R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Tsja, ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen. Elke dag probeer ik mezelf weer op te laden, maar het lijkt met de dag steeds moeilijker te worden. TS heeft nooit een uitgebreid sociaal leven gehad, maar zichzelf jarenlang voorgehouden dat dat geen probleem hoeft te zijn, dat je juist door je eigen wereldje te maken je gelukkig kunt zijn. Na een paar falende studie- en werkswitches realiseer ik me echter meer dat ik steeds minder over heb om voor te leven.Contact met enkele familieleden heb ik nog wel, alhoewel dat een hele poos ook minder is geweest door de scheiding van mijn ouders (en vooral de nare periode die daar aan vooraf is gegaan). Een vriendin heb ik nooit gehad, en ook mijn vriendenkring is altijd vrij beperkt gebleven en zit nu zeg maar in de buurt van de nullijn... Ik zou graag wat meer contacten weer willen opbouwen, maar de betere contacten die ik in het verleden heb gehad zijn vrijwel allemaal verwaterd. Ik heb nu nog alleen af en toe een leuk contact met een paar collega's, maar dat is het dan zo een beetje..
Door het gebrek aan een sociaal leven is mijn houding, eigenlijk al vanaf het begin van mijn middelbare school periode, ook veranderd, in negatieve zin. Ik voel me vaak lusteloos, heb vaak geen zin om dingen te ondernemen (zoiets als klussen aan mijn huisje bv.), omdat ik toch constant in mijn kop heb van: waar ik doe het eigenlijk allemaal nog voor. Ik word heel snel paranoïde en onzeker en voel me snel bekeken en beoordeeld, iets waarom ik drukke plekken ook steeds vaker mijd. Ook probeer ik vaak oogcontact te vermijden, om te voorkomen dat ik gedachten krijg over hoe andere mensen over mij denken. Ik denk dat het een vicieuze cirkel is, maar ik weet gewoon niet meer hoe ik er uit moet komen... Telkens als ik aan een leuk vooruitzicht (of beter gezegd: doel) denk, denk ik ook aan hoe een ander dat negatief kan interpreteren. Ik heb niet zo snel 'schijt' aan wat een ander over mij zegt of denkt, Ik wil een 'goed' mens proberen te zijn, wat dat dan ook inhoudt. Maar door een gebrek aan referentiekaders loop ik af en toe hele dagen te piekeren over hoe mensen mij zouden moeten zien...
Ik zie nu hoe vaak ik "Ik" heb gebruikt in deze post, waardoor het lijkt alsof ik een grote egoïst ben... Nou ja, misschien ben ik dat ergens ook wel, maar ik ben/wil ook ergens graag een gever zijn. Ik wil mensen helpen, ik zou zo graag mensen liefde willen geven, al is het maar een arm om iemand heen, of wat dan ook... Zodat ik weer kan beseffen dat ik niet voor mezelf op deze aardkloot ben gezet.
Door het gebrek aan een sociaal leven is mijn houding, eigenlijk al vanaf het begin van mijn middelbare school periode, ook veranderd, in negatieve zin. Ik voel me vaak lusteloos, heb vaak geen zin om dingen te ondernemen (zoiets als klussen aan mijn huisje bv.), omdat ik toch constant in mijn kop heb van: waar ik doe het eigenlijk allemaal nog voor. Ik word heel snel paranoïde en onzeker en voel me snel bekeken en beoordeeld, iets waarom ik drukke plekken ook steeds vaker mijd. Ook probeer ik vaak oogcontact te vermijden, om te voorkomen dat ik gedachten krijg over hoe andere mensen over mij denken. Ik denk dat het een vicieuze cirkel is, maar ik weet gewoon niet meer hoe ik er uit moet komen... Telkens als ik aan een leuk vooruitzicht (of beter gezegd: doel) denk, denk ik ook aan hoe een ander dat negatief kan interpreteren. Ik heb niet zo snel 'schijt' aan wat een ander over mij zegt of denkt, Ik wil een 'goed' mens proberen te zijn, wat dat dan ook inhoudt. Maar door een gebrek aan referentiekaders loop ik af en toe hele dagen te piekeren over hoe mensen mij zouden moeten zien...
