Linkse journalisten, omroepen, politieke partijen en NGO’s staan traditioneel en met de voor links zo typische pathetiek te trappelen van ongeduld bevrijdingsbewegingen die geweld tegen burgers niet schuwen bij te staan. Onder het motto: ieder volk heeft recht op soevereiniteit, worden de bevrijdingsbewegingen moreel en/of financieel bijgestaan.
Veel van deze bevrijdingsbewegingen zijn ideologisch geïnfecteerd zodat er veelal meer aan de knikker is dan alleen maar het streven naar zelfstandigheid. Toch doet zich een wonderlijk onrecht voor in de geestelijke en materiele bijstand die het linkse genootschap aan te bieden heeft. Zo vindt men er dat de Palestijnse gebieden judenfrei moeten zijn, hoewel ver voordat Mohammed door een goddelijke bliksemschicht getroffen werd er al Joden leefden.
Als geen ander zo fel steunde het linkse genootschap de dekolonisatie. Zo nodig werden bevrijdingsbewegingen die er baat in zagen burgers naar het hogere te jagen van morele, en soms zelfs, van materiele bijstand voorzien. Onder het credo, het recht op soevereiniteit verdient prioriteit boven het recht op leven, viel het liquideren van onschuldige burgers te billijken. Zo werden moordende bevrijdingsbewegingen met groot enthousiasme bijgestaan, en trok men ten faveure ervan graag het middel van de boycot uit de morele lade.
Maar ironisch genoeg vindt het linkse genootschap dat soevereiniteit geen algemeen recht is, maar slechts voorbehouden is aan enkele volken. Hoe deze onredelijkheid in elkaar steekt is makkelijk uit te vlooien.
Wordt een volk door een linkse mogendheid bezet en onderdrukt, dan kunnen de Tibetanen fluiten wat ze willen, het linkse genootschap laat ze in de steek.
Dat de Sovjet-Unie talrijke volken onder een fascistoïde knoet hield en het recht op soevereiniteit met zwaar geweld en zelfs met genocide bedwong, was geen reden voor het linkse genootschap een moreel theaterstuk op te voeren.
PVV wordt in dit stuk heel duidelijk neergezet dus lees verder
hier want het gaat nog een eind door.