Er is een bepaalde ondergrens wat betreft het gelukkig dan wel ongelukkig zijn. Mensen die onder deze grens zitten (dan spreek je vaak over bepaalde mensen uit derde wereldlanden) zijn structureel minder gelukkig, omdat ze continu gekweld worden door blokkades in primaire levensbehoeften zoals het ontbreken van drinkwater en voedsel of het hebben van ziektes. Echter, deze ondergrens ligt erg laag en gaat zeker niet over economische ongelijkheid w.b. salaris ed, maar puur en alleen om onze primaire levensbehoeften. Deze groep mensen heeft dus structureel minder geluk.
Voor alles en iedereen die daarboven zit (van mensen die 1000 euro per jaar verdienen tot mensen die 1000000 per jaar verdienen) is een stijging van geluk in absolute zin onmogelijk. Een nieuwe auto of televisie maakt een mens niet meer gelukkig. Echter, we krijgen het gevoel er gelukkiger van te worden, omdat geluk relatief is. Wij meten ons geluk door ons continu te vergelijken met anderen. Ga bij jezelf maar eens te rade als je je afvraagt hoe gelukkig je nu bent, je zal altijd je geluk op een bepaalde manier proberen te bevestigen door te kijken naar mensen die ziek zijn, werkloos, vriendenloos of misschien wel gewoon arm. Ons streven naar geluk is daarom puur en alleen gebaseerd op het verkrijgen van datgeen waarvan je denkt dat je ten opzichte van je omgeving in kan stijgen. Dit kan ofwel door iets te verkrijgen (of te verstevigen) wat je omgeving niet heeft (bijv. door het nieuwste van het nieuwste mobieltje te kopen en daarmee een stapje verder te zijn). Het kan ook zijn dat je omgeving juist iets heeft wat jij niet hebt en dat jij je daaraan probeeert te conformeren. In het eerste geval haal je je geluk uit het hebben van iets wat je omgeving niet heeft, in het tweede geval neem je je ongeluk weg door op de hoogte op de ladder te komen die je wenst. Het is dus continu je eigen geluk vergelijken met anderen.
Wat we hierbij echter vergeten is dat we in absolute zin hier niets mee opschieten. Wat vergeten wordt is namelijk dat op het moment dat ik mij aansluit bij de persoon die die nieuwe telefoon heeft gekocht en er velen zijn die mij volgen, die persoon als 'trendsetter' zijn geluk heeft moeten inleveren. Hij was in eerste instantie gelukkig doordat hij in vergelijking met anderen een stapje verder was, maar als hij merkt dat hij weer op hetzelfde niveau is, ebt zijn geluk weg en probeert hij dit lege gevoel te compenseren door weer op zoek te gaan naar de vernieuwing. Als we het van de onderkant bekijken zien we hetzelfde effect: iemand moet continu zich inspannen (waarschijnlijk door veel geld neer te tellen) om op hetzelfde niveau als de rest te komen. Op die manier is zijn ongeluk heel even weggenomen, maar begint de race continu opnieuw.
Voor degene die heeft mee zitten rekenen; we zien dus dat er continu geplust en gemint wordt, maar dat de balans uiteindelijk 0 is. Zie hier mijn redenering: we ontlenen het gevoel van geluk aan onze continue vergelijking met anderen, en beseffen hierdoor niet dat we in absolute zin qua geluk niet meer vooruit gaan.
Kortom, we zouden er ook voor kunnen kiezen (al is dat in een maatschappij als de onze onmogelijk) om allemaal niet die nieuwe technologieën te nemen, en niet telkens maar net iets meer te willen verdienen, want op die manier zouden we (althans, volgens mij) in geluk er niets op inleveren.
Daarom is de drang naar economische groei ook maar een illusie, want zijn we nu echt veel gelukkiger geworden door de jaren heen? Dit is helaas een vraag die onbeantwood blijft, omdat geluk simpelweg niet meetbaar is. Maar ik ben er wel van overtuigd dat het antwoord op deze vraag een NEE is. Ik ben er dan ook van overtuigd dat we ons nutteloos inspannen door telkens maar te streven naar het meer en meer. We doen onszelf hier onnodig pijn mee, en halen ons bovendien negatieve gevolgen op de hals die ons misschien wel in een later stadium onze primaire levensbehoeften gaan kosten, en dus ook ons geluk in absolute zin (Denk aan klimaatrampen).
Dan ben ik nog 1 belangrijke dimensie vergeten die zich hieraan ontrekt en die wel geluksbepalend is: liefde en vriendschap. Het is niet mijn bedoeling om hier het alom bekende 'All you need is love'-verhaal te gaan ophangen, maar liefde en vriendschap zijn geluksbepalende factoren die we niet meten door ons te vergelijken met anderen, maar door het gewoon te ervaren en te voelen. Dat is ook de reden waarom ik geloof dat bepaalde mensen in Afrika gelukkiger zijn dan Westerlingen; door hun sterke familiebanden ervaren zij veel meer liefde dan sommige mensen hier in Nederland. Indien dit type mens (en dat hoeft heus niet zo zwart wit te zijn als Afrika/Europa, maar het is nu eenmaal zo dat er daar stammen zijn die van oorsprong de sterkste familiebanden hebben) ook goed in de primaire levensbehoeften wordt voorzien, kan dit de 'gelukkigste' mens te wereld zijn.
Wat vinden jullie hiervan? Ben erg benieuwd
PS: mijn excuses voor de mannelijke vertelling in dit verhaal. Het leek me zo vermoeiend om continu hij/zij neer te zetten
quote:Pech ook ?
quote:nee, dat is alleen voor de zwakzinnigen
quote:heb je het nu over geluk of gelukkig zijn? dat is iets totaal anders toch?Op dinsdag 14 september 2010 12:52 schreef keste010 het volgende:
Heb net even met veel aandacht het Zijn domme mensen gelukkiger dan slimme mensen?-topic gelezen, en ik was eigenlijk wel erg geboeid door de discussie die daar plaatsvindt. Vraag blijft echter telkens weer wat geluk nou is en hoe het meetbaar is. Ik wilde daarom de volgende stelling opwerpen. Ik ben er nog niet 100% van overtuigd, maar begin de laatste tijd wel steeds meer hier in te geloven als het om geluk gaat:
Er is een bepaalde ondergrens wat betreft het gelukkig dan wel ongelukkig zijn. Mensen die onder deze grens zitten (dan spreek je vaak over bepaalde mensen uit derde wereldlanden) zijn structureel minder gelukkig, omdat ze continu gekweld worden door blokkades in primaire levensbehoeften zoals het ontbreken van drinkwater en voedsel of het hebben van ziektes. Echter, deze ondergrens ligt erg laag en gaat zeker niet over economische ongelijkheid w.b. salaris ed, maar puur en alleen om onze primaire levensbehoeften. Deze groep mensen heeft dus structureel minder geluk.
