De kunst van het loslaten van je ex #122

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 13:33 schreef GeelSuperKuiken het volgende:

[..]

Hoezo dat is hoe jij vind dat het is. Ieder mens heeft een ander belevingswereld en gaat er anders mee om. Ieder verwerkt iets op een andere manier. Dat jij vind dat het bijv na een maand niet verwerkt kan zijn is jou mening er over maar andere kunnen het ook zo kort verwerkt hebben. Of wil jij zeggen dat het nooit voorkomt dat iemand de een dumpt en dat ze toch snel een nieuwe relatie hebben beiden..
[..]

Klopt, ik had ook niet het idee dat we nog wat hadden. Gewoon als vrienden op pad af en toe neuken af en toe kus of knuffel, meer niet gewoon beetje fuckbuddy gevoel eigenlijk.. Ja ik snap het, weet je nu wel dat je er gewoon niet meer voor moet gaan ?

Klopt je kan wel zon over knap persoon hebben maar als die bijv niet te vertrouwen is heb je er ook niets aan dus gewoon op zoek naar de juiste persoon
[..]

Daar zat ik eers took aan te denken maar door de ruzies mochten die ouders me niet meer naja dan niet hoor

Je hoeft haar dan ook niets te laten weten alleen de ouders bijv.

Mijn rationele vermogen zegt laten gaan, maar mijn emotionele vermogen zegt mailen, bellen sms-sen. Je moet je ei kwijt, hoe gaat het met haar etc. Maar opzich is mijn wil al 3 weken sterker dan mijn emotie, dus gaat de goeie kant op. En daardoor worden mijn emoties ook minder en is het gevoel als een stuk minder dan 3 weken terug...

Als ik die ouders een kaartje stuur, krijgt ze dat heus wel te horen... En wil niet de indruk bij haar wekken dat ik op wat voor manier mezelf nog in haar leven wil mengen. Dat kan alleen maar verkeerde indruk geven volgens mij...

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 13:27 schreef Freek1001 het volgende:
Ik ben nog wel aan het twijfelen of ik haar ouders een kaartje moet sturen, om te bedankt voor de gastvrijheid en dat ze me altijd hartelijk hebben ontvangen. Maar wil ook niet de indruk wekken dat ik haar iets van me wil laten weten o.i.d. Misschien nog even mee wachten?

Waarom niet? Hoe zij het ziet is haar probleem, uit beleefdheid een bedankje sturen naar haar ouders is alleen maar hoffelijk.

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 13:39 schreef Freek1001 het volgende:

[..]

Mijn rationele vermogen zegt laten gaan, maar mijn emotionele vermogen zegt mailen, bellen sms-sen. Je moet je ei kwijt, hoe gaat het met haar etc. Maar opzich is mijn wil al 3 weken sterker dan mijn emotie, dus gaat de goeie kant op. En daardoor worden mijn emoties ook minder en is het gevoel als een stuk minder dan 3 weken terug...

Als ik die ouders een kaartje stuur, krijgt ze dat heus wel te horen... En wil niet de indruk bij haar wekken dat ik op wat voor manier mezelf nog in haar leven wil mengen. Dat kan alleen maar verkeerde indruk geven volgens mij...

hmm ja oke, maar wat ovor indruk heb je nu bij haar?
zijn jullie vrienden of wat?

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 13:44 schreef GeelSuperKuiken het volgende:

[..]

hmm ja oke, maar wat ovor indruk heb je nu bij haar?
zijn jullie vrienden of wat?

Eerlijk gezegd heb ik geen enkel idee, we zijn met knallende ruzie uit elkaar gegaan. Het laatste wat ik van haar gehoord heb is: "Ik denk dat we allebei spijt hebben van de dingen die we gedaan hebben. Ik hoop dat we ooit nog normaal tegen elkaar kunnen doen." Ik heb daarna nog 1 mail gestuurd maar niets meer gehoord.

Dus we zijn geen vrienden, zelfs niet eens kennissen...

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 13:43 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Waarom niet? Hoe zij het ziet is haar probleem, uit beleefdheid een bedankje sturen naar haar ouders is alleen maar hoffelijk.

Ja, maar als ze mijn moeder nu een kaartje zou sturen, zou ik denken: Ik ben aan het afsluiten, bemoei je er niet mee!! Dat is het probleem, ik zou niet willen dat zij dat naar mijn ma zou doen, dus waarom ik wel naar haar ouders?

Mijn ex heeft destijds ook een heel lief kaartje naar mijn ouders gestuurd.
Dat kwam op mij gewoon over als iets waar ik totaal buiten stond.

Zij bedankte mijn ouders voor de gastvrijheid, en de leuke tijden hier. Dat werd door iedereen hiet als iets heel moois gezien, en ook ik vind het echt klasse van haar. Het stond naar mijn idee compleet buiten mijn verwerkingsproces, het was immers geen bericht naar mij, maar naar mijn ouders en zusjes.

Ik hoopte nog een tijdje dat het goed zou komen, dus heb ik de eerste weken geen kaartje gestuurd. Inmiddels is het daar natuurlijk te laat voor, maar ik voel me nog wel eens schuldig dat ik haar ouders nooit heb bedankt voor al die nachten die ik daar geslapen heb/alle keren dat ik daar heb gegeten en gedaan...

Ik heb mijn ex gevraagd om hen te bedanken. Dat heeft hij naar mijn weten ook gedaan. En andersom ook. Mijn ouders stelden het erg op prijs. Ik denk dat het inderdaad iets is dat tussen mij en zijn ouders,en hem en mijn ouders is. Ik zou het ook niet erg vinden als mijn ouders hem een kaartje zouden sturen o.i.d.

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 13:58 schreef Bartinhoo het volgende:
Mijn ex heeft destijds ook een heel lief kaartje naar mijn ouders gestuurd.
Dat kwam op mij gewoon over als iets waar ik totaal buiten stond.

Zij bedankte mijn ouders voor de gastvrijheid, en de leuke tijden hier. Dat werd door iedereen hiet als iets heel moois gezien, en ook ik vind het echt klasse van haar. Het stond naar mijn idee compleet buiten mijn verwerkingsproces, het was immers geen bericht naar mij, maar naar mijn ouders en zusjes.

Ik hoopte nog een tijdje dat het goed zou komen, dus heb ik de eerste weken geen kaartje gestuurd. Inmiddels is het daar natuurlijk te laat voor, maar ik voel me nog wel eens schuldig dat ik haar ouders nooit heb bedankt voor al die nachten die ik daar geslapen heb/alle keren dat ik daar heb gegeten en gedaan...

Jammer dan! Het is gebeurt klaar leg je er bij neer. Er is geen tijd om je daar schuldig over te gaan te voelen.
Het is over je was een klootzak ja! Maar je hebt er van geleerd en die les neem je mee naar de volgende!

Ik heb er tot nu toe eigenlijk totaal niet meer over nagedacht, maar eigenlijk is het best wel schofterig dat ik nooit meer iets van me heb laten horen tegen haar ouders inderdaad Maargoed, dat is een gedane zaak...

Best klote trouwens om een vriendin te hebben die haar gevoelens niet op tafel kan leggen/niet kan overleggen...
Moest altijd alles uit haar trekken, en vaak gaf ze pas na 5 x vragen aan hoe ze echt over iets dacht...

Helaas is het zo ook met haar gevoel voor mij gegaan... Na onze zoveelste ruzie afgelopen april, waarbij ze weer in huilen uitbarstte, vroeg ik haar eens of ze het wel ECHT zo leuk vond om met mij te zijn. Ik was naar mijn idee nog helemaal niet zo leuk naar haar, en zij gaf veel meer liefde aan mij dan andersom...

Maar ze vond het wel fijn om bij me te zijn, ze hield echt van me, ze kon niet zonder me etc etc. Hoe slecht het ook is, ik dacht tja ik hou heus wel van dit meisje, en als ze onze relatie goed vindt ookal zet ik me minimaal in dan vind ik het prima. Zodoende ook nooit serieus doorgehad dat ik echt meer mijn best moest gaan doen om haar te behouden. Als ze nou maar 1 keer had gezegd : Bart, op deze manier wil ik niet met je door, er moet echt iets veranderen. Dan had ik denk ik heus wel ingezien dat mijn gedrag niet door de beugel kon. Maar door haar onvoorwaardelijke liefde/lieve woordjes dacht ik dat mijn gedrag goedgekeurd werd, en dat het zo erg allemaal niet was...

Dan komt het natuurlijk wel kut aan als het dan daadwerkelijk uitgaat, en dat ze pas na dit moment aangeeft wat ze echt van de relatie vond, hoe ze er echt over dacht.... Ik snap gewoon niet waarom je zoiets niet tijdens de relatie durft te bespreken. Dan ben je in mijn ogen gewoon niet bereid er serieus voor te vechten...

