Grootste doel dat je had halen en dan niet blij zijn

Even een hulde tussendoor aan Stefanovitch die maar positieve input blijft geven. bewonderenswaardig. Ik ben afgehaakt met reageren omdat het lijkt of je tegen een muur praat

Heb je überhaupt het boek "de kracht van het nu" of een van die andere boeken die genoemd werden ondertussen gelezen?

Wil je er iets aan veranderen of is deze mentaliteit ondertussen zo verweven met je persoonlijkheid dat je stiekem deze status quo in stand wilt houden?

Als je wilt dat iets veranderd moet je stappen ondernemen. Niet blijven denken over situaties, mogelijkheden en redenen waarom het toch niets wordt.

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 16:24 schreef seasushi het volgende:
Even een hulde tussendoor aan Stefanovitch die maar positieve input blijft geven. bewonderenswaardig. Ik ben afgehaakt met reageren omdat het lijkt of je tegen een muur praat

Dankje Ach ja, ik ken het wat benzin ervaart... dus probeer mijn ervaringen/bevindingen met hem te delen en hem miss te helpen. Maar er zijn al vele andere users geweest die dit ook geprobeerd hebben volgens mij

Maar benzin, je zegt dat je het heel moeilijk vind, onze adviezen hier helpen je niet echt of wel? Doe je er wel iets mee of lukt je dat niet? Ga je een zelfhulpboek lezen? Ik krijg het idee dat jij denkt dat je hulpeloos bent, dat er niets meer aan te doen is... Maar dat is echt niet zo.
Heb je dat gevoel? Het lijkt me dat dat ontstaan is door het constante gevecht in jezelf door de jaren heen, maar je komt er maar niet uit.
Dat put je ook uit, geestelijk. Dus het is echt van belang in actie te komen. Je zit compleet vast ''geroest'' en het helpt geen ene moer nu nog over je situatie na te denken, omdat je niet meer echt helder denkt.
Het is steeds maar een kant van het verhaal in jouw hoofd, daarom kan psychische hulp jou helpen, een deskundig iemand die met technieken en gewoon uit ervaring kan helpen die negatieve gedachten patronen te doorbreken waardoor je anders tegen dingen aan kan leren kijken. Zelf is dat heel moeilijk!

[ Bericht 0% gewijzigd door Stefanovich op 19-10-2010 01:00:07 ]

Benzin, ze hebben gelijk. Je kunt je niet uit deze situatie denken. Er is actie nodig.
Trust me. Ik ben een kei in analyseren maar weten hoe het ontstaan is helpt niet echt. Want het verleden kan ik niet veranderen. Maar dankzij deze actieve discussie heb ik zojuist mijn Gratitude Journal weer geschreven. Met heel banale dingen dit keer maar het voelt toch goed dat ik het gedaan heb. Ik hoop dat jij deze gewoonte ook vasthoudt want het zal je echt helpen om het leven positiever te gaan benaderen.

quote:

Op woensdag 20 oktober 2010 22:01 schreef benzin het volgende:

Dat doe ik gedeeltelijk. Op de dagen waarop het heel slecht ga sla ik meestal over omdat ik me te slecht voel, maar op de dagen dat het beter gaat schrijf ik ze wel

En toch kun je ook op de slechte dagen heel goed een lijstje maken.
1. Ik ben dankbaar dat deze rotdag afgelopen is.
2. Ik ben dankbaar dat ik morgen weer een nieuwe kans krijg.
3. Ik ben dankbaar dat ik ademhaal.
4. Ik ben trots dat ik toch mijn lijstje geschreven heb.
Ik zou daar zelf aan toevoegen dat ik dankbaar ben dat God nog steeds dezelfde is maar weet dat niet iedereen zo over God denkt. Maar je ziet dat het helemaal niet zo moeilijk is om toch een lijstje te maken. Daily habits zijn makkelijker vol te houden, ook al lijkt het misschien moeilijker.

Mijn lijstje voor vandaag moet ik nog maken maar ik ben alvast blij dat KPN mij als eerste afspraak had staan en dat ze al begonnen zijn met het werk. Ben zelfs dankbaar voor het achterlijke piepapparaat, ik kom nergens aan want het zal wel ergens goed voor zijn.

quote:

Voel me inderdaad hulpeloos en denk heel vaak dat er niets meer aan te doen is en het nooit meer goed zal komen met me. En dat komt inderdaad uit het gevecht met mezelf, ben er ook echt moe van. Wat je moet beseffen is dat ik echt wel mijn best doen. Dit topic is begonnen door mijn wens een meisje te vinden. Het ging shit, ik zag in een vriendin de oplossing voor al mijn problemen. Ik heb eindelijk eens al mijn lef, energie en moeite bij elkaar geraapt en ben er maanden pijnlijk mee bezig geweest. Uitputtend, heel uitputtend. En het is niet eens beloond, ik heb er niets mee bereikt en ben alleen maar moeier geworden. En dat heeft mijn energie weer behoorlijk uitgeput voor de komende tijd

