De kunst van het loslaten van je ex #121

quote:

Op maandag 6 september 2010 22:51 schreef Seroczynski het volgende:

[..]

Ja ik ken het. Ik heb wel het gesprek met haar gehad, meerdere malen. Ik zie mijzelf als iemand die altijd goed nadenkt over dingen en begrijp dat sommige dingen niet te veranderen zijn. Ik heb geaccepteerd dat het niets meer wordt en probeer me nu te richten op mijn eigen leven.

Hmm oke, naja toen het uit ging tussen ons is er geen gesprek geweest, was via sms en heb hem toen niet meer gezien. Naja misschien dat ik het op zich redelijk verwerkt heb omdat het de laatste tijd toch geen relatie gevoel meer was. Ach ik heb me er bij neer gelegd. Geen idee of diep van binnen een gevoel zit wat verdrongen word, maar ik heb wel af en toe een brok in mijn keel, maar huilen nee, de tranen zijn al op. Het is een week - 10 dagen geleden, maar ik denk dat het geholpen heeft het te verwerken omdat we al zo lang meer vriendjes waren.. hoe we deden.

Maar misschien als hij het nog wil dat het dan goedkomt , maar ik ga er gewoon niet meer op hopen al die tegenslagen dan steeds en het getwijfel. hij weet dat ik men best doe en niet meer, maar ik wil zekerheid en geen getwijfel en tot die tijd of dat die tijd niet komt ga ik door met mijn leven en richt ik me op dingen die ik leuk en belangrijk vind.

Goedzo acceptatie is het beste.
Ga lekker mensjes ontmoeten, heb een aantal gezellige mensen van fok, en heb voor het eerst via de cam zo kunnen lachen om iemand gekke bekken en zo

Zo leuk!
Accepteer het en laat het rusten, mochten jullie voor elkaar gemaakt zijn komen jullie vroeg of laat wel bij elkaar, zo denk ik ook en nu laat ik hem met rust en laat ik hem gewoon contact op nemen!

quote:

Op maandag 6 september 2010 22:55 schreef GeelSuperKuiken het volgende:
Accepteer het en laat het rusten, mochten jullie voor elkaar gemaakt zijn komen jullie vroeg of laat wel bij elkaar, zo denk ik ook en nu laat ik hem met rust en laat ik hem gewoon contact op nemen!

Ik raad je aan om zo snel mogelijk uit je hoofd te zetten dat als jullie voor elkaar gemaakt zijn jullie bij elkaar terug komen. Jij zegt mij dat ik door moet gaan, maar maak uit jouw post op dat je er voor open staat om terug bij je ex te komen. Doe dat nou niet. Ik ga mij richten op mijn leven, als jij dat doet op die van jouw ok?

quote:

Op maandag 6 september 2010 22:45 schreef Bartinhoo het volgende:

[..]

Ik heb ook nog een maandje geprobeerd mijn ex terug te krijgen, en op een gegeven moment was ik er bijna van overtuigd dat het ook ging lukken, maar niet dus Maar ik wist toen, en weet nu dat ik waarschijnlijk precies hetzelfde gevoel zou krijgen als jij wanneer we het weer samen zouden gaan proberen, van ''waar ben ik in godsnaam mee bezig''.

Ik weet niet of je dit ook (deels) herkent, maar in mijn geval is het enerzijds zo duidelijk dat we niet bij elkaar passen. Niet lullig jegens mijn ex, of narcistisch jegens mij bedoeld, maar we zijn beiden heel anders geschoold om het maar even netjes te zeggen. Veel onderwerpen kan ik niet met haar over praten, ook nooit echt over de serieuzere dingen. Na 7 maanden wist ze zelfs nog niet of ik nou op de VU of de UvA zat.... En er waren wel meer van dat soort dingetjes. Dat interesseerde haar gewoon niet...

De laatste tijd krijg ik zelfs wel eens de nare gedachte dat ze mij misschien alleen wou om hoe ik eruit zag, en niet wie ik van binnen was. We waren wel close samen, en bespraken veel dingen, maar ik heb steeds vaker het idee dat mijn persoon en mijn leven haar eigenlijk niet bijzonder veel interesseerde..... Best pijnlijk...

