Dilemma: vrucht met downsydroom. (#3)

Misschien had Hans dan maar nooit geboren moeten worden dan kan zijn vrouw gewoon voor een downkindje zorgen. Want ze zijn namelijk niet achterlijk, dom of weet ik wat en natuurlijk heb je gradaties maar dat zie je niet aan de buitenkant. Heb in de directe omgeving twee downkindjes waarvan er eentje inmiddels in het reguliere onderwijs meeloopt en we hebben ook nog twee downpeuters bij mijn schoonzusje en de puurheid die ze meegeven daar kan menigeen nog iets van leren.

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 09:40 schreef Deliah het volgende:
Wat een walgelijke reacties. Een beetje je vrouw dwingen jullie eigen kind te vermoorden . En daarbij mensen met down kunnen ook leren, onlangs was er nog één in het nieuws die afgestudeerd was aan een universiteit. Wat heeft zo een kind gedaan dat die geen liefde verdient?!

Er is nog niets om van te houden. Dus nu weghalen is het beste alternatief.

Denkt een van jullie wel aan de mevrouw in kwestie?

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 03:37 schreef heiden6 het volgende:

[..]

Nee, kickje WGR lijkt me niet gepast, het gaat over het persoonlijke gebeuren toch, niet over geld of een juridische kwestie.

En verder ligt het niet zo simpel volgens mij, dat je gewoon je handen er vanaf kunt trekken. Ik vind wel dat dat moet kunnen als je tijdig aangeeft dat jij het kind niet wilt. Dan is het aan de vrouw om de keuze te maken wat zij wil, wetende wat de consequenties zijn. Nu wordt het opgedrongen aan de man.

Ze hebben toch samen de beslissing genomen een kindje te krijgen? Dan loop je ook het risico een kind te krijgen dat niet gezond is. Daar zul je dan ook samen mee moeten dealen.

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 09:50 schreef Boris_Karloff het volgende:

[..]

Er is nog niets om van te houden.

Zullen we dat mensen zelf even laten uitmaken?

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 09:50 schreef Boris_Karloff het volgende:

[..]

Er is nog niets om van te houden. Dus nu weghalen is het beste alternatief.

Dat is ook de redenatie van de oorspronkelijke TS. En ja, theoretisch en realistisch gezien heb je wellicht gelijk, maar dat voelt vaak voor een zwangere vrouw heel anders. Er zullen voldoende mensen (meest mannen, eventueel vrouwen die nooit zwnger zijn geweest) zijn die dat geen valide argument vinden, maar dat maakt de gevoelens van de zwangere in kwestie niet anders.

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 09:51 schreef PurePoisonPerfume het volgende:

[..]

Ze hebben toch samen de beslissing genomen een kindje te krijgen? Dan loop je ook het risico een kind te krijgen dat niet gezond is. Daar zul je dan ook samen mee moeten dealen.

ja, op de voorwaarde dat als het een kindje met het Downsyndroom was dat ze het dan zouden laten weghalen, hoe moeilijk een rot en bijna onmogelijk dat ook zou zijn. Het risico was dus "beperkt" tot alles wat er tijdens en na een bevalling met een kind nog kan gebeuren.

En ik snap de mevrouw echt meer dan goed hoor. die gevoelens die je al hebt zelfs aan het begin van een zwangerschap, het willen beschermen tegen elke prijs.
Maar puur gekeken naar de afspraken vind ik dat TS gelijk heeft. (en ja zelfs na 3 kinderen vind ik dat!) het is óók zijn kind, en niet zijn keuze. (hence de gemaakte afspraken!!!!) en hij is dus wél vader van dit kind, ook al zou hij het nooit meer zien. Dat punt kán en mag je gewoon niet onder het kleed vegen.

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 09:40 schreef Deliah het volgende:
Wat een walgelijke reacties. Een beetje je vrouw dwingen jullie eigen kind te vermoorden .

