R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb enkele maanden een relatie. We wonen niet bij elkaar om de hoek en zien elkaar vooral in het weekend. Nu zijn er zelfs in weekenrelaties wel eens issues.
Als er iets is wat mij dwars zit dan zeg ik het dus gewoon en vraag om een reactie. (ik geef toe ik ben soms TE direct en kan best bitcherig overkomen, meestal wel nadat ik dingen al 3x op een normale manier heb aangekaart en geen respons krijg!)
Meestal bestaat zijn reactie uit zwijgen. Het is alsof hij gewoon compleet dicht slaat. Hij zegt niets, doet niets en het is gewoon een grote betonnen muur.
Voor mij erg frustrerend want het lost dus niets op. Mijn vragen blijven onbeantwoord.
En als mijn gevoel waar ik mee zit onterecht is dan weet ik het niet want ik krijg geen uitleg, en zou het wel terecht zijn dan gebeurd er nog niets mee.
Hij is verder gewoon iemand die normaal kan communiceren.
Afentoe komt er wel reactie en deze is dan: ik doe dat omdat jij dat ook doet.
Dat vraag ik toch niet!? Ik vraag waarom HIJ het doet. Ik geef aan welk gevoel dat bij me teweeg brengt en wil dan weten WAAROM hij iets doet en aangezien ik aangeef dat het voor mij niet fijn voelt verwacht ik eigenlijk dat hij het serieus opvat en er wat aan probeerd te doen of het geen ik hem van beschuldig te ontkrachten. (dat het tussen mijn oren zit, ik ben nu eenmaal wel vrouw natuurlijk)
Verwacht ik nu teveel van een man!?
zijn alle mannen zo!?
Of is dit toch wel een issue van hem!?
Verder hebben we een fikse 'ruzie' achter de rug, echt ruzie was het niet omdat dat voor mijn gevoel is dat 2 mensen tegen elkaar knallen. Nee onze ruzie bestond uit dat hij me gewoon dagenlang compleet genegeerd heeft.
Hij heeft dat wel eerder een aantal uur gedaan en toen heb ik hem verteld dat ik daar echt niet tegen kan, dat dat zo kwetsend is en me heel veel verdriet doet.
Maar daarna dus dagen lang.
Ik werd toen dus ook helemaal gek, het gevolg: toen we eindelijk wel weer praten heb ik sorry gezegd voor mijn fouten in ons probleem en aangegeven dat ik er alles aan doe om het te fixen en er actief mee bezig te gaan.
Maarrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr verder!?!? De issues die ik met hem heb? Daar word niet meer over gesproken en dus niets mee gedaan. En zo gaat het dus elke keer. (eerder met kleinere conflicten, uiteindelijk buig ik en bij hem veranderd niets)
Nu begint het me op te vreten, ik vind het gewoonweg oneerlijk. Ik weet dat ik niet perfect ben maar ik doe er wat aan. Zijn reactie is met zijn vinger naar mij wijzen en zelf totaal geen verantwoordelijkheid nemen. Nog geen enkele keer heb ik hem sorry horen zeggen of: ja dat klopt, ik had dit anders kunnen aanpakken.
Zelfs niet nadat ik letterlijk heb gezegd dat bepaalde acties van hem mij enorm veel verdriet gedaan hebben. Dan kijkt ie dood voor zich uit en zwijgt.
Is dit tweede nu ook een mannen ding!?!?
Ik weet het echt niet meer
mijn gevoel wil zo graag dat dit werkt
maar verstandelijk weet ik wel dat als hij dit niet wil inzien en niet erkent en inziet dat dit geen manier is om een relatie te onderhouden dat het dan gewoon niet gaat werken en ik degene ben die er aan onderdoor gaat.
Leeftijden: onbelangrijk maar ver na de pubertijd
Als er iets is wat mij dwars zit dan zeg ik het dus gewoon en vraag om een reactie. (ik geef toe ik ben soms TE direct en kan best bitcherig overkomen, meestal wel nadat ik dingen al 3x op een normale manier heb aangekaart en geen respons krijg!)
Meestal bestaat zijn reactie uit zwijgen. Het is alsof hij gewoon compleet dicht slaat. Hij zegt niets, doet niets en het is gewoon een grote betonnen muur.
Voor mij erg frustrerend want het lost dus niets op. Mijn vragen blijven onbeantwoord.
En als mijn gevoel waar ik mee zit onterecht is dan weet ik het niet want ik krijg geen uitleg, en zou het wel terecht zijn dan gebeurd er nog niets mee.
Hij is verder gewoon iemand die normaal kan communiceren.
