OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik snap het.quote:Op zondag 5 september 2010 16:36 schreef mijnnaamishans het volgende:
[..]
ze is/was introvert en durfde niet vaak haar mening te zeggen.
bijvoorbeeld tijdens der studie in projectgroepjes en afstuderen als ze iets anders wou dan zei ze niks.
maar ik heb haar geleerd dat ze gewoon moest zeggen wat zij vond en heb ook altijd gezegd dat ze alles tegen mij kon zeggen, we hebben dus wel meningsverschillen gehad maar nooit over dit.
en mijn/onze hond die had kanker, niet operabel.
we besloten het beestje te houden totdat ze pijn kreeg.
laatste maand brak steeds het gezwel door de omvang, bloed, urine en ontlasting.
mijn vriendin was helemaal hysterisch, ik heb dan ook toen alles moeten regelen tot de dierenarts die haar een spuitje gaf.
dit was een hond, maar straks dus een gehandicapt kind
Hier wordt trouwens gezegd:
'Hij realiseert zich wel dat hij, als verwekker, in enige mate nog steeds verantwoordelijk is voor het kind?'
We hebben het even nagezocht. Hier kun je er meer over lezen.
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Nee. Het kind bestaat nog niet en heeft niets te willen. Het bestaat enkel in de droom van de ouders. Geluk zoeken doet het maar zodra het geboren en wat opgegroeid is, tot die tijd zijn de ouders degene die voor hem kiezen. Ik zou graag willen dat mijn kind in potentie raketwetenschapper zou kunnen worden. Dat ik mogelijk de vader van de volgende Einstein ben. Of dat ie millionair wordt en ik een mooie oude dag heb. Zoiets zal nooit gebeuren met een mongooltje. Als 'gelukkig worden' het hoogste doel is neem ik wel een aapjequote:Op zondag 5 september 2010 16:42 schreef snakelady het volgende:
Waarom wordt er zoveel verwacht van een kind? Gaat het er niet om wat het kind wil en dat dat kind zijn of haar leven zo moet indelen dat het gelukkig is, of dat nu met of zonder hoge opleiding is, met of zonder relatie, met of zonder gezin?
Je kunt de boel ook omdraaien. Je kunt een kind met een grote kans op heel veel ellende in zijn/haar leven al die ellende besparen. Ik zeg niet dat het waar is, maar je kunt beargumenteren dat het geboren laten worden van zo'n kindje egoisme is van de ouder.quote:Op zondag 5 september 2010 15:12 schreef Lot_1 het volgende:
Ik ben het wél eens ben met de levensvisie van Tan en Simmu over de maakbaarheid van ons leven (zie vorig topic). En de abortus-discussie hoeft hier niet gevoerd te worden maar ik begrijp gewoon niet dat mensen het hebben over het voorkomen van een gehandicapt kindje. Het kindje is er (in potentie) al, en je kunt het weg laten halen, je kunt voorkomen dat het kindje geboren wordt en dat je het op moet voeden en er voor moet zorgen maar je kunt niet voorkomen dat het ontstaan is en in de vrouw leeft.
Ergens zie ik het ook zo: in je leven komen bepaalde dingen op je pad (moeilijke en minder moeilijke) en het is je opdracht om het daar zo goed mogelijk mee te doen. Maargoed, als je het leven ziet als een mogelijkheid om er zoveel mogelijk geluk uit te halen als mogelijk is, is het begrijpelijker dat je kiest voor een abortus.
oftewel: in deze discussie zijn er totaal verschillende visies op het leven en dat leidt er toe dat je niet dichter bij elkaar komt wat betreft standpunten.
Met de huidige overbevolking kun je sowieso beargumenteren dat het krijgen van kinderen ultieme decadentie en egoisme is van de ouders.
Whatever...