quote:Dat lijkt me niet... De dingen waar ik gelukkig van word hebben niets met een ander te maken maar dat zijn dingen als naar huis fietsen terwijl net de zon door breekt met een leuk liedje op de radio of zoVoor alles en iedereen die daarboven zit (van mensen die 1000 euro per jaar verdienen tot mensen die 1000000 per jaar verdienen) is een stijging van geluk in absolute zin onmogelijk. Een nieuwe auto of televisie maakt een mens niet meer gelukkig. Echter, we krijgen het gevoel er gelukkiger van te worden, omdat geluk relatief is. Wij meten ons geluk door ons continu te vergelijken met anderen. Ga bij jezelf maar eens te rade als je je afvraagt hoe gelukkig je nu bent, je zal altijd je geluk op een bepaalde manier proberen te bevestigen door te kijken naar mensen die ziek zijn, werkloos, vriendenloos of misschien wel gewoon arm. Ons streven naar geluk is daarom puur en alleen gebaseerd op het verkrijgen van datgeen waarvan je denkt dat je ten opzichte van je omgeving in kan stijgen. Dit kan ofwel door iets te verkrijgen (of te verstevigen) wat je omgeving niet heeft (bijv. door het nieuwste van het nieuwste mobieltje te kopen en daarmee een stapje verder te zijn). Het kan ook zijn dat je omgeving juist iets heeft wat jij niet hebt en dat jij je daaraan probeeert te conformeren. In het eerste geval haal je je geluk uit het hebben van iets wat je omgeving niet heeft, in het tweede geval neem je je ongeluk weg door op de hoogte op de ladder te komen die je wenst. Het is dus continu je eigen geluk vergelijken met anderen.
over dat economische groei stuk en zo heb ik dus niks zinnigs te zeggen omdat naar mijn mening gelukkig zijn daar helemaal niets mee te maken heeft
Daarna kom je weer terug op de mensen in derde wereld landen en ik geloof dat er ooit onderzoeken zijn gedaan waarbij zij juist zichzelf gelukkiger prijzen dan mensen in westerse landen
(ze moesten een cijfer geven en kwamen gemiddeld veel hoger uit dan westerse mensen... ik gok misschien omdat zij vanuit een meer basic gevoelsleven oordelen? en daarmee bedoel ik dat zij zich gelukkig prijzen als ze nog leven, hun geliefde nog leven en ze lekker hebben gegeten die dag en dat westerse mensen daar al niet meer gelukkig van worden omdat het zo van zelfsprekend is dat we leven en genoeg gegeten hebben vandaag. Als je snapt wat ik bedoel)
quote:Dus als jij buiten je schuld gehandicapt wordt gereden door een auto ben jij de zwakzinnige?Op dinsdag 14 september 2010 13:05 schreef wise het volgende:
[..]
nee, dat is alleen voor de zwakzinnigen
vergeet idd niet dat iemand die ziek is maar wel genoeg vrienden/familie/liefde om zich heen heeft erg gelukkig kan zijn
Dat heb ik zelf ook ervaren je bedoeld dat alleen liefde en vriendschap zijn factoren waarbij geluk niet afhankelijk is van de rijkdom van mensen om je heen. Dat is volgensmij deels waar, maar dit geldt alleen voor een bepaalde groep mensen die altijd meer willen hebben dan anderen. Mensen die hier zich niks van aantrekken kunnen ook gelukkig zijn met minder dan een ander. Het is dus ook afhankelijk van de persoon opzich
quote:Ik heb het in ieder geval niet over die leuke liedjes op de radio die jij noemt. Het gaat niet om de dingen die je gelukkig laten voelen op het moment, maar om jou structurele geluk. De dingen waarvan jij, als je gevraagd zou zijn waarom je gelukkig bent, antwoord op zou geven (vaak de standaard antwoorden van goede baan, kinderen, e.d., maar gelukkig zijn hier nog uitzonderingen opOp dinsdag 14 september 2010 13:09 schreef rhubarbje het volgende:
[..]
heb je het nu over geluk of gelukkig zijn? dat is iets totaal anders toch?
[..]
Dat lijkt me niet... De dingen waar ik gelukkig van word hebben niets met een ander te maken maar dat zijn dingen als naar huis fietsen terwijl net de zon door breekt met een leuk liedje op de radio of zo
over dat economische groei stuk en zo heb ik dus niks zinnigs te zeggen omdat naar mijn mening gelukkig zijn daar helemaal niets mee te maken heeft
Daarna kom je weer terug op de mensen in derde wereld landen en ik geloof dat er ooit onderzoeken zijn gedaan waarbij zij juist zichzelf gelukkiger prijzen dan mensen in westerse landen
(ze moesten een cijfer geven en kwamen gemiddeld veel hoger uit dan westerse mensen... ik gok misschien omdat zij vanuit een meer basic gevoelsleven oordelen? en daarmee bedoel ik dat zij zich gelukkig prijzen als ze nog leven, hun geliefde nog leven en ze lekker hebben gegeten die dag en dat westerse mensen daar al niet meer gelukkig van worden omdat het zo van zelfsprekend is dat we leven en genoeg gegeten hebben vandaag. Als je snapt wat ik bedoel)
)Wat betreft je opmerking over derde wereldlanden: die klopt mijn inziens volledig, zij zouden best wel eens gelukkiger kunnen zijn dan ons. (Pas overigens wederom op met zwart-wit denken he, wat mij betreft zijn die primaire levensbehoeften ook essentieel en die zijn daar bij lange na niet altijd afwezig).
Het punt is alleen dat jij dit weer ontleent aan een onderzoek die geluk heeft getracht te meten. Zelfs al laat je mensen hun eigen geluk beoordelen dan is dit nogal nietszeggend, omdat het altijd een vergelijking met hun referentiekader betreft. Deze is altijd weer verschillend voor elk individu.
Ik ben het dan trouwens wel weer eens met je redenering dat dat komt doordat zij een meer basic gevoelsleven hebben. Klopt het dan dat je wat dat betreft met mij op 1 lijn zit dat het geluk wat Westerlingen meestal nastreven onzinnig is en bij tijd zelfs nadelig zou kunnen zijn?