Afentoe komt er wel reactie en deze is dan: ik doe dat omdat jij dat ook doet.
Dat vraag ik toch niet!? Ik vraag waarom HIJ het doet. Ik geef aan welk gevoel dat bij me teweeg brengt en wil dan weten WAAROM hij iets doet en aangezien ik aangeef dat het voor mij niet fijn voelt verwacht ik eigenlijk dat hij het serieus opvat en er wat aan probeerd te doen of het geen ik hem van beschuldig te ontkrachten. (dat het tussen mijn oren zit, ik ben nu eenmaal wel vrouw natuurlijk)
Verwacht ik nu teveel van een man!?
zijn alle mannen zo!?
Of is dit toch wel een issue van hem!?
Verder hebben we een fikse 'ruzie' achter de rug, echt ruzie was het niet omdat dat voor mijn gevoel is dat 2 mensen tegen elkaar knallen. Nee onze ruzie bestond uit dat hij me gewoon dagenlang compleet genegeerd heeft.
Hij heeft dat wel eerder een aantal uur gedaan en toen heb ik hem verteld dat ik daar echt niet tegen kan, dat dat zo kwetsend is en me heel veel verdriet doet.
Maar daarna dus dagen lang.
Ik werd toen dus ook helemaal gek, het gevolg: toen we eindelijk wel weer praten heb ik sorry gezegd voor mijn fouten in ons probleem en aangegeven dat ik er alles aan doe om het te fixen en er actief mee bezig te gaan.
Maarrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr verder!?!? De issues die ik met hem heb? Daar word niet meer over gesproken en dus niets mee gedaan. En zo gaat het dus elke keer. (eerder met kleinere conflicten, uiteindelijk buig ik en bij hem veranderd niets)
Nu begint het me op te vreten, ik vind het gewoonweg oneerlijk. Ik weet dat ik niet perfect ben maar ik doe er wat aan. Zijn reactie is met zijn vinger naar mij wijzen en zelf totaal geen verantwoordelijkheid nemen. Nog geen enkele keer heb ik hem sorry horen zeggen of: ja dat klopt, ik had dit anders kunnen aanpakken.
Zelfs niet nadat ik letterlijk heb gezegd dat bepaalde acties van hem mij enorm veel verdriet gedaan hebben. Dan kijkt ie dood voor zich uit en zwijgt.
Is dit tweede nu ook een mannen ding!?!?
Ik weet het echt niet meer
mijn gevoel wil zo graag dat dit werkt
maar verstandelijk weet ik wel dat als hij dit niet wil inzien en niet erkent en inziet dat dit geen manier is om een relatie te onderhouden dat het dan gewoon niet gaat werken en ik degene ben die er aan onderdoor gaat.
Leeftijden: onbelangrijk maar ver na de pubertijd
Ik wil niet selectief tekst er uit gaan halen maar ik doe het toch. Ik krijg tussen de regels door namelijk het idee dat je ergens al weet dat het vermoedelijk niet echt gaat werken. Afstand, gedrag, etc etcquote:Op donderdag 16 september 2010 08:18 schreef Beneden het volgende:
En zo gaat het dus elke keer. (eerder met kleinere conflicten, uiteindelijk buig ik en bij hem veranderd niets)
en ik degene ben die er aan onderdoor gaat.
En dan vallen deze zinnen op. Hij wil/lkan niet veranderen en jij kan er niet tegen en gaat er aan onderdoor.
Ja, zo zijn alle mannen en dit is echt een mannending 
.
.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
ja dat zie ik dus zelf ook wel in MAARRRRRRRRRRRRRquote:Op donderdag 16 september 2010 08:25 schreef Godtje het volgende:
[..]
Ik wil niet selectief tekst er uit gaan halen maar ik doe het toch. Ik krijg tussen de regels door namelijk het idee dat je ergens al weet dat het vermoedelijk niet echt gaat werken. Afstand, gedrag, etc etc
En dan vallen deze zinnen op. Hij wil/lkan niet veranderen en jij kan er niet tegen en gaat er aan onderdoor.
is er niet iets waardoor dit toch kan veranderen
nu wil ik niet zijn wezenlijke ik veranderen ofzo
maar hij heeft altijd gezegd dat hij prima kan communiceren in een relatie
misschien klapt hij dicht omdat ik te direct ben of dergelijke
als hij gewoon ook een beetje verantwoordelijkheid zou nemen zou al zo'n verschil maken.....