Ik zie nu hoe vaak ik "Ik" heb gebruikt in deze post, waardoor het lijkt alsof ik een grote egoïst ben... Nou ja, misschien ben ik dat ergens ook wel, maar ik ben/wil ook ergens graag een gever zijn. Ik wil mensen helpen, ik zou zo graag mensen liefde willen geven, al is het maar een arm om iemand heen, of wat dan ook... Zodat ik weer kan beseffen dat ik niet voor mezelf op deze aardkloot ben gezet.
Ga iets doen waardoor je weer met nieuwe mensen regelmatig in contact komt.
Je hebt 2 keuzes er iets aan veranderen of het alleen maar erger laten worden. Er zullen in dit topic vast een hoop mensen komen met goeie adviezen. Let er op dat je deze niet meteen gaat verwerpen als onmogelijk of andere excuses. Het is nu tijd om te veranderen!
Je hebt 2 keuzes er iets aan veranderen of het alleen maar erger laten worden. Er zullen in dit topic vast een hoop mensen komen met goeie adviezen. Let er op dat je deze niet meteen gaat verwerpen als onmogelijk of andere excuses. Het is nu tijd om te veranderen!
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
Kiva FOK-team #8 Waar geld echt goed doet!
[b]Op zaterdag 26 juni 2010 18:48 schreef vosss het volgende:[/b]
6 eien
[b]Op zaterdag 26 juni 2010 18:48 schreef vosss het volgende:[/b]
6 eien
..Vroeger gingen mensen naar de kerk, o.a om dit soort dingen..contact met elkaar etc..
Hmmz...
Hmmz...
Snollebolt
je lijkt geen egoist door zo vaak IK te zeggen, je hebt het over jezelf dus dat is logisch maar ik denk wel dat je wat moet doen aan het negatieve zelfbeeld wat je over jezelf hebt. ik bedoel als je nergens geen zin meer in hebt das toch niet goed lijkt me. je moet van iedere dag genieten en lukt dat niet dan moet je bij jezelf nagaan waarom je dat niet lukt en daar wat aan doen, desnoods met hulp
Of wat goed schijnt te helpen bij depressie gevoelens, is andere mensen helpen die het moeilijk hebben, bv bejaarden of in een ziekenhuis zodat je leert inzien hoe goed je het in feite hebt... 
Snollebolt
Waarom geen psycholoog?
En verder vrienden proberen te maken.
En verder vrienden proberen te maken.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Als je al een aantal jaar er geen bij hebt kunnen maken raak je de handigheid er wel een beetje in kwijt. Helemaal als TS geen echte vrienden meer heeft zal hij niet zo snel aan nieuwe mensen voor worden gesteld. (let op, dit is niet bedoeld om je te ontmoedigen TS! Je moet het zeker proberen)quote:Op maandag 5 juli 2010 22:38 schreef Keep_Walking het volgende:
Waarom geen psycholoog?
En verder vrienden proberen te maken.
Misschien zou je je familiebanden weer wat kunnen aanhalen (mits fijne familieleden) en via hun eerst een beetje een netwerk op kunnen bouwen.
Verder moet je je blijven inprenten dat wanneer je je vriendelijk en relaxed opstelt, de meeste mensen je wel ok zullen vinden. Maak er een soort van mantra oid van.
je denkt jezelf depressief, verander hoe je denkt.
"If you had a million years to do it, you couldn't rub out even half the "Fuck you" signs in the world."
Always look at the bright side of death
Always look at the bright side of death
wat is TS een faalhaas, geboren voor de galg en het rad.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Maar die psycholoog is wel makkelijk gedaan en die kan hem veel beter helpen dan wij kunnen.quote:Op dinsdag 6 juli 2010 10:12 schreef Trashcanman het volgende:
[..]
Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Als je al een aantal jaar er geen bij hebt kunnen maken raak je de handigheid er wel een beetje in kwijt. Helemaal als TS geen echte vrienden meer heeft zal hij niet zo snel aan nieuwe mensen voor worden gesteld. (let op, dit is niet bedoeld om je te ontmoedigen TS! Je moet het zeker proberen)
Misschien zou je je familiebanden weer wat kunnen aanhalen (mits fijne familieleden) en via hun eerst een beetje een netwerk op kunnen bouwen.
