De kunst van het loslaten van je ex #121

quote:

Op vrijdag 10 september 2010 11:26 schreef Freek1001 het volgende:

[..]

Klopt, ze was ook net 10kg afgevallen ....

Alsof ik in de spiegel kijk! Mijn ex begon net voordat het uit ging aan een erg zwaar dieet, en is inmiddels ( 13 weken verder) 25 !! kilo afgevallen. Ze was wel iets aan de zwaardere kant, nu ziet ze er echt goed uit ( begint inmiddels wel een beetje TE dun te worden ) .

Doordat ik mij vaak naar tegen haar heb gedragen, probeer ik mijn schuldgevoel nu een beetje te minderen door hele lieve dingen tegen haar te zeggen om haar zo zelfvertrouwen te geven. Ik doe dit niet om haar terug te krijgen, maar juist om haar zelfvertrouwen te krijgen. Heb de laatste tijd alleen een beetje het idee dat mijn uitspraken haar een beetje naar de bol stijgen en begint ze mij een beetje te behandelen alsof ik haar aanbid.

Veel meisjes kunnen niet goed omgaan met complimenten. Het enige dat helpt is inderdaad haar negeren en niet meer aan hielenlikkerij doen, wat dat betreft ben je sowiezo goed bezig!

quote:

Op vrijdag 10 september 2010 14:03 schreef Bartinhoo het volgende:

[..]

Alsof ik in de spiegel kijk! Mijn ex begon net voordat het uit ging aan een erg zwaar dieet, en is inmiddels ( 13 weken verder) 25 !! kilo afgevallen. Ze was wel iets aan de zwaardere kant, nu ziet ze er echt goed uit ( begint inmiddels wel een beetje TE dun te worden ) .

Doordat ik mij vaak naar tegen haar heb gedragen, probeer ik mijn schuldgevoel nu een beetje te minderen door hele lieve dingen tegen haar te zeggen om haar zo zelfvertrouwen te geven. Ik doe dit niet om haar terug te krijgen, maar juist om haar zelfvertrouwen te krijgen. Heb de laatste tijd alleen een beetje het idee dat mijn uitspraken haar een beetje naar de bol stijgen en begint ze mij een beetje te behandelen alsof ik haar aanbid.

Veel meisjes kunnen niet goed omgaan met complimenten. Het enige dat helpt is inderdaad haar negeren en niet meer aan hielenlikkerij doen, wat dat betreft ben je sowiezo goed bezig!

Tja, steeg een beetje boven haar hoofd uit en was niet meer goed genoeg ofzo denk ik... Maar kost me wel veel pijn en moeite om haar niet even te mailen o.i.d. Maar mijn eigen wil is hopelijk sterker dan mijn gevoel!

En ja, vrouwen moeten doorgaans veel complimenten hebben, dat heb ik wel gemerkt!

quote:

Op vrijdag 10 september 2010 15:23 schreef Freek1001 het volgende:

[..]

Tja, steeg een beetje boven haar hoofd uit en was niet meer goed genoeg ofzo denk ik... Maar kost me wel veel pijn en moeite om haar niet even te mailen o.i.d. Maar mijn eigen wil is hopelijk sterker dan mijn gevoel!

En ja, vrouwen moeten doorgaans veel complimenten hebben, dat heb ik wel gemerkt!

Lijkt me echt een naar gevoel !
Vaak is het zo dat het afvallen van een redelijk groot gewicht heel veel doet met vrouwen. Ze raken ervan in de war, en krijgen juist schommelingen in hun zelfvertrouwen de eerste tijd. Af en toe veel hoger dan vroeger, maar vaak ook met dipjes. Heb dit persoonlijk van mijn ex gehoord. Ga jezelf niet meteen wijs maken dat je niet goed genoeg meer bent, hou inderdaad de eer aan jezelf!

