R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Grootste doel dat je had halen en dan niet blij zijn
wat je wil; het 'minder denken' moet echt van binnenuit komen.quote:Op zaterdag 4 september 2010 10:31 schreef benzin het volgende:
[..]
Zelfs met een hoop alcohol op blijf ik nog heel erg lang denken. Als ik stop met denken dan ben ik echt straalbezopen. En eigenlijk herinner ik me dan de volgende dag gewoon niet meer of ik nou gedacht heb of niet, dus weet ook niet echt of dat helpt.
Niet denken is echt serieus iets wat ik gewoon niet ken. Geen idee hoe dat zou zijn
wat je al zegt, het gaat onbewust.
hoe je dat kan bereiken, ligt aan jou
waar denk je over na dan?
-accepteer dat het zo is.
-of geef het op om 'dat doel' te bereiken wat zoveel zorgen maakt
kan andere negatieve dingen met zich meebrengen denk ik, vooral 'het opgeven' is nogal deprimerend.
maar het moet van binnen uit komen.
je moet ook van binnen uit naar volgende-fases in een rouwproces oid bijvoorbeeld.
bijvoorbeeld (ik weet niet fases van rouwproces oid hoor, maar bijvoorbeeld):je kan niet zelf besluiten : nu ben ik verdrietig, nu ben ik in ontkenning, nu ben ik boos, nu laat ik het los/ben ik erover heen
kan natuurlijk wel dingen doen om het te helpen in de volgende fase te komen (Van je leven), of het -stoppen met denken- eraan beetje te helpen.
- dingen als leuke dingen gaan doen, om aan iets anders te denken
- muziek luisteren/het van je afzetten/even proberen te vergeten wat dan ook helpen misschien daar wel bij.
ik denk omdat er geen simpele oplossing is, niemand reageert...
[ Bericht 3% gewijzigd door mylifeisgrey op 04-09-2010 11:55:01 ]
Nou ja ik heb vaak zat contact met Benzin gehad dus er wordt wel gereageerd. Hem ook een aantal opties aangeboden en een kopje koffie staat nog steeds.
Maar ik kan de kar niet blijven trekken, het is ook aan benzin om iets met de geboden opties, door mij of een ander, te doen.
Maar ik kan de kar niet blijven trekken, het is ook aan benzin om iets met de geboden opties, door mij of een ander, te doen.
Of omdat sommige mensen niet luisteren naar goed advies....zoals jijquote:Op zaterdag 4 september 2010 11:47 schreef mylifeisgrey het volgende:
ik denk omdat er geen simpele oplossing is, niemand reageert...
Zonder de OP goed te hebben gelezen, en afgaand op de TT.
Er is zo'n machtige uitspraak die zo fucking hard waar is :
The chase is better than the catch.
So so so true
Ik ervaar dat, met bijna alles.
Er is zo'n machtige uitspraak die zo fucking hard waar is :
The chase is better than the catch.
So so so true
Ik ervaar dat, met bijna alles.
Ik hoop dat die aanval echt op mylifeisgrey gericht is en niet op mij. Ik probeer niet over te komen alsof ik niet luister, ik doe echt wel mijn best voor zover dat luktquote:Op zondag 5 september 2010 00:07 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Of omdat sommige mensen niet luisteren naar goed advies....zoals jij
Heel herkenbaar jouw probleem, en alles is in mijn ogen eigenlijk af te leiden naar een kernzaak: Onzekerheid...
Ik heb er zelf ook heel erg last van, en ben daar vooral de laatste maanden heel erg door met de neus op de feiten gedrukt!
De constante twijfel, bij alles. Sociale contacten, speelgoed vroeger, relaties, huis, studie. Bij mij zorgt het er de laatste 2 jaar zelfs voor, dat ik stil sta in mijn ontwikkeling, en met niets en niemand blij kan zijn...
2 Studies verknald, omdat ik dacht dat iets anders beter was, om mijzelf dit jaar uiteindelijk weer in te schrijven bij de studie waar ik 2 jaar geleden begon. Meisje onlangs kwijtgeraakt, omdat ik tijdens de relatie altijd twijfelde aan van alles en nog wat, om er vervolgens pas achter te komen hoeveel ik van haar hield nadat ze het uitmaakte.
Nooit blij kunnen zijn met wat je hebt, maar wel met wat je vroeger hebt gehad, of in de toekomst vaak zou willen hebben. Ik ben het type dat een nieuw telefoonabbonnement afsluit, terwijl het oude nog bijna een jaar loopt. Als ik een avondje niets te doen heb voel ik mijzelf gelijk koos vriendloos, en is dat bij anderen allemaal beter.
Wat mij erg helpt is inderdaad simpel : Denk in grote lijnen wat je wilt en zoekt in je leven, alles heeft zijn voordelen en nadelen, maar soms is het maken van een keuze, en daar vervolgens ook achter gaan en blijven staan, nog belangrijker dan de twijfel of je uiteinderlijk wel de JUISTE keuze hebt gemaakt...
Ik heb er zelf ook heel erg last van, en ben daar vooral de laatste maanden heel erg door met de neus op de feiten gedrukt!
De constante twijfel, bij alles. Sociale contacten, speelgoed vroeger, relaties, huis, studie. Bij mij zorgt het er de laatste 2 jaar zelfs voor, dat ik stil sta in mijn ontwikkeling, en met niets en niemand blij kan zijn...
2 Studies verknald, omdat ik dacht dat iets anders beter was, om mijzelf dit jaar uiteindelijk weer in te schrijven bij de studie waar ik 2 jaar geleden begon. Meisje onlangs kwijtgeraakt, omdat ik tijdens de relatie altijd twijfelde aan van alles en nog wat, om er vervolgens pas achter te komen hoeveel ik van haar hield nadat ze het uitmaakte.
Nooit blij kunnen zijn met wat je hebt, maar wel met wat je vroeger hebt gehad, of in de toekomst vaak zou willen hebben. Ik ben het type dat een nieuw telefoonabbonnement afsluit, terwijl het oude nog bijna een jaar loopt. Als ik een avondje niets te doen heb voel ik mijzelf gelijk koos vriendloos, en is dat bij anderen allemaal beter.
Wat mij erg helpt is inderdaad simpel : Denk in grote lijnen wat je wilt en zoekt in je leven, alles heeft zijn voordelen en nadelen, maar soms is het maken van een keuze, en daar vervolgens ook achter gaan en blijven staan, nog belangrijker dan de twijfel of je uiteinderlijk wel de JUISTE keuze hebt gemaakt...
Maar wat als je nou echt geen idee meer hebt wat je nou wil? Echt 100% geen idee welke keuzes je wil /moet maken?quote:Op zondag 5 september 2010 22:34 schreef Bartinhoo het volgende:
Wat mij erg helpt is inderdaad simpel : Denk in grote lijnen wat je wilt en zoekt in je leven, alles heeft zijn voordelen en nadelen, maar soms is het maken van een keuze, en daar vervolgens ook achter gaan en blijven staan, nog belangrijker dan de twijfel of je uiteinderlijk wel de JUISTE keuze hebt gemaakt...