Oh en DeBassist; ik ben het helemaal eens met wat jij zegt. Ben dan ook altijd blij als ik weer mensen tegenkom die zich niet continu mee laten slepen in dat streven van altijd maar meer willen
Wel jammer dat er kennelijk wel ruim genoeg mensen zijn die er wel in meegaan, zodat het continu in stand gehouden wordt.quote:Ik ook trouwens
quote:Dat is dus precies wat ik niet probeer te zeggen, maar ik denk dat jij ook niet de moeite hebt genomen om het hele stuk te lezenOp dinsdag 14 september 2010 21:39 schreef Jolene22 het volgende:
Tsja. Makkelijk praten dat je van economische welvaart niet gelukkig wordt.
Wat ik probeer te zeggen is dat jij je ongeluk ontleent uit het feit dat je omgeving wel (in de meeste gevallen) van meer dan 1000 euro per maand kan leven, je ontleent je ongeluk niet zozeer uit de situatie zelf (dat zou dus wel het geval zijn bij chronische ziekte of structurele hongersnood). Conclusie is bovendien dat als we onszelf allemaal tot het salarisniveau van bijv. 1000 euro per maand zouden vergelijken, we in totaliteit niet minder gelukkig zouden zijn. Het geluk zou enkel 'opnieuw herverdeeld' worden.
Kortom een beetje nuance in de stelling "geld maakt (niet) gelukkig"
Vind nu net mijn betoog in andere woorden terug
Vooral het stukje over het onderzoek naar de gemene deler van de gelukkigste mensen (wel weer een onderzoek wat geluk heeft getracht te meten
) is: verbondenheid met anderen Is er nog iemand die inhoudelijk op mijn statement wilt reageren? Hoopte eigenlijk wel stiekem op een pittige discussie
"Most people are about as happy as they make up their minds to be." - Abraham Lincoln
Ik ervaar geluk als mijn overbuurman mij een goedemorgen toewenst met een glimlach.
Ik ervaar geluk als de zon doorbreekt op een koude winterse dag.
Ik ervaar geluk als ik met een geliefde ben.
Kan zowel in ons land als in een derdewereldland.
quote:In welke eenheid kan je geluk uitdrukken dan?Vraag blijft echter telkens weer wat geluk nou is en hoe het meetbaar is.
Vandaar ook dat het materialisme echt een ramp is. De mate van gelukkig-zijn wordt daar ook van uit gemeten, omdat het dan vaak steeds beter/sneller/harder moet.
Mensen zouden meer bij zichzelf moeten kijken, niet kijken naar wat ze niet hebben of niet kunnen, maar naar wat ze zelf zijn en kunnen. Met name in de westerse wereld heeft men hier een handje van.
quote:Ik weet niet of deze mens dat zelf ook continu beseft, dat ze structureel minder geluk hebben. Ik denk dat je dit nu zegt vanuit jouw westerse inzichten. Jij ziet hier wat zij daar niet hebben. Maar het gros daar ziet niet wat jij hebt, maar kent alleen zijn eigen referentiekader. Betekent dat dat zij dan minder gelukkig zijn ?Op dinsdag 14 september 2010 12:52 schreef keste010 het volgende:
Er is een bepaalde ondergrens wat betreft het gelukkig dan wel ongelukkig zijn. Mensen die onder deze grens zitten (dan spreek je vaak over bepaalde mensen uit derde wereldlanden) zijn structureel minder gelukkig, omdat ze continu gekweld worden door blokkades in primaire levensbehoeften zoals het ontbreken van drinkwater en voedsel of het hebben van ziektes. Echter, deze ondergrens ligt erg laag en gaat zeker niet over economische ongelijkheid w.b. salaris ed, maar puur en alleen om onze primaire levensbehoeften. Deze groep mensen heeft dus structureel minder geluk.
[ Bericht 0% gewijzigd door Susi op 21-09-2010 23:32:41 ]
quote:Uiteindelijk heeft het ook grotendeels te maken met je instelling, maar ook aan de positie waar je vandaan komt. Ik word altijd behoorlijk blij als mijn stufi wordt gestort, maar dan denk ik niet direct aan mijn huisgenoot die het driedubbele qua loon krijgt.Op dinsdag 14 september 2010 12:52 schreef keste010 het volgende:
Voor alles en iedereen die daarboven zit (van mensen die 1000 euro per jaar verdienen tot mensen die 1000000 per jaar verdienen) is een stijging van geluk in absolute zin onmogelijk. Een nieuwe auto of televisie maakt een mens niet meer gelukkig. Echter, we krijgen het gevoel er gelukkiger van te worden, omdat geluk relatief is. Wij meten ons geluk door ons continu te vergelijken met anderen. Ga bij jezelf maar eens te rade als je je afvraagt hoe gelukkig je nu bent, je zal altijd je geluk op een bepaalde manier proberen te bevestigen door te kijken naar mensen die ziek zijn, werkloos, vriendenloos of misschien wel gewoon arm. Ons streven naar geluk is daarom puur en alleen gebaseerd op het verkrijgen van datgeen waarvan je denkt dat je ten opzichte van je omgeving in kan stijgen. Dit kan ofwel door iets te verkrijgen (of te verstevigen) wat je omgeving niet heeft (bijv. door het nieuwste van het nieuwste mobieltje te kopen en daarmee een stapje verder te zijn). Het kan ook zijn dat je omgeving juist iets heeft wat jij niet hebt en dat jij je daaraan probeeert te conformeren. In het eerste geval haal je je geluk uit het hebben van iets wat je omgeving niet heeft, in het tweede geval neem je je ongeluk weg door op de hoogte op de ladder te komen die je wenst. Het is dus continu je eigen geluk vergelijken met anderen.
Maar een nieuwe auto maakt een mens niet gelukkig nee, dat geloof ik ook. Ik denk dat het voornamelijk is dat mensen dat zichzelf aanpraten, dat ze dat nodig hebben om gelukkig te worden. Maar al hebben ze dat bereikt (een nieuwe auto gekocht), willen ze weer wat anders. En dat werkt heel vermoeiend op den duur.
Gevoelens van van geluk bereik je mijns inzien dus ook niet door te vergelijken met anderen, maar juist door dingen die je overkomen en in je emoties. Sommige mensen kunnen heel gelukkig worden van een verliefdheid of van (lekker idyllisch) naakt zwemmen of naar bloemen kijken.
