag 19 september 2010 18:24 schreef Kloon2009 het volgende:
[..]
Haha, dat wordt een gevaarlijke toestand. Ik durf best veel.
Maar ik snap je punt.
).
Lol, linkshandig tandenpoetsen in het donker. Zit je me te stalken?quote:Op zondag 19 september 2010 18:28 schreef ChickenTonight het volgende:Ook simpele, maar nieuwe ervaringen bedoel ik ermee. Douchen in het donker, met je linkerhand tandenpoetsen als je rechts gewend bent, ontdigitaliseren (
Ja een heel herkenbaar verschijnsel. Ik merk het zelf ook als ik terugdenk aan bepaalde gebeurtenissen. Zo voelt het doen van eindexamen eigenlijk nog als de dag van gisteren, maar het wordt alweer bijna vier jaar geleden. De zenuwen voor mijn rijexamen, ook alweer zo’n drie jaar geleden. En niet te vergeten het begin van de brugklas. Ik zie mezelf nog onwennig zitten op zo’n vroege ochtend in een nieuwe school met lange schooldagen en nieuwe mensen, met het idee dat hier heel lang geen einde aan zou komen; het is nu alweer bijna tien jaar geleden.
Soms denk ik weleens nog zo’n stukje en je bent alweer over de dertig, en waarschijnlijk al een huisje-boompje-beestje-leven. Bizar inderdaad.
Soms denk ik weleens nog zo’n stukje en je bent alweer over de dertig, en waarschijnlijk al een huisje-boompje-beestje-leven. Bizar inderdaad.
Ach ja ik ben nog maar 19 en heb het soms al.
Vriendinnen krijgen baby's en stelletjes gaan samenwonen.
Allemaal leuk hoor, kan zelf ook echt uitkijken naar de tijd wanneer ik een baby zal krijgen en zal samenwonen.
Maar ik heb soms wel echt heimwee naar de kindertijd waarin alles nog simpel en leuk was. Buitenspelen met vriendjes enzo
Maarja. Het hoort er nou eenmaal bij Gewoon naar de leuke dingen van deze tijd blijven kijken.
Vriendinnen krijgen baby's en stelletjes gaan samenwonen.
Allemaal leuk hoor, kan zelf ook echt uitkijken naar de tijd wanneer ik een baby zal krijgen en zal samenwonen.
Maar ik heb soms wel echt heimwee naar de kindertijd waarin alles nog simpel en leuk was. Buitenspelen met vriendjes enzo
Maarja. Het hoort er nou eenmaal bij
Gewoon naar de leuke dingen van deze tijd blijven kijken.
B-b-b-bird, Bird, The Bird is the word.
WTF????quote:Op maandag 20 september 2010 14:17 schreef VeerEli het volgende:
Ach ja ik ben nog maar 19 en heb het soms al.
Vriendinnen krijgen baby's en stelletjes gaan samenwonen.
Allemaal leuk hoor, kan zelf ook echt uitkijken naar de tijd wanneer ik een baby zal krijgen en zal samenwonen.
Maar ik heb soms wel echt heimwee naar de kindertijd waarin alles nog simpel en leuk was. Buitenspelen met vriendjes enzo
Maarja. Het hoort er nou eenmaal bij
Ik had dat pas rond mijn 29ste.
Existing in dimensions of addictive obsession
Your script will run short of ideas
The story will soon end itself
People to trust come short in number
Your script will run short of ideas
The story will soon end itself
People to trust come short in number
De biblebelt het..quote:Op maandag 20 september 2010 14:19 schreef Feitosa het volgende:
[..]
WTF????
Ik had dat pas rond mijn 29ste.
Hehehe sommige mensen zijn er wat vroeger bij. En sommige vriendinnen/bekenden zijn ook iets ouder dan mij (rond bijv 22-25 jaar)quote:Op maandag 20 september 2010 14:19 schreef Feitosa het volgende:
[..]
WTF????
Ik had dat pas rond mijn 29ste.
B-b-b-bird, Bird, The Bird is the word.
Tip van mij : plankgas feesten tot je 30ste. Je kan altijd nog de ouwe lul uithangen en burgerlijk doen.