Vechten is ook doodvermoeiend. Ik heb een hoop geleerd van Thomas Crum. Zijn vechttechniek is gebaseerd op het gebruiken van de kracht van je tegenstander. Juist niet ertegenin gaan want dan verspil je je eigen energie.
Ik heb je al eerder gezegd dat het een illusie is dat een ander jou gelukkig kan maken. Je moet jezelf gelukkig maken en dat doe je dus door je te richten op positieve zaken. Te beginnen met dankbaar zijn voor wat je al hebt en wat al goed gaat.

quote:

Op woensdag 20 oktober 2010 22:01 schreef benzin het volgende:

[..]

[..]

Nja, het helpt een beetje. Ik probeer er echt op zijn minst over na te denken, en sommige van de kleinere tips waarvan ik wel het gevoel heb dat ik het aan kan probeer ik. Maar het heeft me niet de resultaten opgeleverd waar ik op hoop, maar eerlijk is eerlijk, dat ligt ook wel aan mij. Doordat ik te weinig vertrouwen erin heb dat ik het kan en het lukt vind ik het gewoon moeilijk om dingen te proberen, ik zie heel vaak al heel snel duizend heuvels op mijn weg ergens heen zonder dat ik echt een stap heb gezet.

Ik heb een aantal keer zelfhulpboeken gelezen, maar vaak hou ik het gezien na een paar hoofdstukken of heb ik na het lezen niet het gevoel dat ik ermee op ben geschoten. Enkele boeken die ik heb gelezen zijn "Niet morgen maar nu" van Dyer, de (originele) Engelse versie van "59 seconden" van Richard Wiseman, verschillende boeken over omgaan met stress etc. Ben ook begonnen aan "De kracht van het nu", maar ben al na een paar pagina's afgehaakt omdat ik het veel te zweverig vond en niet echt praktisch. Dat probleem heb ik met veel zelfhulpboeken, het is heel zweverig en eigenlijk niet zomaar praktisch uitvoerbaar.

Voel me inderdaad hulpeloos en denk heel vaak dat er niets meer aan te doen is en het nooit meer goed zal komen met me. En dat komt inderdaad uit het gevecht met mezelf, ben er ook echt moe van. Wat je moet beseffen is dat ik echt wel mijn best doen. Dit topic is begonnen door mijn wens een meisje te vinden. Het ging shit, ik zag in een vriendin de oplossing voor al mijn problemen. Ik heb eindelijk eens al mijn lef, energie en moeite bij elkaar geraapt en ben er maanden pijnlijk mee bezig geweest. Uitputtend, heel uitputtend. En het is niet eens beloond, ik heb er niets mee bereikt en ben alleen maar moeier geworden. En dat heeft mijn energie weer behoorlijk uitgeput voor de komende tijd

Hmm oke, je zit gewoon in de knoop zoals dat heet. En je wringt je in alle bochten om eruit te komen, maar dat lukt je niet, eigenlijk wordt knoop alleen maar strakker bij wijze van. Verder blijven analyseren en nadenken over jezelf en je situatie zal niet veel helpen, waarschijnlijk wordt je er alleen maar meer vermoeider/gefrustreerd van. Kan je nog wel ontspannen? Of ben je de hele dag een wrak?
Het lijkt me handig dat jij nu je aandacht eens op andere zaken richt dan op je gedachten en je situatie.
Niet de hele dag, want dat zal je niet lukken in het begin en is ook meteen zo geforceerd, maar zorg er gewoon voor dat je nog wel even rust vind, ''reserveer'' er tijd voor, savonds bijvoorbeeld. Je mag de hele dag piekeren en denken wat je wilt, maar dan is het ff genoeg. Dit kan je dan langzaam uitbouwen.
Ik heb vorig jaar een tijd fulltime gewerkt, en vond dat maar klote, savonds zat ik dan thuis ook nog veel te piekeren en zo, maar daar werd ik gek van, ik had geen leven meer en besefte me dat die korte vrije avonden, want ik moest natuurlijk weer vroeg naar bed(10/11 uur of zo, normaal ging ik altijd 1-2 uur), zo wel heel snel omgingen en ik helemaal uitgeput raakte.
Toen heb ik tegen mijzelf gezegd, nu ben ik het zat, dat denken werkt voor mij niet, elke avond laat ik het gewoon helemaal gaan, ik hoef niks, ik moet niks, ik doe niks, gewoon puur ontspannen. Heb daar ooit eens iets over gelezen en diegene noemde dat een Mind-sabbatical. FF weg van je ''hoofd'' zeg maar. En ik voelde me stukken beter!
Dit kun je in elke situatie toepassen. Toen ben ik dat ook op werk gaan doen en werd ik veel productiever, omdat ik meer energie had en mijn aandacht bij de situatie, ofwel het heden had, ipv vermoeiende negatieve gedachten.
Toen heb ik echt ervaren hoe je gedachten je kunnen blokkeren. Maar goed, ik weet dus niet of je nog wel kan genieten, of dat je de hele dag ik de knoop zit met jezelf...?
Maar dit lijkt me belangrijk, rust. Geestelijke rust, dat is heel veel waard. En die heb je nu niet. De kracht v/h nu komt miss zweverig over, maar er zit wel waarheid in.
Denken heeft dus geen zin, sporten, leuke dingen doen/ontdekken, wél. Het probleem in jouw leven nu is niet zozeer je situatie, maar hoe je er mee omgaat. Dat kan je dus zelf heel moeilijk veranderen. Positiviteit d.m.v. afleiding kan dus helpen, maar psychische hulp ook! Ja ik blijf het maar zeggen, tis gewoon zo. Het zal je 10x eerder helpen dat dat je zelf blijft aankloten.