Ok, alleen de OP gelezen. Een aantal puntjes:
1. Je bent een idioot. In je fantasie ben je samen met iemand waarop je smoorverliefd bent, maar in de realiteit niet. Dan valt het per definitie al tegen...
2. In je oorspronkelijke topic al die tijd geleden ook iets gezegd in de trant van dat geen enkele relatie ineens je hele leven geweldig zal maken. Dit is nog altijd zo.
3. Je hebt nu wat ervaring opgedaan. Niet waar je voor ging, maar het is toch iets. Mogelijk geloof je punt 2 nu wel meer. Misschien is het handig als je wat kleine dingen als doel stelt in plaats van iets groots dat dan toevallig ook je hele leven geweldig moet maken. En als je het allemaal niet weet dan zul je je toch echt moeten ori๋nteren op van alles en nog wat tot je iets vindt dat je de moeite waard lijkt. Maar je zal nooit een enkel ding vinden dat alles ineens geweldig maakt. NOOIT. Dat geldt ook voor vantevoren iets zeker weten(en in principe heel strikt genomen achteraf ook).
1. Je bent een idioot. In je fantasie ben je samen met iemand waarop je smoorverliefd bent, maar in de realiteit niet. Dan valt het per definitie al tegen...
2. In je oorspronkelijke topic al die tijd geleden ook iets gezegd in de trant van dat geen enkele relatie ineens je hele leven geweldig zal maken. Dit is nog altijd zo.
3. Je hebt nu wat ervaring opgedaan. Niet waar je voor ging, maar het is toch iets. Mogelijk geloof je punt 2 nu wel meer. Misschien is het handig als je wat kleine dingen als doel stelt in plaats van iets groots dat dan toevallig ook je hele leven geweldig moet maken. En als je het allemaal niet weet dan zul je je toch echt moeten ori๋nteren op van alles en nog wat tot je iets vindt dat je de moeite waard lijkt. Maar je zal nooit een enkel ding vinden dat alles ineens geweldig maakt. NOOIT. Dat geldt ook voor vantevoren iets zeker weten(en in principe heel strikt genomen achteraf ook).
En wat als er nou niets is wat echt de moeite nog waard is? Ik zie zelf niet heel goed meer in wat ik wil en moet doen. Sowieso, zoals ik alles op dit moment zie is alles wat je met je leven kan doen veel meer werk dan het aan plezier en geluk oplevert.quote:Op dinsdag 7 september 2010 20:57 schreef EviL_AleX het volgende:
Misschien is het handig als je wat kleine dingen als doel stelt in plaats van iets groots dat dan toevallig ook je hele leven geweldig moet maken. En als je het allemaal niet weet dan zul je je toch echt moeten ori๋nteren op van alles en nog wat tot je iets vindt dat je de moeite waard lijkt. Maar je zal nooit een enkel ding vinden dat alles ineens geweldig maakt. NOOIT. Dat geldt ook voor vantevoren iets zeker weten(en in principe heel strikt genomen achteraf ook).
Oh ik had het ook niet tegen jou.quote:Op zondag 5 september 2010 21:33 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik hoop dat die aanval echt op mylifeisgrey gericht is en niet op mij. Ik probeer niet over te komen alsof ik niet luister, ik doe echt wel mijn best voor zover dat lukt
Al komt je nickname me wel bekend voor van een stuk ouder topic.
Dat is denk ik omdat je te hogen verwachtingen hebt en the catch te veel idealiseert.quote:Op zondag 5 september 2010 02:14 schreef onlogisch het volgende:
Zonder de OP goed te hebben gelezen, en afgaand op de TT.
Er is zo'n machtige uitspraak die zo fucking hard waar is :
The chase is better than the catch.
So so so true
Ik ervaar dat, met bijna alles.
Als je dat niet meer doet gaat die uitspraak niet op.
Moet te doen zijn.
Wat is jouw definitie van 'de moeite waard'? Dat lijkt me iets wat wel de moeite waard is om over na te denken.quote:Op woensdag 8 september 2010 20:31 schreef benzin het volgende:
En wat als er nou niets is wat echt de moeite nog waard is?
Moet je er per se plezier aan beleven? Moet zoiets vanzelf komen, of kan het ook de moeite waard zijn als het in algemene zin aan je welzijn bijdraagt, maar verder niet (bijzonder) plezierig is?Bovendien vraag ik me af in hoeverre je in staat bent om nu te overzien wat de moeite waard is. Uiteraard heb je je voorkeuren waaruit je kunt proberen af te leiden wat jou nut en plezier gaat verschaffen. Maar je bent niet in staat om de toekomst te voorspellen en daarom kun je nu niet overzien waar jouw keuzes je naartoe leiden. Achteraf kun je wel de rekening opmaken van je keuzes en dan tot de conclusie komen of iets de moeite waard is geweest.
Dat komt dus waarschijnlijk omdat jouw definitie van 'de moeite waard' niet volledig is. Het lijkt me handig als jij je leven zo probeert in te richten dat het leven voor jou gemakkelijker wordt. Dat kun je doen door aan de ene kant dingen te doen die aansluiten bij jouw voorkeuren en talenten (ja, die heb jij zeker ook!quote:Ik zie zelf niet heel goed meer in wat ik wil en moet doen.
), bijvoorbeeld een studie volgen die op zijn minst redelijk overeenkomt met jouw interesses, of activiteiten ondernemen die aansluiten bij je talenten, en aan de andere kant door noodzakelijke dingen te doen: je kamer ruimt zich niet vanzelf op, persoonlijke verzorging kost tijd en de rotvakken die elke opleiding kent leveren niet zonder inspanning studiepunten op. De noodzakelijke dingen doen levert achteraf voldoening op en het scheelt bovendien een hoop stress en kopzorgen. Waarschijnlijk komt het doordat je nog vrij jong bent dat je meent dat het leven een aaneenschakeling van plezier en gelukkige momenten behoort te zijn. Dat is het niet, voor niemand. En geloof alsjeblieft ook niet de mensen en de films die het leven op zo'n manier presenteren. Ook zij worden regelmatig geconfronteerd met de vervelende dingen in het leven, of het nou rotklusjes zijn die moeten gebeuren, verdrietige momenten of simpelweg domme pech. Het verschil zit hem dus niet in het feit dat anderen niet geconfronteerd worden met de minder leuke kanten van het leven, maar juist in de manier waarop zij ermee omgaan. Je minder in de put laten duwen door de minder leuke kanten van het leven en meer voldoening halen uit de leuke kanten van het leven is jouw grootste uitdaging op dit moment!quote:Sowieso, zoals ik alles op dit moment zie is alles wat je met je leven kan doen veel meer werk dan het aan plezier en geluk oplevert.