Wij hebben het echt weer een maand geprobeerd maar voor haar was het gevoel er niet meer. Voor mij ook niet maar ik dacht dus dat dat terug zou komen.
Precies hetzelfde geval inderdaad, anders geschoold. Heb zelf een redelijk intensieve baan en studie dus ik vind het wel fijn om als ik thuis ben over wat luchtere dingen te kunnen praten. Maar politiek, economie etc. had ze ook geen kaas van gegeten maar ze vond het wel altijd interessant om er wat over te horen en was leergierig. Wat betreft normen en waarden waren er ook verschillen maar ook weer heel veel overeenkomsten. Denk ook niet dat ik opzoek ben naar zo'n betweterige wo-chick. Die betweter ben ik zelf namelijk en dat botst.

Denk dat het niet weten of je op de VU of UVA zat niet zozeer aan interesse in jou als persoon ligt maar meer aan algemene interesse. Verwacht niet dat ze straks bij een nieuwe vriend hier ineens wel in geïnteresseerd zou zijn.

Maar voor de rest zie ik bijzonder veel overeenkomsten bij onze relaties.

quote:

Op maandag 6 september 2010 22:58 schreef Seroczynski het volgende:

[..]

Ik raad je aan om zo snel mogelijk uit je hoofd te zetten dat als jullie voor elkaar gemaakt zijn jullie bij elkaar terug komen. Jij zegt mij dat ik door moet gaan, maar maak uit jouw post op dat je er voor open staat om terug bij je ex te komen. Doe dat nou niet. Ik ga mij richten op mijn leven, als jij dat doet op die van jouw ok?

Kijk zo denk ik van, stel we horen bij elkaar, dan komt het ooit goed. Maar ik sta er niet echt open voor, is misschien moeilijk uit te leggen. Ik richt me alleen maar op mijn leven en mijn omgeving. Ik spreek en zie hem niet meer. Wil gerust als vrienden met hem afspreken.

Ik ga hier niet alles neer pleuren dus wil je meer inhoudelijk en meer waarheden dan pm je me maar

quote:

Op maandag 6 september 2010 23:04 schreef GeelSuperKuiken het volgende:

[..]

Kijk zo denk ik van, stel we horen bij elkaar, dan komt het ooit goed. Maar ik sta er niet echt open voor, is misschien moeilijk uit te leggen. Ik richt me alleen maar op mijn leven en mijn omgeving. Ik spreek en zie hem niet meer. Wil gerust als vrienden met hem afspreken.

Ik ga hier niet alles neer pleuren dus wil je meer inhoudelijk en meer waarheden dan pm je me maar

Okee, ik denk dat jij het zo ziet zoals mijn ex dat dus ook doet, en daar snap ik vrij weinig van, haha.

quote:

Op maandag 6 september 2010 22:37 schreef Lallend het volgende:
Vind het maar vreemd, ik ben wel over mijn ex heen maar ik denk nog erg veel aan haar. Waarom weet ik niet maar vind het wel vervelend worden nu. 4 Jaar relatie gehad en nu 4 maand uit ofzo, waarom spookt ze nog steeds door mijn gedachten heen terwijl ik met iedere dag die voorbij gaat blijer wordt dat de relatie voorbij is?
Ik mis haar niet en vermaak mij uitstekend in mijn eentje maar toch krijg ik de gedachten niet uit mijn hoofd, iemand misschien tips hiervoor?

Iemand?

quote:

Op maandag 6 september 2010 23:07 schreef Lallend het volgende:
Iemand?

Na een relatie van vier jaar heb je elkaar goed leren kennen en bouw je een emotionele band op. Kan het niet gewoon zo zijn dat ondanks je je iedere dag beter voelt je ergens toch iemand mist die je thuis opwacht en vraagt hoe je dag was geweest?

quote:

Op maandag 6 september 2010 23:07 schreef Lallend het volgende:

[..]

