Kind is angstig voor wat er kan gebeuren

wat denk je zelf?

Kan ze er niet mee naar dokter gaan want het kan ook een soort angststoornis zijn ???
Het klinkt namelijk niet erg goed als een kind van 11 al heel erg met dat soort angsten bezig is.

Gewoon leuke dingen met haar doen zodat de positieve ervaringen de negatieve overwinnen?

De dingen doen waarvoor je bang bent en ermee confronteren. Simpeler kan het niet zijn.

klinkt mij eerder als onzekerheid die zich uit in angst voor nieuwe dingen

Tja, probeer haar ervan te overtuigen dat vechtsporten leuk zijn... Als je dat een jaartje beoefent is je zelfvertrouwen waarschijnlijk vervijfvoudigd. Judo, karate, kickboksen, om eens wat voorbeelden te noemen

Ik heb zoiets rond die leeftijd ook gehad, toen was ik bang dat ons huis zou afbranden. Vooral 's avonds als ik naar bed ging was ik bang dat er brand zou uitbreken. Mijn ouders mochten toen ook nooit een kaarsje aansteken, dan werd ik panisch.
Dat heeft een hele tijd geduurd, maar ik ben er vanzelf overheen gegroeid. Ik denk dat zij daar ook wel overheen groeit.

quote:

Op vrijdag 20 augustus 2010 23:05 schreef Zhe-AnGeL het volgende:

[..]

...Maar is het echt zo vreemd dan?
Al dat nare nieuws...dag in dag uit...
Lijkt me ook niet goed voor opgroeiende kinderen

Dat weet ik niet , maar als die angsten klinken me redelijk extreem en daarom had ik zoiets van misschien is er iets aan de hand en dan lijkt een bezoekje aan de dokter ook wel verstandig.
Belemmerd het haar dagelijkse leven erg of valt dat nog mee ???
Zodra het te veel overheerst zou ik toch even naar de dokter gaan, want het kan ook zijn dat ze fobie heeft ofzo en dan is het wel handig als er toch even huisarts bij gehaald word.

quote:

Op vrijdag 20 augustus 2010 23:10 schreef Zhe-AnGeL het volgende:

[..]

Nou mijn vriendin staat in dubio wat te doen.
Valt ook niet mee allemaal. Ze is haar man verloren nml.
Misschien heeft het daar ook iets mee te maken..kan?
Het meisje was toen 5 jaar geloof ik...

Lijkt me niet onwaarschijnlijk, vooral op zo'n leeftijd is je vader gewoon die grote stoere kerel die de hele wereld aankan. Da's dan toch aardig wat 'bescherming' wat dan opeens wegvalt...

quote:

Op vrijdag 20 augustus 2010 23:10 schreef Zhe-AnGeL het volgende:

[..]

Nou mijn vriendin staat in dubio wat te doen.
Valt ook niet mee allemaal. Ze is haar man verloren nml.
Misschien heeft het daar ook iets mee te maken..kan?
Het meisje was toen 5 jaar geloof ik...

Dat verklaart een hoop. Ik denk dat ze dat niet helemaal kan plaatsen en daardoor gaat richten op wat er mis kan gaan.
Ik zou het eerst een poosje aankijken (want het kan een fase zijn) , maar als het te lang duurt toch even hulp zoeken.

quote:

Op vrijdag 20 augustus 2010 23:08 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Dat weet ik niet , maar als die angsten klinken me redelijk extreem en daarom had ik zoiets van misschien is er iets aan de hand en dan lijkt een bezoekje aan de dokter ook wel verstandig.
Belemmerd het haar dagelijkse leven erg of valt dat nog mee ???
Zodra het te veel overheerst zou ik toch even naar de dokter gaan, want het kan ook zijn dat ze fobie heeft ofzo en dan is het wel handig als er toch even huisarts bij gehaald word.

Ik zie het niet zo ernstig in. Ik denk dat ik het best kan vergelijken met mijn angts van toen. Ze heeft zich iets in haar hoofd gehaald (misschien ergens wat over meegekregen), dat zoiets kan gebeuren bij een grote menigte mensen en is hier dus bang voor.
Als het in de stad het enige probleem is, zou ik als ik je vriendin was de komende tijd niet meer naar de stad gaan als het druk is. Ik zou als ik je vriendin was, de komende tijd even drukke plekken vermijden. Ik denk echt dat ze hier vanzelf overheen komt. Ze is ook nog jong, dit kan zo snel veranderen in hun hoofdjes, een fase waar ze doorheen gaat.

Het verlies van haar vader kan haar het gevoel hebben gegeven dat ernstige dingen zomaar gebeuren zonder daar controle op te hebben. De enige manier om dan nog controle te hebben, is onzekere situaties te vermijden. Waarom zou ze er geen psycholoog bijhalen voordat het probleem zich ontwikkelt tot een angststoornis?

www.hooggevoelig.nl

Je kunt op de site een korte test doen om te kijken of je hooggevoelig bent (misschien (eerst) handiger als de moeder dit doet om te kijken wat ze bij haar dochter herkent?).
Op de site staan verder tips, links, uitleg, etc..