Ik vind het romantiseren van mn ex relatie trouwens nog het meest klote van allemaal... Vorig jaar rond deze tijd begon het allemaal een beetje. Ik moet eerlijk zeggen ( hoe schofterig het ook klinkt ) , dat toen ze naar mij begon te sms' en ik dacht; pff wat moet zij nou weer van me, ik zie haar heel niet staan..
Als ik een berichtje van haar kreeg was ik niet eens nieuwsgierig naar wat erin stond, en ik stuurde ook regelmatig 3/4 dagen geen antwoord, waarna zij telkens weer het initiatief nam om opnieuw te sturen...
Dacht vaak zelfs, was ik maar met dat ene leuke meisje aan het sms' en

Toen ik iets verder met haar ging dacht ik regelmatig ''waar ben ik in godsnaam mee bezig, dit meisje is totaal nix voor mij''. Toch ging ik steeds verder, en het houden van komt in mijn ogen dan vaak vanzelf. Maar de twijfels bleven. Afgelopen jaar was in alle opzichten ( zelfstandig gaan, opleiding, liefde ) een beetje een nutteloos jaar geweest waarin ik totaal geen progressie heb gemaakt...

Toch is het vervelende, dat nu een jaar later de zaken er eigenlijk veel beter voorstaan, terwijl ik afgelopen jaar maar blijf idealiseren. Als ik terug zou kunnen naar vorig jaar 10 september zou ik al mn geld ervoor over hebben. Toch heb ik nu een opleiding die me totaal ligt, ben ik nu aan het sms' en met een meisje waar ik mij echt aangetrokken tot voel, die mij echt aan kan spreken en echt iets met mij doet, en ik behoorlijk knap vind. Verder zit er een kamer aan te komen en ik zie mijn vrienden ook veel vaker dan vorig jaar... Het enige dat ik altijd maar wil, is dat dingen hetzelfde worden. Maar een relatie met een ander meisje zal nooit hetzelfde zijn als met mijn ex, daar moet ik nog even overheen...

Ben benieuwd of ik er ondanks die gedachte al klaar voor ben, of toch niet..

quote:

Op vrijdag 10 september 2010 02:46 schreef Lallend het volgende:

[..]

Oh ok, verkeerd opgevat dus. Maar nee, nu ik er zo over nadenk heb ik nooit echt diepgang gehad met mijn ex. Wel konden we heel goed praten in de eerste 2 jaar, maar in de laatste 2 jaar is dit blijkbaar scheef gaan lopen. Naja ik wil er ook niet meer over nadenken..
Maar blijkbaar zijn jullie wat dat betreft dan gewoon uit elkaar gegroeid of is er een andere oorzaak waarom die zaken niet meer gedeeld werden...

Ik denk het, ik weet niet waarom dit zo gegaan is. Eigenlijk weet ik alleen dat ik altijd mijn best heb gedaan om open en eerlijk tegen mijn ex te zijn en dingen bespreekbaar te maken maar dat hij daar zelf moeite mee had. Waarom hij zich van me heeft afgesloten toen hij met van alles zat weet ik niet. Het is niet alsof ik niet mijn best deed om er voor hem te zijn of naar hem te luisteren.

quote:

Op vrijdag 10 september 2010 10:33 schreef Bartinhoo het volgende:
Misschien is dat mijn ego dat dan weer opspeelt, maar zouden jullie niet juist ''blij'' zijn als het aan jullie lag?

Ja.. lag het maar aan mij. Ik heb me zo vaak zo ontzettend machteloos gevoeld omdat ik niks aan de situatie kon doen. Nog steeds vraag ik me af waarom het allemaal gegaan is zoals het ging. Mijn ex zegt ook dat hij een eikel is geweest. Het is zo verschrikkelijk klote om je machteloos en moedeloos te voelen.

quote:

Op vrijdag 10 september 2010 17:02 schreef melanie_x het volgende:

[..]

Ja.. lag het maar aan mij. Ik heb me zo vaak zo ontzettend machteloos gevoeld omdat ik niks aan de situatie kon doen. Nog steeds vraag ik me af waarom het allemaal gegaan is zoals het ging. Mijn ex zegt ook dat hij een eikel is geweest. Het is zo verschrikkelijk klote om je machteloos en moedeloos te voelen.