Ik neem aan dat je alles wat in je macht ligt al hebt geprobeerd. De schuld vervolgens bij jezelf leggen vind ik dan weer zo een vrouwending. Ik hoor maar 1 kant van het verhaal maar zo te horen doe jij je best en hij totaal niet.quote:
[..]
ja dat zie ik dus zelf ook wel in MAARRRRRRRRRRRRR
is er niet iets waardoor dit toch kan veranderen
nu wil ik niet zijn wezenlijke ik veranderen ofzo
maar hij heeft altijd gezegd dat hij prima kan communiceren in een relatie
misschien klapt hij dicht omdat ik te direct ben of dergelijke
als hij gewoon ook een beetje verantwoordelijkheid zou nemen zou al zo'n verschil maken.....
En iemand doodzwijgen zeker voor meerdere dagen vind ik persoonlijk totaal onacceptabel. Dat is gedrag voor kleuters en pubers en dan is het gat van de deur snel gevonden.
Je moet bij jezelf nagaan, is hij het waard?
Klinkt heel hard misschien maar als je een relatie wil met toekomst dan zal hij toch moeten veranderen.
Je zou kunnen proberen om er met hem over te praten, wat wel soms helpt bij mensen die gesloten zijn is een brief schrijven en hem vragen om een reactie.
Dan geen verwijten maken maar gewoon je gevoel uitleggen en zeggen/schrijven dat als het zo door gaat je geen toekomst ziet voor jullie beide, dat je hem wil begrijpen en hem wil helpen maar dat hij dat niet toelaat.
Klinkt heel hard misschien maar als je een relatie wil met toekomst dan zal hij toch moeten veranderen.
Je zou kunnen proberen om er met hem over te praten, wat wel soms helpt bij mensen die gesloten zijn is een brief schrijven en hem vragen om een reactie.
Dan geen verwijten maken maar gewoon je gevoel uitleggen en zeggen/schrijven dat als het zo door gaat je geen toekomst ziet voor jullie beide, dat je hem wil begrijpen en hem wil helpen maar dat hij dat niet toelaat.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
'Als jij niet verandert en gaat praten dan is dit het einde tussen ons' is een begin
Als hij dan nog stil blijft weet je dat jij niet genoeg voor hem betekent.
Als hij dan nog stil blijft weet je dat jij niet genoeg voor hem betekent.
die uitleg in de OP komt op mij over als juist zo'n typisch 'vrouwending'..quote:Op donderdag 16 september 2010 08:18 schreef Beneden het volgende:
Afentoe komt er wel reactie en deze is dan: ik doe dat omdat jij dat ook doet.
Dat vraag ik toch niet!? Ik vraag waarom HIJ het doet. Ik geef aan welk gevoel dat bij me teweeg brengt en wil dan weten WAAROM hij iets doet en aangezien ik aangeef dat het voor mij niet fijn voelt verwacht ik eigenlijk dat hij het serieus opvat en er wat aan probeerd te doen of het geen ik hem van beschuldig te ontkrachten. (dat het tussen mijn oren zit, ik ben nu eenmaal wel vrouw natuurlijk)
wél willen 'praten' maar enkel als het dus gaat om de dingen waar de vrouw problemen mee heeft en vooral geen ruimte laten voor een eventueel weerwoord van de man, omdat: "dat antwoord de vrouw niet wil horen, daarnaar vraagt ze helemaal niet!"..
en dan de 'Fikse ruzie' omdat hij haar 'dagenlang genegeerd had, was dus écht serieus was....
wow! een 'aantal uur' zelfs...?quote:Verder hebben we een fikse 'ruzie' achter de rug, echt ruzie was het niet omdat dat voor mijn gevoel is dat 2 mensen tegen elkaar knallen. Nee onze ruzie bestond uit dat hij me gewoon dagenlang compleet genegeerd heeft.
Hij heeft dat wel eerder een aantal uur gedaan..
Serieus, het komt op mij over alsof je wel héél erg hardnekkig die een enorme 'close' relatie wilt opbouwen met 'ieder uur contact', maar misschien is dat niet de opvatting die je partner heeft, heeft die geen behoefte om ieder uur contact te hebben en heeft hij soms ook een paar daagjes niet direkt iets te 'melden'.
Dat kan zo zijn, niet ieder mens heeft exact dezelfee 'behoeftes' qua regelmatig contact...