Mocht het dochtertje hooggevoelig zijn is via die weg veel te verklaren van (ook) haar angst. Maar veel belangrijker, ze is dan ook goed te begeleiden/ondersteunen hierin

quote:

Op vrijdag 20 augustus 2010 23:08 schreef Zhe-AnGeL het volgende:

[..]

En waar kan zoiets door ontstaan?
De moeder is een heel leuk lief mens ...? Altijd positief zover ik ze ken tenminste.

Klinkt als een een moeder die haar kind veels te veel beschermd en dat kind waarschijnlijk terwijl ze het nieuws kijken van alles in praat. Iets anders kan ik niet bedenken namelijk.

quote:

Op vrijdag 20 augustus 2010 23:16 schreef Italo het volgende:
www.hooggevoelig.nl

Je kunt op de site een korte test doen om te kijken of je hooggevoelig bent (misschien (eerst) handiger als de moeder dit doet om te kijken wat ze bij haar dochter herkent?).
Op de site staan verder tips, links, uitleg, etc..

Mocht het dochtertje hooggevoelig zijn is via die weg veel te verklaren van (ook) haar angst. Maar veel belangrijker, ze is dan ook goed te begeleiden/ondersteunen hierin

OMG. Dit kan alleen in Nederland. Burn Out. Hooggevoelig. What's next?

quote:

Op vrijdag 20 augustus 2010 22:59 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
Vriendin van mij zit met een probleempje inzake haar dochtertje, het meisje is nu 11 jaar oud, maar vind veel dingen naar en eng.
Bv naar een drukke menigte gaan in een stad vind ze al eng.
Want stel er loopt een enge man met een pistool enzo...of stel mensen verdrukken elkaar etc..

Ze wil wel naar de stad als het minder druk is. Het is ook een gevoelig meiske, die snel buikpijnen heeft als ze spanning krijgt.

Ik vermoed zelf dat het kind zich teveel aantrekt van nieuwsberichten tegenwoordig.
En op zich niet zo raar natuurlijk want het nieuws is gewoonweg ronduit puur negativiteit tegenwoordig.
Dus kinderen worden in feite vergiftigd met allerlei info en ook nog eens teveel info...en dit dagelijks jaar in jaar uit.

Ik vind het een moeilijke kwestie, de moeder idem verhaal. Weet ook niet goed hoe hier mee om te gaan, een kind beschermen tegen het nieuws is ook niet altijd mogelijk nml.
Iemand wat tips?

klinkt als aanstellerig gedrag. Dat ze graag bij en alleen bij mama wil zijn. De rest is allemaal eng en gevaarlijk. Als moeders er niks aan doet wordt het kind nog wereld vreemd. (als ze dat nog niet is ondertussen)

ik lees normaal alleen maar nu pak de pen ook maar eens

zelf een ''neefje'' die nu 17 is maar toen hij 10 was extreme angsten had en dat nu nog steeds wel heeft maar aanzienlijk minder.zijn ouders hielpen hem daar totaal niet mee. ben toen met hem naar de dokter geweest die hem heeft door verwezen naar de kinderpsychologe en dat heeft hem echt goed geholpen. en de zekerheid en duidelijkheid die ik hem geboden heb hielpen ook . hij weet dat als er ook maar iets is dat hij mij hoeft te bellen en ik kom die zekerheid is ontzettend belangrijk voor hem.

maar het is ook zo dat als hij ergens angstig voor is hij mij dat moet zeggen en dan doen we het gewoon samen en na een aantal keer durft hij het zelf. en zo nu dan moet ik hem gewoon meeslepen en dan achteraf vindt hij het reuze meevallen. wat wel is ik heb nooit een moment mijzelf onzeker gevoeld waar hij bij was/is . hij heeft nog wel eens paniek aanvallen maar als we even gepraat hebben is het weer goed. ben trots op hem als ik nu zie hoe ver die al gekomen is met alles

even wat dingen op een rijtje.

voor moeder wees duidelijk tegen haar en ben zeker van jezelf als jij je onzeker voelt merkt je dochtertje dat en kinderen apen dingen na van hun opvoeders. zij neemt dat over van je.ga alsjeblieft naar de dokter en misschien de kinderpsychologe als het nodig is en hoe meer je haar angsten gaat toelaten hoe erger het wordt en af toe moet jezelf er door heen slepen maar ook je kind.

en neem je verantwoordelijkheid als moeder het niet doet zelf ingrijpen en met haar naar de dokter gaan en actie ondernemen, ik zorg voor mijn neefje en heb er zeker veel voor moeten laten en nog steeds.
het is de moeite waard kan ik je zeggen

onmiddellijk naar de huisarts om hulp te vragen

quote:

Op zaterdag 21 augustus 2010 00:21 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
Tjah tegenwoordig is psychologie direct medicatie kom op zeg!
Denk eens na!
Dat ga ik haar echt niet wijsmaken hoor.

