Dat kleine monstertje wou al heel vroeg zelf gaan zitten.quote:Op donderdag 16 september 2010 08:44 schreef freecell het volgende:
Lamstraal: das ook wel erg jong om het al zelf te kunnen hoorOok jong om te gaan staan trouwens
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.EDIT: En als ik dan eens niet 2 uur over een post zou doen met allerlei pauzes tussendoor, dan had ik ook alle suggesties voor Rienk kunnen lezen.
Emma is natuurlijk nog veel kleiner, maar ik kan het duidelijk merken wanneer ze een dag niet goed gegeten heeft. Dan wordt ze 's nachts namelijk tussen 4 en 5 wakker voor een fles. Eet ze wel voldoende dan slaapt ze tot een uurtje of 7. Daarmee wil ik dus niet zeggen dat Rienk niet voldoende binnenkrijgt he!
Als je wilt dat Rienk meer eet, zou je dan niet kunnen proberen om hem vaker op een dag kleinere maaltijden te geven? Misschien dat dat nog een beetje helpt?
[ Bericht 14% gewijzigd door Keshet op 16-09-2010 09:38:15 ]A grand adventure has begun.
quote:
Inderdaad! Ik heb hetzelfde. Ook bij Evie heb ik dat heel sterk. Op de wbw-nederland website staat een foto van een pasgeboren ieniemienie Evie en dan kun je je haast niet voorstellen dat ze nu een stevige bijna dreumes is van 72 cm (net zo lang als Niels!)quote:Op donderdag 16 september 2010 09:47 schreef Sorbootje het volgende:
Beterschap voor je meisje! En het ís natuurlijk ook bijzonder hoe ze het doet. Ik kan er, als ik haar zie, gewoon niet bij dat zij dat iniminie-meisje was!
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Vlindur, als Harry zo'n periode heeft, ga ik er even bij zitten en help hem in slaap (zingen, aaien, met zachte dwang op zijn buik houden). Harry heeft soms ook de neiging om zich weer om te draaien en met armen tegen het bed te slaan (om zich wakker te houden?), terwijl ik gewoon zie dat hij moe is. Uiteindelijk valt hij dan altijd wel weer in slaap. In principe haal ik hem nooit uit bed. Maar ik moet zeggen dat Harry (behoudens de 2 voedingen) 's nachts eigenlijk prima slaapt. Overdag gaat de laatste tijd ook vrij aardig...
en natuurlijk moet ik nu tijdens het typen van dit stuk naar boven![]()
Ow en als je niet kan laten huilen, dan moet je het niet doen want dan blijf je niet consequent. En interval belonen is de sterkste bekrachtiger die er is.Schrijf je over mijn zoon?quote:Op donderdag 16 september 2010 09:09 schreef LamstraalASD het volgende:
[..]
Dat kleine monstertje wou al heel vroeg zelf gaan zitten.
Nu kruipt ze ergens heen om zich daar aan op te trekken.
We horen al maanden van het CB dat het niet goed is dat ze zo jong al zelf wilde zitten en staan, maar ik kan haar moeilijk vastbinden.
Meer mensen met een kind wat eigenlijk alleen borstvoeding wil? een paar hapjes normaal eten gaat wel maar veel meer dan een paar hapjes is het niet.
Fles is geen optie (speen trouwens ook niet)
Dus een zwaardere maaltijd voor het slapen wil niet echt lukken.
Iedereen zegt dat het vanzelf wel een keer gaat lukken, dus we blijven iedere dag maar weer hopen dat ze ineens wel goed eten en slapen gaat
Die gaat nu al zelfstandig zitten
En hij wil ook alleen bv. Een paar hapjes pap wil hij wel of groenten/fruit a la Rapley, maar een fruithap (Olvarit/Friso) krijg ik er echt niet in.
Laat staan een ritme in slaapjes/voedingen![]()
Wat bedoel je daarmee? Dat 'controlled crying' averechts werkt?quote:Op donderdag 16 september 2010 10:30 schreef Asyniur het volgende:
En interval belonen is de sterkste bekrachtiger die er is.
Ons meisje is nu bijna 8 maanden en ze besloot ongeveer 4 weken geleden dat het tijd werd om zelf te gaan zitten! Een paar dagen later vond ze het erg nodig om te kruipen en een week ofzo later ging ze staan! De afgelopen week heeft ze ontdekt dat ze ook pasjes kan zetten langs de tafel of in de box. Tsja vroeg?!quote:Op donderdag 16 september 2010 09:09 schreef LamstraalASD het volgende:
[..]
Dat kleine monstertje wou al heel vroeg zelf gaan zitten.
Nu kruipt ze ergens heen om zich daar aan op te trekken.
We horen al maanden van het CB dat het niet goed is dat ze zo jong al zelf wilde zitten en staan, maar ik kan haar moeilijk vastbinden.
Nee, wat ik er mee wil zeggen is als je de ene keer meteen gaat kijken, de andere keer een paar minuten wacht etc (kortom steeds iets anders doet), dat je dan een interval beloning geeft en dat houdt gedrag langer in stand.quote:Op donderdag 16 september 2010 10:33 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Wat bedoel je daarmee? Dat 'controlled crying' averechts werkt?
