R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Heb sinds een half jaar een vriendin. Hebben elkaar leren kennen tijdens een vakantie, zijn beide richting de 30 en alles leek aan het begin prima te gaan.Voor mij was ze zeer ongelukkig, lag soms dagen in haar bed met een rot gevoel en voelde zich heel vaak niet goed. Echter toen ze met mij was veranderen alles en haar verliefdheid en gevoel voor mij was niet te stoppen en ze kon geen genoeg van me krijgen, dit nam soms extreme vormen aan. Als ik wegging was het binnen 5 minuten een bericht wanneer ze me weer zag en ze gaf heel vaak aan als ik niet bij haar was zich zeer ongelukkig te voelen ook "waarschuwde" ze me vaak dat ze me steeds leuker begon te vinden en ik daar voor moest "oppassen". Heel vaak stuurde ze van laat me echt niet in de steek van want dan moet ik heel erg huilen en gaat niet meer goed met me.
Vanaf het begin af aan merkte ik wel dat ze zeer onzeker en onstabiel was, ze wist in veel situaties niet goed hoe ze zich moest gedragen en er hoefde maar iets heel klein te gebeuren bv vergeten een cd mee te nemen wat ze beloofd had en ze barste in tranen uit en dacht dat ik bij haar weg ging en dr in de steek zou laten.
Uiteraard gaf ik altijd aan dat ze zich niet druk moest maken en ik er voor haar was en haar steunde en echt niet in de steek liet, ze waarderen dit heel erg alleen nam het steeds ergere vormen aan. Niet kunnen slapen als ik geen smsje stuurde dat ik nog om haar gaf en echt niet kwijt wou, en ze begon ook steeds meer achter alles dingen te zoeken iedere detail wat ik deed of in iets in me huis was veranderd en wat ze niet kon plaatsen dacht ze dat ik haar aan het bedriegen was of een ander zou hebben. Dit ging laatste tijd zo ver dat ze ook begon te controleren of wat ik smste wel klopte en ze dat ging chekken door bv te gaan kijken of ik wil echt was zwemmen als ik dat aangaf en me auto bij het zwembad stond.
Pas was er een weekend en ineens sloeg alles om, was een dag eerder nog bij haar en toen ik weg ging gaf ze aan me verschrikkelijk te gaan missen en ze vroeg zelfs nog dat ik die avond nog extra langs kon komen terwijl ik bijna geen tijd had (niet gedaan). Dag later smste ze al dat ze zich heel ongelukkig voelde en depri was, dag later toen ze langskwam hebben we gepraat over het volgende. Ze weet sinds een paar dagen dat ze binnenkort naast haar werk een opleiding moet gaan volgen die heel veel tijd in beslag gaat nemen en daardoor wij elkaar veel minder kunnen zien. Ze geeft aan mij aan dat ze langzaam af wilt bouwen omdat de stap anders te groot is van elkaar 3 of 4 x per week zien na 1 x en ze daar niet mee om kan gaan. Ze geeft dit als reden waarom ze twijfelt of ze wel verder wil en niet weet of ze er tegen kan. Ze geeft aan mij aan dat ik heel vee geduld moet hebben en er mee om moet leren gaan. Ook zegt ze dat al haar andere relaties kapot zijn gegaan door haar gedrag en controleren van alles en dat ging zo ver dat ze ook mensen achtervolgde om te kijken wat ze aan het doen waren..
Het vervelende is, dat wanneer ik oplossing aandraag en positief blijf van ach dan zien we elkaar minder en gaan we in je vakantie paar dagen wat leuks doen, ze alleen maar nieuwe problemen erbij haalt van ja maar wat als ik je dan door de week zo graag wil zien en ik moet toch werken etc etc etc. Tevens ben ik me voordurend aan het verantwoorden voor kleine dingen waar zei iets achter zoekt terwijl ik ik alleen voor haar ga en juist haar niet kwijt wil en gelukkig wil maken. Na 2 avonden praten waar bijna alles vanuit mij komt (zelf is ze vooraal heel erg bezig met hoe rot zij zich voelt en hoe vervelend ze dit alles vind) heb ik besloten haar voor het blok te zetten en aan te geven dat ik haar een tijdje niet wil zien en ze moet gaan nadenken of ze wilt dat we een oplossing vinden of dat het op wil geven. Ik had hier heel veel moeite mee en was vrij emotioneel ook daarin viel ze me heel erg tegen ik heb haar 10 tallen malen gesteund en geholpen als ze zich rot voelde of druk maakte dat ze mij kwijt raakte nu had ik dat andersom en had ze vooral zoiets doe niet zo zielig en probeer me daardoor haar niet te pushen.
Inmiddels hebben we elkaar paar dagen niet gezien, ik probeer miniem te smse zij stuurt wel dingen als van ”o wat ik ben ik dom, ik heb zo alles verpest en alleen maar omdat ik bang ben dat ik niet het trek straks ik weet echt wel dat we gelukkig kunnen zijn” en wanneer ik even niet reageer stuurt ze gelijk van” ik hoop wel dat je vertrouwen in ons houd en blijft geloven” Gisteren heb ik hele dag niks laten horen en einde van de avond maar gestuurd succes morgen op je opleiding e.d. Ze reageert wel en vraagt hoe het mij is en stuurt daarna dat haar hoofd helemaal leeg is en nadenken heel moeilijk is omdat er weer zoveel nieuwe problemen bij komen (overlijden van familie). Vannacht trok ik het niet meer en heb ik een sms gestuurd dat ik haar mis en “ons” mis.
Ik weet totaal niet meer wat ik aanmoet met de situatie en zou graag wat meningen of advies willen aangezien ik zelf heel onzeker ben geworden door haar gedrag wat ineens totaal omdraait.
Vanaf het begin af aan merkte ik wel dat ze zeer onzeker en onstabiel was, ze wist in veel situaties niet goed hoe ze zich moest gedragen en er hoefde maar iets heel klein te gebeuren bv vergeten een cd mee te nemen wat ze beloofd had en ze barste in tranen uit en dacht dat ik bij haar weg ging en dr in de steek zou laten.
Uiteraard gaf ik altijd aan dat ze zich niet druk moest maken en ik er voor haar was en haar steunde en echt niet in de steek liet, ze waarderen dit heel erg alleen nam het steeds ergere vormen aan. Niet kunnen slapen als ik geen smsje stuurde dat ik nog om haar gaf en echt niet kwijt wou, en ze begon ook steeds meer achter alles dingen te zoeken iedere detail wat ik deed of in iets in me huis was veranderd en wat ze niet kon plaatsen dacht ze dat ik haar aan het bedriegen was of een ander zou hebben. Dit ging laatste tijd zo ver dat ze ook begon te controleren of wat ik smste wel klopte en ze dat ging chekken door bv te gaan kijken of ik wil echt was zwemmen als ik dat aangaf en me auto bij het zwembad stond.
Pas was er een weekend en ineens sloeg alles om, was een dag eerder nog bij haar en toen ik weg ging gaf ze aan me verschrikkelijk te gaan missen en ze vroeg zelfs nog dat ik die avond nog extra langs kon komen terwijl ik bijna geen tijd had (niet gedaan). Dag later smste ze al dat ze zich heel ongelukkig voelde en depri was, dag later toen ze langskwam hebben we gepraat over het volgende. Ze weet sinds een paar dagen dat ze binnenkort naast haar werk een opleiding moet gaan volgen die heel veel tijd in beslag gaat nemen en daardoor wij elkaar veel minder kunnen zien. Ze geeft aan mij aan dat ze langzaam af wilt bouwen omdat de stap anders te groot is van elkaar 3 of 4 x per week zien na 1 x en ze daar niet mee om kan gaan. Ze geeft dit als reden waarom ze twijfelt of ze wel verder wil en niet weet of ze er tegen kan. Ze geeft aan mij aan dat ik heel vee geduld moet hebben en er mee om moet leren gaan. Ook zegt ze dat al haar andere relaties kapot zijn gegaan door haar gedrag en controleren van alles en dat ging zo ver dat ze ook mensen achtervolgde om te kijken wat ze aan het doen waren..
Het vervelende is, dat wanneer ik oplossing aandraag en positief blijf van ach dan zien we elkaar minder en gaan we in je vakantie paar dagen wat leuks doen, ze alleen maar nieuwe problemen erbij haalt van ja maar wat als ik je dan door de week zo graag wil zien en ik moet toch werken etc etc etc. Tevens ben ik me voordurend aan het verantwoorden voor kleine dingen waar zei iets achter zoekt terwijl ik ik alleen voor haar ga en juist haar niet kwijt wil en gelukkig wil maken. Na 2 avonden praten waar bijna alles vanuit mij komt (zelf is ze vooraal heel erg bezig met hoe rot zij zich voelt en hoe vervelend ze dit alles vind) heb ik besloten haar voor het blok te zetten en aan te geven dat ik haar een tijdje niet wil zien en ze moet gaan nadenken of ze wilt dat we een oplossing vinden of dat het op wil geven. Ik had hier heel veel moeite mee en was vrij emotioneel ook daarin viel ze me heel erg tegen ik heb haar 10 tallen malen gesteund en geholpen als ze zich rot voelde of druk maakte dat ze mij kwijt raakte nu had ik dat andersom en had ze vooral zoiets doe niet zo zielig en probeer me daardoor haar niet te pushen.