Wat een kutgevoel lijkt me dat, sterkte! Heb je ook nooit enige aanwijzing/reden kunnen vinden waarom het uitging?

Je zou het niet zeggen zoveel als ik hier post, maar hier gaat het wel beter de laatste tijd. Ik loop veel hard in het bos waar ik met mijn ex altijd ging wandelen van de winter. Voorheen spookte er allerlei herinneringen door mijn hoofd als ik daar was, maar nu is het niet meer ''ons'' bos, maar gewoon een chille plek om te sporten...
En zo gaat het inmiddels gelukkig wel met meer dingen, ik kan het loslaten, en begin haar meer als een ''iemand'' te zien, in plaats van mijn ex vriendin..

Ik heb lang gewacht tot deze gevoelens eindelijk op deze manier naar buiten kwamen, maar nu het eenmaal zo is doet het ''pijn'' om de afstand te voelen zeg maar . Op de een of andere manier lijkt het wel alsof ik het leuk vind om emotionele/sentimentele herinneringen die bij mij nog wel gevoelig liggen weer naar boven te gaan halen en daar vervolgens over te gaan zitten zwijmelen...

Nog even iets ; hoe gaan jullie om met jalourzie jegens jullie ex?

Ik had het echt niet van mijzelf verwacht, maar merk op dagen als vandaag dat ik toch nog best gauw jaloers ben op haar. Ik weet dat ik daar geen reden voor heb, en zou voor geen goud met haar leven willen ruilen, maar al heb ik 5 weken helemaal volgepland met leuke activiteiten en heeft zij niets, dan kan ik toch nog jalours worden als zij na die 5 weken eens een keer een leuk avondje heeft...

Nu ook weer. Afgelopen week intreeweek gehad, ga elke maandag standaard stappen met vrienden in amsterdam, vrijdag int dorp, en zaterdag op een willekeurige locatie. Verder heb ik een leuke opleiding, leven loopt eigenlijk helemaal op rolletjes. Dit weekend heb ik echter ff nog geen plannen, en heeft zij toevallig helemaal volgepland staan.. Ik gun het haar wel, maar kan er toch ook weer niet tegen als zij leuke dingen aan het doen is terwijl ik op mn kamer zit te fokken!

Wat slecht van mezelf vind ik dat

quote:

Op vrijdag 10 september 2010 17:41 schreef Bartinhoo het volgende:

[..]

Wat een kutgevoel lijkt me dat, sterkte! Heb je ook nooit enige aanwijzing/reden kunnen vinden waarom het uitging?

Ja, ik heb het uitgemaakt omdat hij regelmatig tegen mij loog. Hij zocht altijd contact met meiden en stuurde naar sommigen ook al zijn sex fantasieėn. Meerdere keren zijn er meiden naar mij toegekomen omdat hij zich niet kon gedragen wat betreft andere meisjes. Later zat hij samen met mij en nog een andere meid tegelijkertijd. En ja, dan krijg je het idee dat je niet goed genoeg voor hem bent. Dus, vandaar dat ik het heb uitgemaakt. Wat ik ook deed, het was blijkbaar nooit goed genoeg voor hem.

Ik vind het fijn om te lezen dat het met jou toch beter gaat. En die jaloezie is nergens voor nodig. Zij moet nu toch ook wat te doen hebben nu ze haar tijd niet meer bij jou doorbrengt? Ik heb hetzelfde, ik kijk nu ook ontzettend uit naar morgen om te feesten met vrienden! Ik vind het heerlijk die afleiding

quote:

Op vrijdag 10 september 2010 18:07 schreef melanie_x het volgende:

[..]

Ja, ik heb het uitgemaakt omdat...

Wat shit lijkt me dat zeg... Hij heeft dus nadien nooit spijt betuigd of heeft hij nog wel geprobeerd je terug te krijgen of iets dergelijks?
Dan nog een vraag aan jou; mocht hij je nu alsnog het idee geven dat je wel goed genoeg bent voor hem, zou je hem dan terugnemen, of ben je er gewoon klaar mee..