Vervelend, maar verstandige beslissing.quote:Op zondag 5 september 2010 16:12 schreef mijnnaamishans het volgende:
het was dus geen leuk gesprek...
haar zo leuke peettante heeft veel met haar gepraat....
zij zegt dat als ze abortus pleegt ze een uniek mens vermoord want vroeger ging mijn vrouw dus wel veel om met mijn tante en haar down neefje.
in eerste instantie was dat ook voor haar reden om nooit een kind met down syndroom ter wereld te zetten maar dat kutwijf heeft op haar schuldgevoelens zitten inpraten.
Nu denkt ze dus dat we wel een kind met down syndroom kunnen opvoeden en haar peettante wou ons helpen...die peettante wil ik nooit meer zien in mijn leven (ben ook bang dat ik der aan vlieg dan).
ik heb haar geprobeerd uit te leggen dat het kind echt nooit zelfstandig kan zijn, vaak ziek is en ons leven zoals we dat kennen ook ophoudt te bestaan.
toen kwam ze ermee dat we overal hulp konden krijgen maar snapt niet dat het desondanks nog zwaar is en ik gewoon een mooi leven wil voor ons.
heb haar ook het toekomstbeeld gegeven en het feit dat ze ook nooit een normaal functionerende dachter kan hebben waarmee ze winkelt en over vriendjes en dergelijke praat.
haar ouders hebben ook nog met haar gepraat omdat ook zij vinden dat dit ontzettend onverstandig is, de tante is ook niet meer welkom bij haar ouders...
helaas was de conclusie dat er niet meer normaal met haar te praten was, elke vorm van rede was verdwenen, elk realiteitsbesef.
ik herkende niet meer de dame waarop ik verliefd ben geworden en mee ben getrouwd, die verstandige beslissingen maakte en mij juist moest remmen in mijn soms over-enthousiasme.
ik heb gisteren de hele dag de situatie overdacht, een soort van crisisberaad met mijn ouders, broer en mijn beste vrienden.
Achterin de twintig, een goede baan en perspectief om de zaak van mijn vader voort te zetten met mijn broer, nog jong, sportief en gezond.
dat leven, dat wat mij gelukkig maakt verdwijnt...ik zal niet overweg kunnen met een kind met down en ik vind het gewoon achterlijk dat je de samenleving opzadelt met iets wat voorkomen kan worden.
Ik heb dan ook mijn vrouw vanochtend verteld dat als ze niet voor abortus kiest ze mij dus wel verliest en dat ik maandag direct de scheiding aan vraag.
toen werd ze woest en ben ik maar weg gegaan voordat de buren de politie zouden bellen want ze begon te gooien met van alles....
Acht jaar samen en zo eindigd het, naja, ik kan beginnen aan een nieuw leven, alles beter dan je leven vergooien.
als mijn vrouw het kiest en mij erbuiten laat maar wel haar tantes mening gebruikt dan is het gewoon voorbij, ga maar naar je tante dan als het zwaar word.
ik kan gelukkig nog een paar maanden bij mijn broer wonen maar ik probeer zo snel mogelijk weer iets voor mezelf te hebben, ik denk zelfs aan het werken voor mijn vader in Londen, zal mijn aandacht flink afleiden en me uit de omgeving weghalen en dus ook mijn gedachten.
Quousque tandem abutere, PvdA, patientia nostra?
Uit haar uitlatingen blijkt dat zij geen kaas heeft gegeten van kansrekening.quote:Op zondag 5 september 2010 14:15 schreef SeaOfLove het volgende:
@duitse of wat voor een taart dan ook: wat geeft jou het recht om zomaar te concluderen dat de opleiding van simmu niet goed genoeg is?
Quousque tandem abutere, PvdA, patientia nostra?
Aan welke kansspel doe je liever mee, Russische roulette met 5 kogels in de kamer, of de staatsloterij?quote:Op zondag 5 september 2010 14:38 schreef simmu het volgende:
[..]
exact dat. kansen. kansen zijn geen zekerheden. gegeven de kansruimte dat het kind downsyndroom heeft, is dus nog altijd niet gegeven dat het kind zich nooit verder zal ontwikkelen tot hoger dan niveau "2 jaar oud". je kunt vooraf niet weten hoe je leven eruit gaat zien met een kind. ook niet als dat kind down heeft.