Inmiddels hebben we elkaar paar dagen niet gezien, ik probeer miniem te smse zij stuurt wel dingen als van ”o wat ik ben ik dom, ik heb zo alles verpest en alleen maar omdat ik bang ben dat ik niet het trek straks ik weet echt wel dat we gelukkig kunnen zijn” en wanneer ik even niet reageer stuurt ze gelijk van” ik hoop wel dat je vertrouwen in ons houd en blijft geloven” Gisteren heb ik hele dag niks laten horen en einde van de avond maar gestuurd succes morgen op je opleiding e.d. Ze reageert wel en vraagt hoe het mij is en stuurt daarna dat haar hoofd helemaal leeg is en nadenken heel moeilijk is omdat er weer zoveel nieuwe problemen bij komen (overlijden van familie). Vannacht trok ik het niet meer en heb ik een sms gestuurd dat ik haar mis en “ons” mis.
Ik weet totaal niet meer wat ik aanmoet met de situatie en zou graag wat meningen of advies willen aangezien ik zelf heel onzeker ben geworden door haar gedrag wat ineens totaal omdraait.
Klinkt lekker labiel 
"If you had a million years to do it, you couldn't rub out even half the "Fuck you" signs in the world."
Always look at the bright side of death
Always look at the bright side of death
gevalletje borderline o.i.d.
Laat haar hulp zoeken. Beter laat dan nooit. Het is absoluut niet 'normaal' in ieder geval.
Laat haar hulp zoeken. Beter laat dan nooit. Het is absoluut niet 'normaal' in ieder geval.
Intelligent, but fucked up.
Wat een drama queen... ik zou dat echt niet volhouden met zo'n persoon.
Get the best things first, GET NBT!
Visualize perfection. Visualize NBT.
Visualize perfection. Visualize NBT.
Sprak zij haar ondertitel tegenquote:Op dinsdag 17 augustus 2010 08:27 schreef NBT het volgende:
Wat een drama queen... ik zou dat echt niet volhouden met zo'n persoon.
Intelligent, but fucked up.
Ja maar dit gaat te ver!quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 08:29 schreef Fortune_Cookie het volgende:
[..]
Sprak zij haar ondertitel tegen
Get the best things first, GET NBT!
Visualize perfection. Visualize NBT.
Visualize perfection. Visualize NBT.
niet alles is gelijk maar borderliner hoorquote:Op dinsdag 17 augustus 2010 08:26 schreef Fortune_Cookie het volgende:
gevalletje borderline o.i.d.
Laat haar hulp zoeken. Beter laat dan nooit. Het is absoluut niet 'normaal' in ieder geval.
ziekelijk jaloers, dat wel
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Of iets dergelijks hoorquote:Op dinsdag 17 augustus 2010 08:42 schreef Re het volgende:
[..]
niet alles is gelijk maar borderliner hoor
Dat zet ik er niet voor niets bij.
Nou, het klinkt mij in de oren als een steekje los eerlijk gezegd.quote:ziekelijk jaloers, dat wel
Maar goed, absoluut geen hulp zoeken dus. Lekker doormodderen. Ze is tenslotte pas tegen de 30
Intelligent, but fucked up.
hulp van een psycholoog zoeken in dit geval lijkt me idd wel op zijn plek ja 
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Bedankt voor de reacties.
Ook dat al aangekaard, ze heeft daar al eens gelopen maar schoot volgens haar totaal niet op.
Alle oplossingen die ik probeer te vinden, ziet zij alleen maar het probleem van en ipv te denken ach we kunnen wel ergens in de week een uurtje vrij maken en wat leuks doen, denkt ze we kunnen elkaar zo weinig zien en daar kan ik niet tegen.
Ik weet gewoon niet wat ik in deze situatie moet doen en begin langzaam er beetje gefrusteerd van te raken.
Ook dat al aangekaard, ze heeft daar al eens gelopen maar schoot volgens haar totaal niet op.
Alle oplossingen die ik probeer te vinden, ziet zij alleen maar het probleem van en ipv te denken ach we kunnen wel ergens in de week een uurtje vrij maken en wat leuks doen, denkt ze we kunnen elkaar zo weinig zien en daar kan ik niet tegen.
Ik weet gewoon niet wat ik in deze situatie moet doen en begin langzaam er beetje gefrusteerd van te raken.
Tsja, iets meer moeite, iets verder blijven zoeken.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 09:20 schreef Rpm1984 het volgende:
Bedankt voor de reacties.
Ook dat al aangekaard, ze heeft daar al eens gelopen maar schoot volgens haar totaal niet op.
Ik zou persoonlijk klaar zijn met iemand die een probleem heeft en daar niet aan wil werken. Niet uit woede, maar omdat ik het niet eerlijk zou vinden. Nog even los van het feit dat dergelijk gedrag simpelweg destructief is, en dus een relatie onmogelijk maakt.
Intelligent, but fucked up.
Getuige het feit dat je er onzeker van wordt, en op je teentjes aan het lopen bent (dat haal ik er uit), kan ik je echt zeggen: doe het niet. Je voelt je schuldig, je geeft toe, maar het gaat alleen om haar haar haar (zoals je ook al aangaf met dat als zij zich kut voelt, dan ben je er, als jij je kut voelt dan moet je maar niet zo zielig doen).
Je hebt twee keuzes: Jezelf onder de voet laten lopen -- geloof me: dit gedrag wordt alleen maar erger. Als je ooit met haar samen gaat wonen zul je zien dat je aan het werk kan, en een tweede baan hebt met alles voor mevrouw in orde te maken -- of voor jezelf kiezen en hard zijn/je eigen weg gaan. Met dit laatste bedoel ik je zachte kant voor de verandering aan de kant zette, en accepteren dat ze gaat dreigen met weggaan (en laat haar gaan, je moet in de eerste plaats altijd op jezelf letten: als je dat niet doet kun je er ook niet voor iemand anders zijn)
Ik ga natuurlijk af op wat je schrijft: wat ik daar uit haal heb ik in, in veel minder mate maar toch, meegemaakt. Ik werkte op een gegeven moment van 5 uur s'ochtends tot 9 uur s'avonds en in het weekend. Ze kon niet zonder me, maar alles was verkeerd, iedereen was tegen haar en natuurlijk had ze altijd overal last van en continue aan het controleren. Not a fun time.
Je hebt twee keuzes: Jezelf onder de voet laten lopen -- geloof me: dit gedrag wordt alleen maar erger. Als je ooit met haar samen gaat wonen zul je zien dat je aan het werk kan, en een tweede baan hebt met alles voor mevrouw in orde te maken -- of voor jezelf kiezen en hard zijn/je eigen weg gaan. Met dit laatste bedoel ik je zachte kant voor de verandering aan de kant zette, en accepteren dat ze gaat dreigen met weggaan (en laat haar gaan, je moet in de eerste plaats altijd op jezelf letten: als je dat niet doet kun je er ook niet voor iemand anders zijn)
Ik ga natuurlijk af op wat je schrijft: wat ik daar uit haal heb ik in, in veel minder mate maar toch, meegemaakt. Ik werkte op een gegeven moment van 5 uur s'ochtends tot 9 uur s'avonds en in het weekend. Ze kon niet zonder me, maar alles was verkeerd, iedereen was tegen haar en natuurlijk had ze altijd overal last van en continue aan het controleren. Not a fun time.
MIO DIOS!!! ESTA CIENCIA ES DIABOLICO!!!
Je kan er niet veel aan doen. Je moet begrijpen en zij moet begrijpen dat dit aan haar ligt omdat je nog geen reden hebt gegeven voor al die achterdocht. Vraag aan haar hoe jij het beste kan reageren naar haar toe als ze zich zo verlaten voelt. Zij kent dat gevoel het beste en zij zal dan ook degene zijn die dit met haarzelf moet oplossen maar je kunt haar wel helpen.
Hoewel niet helemaal te vergelijken herken ik mezelf wel een beetje in haar, behalve dan dat hij wel eerder aanleiding had gegeven voor die gevoelens. Het is echt heel naar om je zo te voelen. Je hebt het idee dat je in de steek wordt gelaten en dan ga je alles doen om diegene nog harder naar je toe te trekken wat alleen maar averechts werkt. Zij moet dat zien. Dat ze je zo alleen nog maar harder van zich afduwt.
Die mensen die hier gelijk borderline roepen, laat ze lekker. Waarschijnlijk heeft zij in het verleden gewoon het een en ander meegemaakt en zie het als een compliment dat ze zo bang is om je te verliezen. Blijkbaar ben jij gewoon heel erg belangrijk voor haar.
Hoewel niet helemaal te vergelijken herken ik mezelf wel een beetje in haar, behalve dan dat hij wel eerder aanleiding had gegeven voor die gevoelens. Het is echt heel naar om je zo te voelen. Je hebt het idee dat je in de steek wordt gelaten en dan ga je alles doen om diegene nog harder naar je toe te trekken wat alleen maar averechts werkt. Zij moet dat zien. Dat ze je zo alleen nog maar harder van zich afduwt.