Verder moet je je blijven inprenten dat wanneer je je vriendelijk en relaxed opstelt, de meeste mensen je wel ok zullen vinden. Maak er een soort van mantra oid van.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik vraag me af of je hele situatie alleen te wijten is aan je sociale contacten. 'Niets hebben om voor te leven' kun je imo echt niet alleen invullen met leuke contacten om je heen. Ik kan dat iig niet. Zelfs met toffe mensen om mij heen voel ik me alsnog leeg of soms zelfs eenzaam.. 
Dan nog je eigen onzekerheid. Daar kan ik je niet echt bij helpen, maar misschien is het een idee om een hobby op te pakken en daar goed in te worden. Al start je met iets als fotografie, waar je voornamelijk zelf bezig kan zijn, maar als je wil ook met andere mensen over kunt praten / samen fotograferen / je foto's laten zien op fok / flickr etc. Geeft je een doel en tegelijkertijd kan het je eigenwaarde misschien wat opkrikken als je na een dagje uit de mooie resultaten terugkijkt.
Dan nog je eigen onzekerheid. Daar kan ik je niet echt bij helpen, maar misschien is het een idee om een hobby op te pakken en daar goed in te worden. Al start je met iets als fotografie, waar je voornamelijk zelf bezig kan zijn, maar als je wil ook met andere mensen over kunt praten / samen fotograferen / je foto's laten zien op fok / flickr etc. Geeft je een doel en tegelijkertijd kan het je eigenwaarde misschien wat opkrikken als je na een dagje uit de mooie resultaten terugkijkt.
Emperor Meiji: I am a living god. As long as I do what they think is right.
nou nee, hij zit gewoon in een downwards spiral en dat kan vele oorzaken hebben, en niet iedereen is natuurlijk zo sociaal begiftigd als dat jij bentquote:Op dinsdag 6 juli 2010 10:39 schreef Maanvis het volgende:
wat is TS een faalhaas, geboren voor de galg en het rad.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Ja idd, ik doelde op het vrienden maken. My badquote:Op dinsdag 6 juli 2010 10:59 schreef Keep_Walking het volgende:
[..]
Maar die psycholoog is wel makkelijk gedaan en die kan hem veel beter helpen dan wij kunnen.
Vrijwilligerswerk een idee?
Als je interesse hebt in techniek ofzo, meestal is het lokale poppodium hartstikke blij met geïnteresseerde mensen.
Als je interesse hebt in techniek ofzo, meestal is het lokale poppodium hartstikke blij met geïnteresseerde mensen.
And the druids turn to stone...
Ik herken mezelf heel erg in je verhaal en hoop dat je het niet erg vind dat ik even naar mijn situatie refereer voordat ik je post beantwoord.
Bij mij is het afgelopen jaar een erfelijke 'slapende' ziekte geconstateerd en ik heb het daar erg moeilijk mee gehad. Ik ben behoorlijk wat vrienden kwijtgeraakt en ben daardoor heel erg achterdochtig geworden. Ben daarna verhuisd, heb een superbaan gevonden maar ik leg gewoon niet meer makkelijk contact en heb daardoor nog geen nieuwe vriendenkring opgebouwd. Net als bij jou is mijn houding veranderd en maak ik me te snel zorgen over wat andere mensen wel/niet van me denken en wat er nog meer allemaal mis kan gaan in het leven en waar ik het eigenlijk nog allemaal voor doe. Net als jij heb ik ook het gevoel dat ik meer wil geven maar ik ben me tegelijkertijd ook bewust dat ik dit zelf tegenhoud. Als je je goed voelt is mensen leren kennen, vriendschappen aangaan en anderen helpen iets heel simpels maar wanneer het even niet lekker gaat, lijkt alles ineens gecompliceerd. Ik merk bij mezelf dat ik een soort van angst heb om dit bovenstaande te doen omdat ik bang ben opnieuw teleurgesteld te worden. Maar (nu komt de moraal van het verhaal, ik hoop dat je nog doorleest
) sindskort vraag ik mezelf bij elke actie af:
'Wat zou ik doen als ik niet bang was?'
en ik weet dat het veel te simpel lijkt....maar het helpt mij echt. Door me af te vragen wat ik zou doen als ik me niet onzeker/eenzaam/verdrietig/whatever voelde, durf ik net dat extra stapje te zetten en durf ik me net wat meer open te zetten voor anderen. En dan wordt het ineens een stuk makkelijker om echt contact te leggen
Het is natuurlijk geen wondermiddel maar ik hoop dat je hier wat aan hebt!
