Het Attachment Parenting topic #4

Wat was de vraag?

In het kort: Mannetje van 11 maanden graait telkens in waterbak van kat maar is (nog) niet voor rede vatbaar. Hoe aan te pakken?

Oh het is trouwens niet zo dat ik het hele ap gebeuren heb afgeschreven. Maar zoals met alles, een beetje zelf nadenken en aftasten wat werkt vind ik fijner dan regeltjes uit een boekje in praktijk brengen.

Jen slaapt overigens nog gewoon bij me.

Weg zetten? Of bakjes kopen die afdekbaar zijn. Die heb je gewoon in een dierenwinkel.

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2010 22:36 schreef Ticootje het volgende:
Oh het is trouwens niet zo dat ik het hele ap gebeuren heb afgeschreven. Maar zoals met alles, een beetje zelf nadenken en aftasten wat werkt vind ik fijner dan regeltjes uit een boekje in praktijk brengen.

Jen slaapt overigens nog gewoon bij me.

Maar ik vind "Omdat ik het zeg" wel even 180 graden gedraaid.
Dat gebruik ik nou echt nooit. Het degradeert imo een kind tot, ja, tot wat eigenlijk. Ik vind het een bijzonder autoritaire en niet-sensitieve manier om gezag af te dwingen.

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2010 22:41 schreef SacreCoeur het volgende:
Weg zetten? Of bakjes kopen die afdekbaar zijn. Die heb je gewoon in een dierenwinkel.

Ik heb een vrij domme kat die al van de leg is als je de voerbak en de waterbak verwisselt, laat staan dat ik een ander type bakje neer zou zetten...
Ik ga het wegzetten maar proberen tijdens het eten koken, als ik er dan maar wel aan denk om ze weer terug te zetten

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2010 22:43 schreef Moonah het volgende:

[..]

Maar ik vind "Omdat ik het zeg" wel even 180 graden gedraaid.
Dat gebruik ik nou echt nooit. Het degradeert imo een kind tot, ja, tot wat eigenlijk. Ik vind het een bijzonder autoritaire en niet-sensitieve manier om gezag af te dwingen.

Op zich heb je daar helemaal gelijk in, maar dat ik zes keer hetzelfde heb uitgelegd, zeg ik het ook weleens. Bijvoorbeeld als het regent en we staan bij de auto en ze blijft er half buiten hangen, zodat zij niet nat regent, maar ik wel. En dan voor de 6e keer vraagt waarom ze niet mag blijven hangen.

Yppy dat zijn precies de momenten waarop ik ook "omdat ik het zeg" Of na de 80e keer waarom zeg ik wel eens: "iets met bananen" "O ja waarom bananen krom he mama!" zegt Linde dan. Overigens heb ik wel uitgelegd dat ze krom zijn omdat ze naar het licht groeien

Maar Ca.Ra hier doet Esmee hetzelfde met de bakjes van de kat. Ik zeg steeds als iets niet mag: "nee nee dat is niet van jou, dat is van..." en de laatste paar dagen laat ze het dan los en gaat ze verder op strooptocht door het huis. Maar het lijkt dus wel of het begint te werken hoor. Misschien gewoon nog even vol blijven houden?

Het vervelende is gewoon dat hij het steeds meer gaat doen ipv steeds minder. Voorheen was het even spelen met het aangereikte speeltje, op een gegeven moment was hij dat dan zat en ging iets anders zoeken. Zo nu en dan viel zijn blik op het waterbakje en tijgerde hij daar naartoe.
Nu is het gewoon 9 van de 10 keer dat ik hem terug zet meteen omdraaien en richting waterbak. Ik heb al geprobeerd even bij hem te blijven, wat resulteerde in a) aangebrandde saus en b) een Thomasje die zich weer fanatiek richting waterbak ging werken zodra ik hem in de steek liet.

Aan de ene kant ben ik wel een beetje bang dat hij het nooit leert als ik de bakjes maar blijf wegzetten. Aan de andere kant klinkt 'pick your battles' ook wel prettig Misschien is uitstel tot hij wat groter is en wat meer begrijpt wel het verstandigste.