Quousque tandem abutere, PvdA, patientia nostra?
De vraag of dit soort beslissingen rationeel genomen kunnen worden.quote:Op zondag 5 september 2010 16:57 schreef Sachertorte het volgende:
[..]
Uit haar uitlatingen blijkt dat zij geen kaas heeft gegeten van kansrekening.
Whatever...
Waarom hebben jullie eigenlijk zo vroeg een vlokkentest gekregen?quote:Op zondag 5 september 2010 16:14 schreef mijnnaamishans het volgende:
en wel opmerkelijk dat veel mannen hier zeggen dat ze gelukkig een vriendin hebben die wel voor abortus kiest of vrouwen die ervan overtuigd zijn...
3x raden wat mijn vrouw zei altijd ...
Hoe dan ook, zoals ik al schreef, ik denk nu dat ik het weg zou laten halen, maar weet niet hoe ik zou reageren als ik zwanger zou zijn van een kindje met down.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Denk het niet, maar dat was ook niet de discussie.quote:Op zondag 5 september 2010 17:00 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
De vraag of dit soort beslissingen rationeel genomen kunnen worden.
Quousque tandem abutere, PvdA, patientia nostra?
Dat is een andere kwestie. En ja, voor veel mensen is dat noodzakelijk is mijn ervaring. Ik ben in mijn leven heel veel gehandicapten tegen gekomen, in allerlei soorten en maten, en wed maar dat zij zich realiseren dat ze dingen missen, dat ze dingen niet kunnen die anderen wel kunnen en dat zij dat ook willen. Je hoeft geen Einstein te zijn om dingen te kunnen missen.quote:Op zondag 5 september 2010 16:42 schreef snakelady het volgende:
[..]
Maar is een hoge opleiding noodzakelijk om gelukkig te zijn?
Ik lees hier veel van Ts over dat zijn kind dan niet een hoge opleiding kan volgen, geen relatie kan krijgen, niet uit huis kan en hij kan geen opa worden.
Laten we eerlijk zijn, ook een kind zonder down kan niet altijd een hoge opleiding volgen, of wil het gewoonweg niet.
Een relatie krijgen kan iemand met down wel, die kan ook uit huis gaan.
Kinderen krijgen is idd niet wenselijk, maar je gaat toch niet aan kinderen beginnen met de bedoeling ooit opa te worden?
Waarom wordt er zoveel verwacht van een kind? Gaat het er niet om wat het kind wil en dat dat kind zijn of haar leven zo moet indelen dat het gelukkig is, of dat nu met of zonder hoge opleiding is, met of zonder relatie, met of zonder gezin?
Daarom denk ik dat TS heel het kind gebeuren zwaar onderschat en er alleen van uit gaat dat als het gehandicapt is hij niet kan krijgen wat hij wil, het ideale voorbeeldkind (wat al een mythe is)
Of ze nu wel of niet besluiten het kind te houden, denk dat TS nog eens goed na moet denken of een kind sowieso wel in zijn "perfecte" leventje past.
En het gaat hier nu niet om een hoge opleiding, want een lagere lukt vaak ook niet. Een gezond kind maakt normaal gesproken i.i.g. zijn mavo nog af of kan dat i.i.g, een wezenlijk verschil.
Ik zou er zelf natuurlijk ook niet voor kiezen om een gehandicapt kind te krijgen, maar als ik deze beslissing zou moeten maken dan zou het voor mij heel zwaar wegen dat mensen vaak wel zeggen en denken dat mensen met Down toch oh zo gelukkig zijn, maar dat gehandicapten dondersgoed weten wat ze moeten missen, dat ze anders zijn, en noem het allemaal maar op.
Ja natuurlijk, op het moment dat ze achter hun weefgetouw zitten vinden ze dat best leuk, ze zijn heus niet depressief of zo, maar het is best zwaar en kut om normale dingen niet te kunnen die je wel zou willen.