Iemand?

Omdat je vier jaar je leven op elkaar afgestemd hebt en heel veel samen hebt gedaan? Dat ga je echt niet even vergeten na 4 maand. Of je nu blij bent dat het uit is of niet.

quote:

Op maandag 6 september 2010 23:07 schreef Lallend het volgende:

[..]

Iemand?

Mis je haar daadwerkelijk niet? ik heb dat mijzelf ook heel lang voorgehouden, maar ergens diep van binnen wist ik dat ik loog...
Just a guess...

quote:

Op maandag 6 september 2010 23:03 schreef Male23 het volgende:

[..]

Wij hebben het echt weer een maand geprobeerd maar voor haar was het gevoel er niet meer. Voor mij ook niet maar ik dacht dus dat dat terug zou komen.
Precies hetzelfde geval inderdaad, anders geschoold. Heb zelf een redelijk intensieve baan en studie dus ik vind het wel fijn om als ik thuis ben over wat luchtere dingen te kunnen praten. Maar politiek, economie etc. had ze ook geen kaas van gegeten maar ze vond het wel altijd interessant om er wat over te horen en was leergierig. Wat betreft normen en waarden waren er ook verschillen maar ook weer heel veel overeenkomsten. Denk ook niet dat ik opzoek ben naar zo'n betweterige wo-chick. Die betweter ben ik zelf namelijk en dat botst.

Denk dat het niet weten of je op de VU of UVA zat niet zozeer aan interesse in jou als persoon ligt maar meer aan algemene interesse. Verwacht niet dat ze straks bij een nieuwe vriend hier ineens wel in geïnteresseerd zou zijn.

Maar voor de rest zie ik bijzonder veel overeenkomsten bij onze relaties.

Herkenbaar inderdaad. Ik moet je zeggen dat ik het ook echt niet lang vol zou kunnen houden met een betweterig typ. Ben zelf vrij dominant en het lijkt me vreselijk irritant om de hele dag een streber om je heen te hebben..
Wat betreft vu of uva was meer als voorbeeld bedoeld. Zij zit helemaal niet in dat wereldje. Is na het roc direct fulltime gaan werken als secretaresse, en dat zal de komende jaren nog wel zo blijven. Absoluut niets mis mee, maar nogal logisch natuurlijk dat je dan niet goed op de hoogte bent van wat voor scholen er verder in de omgeving te vinden zijn...

Toch merkte ik vaak dat wanneer we niet over andere mensen uit de buurt aan het ''roddelen'' waren, we het niet over haar werk, uitgaan of haar familie hadden, haar interesse vrij snel weg was. Dit is iets dat me pas de laatste dagen duidelijk aan het worden is, en dat doet best pijn.

Verklaart misschien ook waarom ze echt volledig vanuit het niets achter me aan zat. We kennen elkaar al ons hele leven, en ik zag haar nooit echt staan. Vorig jaar rond deze tijd kreeg ik letterlijk out of the blue een sms van haar terwijl ik haar mijn nummer niet had gegeven. Ik ben daar steeds verder op ingegaan, genoot wel van de aandacht, en daar is uiteinderlijk een relatie uit ontstaan. En met de maanden ben ik ook steeds meer om het meisje gaan geven.

Toch zegt het, bedenk ik me de laatste tijd, wel wat over haar. De manier waarop het allemaal is begonnen. Zonder enkele aanleiding, gesprek, spontane ontmoeting vooraf oid. Als ik een klein dik propje had geweest had ik dat sms' je waarschijnlijk nooit gehad. Enerzijds een compliment, anderzijds nog veel pijnlijker om te bedenken dat het waarschijnlijk voornamelijk om de buitenkant ging...