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2010 23:20 schreef Ca.ra het volgende:

Aan de ene kant ben ik wel een beetje bang dat hij het nooit leert als ik de bakjes maar blijf wegzetten.

Joh, als hij 16 is vindt hij die bakjes écht niet meer zo interessant hoor!
Zet ze toch gewoon tijdelijk weg. Ik snap het probleem niet zo geloof ik...

Wij hadden dat hier met het bakje kattenvoer wat echt te interessant was. Dus nu staan de bakjes voer en water boven Vast niet AP, maar het werkt prima. En de katten waren er snel aan gewend. Eerst hebben we een paar dagen zowel boven als beneden bakjes gehad, en daarna die beneden weggehaald.

Jawel, maar we zijn niet altijd in de keuken. Als Thomas in zijn speelkamer is ben ik altijd bij hem, meestal spelen we samen of lezen een boekje. En anders zitten we in de woonkamer, daar heb je weer andere problemen (graven in planten, trekken aan stekkers, knopjes van dvd etc) maar geen kattenbakjes.
Het probleem speelt voornamelijk tijdens het koken ja.

En echt wegzetten in de zin van een andere plaats geven in huis is niet mogelijk. Onze hele benedenverdieping is open, en de kat mag niet naar boven.
De enige optie is om het op/in een kast te zetten, maar dat zou dan betekenen ofwel het dressoir in de woonkamer (gezellig... bovendien mag ze in principe niet op het dressoir), of in de kast in de speelkamer, maar die is juist voor Thomas voor later dus dat lijkt me ook geen goed plan.
Het zal dus blijven bij tijdelijk wegzetten tijdens het koken denk ik.

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2010 23:01 schreef YPPY het volgende:

[..]

Op zich heb je daar helemaal gelijk in, maar dat ik zes keer hetzelfde heb uitgelegd, zeg ik het ook weleens. Bijvoorbeeld als het regent en we staan bij de auto en ze blijft er half buiten hangen, zodat zij niet nat regent, maar ik wel. En dan voor de 6e keer vraagt waarom ze niet mag blijven hangen.

Herkenbaar. Ik zeg dan meestal iets in de trant van: "Dat heb ik net uitgelegd, nu ga je doen wat ik zeg!"

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2010 23:32 schreef Ca.ra het volgende:
Jawel, maar we zijn niet altijd in de keuken. Als Thomas in zijn speelkamer is ben ik altijd bij hem, meestal spelen we samen of lezen een boekje. En anders zitten we in de woonkamer, daar heb je weer andere problemen (graven in planten, trekken aan stekkers, knopjes van dvd etc) maar geen kattenbakjes.
Het probleem speelt voornamelijk tijdens het koken ja.

En echt wegzetten in de zin van een andere plaats geven in huis is niet mogelijk. Onze hele benedenverdieping is open, en de kat mag niet naar boven.
De enige optie is om het op/in een kast te zetten, maar dat zou dan betekenen ofwel het dressoir in de woonkamer (gezellig... bovendien mag ze in principe niet op het dressoir), of in de kast in de speelkamer, maar die is juist voor Thomas voor later dus dat lijkt me ook geen goed plan.
Het zal dus blijven bij tijdelijk wegzetten tijdens het koken denk ik.

Heb je geen vensterbank waar je het even op kan zitten, kan de kat er toch nog bij als je het vergeet.

Lastig probleem inderdaad en herkenbaar hier met 4 katten en 2 kinderen.

Meestal zitten de kinderen als ik aan het koken ben aan de eettafel te tekenen of te spelen, het kattenvoer staat in de gang dus dan kunnen ze er niet bij.

Demi helpt ook vaak met eten maken maar dat kan pas vanaf een bepaalde leeftijd natuurlijk.

Zou zelf denk ik steeds toch weg halen als hij aan het kattenvoer zit en als hij na 3 keer toch teruggaat heb aan tafel in zijn stoeltje zetten.
Dat zal hij misschien niet leuk vinden maar leert dan wel dat als hij dat blijft doen hij in zijn stoeltje moet gaan zitten.