Zou goed kunnen, de situatie is eigenlijk al een paar jaar bijna hetzelfdequote:Op woensdag 8 september 2010 21:18 schreef -Strawberry- het volgende:
Al komt je nickname me wel bekend voor van een stuk ouder topic.
Het gaat soms wat beter en soms iets slechter en moet zeggen dat er wel een stijgende lijn inzit, maar eigenlijk gaat het al jaren niet zoals het zou moeten. En dat vind ik jammer.[ Bericht 38% gewijzigd door benzin op 12-09-2010 21:59:16 ]
Ik heb niet eerder geantwoord omdat ik dat een hele goede vraag vind en ik er geen passend antwoord op wist. En eigenlijk weet ik dat nog steeds niet goed.quote:Op woensdag 8 september 2010 22:54 schreef lyolyrc het volgende:
Wat is jouw definitie van 'de moeite waard'? Dat lijkt me iets wat wel de moeite waard is om over na te denken.
Iets wat de moeite waard is moet mij in ieder geval uiteindelijk meer opleveren dan het me kost, of dat nou plezier of iets anders is. Maar ik denk wel dat mijn karakter zo in elkaar steekt dat ik een grote voorkeur heb voor dingen die snel plezier of snel een fijn gevoel opleveren, en niet zozeer voor dingen die op termijn pas iets opleveren. Ik vind het lastig om nu iets te moeten doen wat me moeite kost voor een beloning in de toekomst.
Ik wil gewoon eens meer leuke momenten dan shit-momenten, want het is nu echt zo dat mijn leven bijna geen leuke dingen bevat en heel veel shitdingen. De balans in mijn leven is gewoon compleet ้้n kant op doorgeslagen.
Dat lijkt me ook handig, maar zoals ik alles nu doe wordt het alleen maar steeds ingewikkelder en minder fijn en ik hou veel te weinig tijd over voor de paar kleine dingen waar ik wel nog echt om geef.quote:Op woensdag 8 september 2010 22:54 schreef lyolyrc het volgende:
Dat komt dus waarschijnlijk omdat jouw definitie van 'de moeite waard' niet volledig is. Het lijkt me handig als jij je leven zo probeert in te richten dat het leven voor jou gemakkelijker wordt.
Ik denk echt niet dat het leven een aaneenschakeling hoort te zijn van plezier en gelukkige momenten. Maar het grootste probleem is dat mijn leven 99,9% uit shitmomenten bestaat en voor 0,1% uit leuke momenten.quote:Op woensdag 8 september 2010 22:54 schreef lyolyrc het volgende:
Waarschijnlijk komt het doordat je nog vrij jong bent dat je meent dat het leven een aaneenschakeling van plezier en gelukkige momenten behoort te zijn. Dat is het niet, voor niemand. ..... Het verschil zit hem dus niet in het feit dat anderen niet geconfronteerd worden met de minder leuke kanten van het leven, maar juist in de manier waarop zij ermee omgaan. Je minder in de put laten duwen door de minder leuke kanten van het leven en meer voldoening halen uit de leuke kanten van het leven is jouw grootste uitdaging op dit moment!
Ik ben ervan overtuigd dat ik uit die 0,1% die wel ok is veel te weinig voldoening haal en dat ik mijzelf heel erg in de put laat drukken door shitmomenten. Maar de hele balans is gewoon niet fijn zo. Zoals mijn leven nu is, is het in ieder geval niet al die moeite en ellende waard.
Ik denk dat je het ook moeilijk kunt weten. Dat is een van de punten die ik in mijn vorige post maakte. Je weet namelijk wel ongeveer wat je leuk vindt of waar je (ooit) lol aan hebt beleefd, maar je kunt niet nu inzien of je over een tijdje over dingen die je nu doet zult zeggen dat ze de moeite waard waren. Probeer er wat opener in te staan en voorkom dat je van tevoren dingen afkraakt terwijl je niet eens weet wat het je kan opleveren. Het is te vergelijken met het eten van iets nieuws: eerst proeven, dan pas oordelen.quote:Op zondag 12 september 2010 21:59 schreef benzin het volgende:
Ik heb niet eerder geantwoord omdat ik dat een hele goede vraag vind en ik er geen passend antwoord op wist. En eigenlijk weet ik dat nog steeds niet goed.
Hoe wil je gaan bepalen of iets je meer oplevert dan het kost? Moet er tegenover een uur moeite meer dan een uur plezier staan? Je trapt in dezelfde val: je bent nu al de rekening aan het opmaken, terwijl je dat nu nog niet kan. Bewaar het opmaken van de rekening maar voor als je hoogbejaard bent.quote:Iets wat de moeite waard is moet mij in ieder geval uiteindelijk meer opleveren dan het me kost, of dat nou plezier of iets anders is.
Nu op deze manier de wereld benaderen betekent dat je een utopie nastreeft. Waarschijnlijk komt dat omdat zulk soort dingen je even helpen om het knagende gevoel je in je te vergeten. Op zich is het niet verkeerd om afleiding te zoeken. De boog kan niet altijd gespannen staan en afleiding helpt je om de batterij op te laden. Maar de ene afleiding is de andere niet. Een uurtje sporten is in de regel veel betere afleiding dan een uur tv kijken. Grotere doelen die je nastreeft, zoals het afronden van een opleiding, pak je het best aan door ze in kleine stukjes op te breken. De meeste opleidingen zijn gelukkig opgedeeld in vakken...quote:Maar ik denk wel dat mijn karakter zo in elkaar steekt dat ik een grote voorkeur heb voor dingen die snel plezier of snel een fijn gevoel opleveren, en niet zozeer voor dingen die op termijn pas iets opleveren. Ik vind het lastig om nu iets te moeten doen wat me moeite kost voor een beloning in de toekomst.
Hoog tijd dus om actie te ondernemen! Balans is ontzettend belangrijk in het leven! Toen ik niet lekker in mijn vel zat, ben ik op aanraden van een vriend weer meer gaan sporten. Goed voor de conditie, goed voor de psyche, goed voor de sociale contacten.quote:Ik wil gewoon eens meer leuke momenten dan shit-momenten, want het is nu echt zo dat mijn leven bijna geen leuke dingen bevat en heel veel shitdingen. De balans in mijn leven is gewoon compleet ้้n kant op doorgeslagen.
Waarschijnlijk weet je zelf wel op welke gebieden jij het jezelf makkelijker kunt maken. Misschien stel je een hoop verplichtingen uit. Maak een lijstje en begin dat punt voor punt af te werken. Denk je jezelf in de put? Stop daarmee! In dit topic zijn al verschillende goede suggesties gedaan hoe je daarmee kunt omgaan, onder andere door Cocktailprikker en caroline88.quote:Dat lijkt me ook handig, maar zoals ik alles nu doe wordt het alleen maar steeds ingewikkelder en minder fijn en ik hou veel te weinig tijd over voor de paar kleine dingen waar ik wel nog echt om geef.
