Waar? De Zwethheul te Schipluiden (twee Michelinsterren)
Wanneer? Afgelopen donderdagavond
Gezelschap? Vriendin
Wat?Wij hadden het 5-gangen menu, in het kader van
Dining with the Stars. Dat betekent dus een vastgesteld menu voor een gunstige prijs. Tijdens het aperitief werd wel gevraagd of we akkoord waren met het menu. Dat was zo; we hebben geen dieetwensen, zijn geen vegetariërs en lusten (bijna) alles.
Het kaartje met de vijf gerechten heb ik meegevraagd. Voor de amuses, tussengerechten, drank e.d. moet ik een beroep doen op m'n geheugen. Drank was er trouwens nauwelijks; we moesten nog rijden (waarom zit er geen hotelletje op kruipafstand?). Het bebrek aan wijnen maakt én dat ik minder hoef te onthouden én dat hetgeen ik wel moet onthouden makkelijker lukt.
AperitiefIn een sjieke zaak kan het leuk zijn te vragen wat ze zelf aanraden. Hebben ze een bepaald huis-aperitief? Zo drink je nog wel eens iets nieuws en verrassends. Afijn, hier niet: het antwoord was champagne, in drie varianten te bestellen. Dat werd het dus niet. In plaats daarvan een glas witte wijn: Walnut Block Sauvignon Blanc.
De eerste serie van drie amuses bestond uit een marshmellow van mosterd (lekker, maar lastig te eten - glibberig, plakkerig ding, dat je geacht werd met je vingers op te pakken), een lepeltje met een mousse van ganzenlever en popcorn (mwah, was ik niet erg van onder de indruk, weinig smaak), en chips met kummel (lekker, maar erg wisselend van smaak - het ene chipje veel zouter dan het andere).
Aan tafel!Van de aperitiefruimte verhuisd naar de tafel. Hier de tweede serie van drie amuses. Een zachtgegaard eitje met hollandse garnaaltjes (smaakte goed, maar niet super bijzonder), een soepje van
en een mosseltje in een laagje van
Eerste gerechtHa, hier kan ik citeren vanaf de kaart: "KAVIAAR ZWETHHEUL - Gel van kreeft, krab, avocado, haring kaviaar". Geserveerd in een kaviaarblikje, gevuld met (onderin) een groen laagje, daarboven een roze laagje en bovenop het zwart. Héérlijk!
Dit is het enige gerecht dat we gehad hebben, dat ook op de à la cartekaart staat. Het is veruit het duurste voorgerecht op de kaart en benadert haast het bedrag dat wij moesten afrekenen voor het hele menu. Erg tof dat je dus voor de budgetprijs zeker geen uitgekleed budgetmenuutje krijgt. Dat blijkt overigens ook wel uit de zes amuses en het tussengerechtje.
Tweede gerecht"NOORDZEETONG - Gepocheerd, bâtonets van paling, groene tomaat, saus van gerookte knoflook". Dit is het gerecht dat de kandidaten bij
Topchef een aantal weken geleden moesten nakoken en dat Mario Ridder toen aanduidde als signature dish. Het enige nadeel hiervan is dat het maar een klein gerechtje is. Het is véél te snel op. Ik hou eigenlijk helemaal niet zo van paling, maar dit was super.
Derde gerecht"KALFSHAAS - Gepocheerd, gebakken spek, linzen Du Puy en schuimige saus van kalf". Heerlijk stukje vlees. Van linzen ben ik niet zo'n fan (smaakt zo gronderige), nu ook niet. Verder ook weer erg lekker. Hierbij een goed glas pinot noir uit het noorden van Chili (de naam is me ontschoten).
Vierde gerecht"CRÈME BRÛLEE - Van boerenkaas, ganzenlever en abrikoos". Een hartige crème brûlee, wie bedenkt dat? Lekker én origineel.
TussengerechtjeEen klein bolletje ijs op basis van basmatirijst, met een prutje van appel, limoen en
(het tussengerechtje stond niet omschreven op het menu). Lekker, fris, origineel - vooral het ijs.
Vijfde gerecht"PASSIE EN KOKOS - Als taart, chocolade sorbet, kokos mousse". Geserveerd als een rechthoekig, laag stukje taart van passievrucht, met daarop enkele bolletjes. Een bolletje kokosmousse, een bolletje chocoladesorbet en een krokant passievruchtkoekje. Vooral de chocoladesorbet was goddelijk - de smaak zó intens. Ik geloof niet dat ik ooit een lekkerder chocoladebereiding heb mogen proeven. Puntje van kritiek: ik wil er meer, meer, meer van!
TenslotteEen espresso en een thee voor mijn tafeldame. Voor de thee kan een keuze gemaakt worden uit de thee, waar bij elke thee een omschrijving staat van herkomst, smaak en andere wetenswaardigheden - doet niet onder voor een wijnkaart. Bij de koffie en thee elk een viertal zoetigheden (andere bij de thee dan bij de koffie).
Entourage?Het pand ligt mooi, aan het water, in een klein dorpje, bij een ophaalbrug. Binnen is er eerst de strakke, moderne aperitiefruimte. Het restaurantgedeelte is niet heel bijzonder ingericht. Wel leuk is het uitzicht op de voorbij varende binnenvaartschepen. Die varen zo dicht langs dat je mee kunt kijken op de TV in de hut. In de zomer is het waarschijnlijk leuker; nu keken we uit op een donker kanaal.
Bediening?Professioneel, klantvriendelijk en gastvrij. Wel een klein beetje stijf en soms de indruk gevend dat ze meer handelen uit routine dan uit oprechte gastvrijheid. De uitleg bij de gerechten werd bijvoorbeeld vrij snel en staccato afgeraffeld "op uw bord vindt u van links naar rechts ratatatata, alstublieft."
We hadden ook het idee dat de gerechten elkaar behoorlijk snel opvolgden, dat ze er een beetje tempo in wilden houden - overigens zonder dat we ons opgejaagd voelden ofzo. Uiteindelijk bleek dat ook erg mee te vallen. We waren er om 19:45 en vertrokken om 23:00.
Verder de kleine dingen die maken dat je voelt dat ze je het naar de zin willen maken. De voordeur die al open gedaan wordt voor je zelf naar de klink kunt reiken. De bediening die je in de aperitiefruimte een krant aanreikt (nou ja krant... de Telegraaf) als je even op je tafeldame moet wachten.
Conclusie?Het was fantastisch. Ik heb niet zo heel veel ervaring met eten op dit niveau. Ik heb één keer eerder bij een sterrenzaak gegeten (Calla's, één ster) en twee keer bij restaurants die kort daarna een ster kregen, maar dit was toch wel echt een stapje hoger. Ik snap die tweede ster wel.
Schade?De menuprijs was 65 euro. Alles bij elkaar kwamen we, inclusief fooi, uit op 180 euro voor twee personen. Nog steeds duur natuurlijk, maar het was het waard.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 06-11-2010 16:40:29 ]