Die mensen die hier gelijk borderline roepen, laat ze lekker. Waarschijnlijk heeft zij in het verleden gewoon het een en ander meegemaakt en zie het als een compliment dat ze zo bang is om je te verliezen. Blijkbaar ben jij gewoon heel erg belangrijk voor haar.
Bedankt met zulke reactie kan ik iets.
Je omschrijft precies wat er speelt, ze heeft zelf aangegeven dat het alleen maar erger word hoe meer ze om iemand gaat geven. Tevens zegt ze ook in sms vaak van ik vind het zo leuk maar ik zoek naar dingen wat er mis kan zijn en dan zet ze er zo vragend achter "dat is toch niet normaal" of vaak zegt ze ik weet wel dat dit veel te ver gaat of "wat ben ik nou allemaal aan het doen"....
Wat ik gewoon zo moeilijk kan plaatsen is dat ze moet nadenken over ons en twijfelt omdat ze niet aan denkt te kunnen als ze het zo druk heeft dat zegt ze ook in een sms van "alleen omdat ik het niet aan denkt te kunnen" Ik zou juist zeggen als je veel om iemand geeft ben je blij met ieder uur samen en kijk je daar na uit.
Misschien moet ik gewoon een paar dagen niks laten horen en zelf maar eens nadenken of ik dit zelf nog wel wil en met zo iemand een toekomst op wil bouwen, het zwakke van mij is dat ik nu alleen maar terugdenk aan hoe leuk en goed het was en gelukkig ze met mij was...
Je omschrijft precies wat er speelt, ze heeft zelf aangegeven dat het alleen maar erger word hoe meer ze om iemand gaat geven. Tevens zegt ze ook in sms vaak van ik vind het zo leuk maar ik zoek naar dingen wat er mis kan zijn en dan zet ze er zo vragend achter "dat is toch niet normaal" of vaak zegt ze ik weet wel dat dit veel te ver gaat of "wat ben ik nou allemaal aan het doen"....
Wat ik gewoon zo moeilijk kan plaatsen is dat ze moet nadenken over ons en twijfelt omdat ze niet aan denkt te kunnen als ze het zo druk heeft dat zegt ze ook in een sms van "alleen omdat ik het niet aan denkt te kunnen" Ik zou juist zeggen als je veel om iemand geeft ben je blij met ieder uur samen en kijk je daar na uit.
Misschien moet ik gewoon een paar dagen niks laten horen en zelf maar eens nadenken of ik dit zelf nog wel wil en met zo iemand een toekomst op wil bouwen, het zwakke van mij is dat ik nu alleen maar terugdenk aan hoe leuk en goed het was en gelukkig ze met mij was...
Rpm, om even met wat Jolene heeft gezegd in te haken:
Als er geen aanleiding geweest is, en ze zegt zelf dat er geen aanleiding is behalve door het houden van (heb je dat ook gevraagd of er daarnaast een aaneliding is?), dan moet je ook goed op jezelf passen. Het is goed om te zien dat je de leuke dingen herrinnerd, dat geeft hoop, maar laat je daardoor niet in de marge drukken. Blijf gelijkwaardig in je relatie. En continu verantwoorden is een garantie dat je over een jaar weer hier staat maar dan met een minder mooi verhaal.
De keuze is echter niet voor ons maar voor jou.
Als er geen aanleiding geweest is, en ze zegt zelf dat er geen aanleiding is behalve door het houden van (heb je dat ook gevraagd of er daarnaast een aaneliding is?), dan moet je ook goed op jezelf passen. Het is goed om te zien dat je de leuke dingen herrinnerd, dat geeft hoop, maar laat je daardoor niet in de marge drukken. Blijf gelijkwaardig in je relatie. En continu verantwoorden is een garantie dat je over een jaar weer hier staat maar dan met een minder mooi verhaal.
De keuze is echter niet voor ons maar voor jou.
MIO DIOS!!! ESTA CIENCIA ES DIABOLICO!!!
Dude. Jouw vriendin heeft een borderline stoornis, of iets dat daar sterk op lijkt.
Denk niet dat jij degene bent die haar daar vanaf kan helpen, want zo werkt het niet.
Deze mensen zullen ook altijd ontkennen dat er iets mis met ze is, dus uit zichzelf zullen ze geen hulp zoeken.
Geloof me, dit is kansloos. Dit zal je uitputten en slopen. Met deze mensen is niet normaal om te gaan, en al helemáál niet in een relatie.
Ik meen het, ren weg nu het nog kan. Eigenlijk ben je al te laat want ze zal je gaan stalken.
Denk niet dat jij degene bent die haar daar vanaf kan helpen, want zo werkt het niet.
Deze mensen zullen ook altijd ontkennen dat er iets mis met ze is, dus uit zichzelf zullen ze geen hulp zoeken.
Geloof me, dit is kansloos. Dit zal je uitputten en slopen. Met deze mensen is niet normaal om te gaan, en al helemáál niet in een relatie.
Ik meen het, ren weg nu het nog kan. Eigenlijk ben je al te laat want ze zal je gaan stalken.
Normaal is niets anders dan het gemiddelde van alle afwijkingen.
Jolene22 bedankt voor je reactie.
Je geeft aan dat je dan juist heel erg na iemand toe ga trekken en dat juist avenrechts werkt.
Bedoel je hiermee dat ik juist nu afstand moet nemen en niet teveel moet laten weten dat ik haar mis en er voor haar ben ? want dat waneer ik dat wel doe het de situatie alleen maar slechter maak ?
Ik probeer in sms afstand te nemen en dan blijft zei zoeken naar contact van "hoe was het vandaag" en "ik wil dat je vertrouwen in ons houd" etc.
zij neemt afstand omdat ze straks met minder tijd tussen ons niet om denkt te gaan met haar angsten en dat teveel impact heeft.
maar misschien moet ik zelf maar eens paar dagen niks laten horen en aangeven zelf ook na te moeten denken of ik wel verder met haar wil....
Je geeft aan dat je dan juist heel erg na iemand toe ga trekken en dat juist avenrechts werkt.
Bedoel je hiermee dat ik juist nu afstand moet nemen en niet teveel moet laten weten dat ik haar mis en er voor haar ben ? want dat waneer ik dat wel doe het de situatie alleen maar slechter maak ?
Ik probeer in sms afstand te nemen en dan blijft zei zoeken naar contact van "hoe was het vandaag" en "ik wil dat je vertrouwen in ons houd" etc.
zij neemt afstand omdat ze straks met minder tijd tussen ons niet om denkt te gaan met haar angsten en dat teveel impact heeft.
maar misschien moet ik zelf maar eens paar dagen niks laten horen en aangeven zelf ook na te moeten denken of ik wel verder met haar wil....
Wat bij mij heel erg hielp was om druk bezig te blijven. Het punt is dat zij zichzelf dingen aanpraat naar mate de tijd vordert. Dat je bij haar weggaat, dat je haar niet leuk genoeg vindt, je niet meer van haar houdt.
Als ze kan zorgen dat ze zodra jij weg gaat ook druk is heeft ze minder tijd om die interne dialoog in zichzelf te laten oplopen.
Als dit het enige is wat tussen jullie instaat, geef het dan niet te snel op maar maak haar wel heel duidelijk dat je zo niet verder wil en dat dat claimerige moet ophouden. Maar voor je dat defensieve ingaat (wat dat gevoel van verlating nog sterker maakt bij haar) probeer eerst eens te kijken of het misschien niet helpt dat zij wat te doen heeft en wat ze van je wil horen op zo'n moment.
Ik kan je vertellen dat dit ook niet leuk is voor haar. Op het moment dat je je zo voelt doe je alles om je lief weer bij je te hebben maar als je daarmee zijn plannen belemmerd en hij komt terug voel je je echt heel schuldig en dan zie je zelf ook dat het niet nodig is.
Uiteraard moet jij zelf je grenzen stellen. Als het teveel voor je is dan moet je er gewoon mee ophouden. Misschien helpt het om voor jezelf een tijd neer te zetten en dat met haar te bespreken. Pak dan wel een redelijke termijn en bespreek dat met haar en laat haar invloed uitoefenen daarop. Dat geeft haar die stok achter de deur om te voorkomen dat ze in oud gedrag vervalt en als ze die impuls van haar kan controleren, die paniekreactie, dan ben je al een heel eind.
Als ze kan zorgen dat ze zodra jij weg gaat ook druk is heeft ze minder tijd om die interne dialoog in zichzelf te laten oplopen.
Als dit het enige is wat tussen jullie instaat, geef het dan niet te snel op maar maak haar wel heel duidelijk dat je zo niet verder wil en dat dat claimerige moet ophouden. Maar voor je dat defensieve ingaat (wat dat gevoel van verlating nog sterker maakt bij haar) probeer eerst eens te kijken of het misschien niet helpt dat zij wat te doen heeft en wat ze van je wil horen op zo'n moment.