Zo'n balans is niet gezond. Als je dit ziet, dan snap je zelf ook wel dat je dit recht moet trekken? Achteraf zul je inzien dat dit de moeite waard is.quote:Ik denk echt niet dat het leven een aaneenschakeling hoort te zijn van plezier en gelukkige momenten. Maar het grootste probleem is dat mijn leven 99,9% uit shitmomenten bestaat en voor 0,1% uit leuke momenten.
Ik ben ervan overtuigd dat ik uit die 0,1% die wel ok is veel te weinig voldoening haal en dat ik mijzelf heel erg in de put laat drukken door shitmomenten. Maar de hele balans is gewoon niet fijn zo. Zoals mijn leven nu is, is het in ieder geval niet al die moeite en ellende waard.
Bedankt voor je opmerkingen
Maar een uur sporten bijvoorbeeld is voor mij moeilijk, zwaar en onaantrekkelijk terwijl dat me meer oplevert dan een uur televisie kijken. Toch zal ik elke keer weer voor televisie kijken kiezen Vind het gewoon zwaar om dingen te doen die nu zwaar zijn en pas ooit iets op zullen leveren.
Ik zit nu ook weer in zo'n periode dat alles zich heeft opgebouwd en ik gewoon niet meer weet hoe ik het allemaal aan moet gaan pakken. Het liefst zou ik alles weggooien en/of verbranden en weglopen.
En ik denk me ook kapot, ben heel erg moe. Maar ik weet eerlijk gezegd niet wat ik precies met de tips van Cocktailprikker en caroline88 moet. Ze bedoelen het heel erg goed en ik denk dat ze heel goed weten waar ze over praten en hoe ik me voel, maar het is voor mij verschrikkelijk moeilijk om die suggesties te implementeren. Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn om bijna niet te denken. Ik heb er zelfs over zitten denken om een PM naar caroline88 te sturen om te vragen of ze me misschien meer kon helpen met mijn situatie. Ik heb dat niet gedaan omdat ik denk dat zij het antwoord ook niet heeft.
Ik zit flink in de knoop, het liefste zou ik alles verkopen en mijn bankrekening leeghalen en dan gewoon de eerste trein weg uit dit land nemen. En dan ook niemand iets vertellen en hopen dat alles en iedereen me vergeet Het is voor mij heel zwaar om alle verwachtingen van iedereen maar waar te maken en ik kan het op het moment niet echt goed meer aan. Ik wil van mezelf vluchten
Terwijl ik dit nu zit te schrijven bijvoorbeeld doet mijn binnenkant gewoon letterlijk pijn. Ik voel me echt heel erg wanhopig en ik hoop echt dat er nog iet is wat die balans kan rechttrekken, maar echt geloven doe ik niet meer.
Ik denk het wel ja. Terwijl ik die dingen doe denk ik even niet naquote:Op maandag 13 september 2010 01:09 schreef lyolyrc het volgende:
Waarschijnlijk komt dat omdat zulk soort dingen je even helpen om het knagende gevoel je in je te vergeten. Op zich is het niet verkeerd om afleiding te zoeken. De boog kan niet altijd gespannen staan en afleiding helpt je om de batterij op te laden. Maar de ene afleiding is de andere niet. Een uurtje sporten is in de regel veel betere afleiding dan een uur tv kijken.
Maar een uur sporten bijvoorbeeld is voor mij moeilijk, zwaar en onaantrekkelijk terwijl dat me meer oplevert dan een uur televisie kijken. Toch zal ik elke keer weer voor televisie kijken kiezen Vind het gewoon zwaar om dingen te doen die nu zwaar zijn en pas ooit iets op zullen leveren. Nja, allebei . Ik stel dingen verschrikkelijk uit. Ik heb er weinig zin zin of ik zie er erg tegenop of het kost me veel energie of ik ben bang of ik heb echt het gevoel dat ik het niet meer aan kan. En vaak voel ik me ook gewoon zo rot en zit ik zo in de knoop dat ik moeite heb om veel dingen gedaan te krijgen. Daardoor wil de druk weleens flink opbouwen, een aantal dingen zullen namelijk uiteindelijk toch gedaan moeten worden en er komt altijd weer een periode van een paar weken waarin ik mezelf kapot werk.quote:Op maandag 13 september 2010 01:09 schreef lyolyrc het volgende:
Waarschijnlijk weet je zelf wel op welke gebieden jij het jezelf makkelijker kunt maken. Misschien stel je een hoop verplichtingen uit. Maak een lijstje en begin dat punt voor punt af te werken. Denk je jezelf in de put? Stop daarmee! In dit topic zijn al verschillende goede suggesties gedaan hoe je daarmee kunt omgaan, onder andere door Cocktailprikker en caroline88.
Ik zit nu ook weer in zo'n periode dat alles zich heeft opgebouwd en ik gewoon niet meer weet hoe ik het allemaal aan moet gaan pakken. Het liefst zou ik alles weggooien en/of verbranden en weglopen.
En ik denk me ook kapot, ben heel erg moe. Maar ik weet eerlijk gezegd niet wat ik precies met de tips van Cocktailprikker en caroline88 moet. Ze bedoelen het heel erg goed en ik denk dat ze heel goed weten waar ze over praten en hoe ik me voel, maar het is voor mij verschrikkelijk moeilijk om die suggesties te implementeren. Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn om bijna niet te denken. Ik heb er zelfs over zitten denken om een PM naar caroline88 te sturen om te vragen of ze me misschien meer kon helpen met mijn situatie. Ik heb dat niet gedaan omdat ik denk dat zij het antwoord ook niet heeft.
Ik zit flink in de knoop, het liefste zou ik alles verkopen en mijn bankrekening leeghalen en dan gewoon de eerste trein weg uit dit land nemen. En dan ook niemand iets vertellen en hopen dat alles en iedereen me vergeet
Het is voor mij heel zwaar om alle verwachtingen van iedereen maar waar te maken en ik kan het op het moment niet echt goed meer aan. Ik wil van mezelf vluchten Tuurlijk snap ik dat ik dat recht moet trekken, alleen weet niet goed hoe ik dat moet doen. En op zich weet ik een paar dingetjes wel denk ik, maar die doe ik gewoon niet. Omdat het te moeilijk is, of te zwaar, of er te weinig tijd is.quote:Op maandag 13 september 2010 01:09 schreef lyolyrc het volgende:
Zo'n balans is niet gezond. Als je dit ziet, dan snap je zelf ook wel dat je dit recht moet trekken? Achteraf zul je inzien dat dit de moeite waard is.
Terwijl ik dit nu zit te schrijven bijvoorbeeld doet mijn binnenkant gewoon letterlijk pijn. Ik voel me echt heel erg wanhopig en ik hoop echt dat er nog iet is wat die balans kan rechttrekken, maar echt geloven doe ik niet meer.
