Kind is angstig voor wat er kan gebeuren

ik lees normaal alleen maar nu pak de pen ook maar eens

zelf een ''neefje'' die nu 17 is maar toen hij 10 was extreme angsten had en dat nu nog steeds wel heeft maar aanzienlijk minder.zijn ouders hielpen hem daar totaal niet mee. ben toen met hem naar de dokter geweest die hem heeft door verwezen naar de kinderpsychologe en dat heeft hem echt goed geholpen. en de zekerheid en duidelijkheid die ik hem geboden heb hielpen ook . hij weet dat als er ook maar iets is dat hij mij hoeft te bellen en ik kom die zekerheid is ontzettend belangrijk voor hem.

maar het is ook zo dat als hij ergens angstig voor is hij mij dat moet zeggen en dan doen we het gewoon samen en na een aantal keer durft hij het zelf. en zo nu dan moet ik hem gewoon meeslepen en dan achteraf vindt hij het reuze meevallen. wat wel is ik heb nooit een moment mijzelf onzeker gevoeld waar hij bij was/is . hij heeft nog wel eens paniek aanvallen maar als we even gepraat hebben is het weer goed. ben trots op hem als ik nu zie hoe ver die al gekomen is met alles

even wat dingen op een rijtje.

voor moeder wees duidelijk tegen haar en ben zeker van jezelf als jij je onzeker voelt merkt je dochtertje dat en kinderen apen dingen na van hun opvoeders. zij neemt dat over van je.ga alsjeblieft naar de dokter en misschien de kinderpsychologe als het nodig is en hoe meer je haar angsten gaat toelaten hoe erger het wordt en af toe moet jezelf er door heen slepen maar ook je kind.

en neem je verantwoordelijkheid als moeder het niet doet zelf ingrijpen en met haar naar de dokter gaan en actie ondernemen, ik zorg voor mijn neefje en heb er zeker veel voor moeten laten en nog steeds.
het is de moeite waard kan ik je zeggen

onmiddellijk naar de huisarts om hulp te vragen

quote:

Op zaterdag 21 augustus 2010 00:21 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
Tjah tegenwoordig is psychologie direct medicatie kom op zeg!
Denk eens na!
Dat ga ik haar echt niet wijsmaken hoor.

Vermoed dat het te maken heeft met teveel negatieve info qua nieuws
en het verlies van de vader........

dat lijkt me in dit geval wel nodig he

quote:

Op zaterdag 21 augustus 2010 00:21 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
Tjah tegenwoordig is psychologie direct medicatie kom op zeg!
Denk eens na!
Dat ga ik haar echt niet wijsmaken hoor.

Vermoed dat het te maken heeft met teveel negatieve info qua nieuws
en het verlies van de vader........

Punt is wel een beetje dat jij en wij als leken eigenlijk geen idee hebben wat er precies speelt. Iemand met verstand van zaken heeft daar meer kennis over en meer zicht op, en kan dat hoe dan ook beter beoordelen dan wij vanaf hier. Als dit wel een serieuze angststoornis is, wil je er op tijd bij zijn. Advies inwinnen bij een huisarts kan altijd, dat is toch niemands verlies?

quote:

Op vrijdag 20 augustus 2010 23:16 schreef Italo het volgende:
www.hooggevoelig.nl

Je kunt op de site een korte test doen om te kijken of je hooggevoelig bent (misschien (eerst) handiger als de moeder dit doet om te kijken wat ze bij haar dochter herkent?).
Op de site staan verder tips, links, uitleg, etc..

Mocht het dochtertje hooggevoelig zijn is via die weg veel te verklaren van (ook) haar angst. Maar veel belangrijker, ze is dan ook goed te begeleiden/ondersteunen hierin

Korte test? Ik heb verdomme 100 vragen ingevuld, krijg ik als uitslag: je bent een beetje gevoelig. Meer niet . Wat een paupervragen ook. Dingen als: "Vind je dingen moeilijk waarvan je weet dat ze makkelijk zijn?" Huh?

quote:

Op zaterdag 21 augustus 2010 00:21 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
Tjah tegenwoordig is psychologie direct medicatie kom op zeg!
Denk eens na!
Dat ga ik haar echt niet wijsmaken hoor.

Vermoed dat het te maken heeft met teveel negatieve info qua nieuws
en het verlies van de vader........

Vind ik ook nogal wat hoor.
Ik zou eerst verschillende aanpakken gewoon thuis proberen.
(Daarna kan je altijd nog eens verder kijken)

Ik had een neefje van een jaar of tien, die maakte zich ongeloofelijk ongerust over het milieu.
Zo erg dat hij er soms niet van slapen kon. Je werd ook helemaal gestoord van hem, want bij veel wat je deed kreeg je een hele "lecture" over het milieu.
Op school werd namelijk veel het milieu behandeld en natuurlijk is er op het nieuws ook veel over te horen.
Dus shut-down van informatie, in ieder geval thuis.
Later is het met hem in ieder geval helemaal goed gekomen.

Ik denk ga het gesprek aan met het kind, wat het beangstigd en proberen te weerleggen met feiten.

TV is de duivel, natuurlijk

of ben je toch ban voor een labeltje plakken?

maar ga lekker de natuur in zou ik zeggen

quote:

Op zaterdag 21 augustus 2010 03:24 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
Ik vraag me eerlijk gezegd af welke invloed de media heeft op de menselijke geest........

Beseft dat schurftvolk die om geld draait dit wel degelijk of...doen ze echt alles voor het geld?
Denk het laatste nml..dat ze kids verfucken doet niet terzake blijkbaar

dat zij in de rest van hun armetierige zielenleven vervloekt zijde op hun negatieve blik op het leven..........dat het zo moge zijn!

[ afbeelding ]

Made my point hopelijk

dat is altijd de beste manier om problemen op te lossen, gewoon de boze buitenwereld de schuld geven

Tsja ik ben er ook geen fan van. Is het te druk dan ben ik weg, simpel. Ik voel me al snel in gevaar en vooral drukke menigtes triggeren dat. Vooral die festivals en grote feesten waar je amper kunt lopen vind ik doodeng. Niet omdat ik denk dat er een vent met een pistool loopt maar meer omdat ik denk dat ik niet weg kan als er echt wat gebeurd. Dat heb ik al behoorlijk lang.

Maar als ik jouw verhaal zo hoor over drukte in de stad dan lijkt me dat van een ander kaliber en is het gewoon irrationele angst en ik zou er echt wat aan doen als je het idee heeft dat je zelf niets kan bereiken. Zij moet straks toch gewoon met haar vriendinnen de stad in kunnen op zaterdag. Dit beperkt haar en dat is zonde.

quote:

Op vrijdag 20 augustus 2010 23:02 schreef formerjellybean het volgende:
Kan ze er niet mee naar dokter gaan want het kan ook een soort angststoornis zijn ???
Het klinkt namelijk niet erg goed als een kind van 11 al heel erg met dat soort angsten bezig is.

Veel kinderen hebben een periode dat ze heel erg met het milieu bezig zijn, of dat ze vegetarisch (willen) worden, dat ze druk bezig zijn met hun uiterlijk/figuur, dat ze zich druk maken om de honger in derde wereld landen, dat soort dingen.
Dit klinkt als iets in dezelfde orde. Ik weet niet in hoeverre je meteen naar een psycholoog moet gaan lopen met zoiets. Meestal groeien ze er wel overheen.

Hoe lang heeft ze het?