Existing in dimensions of addictive obsession
Your script will run short of ideas
The story will soon end itself
People to trust come short in number
Your script will run short of ideas
The story will soon end itself
People to trust come short in number
Ik herken het. Heb soms ook het gevoel dat het leven een sleur wordt en vrienden zie je bijvoorbeeld minder wanneer ze een relatie krijgen. Dat soort dingen. Maar het komt ook mede doordat sommige dingen verdwijnen of je je daar niet meer voor intresseert.
Maar toch kan ik vaak ook meer genieten van kleine dingen, omdat het je loshaalt uit de sleur. Een lekkere verre vakantie of een leuk uitje, noem het maar. Het komt natuurlijk ook allemaal omdat je je leven anders moet gaan leven als je bijvoorbeeld een eigen huis koopt. Dan kun je per maand ineens minder sparen.
Je had vroeger (mhh.. dat klinkt alsof ik al een oude zak ben, zo oud is 30 toch niet) ook van die mijlpalen. Bijvoorbeeld je 18e verjaardag, dan mocht je voor het eerst autorijden en als je dan je rijbewijs en een auto had dan ging er een wereld voor je open. Maar dat nieuwe is er nu ook wel af.
Mja, ik heb ook idd wel eens heimwee naar m'n kindertijd. Lekker hutten bouwen en kattekwaad uithalen.
Maar toch kan ik vaak ook meer genieten van kleine dingen, omdat het je loshaalt uit de sleur. Een lekkere verre vakantie of een leuk uitje, noem het maar. Het komt natuurlijk ook allemaal omdat je je leven anders moet gaan leven als je bijvoorbeeld een eigen huis koopt. Dan kun je per maand ineens minder sparen.
Je had vroeger (mhh.. dat klinkt alsof ik al een oude zak ben
, zo oud is 30 toch niet) ook van die mijlpalen. Bijvoorbeeld je 18e verjaardag, dan mocht je voor het eerst autorijden en als je dan je rijbewijs en een auto had dan ging er een wereld voor je open. Maar dat nieuwe is er nu ook wel af.Mja, ik heb ook idd wel eens heimwee naar m'n kindertijd. Lekker hutten bouwen en kattekwaad uithalen.
The only thing better than a cow, is a human. Unless you need milk. Then you really need a cow.
Ik herken het, en ik ben nog niet eens 20 
en ik vind het niet leuk dat alles zo snel gaat. Voorbeeld: elk jaar trek ik met dezelfde groep lootjes voor Sinterklaas, en het lijkt net de dag van gister dat we het vorig jaar vierden, terwijl we het nu alweer over 2,5 maanden gaan doen en de pepernoten liggen al in de schappen.
en ik vind het niet leuk dat alles zo snel gaat. Voorbeeld: elk jaar trek ik met dezelfde groep lootjes voor Sinterklaas, en het lijkt net de dag van gister dat we het vorig jaar vierden, terwijl we het nu alweer over 2,5 maanden gaan doen en de pepernoten liggen al in de schappen.
Ik merk het ook wel inderdaad, de tijd gaat steeds sneller naar mate ik ouder word. De dagen, weken vliegen voorbij. Komt ook door fulltime werken, ineens heb je zoveel minder tijd voor jezelf.
Dat is gewoon een maatschappelijke issue, iedereen heeft daar last van namelijk, de één wat erger dan de ander.
Yup, count me in. Onlangs 35 geworden. Mn jeugd ligt al jaren achter me. Ik kan me het moment dat ik voor het laatst de poorten van mn middelbare school passeerde nog als de dag van gisteren herinneren. Ik kan nauwelijks bevatten dat kinderen die in die tijd geboren werden, nu al weer bijna hún middelbare schooltijd voltooid hebben. Die zijn nu immers rond de 16. Over nog eens 16 jaar ben ik 51...
Het moment waarop ik (onder normale omstandigheden) de helft van mn leeftijd passeer, komt snel dichterbij (ik hoop maar dat ik ouder mag worden dan 70) en vanaf dat moment heb ik definitief meer geschiedenis dan toekomst. Een beklemmende gedachte.