Vor jou zou dan de vraag moeten zijn of je kunt 'accepteren' dat hij anders is... of je wilt absoluut dat hij zich 'verandert' naar jouw voorstellingen...
in het laatste geval geef ik je weinig kans erg lang samen te blijven overigens... imho is dat een perfecte methode om een prile LAT-weekend-relatie kapot te maken om te denken dat je binnen korte tijd en terwijl je elkaar al weinig ziet je partner al direkt te kunnen 'veranderen'.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Ik ben van mening dat je er naast zitquote:Op donderdag 16 september 2010 11:05 schreef RM-rf het volgende:
[..]
die uitleg in de OP komt op mij over als juist zo'n typisch 'vrouwending'..
wél willen 'praten' maar enkel als het dus gaat om de dingen waar de vrouw problemen mee heeft en vooral geen ruimte laten voor een eventueel weerwoord van de man, omdat: "dat antwoord de vrouw niet wil horen, daarnaar vraagt ze helemaal niet!"..
en dan de 'Fikse ruzie' omdat hij haar 'dagenlang genegeerd had, was dus écht serieus was....
[..]
wow! een 'aantal uur' zelfs...?
Serieus, het komt op mij over alsof je wel héél erg hardnekkig die een enorme 'close' relatie wilt opbouwen met 'ieder uur contact', maar misschien is dat niet de opvatting die je partner heeft, heeft die geen behoefte om ieder uur contact te hebben en heeft hij soms ook een paar daagjes niet direkt iets te 'melden'.
Dat kan zo zijn, niet ieder mens heeft exact dezelfee 'behoeftes' qua regelmatig contact...
Vor jou zou dan de vraag moeten zijn of je kunt 'accepteren' dat hij anders is... of je wilt absoluut dat hij zich 'verandert' naar jouw voorstellingen...
in het laatste geval geef ik je weinig kans erg lang samen te blijven overigens... imho is dat een perfecte methode om een prile LAT-weekend-relatie kapot te maken om te denken dat je binnen korte tijd en terwijl je elkaar al weinig ziet je partner al direkt te kunnen 'veranderen'.
Ze heeft het erover wanneer ze een probleem heeft of ruzie heeft. Niet dat hij haar negeert als het goed gaat. Als ik een probleem heb met mijn partner en die gaat mij dan paar uren negeren, dan schop ik haar naar buiten en mag ze pas weer binnen komen als ze kan praten. Van zulk kinderachtig gedrag ben ik niet gediend. (is gelukkig nog niet nodig geweest want wij kunnen wel communiceren)Op een normale dag vind ik het prima om haar de hele dag niet te horen. Maar dat is een hele andere kwestie.
Close of niet close.. als er problemen/ruzies zijn moet je die oplossen circa uitpraten. Als er geen communicatie mogelijk is in de wat mindere tijd dan lijkt het mij dat hij het gewoon niet de moeite waard vind om energie te steken in de oplossing of hij is sociaal gewoon niet begaafd.
Oplossen van problemen kost nou eenmaal tijd en energie. Als 1 partij die niet wil nemen dan weet je gelijk hoe belangrijk je voor de ander bent en moet je je eigen conclusies trekken.
newb
quote:
[..]
die uitleg in de OP komt op mij over als juist zo'n typisch 'vrouwending'..
wél willen 'praten' maar enkel als het dus gaat om de dingen waar de vrouw problemen mee heeft en vooral geen ruimte laten voor een eventueel weerwoord van de man, omdat: "dat antwoord de vrouw niet wil horen, daarnaar vraagt ze helemaal niet!"..
en dan de 'Fikse ruzie' omdat hij haar 'dagenlang genegeerd had, was dus écht serieus was....
[..]
wow! een 'aantal uur' zelfs...?
Serieus, het komt op mij over alsof je wel héél erg hardnekkig die een enorme 'close' relatie wilt opbouwen met 'ieder uur contact', maar misschien is dat niet de opvatting die je partner heeft, heeft die geen behoefte om ieder uur contact te hebben en heeft hij soms ook een paar daagjes niet direkt iets te 'melden'.
Dat kan zo zijn, niet ieder mens heeft exact dezelfee 'behoeftes' qua regelmatig contact...
Vor jou zou dan de vraag moeten zijn of je kunt 'accepteren' dat hij anders is... of je wilt absoluut dat hij zich 'verandert' naar jouw voorstellingen...
in het laatste geval geef ik je weinig kans erg lang samen te blijven overigens... imho is dat een perfecte methode om een prile LAT-weekend-relatie kapot te maken om te denken dat je binnen korte tijd en terwijl je elkaar al weinig ziet je partner al direkt te kunnen 'veranderen'.