Een voorbeeld. Mijn zusje heeft ook periodes gehad van elke avond keihard huilen waarom zij niet kan lopen, waarom kunnen anderen dat wel en zij toch niet, zij wil ook zo graag. Dat deed mij als zus al pijn genoeg, voor haarzelf en voor mijn ouders is dat ongetwijfeld nog pijnlijker en zo kan ik nog veel meer voorbeelden hier neergooien. Het schoolwerk bijvoorbeeld, simpel schoolwerk wat niet lukt, soms na maandenlang oefenen dan eindelijk eens. Dat is ook frustratie voor die mensen hoor.
Het punt wat ik probeer te maken is dat het een fabel is dat gehandicapten, en dan voornamelijk Down, oh zo gelukkig zijn en niets missen en dat zou voor mij zeker zwaar meetellen.
Disclaimer: verschillende gradaties, algemeen, etcetc.
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.
Nou, toch wel als je iemand aanspreekt op rekenvermogen...quote:Op zondag 5 september 2010 17:01 schreef Sachertorte het volgende:
[..]
Denk het niet, maar dat was ook niet de discussie.
Whatever...
Ik beweer ook nergens dat kinderen met down altijd gelukkig zijn, zeker niet.
Maar een gewoon kind is ook niet altijd gelukkig, een gehandicapt kind is niet altijd gelukkig.
Denk dat als je als ouder je gehandicapt kind zo goed mogelijk steunt en laat weten dat ook al kan je niet alles, je toch heel veel wel kan.
Ik lees hier namelijk voornamelijk zaken die op alles mensen van toepassing zijn, niet alleen op kinderen met down, een gezond kind wil niet zeggen dat het gelukkig zal worden, een ongezond kind wil niet zeggen dat het ongelukkig zal worden.
Nogmaals, ik zeg niet dat aborteren een slechte keuze is en houden de goede keuze is, dat is voor iedereen persoonlijk.
Maar zet je overwegingen wel in de juiste perspectieven en ga niet zomaar overal vanuit.
Aangezien als je eenmaal aan kinderen begint je nergens meer vanuit moet gaan en je zorgeloze leventje sowieso al voorbij is, 'kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen'.
Maar een gewoon kind is ook niet altijd gelukkig, een gehandicapt kind is niet altijd gelukkig.
Denk dat als je als ouder je gehandicapt kind zo goed mogelijk steunt en laat weten dat ook al kan je niet alles, je toch heel veel wel kan.
Ik lees hier namelijk voornamelijk zaken die op alles mensen van toepassing zijn, niet alleen op kinderen met down, een gezond kind wil niet zeggen dat het gelukkig zal worden, een ongezond kind wil niet zeggen dat het ongelukkig zal worden.
Nogmaals, ik zeg niet dat aborteren een slechte keuze is en houden de goede keuze is, dat is voor iedereen persoonlijk.
Maar zet je overwegingen wel in de juiste perspectieven en ga niet zomaar overal vanuit.
Aangezien als je eenmaal aan kinderen begint je nergens meer vanuit moet gaan en je zorgeloze leventje sowieso al voorbij is, 'kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen'.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
dat is dus de volgende stap...quote:Op zondag 5 september 2010 16:49 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
[..]
Ik snap het.
Hier wordt trouwens gezegd:
'Hij realiseert zich wel dat hij, als verwekker, in enige mate nog steeds verantwoordelijk is voor het kind?'