Ik ken overigens iemand die op een gegeven moment zijn hele leven in NL zo zat was, dat hij tegen zijn ouders, familie en vrienden heeft gezegd heel veel van ze te houden, maar dat hij hier weg moest om gelukkig te zijn. Heeft al zijn geld opgenomen, is gaan liften naar Azi๋ en zit nu heerlijk ontspannend op een eiland in Indonesi๋ waar hij makkelijk rond kan komen van zijn spaargeld en neemt daar af en toe een baantje aan als hij iets te doen wil hebben.
Nu is 'ie weer happy
Nu is 'ie weer happy
(Y)
Ik droom daar soms weleens over maar zou het nooit doenquote:Op dinsdag 14 september 2010 23:46 schreef chiren het volgende:
Ik ken overigens iemand die op een gegeven moment zijn hele leven in NL zo zat was, dat hij tegen zijn ouders, familie en vrienden heeft gezegd heel veel van ze te houden, maar dat hij hier weg moest om gelukkig te zijn. Heeft al zijn geld opgenomen, is gaan liften naar Azi๋ en zit nu heerlijk ontspannend op een eiland in Indonesi๋ waar hij makkelijk rond kan komen van zijn spaargeld en neemt daar af en toe een baantje aan als hij iets te doen wil hebben.
Nu is 'ie weer happy
Vind het echt super knap dat hij het lef en het doorzettingsvermogen heeft om dat te doen
Graag gedaanquote:
Uiteindelijk zul je toch jezelf die schop onder je achterste moeten geven en de discipline moeten opbrengen. Alle mensen in dit topic kunnen je uiteindelijk alleen stimuleren, maar de sleutel tot succes heb jij natuurlijk zelf in handen.quote:Ik denk het wel ja. Terwijl ik die dingen doe denk ik even niet na
Je hoeft natuurlijk ook niet meteen als een bezetene tekeer te gaan. Daarmee loop je alleen maar blessures op en je verrekt de volgende dag van de spierpijn. Dingen die eerder demotiverend dan motiverend werken. Opbouwen is de kunst. Begin desnoods met een keer de straat op en neer rennen.Weet je hoe ontspannend het kan zijn om sommige dingen gewoon te doen in plaats van uit te stellen? Dingen die je moet doen blijven toch aan je geweten knagen, totdat ze gedaan zijn. Ook hier kun je beginnen met de makkelijkere dingen. Die zijn alvast gedaan!quote:Nja, allebei . Ik stel dingen verschrikkelijk uit. Ik heb er weinig zin zin of ik zie er erg tegenop of het kost me veel energie of ik ben bang of ik heb echt het gevoel dat ik het niet meer aan kan. En vaak voel ik me ook gewoon zo rot en zit ik zo in de knoop dat ik moeite heb om veel dingen gedaan te krijgen. Daardoor wil de druk weleens flink opbouwen, een aantal dingen zullen namelijk uiteindelijk toch gedaan moeten worden en er komt altijd weer een periode van een paar weken waarin ik mezelf kapot werk.
Waaraan denk je dan allemaal? Alles wat je tegenzit? Alles wat je nog moet doen? Ben je oplossingen daarvoor aan het bedenken? Ben je aan het dagdromen? Maak je je zorgen? Uiteindelijk kun je jezelf helemaal vastdraaien met al dat denken, het is het spreekwoordelijke zand in je motor. Daarom kreeg je ook de tip om dingen op te schrijven. Het is een soort uitlaatklep voor je gedachten. Je zegeningen tellen is ook zoiets. Je zult je daardoor nooit beroerder gaan voelen, maar dat gebeurt wel als je je maar blijft richten op wat je tegenzit. En of anderen jou kunnen helpen, dat weet je zo niet. Maar stel je eens voor dat ze het wel kunnen...quote:Ik zit nu ook weer in zo'n periode dat alles zich heeft opgebouwd en ik gewoon niet meer weet hoe ik het allemaal aan moet gaan pakken. Het liefst zou ik alles weggooien en/of verbranden en weglopen.
En ik denk me ook kapot, ben heel erg moe. Maar ik weet eerlijk gezegd niet wat ik precies met de tips van Cocktailprikker en caroline88 moet. Ze bedoelen het heel erg goed en ik denk dat ze heel goed weten waar ze over praten en hoe ik me voel, maar het is voor mij verschrikkelijk moeilijk om die suggesties te implementeren. Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn om bijna niet te denken. Ik heb er zelfs over zitten denken om een PM naar caroline88 te sturen om te vragen of ze me misschien meer kon helpen met mijn situatie. Ik heb dat niet gedaan omdat ik denk dat zij het antwoord ook niet heeft.
Hebben de mensen echt zoveel verwachtingen, of neem jij aan dat ze die verwachtingen hebben? En hoe aantrekkelijk is het alternatief van wegvluchten? Uiteindelijk doe je het toch niet, zoals je in de andere reactie schrijft en het is ook een gedachte over wat je niet hebt. Daarom is het toch weer enigszins een destructieve gedachte... Overigens herken ik het wel, de oerbossen van Canada leken mij wel een mooie stek.quote:Ik zit flink in de knoop, het liefste zou ik alles verkopen en mijn bankrekening leeghalen en dan gewoon de eerste trein weg uit dit land nemen. En dan ook niemand iets vertellen en hopen dat alles en iedereen me vergeet
Ik geloof serieus dat meerdere mensen die in dit topic gepost hebben ook bereid zijn om je op weg te helpen. Maar hopelijk snap je ook dat wij ook een beetje in het duister tasten. Wat je precies allemaal dwars zit, post je hier niet allemaal (dat hoeft overigens ook niet als je dat niet wil), maar dat betekent ook dat onze adviezen soms nogal abstract zijn. Het biedt jou geen concrete oplossingen, er valt geen stappenplan te geven etc. Terwijl het juist zo belangrijk is dat je progressie gaat boeken, dat geeft vertrouwen, waardoor je nog meer progressie kunt boeken. Dat is de spiraal omhoog. Stilstaan betekent dat je via de spiraal naar beneden glijdt.quote:Tuurlijk snap ik dat ik dat recht moet trekken, alleen weet niet goed hoe ik dat moet doen. En op zich weet ik een paar dingetjes wel denk ik, maar die doe ik gewoon niet. Omdat het te moeilijk is, of te zwaar, of er te weinig tijd is.
Terwijl ik dit nu zit te schrijven bijvoorbeeld doet mijn binnenkant gewoon letterlijk pijn. Ik voel me echt heel erg wanhopig en ik hoop echt dat er nog iet is wat die balans kan rechttrekken, maar echt geloven doe ik niet meer.
Ik weet dat ik uiteindelijk degene ben die het moet gaan doen, maar echt makkelijk is het niet voor me. Toch bedankt voor de suggesties Ik hoop echt dat ik het een beetje toe kan passen.