Kennen jullie het boekje "How2talk2kids" ? ik heb het afgelopen week aangeschaft en er staan een aantal enorm goede en leerzame dingen in..zo was ik de eeuwige strijd over dingen als uit bed willen na bedtijd, sonepjes vragen etc ook een beetje zat (mama zegt "nee", hup, peuter in de ankers etc). In dat boekje staan een aantal heel goede handvatten om dat soort conflicten te vermijden, en het werkt als een tierelier. Simpel voorbeeld; als Dean nu bijvoorbeeld om een snoepje zeurt dan zeg ik " Ik begrijp dat je dat snoepje graag wil, ze zijn ook echt heel lekker." Verder niets. 9 vd 10 keer voelt ie zich daardoor blijkbaar zo in zijn gevoel bevestigd dat het hele snoepje niet meer belangrijk is. Want daar gaat het uiteindelijk om, dat ze een stukje autonomie willen verwerven en zich gehoord willen voelen. En er staan nog veel meer hele nuttige dingen in, vind ik. Ik heb er echt veel aan en ik pas het pas een paar dagen toe, het scheelt echt tonnen energie en de sfeer is veel saamhoriger zeg maar. " Straffen" hoefde ik sws al bijna niet, maar nu helemaal niet eigenlijk, met deze benadering.

Aanrader dus, imo! Er zijn ook workshops van btw. http://www.how2talk2kids.nl/

Ik zeg trouwens ook wel eens "omdat ik het zeg" maar dat is idd na eindeloze "waarom"-sessies . Het moet wel menselijk blijven .

ah vief, daar had ik laatst een artikel over gelezen van zo'n workshop en in de SC van gepost. Ik was benieuwd naar het boek ja, maar het bevalt dus?
*op lijstje zet*

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 00:16 schreef Vivi het volgende:
Kennen jullie het boekje "How2talk2kids" ? ik heb het afgelopen week aangeschaft en er staan een aantal enorm goede en leerzame dingen in..zo was ik de eeuwige strijd over dingen als uit bed willen na bedtijd, sonepjes vragen etc ook een beetje zat (mama zegt "nee", hup, peuter in de ankers etc). In dat boekje staan een aantal heel goede handvatten om dat soort conflicten te vermijden, en het werkt als een tierelier. Simpel voorbeeld; als Dean nu bijvoorbeeld om een snoepje zeurt dan zeg ik " Ik begrijp dat je dat snoepje graag wil, ze zijn ook echt heel lekker." Verder niets. 9 vd 10 keer voelt ie zich daardoor blijkbaar zo in zijn gevoel bevestigd dat het hele snoepje niet meer belangrijk is. Want daar gaat het uiteindelijk om, dat ze een stukje autonomie willen verwerven en zich gehoord willen voelen. En er staan nog veel meer hele nuttige dingen in, vind ik. Ik heb er echt veel aan en ik pas het pas een paar dagen toe, het scheelt echt tonnen energie en de sfeer is veel saamhoriger zeg maar. " Straffen" hoefde ik sws al bijna niet, maar nu helemaal niet eigenlijk, met deze benadering.

Aanrader dus, imo! Er zijn ook workshops van btw. http://www.how2talk2kids.nl/

Ik zeg trouwens ook wel eens "omdat ik het zeg" maar dat is idd na eindeloze "waarom"-sessies . Het moet wel menselijk blijven .

Dat zeiden ze bij die peutercursus idd ook, bevestigen in het gevoel is vaak al genoeg ipv hun gevoel negeren zeg maar.

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2010 22:05 schreef nummer_zoveel het volgende:
Mwah, ik zeg wel altijd waarom ik het niet wil maar Julian is 1 en zal er toch niks van snappen. Komt wel.

Volgens mijn nieuwe bijbel 'Het Geheim van een Blije Opvoeding - Steve Biddulph' begrijpen kinderen vaak veel meer dan ze zelf kenbaar kunnen maken. Iig snappen ze de strekking van dingen vaak voor ze zelf kunnen praten. Het kan dus zomaar dat hij er toch al wel wat van op pakt.

quote:

Ik vind het trouwens wel vervelend dat ie nu alle keukenkastjes opentrekt. We hebben net een nieuwe keuken, ga hier geen zelfgemaakte sloten op zetten.
Onveilige spullen staan hoger, maar het is toch balen als ie de kattenbrokken weer over de keukenvloer uitgestrooid heeft. En de hond ze opvreet.