Draai het naar haar ja
In een relatie zou je moeten kunnen praten, zeker als je iets dwarszit... Ken zelf ook zo iemand en dat is dodelijk vermoeiend, bovendien ga je jezelf teveel aanpassen en op je tenen lopen om hem tegemoet te komen. Heb t acht jaar
! geprobeerd, maar dat werkte dus niet. Je kunt inderdaad proberen een brief te schrijven en hem evt te vragen dan maar schriftelijk te antwoorden, maar ik denk niet dat dat werkt. Succes.
Er zijn echt wel mannen die gewoon kunnen praten en je in je waarde laten
compact en kleverig.
ohh en trouwens mannen van 30 kunnen nog net zo goed een puber zijn in relaties.. (als reactie op TS haar eind regel in haar post)
Desnoods leer je hem om te communiceren als ie dat nog niet 'geleerd' heeft. Zonder communicatie houdt namelijk geen enkele relatie stand na de 'spanning-verliefdheids'-phase.
Desnoods leer je hem om te communiceren als ie dat nog niet 'geleerd' heeft. Zonder communicatie houdt namelijk geen enkele relatie stand na de 'spanning-verliefdheids'-phase.
newb
Mijn vriend is niet zo en die is toch echt een man,. En Lange afstand relaties zonder kans op snel gaan samenwonen zijn nutteloos, komen alleen maar problemen van.
het is idd haar relatie... en haar probleem.quote:
als zij zelf degene dis die 'gek aan het worden is' is zij ook degene die moet kijken wat zij kan doen...
het is nutteloos om te gaan roepen dat 'hij degene is die moet veranderen'...
zeker als je daarbij begint te roepen dat jij het te vermoeiend vind om naar een ander te luisteren
'praten' die je met je tweee-en en als het kennelijk al teveel moeite is daar ook maar enige moeite zelf voor te doen omdat je de ander maar 'doodvermoeiend' vind ... is dat verder prima, maar kun je direkt al zeggen dat die relatie nooit' gaat werken...quote:In een relatie zou je moeten kunnen praten, zeker als je iets dwarszit... Ken zelf ook zo iemand en dat is dodelijk vermoeiend, bovendien ga je jezelf teveel aanpassen en op je tenen lopen ...(..)
Imho is er helemaal geen 'plicht' om een relatie te hebben, en kun je een relatie gewoon uitmaken als die niet werkt , zonder er verder al teveel drama over te maken en moeilijk over te doen...
Dat hele idee dat je je partner kunt doen 'veranderen' is schijnbaar nogal typisch voor veel vrouwen en soms kan dat ook werken... enkel, hier gaat het kennelijk om eeen LAT-relatie en zien de partners elkaar hooguit in het weekend en dan durf ik nu al te snellen dat in _die_ situatie te gaan denken dat je je partner 'kunt laten veranderen' en helemaal aan jouw wensen te doen aanpassen verdomd lastig, zoniet onmogelijk zal blijken te zijn.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
We zitten er nu middenin, in et bgin is het nog een roze wolk, en zolang zijn we nog niet samenquote:Op donderdag 16 september 2010 08:31 schreef Godtje het volgende:
[..]
Ik neem aan dat je alles wat in je macht ligt al hebt geprobeerd. De schuld vervolgens bij jezelf leggen vind ik dan weer zo een vrouwending. Ik hoor maar 1 kant van het verhaal maar zo te horen doe jij je best en hij totaal niet.
En iemand doodzwijgen zeker voor meerdere dagen vind ik persoonlijk totaal onacceptabel. Dat is gedrag voor kleuters en pubers en dan is het gat van de deur snel gevonden.
En dit is wel heel moeilijk wat je schrijft ik, jij doet je best en hij niet, mijn karakter gilt nu om hem te verdedigen maar ik heb hiervoor jaren lang in een relatie gezeten waar mijn partner mij geen emotionele steun kon geven en op dat vlak niet thuis gaf.
Alleen dit heb ik dus mijn huidige partner verteld en daar werd op gereageerd op een manier van: oh maar ik ben heel anders.
Alleen dat merk ik nu niet
en om dan even helemaal vrouw te wezen... ik voel me hierdoor nog een zeur bovendien..... We wonen niet bij elkaar om de hoek maar hebben normaal gesproken geregeld contact. En opeens hoorde ik maar niets en niets. Uiteindelijk gebeld en nog geen reactie. Ik begon me zorgen te maken en dus zijn dochter gebeld die vertelde dat hij er gewoon was maar bewust niet opnam!
Ik heb toen aangegeven dat ik daar veel pijn van hem (voor de 3e keer inmiddels al) en aangegeven dat als hij het gevoel heeft tijd voor zichzelf nodig te hebben om dingen op een rijtje te zetten hij dit moet aangeven en niet gewoon niets meer laten horen.