Ik maak me ook verschrikkelijke zorgen. Over problemen, over alles wat ik nog moet doen (en alleen maar toeneemt) en over hoe ik dat op moet lossen (in mijn hoofd heel ingewikkeld). Als ik daar lang over nadenk dan raak ik helemaal in paniek joh. Dan voel ik me echt wanhopig en dan krijg ik last van mijn lichaam. Met name mijn hoofd, mijn schouders en mijn nek hebben het zwaar te verduren onder mijn gedachten. Ik word er vaak heel erg moe van en het wordt alsmaar groter.
Ik probeer oplossingen te bedenken, maar als ik oplossingen ga bedenken dan bedenk ik ook gelijk welke problemen de eventuele oplossingen weer met zich mee zullen gaan brengen. Vooral als ik de tijd heb (bv in het OV, op de fiets of thuis) dan wordt ik alleen maar somberder en wanhopig van het zoeken naar oplossingen. Zoeken naar oplossingen geeft alleen maar meer problemen. En ik begin er gewoon echt van in paniek te raken.
Ik hoop inderdaad echt dat andere mensen me kunnen helpen. Heb de afgelopen week een paar mensen bewust iets dichterbij laten komen en ik ga volgende week iemand een kans geven. Eigenlijk vind ik het doodeng. Mijn gevoelens en gedachten zijn iets wat ik in het echt niet graag met andere mensen deel.
Daarnaast blaas ik het extra op en heb ik ook hele hoge verwachtingen van mezelf. Ik wil dingen goed doen, waar het kan wil ik dingen perfect doen en ik wil het liefste altijd alles onder controle hebben en daarom zoveel mogelijk zelf doen. Ik doe dat omdat dat is wie ik is. Perfectionistisch zijn en vooral theoretische zaken goed op orde hebben is belangrijk voor me. Dat is wie ik ben. Als ik dat niet meer zou doen dan zou ik niemand meer zijn. Buiten dat laagje, ben ik helemaal niets. Ik wil alleen maar aardig gevonden worden en geliefd worden en eigenlijk ben ik daardoor een soort knisperig bolletje zonder binnenkant geworden.
Tegelijkertijd begin ik te merken dat die handelswijze me ongelukkig maakt. Ik kan de hoge verwachtingen van mezelf en mijn ouders niet meer waarmaken. Doordat het slecht gaat, doordat alles zwaarder wordt en doordat alle eisen steeds hoger worden. Daardoor moet ik ineens heel veel moeite doen voor mijn perfecte neppersoonlijkheid terwijl dat eigenlijk de moeite niet echt waard is. Maar het is alles wat ik heb
Jullie adviezen zijn heel goed bedoeld, maar door mijn gevoel, mijn omgeving en mijn omstandigheden is het voor mij lastig om te veranderen en nieuwe dingen te doen terwijl jullie dat vaak heel nonchalant voorstellen. Het is voor jullie moeilijk om in mijn hoofd te kijken en dat snap ik ook wel Ik zou willen dat ik jullie gewoon een dagje in mijn hoofd kon laten meekijken of ik gerichtere vragen kon beantwoorden om jullie een beter idee te kunnen geven hoe ik in elkaar steek. Toch heel erg bedankt dat jullie allemaal, hoe moeilijk het ook is, heel erg je best voor me doen. Zou willen dat ik wat meer waar kon maken, want jullie steken veel moeite in me en ik bereik er niet zo heel veel mee en dat spijt me heel erg. Het is voor mij oprecht moeilijk om jullie suggesties te implementeren omdat ik moeite met veranderingen heb, maar ook omdat mijn omgeving en mijn omstandigheden me niet echt helpen.
Ik moet nu echt richting bed omdat ik supervroeg weer op moet. Welterusten iedereen en in ieder geval weer heel erg bedankt Hoop echt dat ik hier uit kan gaan komen, met of zonder jullie hulp. (Liever met natuurlijk)
Welterusten
Ik hoop echt dat ik het een beetje toe kan passen. Ja, alles wat me tegenzit, maar ook alles wat me heeft tegengezeten. Ik kan zo uren bezig zijn met het kijken naar foto's uit mijn middelbareschooltijd en dan fantaseren over wat had kunnen zijn als ik niet de fouten had gemaakt die ik heb gemaakt. Ik leef heel erg in het verleden.quote:Op donderdag 16 september 2010 00:36 schreef lyolyrc het volgende:
Waaraan denk je dan allemaal? Alles wat je tegenzit? Alles wat je nog moet doen? Ben je oplossingen daarvoor aan het bedenken? Ben je aan het dagdromen? Maak je je zorgen? Uiteindelijk kun je jezelf helemaal vastdraaien met al dat denken, het is het spreekwoordelijke zand in je motor. Daarom kreeg je ook de tip om dingen op te schrijven. Het is een soort uitlaatklep voor je gedachten. Je zegeningen tellen is ook zoiets. Je zult je daardoor nooit beroerder gaan voelen, maar dat gebeurt wel als je je maar blijft richten op wat je tegenzit. En of anderen jou kunnen helpen, dat weet je zo niet. Maar stel je eens voor dat ze het wel kunnen...
Ik maak me ook verschrikkelijke zorgen. Over problemen, over alles wat ik nog moet doen (en alleen maar toeneemt) en over hoe ik dat op moet lossen (in mijn hoofd heel ingewikkeld). Als ik daar lang over nadenk dan raak ik helemaal in paniek joh. Dan voel ik me echt wanhopig en dan krijg ik last van mijn lichaam. Met name mijn hoofd, mijn schouders en mijn nek hebben het zwaar te verduren onder mijn gedachten. Ik word er vaak heel erg moe van en het wordt alsmaar groter.
Ik probeer oplossingen te bedenken, maar als ik oplossingen ga bedenken dan bedenk ik ook gelijk welke problemen de eventuele oplossingen weer met zich mee zullen gaan brengen. Vooral als ik de tijd heb (bv in het OV, op de fiets of thuis) dan wordt ik alleen maar somberder en wanhopig van het zoeken naar oplossingen. Zoeken naar oplossingen geeft alleen maar meer problemen. En ik begin er gewoon echt van in paniek te raken.
Ik hoop inderdaad echt dat andere mensen me kunnen helpen. Heb de afgelopen week een paar mensen bewust iets dichterbij laten komen en ik ga volgende week iemand een kans geven. Eigenlijk vind ik het doodeng. Mijn gevoelens en gedachten zijn iets wat ik in het echt niet graag met andere mensen deel.
Deels hebben die mensen die verwachtingen ook wel. Mijn ouders hebben echt behoorlijke verwachtingen van me en ik heb niet het gevoel dat ik die verwachtingen waar kan maken. En dat vind ik rot, want ik wil uiteindelijk gewoon dat mijn ouders trots op me zijn. Ik wil dat mensen trots op me zijn. Maar mijn ouders zijn belangrijk.quote:Op donderdag 16 september 2010 00:36 schreef lyolyrc het volgende:
Hebben de mensen echt zoveel verwachtingen, of neem jij aan dat ze die verwachtingen hebben? En hoe aantrekkelijk is het alternatief van wegvluchten? Uiteindelijk doe je het toch niet, zoals je in de andere reactie schrijft en het is ook een gedachte over wat je niet hebt. Daarom is het toch weer enigszins een destructieve gedachte... Overigens herken ik het wel, de oerbossen van Canada leken mij wel een mooie stek.