Lijkt wel alsof elke vrouw de overtuiging heeft dat wanneer je bij elkaar hoort je uiteindelijk wel weer bij elkaar samen komt, en elke man lijkt hier niet in te geloven. Ik ook niet, wanneer er een ander langs komt die leuk is of waarvan je denkt dat hij of zij leuk is dan ben je er vandoor.

quote:

Op maandag 6 september 2010 22:37 schreef Lallend het volgende:
Vind het maar vreemd, ik ben wel over mijn ex heen maar ik denk nog erg veel aan haar. Waarom weet ik niet maar vind het wel vervelend worden nu. 4 Jaar relatie gehad en nu 4 maand uit ofzo, waarom spookt ze nog steeds door mijn gedachten heen terwijl ik met iedere dag die voorbij gaat blijer wordt dat de relatie voorbij is?
Ik mis haar niet en vermaak mij uitstekend in mijn eentje maar toch krijg ik de gedachten niet uit mijn hoofd, iemand misschien tips hiervoor?

Erg herkenbaar. Kan je geen tips geven, maar ik denk dat het komt omdat je er nu alleen voorstaat.
Ik zou mijn ex ook voor geen goud terugwillen maar denk toch nog elke dag aan der. Ik denk dat het pas overgaat of in iedergeval minder wordt als je een nieuwe vriendin krijgt.

quote:

Na een relatie van vier jaar heb je elkaar goed leren kennen en bouw je een emotionele band op. Kan het niet gewoon zo zijn dat ondanks je je iedere dag beter voelt je ergens toch iemand mist die je thuis opwacht en vraagt hoe je dag was geweest?

Nu je dit zo zegt lijkt het er inderdaad op dat ik vooral die laatste zin erg fijn zou vinden ja! Na vanmiddag fietste ik naar huis na een activiteit en zat bewust na te denken wie ik zou gaan vertellen hoe het gegaan was. Ook mis ik af en toe nog wel eens een persoon die voor het raam staat te zwaaien als ik weg ga of thuis kom.

quote:

Omdat je vier jaar je leven op elkaar afgestemd hebt en heel veel samen hebt gedaan? Dat ga je echt niet even vergeten na 4 maand. Of je nu blij bent dat het uit is of niet.

Ook dit klopt wel en in de relatie stonden wij echt samen 'against the rest of the world'.

quote:

Mis je haar daadwerkelijk niet? ik heb dat mijzelf ook heel lang voorgehouden, maar ergens diep van binnen wist ik dat ik loog...
Just a guess...

Haar oude 'ik' mis ik nog wel eens hoe ze vroeger was maar zodra ik hier langer dan 5 seconden aan denk schieten gelijk de nare ervaringen van de afgelopen 6 maand door mijn hoofd waardoor die mis gevoelens totaal verdwijnen. Het vreemdgaan van haar kant, het natrappen door puur te proberen mij te kwetsen door net alsof te doen dat ze een relatie heeft gekregen met een erg goede vriend van haar waarvan ik weet dat hij verliefd op haar is/geweest is. Allemaal nadat ik al geen contact meer met d'r had, dat is toch vrij apart.
Het houd mij gewoon nog bezig en ik weet gewoon niet of ik nu moet gaan genieten van het vrijgezellen leventje of dat ik gewoon toe ben aan een stabiele relatie waar ik energie uit krijg in plaats van dat ik het alleen maar in een bodemloze put stop.

quote:

Erg herkenbaar. Kan je geen tips geven, maar ik denk dat het komt omdat je er nu alleen voorstaat.
Ik zou mijn ex ook voor geen goud terugwillen maar denk toch nog elke dag aan der. Ik denk dat het pas overgaat of in iedergeval minder wordt als je een nieuwe vriendin krijgt.

Klopt, het alleen er voor staan vind ik niet moeilijk maar wel jammer.. Denk dat je ook gelijk hebt dat het minder of over zal gaan als ik mij kan richten op een nieuwe vriendin en ik mij geen zorgen meer hoef te maken om het verleden en mij gewoon volledig kan richten op de toekomst.


Allen alvast dank voor de gegeven inzichten.

Ik heb er bij een relatie van 6,5 jaar ongeveer anderhalf jaar over gedaan om alles te verwerken en een plek te geven. Ik heb hem trouwens niet veel gemist, dat had met het einde van die relatie te maken, maar was er wel mee bezig. En ook na die anderhalf jaar was ik er nog regelmatig mee bezig maar had het nog maar weinig invloed. Zulke dingen duren lang.