Ik merk ook dat ik, terugkijkend, de gebeurtenissen in een breder perspectief plaats. Ik kan nu aangeven op welk moment ik de knop heb omgedraaid en (min of meer noodgedwongen) het leven van een verantwoordelijke volwassene ben gaan leiden. Het betrekkelijk zorgeloze bestaan van een student die maar wat aanklooit, geniet van de ervaringen die hij op doet en zich niet al teveel gelegen laat liggen aan studieresultaten (want de toekomst leek nog zo ver weg) is nu niets meer dan een herinnering. Maar wel een hele scherpe. Daarom lijkt het ook nog maar zo kort geleden. Het decennium 2000-2010 is omgevlogen. Is het werkelijk al bijna 11 jaar geleden dat we ons druk maakten om de milleniumbug?
Het decennium 2010-2020 zal vermoedelijk gevoelsmatig nog sneller gaan. Ik ben dan 45 en ik kan alleen maar hopen dat de wereld niet te snel verandert. En niet veel later zijn we allemaal dood.
Het moment waarop ik (onder normale omstandigheden) de helft van mn leeftijd passeer, komt snel dichterbij (ik hoop maar dat ik ouder mag worden dan 70) en vanaf dat moment heb ik definitief meer geschiedenis dan toekomst. Een beklemmende gedachte.
Ik merk ook dat ik, terugkijkend, de gebeurtenissen in een breder perspectief plaats. Ik kan nu aangeven op welk moment ik de knop heb omgedraaid en (min of meer noodgedwongen) het leven van een verantwoordelijke volwassene ben gaan leiden. Het betrekkelijk zorgeloze bestaan van een student die maar wat aanklooit, geniet van de ervaringen die hij op doet en zich niet al teveel gelegen laat liggen aan studieresultaten (want de toekomst leek nog zo ver weg) is nu niets meer dan een herinnering. Maar wel een hele scherpe. Daarom lijkt het ook nog maar zo kort geleden. Het decennium 2000-2010 is omgevlogen. Is het werkelijk al bijna 11 jaar geleden dat we ons druk maakten om de milleniumbug?
Het decennium 2010-2020 zal vermoedelijk gevoelsmatig nog sneller gaan. Ik ben dan 45 en ik kan alleen maar hopen dat de wereld niet te snel verandert. En niet veel later zijn we allemaal dood.
When you're racing, it's life. Anything that happens before or after is just waiting.
Zet dit anders even in een spoilerquote:Op dinsdag 21 september 2010 22:15 schreef Argento het volgende:
Yup, count me in. Onlangs 35 geworden. Mn jeugd ligt al jaren achter me. Ik kan me het moment dat ik voor het laatst de poorten van mn middelbare school passeerde nog als de dag van gisteren herinneren. Ik kan nauwelijks bevatten dat kinderen die in die tijd geboren werden, nu al weer bijna hún middelbare schooltijd voltooid hebben. Die zijn nu immers rond de 16. Over nog eens 16 jaar ben ik 51...
Het moment waarop ik (onder normale omstandigheden) de helft van mn leeftijd passeer, komt snel dichterbij (ik hoop maar dat ik ouder mag worden dan 70) en vanaf dat moment heb ik definitief meer geschiedenis dan toekomst. Een beklemmende gedachte.
Ik merk ook dat ik, terugkijkend, de gebeurtenissen in een breder perspectief plaats. Ik kan nu aangeven op welk moment ik de knop heb omgedraaid en (min of meer noodgedwongen) het leven van een verantwoordelijke volwassene ben gaan leiden. Het betrekkelijk zorgeloze bestaan van een student die maar wat aanklooit, geniet van de ervaringen die hij op doet en zich niet al teveel gelegen laat liggen aan studieresultaten (want de toekomst leek nog zo ver weg) is nu niets meer dan een herinnering. Maar wel een hele scherpe. Daarom lijkt het ook nog maar zo kort geleden. Het decennium 2000-2010 is omgevlogen. Is het werkelijk al bijna 11 jaar geleden dat we ons druk maakten om de milleniumbug?
Het decennium 2010-2020 zal vermoedelijk gevoelsmatig nog sneller gaan. Ik ben dan 45 en ik kan alleen maar hopen dat de wereld niet te snel verandert. En niet veel later zijn we allemaal dood.
Ik heb nog nooit zo'n deprimerend stukje tekst gelezen
Prins der kikkers
Maar wat mij betreft o zo waar.....quote:Op dinsdag 21 september 2010 23:23 schreef Kikkerpr1ns het volgende:
[..]
