Boeh! Was ik eindelijk weer terug, lag gisteren mijn internet eruit

Hallo 2x dus!
Esmee! Jaaaahh!!

Gefeliciteerd meisje, ik wens je een supermooie verjaardag!
En heb ik in mijn afwezigheid niet een verjaardag gemist? Van Lars? Ik weet niet of het gaat aankomen nog (maar anders PM ik vandeweek nog wel), maar Karin, gefeliciteerd! Hadden jij en Lars een leuke dag?
Twinks, wat een narigheid!

Ik kan me nauwelijks indenken hoe vreselijk wanhopig jullie onderhand wel niet zullen zijn, die periode met Stef was zó vreselijk zwaar, en dan hadden wij het maar een x-aantal weken! Meisje, dikke

en pas goed op jezelf. Scheelt het dat je nu weet dat het aan de tandjes ligt? Leuker wordt het er niet van, maar je weet in elk geval wel dat dit een periode is, en niet iets wat zomaar weer uit de lucht is komen vallen. Dikke

voor Niels ook, het moet wel heel erg pijn doen als hij liever knort van de honger als dat hij eet

Arm ventje, arme mama..
Keshet, fijn dat het weer wat beter gaat met Emma! En haha, dat doet me denken aan jonge hondjes die voor het eerst blaffen, zó lief

Rienk alweer 9 maanden ook!

Wat lief Vlindur! Afstandsbedieningen zijn hier ook een grote hit, we moeten echt inventief zijn om ze uit die grijpgrage handjes te houden

En wat leuk dat jullie waarschijnlijk al weten welke ringen jullie willen

En iets boven budget, tja.. Dat waren die van ons ook, maar ik vond dat dat ook wel mocht, de ringen blijven immers het langst he?

Alexa

Ssserpente, hier ook een eten-in-haar-smeerder hoor! Oren, ogen en haar zijn bijna steevast vies na het eten. Leuk als hij peentjes eet ofzo

Héél handig
Asy, wij hebben Stef uiteindelijk ook laten huilen, terwijl wij dat eigenlijk nooit wilden. De slaapproblemen met Stef waren al weken heel zwaar (van 8 tot 11 a 12 bezig om hem in slaap te krijgen, alleen maar gillen, overdag een doodmoe ventje met wallen tot op de knietjes en een humeur om op te schieten) en uiteindelijk waren we zo kapot, moe en wanhopig dat we hem tóch hebben laten huilen. Al het andere hadden we al geprobeerd, elke keer een aantal dagen iets anders, maar niks werkte. Het laten huilen had na 2 dagen effect, toen draaide dat weer terug, toen hebben we nog weer een paar weken zitten zwoegen en toen uiteindelijk was ik zó klaar met het hele verhaal en was ik zo aan het eind van mijn latijn (en lief ook) dat we het gewoon niet meer trokken om nog bij hem te gaan kijken. Als ik het zo opschrijf voel ik me met terugwerkende kracht weer bijna schuldig, want hoe naar je je ook voelt, je moet er gewoon zijn voor je kind. Punt. Maar op dat moment was het gewoon klaar, we konden niet meer en het laten huilen had al eerder effect gehad.. In diezelfde periode werd hij ook ziek, ging hij een keer logeren en waren er nog wat van die dingen anders, en ik denk dat die combinatie ervoor heeft gezorgd dat hij sindsdien weer heel goed slaapt. Hij slaapt door en gaat rond half 7/7 uur naar bed. Langer ophouden lukt niet eens, hij is niet te houden na zessen! De laatste week ofzo heeft hij wel weer zijn tijd om wakker te worden eerder, dat is nu rond half 5/5 uur geworden

Ook vermoeiend, maar het is echt de hemel na al die weken wanhoop. Hij huilt nog wel als we hem in bed leggen hoor, soms, maar nooit meer zo hysterisch als toen. Dit kan ik hebben, dit is meer een soort geen afscheid willen nemen van de dag. Daar kan ik mee leven, want als we hem zouden laten spelen is alles óók huilen. Hij is dan moe en uit dat met traantjes

Zo, ik heb zodadelijk cursus en Stef is naar de opvang, ik ben benieuwd hoe hij het vandaag weer zal hebben

Hij is zo leuk

Hij doet allerlei dingetjes na en leert nu zó veel! Zoals 'broem broem'-geluidjes maken en met een auto'tje heen en weer rijden over de grond (heeft lief hem geleerd) en als ik met een soort heksenstem roep 'wáár ga jij heen??' terwijl hij kruipt dan gaat hij meteen plat op de grond liggen en giechelend wachten tot ik achter hem aankom en hem ga kietelen