Daarnaast blaas ik het extra op en heb ik ook hele hoge verwachtingen van mezelf. Ik wil dingen goed doen, waar het kan wil ik dingen perfect doen en ik wil het liefste altijd alles onder controle hebben en daarom zoveel mogelijk zelf doen. Ik doe dat omdat dat is wie ik is. Perfectionistisch zijn en vooral theoretische zaken goed op orde hebben is belangrijk voor me. Dat is wie ik ben. Als ik dat niet meer zou doen dan zou ik niemand meer zijn. Buiten dat laagje, ben ik helemaal niets. Ik wil alleen maar aardig gevonden worden en geliefd worden en eigenlijk ben ik daardoor een soort knisperig bolletje zonder binnenkant geworden.
Tegelijkertijd begin ik te merken dat die handelswijze me ongelukkig maakt. Ik kan de hoge verwachtingen van mezelf en mijn ouders niet meer waarmaken. Doordat het slecht gaat, doordat alles zwaarder wordt en doordat alle eisen steeds hoger worden. Daardoor moet ik ineens heel veel moeite doen voor mijn perfecte neppersoonlijkheid terwijl dat eigenlijk de moeite niet echt waard is. Maar het is alles wat ik heb
Ik snap het. Er is over de jaren heen ook heel veel met me gebeurt en ik vertel alles zoals het in me opkomt. Daardoor heb ik heel veel dingen niet verteld denk ik. De zaken die ik censureer zijn daar niets bij. Vind het lastig om alles wat ik heb meegemaakt enzo op een rij te zetten.quote:Op donderdag 16 september 2010 00:36 schreef lyolyrc het volgende:
Ik geloof serieus dat meerdere mensen die in dit topic gepost hebben ook bereid zijn om je op weg te helpen. Maar hopelijk snap je ook dat wij ook een beetje in het duister tasten. Wat je precies allemaal dwars zit, post je hier niet allemaal (dat hoeft overigens ook niet als je dat niet wil), maar dat betekent ook dat onze adviezen soms nogal abstract zijn. Het biedt jou geen concrete oplossingen, er valt geen stappenplan te geven etc. Terwijl het juist zo belangrijk is dat je progressie gaat boeken, dat geeft vertrouwen, waardoor je nog meer progressie kunt boeken. Dat is de spiraal omhoog. Stilstaan betekent dat je via de spiraal naar beneden glijdt.
Jullie adviezen zijn heel goed bedoeld, maar door mijn gevoel, mijn omgeving en mijn omstandigheden is het voor mij lastig om te veranderen en nieuwe dingen te doen terwijl jullie dat vaak heel nonchalant voorstellen. Het is voor jullie moeilijk om in mijn hoofd te kijken en dat snap ik ook wel
Ik zou willen dat ik jullie gewoon een dagje in mijn hoofd kon laten meekijken of ik gerichtere vragen kon beantwoorden om jullie een beter idee te kunnen geven hoe ik in elkaar steek. Toch heel erg bedankt dat jullie allemaal, hoe moeilijk het ook is, heel erg je best voor me doen. Zou willen dat ik wat meer waar kon maken, want jullie steken veel moeite in me en ik bereik er niet zo heel veel mee en dat spijt me heel erg. Het is voor mij oprecht moeilijk om jullie suggesties te implementeren omdat ik moeite met veranderingen heb, maar ook omdat mijn omgeving en mijn omstandigheden me niet echt helpen. Ik moet nu echt richting bed omdat ik supervroeg weer op moet. Welterusten iedereen en in ieder geval weer heel erg bedankt
Hoop echt dat ik hier uit kan gaan komen, met of zonder jullie hulp. (Liever met natuurlijk)Welterusten
Misschien moet je eens wat ''zelfhulp'' boeken gaan lezen, zoals de kracht van het nu of zo... kan je wel mooie inzichten geven waar je uiteindelijk zelf naar moet handelen natuurlijk... Er is hier ook wel een topic over op dit forum... En oja, wij hier willen jou allemaal wel helpen, maar volgens mij kennen de meeste jou niet persoonlijk en dit is ook maar een forum he... Niet het echte leven... praat over je problemen met naasten, een psych... laat het resultaat ook een keer buiten beschouwing, je bent volgens mij nog steeds bezig met je ideaal beeld van hoe je leven moet zijn, en dat is het nu niet, en het lukt je ook niet snel om het zo te krijgen, daar word je ook alleen maar depri van en loop je juist het leven mis. Laat het gaan, het verleden, je zogenaamde toekomst, leef in het nu! Dat is ook het enige wat bestaat, alles is nu. Over het verleden en de toekomst kan je alleen maar nadenken en levert jou op dit moment niet zoveel op. Het nu bepaald je verleden en de toekomst. Wat je nu doet. Niet wat je denkt.
En ik zit zo'n beetje in dezelfde situatie, ook al een tijdje, en ben er ook nog lang niet.
Vaak negatief en toch nog veel depri momenten, maar het komt wel goed
Dit hoort bij het leven, ieder moet zichzelf ontdekken en heeft zijn eigen levensweg... de een gaat het makkelijker af, dan de ander, maar dat is de uitdaging en je kan er veel van leren.
[ Bericht 29% gewijzigd door Stefanovich op 21-09-2010 22:52:47 ]
En ik zit zo'n beetje in dezelfde situatie, ook al een tijdje, en ben er ook nog lang niet.
Vaak negatief en toch nog veel depri momenten, maar het komt wel goed
Dit hoort bij het leven, ieder moet zichzelf ontdekken en heeft zijn eigen levensweg... de een gaat het makkelijker af, dan de ander, maar dat is de uitdaging en je kan er veel van leren.[ Bericht 29% gewijzigd door Stefanovich op 21-09-2010 22:52:47 ]
Zou willen dat ik wist wat ik kon/moest doen Ik vind het erg rot om niet te weten wat ik moet doen. Ik snap wel dat jullie me dat ook niet kunnen vertellen enzo
Ik vind het erg rot om niet te weten wat ik moet doen. Ik snap wel dat jullie me dat ook niet kunnen vertellen enzo
De kracht van het nu is aardig, maar dat is niet het boek wat ik je nu zou aanraden.
Beter zorgen voor jezelf van Marc Buelens & Ann Vermeiren lijkt me veel nuttiger. Toevallig het laatste zelfhulp boek dat ik zelf heb gelezen.
Benzin, ik ben er weer en natuurlijk mag je me altijd een PM sturen. Ik was je niet aan het negeren hoor.