Zet dit anders even in een spoiler
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
Om eerlijk te zijn kan ik me niet echt meer herinneren hoe ik de tijd vroeger ervoer. Wel denk ik soms, en nu zeker door dit topic, 'Wat is de tijd toch snel gegaan.' Zeker als je bepaalde herinneringen ophaalt, zoals je eerste schooldag op de brugklas (alweer 13 jaar geleden) en het behalen van het rijbewijs (ook alweer 7 jaar geleden). Het lijkt dan net alsof het pas geleden gebeurd is, terwijl de meeste reguliere dagen gewoon in een zwart gat vallen.
Toch ben ik blij dat ik inmiddels volwassen ben. Naar mijn gevoel heb ik nu veel meer vrijheid dan toen ik nog een kindje was.
Toch ben ik blij dat ik inmiddels volwassen ben. Naar mijn gevoel heb ik nu veel meer vrijheid dan toen ik nog een kindje was.
signatuurloos
Ik heb juist hoe ouder ik word, hoe minder dat huisje-boompje-beestje-leven gevoel naar boven komt.quote:Op maandag 20 september 2010 14:04 schreef Urquhart het volgende:
Soms denk ik weleens nog zo’n stukje en je bent alweer over de dertig, en waarschijnlijk al een huisje-boompje-beestje-leven. Bizar inderdaad.
signatuurloos
gvd ik wil dood, lulquote:Op dinsdag 21 september 2010 22:15 schreef Argento het volgende:
Yup, count me in. Onlangs 35 geworden. Mn jeugd ligt al jaren achter me. Ik kan me het moment dat ik voor het laatst de poorten van mn middelbare school passeerde nog als de dag van gisteren herinneren. Ik kan nauwelijks bevatten dat kinderen die in die tijd geboren werden, nu al weer bijna hún middelbare schooltijd voltooid hebben. Die zijn nu immers rond de 16. Over nog eens 16 jaar ben ik 51...
Het moment waarop ik (onder normale omstandigheden) de helft van mn leeftijd passeer, komt snel dichterbij (ik hoop maar dat ik ouder mag worden dan 70) en vanaf dat moment heb ik definitief meer geschiedenis dan toekomst. Een beklemmende gedachte.
Ik merk ook dat ik, terugkijkend, de gebeurtenissen in een breder perspectief plaats. Ik kan nu aangeven op welk moment ik de knop heb omgedraaid en (min of meer noodgedwongen) het leven van een verantwoordelijke volwassene ben gaan leiden. Het betrekkelijk zorgeloze bestaan van een student die maar wat aanklooit, geniet van de ervaringen die hij op doet en zich niet al teveel gelegen laat liggen aan studieresultaten (want de toekomst leek nog zo ver weg) is nu niets meer dan een herinnering. Maar wel een hele scherpe. Daarom lijkt het ook nog maar zo kort geleden. Het decennium 2000-2010 is omgevlogen. Is het werkelijk al bijna 11 jaar geleden dat we ons druk maakten om de milleniumbug?
Het decennium 2010-2020 zal vermoedelijk gevoelsmatig nog sneller gaan. Ik ben dan 45 en ik kan alleen maar hopen dat de wereld niet te snel verandert. En niet veel later zijn we allemaal dood.
Don't try to wake me in the morning, cause i will be gone
Wat me ook opvalt is het geruisloos verloren gaan van routines. Het is zo mijn gedachte dat je normale dagelijkse leven zich altijd tegen de achtergrond van een bepaald decor afspeelt. Dat decor wordt gevormd door de plaatsen waar je komt vanwege je studie, vanwege je woonomgeving, vanwege je relatie (schoonfamilie e.d.), maar ook door de mensen waar je mee in aanraking komt en waar je, al dan niet zakelijk, contacten mee onderhoudt. Maar dat zijn allemaal omstandigheden die kunnen veranderen. Je studie is klaar, je vindt een andere baan met bijbehorende nieuwe collega's, je verhuist, je relatie eindigt en je begint een nieuwe, met bijbehorende nieuwe schoonfamilie en nieuwe kennissenkring. Tien jaar geleden speelde mijn leven zich op hele andere plaatsen -en dus tegen hele andere decors- af en had ik hele andere routines en ging ik met andere mensen om dan vandaag de dag.
Dus die decors en de zich daarin afspelende routines veranderen voortdurend. Bijvoorbeeld het reizen van en naar het universiteitsgebouw, bepaalde huiselijke routines, routines die je hebt met collega's bijvoorbeeld met betrekking tot de lunch.
En als ik dan zo ns terugkijk op mn leven tot nu toe, dan valt het me op dat ik best veel van die routines heb gehad en dat die routines op een zeker moment ook hun einde hebben gevonden, maar dat ik de laatste keer dat ik volgens die routine handelde, me eigenlijk nooit kan herinneren. Nooit heb ik er expliciet bij stilgestaan dat ik een vertrouwde handeling, behorend bij een bepaald decor, voor de laatste keer verrichtte. Dat is op zich niet erg, maar het doet me beseffen met wat voor een automatisme en vanzelfsprekendheid je volgens die routines handelt. Dat gebrek aan besef is, denk ik, de reden dat als je op een helder moment dat besef wel even hebt, tot je schrik constateert dat de tijd zo snel en zo onverbiddelijk voortschrijdt.
De volgende gedachte is dan vaak: "Hoe zou het met die en die zijn?" Soms krijg je antwoord op die vraag, maar tegelijkertijd moet je vaststellen dat de persoon die ke in een oud decor en in een oude routine kende, in je nieuwe decor en met je nieuwe routine eigenijk geen rol meer speelt. Uit elkaar groeien heet dat geloof ik.
Dus die decors en de zich daarin afspelende routines veranderen voortdurend. Bijvoorbeeld het reizen van en naar het universiteitsgebouw, bepaalde huiselijke routines, routines die je hebt met collega's bijvoorbeeld met betrekking tot de lunch.
En als ik dan zo ns terugkijk op mn leven tot nu toe, dan valt het me op dat ik best veel van die routines heb gehad en dat die routines op een zeker moment ook hun einde hebben gevonden, maar dat ik de laatste keer dat ik volgens die routine handelde, me eigenlijk nooit kan herinneren. Nooit heb ik er expliciet bij stilgestaan dat ik een vertrouwde handeling, behorend bij een bepaald decor, voor de laatste keer verrichtte. Dat is op zich niet erg, maar het doet me beseffen met wat voor een automatisme en vanzelfsprekendheid je volgens die routines handelt. Dat gebrek aan besef is, denk ik, de reden dat als je op een helder moment dat besef wel even hebt, tot je schrik constateert dat de tijd zo snel en zo onverbiddelijk voortschrijdt.
De volgende gedachte is dan vaak: "Hoe zou het met die en die zijn?" Soms krijg je antwoord op die vraag, maar tegelijkertijd moet je vaststellen dat de persoon die ke in een oud decor en in een oude routine kende, in je nieuwe decor en met je nieuwe routine eigenijk geen rol meer speelt. Uit elkaar groeien heet dat geloof ik.
When you're racing, it's life. Anything that happens before or after is just waiting.
Ja, daar heb ik ook wel eens over nagedacht. En soms zijn het ook juist die routines waar je aan terugdenkt als je je die periode uit je leven herinnert. Zo nu en dan heb ik ook ineens het heldere besef hoe ik bepaalde dingen later aan mijn kinderen en kleinkinderen zal vertellen. Zoals een paar jaar die ik voor mijn studie ergens gewoond heb, en dat later voor hen niet veel zal betekenen, zoals het mij nu weinig zegt waar mijn ouders allemaal gewoond hebben voordat ik bestond. Mensen uit die tijd zijn uit je leven verdwenen en het enige wat overblijft is de herinnering.
Ik maak wel foto’s van gewone dingen zoals mijn kamer vroeger, auto’s en andere alledaagse dingen. Mijn ervaring is dat die foto’s later veel leuker zijn om te bekijken dan foto’s van zogenaamd bijzondere dingen zoals een standbeeld of de eiffeltoren, die kun je meestal met 1 klik ook op internet vinden.
Ik maak wel foto’s van gewone dingen zoals mijn kamer vroeger, auto’s en andere alledaagse dingen. Mijn ervaring is dat die foto’s later veel leuker zijn om te bekijken dan foto’s van zogenaamd bijzondere dingen zoals een standbeeld of de eiffeltoren, die kun je meestal met 1 klik ook op internet vinden.
Volgens mij komt het gewoon door hoe mensen in elkaar zitten en hoe je brein werkt.
Als je jong bent is de kans dat iets nieuw is groot. Iets wat nieuw is krijgt mentaal veel aandacht en blijft goed hangen in je geheugen. Naarmate je ouder wordt onderneem je relatief gezien minder nieuwe dingen en maakt het minder indruk - je hebt een en ander immers al meegemaakt. De prikkel om iets als nieuw te ervaren moet sterker zijn. Naarmate er dus meer herhaling plaats vind zal je geheugen je de indruk geven dat de tijd snel gaat - simpelweg omdat je niet alle herhaalde dagen gaat onthouden. Ze zijn gewoon weg. En dat terwijl de tijd an sich nooit sneller of langzamer gaat natuurlijk - het is relatief en subjectief. En dus te beinvloeden.
Voor mij heeft dit ertoe geleid dat ik een aantal dingen anders probeer te doen;
- nieuwe dingen doen; met vrienden en m'n vriendin. Zo heb ik allerlei 'actie-sporten' gedaan en gebruik ik m'n camera als verlengde van m'n geest. Je gaat heel bewust naar de dingen kijken en 'ziet' steeds iets nieuws.
- zo lang en ver mogelijk weg
Vakantie dus, gebruik ik om m'n hoofd leeg te maken - maar ook te vullen met nieuwe geuren, kleuren en ervaringen. Opvallend effect is dat drie weken vakantie in verweggistan bijna net zoveel herrineringen opleveren als de resterende 49 weken werken.
- En je dag leven en beleven; je hebt het over kinderen van je zus, ouders met pensioen, beleef het, wees er en neem het mee. Als je alles passief ondergaat ben je voor je het weet ook 65 of ouder.
Ah ja, dit zeggende ben ik zelf ook vaak genoeg verwikkeld in de 'sleur' van alledag, maar dat is soms ook niet verkeerd. Sommige dingen hoef je ook niet per se te onthouden
Als je jong bent is de kans dat iets nieuw is groot. Iets wat nieuw is krijgt mentaal veel aandacht en blijft goed hangen in je geheugen. Naarmate je ouder wordt onderneem je relatief gezien minder nieuwe dingen en maakt het minder indruk - je hebt een en ander immers al meegemaakt. De prikkel om iets als nieuw te ervaren moet sterker zijn. Naarmate er dus meer herhaling plaats vind zal je geheugen je de indruk geven dat de tijd snel gaat - simpelweg omdat je niet alle herhaalde dagen gaat onthouden. Ze zijn gewoon weg. En dat terwijl de tijd an sich nooit sneller of langzamer gaat natuurlijk - het is relatief en subjectief. En dus te beinvloeden.
Voor mij heeft dit ertoe geleid dat ik een aantal dingen anders probeer te doen;
- nieuwe dingen doen; met vrienden en m'n vriendin. Zo heb ik allerlei 'actie-sporten' gedaan en gebruik ik m'n camera als verlengde van m'n geest. Je gaat heel bewust naar de dingen kijken en 'ziet' steeds iets nieuws.
- zo lang en ver mogelijk weg
Vakantie dus, gebruik ik om m'n hoofd leeg te maken - maar ook te vullen met nieuwe geuren, kleuren en ervaringen. Opvallend effect is dat drie weken vakantie in verweggistan bijna net zoveel herrineringen opleveren als de resterende 49 weken werken.- En je dag leven en beleven; je hebt het over kinderen van je zus, ouders met pensioen, beleef het, wees er en neem het mee. Als je alles passief ondergaat ben je voor je het weet ook 65 of ouder.
Ah ja, dit zeggende ben ik zelf ook vaak genoeg verwikkeld in de 'sleur' van alledag, maar dat is soms ook niet verkeerd. Sommige dingen hoef je ook niet per se te onthouden
Heel herkenbaar. Zoals wel vaker kan ik m'n eigen gevoel het beste uitdrukken in muziek.
Omtrent dit onderwerp maakte ik vorig jaar dit nummer:
This Numb Feeling
Edit: Oh nee, het is al weer bijna twee jaar geleden. Mennnn.