We hebben het even nagezocht. Hier kun je er meer over lezen.
ik wil niks, maar dan ook niks met dat kind te maken hebben.
en als ik dit lees dan schrik ik:
http://www.alimentatie.nl(...)orden_tot_omgang_met
maandag ga ik op zoek naar een advocaat gespecialiseerd in echtscheidingen en alimentatie.
ik wil wel eens weten of ik wel alimentatie moet betalen als ik duidelijk voorheen en nadien heb aangegeven dat ik geen mongooltje wil en dat zij diezelfde gedachte deelde.
ik wil er niet voor betalen of er mee om hoeven te gaan.
we zijn gelukkig niet in gemeenschapo van goederen getrouwd...het huis staat op mijn naam en die gaat deze week ook de verkoop in.
kan ze mooi bij der tante intrekken, meubillair mag ze houden aangezien ik toch ws naar het buitenland ga verhuizen (geld dan alimentatie ook nog?)
hans
Ik beweer ook nergens dat kinderen/mensen met down helemaal geweldig zijn, ik beweer alleen dat kinderen/mensen met down niet verschrikkelijk hoeven te zijn en dat gezonde kinderen ook niet altijd aan je verwachtingen voldoen.quote:Op zondag 5 september 2010 16:46 schreef mijnnaamishans het volgende:
[..]
pfff ik zeg niet dat die moet studeren maar onderwijs volgen en een leuke baan...
maar gewoon iemand waarmee ik later ook normaal kan praten.
iemand met down is gewoon niet zelfstandig en gewoon ontzettend vervelend.
als down syndroom zo geweldig zou zijn dan had je geen extra hulp en tehuizen voor downers
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ja, die disclaimer wilde ik er ook nog bij zetten maar hoopte dat het niet nodig zou zijn.quote:
Ik beweer ook nergens dat kinderen met down altijd gelukkig zijn, zeker niet.
Maar een gewoon kind is ook niet altijd gelukkig, een gehandicapt kind is niet altijd gelukkig.
Denk dat als je als ouder je gehandicapt kind zo goed mogelijk steunt en laat weten dat ook al kan je niet alles, je toch heel veel wel kan.
Ik lees hier namelijk voornamelijk zaken die op alles mensen van toepassing zijn, niet alleen op kinderen met down, een gezond kind wil niet zeggen dat het gelukkig zal worden, een ongezond kind wil niet zeggen dat het ongelukkig zal worden.
Nogmaals, ik zeg niet dat aborteren een slechte keuze is en houden de goede keuze is, dat is voor iedereen persoonlijk.
Maar zet je overwegingen wel in de juiste perspectieven en ga niet zomaar overal vanuit.
Aangezien als je eenmaal aan kinderen begint je nergens meer vanuit moet gaan en je zorgeloze leventje sowieso al voorbij is, 'kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen'.
Gaat me ook niet per se om jou, maar jij stelde de vraag wel en heel veel mensen denken inderdaad dat de Downers altijd happy happy joy joy zijn en niet eens merken dat ze anders zijn of dingen missen, en dat is pertinent onwaar.
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.
Ik denk NU dus ook dat ik dan graag zou willen dat mijn niet door hormonen ontoerekeningsvatbaar geworden partner me beschermt tegen het nemen van een beslissing waar ik in minder behormoonde toestand niet achter stond. Maar daar denk ik DAN natuurlijk heel anders overquote:Op zondag 5 september 2010 17:00 schreef snakelady het volgende:
Hoe dan ook, zoals ik al schreef, ik denk nu dat ik het weg zou laten halen, maar weet niet hoe ik zou reageren als ik zwanger zou zijn van een kindje met down.
. Alhoewel ik toch hoop dat ik in zo'n geval mezelf bij de kladden kan pakken en tot de orde roepen. Ben het met Harajuku eens dat, hoe fijn ook dat er 'downers' zijn die gelukkig zijn en relatief kansrijk, je moet oppassen voor het opzetten van een al te roze bril.
Wat als het kindje dadelijk geboren wordt en het is toch wel gewoon gezond ( de kans is heel klein maar het kan), wil je dan ineens wel weer contact?quote:Op zondag 5 september 2010 17:10 schreef mijnnaamishans het volgende:
[..]
dat is dus de volgende stap...
ik wil niks, maar dan ook niks met dat kind te maken hebben.
en als ik dit lees dan schrik ik:
http://www.alimentatie.nl(...)orden_tot_omgang_met
maandag ga ik op zoek naar een advocaat gespecialiseerd in echtscheidingen en alimentatie.
ik wil wel eens weten of ik wel alimentatie moet betalen als ik duidelijk voorheen en nadien heb aangegeven dat ik geen mongooltje wil en dat zij diezelfde gedachte deelde.
ik wil er niet voor betalen of er mee om hoeven te gaan.
we zijn gelukkig niet in gemeenschapo van goederen getrouwd...het huis staat op mijn naam en die gaat deze week ook de verkoop in.
kan ze mooi bij der tante intrekken, meubillair mag ze houden aangezien ik toch ws naar het buitenland ga verhuizen (geld dan alimentatie ook nog?)