Mijn ex gaf namelijk ook aan toen ze het uitmaakte dat ze het idee had dat ze niet goed genoeg voor me was, en mij niet kon geven wat ik wou, me niet tevreden kon maken, en dat ze daar onzeker van werd over zichzelf. Maar mijn idee zou het dan zo moeten zijn, dat het niet zozeer haar wil is om het uit te maken, maar inderdaad meer het gevoel van onmacht.
Ik had dan ook eigenlijk echt wel verwacht, dat wanneer ik haar probeerde terug te krijgen, en haar het gevoel ging geven dat ze ook echt mijn alles was, ze zou zwichten en me weer terug zou nemen; maar niet dus...
Dat is nog wel eens iets waar ik mee zit...

Verder is die jalourzie inderdaad niet nodig, het gras is bij mij altijd groener aan de overkant. Wat wel zo is, is dat zij het heeft uitgemaakt. Zij kiest dus zelf voor de weekenden zonder mij, terwijl ik niet koos voor de weekenden zonder haar. (Al had ik dat wel veel eerder al moeten doen als ik eerlijk tegen haar had geweest). En dat doet soms wel eens pijn. Ik ben genoodzaakt mijn weekenden anders op te vullen, zij kiest er vrijwillig voor. ( in theorie dan )

Ja elke keer kwam mijn ex weer op z'n knietjes naar me toe. Hij zou het noooit meer doen en het was niet de bedoeling om ons op het spel te zetten. Het woord sorry en al de beloftes betekenen helemaal niks meer omdat hij elke keer toch weer tegen me liegt. Deze keer kies ik gewoon voor mezelf en weet ik dat ik uiteindelijk beter af ben zonder hem en met iemand anders heel gelukkig kan worden
Maar altijd komt hij weer met zijn sms'jes en zijn spijtbetuigingen.. en als ik dan een zwak moment heb ga ik daar op in.. Maar deze keer ben ik er gewoon klaar mee. Ik weet dat ik niet gelukkig kan worden met hem omdat hij het vertrouwen zo vaak heeft beschadigd. Hij beloofd weer om aan zichzelf te gaan werken en schakelt professionele hulp in. Maar bij mij heeft hij het gewoon verpest.

Wat jou betreft zou ik geen contact meer zoeken. Dat deed mijn ex ook bij mij en ik werd er alleen maar moe van. Ik vond het zo irritant dat hij me niet gewoon met rust liet. Ik ben ook van mening dat je een meisje daar niet mee terug krijgt. Dus laat haar maar lekker. Grote kans dat wanneer je niks meer laat horen, ze zelf weer contact zoekt.

En de reden waarom ze het heeft uitgemaakt.. lijkt mij echt bullshit. Klinkt meer als een smoes om het uit te maken. Het lijkt er meer op dat ze gewoon niet meer verder wilde met je..
Het kan natuurlijk anders zijn, maar als ik je verhaal zo lees..

quote:

Op vrijdag 10 september 2010 19:53 schreef melanie_x het volgende:
Ja elke keer kwam mijn ex weer op z'n knietjes naar me toe....

Natuurlijk is het zo dat ze niet verder met mij wou;) Maar dat heb ik zelf (misschien zelfs deels bewust) bewerktstelligd door afstandelijk en arrogant met haar om te gaan. Ik vond het spannend om de grens op te zoeken, en daar overheen te gaan. Daar heb ik nu enorme spijt van maar gedane zaken nemen geen keer helaas! Ik weet zelf ook wel dat er een last van haar schouders is gevallen, dat ze haar zelfvertrouwen weer terug heeft gekregen en dat het leven haar weer toelacht met het oog op een nieuwe leuke vriend die haar wel waardering geeft....

Maar mijn ex gaf tot op de laatste dag heel veel om mij. Als ik terugdenk aan hoe erg ze haar best heeft gedaan om mij voor haar te winnen tot op de laatste dag dan sta ik daar nog steeds verbaasd van. Vooral als ik mij er dan bij bedenk hoe weinig ze ervoor terugkreeg. Toch hield ze zo veel van me, en als we een keer een serieuze ruzie hadden was ze ook altijd erg emotioneel en enorm bang om me kwijt te raken..