Bij mij is het afgelopen jaar een erfelijke 'slapende' ziekte geconstateerd en ik heb het daar erg moeilijk mee gehad. Ik ben behoorlijk wat vrienden kwijtgeraakt en ben daardoor heel erg achterdochtig geworden. Ben daarna verhuisd, heb een superbaan gevonden maar ik leg gewoon niet meer makkelijk contact en heb daardoor nog geen nieuwe vriendenkring opgebouwd. Net als bij jou is mijn houding veranderd en maak ik me te snel zorgen over wat andere mensen wel/niet van me denken en wat er nog meer allemaal mis kan gaan in het leven en waar ik het eigenlijk nog allemaal voor doe. Net als jij heb ik ook het gevoel dat ik meer wil geven maar ik ben me tegelijkertijd ook bewust dat ik dit zelf tegenhoud. Als je je goed voelt is mensen leren kennen, vriendschappen aangaan en anderen helpen iets heel simpels maar wanneer het even niet lekker gaat, lijkt alles ineens gecompliceerd. Ik merk bij mezelf dat ik een soort van angst heb om dit bovenstaande te doen omdat ik bang ben opnieuw teleurgesteld te worden. Maar (nu komt de moraal van het verhaal, ik hoop dat je nog doorleest
) sindskort vraag ik mezelf bij elke actie af:'Wat zou ik doen als ik niet bang was?'
en ik weet dat het veel te simpel lijkt....maar het helpt mij echt. Door me af te vragen wat ik zou doen als ik me niet onzeker/eenzaam/verdrietig/whatever voelde, durf ik net dat extra stapje te zetten en durf ik me net wat meer open te zetten voor anderen. En dan wordt het ineens een stuk makkelijker om echt contact te leggen
Het is natuurlijk geen wondermiddel maar ik hoop dat je hier wat aan hebt!
Ik begrijp ook dat ik me ergens wel gelukkig zou moeten voelen: ik heb geen enge ziekte, ben redelijk gezond, heb nog geen echt dierbare verloren, heb zowel financieel (al verdien ik niet veel) als gewoon qua wonen (ben al op jonge leeftijd op mezelf gaan wonen) redelijk veel vrijheid en toch voel ik me verre van gelukkig.quote:Op maandag 5 juli 2010 22:30 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
Of wat goed schijnt te helpen bij depressie gevoelens, is andere mensen helpen die het moeilijk hebben, bv bejaarden of in een ziekenhuis zodat je leert inzien hoe goed je het in feite hebt...
Het is overigens niet zo dat ik continu depressief ben. Sterker nog, ik heb af en toe melige buien, gewoon in mijn eentje. Maar ook bij een leuk praatje in het algemeen (zeker met het andere geslacht) kan ik ineens behoorlijk oplichten, alleen weet ik later vervolgens niet meer hoe ik daarmee om moet gaan. Ik krijg veel respect van collega's, maar wel altijd sterk gefocust op wat ik doe, waardoor ik niet zo goed om kan gaan met 'afleidingen'. Laatst maakte een leuk meisje op mijn werk nog een complimentje dat ze mijn haar zo leuk vond zitten (ik was net naar de kapper geweest). Ik durfde haar niet aan te kijken en kreeg het 'dank je wel' gewoon bijna niet uit mijn bek van onzekerheid.
Soieso is het contact met vrouwen altijd vrij moeilijk geweest. Ik zou graag voor de langere termijn een relatie willen, maar ben eigenlijk altijd te bang dat ik ze niet voldoende geven kan (zowel in materiele als in emotionele zin). En los daarvan is de werkvloer denk ik ook niet de meest ideale plek om een beetje, nou ja, toenadering te zoeken. En ik ben nu ook niet echt het typ die in zijn eentje de disco/kroeg in duikt...
Elk mens is anders, maar voor elk mens gaat op dat het went aan een daling van prikkelingen. Maar ook aan stijging.
Mensen die lekker in hun vel zitten, zijn vrijwel altijd mensen die zich veel verplaatsen. Die actief zijn.