Als ik jouw vrouw was overigens dan wist ik het wel, ik liet het kindje weghalen ( denk ik) maar wilde niks meer met jou te maken hebben.
Heb zelden zo'n egoistisch persoon meegemaakt.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Probeer dan neit te veel te bagatellsieren. gewone kinderen hebben eht soms zwaar, maar kinderen met down of andere aangeboren mentale en fysieke handicaps hebben het in de regel lastiger, al was het maar fysiek.quote:Op zondag 5 september 2010 17:09 schreef snakelady het volgende:
Ik beweer ook nergens dat kinderen met down altijd gelukkig zijn, zeker niet.
Maar een gewoon kind is ook niet altijd gelukkig, een gehandicapt kind is niet altijd gelukkig.
Denk dat als je als ouder je gehandicapt kind zo goed mogelijk steunt en laat weten dat ook al kan je niet alles, je toch heel veel wel kan.
Ik lees hier namelijk voornamelijk zaken die op alles mensen van toepassing zijn, niet alleen op kinderen met down, een gezond kind wil niet zeggen dat het gelukkig zal worden, een ongezond kind wil niet zeggen dat het ongelukkig zal worden.
Nogmaals, ik zeg niet dat aborteren een slechte keuze is en houden de goede keuze is, dat is voor iedereen persoonlijk.
Maar zet je overwegingen wel in de juiste perspectieven en ga niet zomaar overal vanuit.
Aangezien als je eenmaal aan kinderen begint je nergens meer vanuit moet gaan en je zorgeloze leventje sowieso al voorbij is, 'kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen'.
Whatever...
Lijkt me nogal rigoureus allemaal.quote:Op zondag 5 september 2010 17:10 schreef mijnnaamishans het volgende:
[..]
dat is dus de volgende stap...
ik wil niks, maar dan ook niks met dat kind te maken hebben.
en als ik dit lees dan schrik ik:
http://www.alimentatie.nl(...)orden_tot_omgang_met
maandag ga ik op zoek naar een advocaat gespecialiseerd in echtscheidingen en alimentatie.
ik wil wel eens weten of ik wel alimentatie moet betalen als ik duidelijk voorheen en nadien heb aangegeven dat ik geen mongooltje wil en dat zij diezelfde gedachte deelde.
ik wil er niet voor betalen of er mee om hoeven te gaan.
we zijn gelukkig niet in gemeenschapo van goederen getrouwd...het huis staat op mijn naam en die gaat deze week ook de verkoop in.
kan ze mooi bij der tante intrekken, meubillair mag ze houden aangezien ik toch ws naar het buitenland ga verhuizen (geld dan alimentatie ook nog?)
Alimentatie geldt altijd, waar je ook bent.. Tot en met je dood. Je kind wordt namelijk erfgenaam.
Al had je die afspraak zwart op wit. Dan nog zou je, denk ik, weinig kans maken...
Maar ze kunnen je, geloof ik, niet verplichten tot omgang met je kind.
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Rechter redeneert altijd in het belang van het kind. Wat jij hebt afgesproken is niet belangrijk. Niet voor niets is de enige zekere weg om onder betaling uit te komen een faillissement.quote:Op zondag 5 september 2010 17:10 schreef mijnnaamishans het volgende:
[..]
dat is dus de volgende stap...
ik wil niks, maar dan ook niks met dat kind te maken hebben.
en als ik dit lees dan schrik ik:
http://www.alimentatie.nl(...)orden_tot_omgang_met
maandag ga ik op zoek naar een advocaat gespecialiseerd in echtscheidingen en alimentatie.
ik wil wel eens weten of ik wel alimentatie moet betalen als ik duidelijk voorheen en nadien heb aangegeven dat ik geen mongooltje wil en dat zij diezelfde gedachte deelde.
ik wil er niet voor betalen of er mee om hoeven te gaan.
