Delphine LaLaurie"Ergere mishandelingen kun je je niet voorstellen"
Delphine Macarty werd geboren in het jaar 1775. Evenals Báthory had zij een belangrijke, machtige familie. Voornamelijk in New Orleans had de familie een hoge status.
Delphine haar ouders werden vermoord in een opstand van de slaven, zij zelf bleef echter leven. Haar neef Augustin werd de burgemeester van New Orleans, en men twijfelt er niet aan dat dit haar geholpen heeft.
In het jaar 1800 trouwde Delphine met Don Ramon de Lopez y Angulo. Hij stierf in Havana in het jaar 1804. In het jaar 1808 trouwde zij opnieuw, met een slavenhandelaar genaamd Jean Blanque. Hij stierf in 1816. Na twee keer weduwe te zijn geworden trouwde zij een dokter genaamd Dr. Louis LaLaurie in 1825. Zij kochten een landhuis in 1831, Delphine behield daar haar centrale en belangrijke positie.
Ze vierde vele feesten in het landhuis. Haar gasten zagen hoe slecht zij haar personeel behandelde, maar zeiden er desondanks niets van. Zo kon Delphine rustig doorgaan met haar praktijken.
Eén persoon vertelde het verhaal van Delphine en een dienstmeid. Het dienstmeisje werd afgeranseld met een zweep. Het verhaal ging dat een dienstmeid Delphine haar haar aan het borstelen was, en op een gegeven moment ging dit iets te hard waardoor Delphine erg boos werd. Delphine sloeg de 12-jarige dienstmeid meerdere malen met een zweep tot zij van het balkon viel en zo gedood werd.
Het meisje werd snel weer naar binnen gebracht, maar tegen die tijd hadden de buren al gezien wat er gebeurd was, en zij verklaarden dat het meisje onder de grote boom begraven werd.
Rechter Jean Francois Canonge ontfermde zich over de zaak. Daar hij een vriend van de familie was kreeg Delphine nog niet de straf die zij verdiende. Haar slaven werden in beslag genomen en geveild. Ook kreeg zij een boete van 500 dollar. Gelukkig voor haar had Delphine genoeg vrienden en familie die haar slaven kochten en teruggaven aan haar.
In 1834 vloog haar keuken in brand. De keuken was, zoals alle keukens in die tijd, een aparte kamer. Toen de brandweerlieden daar binnen kwamen om het vuur te doven zagen zij twee slavinnen vastgeketend aan de keukenapparatuur. Men gelooft dat de slavinnen het vuur begonnen om zo gered te worden.
Maar dat schijnt niet het ergste te zijn geweest. De slavinnen leidden de brandweermannen naar de zolder. Hier vonden zij afschuwelijke dingen. De zolder was niet zoals wij deze nu kennen, het was meer een kruipruimte. De brandweermannen werden tegemoet gekomen door een vreselijke stank. De stank van dood. Lijken.
Volgens veel bronnen, helaas niet na te gaan, was de zolder gevuld met misvormde mensen.
De meesten van hen moesten verschrikkelijke experimenten ondergaan. Veel details zijn niet bekend omdat ze gewoonweg te luguber zijn. Wat wij wel weten is dat Delphine slaven als medische proefkonijnen gebruikte.
Eén man zag eruit alsof hij een bizarre geslachtsverandering had ondergaan. Een andere man had een gat in zijn hoofd, met daarin een stok om in zijn brein te roeren.
Dan was er ook nog een vrouw die in een klein kooitje zat. Haar ledematen waren zo raar gebroken en opnieuw in positie geplaatst, dat zij eruit zag als een gebroken marionet of een ‘menselijke krab’. Weer een andere vrouw had geen ledematen meer, en bepaalde stukken vlees waren zo geplaatst dat zij op een rups leek. Alsof dit nog niet erg genoeg was hadden sommige van hen hun mond vol dierlijke uitwerpselen. Daarna werd de mond dichtgenaaid en stierven zij de hongersdood. Er was ook een vrouw die met haar darmen aan de grond vastgezet was.
Een jongetje van 12 was zijn halve gezicht kwijt. Hij zat daar blijkbaar lang genoeg om ervoor te zorgen dat zijn gezicht vol maden en insecten zat.
Maar er waren nog veel meer mensen die ziekelijke praktijken hadden ondergaan. Degenen die nog leefden smeekten om de dood, omdat dat veel humaner zou zijn geweest. Enige tijd later stierven zij alsnog.
De daaropvolgende dag stond alles in de kranten. Mensen konden het niet geloven en gingen met z'n allen de straten op, smekend om gerechtigheid. Maar nee. Delphine smeerde hem met paard en wagen. Men weet nog steeds niet waar zij heen is gegaan. Een paar mensen denken dat ze naar Parijs gevlucht is, anderen denken dat zij in New Orleans bleef.
Het huis heeft jarenlang leeg gestaan. Iedereen die er binnenkwam zei geesten te horen, en zodoende kon het huis niet verkocht worden. Tot honderd jaar later. Een dokter kocht het huis. Maar tegen die tijd was het huis in zo’n slechte staat dat er veel aan verbouwd moest worden. Dit was het moment dat men 75 skeletten in het huis vond. Men denkt dat zij levend begraven zijn.
In 2007 werd Nicholas Cage de gelukkige eigenaar van het LaLaurie landhuis. Inmiddels is heeft hij het huis moeten verkopen en is het nu in bezit van een bank.
uit dit topic
Vrouwelijke seriemoordenaars door de jaren heen
There are no secrets in life, just hidden truths that lie beneath the surface.