En door het continu maar zien hoe groener het gras wel niet is bij de buren, raken mensen ongelukkiger en belanden ze bij een psycholoog op de bank. En om het heel zwartwit te brengen, denk ik dat mensen dat mensen in Afrika er gelukkig nog niet aan toe zijn om zo in het leven te staan. Want hoe zwaar zij het ook hebben,wat voor een ratrace zich hier afspeelt, is ook niet goed.
quote:Het probleem is dat veel mensen die ongelukkig zijn of zich zo voelen hier niet heel erg mee geholpen worden. Er is altijd een levensfase waarin het gewoon niet zo gemakkelijk gaat (lees de overige topics in dit subforum maar eens) en wellicht heb je niet heel veel aan een zonnige middag als een geliefde zopas overleden is. Gelukkig zijn impliceert ook dat je tevreden bent met wat je hebt en wat je in het leven bereikt hebt en niet ontevreden met alle dingen die je hebt laten liggen of die je niet zijn gegeven. De kunst is om ondanks alle ellende die je overkomt (kan overkomen) de mooie kanten van het leven te ervaren. Dit is natuurlijk harstikke clisjee, maar het is niet makkelijk. Toch is er een ding dat ik wel geleerd heb: je moet uit je "slachtoffer" rol stappen en de touwtjes van je leven zelf in handen nemen om gelukkiger te worden...Op dinsdag 21 september 2010 22:37 schreef Chang het volgende:
Geluk (van happiness) is niet relatief. Geluk is een houding. Mijn favoriete citaat:
"Most people are about as happy as they make up their minds to be." - Abraham Lincoln
Ik ervaar geluk als mijn overbuurman mij een goedemorgen toewenst met een glimlach.
Ik ervaar geluk als de zon doorbreekt op een koude winterse dag.
Ik ervaar geluk als ik met een geliefde ben.
Kan zowel in ons land als in een derdewereldland.
[..]
In welke eenheid kan je geluk uitdrukken dan?
quote:In het westen hebben we last van de fundamentele attributie fout.Vandaar ook dat het materialisme echt een ramp is. De mate van gelukkig-zijn wordt daar ook van uit gemeten, omdat het dan vaak steeds beter/sneller/harder moet.
Mensen zouden meer bij zichzelf moeten kijken, niet kijken naar wat ze niet hebben of niet kunnen, maar naar wat ze zelf zijn en kunnen. Met name in de westerse wereld heeft men hier een handje van.
Met de fundamentele attributiefout wordt de neiging bedoeld om gedragingen van anderen te wijten aan de persoonlijkheid of het karakter van die ander. Situationele factoren (factoren die buiten een persoon liggen) worden onderschat, terwijl dispositionele factoren (factoren die binnen een persoon liggen) worden overschat. Dit gebeurt zelfs wanneer er duidelijk zichtbare (saillante) situationele oorzaken voor het gedrag van de ander zijn.
De 'self serving bias' is een ander soort attributiefout: hierbij schrijft een persoon zijn eigen succes toe aan dispositionele (interne) factoren en zijn falen aan situationele (externe) factoren
Kortom we leggen snel de schuld neer bij mensen zelf en niet wat er om hun heen gebeurd. Dat terwijl de mate van geluk toch meer afhangt van wat er om je heen gebeurd ipv in jezelf.
Mensen die vanwege pure armoede gewoon ongelukkig lijken; weeshuizen die ik bezocht hebben waar kinderen gewoon glazig voor zich uit zitten kijken vanwege een gebrek aan liefde, aandacht en elke vorm van een hulpbron die hun gelukkig zou kunnen maken. Tegelijkertijd kinderen op straat die gelukkig worden van een spelletje voetballen. Dit is niet rationeel te meten, maar ik kan me toch niet voorstellen dat wij echt een moment dat we onze dure auto of TV keken als de mooiste momenten in ons leven kunnen beschouwen, terwijl momenten van vriendschap en samen zijn daar wel onder kunnen vallen.
Wat me ook heel erg opviel was dat mensen daar rustig met oude kleren of 2ehands telefoons en TV's kunnen rondlopen, en er soms zelfs nog trots op kunnen zijn. Wat verklaart dit? Volgens mij gewoonweg het feit dat niemand om hen heen het beter heeft, en ze dus geen angst hoeven te hebben om raar aangekeken te worden. Wat voor druk leggen wij dus hier in de Westerse wereld elkaar wel niet op?!
Ik vond dit zelf wel een interessante discussie, dus ik hoop dat hier iemand op inhaakt
"Geluk zit in kleine dingen."
Belangrijk in mijn betoog is vooral ook het onderscheid tussen gelukkig zijn (lange termijn) en momenten van geluk ervaren. Mijn stuk gaat over het eerste deel.
Het komt er ook op neer, ze weten niet beter. Zoals wij hier in NL worden bestookt door de media, over hoe we het NOG beter kunnen hebben/kopen enz, dat is daar al niet. Wij worden hier steeds vaker geconfronteerd met hoe het alsmaar beter kan. ineens is die beeldbuis TV niet goed meer, eimand maakt dat anderen wijs, en het wordt geloofd als het maar vaak genoeg wordt herhaald. Ze schijnen het zelfs marktwerking of economie te noemen.. Of het haalbaar is lijkt niet uit te maken, ik vind zelfs dat we in Nederland vaak het ongrijpbare najagen, door de 'propaganda' van bv een autoverkoper, een mediamarkt, enzovoorts. Om over de leningen voor dit 'geluk' nog maar te zwijgen.quote:Op maandag 14 maart 2011 21:44 schreef keste010 het volgende:
Tja, om dit topic toch een beetje leven in te blazen; in de tussentijd heb ik een reis naar Ghana gemaakt, en daar werden mijn vermoedens toch alleen maar bevestigd: mensen die over het algemeen zelfs gelukkiger overkwamen dan mensen hier in Nederland.
Mensen die vanwege pure armoede gewoon ongelukkig lijken; weeshuizen die ik bezocht hebben waar kinderen gewoon glazig voor zich uit zitten kijken vanwege een gebrek aan liefde, aandacht en elke vorm van een hulpbron die hun gelukkig zou kunnen maken. Tegelijkertijd kinderen op straat die gelukkig worden van een spelletje voetballen. Dit is niet rationeel te meten, maar ik kan me toch niet voorstellen dat wij echt een moment dat we onze dure auto of TV keken als de mooiste momenten in ons leven kunnen beschouwen, terwijl momenten van vriendschap en samen zijn daar wel onder kunnen vallen.
Wat me ook heel erg opviel was dat mensen daar rustig met oude kleren of 2ehands telefoons en TV's kunnen rondlopen, en er soms zelfs nog trots op kunnen zijn. Wat verklaart dit? Volgens mij gewoonweg het feit dat niemand om hen heen het beter heeft, en ze dus geen angst hoeven te hebben om raar aangekeken te worden. Wat voor druk leggen wij dus hier in de Westerse wereld elkaar wel niet op?!