Wel kan ik je vertellen dat ook al ben je nog niet klaar met de ene relatie het wel mogelijk is om van iemand anders te houden. Ik heb gemerkt dat dat los van elkaar kan staan.

!

Even tussendoor trouwens, ben nog aardig nieuw hier maar het is best leuk om hier je verhaaltje te dumpen en te vergelijken met hoe jullie alles meemaken en oppakken!

Ben benieuwd hoe het is om strax over een paar maandjes alles weer eens terug te lezen en te kijken hoeveel we zijn opgeschoten;)

quote:

Op maandag 6 september 2010 23:25 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik heb er bij een relatie van 6,5 jaar ongeveer anderhalf jaar over gedaan om alles te verwerken en een plek te geven. Ik heb hem trouwens niet veel gemist, dat had met het einde van die relatie te maken, maar was er wel mee bezig. En ook na die anderhalf jaar was ik er nog regelmatig mee bezig maar had het nog maar weinig invloed. Zulke dingen duren lang.

Wel kan ik je vertellen dat ook al ben je nog niet klaar met de ene relatie het wel mogelijk is om van iemand anders te houden. Ik heb gemerkt dat dat los van elkaar kan staan.

Dankje! Dit is een erg bemoedigend bericht
Ik kan mij goed voorstellen dat dit mogelijk is om de situaties compleet gescheiden te houden en eigenlijk voel ik wat rust in me terug komen omdat ik gewoon zeker weet dat alles helemaal weer goed gaat komen

quote:

Op maandag 6 september 2010 23:30 schreef Lallend het volgende:
... omdat ik gewoon zeker weet dat alles helemaal weer goed gaat komen

Uiteindelijk komt alles met iedereen weer goed. Het is alleen even lastig als je hoofd zegt dat het prima is zo, en je gevoel niet mee werken wilt. We zitten hier allemaal met hetzelfde probleem en door er over te praten met elkaar ben je actief bezig met het verwerken van je gevoel. Tenminste, zo ervaar ik dit alles hier

quote:

Op maandag 6 september 2010 23:20 schreef Bartinhoo het volgende:
Toch merkte ik vaak dat wanneer we niet over andere mensen uit de buurt aan het ''roddelen'' waren, we het niet over haar werk, uitgaan of haar familie hadden, haar interesse vrij snel weg was. Dit is iets dat me pas de laatste dagen duidelijk aan het worden is, en dat doet best pijn.

Verklaart misschien ook waarom ze echt volledig vanuit het niets achter me aan zat. We kennen elkaar al ons hele leven, en ik zag haar nooit echt staan. Vorig jaar rond deze tijd kreeg ik letterlijk out of the blue een sms van haar terwijl ik haar mijn nummer niet had gegeven. Ik ben daar steeds verder op ingegaan, genoot wel van de aandacht, en daar is uiteinderlijk een relatie uit ontstaan. En met de maanden ben ik ook steeds meer om het meisje gaan geven.

Dit herken ik terug uit mijn eigen relatie met mijn ex. We hadden urenlange gesprekken op MSN (ze woonde nogal een eindje uit de buurt dus het was LAT'en), maar toen het uit was ben ik sommige gesprekken gaan analyseren en kwam ik tot de conclusie dat ik degene was die steeds het gesprek gaande hield, we het vooral over haar dingen hadden en er maar bar weinig interesse naar mijn 'perikelen' uit ging. Mja, als je verliefd bent merk je dat kennelijk niet. Daarnaast legde ze ook altijd het initiatief bij mij om wat te gaan doen, want als het niks was dan was het in ieder geval niet haar schuld, want het was mijn idee. Kinderachtig wijf.

Ik ben geloof ik in de fase beland waar je je afvraagt wat je in Godsnaam ooit in haar zag. Ze was heel af en toe best lief en de seks was goed, maar verder..?

Ja inderdaad, zo was het hier ook wel een beetje.