[ Bericht 0% gewijzigd door Stefanovich op 21-10-2010 17:32:32 ]

Props voor caroline88 en Stefanovich hoe ze benzin in de goede richting blijven proberen te duwen! .

quote:

Op donderdag 21 oktober 2010 20:56 schreef benzin het volgende:

[..]

Slecht, heel slecht. Ben de meeste dagen heel de dag een wrak, maar er zijn soms momenten in de week dat ik me wel wat beter kan ontspannen. Vooral als alle krappe deadlines weer even een dag je zijn weggewerkt heb ik vaak even een paar fijne uurtje doordat er net zoveel last van me afgegleden is. Kan daarnaast ook niet op afroep ontspannen.
[..]

Wil het wel proberen. Heb er veel moeite mee om het te doen en weet niet of ik er veel tijd voor zal hebben, maar dat wil ik proberen. Het klinkt doebaar en dat is heel goed.
[..]

Ik herken het. Op het moment maak ik ook een groot deel van de week lange dagen en ik heb een enorme reistijd. Op veel avonden heb ik net een uurtje vrije tijd en dat begint me echt te vermoeien. En eigenlijk doe ik dan tijdens dat uurtje bijna hlemeaal niets behalve wat staren en denken. Zo'n uur is snel voorbij.
[..]

Klinkt interessant. Is dat echt haalbaar?

Ik ken het... ben je een keer vrij van dat rot werk, zit je thuis weer te piekeren... Hierdoor voelde ik mij op m'n werk nog beter dan thuis, terwijl ik mij daar al niet echt geweldig voelde, maar wanneer je aan het werk bent heb toch het grootste deel van de tijd je aandacht niet op je gedachten gericht, maar op het nu.

Dat piekeren en staren ken ik ook, kreeg er soms gewoon koppijn van.
Alleen maar des te meer tekenen dat je dat beter niet kunt doen Tis ook bewezen dat psychisch welzijn een flinke positieve invloed heeft op je immuunsysteem en gezondheid.
Ze zeggen ook wel dat mensen die positief in het leven staan gemiddeld 10 jaar ouder worden, maar goed, als je je hele leven je kut voelt maakt het ook niet zo heel erg uit of je iets minder oud wordt.
Maar ik schrik daar wel van. Geeft alleen maar weer dat het niet niks is, depressief/down zijn.

Geen tijd, maak tijd! That's it. Je zei dat je ook alle opdrachten van anderen maakt bij projecten, kap daar dan bijvoorbeeld mee...want dat is helemaal niet nodig. Je bent dus de hele dag druk voor school en weet ik het wat allemaal, + je maakt jezelf nog gek door je gedachten, vind je het gek dat je dan het totaal niet meer ziet zitten en kapot bent? Je loopt jezelf voor bij... Dat kan je opvatten als een signaal...
Het leven bestaat niet alleen maar uit verplichtingen, gun jezelf ook eens wat tijd en rust.
En wat ik zei, dat hoeft niet eens veel te zijn, maar als je eerst de hele dag druk bent geweest, verdien je rust, je hebt het ook nodig.
Gooi alles gewoon ff van je af een paar uurtjes. Ik kan ook niet op oproep ontspannen hoor, maar je moet gewoon beseffen dat dat uurtje wat je zegt, dat jij niks te doen hebt, je ook nog gaat piekeren, je ook anders kan besteden.
Besef dat dat uurtje piekeren geen enkel nut heeft, je er niks mee opschiet, er eigenlijk alleen maar gek van wordt.
Dus laat het los, bedenk dat je rust wilt, en dat je dat niet bereikt op deze manier, maar alleen als je alles laat voor wat het is en zoiets hebt van fuck it, nu ff niet.
En dan ga je sporten, tv kijken, chillen... gewoon ontspannen. Het is zeker haalbaar! Je moet er gewoon rustig mee beginnen, het kan je alleen maar helpen en observeer gewoon een beetje wat het met je doet. Zie het als een experiment.