Ik vond dit zelf wel een interessante discussie, dus ik hoop dat hier iemand op inhaakt
Mensn in Ghana of andere landen die minder 'last' hebben van sociale druk, status en media zijn inderdaad al tevreden met iets tweedehands. Ik wou dat we dat hier ook hadden.. I.p.v elke 2 jaar een nieuwe auto , tv enz. Zij weten wat echt geluk is, en dat dat zeker niet afhangt van materialen.
Het is ook een typisch westerse blik om zo te kijken naar die mensen: "kijk toch eens hoe weinig ze hebben en hoe gelukkig ze toch zijn zeg!" Alsof een Afrikaan naar Nederland komt en zegt: "Kijk toch eens hoe weinig mensen getrouwd zijn en hoe gelukkig ze toch zijn!"
Het IS een gevoel.
Sommige stimuli zijn behoorlijk universeel; nagenoeg iedereen krijgt er een prettig gevoel bij/van. Andere stimuli zijn voor hun werking sterk subjectief, en/of deels cultureel gesteld.
Dit wetende kun je meer inzicht krijgen in welke stimuli nu echt voor je werken, en welke bijdragen aan langdurig geluk en welke bijdragen aan zeer tijdelijk geluk. Dit kan leiden tot een zeer efficiënte manier van voldoende/maximaal gelukkig zijn.
Ik geef de voorkeur aan interne stimuli, omdat die voor mij altijd beschikbaar zijn.
Je stelt het nu ook wel heel simpel; nu doe je net of er gezegd is dat wij ongelukkig zijn en Afrikanen gelukkig. Nee waar Hephaistos een overduidelijk punt heeft is dat wij gelukkiger zouden kunnen zijn (waarschijnlijk gelukkiger dan mensen in ontwikkelingslanden, wat we nu nog niet zijn) als wij elkaar niet die sociale druk opleggen, of er in ieder geval niet in meegaan. Het feit dat het sociaal is betekent ook dat we het kunnen beïnvloeden; media zouden minder met die reclame bezig moeten zijn (ja, dat is onrealistisch inderdaad, maar ik geloof dat er nog wel een moment komt dat we met z'n allen gedag zeggen tegen die gehaaste reclamemaatschappij die het geluk van het hebben van 1 product maar verkort) en ik vind dat je ook via je directe omgeving moet beïnvloeden; ik spreek zelf genoeg met mensen door ze te vragen waarom ze die IPhone nou precies hebben en of het ze echt gelukkig maakt, e.d.quote:
Andere samenlevingen, andere manieren om status te verkrijgen. Dat iemand tevreden is met weinig materiële bezittingen, wil nog niet zeggen dat ie minder last heeft van sociale druk, minder zorgen aan z'n kop heeft of gelukkiger is.
Het is ook een typisch westerse blik om zo te kijken naar die mensen: "kijk toch eens hoe weinig ze hebben en hoe gelukkig ze toch zijn zeg!" Alsof een Afrikaan naar Nederland komt en zegt: "Kijk toch eens hoe weinig mensen getrouwd zijn en hoe gelukkig ze toch zijn!"
Feit is dat wij Westerlingen heel goed zijn in het elkaar geluk ontnemen, terwijl Afrikanen veelal hun geluk ontnomen wordt, of dat ze ervan afgehouden worden...
Dat laatste is ook wel weer erg door een Westerse bril bekeken.quote:
Wat me ook heel erg opviel was dat mensen daar rustig met oude kleren of 2ehands telefoons en TV's kunnen rondlopen, en er soms zelfs nog trots op kunnen zijn. Wat verklaart dit? Volgens mij gewoonweg het feit dat niemand om hen heen het beter heeft, en ze dus geen angst hoeven te hebben om raar aangekeken te worden. Wat voor druk leggen wij dus hier in de Westerse wereld elkaar wel niet op?!
Ik vond dit zelf wel een interessante discussie, dus ik hoop dat hier iemand op inhaakt
Armere mensen leggen elkaar ook druk op. Ik bedoel, als buurman met een 2e hands TV rondloopt, wil jij er ook 1. Enige verschil is dat zij geen 1e hands kunnen betalen, maar wij wel.
Ze zijn niet er eerder tevreden mee (dat zouden wij denken), zij zijn er tevreden mee, omdat dit de eerst mogelijk bereikbare stap op de luxeladder is. Kijk maar naar China, 20 jaar terug terug hadden Chinezen ouwe Russische TV's, nu een deel van de Chinezen welvarender is door de open economie, wil en heeft deze ook een 1e hands Sony.
Kortom, geluk is is inderdaad relatief, maar ook de manier qua geluksinvulling.
Dat heb ik ook nooit gezegd; in principe zijn zij ook gewoon dezelfde soort als wij, namelijk mensen. Ze zullen altijd als er een grotere vis te vangen valt dan de vis die ze in hun bek hebben, er bovenop duiken; human nature Alleen het punt is natuurlijk dat zij inderdaad op economisch gebied een flink aantal jaren op ons achter lopen (met het kleine verschil dat de kwaliteit van producten voor ons die tijd gewoon 1ehands was, en zij toch echt met de gedumpte spullen van ons achterblijven). Het punt is alleen dat dit het ideale vergelijkingsmateriaal is om te concluderen dat die economische ontwikkeling van ons nergens toe heeft geleid, en dat we er niet gelukkiger van zijn geworden. Sterker nog, de houdbaarheidsdatum van producten is tegenwoordig zo kort geworden, dat ik denk dat we veel minder geluk uit ons producten ontlenen dan vroeger.quote:
[..]
Dat laatste is ook wel weer erg door een Westerse bril bekeken.
Armere mensen leggen elkaar ook druk op. Ik bedoel, als buurman met een 2e hands TV rondloopt, wil jij er ook 1. Enige verschil is dat zij geen 1e hands kunnen betalen, maar wij wel.
Ze zijn niet er eerder tevreden mee (dat zouden wij denken), zij zijn er tevreden mee, omdat dit de eerst mogelijk bereikbare stap op de luxeladder is. Kijk maar naar China, 20 jaar terug terug hadden Chinezen ouwe Russische TV's, nu een deel van de Chinezen welvarender is door de open economie, wil en heeft deze ook een 1e hands Sony.
Kortom, geluk is is inderdaad relatief, maar ook de manier qua geluksinvulling.
In dat licht kun je je afvragen of de ontwikkeling gunstig is, en of geluk niet dus vanaf een bepaald basisniveau (zie mijn OP voor de ondergrens) relatief is.
Hmm jij stelt het wel heel zwart-wit.quote:
[..]
