Ik zal een poging doen om het verhaal kort te houden:
Ik heb een hele leuke vriend, en ben dan ook echt gek op hem, maar er zijn wel een paar dingen die mij dwars zitten
Hij is een paar jaar geleden afgekeurd om psychische redenen, Nu is het al een hele tijd stabiel en is zijn psychische gesteldheid ook niet het probleem, wat wel een probleem is, is dat er voor mijn gevoel een grote vorm van ongelijkwaardigheid heerst, ik werk de hele week en hij doet niet zo veel, hij zit hele dagen achter de computer, het zij om te gamen of om met zijn muziek bezig te zijn, maar verder doet hij niet zoveel. Nu verwacht ik niet dat hij gelijk 40 uur gaat werken maar is het echt zo oneerlijk van mij om te verwachten dat hij ook iets doet? Zijn leven weer een beetje oppakt?
Hij ontvangt natuurlijk een uitkering en heeft het daardoor niet zo breed, en ik vind het geen probleem om meer te betalen dan hij, ik verdien ook meer, maar als ik naar de toekomst kijk dan zie ik op dit moment dingen echt een beetje zwaar, Ik heb geen zin om hem te onderhouden als hij niet gemotiveerd is om zelf een bijdrage te leveren, een zekere gelijkwaardigheid vind ik wel belangrijk!
Ik ben alleen bang dat als ik dit echt bespreekbaar maak, het de dingen wel op scherp zet en dat is niet wat ik wil, ik weet wel zeker dat ik met hem verder wil!
Hoe zouden jullie dit aanpakken?
graag serieuze reacties!
S. 2014
J. 2016