Ook dan geldt dat je alimentatie moet betalen, al is de inning bij weigerachtige betalers uiteraard een heel stuk lastiger.quote:we zijn gelukkig niet in gemeenschapo van goederen getrouwd...het huis staat op mijn naam en die gaat deze week ook de verkoop in.
kan ze mooi bij der tante intrekken, meubillair mag ze houden aangezien ik toch ws naar het buitenland ga verhuizen (geld dan alimentatie ook nog?)
Quousque tandem abutere, PvdA, patientia nostra?
En hoe wil hij dat doen? verplichten tot abortus? denk niet dat de relatie daar beter van wordt en het kan niet eens.quote:Op zondag 5 september 2010 17:14 schreef ShadyLane het volgende:
[..]
Ik denk NU dus ook dat ik dan graag zou willen dat mijn niet door hormonen ontoerekeningsvatbaar geworden partner me beschermt tegen het nemen van een beslissing waar ik in minder behormoonde toestand niet achter stond. Maar daar denk ik DAN natuurlijk heel anders over
Ben het met Harajuku eens dat, hoe fijn ook dat er 'downers' zijn die gelukkig zijn en relatief kansrijk, je moet oppassen voor het opzetten van een al te roze bril.
Een goede toedienen waardoor je een miskraam krijgt? breinaald er in stoppen?
TS helpt zijn vrouw niet, hij steunt zijn vrouw niet, hij krijgt gewoon zijn zin niet en laat haar daarom vallen en maakt zich drukken over eventuele allimentatie dan dat hij een kindje op de wereld zet.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik zie even niet wat alimentatie met een erfenis te maken heeft, kan je me verlichten?quote:Op zondag 5 september 2010 17:17 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
[..]
Lijkt me nogal rigoureus allemaal.
Alimentatie geldt altijd, waar je ook bent.. Tot en met je dood. Je kind wordt namelijk erfgenaam.
Al had je die afspraak zwart op wit. Dan nog zou je, denk ik, weinig kans maken...
Maar ze kunnen je, geloof ik, niet verplichten tot omgang met je kind.
Quousque tandem abutere, PvdA, patientia nostra?
En dan nog, hij kan nooit bewijzen dat ze die afspraak hadden.quote:
[..]
Rechter redeneert altijd in het belang van het kind. Wat jij hebt afgesproken is niet belangrijk. Niet voor niets is de enige zekere weg om onder betaling uit te komen een faillissement.
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.
omdat ik zelf een leven wil?quote:Op zondag 5 september 2010 17:16 schreef snakelady het volgende:
[..]
Wat als het kindje dadelijk geboren wordt en het is toch wel gewoon gezond ( de kans is heel klein maar het kan), wil je dan ineens wel weer contact?
Als ik jouw vrouw was overigens dan wist ik het wel, ik liet het kindje weghalen ( denk ik) maar wilde niks meer met jou te maken hebben.
Heb zelden zo'n egoistisch persoon meegemaakt.
je leeft 1x en waarom dan die ellende op je hals halen?
hans
Ik schrijf niet voor niets dat ik hoop in dit hypothetische geval zelf nog enigszins de tegenwoordigheid van geest te hebben. Anders krijg je inderdaad de ellende die nu in dit -hopelijk net zo hypothetische- topic onderwerp van gesprek is.quote:Op zondag 5 september 2010 17:20 schreef snakelady het volgende:
En hoe wil hij dat doen? verplichten tot abortus? denk niet dat de relatie daar beter van wordt en het kan niet eens.
Een goede toedienen waardoor je een miskraam krijgt? breinaald er in stoppen?