Heb je handgrepen op je keukenkastjes? Daar zijn namelijk sloten voor die je keuken verder niet beschadigen. Je hoeft ze niet op te plakken enzo.
_{Maar sloten op kastjes is vast heel erg niet-AP.}

En er zijn weer fondsen binnen dus ik ga dat how2talk2kids ook maar meteen bestellen.

Dat boek hebben wij ook, de Nederlandse versie dan: "Luisteren naar Kinderen".
Op dit moment passen we vooral een hoofdstuk toe: "onaanvaardbaar gedrag veranderen door de omgeving te veranderen". Dus op alle kastjes sloten, manden in de kast ipv boeken, salontafel leeg, cd-torens weg, voerbakjes van de katten weg, drinkbakje op een hogere plek. "Pick your battles" dus.
Het enige waar hij nu nog aan kan komen is snoeren, de vuilnisbak en de kattenbak en het is overduidelijk dat wat niet mag extra leuk is! Zodra hij de kans krijgt is het "zoefff" naar de kattenbak waar hij dan op gaat staan trommelen met een grote grijns.
Ik zeg "nee, dat is vies", haal hem weg en leidt hem af met een speeltje "hier mag Niels wel mee spelen". Maar hij vindt het een enorm leuk spelletje Ik ga jouw tactiek eens een tijdje proberen Vivi, misschien dat "jij vindt de kattenbak erg leuk he" beter werkt dan "nee" omdat "nee" het nog interessanter maakt?

[ Bericht 0% gewijzigd door Twinkly op 04-08-2010 10:08:25 ]

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 09:35 schreef miss_sly het volgende:
En of sloten op kastjes niet AP zijn, weet ik niet. Is het allemaal wel zo duidelijk begrensd?

Het voordeel van sloten op kastjes is dat je kind er niet in kan, en je toch niet telkens bezig hoeft te zijn met zorgen dat het niet gebeurt. Voor zowel ouder als kind een positief gebeuren, dus, lijkt me

Ja, dat vind ik dus ook. Het is hetzelfde als bakjes kattenvoer weg zetten (wat wij ook gedaan hebben trouwens).
Maar ik kan me voorstellen dat als je echt 'all the way' gaat, om het maar even zo te zeggen, dat je dan in die filosofie het bewust ergens sloten op zetten niet vindt passen binnen een open relatie met je kinderen waarin ze alles mogen ontdekken ofzoiets. Krijg het niet helemaal uitgelegd.

Oh, ik zie nu dat Twinkly d'r stukje hierboven dit totaal tegenspreekt! Zit ook weer wat in wel dan ja. Je wilt je kind de vrijheid geven, dan moet je er voor zorgen dat dat ook kan.

Ik merk aan Annicka dat het helpt om haar gewoon te behandelen zoals je zelf behandeld zou willen worden, dus gewoon netjes vragen als je iets van haar terug wilt hebben. De muis van de laptop is een zeer begerenswaardig iets, bijvoorbeeld. Als ik het met een ferme 'nee' uit haar handen graai, wordt ze woest. Dat zou jij ook worden als iemand zoiets zou doen. Als ik het gewoon vraag dan krijg ik hem meestal meteen terug: ik hoef tegenwoordig negen van de tien keer dus niet eens een alternatief te bieden. Bovendien geef ik haar zo het goede voorbeeld, wat (hopelijk) voorkomt dat ze zelf met een ferme 'nee' alles uit andermans handen gaat graaien. Als ik wél eens een keer iets uit haar handen moet graaien vanwege gevaar oid, dan verontschuldig ik me en leg uit waarom ik dat deed (Sorry, maar bla bla bla etc).

Bovendien heb ik bijvoorbeeld niet de illusie dat kinderen van ongeveer twee beseffen dat ze anderen pijn kunnen doen. Ze kunnen zichzelf net hooguit een half jaar in de spiegel herkennen. Ik hou mij voor dat het zichzelf ook in een ander kunnen verplaatsen toch echt nog een brug te ver is. Geen verwachtingen hebben (wat overigens niet betekent dat je niet blijft herhalen dat het niet mag en waarom niet) scheelt een heleboel frustratie.