Vermoed dat het te maken heeft met teveel negatieve info qua nieuws
en het verlies van de vader........

dat lijkt me in dit geval wel nodig he

quote:

Op zaterdag 21 augustus 2010 00:21 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
Tjah tegenwoordig is psychologie direct medicatie kom op zeg!
Denk eens na!
Dat ga ik haar echt niet wijsmaken hoor.

Vermoed dat het te maken heeft met teveel negatieve info qua nieuws
en het verlies van de vader........

Punt is wel een beetje dat jij en wij als leken eigenlijk geen idee hebben wat er precies speelt. Iemand met verstand van zaken heeft daar meer kennis over en meer zicht op, en kan dat hoe dan ook beter beoordelen dan wij vanaf hier. Als dit wel een serieuze angststoornis is, wil je er op tijd bij zijn. Advies inwinnen bij een huisarts kan altijd, dat is toch niemands verlies?

quote:

Op vrijdag 20 augustus 2010 23:16 schreef Italo het volgende:
www.hooggevoelig.nl

Je kunt op de site een korte test doen om te kijken of je hooggevoelig bent (misschien (eerst) handiger als de moeder dit doet om te kijken wat ze bij haar dochter herkent?).
Op de site staan verder tips, links, uitleg, etc..

Mocht het dochtertje hooggevoelig zijn is via die weg veel te verklaren van (ook) haar angst. Maar veel belangrijker, ze is dan ook goed te begeleiden/ondersteunen hierin

Korte test? Ik heb verdomme 100 vragen ingevuld, krijg ik als uitslag: je bent een beetje gevoelig. Meer niet . Wat een paupervragen ook. Dingen als: "Vind je dingen moeilijk waarvan je weet dat ze makkelijk zijn?" Huh?

quote:

Op zaterdag 21 augustus 2010 00:21 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
Tjah tegenwoordig is psychologie direct medicatie kom op zeg!
Denk eens na!
Dat ga ik haar echt niet wijsmaken hoor.

Vermoed dat het te maken heeft met teveel negatieve info qua nieuws
en het verlies van de vader........

Vind ik ook nogal wat hoor.
Ik zou eerst verschillende aanpakken gewoon thuis proberen.
(Daarna kan je altijd nog eens verder kijken)

Ik had een neefje van een jaar of tien, die maakte zich ongeloofelijk ongerust over het milieu.
Zo erg dat hij er soms niet van slapen kon. Je werd ook helemaal gestoord van hem, want bij veel wat je deed kreeg je een hele "lecture" over het milieu.
Op school werd namelijk veel het milieu behandeld en natuurlijk is er op het nieuws ook veel over te horen.
Dus shut-down van informatie, in ieder geval thuis.
Later is het met hem in ieder geval helemaal goed gekomen.

Ik denk ga het gesprek aan met het kind, wat het beangstigd en proberen te weerleggen met feiten.

TV is de duivel, natuurlijk

of ben je toch ban voor een labeltje plakken?

maar ga lekker de natuur in zou ik zeggen

quote:

Op zaterdag 21 augustus 2010 03:24 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
Ik vraag me eerlijk gezegd af welke invloed de media heeft op de menselijke geest........

Beseft dat schurftvolk die om geld draait dit wel degelijk of...doen ze echt alles voor het geld?
Denk het laatste nml..dat ze kids verfucken doet niet terzake blijkbaar

dat zij in de rest van hun armetierige zielenleven vervloekt zijde op hun negatieve blik op het leven..........dat het zo moge zijn!

[ afbeelding ]

Made my point hopelijk

dat is altijd de beste manier om problemen op te lossen, gewoon de boze buitenwereld de schuld geven

Tsja ik ben er ook geen fan van. Is het te druk dan ben ik weg, simpel. Ik voel me al snel in gevaar en vooral drukke menigtes triggeren dat. Vooral die festivals en grote feesten waar je amper kunt lopen vind ik doodeng. Niet omdat ik denk dat er een vent met een pistool loopt maar meer omdat ik denk dat ik niet weg kan als er echt wat gebeurd. Dat heb ik al behoorlijk lang.

Maar als ik jouw verhaal zo hoor over drukte in de stad dan lijkt me dat van een ander kaliber en is het gewoon irrationele angst en ik zou er echt wat aan doen als je het idee heeft dat je zelf niets kan bereiken. Zij moet straks toch gewoon met haar vriendinnen de stad in kunnen op zaterdag. Dit beperkt haar en dat is zonde.

quote:

Op vrijdag 20 augustus 2010 23:02 schreef formerjellybean het volgende:
Kan ze er niet mee naar dokter gaan want het kan ook een soort angststoornis zijn ???
Het klinkt namelijk niet erg goed als een kind van 11 al heel erg met dat soort angsten bezig is.

Veel kinderen hebben een periode dat ze heel erg met het milieu bezig zijn, of dat ze vegetarisch (willen) worden, dat ze druk bezig zijn met hun uiterlijk/figuur, dat ze zich druk maken om de honger in derde wereld landen, dat soort dingen.
Dit klinkt als iets in dezelfde orde. Ik weet niet in hoeverre je meteen naar een psycholoog moet gaan lopen met zoiets. Meestal groeien ze er wel overheen.

Hoe lang heeft ze het?