Ik heb vroeger met Michel van der Aa in een bandje gespeeld en nu is hij bekend (als componist) en ik niet.

Gister de 'making of' van zijn Sunken Garden bij de English Opera zitten kijken (
Uitzending Gemist). Hieronder een teaser:
Ik ben natuurlijk bevooroordeeld omdat ik 'm ken, maar wat ik er onder meer koel aan vind is dat de zang veelal zonder vibrato is (het is bijna altijd continu met, en daar word ik zenuwachtiger van in traditioneel-klassiek dan van de zang in Van der Aa's muziek).
Hier nog een uitvoering: Up Close voor cello, strijkensemble en film (speel zelf cello, vandaar..).
Ik ben erg gecharmeerd van zijn gebruik van verschillende media, zoals elektronica/beats en visuals.