Nee ze was er dan ook niet bereid voor om te vechten guess. Kom op man. Het is over en uit nu pas realiseer ik me ook waar heb ik om zitten janken en doen om niks! En diep van binnen wist je blijkbaar ook wel dat zij niet de ware was dus. En als ze je zo een hufter vond had ze dat ook gewoon moeten zeggen en niet die achteraf praatjes. Het is over en uit vrienden zit er toch waarschijnlijk nog lang niet in.
En ze heeft het gezellig genoeg zonder jou. Dus ja..

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 14:04 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik heb mijn ex gevraagd om hen te bedanken. Dat heeft hij naar mijn weten ook gedaan. En andersom ook. Mijn ouders stelden het erg op prijs. Ik denk dat het inderdaad iets is dat tussen mij en zijn ouders,en hem en mijn ouders is. Ik zou het ook niet erg vinden als mijn ouders hem een kaartje zouden sturen o.i.d.

Na een hoe lange periode heb je dat kaartje verstuurd? Ik heb het idee dat het nog te vers is namelijk.

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 14:28 schreef Freek1001 het volgende:

[..]

Na een hoe lange periode heb je dat kaartje verstuurd? Ik heb het idee dat het nog te vers is namelijk.

Ik heb geen kaartje gestuurd, ik heb hem gevraagd om zijn ouders namens mij te bedanken en dat heeft hij gedaan. Dat heb ik de volgende dag gevraagd, en andersom ook.

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 14:29 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik heb geen kaartje gestuurd, ik heb hem gevraagd om zijn ouders namens mij te bedanken en dat heeft hij gedaan. Dat heb ik de volgende dag gevraagd, en andersom ook.

Die ouders hadden de zaterdag erop een groot feest georganiseerd. Toen heb ik ze nog wel een berichtje gestuurd dat ik het jammer vond dat het zo gelopen is, maar dat ik hoop dat ze mooi weer hebben en een fijne dag hebben.

Maar kaartje is toch persoonlijker en wil ze toch echt bedanken, maar denk dat ik er toch nog even mee wacht...

Pff, heb net een gesprek via msn gehad met mijn ex. Heb hem nog eens gevraagd hoe hij bepaalde dingen zag om voor mezelf wat inzicht te krijgen. Met name over de periode dat het misging. Ik vroeg of het voor hem ook een bewust proces is geweest. En ook of hij destijds er iets mee kon als ik aangaf iets te missen. Deels wist hij geen antwoord erop, maar hij vertelde wel dat hij er soms wel en soms niet iets mee kon. Zegt me dat ik in elk geval duidelijk ben geweest daarin, en niet gefaald heb in het aangeven van mijn grenzen.

Toen op het einde zei hij iets over uit elkaar gegroeid zijn. En nu baal ik en ben ik helemaal weer verdrietig. Ik vind helemaal niet dat we zo uit elkaar gegroeid waren, niet in het opzicht zoals je t vaak ziet. Ik denk dat we nog steeds veel dezelfde interesses hadden, en sommige dingen deden we apart. Dat was prima. Van mij uit is het uitgegaan omdat hij zich helemaal had afgesloten, me niet meer toeliet en hij af en toe gewoon heel lomp was. Ik denk dat als hij gewoon wat meer aandacht en energie erin had gestoken we nog steeds een gave relatie hadden gehad.

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 14:52 schreef Freek1001 het volgende:

[..]

Die ouders hadden de zaterdag erop een groot feest georganiseerd. Toen heb ik ze nog wel een berichtje gestuurd dat ik het jammer vond dat het zo gelopen is, maar dat ik hoop dat ze mooi weer hebben en een fijne dag hebben.

Maar kaartje is toch persoonlijker en wil ze toch echt bedanken, maar denk dat ik er toch nog even mee wacht...

Ik heb zelf nadat ik mijn ex vroeg om die boodschap over te brengen niets meer gehoord, ook niet van mijn exschoonbroertje en zijn vriendin. Maar ik vind dat ook geen mensen om zoiets te doen. Ze zijn erg op zichzelf gericht en ik denk niet dat het in ze op zou komen om op zo'n manier gedag te zeggen.

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 13:47 schreef Freek1001 het volgende:

[..]