Lekker over the top... heerlijk

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 10:02 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]

waarom " ", het klopt exact

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 10:02 schreef Klaudias het volgende:

[..]

waarom " ", het klopt exact

Ik begrijp dat het voor sommigen zo is. Voor mij is een klompje cellen (wat het nog steeds is), geen 'kind'. Dat van dat 'vermoorden' is ook onzin.

De wetgever is dat overigens ook met me eens.

TS: Hoe is het gesprek met je vrouw gegaan?

Toch gooi ik hemj er hier nog maar een keer in, omdat men er zo op hamert dat men zich aan gemaakte afspraken moet houden alsof die heilig zijn en bedenken nooit en te nimmer mogelijk is: een relatie wordt vaak ook eenzijdig verbroken. De gemaakte afspraken om bij elkaar te blijven en van elkaar te houden, de beloften die gedaan zijn, worden dan ook aan de kant geschoven. Over het algemeen vindt men dit wel een afspraak die eenzijdig verbroken mag worden. Waarom in dit geval dan niet? Bij het verbreken van een relatie door een van de partners terwijl de ander dat niet wil, krijgt de achterblijvende ook een beslissing en consequenties door zijn strot geramd die hij/zij niet wil.

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 10:04 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]



Ik begrijp dat het voor sommigen zo is. Voor mij is een klompje cellen (wat het nog steeds is), geen 'kind'. Dat van dat 'vermoorden' is ook onzin.

De wetgever is dat overigens ook met me eens.

Feitelijk is een foetus van 12 weken helemaal af, moet het alleen groeien, toch? Het is weliswaar erg klein, maar wel al met de menselijke kenmerken die erbij horen.

Edit: niet dat dat het anders maakt, voor mijn gevoel. Ik ben zeker niet tegen abortus, hoor, als men er achter staat en voor zichzelf valide redenen heeft.

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 09:50 schreef Boris_Karloff het volgende:

[..]

Er is nog niets om van te houden. Dus nu weghalen is het beste alternatief.

er klopt een hartje hoor.
sinds ik zwanger was van de eerste was het een kindje en geen vrucht. wel degelijk dat je van je kindje houd ook al is het in ontwikkeling.

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 10:06 schreef miss_sly het volgende:
Toch gooi ik hemj er hier nog maar een keer in, omdat men er zo op hamert dat men zich aan gemaakte afspraken moet houden alsof die heilig zijn en bedenken nooit en te nimmer mogelijk is: een relatie wordt vaak ook eenzijdig verbroken. De gemaakte afspraken om bij elkaar te blijven en van elkaar te houden, de beloften die gedaan zijn, worden dan ook aan de kant geschoven. Over het algemeen vindt men dit wel een afspraak die eenzijdig verbroken mag worden. Waarom in dit geval dan niet? Bij het verbreken van een relatie door een van de partners terwijl de ander dat niet wil, krijgt de achterblijvende ook een beslissing en consequenties door zijn strot geramd die hij/zij niet wil.

Dat vind ik echt appels met peren vergelijken. Hier is een nieuw leven in het spel, een kind wat al voor het geboren is buiten het nest valt. En beloven van iemand te houden? Ja dat sluit niet uit dat je plots van iemand anders méér kan houden. Maar ook in die situatie vind ik dat de nee zwaarder telt dan de ja. Hetzelfde bij een tweede of weet ik hoeveelste kind krijgen. Als één van de twee niet wil, moet het in mijn optiek niet doorgaan. Want hoeveel pijn en verdriet dat ook geeft, er is niet een nieuw leven wat ook nog gedeeltelijk ongewenst is. Dat vind ik véél erger. Ongewenst zijn.

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 10:16 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

Dat vind ik echt appels met peren vergelijken. Hier is een nieuw leven in het spel, een kind wat al voor het geboren is buiten het nest valt. En beloven van iemand te houden? Ja dat sluit niet uit dat je plots van iemand anders méér kan houden. Maar ook in die situatie vind ik dat de nee zwaarder telt dan de ja. Hetzelfde bij een tweede of weet ik hoeveelste kind krijgen. Als één van de twee niet wil, moet het in mijn optiek niet doorgaan. Want hoeveel pijn en verdriet dat ook geeft, er is niet een nieuw leven wat ook nog gedeeltelijk ongewenst is. Dat vind ik véél erger. Ongewenst zijn.