Laat of niet, je bent er nog

Wat Stefanovich zei over dat je je vaak beter voelt op je werk. Dat is echt zo en geldt voor vrijwel iedereen.
Ben vergeten waar ik het precies las en ben ook nog vergeten waarom het ook zo was maar misschien kom ik daar nog eens op als ik wat minder ranzig ben van een aantal slapeloze nachten op rij. Het was iets in de zin van op je werk ben je met een specifieke taak bezig en in je vrije tijd vraag je jezelf wanhopig af wat je nu weer voor leuks "moet" gaan doen?

Benzin, ik wens je sterkte in deze vermoeiende tijd. Probeer je te beperken tot je eigen werk en mik op "goed genoeg" in plaats van alles perfect te willen doen.

@ Caronline, idd. Je MOET leuke dingen doen. Men kan haast niet meer rustig genieten van zijn vrije tijd. Je valt buiten de boot als je buiten werk/studie om niet van alles onderneemt. Dus ga je allemaal dingen doen die je eigenlijk niet leuk vind of gewoon puur om maar wat te doen. We leven in een ''fast world'' alles moet snel, efficiënt, en dan het liefst zoveel mogelijk (tegelijk ook nog). Hierdoor vergeten we te genieten, te luisteren naar wat we nu echt voelen en willen... De balans is weg.

Benzin, maakt niks uit dat je ''laat'' reageert! Neem de tijd joh. Dat je druk bent is helemaal niet erg hoor, maar wanneer je je dus helemaal niet lekker meer voelt, compleet vermoeid raakt omdat je alleen nog maar werkt en studeert, is de balans compleet zoek tussen leveren/presteren en rusten/genieten, daar word je alleen maar slechter van. Dus probeer wat te veranderen in je dagelijkse leven. Goed dat je een beetje kan ontspannen in de trein/bus! Wat studeer je eigenlijk?
Plezier vind je vanzelf wel weer terug als je weer wat meer kan genieten en leuke dingen doet.
Bedenk, niks MOET he, doe het omdat je het wil, niet omdat het moet.

En mensen teleurstellen, dat zal wel meevallen als het om studie en werk gaat, en so what, je kan niet iedereen altijd tevreden houden... Kies wat meer voor jezelf. En geen nee kunnen zeggen ken ik, maar floep het gewoon eruit! NEE! Zeg waarom je het liever niet doet, andere mensen hebben daar dan echt wel begrip voor.

En wat Caroline zegt, die laatste zin, maak dat je motto! Probeer voor de gein gewoon eens wat rustiger aan te doen, wat minder hooi op je vork te nemen, gewoon vrijblijvend, als je wilt kan je altijd weer terug naar die perfectionist die je bent, maar ik betwijfel dat je dat dan nog wilt Miss als je straks veel meer tijd hebt omdat je minder te doen hebt, zal dat raar voelen, maar dat is normaal omdat je gewend bent druk te zijn, dat is een soort verslaving geworden.... Maar besteed die vrije tijd op een relaxed manier voor jou en het zal je goed doen.

Houd de tips van de vorige posts ook goed in je achterhoofd, het gaat allemaal om gemoedsrust, dus rust in je hoofd. Dan komt het vanzelf goed.

[ Bericht 0% gewijzigd door Stefanovich op 27-10-2010 00:21:58 ]

quote:

Op donderdag 21 oktober 2010 16:14 schreef DeepChord het volgende:
Props voor caroline88 en Stefanovich hoe ze benzin in de goede richting blijven proberen te duwen! .

Dank voor de pluim op onze hoed

quote:

Op dinsdag 26 oktober 2010 21:26 schreef benzin het volgende:

Ik loop mezelf inderdaad behoorlijk voorbij, maar ik heb dit heel mijn leven eigenlijk zo gedaan en ik weet niet echt goed hoe het anders moet en het voelt voor mij echt of het allemaal moet. Het voelt echt alsof 90% van mijn leven echt verplicht is. Ik vind het echt heel heel kut dat ik mijn plezier in bijna alles verloren heb en me voel alsof ik zoveel moet. Dat maakt die dingen nog veel zwaarder dan het zou zijn als ik er wel plezier in zou hebben. Dat is wel iets wat echt anders moet.

