Innepin idd een geniet post.

Gisteren waren Tyler en ik dus op stap. Eerst ging de bus niet, want weg afgezet ofzo vanwege water. Toen snel in andere bus naar station, de trein maar gepakt. Vanaf daar naar de stad, ruzie gemaakt met verkoopster van de DE winkel omdat Tyler huilde. Verder lopen naar het ziekenhuis. 13.50 waren we er, 14.00 zouden we aan de beurt zijn. 15.00 nog steeds niet ...
Toen vond Tyler het welletjes en poepen lukte ook nog eens niet makkeljk. Die ging dreinen, schreeuwen, over de grond rollen etc. Achter de balie rennen, weg willen lopen, maar gelukkig zaten de deuren dicht. Eindelijk aan de beurt, Tyler bij kop en kont gepakt, onderweg een schoen verloren. Dokter pakte hem over, ik ging de schoen en de buggy halen. Pfff!
Hij bleef krijsen ed, praat lastig maar de arts was heel lief en begripvol. Buikje/darmen gevoeld van buiten en binnen zeg maar. Is helemaal goed. Moet wel elke dag movicolon om de boel soepel te houden. Groeit goed genoeg, is (nog steeds) 10 kg. Over een half jaar terugkomen. Nog een boel geworstel om de kleren aan te krijgen. Toen we klaar waren zei ik, Tyler wil je de jas aan, dan gaan we naar huis. Hij wist niet hoe snel hij bij me moest zijn.

En was op slag rustig.
Weer lopen naar station waar de bus net weg was. Gelukkig kwam er een andere bus aan, waar je niet met de buggy in kan. Dus Tyler naast iemand op de stoel gezet, buggy ingeklapt en naast iemand anders op de stoel gezet. En Tyler op schoot. Gelukkig was hij heel rustig in de bus en ging lekker naar buiten kijken. Halverwege viel hij in slaap.
Maar pfff wat een onderneming zo. Normaal was of mijn vader of Djeez met de auto mee. Dit is wel pittig zo!
Heel verhaal geworden, sorry!