Daarvoor hoef je geen wereldster te zijn, je moet naar buiten.
Thuis krijg je heel weinig prikkelingen en dat is prima als je even moet uitrusten, maar als je al fysiek bent uitgerust, wat valt er dan nog te rusten?
Een geest heeft prikkeling nodig en die ga je thuis niet vinden. De hoeveelheid daar verandert niet, die blijft hetzelfde en dat weet je hoofd ook wel.
Plan elke dag van de week dingen in die je gaat doen. Buiten je verplichtingen om.
- alleen naar de film
- flink stuk wandelen en neem wat lekkers voor jezelf mee
- naar het park
- naar het strand
- cursus doen/ leren boarden-kiten-schaken-dansen-whatever
- naar de markt
- naar een festival
- naar een voorstelling
Elke dag een activiteit, klein of groot. Maandje volhouden ( dus geen grote bergen, gewoon 1 maandje ) en dan met jezelf evalueren.
Uit een cirkel komen is verrekte lastig, maar de enige manier is helaas die van (zachte) dwang.
In een depressie zit je zo en dat is ook niet zo vreemd; je voelt je zoals je leeft.
Mensen die lekker in hun vel zitten, zijn vrijwel altijd mensen die zich veel verplaatsen. Die actief zijn.
Daarvoor hoef je geen wereldster te zijn, je moet naar buiten.
Thuis krijg je heel weinig prikkelingen en dat is prima als je even moet uitrusten, maar als je al fysiek bent uitgerust, wat valt er dan nog te rusten?
Een geest heeft prikkeling nodig en die ga je thuis niet vinden. De hoeveelheid daar verandert niet, die blijft hetzelfde en dat weet je hoofd ook wel.
Plan elke dag van de week dingen in die je gaat doen. Buiten je verplichtingen om.
- alleen naar de film
- flink stuk wandelen en neem wat lekkers voor jezelf mee
- naar het park
- naar het strand
- cursus doen/ leren boarden-kiten-schaken-dansen-whatever
- naar de markt
- naar een festival
- naar een voorstelling
Elke dag een activiteit, klein of groot. Maandje volhouden ( dus geen grote bergen, gewoon 1 maandje ) en dan met jezelf evalueren.
Uit een cirkel komen is verrekte lastig, maar de enige manier is helaas die van (zachte) dwang.
In een depressie zit je zo en dat is ook niet zo vreemd; je voelt je zoals je leeft.
@dalaiblama:
Dat zijn dingen die ik ook regelmatig wel probeer te ondernemen, maar vaak voel ik me toch te bekeken, waardoor ik het toch niet doe, of er niet zo lang blijf als ik misschien zou willen. Het kan deels ook komen door dat ik op het platteland ben opgegroeid, waar iemand tegenkomt die je kent nooit ver is. Voor een ander is dat misschien positief, ik vind het vooral lastig omdat ik er nooit op voorbereid ben als dat gebeurd.
Maar ook in een stad vol wildvreemden voel ik me vaak niet prettig. Alsof het ergens gewoon niet hoort om alleen, zonder vrienden/partner/familie of wat dan ook rond te lopen. Ik denk dan al vrij snel dat mensen denken dat ik bijbedoelingen heb.. Waardoor ik nog onzekerder wordt en als ik dan toch aangesproken wordt vaak onzin uit kraam om die onzekerheid van me af te kunnen praten.
Dat zijn dingen die ik ook regelmatig wel probeer te ondernemen, maar vaak voel ik me toch te bekeken, waardoor ik het toch niet doe, of er niet zo lang blijf als ik misschien zou willen. Het kan deels ook komen door dat ik op het platteland ben opgegroeid, waar iemand tegenkomt die je kent nooit ver is. Voor een ander is dat misschien positief, ik vind het vooral lastig omdat ik er nooit op voorbereid ben als dat gebeurd.
Maar ook in een stad vol wildvreemden voel ik me vaak niet prettig. Alsof het ergens gewoon niet hoort om alleen, zonder vrienden/partner/familie of wat dan ook rond te lopen. Ik denk dan al vrij snel dat mensen denken dat ik bijbedoelingen heb.. Waardoor ik nog onzekerder wordt en als ik dan toch aangesproken wordt vaak onzin uit kraam om die onzekerheid van me af te kunnen praten.