Eerlijk gezegd heb ik geen enkel idee, we zijn met knallende ruzie uit elkaar gegaan. Het laatste wat ik van haar gehoord heb is: "Ik denk dat we allebei spijt hebben van de dingen die we gedaan hebben. Ik hoop dat we ooit nog normaal tegen elkaar kunnen doen." Ik heb daarna nog 1 mail gestuurd maar niets meer gehoord.

Dus we zijn geen vrienden, zelfs niet eens kennissen...

Same here.

Had het graag anders gezien, maar er zijn van beide kanten dingen gebeurd en gezegd die je niet zo één twee drie oplost en een plekje geeft. Daar moet wat tijd overheen gaan. Maar ach, ik mis haar niet meer ofzo, dus we zien wel hoe het loopt. Wie weet spreek ik haar ooit nog, maar als dat niet het geval is dan kan ik daar ook mee leven.

quote:

Op donderdag 16 september 2010 22:48 schreef Stefka het volgende:
Wees welkom ex! Natuurlijk ben je hier welkom, spui gerust je verhaal als je daar behoefte aan hebt. Andermans drama is ook boeiend
[..]

Hmm, en bedankt, nu maak ik me weer meer zorgen Ik zou mijn geloofwaardigheid onderuit halen als ik nu opeens weer vriendelijk tegen haar zou doen, dus dat gaat niet. Nu moet zij gewoon ook door de zure appel heen bijten dat het écht niet meer goed gaat komen. Ze heeft al heel lang bij een psycholoog gelopen, loopt nu therapiesessies en ze heeft binnenkort ook een intakegesprek voor de dagbehandeling bij de GGZ, dus qua professionele hulp wordt er wel genoeg gedaan. Het is gewoon niet meer aan mij om dit nu op te lossen.

Inderdaad, het is niet aan ons om die problemen op te lossen. Ik ben nog een keer heel boos geworden op hem omdat hij met zelfmoord dreigde. Dat doe je gewoon niet.. emotionele chantage is dat.

Voor de rest weet ik dat ik dit allemaal nog lang niet heb verwerkt. Het zal me nog een hele tijd steken als ik iets over mijn ex hoor. Maar, vandaag had ik het weer zo gezellig met die ene leuke jongen..
Ik begin echt iets voor hem te voelen maar ik wil ook weer niks overhaasten. Dat ging de vorige keer ook fout. Maar hij is echt zo leuk

Mja, beter om niets te beginnen als je nog met je hoofd bij je ex zit.

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 14:53 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

Toen op het einde zei hij iets over uit elkaar gegroeid zijn. En nu baal ik en ben ik helemaal weer verdrietig. Ik vind helemaal niet dat we zo uit elkaar gegroeid waren, niet in het opzicht zoals je t vaak ziet. Ik denk dat we nog steeds veel dezelfde interesses hadden, en sommige dingen deden we apart. Dat was prima. Van mij uit is het uitgegaan omdat hij zich helemaal had afgesloten, me niet meer toeliet en hij af en toe gewoon heel lomp was. Ik denk dat als hij gewoon wat meer aandacht en energie erin had gestoken we nog steeds een gave relatie hadden gehad.

Volgens mij hebben meerdere mannen daar last van... Ik althans wel... Hoe langer de relatie duurde, hoe meer ik van haar ging houden en banger was om haar kwijt te raken, vanuit die angst handelend ging ik afstand bewaren... Natuurlijk is mijn angst hierdoor werkelijkheid geworden en ben ik haar kwijtgeraakt...

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 15:25 schreef goofy_goober het volgende:
Mja, beter om niets te beginnen als je nog met je hoofd bij je ex zit.

Ja, ik weet het niet.. het is niet zozeer dat ik nog veel aan mijn ex denk of hem vaak mis. Ik blijf het alleen zo klote vinden wat ie heeft geflikt en hoe alles is gelopen. Heb jij dat ook niet dan? Dat je nog baalt van wat er is gebeurd.. dat heeft je toch wel gekwetst. Het is ook zo dat ik hem niet echt mis, maar iemand om me heen denk ik. Maar goed, dan lijkt het er weer op dat ik niet alleen kan zijn

Ik zie wel hoe het loopt, misschien heb ik een keertje geluk

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 15:34 schreef melanie_x het volgende:

Ja, ik weet het niet.. het is niet zozeer dat ik nog veel aan mijn ex denk of hem vaak mis. Ik blijf het alleen zo klote vinden wat ie heeft geflikt en hoe alles is gelopen. Heb jij dat ook niet dan? Dat je nog baalt van wat er is gebeurd.. dat heeft je toch wel gekwetst.