Dat heb ik ook nooit gezegd; in principe zijn zij ook gewoon dezelfde soort als wij, namelijk mensen. Ze zullen altijd als er een grotere vis te vangen valt dan de vis die ze in hun bek hebben, er bovenop duiken; human nature Alleen het punt is natuurlijk dat zij inderdaad op economisch gebied een flink aantal jaren op ons achter lopen (met het kleine verschil dat de kwaliteit van producten voor ons die tijd gewoon 1ehands was, en zij toch echt met de gedumpte spullen van ons achterblijven). Het punt is alleen dat dit het ideale vergelijkingsmateriaal is om te concluderen dat die economische ontwikkeling van ons nergens toe heeft geleid, en dat we er niet gelukkiger van zijn geworden. Sterker nog, de houdbaarheidsdatum van producten is tegenwoordig zo kort geworden, dat ik denk dat we veel minder geluk uit ons producten ontlenen dan vroeger.
In dat licht kun je je afvragen of de ontwikkeling gunstig is, en of geluk niet dus vanaf een bepaald basisniveau (zie mijn OP voor de ondergrens) relatief is.
Je primaire behoeften zijn bevredigd, dus basisgeluk. En alles erboven is extra geluk, maar het fundamentele geluk heb je al. En dat erboven zet je hier met materialistische zaken neer.
Iedere huistuinkeukenpsycholoog kent (of hoort te kennen) Dhr Maslow wel met zijn behoeftenpyramide.
Onderaan je primaire behoeften, daarbovenop wat luxere behoeften en aan de top de ultieme luxe.
Als je nu kijkt naar wat er tussen midden Afrika en ons in zit, kom je bij het voormalige Oostblok en tegenwoordige Midden Oosten uit.
Mensen uit Midden Afrika zijn blij met hun gezin, 1 mobiel en net genoeg vreten in huis. Midden Oosten mensen hebben wat meer, aardig huis, voedsel wel genoeg maar dan niet het meest luxe. Echter ze hebben vaak een dictatuur waar ze niet tevreden mee zijn (zie opstanden nu). Mensen uit het voormalig Oostblok hebben wel een democratie, en huis en voldoende voedsel maar nog niet de luxe van het Westen en dat willen ze wel weer halen. Allemaal heel simpel gesteld even.
Kortom het zijn niet alleen materiële maar ook immateriële behoeften. Zaken zoals inspraak (democratie), eventuele corruptie, vrijheid van reizen, vrijheid van partnerkeuze bepaalt ook geluk. En daar hoef je niet meteen voor een welvarender maatschappij te hebben. In sommige maatschappijen hebben mensen niet veel materieel gezien maar zijn wel gelukkig met hun godsdienst, maatschappij en dergelijke.
Wanneer is een mens gelukkig? Wanneer hij/of zij bepaalde doelen die hij/zij stelt kan realiseren. Ik denk dus dat mensen als ze hier steeds meer mogelijkheden voor aangeraakt krijgen wel degelijker gelukkig worden.
Een democratie geeft mensen meer het idee invloed te hebben op zijn omgeving, mobiele telefoons verstevigen sociale banden, internet zorgt dat die verre baan eindelijk bereikbaar is.
Dus ik durf wel degelijk te stellen dat de meeste mensen aan de top van de Pyramide van Maslow ook echt (vaker) gelukkiger zijn.
1 blik richting die beelden van Japan en ik vind mijn problemen ineens belachelijk. En op diezelfde manier zijn er mensen die veel minder hebben dan ik die veel gelukkiger zijn.
Het is inderdaad puur waar je jezelf mee vergelijkt. Iedereen wil ergens bij horen, ontleent zijn identiteit ergens aan.
Alleen vind ik dat het voor alles geldt, dus ook voor vriendschappen en liefde. Ook daar kijk je naar anderen. Als iedereen een partner lijkt te hebben, vind jij het vervelend als je die zelf niet hebt. Terwijl als het 'normaler' zou zijn dat je geen partner hebt, dan zou je het ook minder erg vinden.
Alles is relatief.. geen uitzonderingen.
Juist, maar nu kom je juist bij mijn punt: dingen als vrijheden bij partnerkeuze, vrijheid om te mogen stemmen, etc. Je noemt ze genoeg. Dit zijn hele zwart-wit goederen: je hebt ze of je hebt ze niet. Je kan dus alleen maar jaloezie voelen als je ze niet hebt, daar bestaan geen gradaties in.quote:
[..]
Hmm jij stelt het wel heel zwart-wit.
Je primaire behoeften zijn bevredigd, dus basisgeluk. En alles erboven is extra geluk, maar het fundamentele geluk heb je al. En dat erboven zet je hier met materialistische zaken neer.
Iedere huistuinkeukenpsycholoog kent (of hoort te kennen) Dhr Maslow wel met zijn behoeftenpyramide.
Onderaan je primaire behoeften, daarbovenop wat luxere behoeften en aan de top de ultieme luxe.
Als je nu kijkt naar wat er tussen midden Afrika en ons in zit, kom je bij het voormalige Oostblok en tegenwoordige Midden Oosten uit.
Mensen uit Midden Afrika zijn blij met hun gezin, 1 mobiel en net genoeg vreten in huis. Midden Oosten mensen hebben wat meer, aardig huis, voedsel wel genoeg maar dan niet het meest luxe. Echter ze hebben vaak een dictatuur waar ze niet tevreden mee zijn (zie opstanden nu). Mensen uit het voormalig Oostblok hebben wel een democratie, en huis en voldoende voedsel maar nog niet de luxe van het Westen en dat willen ze wel weer halen. Allemaal heel simpel gesteld even.
Kortom het zijn niet alleen materiële maar ook immateriële behoeften. Zaken zoals inspraak (democratie), eventuele corruptie, vrijheid van reizen, vrijheid van partnerkeuze bepaalt ook geluk. En daar hoef je niet meteen voor een welvarender maatschappij te hebben. In sommige maatschappijen hebben mensen niet veel materieel gezien maar zijn wel gelukkig met hun godsdienst, maatschappij en dergelijke.
Wanneer is een mens gelukkig? Wanneer hij/of zij bepaalde doelen die hij/zij stelt kan realiseren. Ik denk dus dat mensen als ze hier steeds meer mogelijkheden voor aangeraakt krijgen wel degelijker gelukkig worden.
Een democratie geeft mensen meer het idee invloed te hebben op zijn omgeving, mobiele telefoons verstevigen sociale banden, internet zorgt dat die verre baan eindelijk bereikbaar is.
Dus ik durf wel degelijk te stellen dat de meeste mensen aan de top van de Pyramide van Maslow ook echt (vaker) gelukkiger zijn.