Kreeg uiteindelijk een reactie op een email die ik gestuurd had (om 23:00 savonds) dus ik opgelucht en blij, hier weer op gereageerd.
De dag erna ons gewoonlijke goedemorgen smsje verstuurd.... GEEN reactie.... en toen begon het riedeltje gewoon weer van voor af aan.
Uiteindelijk WEER aangegeven dat hij me toch kan laten weten als hij even geen contact wil. En uiteindelijk dus een smsje dat hij even rust wilde.
Uiteindelijk duurt dat dan dagen.
Ik zat die dagen in een achtbaan aan gevoelens, ik ben juist iemand die als er problemen zijn of ik me kut voel door een ander ik hierover praat. Dan worden onduidelijkheden gelijk uit de wereld geholpen. En zijn dingen veel sneller duidelijk voor iedereen. Maar ok iedereen is anders.
Ondertussen was ik bang hem te verliezen maar meteen ook boos dat hij mij negeerde en in het ongewisse liet terwijl ik zo duidelijk had aangegeven dat juist dat me zo raakt.
Na die paar dagen heb ik contact gezocht en kreeg ik een vaag half half berichtje terug waarbij ik zelf mocht invullen hoe of wat.
Dus wederom om verduidelijking gevraagd.
Zelfs op hele duidelijke vragen krijg ik vage onduidelijke reacties terug. Kort en vaag.
Dus sja hij wilde rust en was alleen vergeten dit mij te zeggen
nog geef ik hem t voordeel van de twijfel.....
dan zal hij moeten veranderen...quote:Op donderdag 16 september 2010 08:56 schreef snakelady het volgende:
Je moet bij jezelf nagaan, is hij het waard?
Klinkt heel hard misschien maar als je een relatie wil met toekomst dan zal hij toch moeten veranderen.
Je zou kunnen proberen om er met hem over te praten, wat wel soms helpt bij mensen die gesloten zijn is een brief schrijven en hem vragen om een reactie.
Dan geen verwijten maken maar gewoon je gevoel uitleggen en zeggen/schrijven dat als het zo door gaat je geen toekomst ziet voor jullie beide, dat je hem wil begrijpen en hem wil helpen maar dat hij dat niet toelaat.
ik vind dat zo'n enge zin, ik ben niet van het veranderen, mensen zijn zoals ze zijn.
WEL vind ik dat je binnen een relatie door met elkaar praat keuzes kan maken om aan bepaalde eigenschappen van jezelf te werken als de ander er last van heeft, zolang het binnen de perken blijft.
We schrijven (euh ik nu vooral nog hij steeds minder) veel en het helpt niets. In het begin schreef hij veel, ook over zichzelf enzo, tegenwoordig is het small talk en verder niets.
Als ik een serieuze vraag stel wordt deze genegeerd, stuur ik daarna een berichtje met iets onbenulligs dan antwoord hij daarop en de serieuze vraag verdwijnt in het niets.
Ik ben er nog niet aan toe om hem keuzes op te leggen en te dreigen met het beeindigen van de relatie, daarvoor heb ik nog teveel hoop dat het goedkomt.
Alhoewel het dan wel aan me vreet dat hij dat dus wel bij mij klakkeloos doet....
als ik op mijn gevoel afgaat dan beteken ik niet genoeg voor hemquote:Op donderdag 16 september 2010 08:57 schreef dikke_donder het volgende:
'Als jij niet verandert en gaat praten dan is dit het einde tussen ons' is een begin
Als hij dan nog stil blijft weet je dat jij niet genoeg voor hem betekent.
ik heb hem dit ook gewoon gevraagd en aangegeven dat k niet iemand wil die niet van me houd
maar hij ZEGT dat ik de liefde van zijn leven ben en hij zich nog nooit zo gevoeld heeft
en hij zei dat juist door die gevoelens hij zo is zoals hij is....
Het is dodelijk vermoeiend als je wil praten en de ander reageert niet. Wat je zelf al zegt, voor praten zijn twee mensen nodig en niet maar eentje. Ze probeert het en steekt daar moeite in, hij niet.quote:
[..]
het is idd haar relatie... en haar probleem.
als zij zelf degene dis die 'gek aan het worden is' is zij ook degene die moet kijken wat zij kan doen...
het is nutteloos om te gaan roepen dat 'hij degene is die moet veranderen'...
zeker als je daarbij begint te roepen dat jij het te vermoeiend vind om naar een ander te luisteren
[..]