Ik kan je vertellen dat dit ook niet leuk is voor haar. Op het moment dat je je zo voelt doe je alles om je lief weer bij je te hebben maar als je daarmee zijn plannen belemmerd en hij komt terug voel je je echt heel schuldig en dan zie je zelf ook dat het niet nodig is.
Uiteraard moet jij zelf je grenzen stellen. Als het teveel voor je is dan moet je er gewoon mee ophouden. Misschien helpt het om voor jezelf een tijd neer te zetten en dat met haar te bespreken. Pak dan wel een redelijke termijn en bespreek dat met haar en laat haar invloed uitoefenen daarop. Dat geeft haar die stok achter de deur om te voorkomen dat ze in oud gedrag vervalt en als ze die impuls van haar kan controleren, die paniekreactie, dan ben je al een heel eind.
Slecht idee, gewoon blijven communiceren. Keer op keer gewoon flink duidelijk maken dat als ze zich gedraagt op een manier die jou niet aanstaat. Sommige vrouwen hebben dat nodig, wat leiding van een man.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 09:38 schreef Rpm1984 het volgende:
Jolene22 bedankt voor je reactie.
Je geeft aan dat je dan juist heel erg na iemand toe ga trekken en dat juist avenrechts werkt.
Bedoel je hiermee dat ik juist nu afstand moet nemen en niet teveel moet laten weten dat ik haar mis en er voor haar ben ? want dat waneer ik dat wel doe het de situatie alleen maar slechter maak ?
Ik probeer in sms afstand te nemen en dan blijft zei zoeken naar contact van "hoe was het vandaag" en "ik wil dat je vertrouwen in ons houd" etc.
zij neemt afstand omdat ze straks met minder tijd tussen ons niet om denkt te gaan met haar angsten en dat teveel impact heeft.
maar misschien moet ik zelf maar eens paar dagen niks laten horen en aangeven zelf ook na te moeten denken of ik wel verder met haar wil....
"If you had a million years to do it, you couldn't rub out even half the "Fuck you" signs in the world."
Always look at the bright side of death
Always look at the bright side of death
Dat hele 'zo zit ik nou eenmaal in elkaar' zou me ontzettend tegenstaan. Ik zou haar de keuze geven tussen aan jezelf werken onder professionele begeleiding, of de relatie afbreken.
Heeft ze buiten jullie relatie ook zulke problemen, of is het vooral met jou?
Heeft ze buiten jullie relatie ook zulke problemen, of is het vooral met jou?
Sowieso altijd blijven communiceren over wat je denkt en voelt.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 09:41 schreef mymoodfentje het volgende:
[..]
Slecht idee, gewoon blijven communiceren. Keer op keer gewoon flink duidelijk maken dat als ze zich gedraagt op een manier die jou niet aanstaat. Sommige vrouwen hebben dat nodig, wat leiding van een man.
Heeft niet zo veel met mannelijke leiding te maken, ik moet het soms ook uit mijn vent trekken hoor
Normaal is niets anders dan het gemiddelde van alle afwijkingen.
Nee zij moet daar zelf antwoord op geven. Als je je zo voelt wil je bevestiging horen van je partner. Ik zou niet teveel hameren op 'claim me niet zo ik heb ook een leven' maar probeer haar een smsje te sturen 'schat ik ben vanavond weg, zal je missen, maar ben snel weer bij je terug. maak je niet druk'. Vervolgens moet je haar gewoon laten.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 09:38 schreef Rpm1984 het volgende:
Jolene22 bedankt voor je reactie.
Bedoel je hiermee dat ik juist nu afstand moet nemen en niet teveel moet laten weten dat ik haar mis en er voor haar ben ? want dat waneer ik dat wel doe het de situatie alleen maar slechter maak ?
Ik probeer in sms afstand te nemen en dan blijft zei zoeken naar contact van "hoe was het vandaag" en "ik wil dat je vertrouwen in ons houd" etc.
zij neemt afstand omdat ze straks met minder tijd tussen ons niet om denkt te gaan met haar angsten en dat teveel impact heeft.
maar misschien moet ik zelf maar eens paar dagen niks laten horen en aangeven zelf ook na te moeten denken of ik wel verder met haar wil....
Het vervelende bij jou is dat het niet alleen twijfels zijn aan jouw kant. Als ze dit wil oplossen heb je heel veel wilskracht nodig om die soort van automatische paniekreactie weg te krijgen. En als zij zelf al twijfelt, dan wordt het nog heel lastig. Ik denk alleen dat dat afstand nemen van haar uit een vorm van zelfbescherming is. Ze is bang dat je haar kwetst of haar verlaat dus dan probeert ze zelf maar eerst weg te gaan. Natuurlijk belazerd ze zichzelf daarmee.
Je kan haar een kans geven het zelf op te lossen, maar het kan nog heel moeilijk worden. Ze moet beseffen dat ze door zo te doen precies datgene creeert waar ze zo bang voor is, en waarschijnlijk doet ze dit al heeeel lang. Een professional kan haar beter helpen maar als ze dat niet wil of doet, tsja. Hoeveel relaties moet ze nog kapot laten gaan door haar eigen gedrag? Punt is dat, als ik vnauit mn eigen ervaring mag spreken, je achteraf wel snapt dat het idioot gedrag is maar je op zo'n moment waarop je je zo gekwetst voelt het heel erg lastig is om dat nog te sturen.
Al haar eerdere relaties zijn om dezelfde redenen uitgegaan en ze geeft ook aan dat ze niet tegen kan als ze in de toekomst niet weet wat er komt of iets onzeker of nieuw voor haar is.
Zoals ik al aangaf er hoeft maar iets heel kleins mis te gaan, bv haar telefoon vergeten waardoor ze niet weet dat ik sms of bel en ze is helemaal in paniek.
Wat ik zo tegenstreidig vind is dat wanneer ze dan zo bang is me kwijt te raken enzo, ze nu zegt niet kunnen om te gaan met elkaar zo weinig te zien en dat teveel voor haar wordt. Ik zou juist zeggen dat je dan alles er aan doet om het heel te houden.
Ik voel me trouwens al stuk beter na jullie feedback, veel van me vrienden komen niet verder als, weg ermee er zijn genoeg vrouwen etc.
Ik zit er nu steeds meer aan te denken, zelf aan te geven tegen deze situatie niet tegen te kunnen en zelf paar dagen geen contact wil. Hopelijk dat ze dan wakker wordt en realiseert wat ze allemaal aan het doen is...
Zoals ik al aangaf er hoeft maar iets heel kleins mis te gaan, bv haar telefoon vergeten waardoor ze niet weet dat ik sms of bel en ze is helemaal in paniek.
Wat ik zo tegenstreidig vind is dat wanneer ze dan zo bang is me kwijt te raken enzo, ze nu zegt niet kunnen om te gaan met elkaar zo weinig te zien en dat teveel voor haar wordt. Ik zou juist zeggen dat je dan alles er aan doet om het heel te houden.
Ik voel me trouwens al stuk beter na jullie feedback, veel van me vrienden komen niet verder als, weg ermee er zijn genoeg vrouwen etc.
Ik zit er nu steeds meer aan te denken, zelf aan te geven tegen deze situatie niet tegen te kunnen en zelf paar dagen geen contact wil. Hopelijk dat ze dan wakker wordt en realiseert wat ze allemaal aan het doen is...
Al haar relaties zijn om dezelfde soort shit misgegaan, maar hulp wil ze niet?
Dan kun je op je vingers natellen hoe al haar volgende relaties zullen verlopen. Als zij zelf ook tot tien kan tellen, kan zij dat ook.
Dan kun je op je vingers natellen hoe al haar volgende relaties zullen verlopen. Als zij zelf ook tot tien kan tellen, kan zij dat ook.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Jolene,
Jou verhaal klinkt heel duidelijk en herkenbaar ik denk ook dat het zelfbescherming is en ze daardoor haar eigen juist voor de gek houd.
Maar hoe ik dat haar nu duidelijk krijg.......misschien door er keer juist niet voor haar te zijn en niet te smse van ik lig in me bed en ga slapen of ik mis je en ik wil voor je vechten e.d maar gewoon eens even niets te doen en het vanuit haar te laten komen.
Jou verhaal klinkt heel duidelijk en herkenbaar ik denk ook dat het zelfbescherming is en ze daardoor haar eigen juist voor de gek houd.
Maar hoe ik dat haar nu duidelijk krijg.......misschien door er keer juist niet voor haar te zijn en niet te smse van ik lig in me bed en ga slapen of ik mis je en ik wil voor je vechten e.d maar gewoon eens even niets te doen en het vanuit haar te laten komen.
Dit.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 09:51 schreef Copycat het volgende:
Al haar relaties zijn om dezelfde soort shit misgegaan, maar hulp wil ze niet?
Dan kun je op je vingers natellen hoe al haar volgende relaties zullen verlopen. Als zij zelf ook tot tien kan tellen, kan zij dat ook.
Intelligent, but fucked up.
1. Kweek wat ballenquote:Op dinsdag 17 augustus 2010 09:52 schreef Rpm1984 het volgende:
Jolene,
Jou verhaal klinkt heel duidelijk en herkenbaar ik denk ook dat het zelfbescherming is en ze daardoor haar eigen juist voor de gek houd.
Maar hoe ik dat haar nu duidelijk krijg.......misschien door er keer juist niet voor haar te zijn en niet te smse van ik lig in me bed en ga slapen of ik mis je en ik wil voor je vechten e.d maar gewoon eens even niets te doen en het vanuit haar te laten komen.
2. Spreek haar constant aan op haar wangedrag
3. Vertel haar hoe je het wel wilt.
4. Sex
5. Herhaal
"If you had a million years to do it, you couldn't rub out even half the "Fuck you" signs in the world."
Always look at the bright side of death
Always look at the bright side of death
Je kan het proberen.
Maar als zij het niet echt beseft wat ze doet en als ze niet zelf heel goed snapt dat ze zelf de veroorzaker is van haar problemen dan zal dat niet werken. Het probleem ligt niet bij jou maar bij haar.
Als ze niets doet dan zal de relatie knallen want niemand kan dat lang verdragen en dan zegt zij weer tegen zichzelf 'zie je wel hij hield niet genoeg van me hij verlaat me' en bij de volgende is dat nog een tikje erger. Het is gewoon pure zelfsabotage, maar als ze dat niet inziet dan kun jij weinig doen.
Er zijn echt wel dingen die je kunt doen en je als ze geen hulp van een psych dan kan ze er zelf ook veel aan doen maar het moet vanuit haar komen. Ze moet een manier vinden dat gevoel te onderdrukken. Door bezig te blijven of wat dan ook.
Stel wel een grens voor jezelf. Zeg haar dat je dit niet trekt en dat je het nog x tijd geeft en als ze niets doet, laat haar dan gaan. Als ze niet geholpen wil worden houdt het op. Maar zoals copycat al zei, dit gaat ze dan ook bij de volgende hebben en misschien nog wel sterker.
Maar als zij het niet echt beseft wat ze doet en als ze niet zelf heel goed snapt dat ze zelf de veroorzaker is van haar problemen dan zal dat niet werken. Het probleem ligt niet bij jou maar bij haar.
Als ze niets doet dan zal de relatie knallen want niemand kan dat lang verdragen en dan zegt zij weer tegen zichzelf 'zie je wel hij hield niet genoeg van me hij verlaat me' en bij de volgende is dat nog een tikje erger. Het is gewoon pure zelfsabotage, maar als ze dat niet inziet dan kun jij weinig doen.
Er zijn echt wel dingen die je kunt doen en je als ze geen hulp van een psych dan kan ze er zelf ook veel aan doen maar het moet vanuit haar komen. Ze moet een manier vinden dat gevoel te onderdrukken. Door bezig te blijven of wat dan ook.
Stel wel een grens voor jezelf. Zeg haar dat je dit niet trekt en dat je het nog x tijd geeft en als ze niets doet, laat haar dan gaan. Als ze niet geholpen wil worden houdt het op. Maar zoals copycat al zei, dit gaat ze dan ook bij de volgende hebben en misschien nog wel sterker.
bedankt weer voor alle reacties met ieder bericht valt alles meer op zijn plaats.
Ik blijf maar de twijfel zitten dat ik haar moet laten zien dat ik voor haar wil gaan en een oplossing wil en bv langs haar moet gaan of juist even helemaal niets doen en het bij haar neer leggen.
Ik kan aangeven dat ik dit zo niet lang trek en een meisje wilt wat in ons geloofd en uitziet naar de leuke momenten. Ik zal mogelijk aangeven dat ik even niks laat horen omdat ik zelf ook moet nadenken en als er wat is ze me kan bellen sms of langskomen ik zal haar 2 weken geven weet ze dan nog niet wat ze wilt dan stop ik zelf mee...
Ik blijf maar de twijfel zitten dat ik haar moet laten zien dat ik voor haar wil gaan en een oplossing wil en bv langs haar moet gaan of juist even helemaal niets doen en het bij haar neer leggen.
Ik kan aangeven dat ik dit zo niet lang trek en een meisje wilt wat in ons geloofd en uitziet naar de leuke momenten. Ik zal mogelijk aangeven dat ik even niks laat horen omdat ik zelf ook moet nadenken en als er wat is ze me kan bellen sms of langskomen ik zal haar 2 weken geven weet ze dan nog niet wat ze wilt dan stop ik zelf mee...
Volgens mij mis je de essentie van een groot deel van de reacties, maar wellicht zie ik dat verkeerd.
Intelligent, but fucked up.
Kan heel goed fortune, ik lees het waarschijnlijk allemaal te positief en kan dit beter gewoon opgeven.
Omdat ik teveel om haar geef en mogelijk blind ben door dat vorige week alles nog zo goed was en voordurend aan kreeg te horen dat ze niet zonder mij kon, blijf ik maar denken dat het aan mij ligt.
Omdat ik teveel om haar geef en mogelijk blind ben door dat vorige week alles nog zo goed was en voordurend aan kreeg te horen dat ze niet zonder mij kon, blijf ik maar denken dat het aan mij ligt.
waarom denk je dat je nog een "relatie" hebtquote:Op dinsdag 17 augustus 2010 10:11 schreef Rpm1984 het volgende:
Kan heel goed fortune, ik lees het waarschijnlijk allemaal te positief en kan dit beter gewoon opgeven.
Omdat ik teveel om haar geef en mogelijk blind ben door dat vorige week alles nog zo goed was en voordurend aan kreeg te horen dat ze niet zonder mij kon, blijf ik maar denken dat het aan mij ligt.
"If you had a million years to do it, you couldn't rub out even half the "Fuck you" signs in the world."
Always look at the bright side of death
Always look at the bright side of death
Je kunt beter zorgen dat ze overtuigd wordt van het feit dat ze hulp moet zoeken of bij voorbaat moet accepteren dat alles altijd stuk zal blijven gaan.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 10:11 schreef Rpm1984 het volgende:
Kan heel goed fortune, ik lees het waarschijnlijk allemaal te positief en kan dit beter gewoon opgeven.
Omdat ik teveel om haar geef en mogelijk blind ben door dat vorige week alles nog zo goed was en voordurend aan kreeg te horen dat ze niet zonder mij kon, blijf ik maar denken dat het aan mij ligt.
Al is het maar voor haarzelf.
Intelligent, but fucked up.
Het ligt niet aan jou. Dat lijkt me duidelijk.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 10:11 schreef Rpm1984 het volgende:
Kan heel goed fortune, ik lees het waarschijnlijk allemaal te positief en kan dit beter gewoon opgeven.
Omdat ik teveel om haar geef en mogelijk blind ben door dat vorige week alles nog zo goed was en voordurend aan kreeg te horen dat ze niet zonder mij kon, blijf ik maar denken dat het aan mij ligt.
Het ligt aan haar, en daar komt nog bij dat jij haar niet kan helpen het op te lossen.
Als je het balletje bij haar legt zal het volgende waarschijnlijk gebeuren: Na drie dagen krijg je hysterische smsjes en telefoontjes over hoe zeer ze het niet meer ziet zitten. Jij gaat je vreselijk schuldig voelen en zoekt haar toch weer op, waarop alles weer van voren af aan begint: Jullie hebben het een paar dagen leuk, tot ze weer een twijfelmomentje heeft, jij het niet trekt en er 'afstand genomen' wordt. Waarna er na een paar dagen weer hysterisch wordt gedaan over hoe alleen ze wel niet is...
Dit is een gebed zonder end, en alleen een professional weet hiermee om te gaan.
Normaal is niets anders dan het gemiddelde van alle afwijkingen.
Pff, wat een verhaal ....
eerlijk gezegd kan ik me nauwelijks voorstellen dat een relatie met zulk een persoon het lang uithoud, en ik vind het zoals het beschreven is ook een beetje vreemd dat de TS kennelijk zélf zich ook gaat 'verantwoorden' en haar overdreven gedrag geen echt 'tegenwicht' biedt:
Voor de vrouw zal therapie imho echt noodzakelijk zijn, ze heeft een serieus probleem en om te beginnen zou ze dat al moeten 'erkennen'.... ook dat het probleem juist die overdreven 'verlatingsangst' is, die waarschijnlijk ook al langer deel is van haar 'persoonlijkheid' (verlatingsangsten ontstaan in de kindheid en treden normaal ook altijd al op vóór de persoon 18 geworden is).
Dat kun je niet zomaar in je eentje oplossen, daarvoor heb je echt een therapeut nodig.
Een tweede punt echter... Waarom accepteert de TS zoveel, lijkt vooral bezig met hoe de relatie te redden en die vrouw te 'helpen'... maar lijkt daarbij ook zichzelf een beetje te makkelijk 'opd e tweede plan' te plaatsen en gaar 'Egoisme' ook teveel ruimte te geven..
Is dat mogelijk niet een te ver gaande zucht naar een 'relatie' en een mogelijk te vergaande 'opofferingszin'?
eerlijk gezegd kan ik me nauwelijks voorstellen dat een relatie met zulk een persoon het lang uithoud, en ik vind het zoals het beschreven is ook een beetje vreemd dat de TS kennelijk zélf zich ook gaat 'verantwoorden' en haar overdreven gedrag geen echt 'tegenwicht' biedt:
Voor de vrouw zal therapie imho echt noodzakelijk zijn, ze heeft een serieus probleem en om te beginnen zou ze dat al moeten 'erkennen'.... ook dat het probleem juist die overdreven 'verlatingsangst' is, die waarschijnlijk ook al langer deel is van haar 'persoonlijkheid' (verlatingsangsten ontstaan in de kindheid en treden normaal ook altijd al op vóór de persoon 18 geworden is).
Dat kun je niet zomaar in je eentje oplossen, daarvoor heb je echt een therapeut nodig.
Een tweede punt echter... Waarom accepteert de TS zoveel, lijkt vooral bezig met hoe de relatie te redden en die vrouw te 'helpen'... maar lijkt daarbij ook zichzelf een beetje te makkelijk 'opd e tweede plan' te plaatsen en gaar 'Egoisme' ook teveel ruimte te geven..
Is dat mogelijk niet een te ver gaande zucht naar een 'relatie' en een mogelijk te vergaande 'opofferingszin'?
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Wat dat betreft is de TT wel treffend gekozen: je hebt inderdaad een relatie met Verlatingsangst en met Onstabiliteit. En ergens daartussen zwemt je vriendin.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
het ligt niet aan jou, althans volgens haar natuurlijk nietquote:
Kan heel goed fortune, ik lees het waarschijnlijk allemaal te positief en kan dit beter gewoon opgeven.
Omdat ik teveel om haar geef en mogelijk blind ben door dat vorige week alles nog zo goed was en voordurend aan kreeg te horen dat ze niet zonder mij kon, blijf ik maar denken dat het aan mij ligt.
Als ze geen hulp wil zal ze niet willen veranderen, en het zal jou niet lukken haar te veranderen.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Hier even een reactie van een persoon die ook te kampen heeft met verlatingsangst.
Verlatingsangst is een veel voorkomend probleem in verschillende gradaties. Het is een lastig probleem, maar wel op te lossen met professionele hulp. Door mijn eigen situatie te beschrijven krijg je misschien een beter inzicht in de gedachten van jouw vriendin.
Ik zit momenteel in een relatie van ongeveer 2 jaar. Natuurlijk hebben wij ook onze ups en downs gehad, waarbij de downs voornamelijk een gevolg waren van mijn obsessieve gedrag.
Een aantal kenmerken: controleren (en dus de ander moeilijk vertrouwen), claimen/stalken, boos worden om een klein dingetje, zoals die belofte van jou om (wat was het ook al weer?) een cd mee te nemen. Het voornaamste probleem was dat ik niet zonder de aandacht van mijn vriend kon. Voordat wij een relatie kregen hebben we non-stop gesmst/gemsnt/getelefoneert.. iedere vorm van contact was er wel.
Daar ging mijn vriend al de fout in, zonder dat hij en ik dat wisten op dat moment. Later in de relatie wordt je namelijk 'zeker' van elkaar. Je hebt elkaar al voor elkaar gewonnen, waardoor het contact wat op een rustiger pitje wordt gezet. Ik denk dat je wel snapt wat ik bedoel. Zij echter, ziet dit op een andere manier. Zij denkt dat het geminderde contact een kenmerk is van het naderen van het einde van de relatie. Want als je zo gek op elkaar bent wil je toch non-stop contact met elkaar? Waarschijnlijk zal zij op deze manier denken. En zo heb ik ook gedacht.
In het begin van de relatie is er nog weinig te merken van de verlatingsangst. Op dat moment heb je namelijk nog niet een hele sterke band met die persoon. Natuurlijk is verliefdheid fijn en intens enzo, maar het echte 'ik heb zon sterke band met je' gevoel komt pas later in de relatie (oftewel houden van.. je kent t wel wss). Maaaaaar, naarmate je langer met elkaar gaat, zal de verlatingsangst alleen maar heviger worden. Een persoon met verlatingsangst is namelijk bang om iemand te verliezen waar hij of zij veel van houdt. Dit kan natuurlijk verschillende oorzaken hebben, zoals een slechte band met de ouders in haar jeugd, misschien zijn een aantal dierbaren van haar overleden, of misschien hebben haar vrienden zonder enige reden haar wel verlaten. Kijk, ik ken haar verder niet, dus daar kan ik geen uitspraak over doen. Dit zou zij dus kunnen aankaarten bij een psycholoog. Een deel van de oplossing van verlatingsangst, is door te kijken naar hoe de verlatingsangst eigenlijk is ontstaan. En daarvoor moet je soms diep graven ja.
Goed, ik wijk een beetje af. Maar wat ik wil zeggen: die verlatingsangst is er niet zomaar. Daar kom je ook niet zomaar 'even' vanaf. Ze heeft hulp nodig. Eerst wilde ik er ook niet aan geloven, maar toen we door mijn obsessieve gedrag een enorme ruzie kregen (waarbij ik door die angst aanvallen kreeg gepaard met hyperventilatie, hoofdpijn etc.) dacht ik: dit kan niet zo langer. Uiteindelijk heb ik dus voor mezelf en onze relatie hulp gezocht. Inmiddels loop ik daar nu een klein jaartje en gaat het met kleine stapjes beter en beter.
Natuurlijk nu aan jou de keus: wil je verder met haar of niet? Heb je het geduld om te wachten, totdat zij vooruitgang gaat boeken? Want ja, het zal een tijdje duren voordat er verandering plaatsvind in haar gedachtegang.
Hoe triest het misschien ook klinkt, ik denk dat het belangrijk is om een ultimatum te stellen: of hulp zoeken, of einde relatie. Ik raad je aan om dit op een subtiele manier te verwoorden.
Heel veel succes.
Verlatingsangst is een veel voorkomend probleem in verschillende gradaties. Het is een lastig probleem, maar wel op te lossen met professionele hulp. Door mijn eigen situatie te beschrijven krijg je misschien een beter inzicht in de gedachten van jouw vriendin.
Ik zit momenteel in een relatie van ongeveer 2 jaar. Natuurlijk hebben wij ook onze ups en downs gehad, waarbij de downs voornamelijk een gevolg waren van mijn obsessieve gedrag.
Een aantal kenmerken: controleren (en dus de ander moeilijk vertrouwen), claimen/stalken, boos worden om een klein dingetje, zoals die belofte van jou om (wat was het ook al weer?) een cd mee te nemen. Het voornaamste probleem was dat ik niet zonder de aandacht van mijn vriend kon. Voordat wij een relatie kregen hebben we non-stop gesmst/gemsnt/getelefoneert.. iedere vorm van contact was er wel.
Daar ging mijn vriend al de fout in, zonder dat hij en ik dat wisten op dat moment. Later in de relatie wordt je namelijk 'zeker' van elkaar. Je hebt elkaar al voor elkaar gewonnen, waardoor het contact wat op een rustiger pitje wordt gezet. Ik denk dat je wel snapt wat ik bedoel. Zij echter, ziet dit op een andere manier. Zij denkt dat het geminderde contact een kenmerk is van het naderen van het einde van de relatie. Want als je zo gek op elkaar bent wil je toch non-stop contact met elkaar? Waarschijnlijk zal zij op deze manier denken. En zo heb ik ook gedacht.
In het begin van de relatie is er nog weinig te merken van de verlatingsangst. Op dat moment heb je namelijk nog niet een hele sterke band met die persoon. Natuurlijk is verliefdheid fijn en intens enzo, maar het echte 'ik heb zon sterke band met je' gevoel komt pas later in de relatie (oftewel houden van.. je kent t wel wss). Maaaaaar, naarmate je langer met elkaar gaat, zal de verlatingsangst alleen maar heviger worden. Een persoon met verlatingsangst is namelijk bang om iemand te verliezen waar hij of zij veel van houdt. Dit kan natuurlijk verschillende oorzaken hebben, zoals een slechte band met de ouders in haar jeugd, misschien zijn een aantal dierbaren van haar overleden, of misschien hebben haar vrienden zonder enige reden haar wel verlaten. Kijk, ik ken haar verder niet, dus daar kan ik geen uitspraak over doen. Dit zou zij dus kunnen aankaarten bij een psycholoog. Een deel van de oplossing van verlatingsangst, is door te kijken naar hoe de verlatingsangst eigenlijk is ontstaan. En daarvoor moet je soms diep graven ja.
Goed, ik wijk een beetje af. Maar wat ik wil zeggen: die verlatingsangst is er niet zomaar. Daar kom je ook niet zomaar 'even' vanaf. Ze heeft hulp nodig. Eerst wilde ik er ook niet aan geloven, maar toen we door mijn obsessieve gedrag een enorme ruzie kregen (waarbij ik door die angst aanvallen kreeg gepaard met hyperventilatie, hoofdpijn etc.) dacht ik: dit kan niet zo langer. Uiteindelijk heb ik dus voor mezelf en onze relatie hulp gezocht. Inmiddels loop ik daar nu een klein jaartje en gaat het met kleine stapjes beter en beter.
Natuurlijk nu aan jou de keus: wil je verder met haar of niet? Heb je het geduld om te wachten, totdat zij vooruitgang gaat boeken? Want ja, het zal een tijdje duren voordat er verandering plaatsvind in haar gedachtegang.
Hoe triest het misschien ook klinkt, ik denk dat het belangrijk is om een ultimatum te stellen: of hulp zoeken, of einde relatie. Ik raad je aan om dit op een subtiele manier te verwoorden.
Heel veel succes.
wow, mooie en duidelijke post Forever152..
sterkte met je eigen situatie, al komt het iig al heel sterk over hoe goed je je eigen situatie kunt beschrijven
sterkte met je eigen situatie, al komt het iig al heel sterk over hoe goed je je eigen situatie kunt beschrijven
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Wederom bedankt voor de uitgebreide reacties.
Het is nu inderdaad een keuze die ik moet maken:
Lang volhouden en voordurend rekening met haar houden en maar hopen dat het beter wordt maar mogelijk zelf er aan onder door gaan.
Opgeven en voormezelf kiezen en aangeven dat ik dit niet trek.
Ik heb haar al een ultimatum gesteld, maar denk niet dat ik zelf die onzekerheid zo lang volhoud.
Over de reactie van tegengas, ook dat heb ik meerere malen geprobeerd gewoon duidelijk en hard zijn van wat een onzin en bullshit is dit en kap er eens mee. Daarna werd de situatie alleen maar slechter mevrouw voelde zich aangevallen en bang ipv dat ze dacht ja logisch want ik doe ook stom.
Het is nu inderdaad een keuze die ik moet maken:
Lang volhouden en voordurend rekening met haar houden en maar hopen dat het beter wordt maar mogelijk zelf er aan onder door gaan.
Opgeven en voormezelf kiezen en aangeven dat ik dit niet trek.
Ik heb haar al een ultimatum gesteld, maar denk niet dat ik zelf die onzekerheid zo lang volhoud.
Over de reactie van tegengas, ook dat heb ik meerere malen geprobeerd gewoon duidelijk en hard zijn van wat een onzin en bullshit is dit en kap er eens mee. Daarna werd de situatie alleen maar slechter mevrouw voelde zich aangevallen en bang ipv dat ze dacht ja logisch want ik doe ook stom.
Ergens zou ik nu toch een ultimatum gaan stellen of je zoekt hulp of ik maak het uit.
Dit blijft doormodderen en je kan het wel proberen te begrijpen maar dat is onzin want ondertussen cijfer jij je steeds meer weg.
Als iemand al constant loop te zeuren ben bang dat je weg gaat , dan is toch ook op een gegeven moment de koek op.
In een relatie hoort vertrouwen te zitten en dat is er niet omdat zij constant loopt te miepen dat ze bang is dat je weg gaat.
Dit blijft doormodderen en je kan het wel proberen te begrijpen maar dat is onzin want ondertussen cijfer jij je steeds meer weg.
Als iemand al constant loop te zeuren ben bang dat je weg gaat , dan is toch ook op een gegeven moment de koek op.
In een relatie hoort vertrouwen te zitten en dat is er niet omdat zij constant loopt te miepen dat ze bang is dat je weg gaat.
Dankje RM-rf voor je reactie
De vriendin van de TS weet dondersgoed, dat haar gedrag uiteindelijk tot het einde van de relatie zal leiden. Dat maakt het probleem alleen maar erger. Iedere keer na een van haar uitspattingen zal ze zich enorm schuldig voelen, waardoor ze nog meer zal gaan smsen en bellen. Met als gevolg dat de TS alleen maar meer gefrustreerd geraakt. Daardoor raakt zij in paniek en zal het alleen maar erger worden. Het is echt zon lastige vicieuze cirkel om uit te komen..
Tip 1: blijf bij een van haar aanvallen altijd rustig, ga vooral geen ruzie zoeken. Zeg desnoods op een subtiele manier dat ze verkeerd bezig is.
Mijn vriend doet dit tegenwoordig ook en ik merk dat dit enorm helpt.
Verder zou ik ook proberen het contact inderdaad te verminderen. Niet iedere dag geforceerd tig smsjes sturen, bellen etc. Maar, BESPREEK DIT GOED! Beloof bijvoorbeeld dat je haar 1x per dag een smsje zal sturen en doe dit dan ook!! Stuurt zij toch meer smsjes? Sms dan in dat ene smsje, naast andere dingen die je haar wil smsen, dat je dit alleen maar doet voor haar eigen bestwil. Na verloop van tijd zal ze inzien, dat dit inderdaad helpt. Zo heb ik met mijn vriend afgesproken om maximaal een half uur per dag te skypen (we zien elkaar alleen in t weekend, heel soms doordeweeks). Zo weet ik in ieder geval dat ik, als ik wil, een half uur met hem kan skypen (tenzij hij aan het werk is of iets als dat). Tegenwoordig heb ik hier niet eens meer de drang toe en kan ik ook zonder. Duidelijke afspraken hebben in mijn geval dus geholpen, en ik denk dat dat haar ook zeker zal helpen.
Ok, dat was mijn tweede tip.
De derde, en misschien wat moeilijke tip. Laat haar angst over haar heenkomen. Laat haar maar eens lekker bellen en smsen. Ze zal vanzelf rustiger worden en als jij dan later weer iets van je laat horen, dan zal ze vanzelf zoiets hebben van 'he waarom heb ik me zo druk gemaak?'
Dat zal ze niet inzien na een 1e keer, 2e keer.. nee dat kan wel een tijdje duren.
In mijn ogen is het een continu gevecht tussen gevoel en verstand, waarbij gevoel het gevecht meestal wint. Qua verstand weet ze echt wel dat het gedrag eigenlijk nergens op slaat, maar ja, hoe hou je een gevoel tegen? Stapje voor stapje zal zij haar gedachtegang moeten veranderen en een keer het verstand laten winnen. Want diep van binnen weet ze echt wel dat ze verkeerd bezig is hoor. En ze bedoelt het allemaal echt niet zo.
Misschien zet ik haar nu een beetje in de slachtofferrol en ik probeer je echt niet aan te vallen, ik probeer alleen maar te zeggen wat voor mij het beste heeft gewerkt (als persoon met verlatingsangst).
Nogmaals, TS, heel veel succes! Ik hoop echt dat ze hulp gaat zoeken.. het is echt cruciaal bij de genezing van dit akelige probleem.
De vriendin van de TS weet dondersgoed, dat haar gedrag uiteindelijk tot het einde van de relatie zal leiden. Dat maakt het probleem alleen maar erger. Iedere keer na een van haar uitspattingen zal ze zich enorm schuldig voelen, waardoor ze nog meer zal gaan smsen en bellen. Met als gevolg dat de TS alleen maar meer gefrustreerd geraakt. Daardoor raakt zij in paniek en zal het alleen maar erger worden. Het is echt zon lastige vicieuze cirkel om uit te komen..
Tip 1: blijf bij een van haar aanvallen altijd rustig, ga vooral geen ruzie zoeken. Zeg desnoods op een subtiele manier dat ze verkeerd bezig is.
Mijn vriend doet dit tegenwoordig ook en ik merk dat dit enorm helpt.
Verder zou ik ook proberen het contact inderdaad te verminderen. Niet iedere dag geforceerd tig smsjes sturen, bellen etc. Maar, BESPREEK DIT GOED! Beloof bijvoorbeeld dat je haar 1x per dag een smsje zal sturen en doe dit dan ook!! Stuurt zij toch meer smsjes? Sms dan in dat ene smsje, naast andere dingen die je haar wil smsen, dat je dit alleen maar doet voor haar eigen bestwil. Na verloop van tijd zal ze inzien, dat dit inderdaad helpt. Zo heb ik met mijn vriend afgesproken om maximaal een half uur per dag te skypen (we zien elkaar alleen in t weekend, heel soms doordeweeks). Zo weet ik in ieder geval dat ik, als ik wil, een half uur met hem kan skypen (tenzij hij aan het werk is of iets als dat). Tegenwoordig heb ik hier niet eens meer de drang toe en kan ik ook zonder. Duidelijke afspraken hebben in mijn geval dus geholpen, en ik denk dat dat haar ook zeker zal helpen.
Ok, dat was mijn tweede tip.
De derde, en misschien wat moeilijke tip. Laat haar angst over haar heenkomen. Laat haar maar eens lekker bellen en smsen. Ze zal vanzelf rustiger worden en als jij dan later weer iets van je laat horen, dan zal ze vanzelf zoiets hebben van 'he waarom heb ik me zo druk gemaak?'
Dat zal ze niet inzien na een 1e keer, 2e keer.. nee dat kan wel een tijdje duren.
In mijn ogen is het een continu gevecht tussen gevoel en verstand, waarbij gevoel het gevecht meestal wint. Qua verstand weet ze echt wel dat het gedrag eigenlijk nergens op slaat, maar ja, hoe hou je een gevoel tegen? Stapje voor stapje zal zij haar gedachtegang moeten veranderen en een keer het verstand laten winnen. Want diep van binnen weet ze echt wel dat ze verkeerd bezig is hoor. En ze bedoelt het allemaal echt niet zo.
Misschien zet ik haar nu een beetje in de slachtofferrol en ik probeer je echt niet aan te vallen, ik probeer alleen maar te zeggen wat voor mij het beste heeft gewerkt (als persoon met verlatingsangst).
Nogmaals, TS, heel veel succes! Ik hoop echt dat ze hulp gaat zoeken.. het is echt cruciaal bij de genezing van dit akelige probleem.
Klopt "de koek" is ook heel ver op, met het uur voel ik meer woede ipv liefde ik moest er altijd voor haar zijn als ze zich weer eens niet goed voele en non stop wou zei die bevestiging. Nu weet ze zelf niet meer hoe ze met dit alles moet omgaan en is alleen maar bezig met hoe rot het voor haar is en niet hoe ik me er bij voel.
Ik heb vanochtend vroeg 8 uur nog een bericht gestuurd van ik mis je en ik wil er voor vechten en er voor je zijn, 0 reactie terwijl als zij andersom een moment had van rot voelen en ik binnen 30 minuten niet reageerde was het gelijk raak. Ze gooit het dan erop van ja ik heb het druk maar andersom zegt ze vaak ja je had toch tussen je werk en sporten even kunnen smse of weet ik veel wat.
Ik zal proberen de afspraak van "ik zie je over 2 weken en dan wil ik weten hoe het zit" vast te houden en als er dan niks veranderd kies ik voor mezelf en stop ik ermee hoe moeilijk dat ook is.
Ik geef heel veel om haar en heb alles voor haar gedaan en over gehad nooit iets met andere vrouwen gedaan of ook maar iets gedaan waar ik van denk dat had ik niet moeten doen, ondertussen geeft zij mij wel voordurend het gevoel dat ik van alles doe om haar voor de gek te houden ook dat trek ik niet meer.
Ik heb vanochtend vroeg 8 uur nog een bericht gestuurd van ik mis je en ik wil er voor vechten en er voor je zijn, 0 reactie terwijl als zij andersom een moment had van rot voelen en ik binnen 30 minuten niet reageerde was het gelijk raak. Ze gooit het dan erop van ja ik heb het druk maar andersom zegt ze vaak ja je had toch tussen je werk en sporten even kunnen smse of weet ik veel wat.
Ik zal proberen de afspraak van "ik zie je over 2 weken en dan wil ik weten hoe het zit" vast te houden en als er dan niks veranderd kies ik voor mezelf en stop ik ermee hoe moeilijk dat ook is.
Ik geef heel veel om haar en heb alles voor haar gedaan en over gehad nooit iets met andere vrouwen gedaan of ook maar iets gedaan waar ik van denk dat had ik niet moeten doen, ondertussen geeft zij mij wel voordurend het gevoel dat ik van alles doe om haar voor de gek te houden ook dat trek ik niet meer.
Het klinkt heel stom, maar iemand met verlatingsangst snapt niet dat haar geliefde na een half uur nog niet meteen heeft teruggesmst. Op dat moment begint ze alweer een aanval te krijgen. Eigenlijk begint die opbouw meteen nadat ze heeft gesmst. Ze is gespannen of je haar wel of niet iets gaat terugsturen. Na een half uur krijgt ze dan twijfel en begint de onrust. Dan krijgt ze gedachten die irreeel zijn en kan ze ook niet meer helder nadenken. Zodra jij haar een sms stuurt heeft ze dit alles niet, en zal ze dus ook helder kunnen reageren en zal ze ook begrijpen dat ze echt niet altijd meteen na een half uur moet terugsmsen.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 12:38 schreef Rpm1984 het volgende:
Klopt "de koek" is ook heel ver op, met het uur voel ik meer woede ipv liefde ik moest er altijd voor haar zijn als ze zich weer eens niet goed voele en non stop wou zei die bevestiging. Nu weet ze zelf niet meer hoe ze met dit alles moet omgaan en is alleen maar bezig met hoe rot het voor haar is en niet hoe ik me er bij voel.
Ik heb vanochtend vroeg 8 uur nog een bericht gestuurd van ik mis je en ik wil er voor vechten en er voor je zijn, 0 reactie terwijl als zij andersom een moment had van rot voelen en ik binnen 30 minuten niet reageerde was het gelijk raak. Ze gooit het dan erop van ja ik heb het druk maar andersom zegt ze vaak ja je had toch tussen je werk en sporten even kunnen smse of weet ik veel wat.
Ik zal proberen de afspraak van "ik zie je over 2 weken en dan wil ik weten hoe het zit" vast te houden en als er dan niks veranderd kies ik voor mezelf en stop ik ermee hoe moeilijk dat ook is.
Ik geef heel veel om haar en heb alles voor haar gedaan en over gehad nooit iets met andere vrouwen gedaan of ook maar iets gedaan waar ik van denk dat had ik niet moeten doen, ondertussen geeft zij mij wel voordurend het gevoel dat ik van alles doe om haar voor de gek te houden ook dat trek ik niet meer.
Ingewikkeld he? :p
Persoonlijk denk ik niet dat die afspraak die jij hebt gemaakt zal werken. Ze zal alleen maar meer in onzekerheid komen en rare gedachten krijgen. Maar goed, ik begrijp dat je al een toppunt hebt bereikt en dan wordt het inderdaad lastig om nog 'aardig' te blijven. Jij hebt gekozen wat in jouw ogen het beste lijkt.
Ik ben benieuwd!
Sorry dat ik het zeg, maar ben je blind? Lees je expres selectief?
Het is door meerdere mensen gezegd: als ze geen hulp zoekt houdt het op. En je moet het niet op jezelf betrekken.
Dat, en dat alleen is van belang in dit verhaal, naast het kutgevoel dat je er begrijpelijkerwijs aan overhoudt.
Het is door meerdere mensen gezegd: als ze geen hulp zoekt houdt het op. En je moet het niet op jezelf betrekken.
Dat, en dat alleen is van belang in dit verhaal, naast het kutgevoel dat je er begrijpelijkerwijs aan overhoudt.
Intelligent, but fucked up.
Dit vind ik wél een heel vreemde uitspraak van jou:
imho is het dan niet coirrect om 'onwaarheden' haar te gaan SMS-en, zelfs al zal dat mogelijk gedaan worden uit het idee dat ze dat zou 'willen' horen, maar imho is het gewoon een leugen als je gelijktijdig ook serieus eraan denkt de relatie te beeindigen (an sich heb je daar ook de grond toe, maar wees daarin ook duidelijk en ga geen 'dubbele signalen' geven dan ben je net zo 'labiel' als zij zich gedraagt)
Wat je hier in dit topic beschrijft over je relatie komt imo _niet_ overheen met wat je in die SMS naar je vriendin schrijft... integendeel, je denkt er serieus over de relatie te beeindigen en houd die relatie niet meer goed uit . en verwacht van haar dat ze zich verandert; Waarbij je weinig vertrouwen lijkt te hebben in haar 'capabiliteit' zich te veranderen.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 12:38 schreef Rpm1984 het volgende:
Ik heb vanochtend vroeg 8 uur nog een bericht gestuurd van ik mis je en ik wil er voor vechten en er voor je zijn..
imho is het dan niet coirrect om 'onwaarheden' haar te gaan SMS-en, zelfs al zal dat mogelijk gedaan worden uit het idee dat ze dat zou 'willen' horen, maar imho is het gewoon een leugen als je gelijktijdig ook serieus eraan denkt de relatie te beeindigen (an sich heb je daar ook de grond toe, maar wees daarin ook duidelijk en ga geen 'dubbele signalen' geven dan ben je net zo 'labiel' als zij zich gedraagt)
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Sowieso, het lijkt erop dat TS van begin af aan wist waar hij aan begon.
Als iemand compleet moet veranderen voor de partner, is de partner dus blijkbaar niet goed genoeg zoals hij/zij is. Maw er had in beginsel geen relatie moeten beginnen. Ze passen simpelweg niet bij elkaar.
Los van dat, als het vrouwke ooit een normale relatie aan wil gaan zal ze aan haar probleem moeten werken.
TS zal óf moeten accepteren dat ze zo is, en de zeer zware last dragen haar te helpen er vanaf te komen (al lukt dat nooit zonder hulp), óf de boel de boel laten en op zoek gaan naar iemand die bij hem past.
Als iemand compleet moet veranderen voor de partner, is de partner dus blijkbaar niet goed genoeg zoals hij/zij is. Maw er had in beginsel geen relatie moeten beginnen. Ze passen simpelweg niet bij elkaar.
Los van dat, als het vrouwke ooit een normale relatie aan wil gaan zal ze aan haar probleem moeten werken.
TS zal óf moeten accepteren dat ze zo is, en de zeer zware last dragen haar te helpen er vanaf te komen (al lukt dat nooit zonder hulp), óf de boel de boel laten en op zoek gaan naar iemand die bij hem past.
Normaal is niets anders dan het gemiddelde van alle afwijkingen.
|
|