In je laatste reply las ik het woord "moet" wel 6 keer, en vooral bovenstaande quote staat er bezaaid mee!
Een wijs man heeft mij ooit eens verteld dat teveel "moeten" denken/zeggen, zorgt voor stress en perfectionisme. Probeer in plaats van "moeten" eens het woord "willen" te denken/zeggen waar het de kop opsteekt. Je zult zien dat dat al een stuk vriendelijker voor jezelf klinkt. .

Daarnaast sluit ik me aan bij wat Stefanovich zegt. Probeer af en toe eens wat leuke dingen te doen. Je bent echt niet verplicht aan alles wat anderen van je verwachten mee te doen. Denk aan jezelf!

quote:

Op dinsdag 29 juni 2010 14:55 schreef Urquhart het volgende:
Herkenbaar verhaal. Ik heb ook ooit weleens aangepapt met een meisje wat ik eigenlijk vanaf het eerste moment al niet echt zag zitten. Zij bleek wel behoorlijk verliefd te zijn, en ik genoot opzich wel van de aandacht die ik van haar ontving. Ik speelde het spelletje dus wel mee, zonder dat ik enige gevoelens voor haar had. Ik besefte ook dat als ik met haar aan het sms'en was, ik stiekem een heel ander meisje in mijn hoofd had aan wie ik die sms'jes verzond
Uiteindelijk is het contact tussen ons beiden verwaterd, en daar ben ik ook wel blij om. Het is gewoon de kunst een persoon tegen te komen waarbij je echt gevoelens voor krijgt.

Dit. Je had m'n broer kunnen zijn!

Ik ben ook vrij pessimistisch ingesteld met betrekking tot het hele leven, maar je moet boven dit alles staan. Het leven kent geen doelen, die creëer je zelf. Ik heb precies hetzelfde als Urquhart nu, het was allemaal leuk en aardig, maar bijzonder is een te groot woord. Nu ken ik iemand waar ik alleen maar aan hoef te denken en de vlindertjes fladderen al in de maagstreek, hopelijk is dat ook vice versa.

Je komt er wel.

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 13:37 schreef Orchestra. het volgende:

[..]

Dit. Je had m'n broer kunnen zijn!

Ik ben ook vrij pessimistisch ingesteld met betrekking tot het hele leven, maar je moet boven dit alles staan. Het leven kent geen doelen, die creëer je zelf. Ik heb precies hetzelfde als Urquhart nu, het was allemaal leuk en aardig, maar bijzonder is een te groot woord. Nu ken ik iemand waar ik alleen maar aan hoef te denken en de vlindertjes fladderen al in de maagstreek, hopelijk is dat ook vice versa.

Je komt er wel.

Hehe, ik had laatst precies hetzelfde Meisje was helemaal gek van mij, ik een beetje smsen, wel mee gezoend maar eigenlijk voelde ik niks voor haar. Op een gegeven moment gewoon niet meer zoveel interesse getoond en ze snapte het wel volgens mij. Ik heb echt helemaal niet snel dat ik een meisje helemaal geweldig vind.... maar als ik dat niet vind, hoeft het van mij ook allemaal niet... . Maar ik laat mensen ook niet echt dichtbij mij komen, het blijft allemaal oppervlakkig, en dan leer je iemand ook niet echt goed kennen. Vandaar miss ook wel dat ik nog nooit een vriendin heb gehad.

Succes benzin!

Probeer kleine dingetjes tegelijk, kleine stapjes, zoals bijvoorbeeld wat ik zei van zeg gewoon wél een keer Nee. Of doe dat extra school werk gewoon niet. En als je merk dat je niks vooruit gaat erken dan voor jezelf dat je er alleen niet uitkomt. Dan zijn er dus nog andere opties. Gewoon proberen.

[ Bericht 100% gewijzigd door Stefanovich op 27-10-2010 23:08:19 (dubbel) ]

Ik heb je openingspost en de laatste 2 pagina' s van dit topic doorgelezen, dus het kan zijn dat ik een aantal essentiele zaken gemist heb maar voor zover ik het heb gezien herken ik me deels in je situatie ...

Waar het naar mijn mening al verkeerd gaat in jouw verhaal, is dat jij een bepaalde leegte ideaal opgevuld ziet worden door het hebben van een vriendin. Vergeet nooit, dat een relatie lang niet altijd voor altijd is, en dat de klap alleen maar harder zal zijn wanneer een van jullie beiden ( mocht je een vriendin vinden ) de relatie niet meer ziet zitten, en je vervolgens weer in die leegte terecht komt...

Waar ik aan zou gaan werken is het aanleggen van een stevige fundering, en stapje voor stapje steeds verder uitbouwen. Jij bent druk met je opleiding en werk, daarentegen zit ik juist veel te veel thuis. Hou in je achterhoofd dat lang niet elke situatie zo ideaal is als dat het lijkt....