Hoe tegenstrijdig dit ook klinkt, soms vraag ik me dan toch wel eens af waarom ik geen tweede kans krijg. Ook jouw ex heeft fouten gemaakt, en ook jij hebt hem meerdere kansen gegeven. Zelfs nu is hij nog bezig je terug te krijgen. Bij ons was het zo ineens ''over''. Ik heb welliswaar nog een paar weekjes achter haar aangelopen, maar om nu nog te zeggen dat er meer tussen ons is dan een oppervlakkige vriendschap : nee... Ik weet dat het het beste is zo, maar als ik zie hoeveel mensen om mij heen een tweede kans hebben gekregen, en ik niet dan kan ik daar best mee zitten.

Verder over dat met rust laten heb je gelijk in. Ik stalk/bombardeer haar ook niet met sms' jes oid. Bel haar ook nooit spontaan op, sta nooit voor haar deur oid. Ik vind het alleen vreemd dat het eerst 8 maanden lang alles is, en nu niets. Ik weet dondersgoed wat de reden is, maar tussendoor heeft ze nooit aangegeven dat mijn gedrag echt een reden was voor haar om het uit te maken. Nooit heeft ze me eens een keer fel toegesproken, of gezegd dat ze op deze manier niet verder wou. Ik was altijd haar schatje, haar alles, en ze was zo enorm trots En dan opeens : klaar. Oke terecht, maar als ik zie hoevaak stelletjes het dan toch nog een keer proberen, je weet maar nooit. Die kans heb ik helaas nooit gekregen:( (Terecht overigens, maar toch )

[ Bericht 18% gewijzigd door Bartinhoo op 10-09-2010 23:36:09 ]

[ Bericht 38% gewijzigd door goofy_goober op 11-09-2010 01:16:11 ]

Meneer contact op gezocht, zei me te missen, van me te houden en bij me te willen zijn. Mįįr door alle rotsituaties en het gezeik wat er is geweest wilt hij niet meer bij me zijn

zei hij. Nou eerst wilde hij afspreken als vrienden, best weet je ik voel me goed. Komt hij opeens niet meer opdagen omdat hij bang is me te bespringen

echt doe normaal zeg naja dan maar niet hoor. Heb moeite zat gedaan gewoon om nog te kletsen enzo. Maar het moet ook wederzijds zijn en niet van dat vage gedoe. Daar heb ik gewoon geen trek in.

Mijn ex heeft het 2 maanden geleden uitgemaakt, maar ze kwam nog wel vaak naar mij toe en wilde nog wel bij me slapen enzo(zonder sex ). Ik hield nog van haar en dacht dat het wel weer goed zou komen, maar ik kon er niet tegen dat ze bij me sliep maar toch geen fysiek contact wilde. Dus ik zei dat we dat niet meer konden doen.

Niet veel later dan nadat ik dat zei(was 2 weken geleden) kwam ik erachter dat ze was vreemdgegaan met een vriend van me en dat ze daar sinds het uit was met mij een relatie mee begonnen was. Dus dacht ik sowieso al wtf waarom wil je dan bij mij slapen . Mja eerst veel emotionele shit. Die vriend hoef ik niet meer te zien, maar ik had wel een band met haar en wilde vrienden blijven. Zij wilde dat ook zei ze.

Als ik nu met haar probeer te praten reageert ze maar heel matig, en ze vind het te vroeg om leuke vrienden dingen met me te gaan doen... WTF? waarom ging je dan wel bij me slapen toen ik het nog niet wist? XD

Ik snap er niets meer van, maar ik heb lang met haar gehad en ik wil haar niet zomaar uit mijn leven verliezen, wat moet ik doen

Waarom laat je haar in godsnaam bij je slapen als het uit was?

quote:

Op zondag 12 september 2010 01:01 schreef Tegan het volgende:
Waarom laat je haar in godsnaam bij je slapen als het uit was?

Eh met de hoop dat er weer wat gebeurt misschien?