Goed punt rationeel overdacht in plaats van de meeste vrouwen die hier zeer emotioneel reageren. Wel erg opvallend. Zijn jullie allemaal moeder eigenlijk?

Weet je wat niet eerlijk is, ik heb ook een meervoudig gehandicapt kind gehad, iedereen vond mij dapper dat we de zwangerschap door hebben gezet en het kind geboren laten worden, daarna vond iedereen ons dapper dat we het kind ook hebben laten gaan, ik, de moeder heeft zijn zuurstofslangetje uit zijn neus gehaald toen bleek dat er geen herstel mogelijk was, zodat hij zou overlijden, hij zou een kasplantje worden, hij zou nóóit een normaal leven kunnen hebben, hij zou pijn hebben, de medische wereld kon he-le-maal niets meer voor hem doen.. en nu, nu vallen er heel veel mensen over TS heen omdat hij dit wil voorkomen.... raar toch eigenlijk, ook al ben ik ontzettend blij geweest met de steun die vanuit fok! kwam.

Ik heb mijn kind wel dood 'gewenst' tijdens de zwangerschap en na de geboorte, zodat ík geen keuze hoefde te maken, maakt dat mij nu ook een slechte moeder? Ik kon én wilde gewoon geen keuze maken over leven of dood zolang ik niet wist hoe de levensverwachtingen waren. Gelukkig dacht mijn man daar ook zo over.

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 10:16 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

Dat vind ik echt appels met peren vergelijken. Hier is een nieuw leven in het spel, een kind wat al voor het geboren is buiten het nest valt. En beloven van iemand te houden? Ja dat sluit niet uit dat je plots van iemand anders méér kan houden. Maar ook in die situatie vind ik dat de nee zwaarder telt dan de ja.

Tja, maar als het niet meer gaat dan gaat het niet meer, he.

quote:

Hetzelfde bij een tweede of weet ik hoeveelste kind krijgen. Als één van de twee niet wil, moet het in mijn optiek niet doorgaan. Want hoeveel pijn en verdriet dat ook geeft, er is niet een nieuw leven wat ook nog gedeeltelijk ongewenst is. Dat vind ik véél erger. Ongewenst zijn.

Maar gewenst door de andere ouder, dus het kind kan wel degelijk een gewone jeugd tegemoet gaan.

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 10:27 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Dat vind ik oprecht knap van je, dat je dat hebt kunnen doen.

Het is niet knap, het was zwaar, héél zwaar. De zwangerschap, de zorgen, de geboorte, alle zorgen daarna en dan uiteindelijk de beslissing als een team van artsen je vertellen dat ze niets meer kunnen doen.

Ik vind dit een moeilijk topic. Vooral het eerste deel was moeilijk om te lezen, toen het over het "geluk" van een kind, MENS met Down ging.

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 10:25 schreef moussy het volgende:
Weet je wat niet eerlijk is, ik heb ook een meervoudig gehandicapt kind gehad, iedereen vond mij dapper dat we de zwangerschap door hebben gezet en het kind geboren laten worden, daarna vond iedereen ons dapper dat we het kind ook hebben laten gaan, ik, de moeder heeft zijn zuurstofslangetje uit zijn neus gehaald toen bleek dat er geen herstel mogelijk was, zodat hij zou overlijden, hij zou een kasplantje worden, hij zou nóóit een normaal leven kunnen hebben, hij zou pijn hebben, de medische wereld kon he-le-maal niets meer voor hem doen.. en nu, nu vallen er heel veel mensen over TS heen omdat hij dit wil voorkomen.... raar toch eigenlijk, ook al ben ik ontzettend blij geweest met de steun die vanuit fok! kwam.

Ik heb mijn kind wel dood 'gewenst' tijdens de zwangerschap en na de geboorte, zodat ík geen keuze hoefde te maken, maakt dat mij nu ook een slechte moeder? Ik kon én wilde gewoon geen keuze maken over leven of dood zolang ik niet wist hoe de levensverwachtingen waren. Gelukkig dacht mijn man daar ook zo over.