Ik hoor je ook praten over vrienden maken, en al heb ik daar geen ervaring mee, het lijkt me inderdaad heel lastig om op eigen initiatief zonder hulp van andere mensen je ergens bij aan te sluiten / contact te zoeken. Wat ik echter wel weet, is dat de dingen die we echt heel erg missen, en anders zouden willen, vaak het engst vinden om daadwerkelijk aan te pakken!

Ik heb wel een redelijke groep vrienden, maar op veel vlakken ben ook ik niet tevreden, ook op dat vlak niet. Ik weet hoe ik over ca. een half jaartje de situatie zo gedraaid zou kunnen hebben, dat ik ben overgegaan van een saai, inhoudsloos leven, naar bruisend sportief, sociaal, leergierig leven. De stappen ie ik daar echter voor moet nemen lijken zo onneembaar, dat ik de handdoek al in de ring gooi voordat ik het al geprobeerd heb... Maar die stappen ZIJN er wel, ook voor jou.

Ik heb een tijdje geleden besloten mijzelf vanaf nu gewoon eens in dingen te storten, ookal zie ik er enorm tegenop. Ik wil al een tijd weer op voetbal.
Op zondag liggen mijn maten de hele dag in hun nest te stinken, en ik mis gewoon een bepaalde saamhorigheid in groepsverband, een teamgevoel. Ik heb besloten, al vind ik het best eng, om mezelf in mijn nieuwe studentenstad gewoon out of the blue aan te melden bij een voetbalclub.

En tja, ook bij mij komen dan wel vragen op hoor. Zal ik aansluiting vinden bij het team, zal ik echt wel een van hen worden, zullen ze me accepteren, jeetje ik moet ook met ze douchen , vinden ze me wel gezellig, nu moet ik vroeg op op zondag, 2 keer trainen in de week etc etc etc...
Ik heb het lang uitgesteld, maar heb nu zoiets van fuck it alles komt uiteindelijk op zijn pootjes terecht... We' ll see;)

Overigens sla ik de essentie van het hele onderwerp over bedenk ik me nu...
Ik denk dat jij, ik en ongetwijfeld vele anderen alles heel erg willen analyseren..

Waar jij dus inderdaad denkt bij dat mooie meisje waar je mee naar bed bent geweest '' was het het allemaal wel waard , ben ik wel eerlijk voor haar geweest etc etc etc'' Denkt het overgrote deel van de andere mensen gewoon '' ik heb sex gehad met een lekkere chick, niets meer niets minder en nu is het klaar''

Hoe makkelijk kan het leven zijn.
Soms heb je van dingen bepaalde verwachtingen, maar hou er rekening mee dat die verwachting nooit zal matchen met de daadwerkelijke situatie...

Ik was al een jaar bezig met het zoeken van een kamer in Amsterdam. Aan het begin nog op een laag pitje, omdat ik nog een vriendin in de buurt had waar ik het leuk mee had. Maar toen dat uitging een paar maanden geleden werd ik wel vrij wanhopig. Zoals ongetwijfeld bekend is de kamermarkt daar een drama, en met mijn inzet en zelfvertrouwen zag ik mezelf ook absoluut niet gaan hospiteren overal. Daarnaast is een groot deel van mijn beste vrienden wel al een tijd terug naar amsterdam verhuisd, dus veel interessanter werd mijn sociale leven in het dorp er niet op...

Inmiddels heb ik via die vrienden een prachtige kamer op een prachtige locatie weten te bemachtigen. Een maandje terug kreeg ik dat te horen. Nou ik weet nog wel hoe ik me voelde, alles ging nu veranderen, alles werd beter. Maar nu een maandje later kan ik concluderen dat ik alweer enorm veel twijfels heb of het wel echt bij me past. En die eerste maand huur die ik betaald heb had ik net zo goed in de sloot kunnen gooien want ik heb er nog geen nacht geslapen.
Toch heb ik mezelf eens een schop onder mijn reet gegeven, en per 1 nov moet ik van mezelf daar gewoon minimaal 5 nachten per week gaan slapen. Ik zie er best tegenop ergens, maar wanneer je jezelf nooit in het diepe gooit zul je denk ik nooit tevreden zijn....

quote:

Op vrijdag 29 oktober 2010 21:20 schreef benzin het volgende:


Vind het echt knap dat je dat doet. Mezelf in het diepe gooien is iets wat ik heel slecht kan. Ik wil altijd maar ten koste van alles mezelf proberen te beschermen en schade te beperken, maar terwijl ik dat doe focus ik op die negatieve dingen en loop ik veel nieuwe positieve dingen mis. Ik zou willen dat ik wist hoe ik mezelf die schop onder mijn reet moest geven. Het is echt knap van je en ik hoop dat je kamer je super gaat bevallen!