Ik merk juist dat erbij blijven zitten bij Ivan slecht werkt. Dat wil zeggen, na 1,5 uur valt hij eindelijk in slaap en de dag erop verlangt hij weer hetzelfde. Ik moet vooral niet met hem bezig gaan, want dan gaat zijn gezichtje op lachstand en wordt hij héél wakker. (Hey, leuk! Nu gaat ze nog zingen ook!)
Opschepster!quote:Op donderdag 16 september 2010 10:43 schreef Elmo76 het volgende:
[..]
Ons meisje is nu bijna 8 maanden en ze besloot ongeveer 4 weken geleden dat het tijd werd om zelf te gaan zitten! Een paar dagen later vond ze het erg nodig om te kruipen en een week ofzo later ging ze staan! De afgelopen week heeft ze ontdekt dat ze ook pasjes kan zetten langs de tafel of in de box. Tsja vroeg?!Ze zal er wel aan toe zijn denk ik dan. Ik ga 'r iig niet vastbinden! Morgen op het CB zullen ze er wel wat van zeggen.
Ik heb moeite met dat advies omdat het veronderstelt dat je een opvoedkeuze moet maken en je eraan moet houden. Natuurlijk is het zo dat je je eigen grenzen moet bewaken, dat je keuzes moet maken waar je zelf (emotioneel) achter staat en dat het altijd het beste is om consequent te zijn. Maarja, ik kan me zó goed voorstellen dat je op een bepaald moment radeloos raakt en je dingen gaat proberen die eerder geen optie waren. Flexibel zijn, improviseren en niet te hard voor jezelf zijn, zijn wat mij betreft óók belangrijk.quote:Op donderdag 16 september 2010 10:39 schreef Twinkly het volgende:
Ik ben niet voor laten huilen. Maar inderdaad, als je niet wilt laten huilen kun je het beter ook niet proberen.
Ik vermoed ook wel dat het per kind verschilt. Je vertelt dat Ivan bij de "controlled crying"-methode best snel in slaap valt en het daarna ook "weet". Dan kan ik me voorstellen dat het voor Ivan minder hard aankomt dat hij niet getroost wordt dan voor een kind wat helemaal over zijn toeren raakt.quote:Op donderdag 16 september 2010 10:47 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik heb moeite met dat advies omdat het veronderstelt dat je een opvoedkeuze moet maken en je eraan moet houden. Natuurlijk is het zo dat je je eigen grenzen moet bewaken, dat je keuzes moet maken waar je zelf (emotioneel) achter staat en dat het altijd het beste is om consequent te zijn. Maarja, ik kan me zó goed voorstellen dat je op een bepaald moment radeloos raakt en je dingen gaat proberen die eerder geen optie waren. Flexibel zijn, improviseren en niet te hard voor jezelf zijn, zijn wat mij betreft óók belangrijk.
En tja, wat is het effect van je opvoedkeuze op je kind? Het is lastig om daarachter te komen. Misschien is troosten in het algemeen wel het beste, maar ten koste van wat? Hoe vrolijk ben je overdag als ouder? Hoe groot is de kans op een burn-out waardoor je er vrijwel niet meer voor je kind kunt zijn? En wat doet het met de relatie met je geliefde? Een kind heeft ook behoefte aan ouders die het fijn hebben met elkaar.
Het is gewoon verdomd lastig allemaal. Ik vind het wel héél fijn om hier te lezen over een variëteit aan methodes zodat een ieder eruit kan pikken wat bij haar past. En de kindjes verschillen ook erg van elkaar, dat blijkt wel weer!
Claudia, ik geloof dat Twinkly bedoelt dat als je het consequent kan blijven (een tijd lang) dan kun je het beter laten. Want anders krijg je dus dat je steeds wisselend toch naar je kind gaat en dan creeër je dus dat interval belonen.quote:Op donderdag 16 september 2010 10:47 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik heb moeite met dat advies omdat het veronderstelt dat je een opvoedkeuze moet maken en je eraan moet houden. Natuurlijk is het zo dat je je eigen grenzen moet bewaken, dat je keuzes moet maken waar je zelf (emotioneel) achter staat en dat het altijd het beste is om consequent te zijn. Maarja, ik kan me zó goed voorstellen dat je op een bepaald moment radeloos raakt en je dingen gaat proberen die eerder geen optie waren. Flexibel zijn, improviseren en niet te hard voor jezelf zijn, zijn wat mij betreft óók belangrijk.
En tja, wat is het effect van je opvoedkeuze op je kind? Het is lastig om daarachter te komen. Misschien is troosten in het algemeen wel het beste, maar ten koste van wat? Hoe vrolijk ben je overdag als ouder? Hoe groot is de kans op een burn-out waardoor je er vrijwel niet meer voor je kind kunt zijn? En wat doet het met de relatie met je geliefde? Een kind heeft ook behoefte aan ouders die het fijn hebben met elkaar.
Het is gewoon verdomd lastig allemaal. Ik vind het wel héél fijn om hier te lezen over een variëteit aan methodes zodat een ieder eruit kan pikken wat bij haar past. En de kindjes verschillen ook erg van elkaar, dat blijkt wel weer!
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |