quote:
Snuffelstages, meelopen etc. zijn zeker een goed idee. Maar gebruik dat nou niet als excuus om je studie weer uit te stellen. Gewoon even een (mid)dagje bellen en langsgaan, komende paar weken wat dingetjes plannen en dan kun je prima komend studiejaar beginnen met een nieuwe studie.
Ik neem aan dat je je al opgegeven hebt voor de HR Summerschool?
En dat 24 augustus in je agenda staat?
quote:
Op dinsdag 3 augustus 2010 18:59 schreef francis998 het volgende:[..]
hm, tja, misschien kom ik heel "kind" over als iemand die het maar laat gebeuren. Maar dat komt ook doordat ik geen idee heb wat te doen met mijn leventje, in de zin van wat ik wil, waar ik van hou enz.
Zeker belangrijk. Maar dat wil niet zeggen dat je tegelijkertijd niet gewoon bezig (werk/studie) kunt zijn. Sterker nog: vaak helpt je dat om wat vaart in je leven te krijgen en helpt het je inzicht te krijgen.
quote:
En jullie zien ook niet het hele beeld, en dat is logisch. Maar ik doe momenteel mijn best om nu een studie te regelen,
Kun je concreet maken waar dat uit blijkt? Hoe je dat doet?
quote:
maar telkens als het zover is dat ik zeg:'"dit doe ik", raak ik helemaal van streek...en emotioneel gaat het dan mis. En dan krijg ik het niet voor elkaar om me in te schrijven enz.
Misschien denk ik er ook teveel over na, maar ik wil graag een keuze maken die mij geschikt lijkt, maar ieder moment is dat anders..het ene moment wil ik X en het andere moment Y.
Wat zegt je psycholoog ervan als je dit aankaart?
quote:
Ik heb totaal geen richting, niet op professioneel aspect als persoonlijk. Ik heb niet echt iets wat ik echt wil bereiken. Ja oké een stabiele en interessante baan, maar dan komt de vraag, wat is interessant voor mij? En daar kom ik maar niet uit...alles is leuk voor even, maar op bepaald moment is de "lol" er weer vanaf.
Dat geldt voor veel mensen en voor veel zaken. Geen reden om niets te doen. De ideale baan, het ideale huis komt niet vanzelf en niet in een keer; dat gaat in stapjes en dan nog gaat het niet altijd zoals je zou willen. Maar zoals gezegd: geen reden om niets te doen.
quote:
En het laten gebeuren is iets wat ik sinds kind doe, omdat ik zelf totaal besluitloos ben..en daarom is alles nog moeilijker. En als dan voor het ene kies, lukt het mij om erachter te blijven staan..ik verander steeds meer van richting tot ik het allemaal zat ben.
Het is vrij lastig uit te leggen, maar de situatie is niet handig.
En op dit moment, die ik niet zo heel veel dagelijks, op het studie oriënteren na, en me proberen in te schrijven. Maar doordat ik niet weet wat ik wil qua studie gaat het mis zodra ik daadwerkelijk 1 studie kies. En ik wil dolgraag een studie gaan doen nu..maar krijg mezelf gewoon niet zo ver.
En velen zullen het er niet mee eens zijn of dit kinderachtig of idioot vinden, maar ik hou niet van werken
Och gossie, meisje toch; hoe moet dat nou???
quote:
Op dinsdag 3 augustus 2010 23:22 schreef francis998 het volgende:Hm, ik begrijp dat dat van ik hou niet van werken niet goed bevallen is.
Het is ook simpelweg allemaal te lastig om goed uitteleggen. Maar mijn doel is wel uiteindelijk een goede baan te vinden waar ik me goed bij voel.
En zolang ik de mogelijkheid heb om te studeren is dat mijn bedoeling, en ik weet welke studie het wordt...maar ik zit en leef momenteel in een 2deling, waar ik mijn best aan doe om uit te komen..maar het is niet makkelijk. Vooral als het ene patroon van jaren en jaren is.
Satsuma, dit is het laatste wat ik als reactie op jou reacties doe. Verder hou ik erover op.
Ik kan overkomen als iemand die nu een jaar op hun luie reet zit, maar geloof me de tijd van september t/m december waren regelrecht een hel. En daarna ben ik me gaan oriënteren op studie. EN ik weet welke studie ik moet volgen, dus nam ik er de tijd voor. En ik had geen zin om de zomer te werken, mede doordat ik het niet aankon, en ten tweede op die manier bespaar ik me energie voor de studie die ik dondershard nodig ga hebben, als ik al niet de energie kan opbrengen om me in te schrijven.
Ik ken wellicht je hele situatie niet, maar: energie besparen omdat je maanden later een studie gaat doen??? Welke diagnose heb je eigenlijk?
Trouwens: heb je nou al meer duidelijkheid over je uitkering? Daar was toch ook wat onduidelijkheid over?
quote:
Maar goed, ik hou hier nu over op, want het is niet de bedoeling anderen te irriteren.
En wat jij zegt dat ik probeer mooier over te komen op jullie, geloof me, dat doe ik nu niet. Ik ben nu gewoon mezelf, want als ik mooier zou willen overkomen, zou ik niet zeggen dat ik niet van hou van werken, wetende dat dat de "norm" is.
En iedereen komt op voor eigenbelang en geloof me, ik kan voor bepaalde personen mezelf compleet negeren, om voor hun belang op te komen.
Maar nu hou ik erover op, en ga er ook niet op terugkomen. En sowieso wilde ik nu niet zover uitwijdden.
Het punt wat Satsuma wilde maken en waarom sommige mensen (inclusief mijzelf) hier zo “irritant” lopen te doen is omdat wij denken dat je zelf niet door hebt hoe je jezelf zand in de ogen aan het strooien bent.
Enkele punten van aandacht:
- Hoe erg is het om een “verkeerde” studie te kiezen die je wellicht niet afmaakt als het alternatief niets doen en doortobben is?
- Bij het volgen van een nieuwe studie leer je allerlei nieuwe mensen kennen; best kans dat daar een paar leuke mensen bij zitten.
- Diagnose van amateurpsycholoog Ferrobarr: je moeder heeft qua opvoeding in ieder geval op een punt gefaald: je zelfstandig maken.
- Diagnose van amateurpsycholoog Ferrobarr: je moeder klampt zich aan je vast, omdat ze zelf onvoldoende een eigen sociaal netwerk/leven heeft.
- Diagnose van amateurpsycholoog Ferrobarr: de irritaties van je moeder komen omdat zij ook wel aanvoelt dat je (eindelijk) zelfstandiger wordt en jullie dus uit elkaar groeien.
- 24 jaar vind ik eerder oud dan jong, gezien waar je nu staat (MBO opleiding, weinig werkervaring, nog moeten beginnen met een HBO opleiding)
- Diagnose van amateur-psycholoog Ferrobarr: je hebt te hoge verwachtingen van werk/opleiding en stelt te hoge eisen aan werk/opleiding/zelfstandig wonen. Wees je ervan bewust dat de weg naar het doel waar je naar toe wilt vaak gaat via tussenstations (zoals werk onder je niveau of een studentenhuis waar je de voorzieningen deelt).
- Prik(kel) je psycholoog om eens wat concreter te worden in haar diagnose/advies.
- Besef dat als je zo door blijft sukkelen je op je zestigste nog steeds thuis woont, maagd bent en je moeder kunt gaan verzorgen als daar de noodzaak toe ontstaat.
- Zet de irritaties die je hebt (bijvoorbeeld naar je moeder) om in acties.
Ook ik heb inmiddels de nodige energie gestopt in het reageren op je posts en het proberen je te helpen. Het hangt af van de acties die je nu gaat nemen of het me lukt die energie in je te blijven steken. Succes!
[ Bericht 0% gewijzigd door Ferrobarr op 04-08-2010 10:10:45 (typo) ]