Wat mijn punt bij materiële vormen van geluk is, is dat mensen elkaar alleen maar blijven opjutten: het wordt telkens meer, en omdat iedereen telkens meer wilt ontlenen we er niet meer geluk uit. In absolute zin wordt het geluk niet verhoogd, omdat het niet meer gaat om behoeftes vervullen, maar om status: het ontlenen van geluk puur aan het meer hebben dan anderen. Je kan me niet wijsmaken dat iemand gelukkiger wordt van een Iphone dan een gewone telefoon; het is weliswaar handiger, maar alleen in de marge en in zo'n niveau dat het geluk wat je er op lange termijn uithaalt (dus niet een gelukkig moment maar gelukkig zijn!!!) praktisch nihil. Dat is ook de reden waarom de houdbaarheidsdatum van vele producten steeds kleiner wordt; mensen halen er geen geluk meer uit op het moment dat iedereen ze heeft...
Met andere woorden, de grootste boodschap van mijn betoog is: kap met dat economische opfokken van elkaar, niet meer constant technologische innovatie op luxegoederen, die er alleen maar voor zorgen dat we de aandacht afleiden van dingen die we echt belangrijk vinden. Want het is dat constante gejaag, medeveroorzaakt door een enorme reclamemaatschappij, die ervoor zorgt dat we de belangrijke dingen in het leven (idd. dingen als vrijheden, maar ook gewoon de liefde/vriendschap die je kan ervaren) steeds minder gaan waarderen. En hoe je het ook wendt of keert, dit is een kwalijke zaak, die wij Westerlingen onszelf mogen kwalijk nemen...
Waartoe is 't eeuwig scheppen goed, als het schepsel weer in het niet verdwijnen moet?
Klinkt heel makkelijk, maar gaat toch niet gebeuren. Zou jij nu een leven zonder internet etc kunnen indenken?quote:
Met andere woorden, de grootste boodschap van mijn betoog is: kap met dat economische opfokken van elkaar, niet meer constant technologische innovatie op luxegoederen, die er alleen maar voor zorgen dat we de aandacht afleiden van dingen die we echt belangrijk vinden.
Hoger op de ladder komen maakt gelukkiger omdat je jezelf meer uitdaagt en nieuwe ervaringen kan opdoen. Als je daar ook meer geld mee verdient geeft dat geld veel meer mogelijkheden tot het opdoen van verscheidene ervaringen. Zonder dat geld heb je andere ervaringen en dat hoeft inderdaad niet minder gelukkig te maken...
...maar om zoals jij te stellen dat je alles doet voor anderen geeft een impressie van een erg negatief wereldbeeld. Ik ben dan ook verbaasd dat er zo weinig weerstand is jegens je materialistische premisse. Er zullen vast bergen mensen zijn die zo denken, maar nee dank u. Wel eens met je "All you need is love"
Juist in moeilijke periodes kan ik blij zijn met kleine dingetjes, en ook juist door bepaalde ervaringen ben ik mensen en dingen meer gaan waarderen.
Ik kan zowel blij zijn met materialistische dingen maar ook juist met andere dingen.
Ik denk ook dat wij soms verwend zijn, dat we soms uit het oog verliezen waar het echt om draait.
Wij mogen van geluk spreken dat we in een land leven waar we eten op de tafel hebben en een dak boven ons hoofd hebben, in sommige landen is dat niet eens het geval en zijn ze al blij met een korreltje brood.
Ik denk dat het antwoord een JA is. Technische ontwikkeling vloeien voort uit de drang naar economische groei. Deze technische ontwikkelingen hebben het mogelijk gemaakt dat wij gemiddeld slechts 40 uur per week werken, en dan nog vooral 'licht' bureauwerk ook. De rest van de tijd kunnen we aan onszelf besteden, en door veel mensen wordt dit als 'geluk' ervaren. Zijn we door de jaren heen veel gelukkiger geworden? Vergeleken met de mijnwerker van 100 jaar geleden, die op z'n 50e lag te kreperen met stoflongen, mogen we niet klagen denk ik.quote:Daarom is de drang naar economische groei ook maar een illusie, want zijn we nu echt veel gelukkiger geworden door de jaren heen? Dit is helaas een vraag die onbeantwood blijft, omdat geluk simpelweg niet meetbaar is. Maar ik ben er wel van overtuigd dat het antwoord op deze vraag een NEE is.
Nee, met de angst dat het leven nutteloos is.quote:
Maar we leven constant met de angst dat we uiteindelijk toch dood gaan.
Oneens: het punt is namelijk dat je op een onbewoond eiland veel langer met die telefoon zou kunnen doen. In een samenleving als de onze zijn wij er zo op ingesteld dat we mee willen gaan met die continue vernieuwing. Ik weet nog dat mijn vader zijn eerste telefoon ruim 8 jaar gebruikt heeft (die dingen waren ook onverwoestbaarquote:Op dinsdag 22 maart 2011 13:43 schreef Gamer_V het volgende:
Ik word gelukkig van een nieuwe telefoon omdat ik dan een nieuw stukje speelgoed heb waar ik me mee kan vermaken. Op een onbewoond eiland zou ik daar net zo blij van worden als in de samenleving (behalve dat je in de samenleving er blijer van zou worden, omdat je ook nog contacten met vrienden er mee kon onderhouden)
), tegenwoordig zie je dat niet meer. En hoe komt dat? Je ziet mensen om je heen die iets nieuws hebben, en dat prikkelt je toch op een bepaalde manier. In dat opzicht heeft iemand op een onbewoonbaar eiland veel minder druk dan iemand die in een drukke stad ziet waar iedereen op straat met zn Iphone loopt te paroderen en er bovendien van diezelfde Iphone overal billboards hangen. Dit is absoluut niet makkelijk, anders was het allang gebeurd. Maar er zal toch een balletje moeten gaan rollen op een gegeven moment. Je kan er zelf wel iets aan doen door er iets aan te doen. Zelf doe ik veel langer dan de meeste mensen met een telefoon (ik koop er simpelweg pas 1 als mn oude kapot is, en dan neem ik het gehoon van mn telefoon uit het stenen tijdperk voor lief, wetende dat hier toch niet heel veel achter zit) en ik probeer inderdaad ook mn Internetgebruik in te perken sinds ik weet wat voor sociale en fysieke effecten overgebruik daarvan heeft. Je kan inderdaad moeilijk hier op grote schaal iets aan doen, maar daarom hoeven we het nog niet uit de weg te gaan...quote:
[..]