Maar ik ben zojuist door mijn moeder het huis uit getrapt en ben in mijn nieuwe woonomgeving nog niet helemaal terug online.
Je zei even terug dat het je karakter was dat je zoekt naar plezier. Sorry maar dat is niet jouw karakter. Dat is wat alle mensen zoeken. Instant gratification. Maar zoals Jim Rohn mij leerde. Je hebt altijd de pijn van discipline. Je kunt kiezen tussen de kleine pijn van zelfdiscipline of de grote pijn van gemiste kansen, mislukkingen etc.
Ik ben nog steeds een gemakzuchtig mens dat liever de leuke dingen doet. Ben de dag gestart met het verder lezen in mijn zeer spannende thriller en internetten. Edoch. Om 13:30 heb ik me van al dit leuks losgerukt en ben naar buiten gegaan om te trainen. Het gras was nat, dat viel tegen maar ik ging pas terug naar huis toen ik mijn zelfgestelde doel bereikt had. En dat voelt behoorlijk goed.
Hiervoor heb ik ook nog wat zitten breien en vandaag ben ik precies halverwege gekomen van de deken die ik aan het maken ben. Ja ik snap dat dat niet jouw ding is en ook nooit zal zijn maar ik heb er lol in. Het wordt een heel erg mooie deken en dat is ook bijzonder praktisch want ik heb hier geen cv en wacht nog op de kachel. Dus "project afmaken" was niet mijn enige motivatie hier hahaha.
Je hebt mazzel. Ik heb mijn cursus Life Coach nog niet bestudeerd, alleen maar in de mappen gestopt. En omdat ik nog wel even in de verhuis-zooi zit, ben ik nog niet aan de pagina waar ik leer hoe ik mijn tarieven moet vaststellen.
Jouw eerste opdracht: pak of koop een schrift. En schrijf daarin elke dag 5 dingen waar je dankbaar voor bent.
En dit is geen optionele keuze. Of je er zin in hebt of niet. Maakt niet uit. Dit moet je vanaf nu elke dag doen.
En je mag het ook vaker dan 1x per dag doen. Maar dat hoeft nog niet. Het is een nieuwe gewoonte en dat kost even tijd om dat je eigen te maken.
Beter zorgen voor jezelf van Marc Buelens & Ann Vermeiren lijkt me veel nuttiger. Toevallig het laatste zelfhulp boek dat ik zelf heb gelezen.
Benzin, ik ben er weer en natuurlijk mag je me altijd een PM sturen. Ik was je niet aan het negeren hoor.
Maar ik ben zojuist door mijn moeder het huis uit getrapt en ben in mijn nieuwe woonomgeving nog niet helemaal terug online.
Je zei even terug dat het je karakter was dat je zoekt naar plezier. Sorry maar dat is niet jouw karakter. Dat is wat alle mensen zoeken. Instant gratification. Maar zoals Jim Rohn mij leerde. Je hebt altijd de pijn van discipline. Je kunt kiezen tussen de kleine pijn van zelfdiscipline of de grote pijn van gemiste kansen, mislukkingen etc.
Ik ben nog steeds een gemakzuchtig mens dat liever de leuke dingen doet. Ben de dag gestart met het verder lezen in mijn zeer spannende thriller en internetten. Edoch. Om 13:30 heb ik me van al dit leuks losgerukt en ben naar buiten gegaan om te trainen. Het gras was nat, dat viel tegen maar ik ging pas terug naar huis toen ik mijn zelfgestelde doel bereikt had. En dat voelt behoorlijk goed.
Hiervoor heb ik ook nog wat zitten breien en vandaag ben ik precies halverwege gekomen van de deken die ik aan het maken ben. Ja ik snap dat dat niet jouw ding is en ook nooit zal zijn maar ik heb er lol in. Het wordt een heel erg mooie deken en dat is ook bijzonder praktisch want ik heb hier geen cv en wacht nog op de kachel. Dus "project afmaken" was niet mijn enige motivatie hier hahaha.
Je hebt mazzel. Ik heb mijn cursus Life Coach nog niet bestudeerd, alleen maar in de mappen gestopt. En omdat ik nog wel even in de verhuis-zooi zit, ben ik nog niet aan de pagina waar ik leer hoe ik mijn tarieven moet vaststellen.
Jouw eerste opdracht: pak of koop een schrift. En schrijf daarin elke dag 5 dingen waar je dankbaar voor bent.
En dit is geen optionele keuze. Of je er zin in hebt of niet. Maakt niet uit. Dit moet je vanaf nu elke dag doen.
En je mag het ook vaker dan 1x per dag doen. Maar dat hoeft nog niet. Het is een nieuwe gewoonte en dat kost even tijd om dat je eigen te maken.
Dankje dat je blijft reageren Waardeer het heel erg.
Wat ik dan niet goed snap is waarom ik die discipline dan gewoon zo slecht kan opbrengen terwijl andere mensen dat beter kunnen? Het kost me echt veel moeite om de juiste dingen te doen.
Ben blij dat je je tarieven nog niet hebt kunnen vaststellen, hoewel ik als het echt werkt meer dan bereid ben tot een bijdrage aan je kas
Ik zal dat gaan proberen
Waardeer het heel erg. Wat ik dan niet goed snap is waarom ik die discipline dan gewoon zo slecht kan opbrengen terwijl andere mensen dat beter kunnen? Het kost me echt veel moeite om de juiste dingen te doen.
Ben blij dat je je tarieven nog niet hebt kunnen vaststellen, hoewel ik als het echt werkt meer dan bereid ben tot een bijdrage aan je kas
Ik zal dat gaan proberen
quote:Op zondag 26 september 2010 15:06 schreef caroline88 het volgende:
Je zei even terug dat het je karakter was dat je zoekt naar plezier. Sorry maar dat is niet jouw karakter. Dat is wat alle mensen zoeken. Instant gratification. Maar zoals Jim Rohn mij leerde. Je hebt altijd de pijn van discipline. Je kunt kiezen tussen de kleine pijn van zelfdiscipline of de grote pijn van gemiste kansen, mislukkingen etc.
Je hebt mazzel. Ik heb mijn cursus Life Coach nog niet bestudeerd, alleen maar in de mappen gestopt. En omdat ik nog wel even in de verhuis-zooi zit, ben ik nog niet aan de pagina waar ik leer hoe ik mijn tarieven moet vaststellen.
Jouw eerste opdracht: pak of koop een schrift. En schrijf daarin elke dag 5 dingen waar je dankbaar voor bent.
En dit is geen optionele keuze. Of je er zin in hebt of niet. Maakt niet uit. Dit moet je vanaf nu elke dag doen.
En je mag het ook vaker dan 1x per dag doen. Maar dat hoeft nog niet. Het is een nieuwe gewoonte en dat kost even tijd om dat je eigen te maken.
|
|
Grootste doel dat je had halen en dan niet blij zijn