Door het gewoon te doen. Ik ben ook op kamers gegaan dit jaar, ik was er best angstig voor, mijn gevoel(allemaal angsten en ''wat als'' gedachtes) zei ook blijf gewoon thuis, maar ik heb me ingeschreven voor een studie die alleen in een andere stad kan, dus moest ik wel. Ook had ik zoiets van, fuck al die shit die op mij af komt, ik overleef het wel. Ik ben ook best passief geweest in mijn zoektocht naar een kamer omdat ik het best eng en moeilijk vond, maar het is mij eigenlijk komen aanwaaien Voor ik het wist had ik er een. Int begin was het wel wennen, maar nu ik er 2 maand zit, is het echt chill geworden en het valt allemaal reuze mee! . Wat meestal zo is trouwens, je maakt dingen in je hoofd veel erger en negatiever dan het werkelijk is. Of veel rooskleuriger (zoals jij met dat meisje en sex)

Ik ga nu trouwens waarschijnlijk alweer stoppen met de studie, wat een succes Dus miss zit ik binnenkort weer thuis-thuis, of niet, als ik ergens in februari in kan stromen....

[ Bericht 14% gewijzigd door Stefanovich op 30-10-2010 01:31:51 ]

quote:

[..]

Dat klopt wel. Maar weetje, het is vooral zo dat ik gewoon een leegte voel en niet weet hoe ik dat op kan vullen. En ik associeer vriendinnetjes met alles wat ik voor mijn gevoel tekort kom. Ik wil me gewoon niet meer zo leeg voelen. Ik mis die warmte, die liefde, dat plezier en samen zijn. En ik zie andere mensen die dat op die manier lijken op te vullen en eigenlijk wil ik me gewoon alleen maar beter voelen. Ook meer zo voelen. Rationeel weet ik nu dat het niets oplost, maar toch steekt het.
[..]

Tja dat gevoel ken ik wel een beetje. Vooral sinds het uit is met mijn ex. Dat was mijn eerste serieuze relatie, maar daarvoor was ik verre van opzoek naar een vriendin/relatie. Nu het uit is besef ik wat ik mis, en zou ik het op de middellange termijn wel weer willen...

Want inderdaad, als ik zoals gisteren in de kroeg sta en ik zie vrienden van me van wie hun vriendin speciaal naar die kroeg toekomt, een knuffel krijgen etc, dan voel ik ook wel leegte en me op een zekere manier zelfs minderwaardig. Terwijl ik voor mijn relatie absoluut niet bezig was hiermee..

Maar wat jij verkondigt kan ik best begrijpen. Je voelt denk ik een grote leegte, en enkel een vriendin is in staat om die leegte (grotendeels) in een keer op te lossen..

Ik ben de laatste tijd ook een beetje in een neerslachtige situatie terecht gekomen, daarom herken ik me in je verhaal.
Wat ik echter van mezelf weet, is dat ik mezelf uit die situatie probeer te helpen, maar altijd tot op ZEKERE hoogte.. Op een bepaald punt ligt voor mij de grens, en daarover liggen de stappen die ik niet durf te nemen, terwijl dat juist de stappen zijn waardoor je echt je sitiuatie drastisch kunt veranderen...

Om een voorbeeld te geven ben ik gaan hardlopen, ga ik vaker uit, en nog meer van dat soort dingetjes. Niet verkeerd natuurlijk, maar dit zijn relatief makkelijke stapjes voor mij om te nemen. Toch ben ik nog steeds niet tevreden met de situatie en ik weet ook waardoor dat komt. De grotere stappen die ik al heel lang wil nemen, heb ik nog steeds niet genomen. Denk aan een nieuwe baan, bij een studentenvereniging, teamsport. Voor mij is dit relatief ''eng'', en dus blijf ik dat soort keuzes uitstellen terwijl dat waarschijnlijk juist de dingen zijn waardoor ik mijzelf op de langere termijn gelukkiger zal voelen...Misschien herken je dat?

En die schop onder je reet, tja ik kan eigenlijk geen ander advies geven dan het gewoon DOEN. Ik heb ook heel lang periodes gehad van zelfdiscipline, om vervolgens na een maand weer alles fout te doen...
De laatste tijd ben ik goed bezig geweest, maar dat kwam vooral door liefdesverdriet. Ik wou mezelf op een bepaalde manier bewijzen voor mijn ex. Nu de laatste weken dit verdriet aardig af begint te zwakken begint ook mijn motivatie om te sporten etc te verminderen. Het ligt er maar aan hoe sterk je bent om dit daadwerkelijk vol te houden!