Omdat ik het wel gezellig vond? En omdat ik net anderhalf jaar met haar een relatie had gehad en ik haar dus best wel miste omdat ik alleen maar vage redenen had dat het uit was? En omdat ik zo te hoopte laten zien dat ik nog gewoon om haar gaf en dat ze gewoon weer bij me terug kon komen?

Waarom wil je uberhaupt nog iemand zien die is vreemdgegaan?

Omdat het deels mijn eigen fout is geweest, dat moet ik wel zeggen. Na een tijdje nam ik haar als 'vanzelfsprekend', en ook al hield ik nog evenveel van haar ik liet het minder zien, niet met opzet ofzo, maar ik wist toen niet beter. En zij probeerde dat aan te kaarten maar ze wilde me niet kwetsen. Dat werd steeds erger, tot op gegeven moment die shit gebeurde.

Verder heb ik wel een goede band met haar, dus ja ik zou het zonde vinden als die zomaar verloren gaat zonder dat ik op z'n minst geprobeerd heb vrienden te blijven.

Ik vind het persoonlijk een nogal matig excuus om dan met iemand anders de koffer in te duiken, en dan ook nog eens met een vriend van je. Maar als jij de fout graag bij jezelf legt; ik hou je niet tegen.

Hmm, op de een of andere manier is het idee dat we ooit zo close waren, en nu elkaar al een week niet gezien of gesproken hebben een hobbel die ik niet kan overwinnen ...

Gisteren lekker wezen stappen, en gelukkig is het niet meer zo dat een avondje uit niet meer compleet voelt zonder haar, maar merk wel dat iemand soms een verhaal aan mij staat te vertellen in de kroeg, dat vervolgens echt volledig langs me heen gaat omdat ik met mijn gedachten nog steeds bij haar zit....

Kan er voor mezelf gewoon niet uitkomen wat ik nu voel. Heb nog nooit zulke diepe gevoelens voor een meisje gehad, en ookal gaat ze morgen met 10 jongens voor mijn neus staan zoenen, ze zal altijd speciaal voor me blijven dat weet ik zeker.

3 maanden uit na een relatie van 8 maanden, niet enorm lang. In veel gevallen is het verdriet na een paar weken wel verwerkt, hier niet. Was ze ondanks al die twijfels dan misschien toch wel de ware

Als ik tenminste maar een beetje inzet had getoond, had ik haar voor het leven kunnen hebben. Dat heeft ze zelf destijds ook nog regelmatig gezegd.

Voelt kuttt

Ik heb eigenlijk niet zo'n last meer van verdriet en frustratie. Zoals een vriend tegen me zei: de emmertjes met gevoel moeten leeglopen. En ik denk dat ze nu in elk geval zo leeg zijn dat ik me weer redelijk okay voel al zal er vast nog wel regelmatig iets langskomen en dan komt er weer wat uit t emmertje.

Wel heb ik nog bijna ruzie gehad met mijn ex. Dat ging over iets waar we beiden aan mee deden en waarvan besloten werd hem te vervangen. Hij vond in eerste instantie dat ik dat achter zijn rug om had gedaan, maar ik had m er 2 keer over gemaild en geen reactie gehad. Hij had blijkbaar verwacht dat ik m zou bellen, en ik dacht dat een mail ook goed was omdat hij op mijn mails niet reageerde en er verder ook niet over begon. Gelukkig is t uitgepraat. Ik heb hem gevraagd om in het vervolg duidelijk te zijn over zijn verwachtingen, hij is er een ster in om onduidelijk te zijn over dingen namelijk en hij gaf aan dat hij dat zou doen.

Die vriend waar ik mee sprak vroeg me ook wat ik in een nieuwe relatie zou zoeken. En voor t eerst kon ik daar ook wat helder over nadenken. Het enige waar ik op kwam is dat het iemand moet zijn die net zoveel moeite en energie in de relatie steekt als ik en me laat blijken dat hij voor me gaat. En hij moet me prikkelen, oftewel intelligent zijn en wat te melden hebben. Het is niet dat ik nu een relatie wil of zoek maar het voelt wel okay om over die dingen weer na te denken.