Ik kan me er gelukkig geen voorstelling van maken hoe dat voor je geweest is. Het lijkt me vreselijk moeilijk, pijnlijk, zwaar.

Toch zie ik wel een verschil met de situatie van de oorspronkelijke TS. Een kind met syndroom van Down kan ook verschillende fysieke problemen hebben en zal zijn hele leven een geestelijke achterstand hebben. Toch is het soms/vaak wel degelijk mogelijk om een fijn leven te leiden binnen de mogelijkheden. Zeker met de medische hulp etc. die tegenwoordig voor handen is.

Ik vind bovendien dat het best meevalt met de mensen die over TS heen vallen over de keuze die hijzou willen maken. Ik vind het opvallender dat er zoveel mensen zijn die de vrouw haar recht om van gedachte te veranderen zonder meer willen ontzeggen en vinden dat TS alle (on)mogelijke middelen mag aanwenden om haar van gedachten te doen veranderen.

Ik vind dit een ongelofelijk moeilijk probleem waar twee mensen die vermoedelijk van elkaar houden en die met heel andere dromen aan het krijgen van een kind begonnen zijn voor staan. Ik vind voor beide iets te zeggen. Het probleem is alleen dat er in een dergelijke situatie altijd een van beide de zin krijgt, waar de ander zich niet goed bij voelt. Misschien als TS anders met zijn vrouw omgaat, dat het nog wel tot een gezamenlijk besluit kan komen waar ze beiden achter staan, namelijk weghalen. Dat zal echter vooral liggen aan de manier waarop TS met alles omgaat, denk ik.

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 10:16 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

Dat vind ik echt appels met peren vergelijken. Hier is een nieuw leven in het spel, een kind wat al voor het geboren is buiten het nest valt. En beloven van iemand te houden? Ja dat sluit niet uit dat je plots van iemand anders méér kan houden. Maar ook in die situatie vind ik dat de nee zwaarder telt dan de ja. Hetzelfde bij een tweede of weet ik hoeveelste kind krijgen. Als één van de twee niet wil, moet het in mijn optiek niet doorgaan. Want hoeveel pijn en verdriet dat ook geeft, er is niet een nieuw leven wat ook nog gedeeltelijk ongewenst is. Dat vind ik véél erger. Ongewenst zijn.

Natuurlijk is de vergelijking krom. Het gaat me er meer om dat er zoveel mensen zijn die roepen, zonder nuances, dat 'men' zich aan afspraken moet houden, no matter what. Zo simpel is het niet in een mensenleven. Hoe vaak verander je van gedachten gedurende je leven? Dat is iemands goed recht.

In dit geval komt daar een groot probleem uit voort, dat ben ik met je eens. Een heel groot probleem, dat zo maar niet een-twee-drie op te lossen is, maar dat maakt niet dat zij ineens geen recht meer heeft om van gedachten te veranderen.

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 10:29 schreef Klaudias het volgende:

[..]

[quote]Tja, maar als het niet meer gaat dan gaat het niet meer, he.

Dat bedoelde ik ook. Het gaat niet meer, dus die nee tegen de relatie telt zwaarder dan de ander z'n ja.
[..]

quote:

Maar gewenst door de andere ouder, dus het kind kan wel degelijk een gewone jeugd tegemoet gaan.

Wat is normaal? Er zijn zoveel opties dat normaal een heel breed spectrum beslaat. Ik heb drie kinderen die ik samen met een (mannelijke) partner opvoed. Ze zijn niet gehandicapt en daar hadden wij met z'n tweeen een hele kluif aan. (of beter, hebben ) het alleen opvoeden van een kind met Down Syndroom lijkt me daarom echt een enorme klus. Buiten alle zorgen en gezondheidsproblemen die er ook bij (kunnen) komen kijken. hartproblemen ed.

[ Bericht 3% gewijzigd door debuurvrouw op 04-09-2010 11:17:34 ]