Ga een keer mee bier drinken!
Op dinsdag 28 februari 2006 13:50 schreef Avery het volgende:
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
Het grootste probleem dat ik constateer; je bewustzijn, je zelfbewustzijn. Je zelfbeeld is ziek. Ga naar een psycholoog of psychiater. Deze zal je leren hoe je denkpatronen (over jezelf en over anderen) kunt doorbreken en aanpassen.
Stel je zit in de bus. Je kunt je niet achterin verschuilen maar moet met je gezicht richting de rest van de bus zitten (je rug naar de chauffeur). Twintig individuen kijken je aan, een deel hiervan zullen ongetwijfeld een mening vormen over jou; een mening over je uiterlijk. Het idee dat ze over je uiterlijk hebben zullen ze koppelen aan gedragingen die daarbij horen (lelijk = ''nerdje, zal wel maagd wezen, etcetera). Nu kun je jezelf wijs maken dat ze denken; wat een toffe gast, ik wil hem zijn, óf: ik wil hem hebben OF ze kunnen denken wat een kneus. Waarom kies jij (waarschijnlijk) voor de tweede ? Waarom maak je jezelf niet wijs dat het de eerste is ? Is dat onwaarschijnlijk als je terugblikt op je leven en de reacties van mensen op jou in het algemeen ? Maar heb je die reacties wel juist ingeschat ? Zijn die oordelen niet onduidelijk geworden door je teisterende onzekerheid ?
Mensen zullen je snel vertellen dat je je niks moet aantrekken van meningen van anderen, maar dat is heel lastig en vaak onmogelijk (meestal pas mogelijk wanneer bevestiging van jou 'goedheid - dat je oké bent van mensen die jouw kennen; vrienden maar het liefst een meisje of meerdere meisjes).
Lak hebben aan (mogelijke) gedachten van mensen is onmogelijk, voor wie dan ook. Het kan wel, maar dat zijn uitzonderlijke (arrogantie en grootheidswaanzin) momenten voor veel mensen.
Stel je zit in de bus. Je kunt je niet achterin verschuilen maar moet met je gezicht richting de rest van de bus zitten (je rug naar de chauffeur). Twintig individuen kijken je aan, een deel hiervan zullen ongetwijfeld een mening vormen over jou; een mening over je uiterlijk. Het idee dat ze over je uiterlijk hebben zullen ze koppelen aan gedragingen die daarbij horen (lelijk = ''nerdje, zal wel maagd wezen, etcetera). Nu kun je jezelf wijs maken dat ze denken; wat een toffe gast, ik wil hem zijn, óf: ik wil hem hebben OF ze kunnen denken wat een kneus. Waarom kies jij (waarschijnlijk) voor de tweede ? Waarom maak je jezelf niet wijs dat het de eerste is ? Is dat onwaarschijnlijk als je terugblikt op je leven en de reacties van mensen op jou in het algemeen ? Maar heb je die reacties wel juist ingeschat ? Zijn die oordelen niet onduidelijk geworden door je teisterende onzekerheid ?
Mensen zullen je snel vertellen dat je je niks moet aantrekken van meningen van anderen, maar dat is heel lastig en vaak onmogelijk (meestal pas mogelijk wanneer bevestiging van jou 'goedheid - dat je oké bent van mensen die jouw kennen; vrienden maar het liefst een meisje of meerdere meisjes).
Lak hebben aan (mogelijke) gedachten van mensen is onmogelijk, voor wie dan ook. Het kan wel, maar dat zijn uitzonderlijke (arrogantie en grootheidswaanzin) momenten voor veel mensen.
In my opinion, the existence of life is a highly overrated phenomenon.
We are a way for the cosmos to know itself.
We are a way for the cosmos to know itself.