Jawel, maar ik ben er niet meer zo mee bezig. Ik ben er een tijdje heel erg mee bezig geweest, tot aan het stalkerige toe (om welke reden dan ook contact blijven zoeken), maar gebeurd is gebeurd en ik kan er weinig meer aan veranderen. Het is zonde om er nog langer stil bij te blijven staan. De fouten die ik bij haar heb gemaakt maak ik in ieder geval niet meer bij mijn volgende relatie. We hebben allebei fouten gemaakt en dat is kut en zo, maar het doet me niet meer zoveel. Het is verleden tijd. Zij is verleden tijd.

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 15:28 schreef Freek1001 het volgende:

[..]

Volgens mij hebben meerdere mannen daar last van... Ik althans wel... Hoe langer de relatie duurde, hoe meer ik van haar ging houden en banger was om haar kwijt te raken, vanuit die angst handelend ging ik afstand bewaren... Natuurlijk is mijn angst hierdoor werkelijkheid geworden en ben ik haar kwijtgeraakt...

Dat zou kunnen, ik weet het echt niet. En hijzelf weet het ook niet zegt hij. Ik weet niet waarom.
Ik voel me nu gewoon zo kut dat ik vanaf vorig jaar september hem de ruimte en tijd heb gegeven om zijn werkstuk af te maken, gelovend dat hij daarna weer vol voor de relatie zou gaan maar zich die hele afspraak niet kan herinneren. En dat ik daarna gewoon haast ziek was van verdriet en teleurstelling omdat ik zoveel verwachtingen had. Ik voelde me zo enorm afgewezen. En nu nog steeds.

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 15:42 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Jawel, maar ik ben er niet meer zo mee bezig. Ik ben er een tijdje heel erg mee bezig geweest, tot aan het stalkerige toe (om welke reden dan ook contact blijven zoeken), maar gebeurd is gebeurd en ik kan er weinig meer aan veranderen. Het is zonde om er nog langer stil bij te blijven staan. De fouten die ik bij haar heb gemaakt maak ik in ieder geval niet meer bij mijn volgende relatie. We hebben allebei fouten gemaakt en dat is kut en zo, maar het doet me niet meer zoveel. Het is verleden tijd. Zij is verleden tijd.

Fijn om te horen
Ik heb altijd al gehad dat ik me teveel druk maak om bepaalde dingen, slechte eigenschap.
Dacht ergens te lezen dat je binnenkort een date hebt (correct me if i'm wrong).
Heb je er al zin in?

Ik heb net mijn ex een mailtje gestuurd. Het is misschien stom, weet ik niet.

Maar ik wilde dat hij begrijpt dat ik nu nog zo verdrietig ben omdat ik een jaar op hem gewacht heb en het heel veel verdriet heeft gedaan toen hij vervolgens de afspraak niet meer wist. En dat ik niet het idee had dat we uit elkaar waren gegroeid maar dat hij nadat hij klaar was niet meer tijd en energie in de relatie is gaan stoppen. Dat ik het er nu moeilijker mee heb als hij gewoon omdat hij niet een jaar op mij heeft hoeven wachten en niet de teleurstelling had dat het allemaal voor niks is geweest en ook niet begrijp waarom hij niet over de brug gekomen is.

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 15:46 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Dat zou kunnen, ik weet het echt niet. En hijzelf weet het ook niet zegt hij. Ik weet niet waarom.
Ik voel me nu gewoon zo kut dat ik vanaf vorig jaar september hem de ruimte en tijd heb gegeven om zijn werkstuk af te maken, gelovend dat hij daarna weer vol voor de relatie zou gaan maar zich die hele afspraak niet kan herinneren. En dat ik daarna gewoon haast ziek was van verdriet en teleurstelling omdat ik zoveel verwachtingen had. Ik voelde me zo enorm afgewezen. En nu nog steeds.

Hmm, dat klinkt meer alsof hij je aan het lijntje heeft gehouden voor tijdens zijn studie en daarna naar iets definitiefs op zoek is gegaan. Dat is gewoon egoïstisch en asociaal... En wat betreft dat ziek zijn, als je echt van iemand houdt tijdens een relatie en het gaat over om wat voor reden dan ook, dan ben je er altijd ziek van... Als het je niks doet stelde de relatie ook niets voor.

Het klinkt afgezaagd maar probeer eraan te denken wat er nog meer rond huppelt op deze wereld en dat er mensen zijn die je geen jaar lang aan het lijntje houden of wat dan ook!