Omtrent dit onderwerp maakte ik vorig jaar dit nummer:
This Numb Feeling
Edit: Oh nee, het is al weer bijna twee jaar geleden. Mennnn.
Every Not Is Truething
Sjezus!quote:
Heel herkenbaar. Zoals wel vaker kan ik m'n eigen gevoel het beste uitdrukken in muziek.
Omtrent dit onderwerp maakte ik vorig jaar dit nummer:
This Numb Feeling
Go hard or go home
Lees m'n post, je doet te weinig nieuwe dingen. Ga wat doen met je leven.quote:Op woensdag 22 september 2010 08:55 schreef Ceriel het volgende:
Heel herkenbaar. Zoals wel vaker kan ik m'n eigen gevoel het beste uitdrukken in muziek.
Omtrent dit onderwerp maakte ik vorig jaar dit nummer:
This Numb Feeling
Edit: Oh nee, het is al weer bijna twee jaar geleden. Mennnn.
Ik had je post reeds gelezen. Goede tips for sure!quote:Op woensdag 22 september 2010 09:18 schreef NiGeLaToR het volgende:
[..]
Lees m'n post, je doet te weinig nieuwe dingen. Ga wat doen met je leven.
Ik hoop dat dat ook voor TS geldt.
[ Bericht 4% gewijzigd door Ceriel op 22-09-2010 12:45:52 ]
Every Not Is Truething
Wat is er dan zoal mis met dit deuntje, Noek?quote:
-Edit: of goed, hoe men het wil zien.
[ Bericht 10% gewijzigd door Ceriel op 23-09-2010 01:22:46 ]
Every Not Is Truething
Ik herken het wel, dit weekend is mijn stamkroegje failliet verklaard en word na jaren weer overgenomen door degene die het cafe oprichtte tig jaar terug.
Het is een heel raar idee, hoe van alles nu loopt en ook dingen die ik niet verwachtte, niet alleen nare dingen maar ook leuke dingen, die ik niet verwacht had.
Ik denk daardoor wel dat je meer moet genieten van de momenten die je hebt want voor je het weet is het over.
Het is een heel raar idee, hoe van alles nu loopt en ook dingen die ik niet verwachtte, niet alleen nare dingen maar ook leuke dingen, die ik niet verwacht had.
Ik denk daardoor wel dat je meer moet genieten van de momenten die je hebt want voor je het weet is het over.
Toen ik het bij mezelf bemerkte dat tijd sneller leek te gaan, zoals gezegd omdat er geen nieuwe dingen meer zijn om te ervaren kreeg ik de neiging om alles langzamer te laten verlopen en dat probeerde ik met mijn bestaande wereld beeld te verdiepen. Dus niet meer aannemen dat iets is zoals ik denk dat het altijd geweest was maar hetzelfde vanuit een ander perspectief te bestuderen, bijvoorbeeld vanuit een andere cultuur of land, religie of vanuit het perspectief van iemand die enkele eeuwen geleden leefde en van iemand die in de toekomst bestaat.
ook heel herkenbaar. Als kind had ik al de neiging om juist het alledaagse vast te leggen. Zo was ik eens een keer ziek thuis (met ergens omstreeks 1987 geweest zijn) en toen heb ik met een casseterecordertje en een microfoon alle auto´s en bijbehorende kleur opgenoemd die voorbij kwamen. Gewoon om het tijdsbeeld te schetsen en voor later vast te leggen. Opel Kadett, Peugeot 309, Ford Escort. Slaat nergens op en ik heb dat bandje sowieso nooit meer teruggeluisterd, maar toch.quote:Op woensdag 22 september 2010 08:26 schreef Kloon2009 het volgende:
Ik maak wel foto’s van gewone dingen zoals mijn kamer vroeger, auto’s en andere alledaagse dingen. Mijn ervaring is dat die foto’s later veel leuker zijn om te bekijken dan foto’s van zogenaamd bijzondere dingen zoals een standbeeld of de eiffeltoren, die kun je meestal met 1 klik ook op internet vinden.
When you're racing, it's life. Anything that happens before or after is just waiting.
Ik herken het ook heel erg. Ik doe nu mee aan het Day-Zeroproject (zie mijn sig) en zo probeer ik nieuwe dingen te ondernemen en dingen bewuster te doen. Zo doe ik veel nieuwe ervaringen op, leef ik meer in het nu en daardoor gaat de tijd ook minder snel.