'praten' die je met je tweee-en en als het kennelijk al teveel moeite is daar ook maar enige moeite zelf voor te doen omdat je de ander maar 'doodvermoeiend' vind ... is dat verder prima, maar kun je direkt al zeggen dat die relatie nooit' gaat werken...
Imho is er helemaal geen 'plicht' om een relatie te hebben, en kun je een relatie gewoon uitmaken als die niet werkt , zonder er verder al teveel drama over te maken en moeilijk over te doen...
Dat hele idee dat je je partner kunt doen 'veranderen' is schijnbaar nogal typisch voor veel vrouwen en soms kan dat ook werken... enkel, hier gaat het kennelijk om eeen LAT-relatie en zien de partners elkaar hooguit in het weekend en dan durf ik nu al te snellen dat in _die_ situatie te gaan denken dat je je partner 'kunt laten veranderen' en helemaal aan jouw wensen te doen aanpassen verdomd lastig, zoniet onmogelijk zal blijken te zijn.
Verder lul je gewoon uit je nek, maar das inet erg
compact en kleverig.
Dan heb je de op verkeerd geinterpreteerdquote:Op donderdag 16 september 2010 11:05 schreef RM-rf het volgende:
[..]
die uitleg in de OP komt op mij over als juist zo'n typisch 'vrouwending'..
wél willen 'praten' maar enkel als het dus gaat om de dingen waar de vrouw problemen mee heeft en vooral geen ruimte laten voor een eventueel weerwoord van de man, omdat: "dat antwoord de vrouw niet wil horen, daarnaar vraagt ze helemaal niet!"..
en dan de 'Fikse ruzie' omdat hij haar 'dagenlang genegeerd had, was dus écht serieus was....
[..]
wow! een 'aantal uur' zelfs...?
Serieus, het komt op mij over alsof je wel héél erg hardnekkig die een enorme 'close' relatie wilt opbouwen met 'ieder uur contact', maar misschien is dat niet de opvatting die je partner heeft, heeft die geen behoefte om ieder uur contact te hebben en heeft hij soms ook een paar daagjes niet direkt iets te 'melden'.
Dat kan zo zijn, niet ieder mens heeft exact dezelfee 'behoeftes' qua regelmatig contact...
Vor jou zou dan de vraag moeten zijn of je kunt 'accepteren' dat hij anders is... of je wilt absoluut dat hij zich 'verandert' naar jouw voorstellingen...
in het laatste geval geef ik je weinig kans erg lang samen te blijven overigens... imho is dat een perfecte methode om een prile LAT-weekend-relatie kapot te maken om te denken dat je binnen korte tijd en terwijl je elkaar al weinig ziet je partner al direkt te kunnen 'veranderen'.
hier draait het wel om dat ik verwacht dat hij praat over dingen die mij dwars zitten
dat is een van de belangrijkste dingen in een relatie vind ik, praten met elkaar en er emotioneel voor elkaar zijn.
Maar ik ben juist iemand die open staat om commentaar te verwerken en er wat mee te doen.
Maar niet als dat commentaar is: ja maar jij.....
daar doe ik de eerste, tweede en misschien derde keer wat mee. Maar dat komt me nu gewoon mijn neus uit.
Nee jij doet iets, ik vraag waarom en geef aan wat dat met mij doet en dan verwacht ik een reactie met de reden waarom iets zo gedaan wordt. En dat doe ik omdat jij het ook doet volstaat voor mij dan gewoon niet.
Enkele uren negeren in een conflict situatie. Als er onenigheid is of dergelijke. Niet in het gewone normale dagelijkse leven
AL hoor ik dan dagen niets, prima. Zolang ik weet dat alles goed is en er niets in de lucht hangt.Anders dan vreet ik mezelf inderdaad helemaal op.
Verder maak ik me sneller zorgen als er opeens enorme veranderingen zijn. Als je normaal meermalen per dag een smsje krijg, een LIEF smaje met lieve woordjes en je opeens amper nog wat hoort en als wel dan bestaat dat uit een korte reactie terug dan ga ik denken: is er wat aan de hand!?!? En vraag dan om opheldering.
Dat stukje over veranderen heb ik het al over gehad
nee sorry je slaat de spijker geheel mis in deze
QFTquote:Op donderdag 16 september 2010 10:53 schreef Tja..1986 het volgende:
Een relatie waar je dit soort problemen al na enkele maanden hebt is de energie niet waard.
Flikte mijn 'ex' ook bij mij. Klapte ook helemaal dicht, hoorde je een dag niks meer van, en daarna was t alsof er niks was gebeurd. Dat is niet de manier om op dingen te reageren.