Klinkt heel makkelijk, maar gaat toch niet gebeuren. Zou jij nu een leven zonder internet etc kunnen indenken?
Ja, nu heb je me even op mn woorden te pakken. Wat ik eigenlijk min of meer wilde stellen is; zijn we dankzij ons materialisme nu gelukkiger geworden? Je hebt groot gelijk dat structurele veranderingen als minder werken goed te vertalen zijn naar geluk: je wordt op langer termijn gelukkiger omdat je iedere week weer tijd van werk naar vrije tijd mag verplaatsen. Op diezelfde manier dragen eerder genoemde vrijheden ook bij aan je geluk.quote:
Ik denk dat het antwoord een JA is. Technische ontwikkeling vloeien voort uit de drang naar economische groei. Deze technische ontwikkelingen hebben het mogelijk gemaakt dat wij gemiddeld slechts 40 uur per week werken, en dan nog vooral 'licht' bureauwerk ook. De rest van de tijd kunnen we aan onszelf besteden, en door veel mensen wordt dit als 'geluk' ervaren. Zijn we door de jaren heen veel gelukkiger geworden? Vergeleken met de mijnwerker van 100 jaar geleden, die op z'n 50e lag te kreperen met stoflongen, mogen we niet klagen denk ik.
Wat ik niet geloof is dat pakweg een kind nu blijer is met een Playstation 3 dan een Nintendo 64. Althans; laatstgenoemde houdt nu natuurlijk geen stand meer, maar dat komt doordat tegenwoordig de standaard hoger ligt, je kan er niet meer mee aankomen omdat iedereen al bekend is met iets nieuws. Maar in de tijd van Nintendo 64 was iedereen gelukkig met dat ding, en was er niks beters, dus was je gelukkig als je er een had. Als we nou eens stopten met telkens nieuwe dingen uitvinden, of in ieder geval de termijn tussen deze vernieuwingen groter zouden maken, zouden nieuwe dingen een veel langere houdbaarheidsdatum krijgen. Ik heb namelijk sowieso geen zin om een nieuw product te kopen als ik weet dat over een half jaar versie 2.0 en een halfjaar later weer de Deluxe versie daarvan in de winkel ligt.
Tsja... als je materialisme als de drijfkracht achter economische en technische ontwikkelingen ziet misschien wel. Maar ik denk dat jij doelt op overdaad schaadt?quote:
Wat ik eigenlijk min of meer wilde stellen is; zijn we dankzij ons materialisme nu gelukkiger geworden?
Nee dat niet; het gaat nu niet om teveel, het gaat om het meer willen an sich, er is namelijk niet een bepaalde grens die we overschrijden. Het hele idee van altijd meer willen is gewoon fout, vanaf het moment dat we daarmee begonnen zijn. Kortweg vind ik dat nieuwe dingen kopen omdat je oude spullen versleten (in zijn economische zin, dus als het niet meer goed functioneert) zijn. Dan zorgt het houden van het oude goed structureel steeds meer voor ongeluk. Een nieuw iets kopen voor het hebben van een nieuw goed, dat zorgt misschien op een korte termijn voor een gelukkig moment, op langer termijn echter niet voor geluk. We worden enkel ongelukkig van het niet kopen omdat anderen het wel allemaal kopen. Oftewel: we zijn kuddedieren, en willen blijven meelopen.quote:
[..]
Tsja... als je materialisme als de drijfkracht achter economische en technische ontwikkelingen ziet misschien wel. Maar ik denk dat jij doelt op overdaad schaadt?
Een interessante analyse hiervan heb ik overigens zojuist gezien bij de documentaire Kracht van de Massa, van Labyrint op Nederland 2. Hierin wordt maar weer eens duidelijk hoe erg we elkaar kunnen misleiden (zie bijv. het experiment met de kakkerlakken)
Een paar jaar terug leerde ik bij toeval iemand kennen met autisme en helemaal geen vrienden (en wel behoefte daaraan). Dat lijkt me dus pas een ongelukkig bestaan, een stuk minder prettig dan het alleen een inkomen op het bijstandsniveau.
Nu werk ik wel bijna in voltijd en merk dat ik er gelukkiger op ben geworden. Alleen die vakantie... daar moet ik nog aan werken.
Dat meer willen is meer voor jongeren. Voor hen is alles nieuw.quote:
[..]
Nee dat niet; het gaat nu niet om teveel, het gaat om het meer willen an sich, er is namelijk niet een bepaalde grens die we overschrijden. Het hele idee van altijd meer willen is gewoon fout, vanaf het moment dat we daarmee begonnen zijn. Kortweg vind ik dat nieuwe dingen kopen omdat je oude spullen versleten (in zijn economische zin, dus als het niet meer goed functioneert) zijn. Dan zorgt het houden van het oude goed structureel steeds meer voor ongeluk. Een nieuw iets kopen voor het hebben van een nieuw goed, dat zorgt misschien op een korte termijn voor een gelukkig moment, op langer termijn echter niet voor geluk. We worden enkel ongelukkig van het niet kopen omdat anderen het wel allemaal kopen. Oftewel: we zijn kuddedieren, en willen blijven meelopen.
Een interessante analyse hiervan heb ik overigens zojuist gezien bij de documentaire Kracht van de Massa, van Labyrint op Nederland 2. Hierin wordt maar weer eens duidelijk hoe erg we elkaar kunnen misleiden (zie bijv. het experiment met de kakkerlakken)
Als je 20 bent is Unreal Tournament gaaf. Als je nu 20 bent is Call of Duty Modern Warfare gaaf.
Ik heb dat wel gezien.
Als ouwe lul heb ik de meeste metal bands ook wel gezien. Ik blijf lekker steken in '80 '90 en '00 muziek. Of alles wat daar is afgeleid (laatste CD van Slash bv)/
Ik heb nu en HTC Desire Z. Geinig. Maakt mij niet veel gelukkiger. De oude AMD 2700+ wel. Toen was alles nieuw, en leek alles verandelijk. Zo na je 30ste hoeft dat niet meer zo. Je ziet de grote lijnen je gelooft het wel.
Op je 15e zit je fron tjes te vergelijken van mobiele telefoons, op je 35ste neem je een frontje die er wel leuk uitziet maar die vooral bedoeld is tegen beschadiging. Dat jouw buurman een Khadaffi frontje heeft (
) vind je wel grappig maar je bent niet meer afgunstig.Dat is een wezenlijk verschil
Enfin, het maakt niet dat ik me er minder zorgen om maak
Wel mooi ook dat deze discussie duidelijk overlapt in de gebieden van psychologie en sociologie, en dat beide categorieen dan ook verschillende antwoorden bieden.