Ik denk dat dat was toen mijn linkerarm eraf lag.
Ofja niet helemaal eraf maar de knook van mn bovenarm was 3 cm onder die kogel in mn schouder finaal afgebroken en het bot stak naar buiten.
Dat was niet tof.
En nog minder tof was toen ze foto's gingen maken in het ziekenhuis daarvan.
Moest op zo een bedje liggen en ze moesten een foto hebben waar mijn arm gestrekt naar de zijkant was. Mijn bot was finaal doormidden dus ik kon vanzelfsprekend die arm niet meer bewegen en bij elke poging daartoe verging ik van de pijn en voelde ik het scherpe bot door mijn spieren en vlees scheuren.
Dus zo een zustertje tilt heel voorzichtig mijn arm op in de juiste positie. Zegt ze ik ben zo terug, even de foto maken en ze laat mijn arm in ene keer los. Voor de duidelijkheid, ik lag op een smal bedje dus mijn arm viel met een smak naar onder toe en als een reflex spande ik mijn spieren in op te voorkomen dat die arm dus langs dat bed naar beneden flikkerde.
Toen voelde ik niet alleen het bot door mijn vlees en spieren snijden toen hoorde ik het ook gewoon.
Godsklere wat heb ik dat wijf verrot gescholden

Van alle kanten kwamen toen andere doktoren die kamer ingestormd om te kijken wat er was.
JA WAT DENK JE DAT ER IS DIE GODVERGETE KUTHOER LAAT MN ARM LOS EN DIE LIGT ER FINAAAL VANAF GODVERDOMME VUILE KANKERHOER GODVERDEGODVER!!!!

!
Dat meiske helemaal in panie en sorry sorry sorry.
IK HEB GODVERDOMMME DE ZOLDER VOLLIGGEN VAN SORRY ACHTERLIJKE INCOMPETENTE TYFUSSNOLL!!!!!

!!!!
Nouja, later maar even mijn excuses gemaakt aan dat grietje.
Denk dat dat het pijnlijkste was wat ik ooit meegemaakt heb lichamelijk.
Een stuk pijnlijker in elk geval dan mijn blindedarm die al geknapt was en als ik een uur later in het ziekenhuis was geweest dat ik waarschijnlijk dood was geweest.