Ik zou kappen, want dat gedrag verander je niet zomaar eventjes.
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
Wat je nu zegt schijnt nieuw licht op de zaak. Voorheen gaf je het idee dat ie enkel dichtklapte na ruzies.quote:Op donderdag 16 september 2010 12:12 schreef Beneden het volgende:
[..]
als ik op mijn gevoel afgaat dan beteken ik niet genoeg voor hem
ik heb hem dit ook gewoon gevraagd en aangegeven dat k niet iemand wil die niet van me houd
maar hij ZEGT dat ik de liefde van zijn leven ben en hij zich nog nooit zo gevoeld heeft
en hij zei dat juist door die gevoelens hij zo is zoals hij is....
Ik heb dan een slechte mededeling voor je..
Hij vind jouw liefde(, sex) en aandacht leuk maar alleen wanneer het hem uitkomt.
Dat hij dit 'verward' met liefde is enkel omdat hij weet dat je weg bent als hij zegt dat ie niet echt verliefd op je is.
"vrouwen kunnen een orgasme faken, mannen een gehele relatie"
newb
je hebt gelijk hoor, als hij verder niets in de relatie wil steken houd het op en is het mijn probleem...quote:Op donderdag 16 september 2010 12:01 schreef RM-rf het volgende:
[..]
het is idd haar relatie... en haar probleem.
als zij zelf degene dis die 'gek aan het worden is' is zij ook degene die moet kijken wat zij kan doen...
het is nutteloos om te gaan roepen dat 'hij degene is die moet veranderen'...
zeker als je daarbij begint te roepen dat jij het te vermoeiend vind om naar een ander te luisteren
[..]
'praten' die je met je tweee-en en als het kennelijk al teveel moeite is daar ook maar enige moeite zelf voor te doen omdat je de ander maar 'doodvermoeiend' vind ... is dat verder prima, maar kun je direkt al zeggen dat die relatie nooit' gaat werken...
maar om nu te zeggen dat je iemand wil veranderen als je verwacht dat er gepraat wordt binnen een relatie dan vind ik dat wel heel cru gezegd en gewoon lukrake onzin
dat ik hoop dat hij toch zou kunnen leren om zich iets meer open te stellenomdat hij verder ook hele fijne en goede kwaliteiten heeft is toch niet verkeerd?
Opgeven kan altijd nog....
Jammer genoeg verander je dat gedrag niet zomaar even. Dit is iets wat ie waarschijnlijk al vanaf zijn jeugd doet. Probeer niet de redder in nood te spelen, want dan kom je bedrogen uit.quote:Op donderdag 16 september 2010 12:23 schreef Beneden het volgende:
dat ik hoop dat hij toch zou kunnen leren om zich iets meer open te stellenomdat hij verder ook hele fijne en goede kwaliteiten heeft is toch niet verkeerd?
Opgeven kan altijd nog....
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
oh het is ook na een 'ruzie'quote:Op donderdag 16 september 2010 12:23 schreef WvdL het volgende:
[..]
Wat je nu zegt schijnt nieuw licht op de zaak. Voorheen gaf je het idee dat ie enkel dichtklapte na ruzies.
Ik heb dan een slechte mededeling voor je..
Hij vind jouw liefde(, sex) en aandacht leuk maar alleen wanneer het hem uitkomt.
Dat hij dit 'verward' met liefde is enkel omdat hij weet dat je weg bent als hij zegt dat ie niet echt verliefd op je is.
"vrouwen kunnen een orgasme faken, mannen een gehele relatie"
alleen is er wel veel gezeik geweest de laatste tijd
soort visieuze cirkel....
hij trekt zn bek niet open, ik vreet me op en trek wel mn bek open, hij trekt zn bek niet open....
dat weet ik dan ook heel goed en MIJN deel in het geheel is dan om minder snel mn bek open te trekken of op een andere manier.
Maar dat is maar een helft die er wat aan doet en dat is een oplossing voor nu maar op de lange termijn zie ik dat niet werken.
Verder geeft hij mij het gevoel dat IK het probleem ben en IK alles fout doe (dat kan hij dan wel zeggen) maar zijn eigen mindere kanten erkennen wil niet lukken.
En dan ga ik ook denken: of hij ziet het echt niet of hij wil het niet zien maar in beide gevallen is het niet goed voor de toekomst...
alleen.... even echt de vrouw uithangende.... het kan ook juist WEL heel goed zijn samen en op veel gebieden past het WEL zo fijn (en dan bedoel ik niet zn ... in mijn ... ofzo :S)
|
|