Ja, voor mij voelt dat niet erg waarschijnlijk. Zeker, ik denk wel dat er wel wat mensen zijn die mij kunnen waarderen om wie ik ben, maar dan heb ik het over familie of enkele goede (inmiddels helaas ex-)collega's. Maar met nieuwe contacten gaat dat gewoon wat lastiger, mijn ogen zijn toch al vrij snel naar de grond gericht. Niet alleen door mijn uiterlijk (ik heb onder meer scheve tanden, kamp met actief nagelbijten en overmatig zweten), maar vooral ook door mijn soms stuntelige gedrag. Vaak wil ik dingen té graag goed doen en juist dan ga ik fouten maken, iets waar ik veel minder last van heb als ik ergens in mijn eentje mijn ding kan doen.quote:Op donderdag 12 augustus 2010 15:52 schreef Bovenmens het volgende:
Het grootste probleem dat ik constateer; je bewustzijn, je zelfbewustzijn. Je zelfbeeld is ziek. Ga naar een psycholoog of psychiater. Deze zal je leren hoe je denkpatronen (over jezelf en over anderen) kunt doorbreken en aanpassen.
Stel je zit in de bus. Je kunt je niet achterin verschuilen maar moet met je gezicht richting de rest van de bus zitten (je rug naar de chauffeur). Twintig individuen kijken je aan, een deel hiervan zullen ongetwijfeld een mening vormen over jou; een mening over je uiterlijk. Het idee dat ze over je uiterlijk hebben zullen ze koppelen aan gedragingen die daarbij horen (lelijk = ''nerdje, zal wel maagd wezen, etcetera). Nu kun je jezelf wijs maken dat ze denken; wat een toffe gast, ik wil hem zijn, óf: ik wil hem hebben OF ze kunnen denken wat een kneus. Waarom kies jij (waarschijnlijk) voor de tweede ? Waarom maak je jezelf niet wijs dat het de eerste is ? Is dat onwaarschijnlijk als je terugblikt op je leven en de reacties van mensen op jou in het algemeen ?
Als je echt niet weet waar te beginnen, huisarts -> psycholoog -> (groeps)therapie.
(100% serieus bedoeld en echt aan te raden.)
(100% serieus bedoeld en echt aan te raden.)
My friends just came back from a planet where the dominant lifeform had no bilateral symmetry, and all I got was this stupid F-Shirt.
Waarom vandaag doen als je het morgen ook kan uitstellen?
Waarom vandaag doen als je het morgen ook kan uitstellen?
Ik sluit me aan bij de opmerkingen om toch echt een doorverwijzing naar een psycholoog te laten maken.
Je verhaal is compleet herkenbaar, althans hoe je je voelt en hoe je de wereld ziet. Alhoewel ik totaal niet gelijk ben aan jou, ben ik ook tegen de negatieve spiraal aangelopen die ik zelf continu versterkte. Nou moet ik zeggen dat er bij mij ook wel veel shit voorbij gekomen is: Beide ouders verloren, vervelende (zuigende) partner, moeilijk (kind)verleden, scheiding, bedrog, het helpt allemaal niet mee.
Maar de kenmerken die ik bij jouw verhaal voorbij zie komen leiden echter maar naar 1 ding.
Je accepteert jezelf niet.
Ik kreeg een coach via mijn werk en die benoemde dit gelijk. En dat hielp enorm. Je moet er wel een lange weg voor afleggen om er weer bovenop te krabbelen, maar als je er maar werk van maakt en het van een professional hoort, geloof me, je knapt er van op en je kan de wereld weer aan.
En onthoud: jij bent NIET de enige die zo is.
Je verhaal is compleet herkenbaar, althans hoe je je voelt en hoe je de wereld ziet. Alhoewel ik totaal niet gelijk ben aan jou, ben ik ook tegen de negatieve spiraal aangelopen die ik zelf continu versterkte. Nou moet ik zeggen dat er bij mij ook wel veel shit voorbij gekomen is: Beide ouders verloren, vervelende (zuigende) partner, moeilijk (kind)verleden, scheiding, bedrog, het helpt allemaal niet mee.
Maar de kenmerken die ik bij jouw verhaal voorbij zie komen leiden echter maar naar 1 ding.
Je accepteert jezelf niet.
Ik kreeg een coach via mijn werk en die benoemde dit gelijk. En dat hielp enorm. Je moet er wel een lange weg voor afleggen om er weer bovenop te krabbelen, maar als je er maar werk van maakt en het van een professional hoort, geloof me, je knapt er van op en je kan de wereld weer aan.
En onthoud: jij bent NIET de enige die zo is.
MIO DIOS!!! ESTA CIENCIA ES DIABOLICO!!!