Want mij hoor je ook vaak de zin "is dat al zo lang geleden?" zeggen, bijvoorbeeld hoe lang bepaalde mensen al dood zijn, gebeurtenissen die al jaren geleden blijken te zijn enzovoort.
[ Bericht 0% gewijzigd door _Hestia_ op 23-09-2010 15:23:41 ]
Want mij hoor je ook vaak de zin "is dat al zo lang geleden?" zeggen, bijvoorbeeld hoe lang bepaalde mensen al dood zijn, gebeurtenissen die al jaren geleden blijken te zijn enzovoort.
[ Bericht 0% gewijzigd door _Hestia_ op 23-09-2010 15:23:41 ]
Diana overleden 1997
Koersk gezonken 2000
Vuurwerkramp 2000
Brand in het hemeltje 2000-2001
Aanslag WTC 2001
Pim Fortuyn vermoord 2002
Tsunami Indische Oceaan 2004
Koersk gezonken 2000
Vuurwerkramp 2000
Brand in het hemeltje 2000-2001
Aanslag WTC 2001
Pim Fortuyn vermoord 2002
Tsunami Indische Oceaan 2004
Precies, dat jaquote:Op donderdag 23 september 2010 15:21 schreef Kloon2009 het volgende:
Diana overleden 1997
Koersk gezonken 2000
Vuurwerkramp 2000
Brand in het hemeltje 2000-2001
Aanslag WTC 2001
Pim Fortuyn vermoord 2002
Tsunami Indische Oceaan 2004
Daar ben -als ik voor mezelf spreek- ik me terdege van bewust. Maar dat hoeft geen veto te zijn dat je dan de tijd ineens niet meer snel vindt gaan, tenzij ik iets mis en voor jou de tijd nog veel sneller zou gaan dan voor mij. Ik heb wat met jaartallen en weet deze van alle bovengenoemde tragedies nog wel.quote:Op donderdag 23 september 2010 14:54 schreef Sylvana het volgende:
Ik herken het ook heel erg. Ik doe nu mee aan het Day-Zeroproject (zie mijn sig) en zo probeer ik nieuwe dingen te ondernemen en dingen bewuster te doen. Zo doe ik veel nieuwe ervaringen op, leef ik meer in het nu en daardoor gaat de tijd ook minder snel.
Want mij hoor je ook vaak de zin "is dat al zo lang geleden?" zeggen, bijvoorbeeld hoe lang bepaalde mensen al dood zijn, gebeurtenissen die al jaren geleden blijken te zijn enzovoort.
Ik ben me ook zeer bewust van wat ik zoal allemaal doe, maar ineens besluipt je dat 'damn-al-een-jáár-geleden?'-gevoel weer,
Het is onontkoombaar denk ik. Beetje relativeren en genieten van het moment is denk ik het beste wat je kunt doen.
Every Not Is Truething
Helaas herkenbaar.
Er zijn zoveel verschrikkelijke dingen in het leven, oorlogen, kinderen die dood gaan van de honger, familieleden die overlijden, maar het allerergste vind ik dat ik zelf over een jaar of 40/50/60 er niet meer ben en dat alles voorbij is. En dan ook echt alles.
Al was er maar 1% kans dat er een hemel o.i.d. bestond, dan werd ik per direct gelovig.
Overigens merk ik dat sinds ik een filosofievak heb gevolgd ik er meer over na ben gaan denken. En als ik eerlijk ben word ik er niet gelukkiger op.
Er zijn zoveel verschrikkelijke dingen in het leven, oorlogen, kinderen die dood gaan van de honger, familieleden die overlijden, maar het allerergste vind ik dat ik zelf over een jaar of 40/50/60 er niet meer ben en dat alles voorbij is. En dan ook echt alles.
Al was er maar 1% kans dat er een hemel o.i.d. bestond, dan werd ik per direct gelovig.
Overigens merk ik dat sinds ik een filosofievak heb gevolgd ik er meer over na ben gaan denken. En als ik eerlijk ben word ik er niet gelukkiger op.
|
|
Het rotgevoel dat de tijd steeds sneller gaat, herkenbaar?