Al was het niet zo, dat ze het initiatief van mij altijd uit liet komen. Zelf nam ze vaak het voortouw bij dagjes weg, en vroeg daarbij wel altijd ; of wil jij wat anders doen, want dat vind ik ook best hoor!

Maarja, op het moment heb ik het wel even zwaar. Sowiezo elke ochtend eigenlijk, maar nu ff extra. Vorige week woensdag hebben we afgesproken en ze vertelt nog veel dingen in vertrouwen aan mij. Onder andere over een nieuwe opleiding die ze misschien wil gaan doen. Hier zij ze niet bij, dat ik dit niet mocht doorvertellen, en uit pure interesse, heb ik dit aan een vriend verteld.

Diezelfde vriend vertelde dit haar dus gewoon op een leuke manier zaterdagavond, en vervolgens word ik zondag gebeld door een gepikeerde ex, dat ze me nix meer kan vertellen en dat ik niet te vertrouwen ben,

Dat is echt de hardste manier waarop ze mij kan pakken. Ik zou haar nooit bewust zwart maken achter haar rug om, en als iemand aan mij nog eens vraagt hoe het met haar gaat ben ik altijd zo positief. Nu sms' t ze me ook al 2 dagen niet terug en daar kan ik niet tegen. Waarschijnlijk wil ze gewoon even net zo hard zijn als dat ik maanden lang tegen haar ben geweest, maar de gedachte dat ze door zoiets kleins ook nog onze vriendschap wil beeindigen voelt wel moedeloos...

PS: wat vinden jullie trouwens.

Ik heb, na haar zondag aan de lijn gehad te hebben, gisteren ge sms' t of ze nog boos was, en dat ik er best mee zat. Geen antwoord.

Ik weet heus wel dat ze nog om me geeft en dat ik vroeg of laat wel weer een sms van haar zal krijgen, maar ik zit er nu wel mee in mijn maag. Nog een keer sms en of ze aub ff wil antwoorden omdat ik er best mee zit, of stel ik me dan echt te kwetsbaar op?

quote:

Op dinsdag 7 september 2010 08:22 schreef Bartinhoo het volgende:
PS: wat vinden jullie trouwens.

Ik heb, na haar zondag aan de lijn gehad te hebben, gisteren ge sms' t of ze nog boos was, en dat ik er best mee zat. Geen antwoord.

Ik weet heus wel dat ze nog om me geeft en dat ik vroeg of laat wel weer een sms van haar zal krijgen, maar ik zit er nu wel mee in mijn maag. Nog een keer sms en of ze aub ff wil antwoorden omdat ik er best mee zit, of stel ik me dan echt te kwetsbaar op?

Je hebt denk ik gedaan wat je kon doen. Ik zou haar nu de tijd geven en afwachten. Maar eigenlijk zou ik proberen geen verwachtingen te hebben.

Ik merk nu dat een deel van mijn verschrikkelijk emotionele reactie ook door mijn hormonen kwam, mijn maandelijkse periode is begonnen omdat ik gestopt ben met anticonceptie en dan heb ik altijd een dag dat ik heel emotioneel ben. Ik voel me vandaag in elk geval een stuk beter.

quote:

Op dinsdag 7 september 2010 08:18 schreef Bartinhoo het volgende:
Ja inderdaad, zo was het hier ook wel een beetje.

Al was het niet zo, dat ze het initiatief van mij altijd uit liet komen. Zelf nam ze vaak het voortouw bij dagjes weg, en vroeg daarbij wel altijd ; of wil jij wat anders doen, want dat vind ik ook best hoor!

Onzeker of juist heel erg slim om het op die manier te vragen?

Mijn ex heeft me drie weken geleden geprobeerd toe te voegen als vriend op haar msn, maar niet via mijn normale msn, maar via een adres die ik niet voor msn-doeleinden gebruik maar voor zakelijke mailtjes. Heel vaag, want die week daarvoor (alweer een maand of wat geleden) riep ze nog dat ze me nooit meer wilde spreken... Vage boel.