Vond trouwens wel een mooi stukje op een blog van iemand over de essentie van de kracht van het nu, gaat over hoe hij(de blogger) het boek interpreteert en ik vind het wel mooi omschreven, maakt het boek ook een stuk minder zweverig eigenlijk.

http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/

quote:

Op zaterdag 30 oktober 2010 17:52 schreef Stefanovich het volgende:
Vond trouwens wel een mooi stukje op een blog van iemand over de essentie van de kracht van het nu, gaat over hoe hij(de blogger) het boek interpreteert en ik vind het wel mooi omschreven, maakt het boek ook een stuk minder zweverig eigenlijk.

http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/

Helder en inspirerend verhaal idd. Ik betrap mezelf ook vaak nog op die 'foute gedachtegang' van: Als ik straks klaar ben met mijn opleiding, dan..., Als ik een miljoen win, dan... Hoewel ik ook uit ervaring weet dat deze 'als-dan' gedachten in de praktijk helemaal niet werken, of altijd anders zijn dan je het van tevoren bedenkt. Maar ja, het is lastig om het echt definitief te doorbreken.

quote:

Op maandag 1 november 2010 20:31 schreef benzin het volgende:


Het is inderdaad wel een mooi stuk dat veel minder zweverig is ja. Op zich zie ik er ook het nut wel van in denk ik, maar ik vind het moeilijk om niet te denken, hoe hard ik daar mijn best ook voor doe. Sterker nog, hoe harder ik probeer te ontspannen en mijn hoofd leeg te maken hoe meer mijn hoofd tegenstribbelt.

Dat is heel normaal. Het is hetzelfde als dat je tegen jezelf zegt ik moet NU slapen, kom op ga nou eens slapen. Dat werkt ook niet. Je hoofd leegmaken is eigenlijk een kwestie van accepteren van het moment.
Het observeren van jezelf, je gedachten en je omgeving en niet oordelen... Alleen maar waarnemen, neutraal kijken en ervaren van wat je voelt.
Het is lastig, maar als je je hoofd wilt leegmaken, dus van je gedachten af moet, wil je dus van je ego af...
Maar als je dit tegen jezelf zegt, is dat nog steeds je ego die spreekt dus kom je er ook niet vanaf...
Het is gewoon weer puur een gedachte tussen je gedachten.
Een gedachte die je andere gedachten moet bestrijden.... verzet tegen jezelf eigenlijk en dat roept weer irritatie/frustratie op en dan word het wat je zegt, alleen maar erger.
Hoop dat je het een beetje snapt wat ik bedoel

Lees anders het boek de 7 spirituele wetten van succes eens, het is wel weer een beetje zweverig, maar goed, alles wat een beetje anders is dan je eigen manieren is nogal snel zweverig. Maar daar staan 7 ''wetten'' in, ofwel 7 manieren om ''succes'' te krijgen, en succes betekend hier puur gewoon gemoedsrust, tevredenheid met je leven, en daar hoef je in principe niks voor te halen, te bereiken, het zit allemaal je hoofd.

Of check ook eens video's op youtube van Vagabond steve, bijvoorbeeld deze;


en


Hij trekt de hedendaagse maatschappij in twijfel, die ons denken eigenlijk op een bepaalde manier ''programmeert'' , die ons weg doet drijven van onze werkelijke zelf en stelt een andere kijk op het leven voor... De essentie van de kracht van het nu zit ook in zijn verhalen volgens mij. Maar goed, ik vind dat hij heldere verhalen heeft waar je wel wat mee kunt.

[ Bericht 2% gewijzigd door Stefanovich op 02-11-2010 01:22:29 ]

quote:

Op maandag 1 november 2010 20:31 schreef benzin het volgende:

[..]

Ja, ik voel een grote leegte en ik zie dat ik dat ech mis. En daarnaast lijkt het op korte termijn zo'n goede oplossing voor echt alles. Zelfs nu ik weet dat het niet werkte verlang ik er weer na nu dat weer iets langer geleden is. Het lijkt zo erg een oplossing.
[..]

Goed om te bedenken is, dat je nooit zo blij bent met iets, als dat je het in je voorstelling verwachtte.
Ik zit inmiddels 3 dagen op mijn kamer. Ik kan me niet voorstellen dat ik had kunnen hopen dat het beter zou zijn gegaan. Mooi ingericht, gezellig met huisgenoten tv kijken/ gamen in de woonkamer... Ik ben best blij met mijn kamer MAAR

Om nu te zeggen, dat ik mezelf qua gevoel echt beter voel dan toen ik thuis zat... nee
Van binnen voel ik nog steeds die ontevredenheid, frustratie..
En dit terwijl ik van tevoren dacht ( toen ik aan een ogenschijnlijke eindeloze zoektocht naar een kamer bezig was, en het niet meer zag zitten ) , dat alles beter zou worden als ik die kamer had!
Vooral als ik op sites als hyves en facebook zit, dan kan ik mezelf enorm frustreren wanneer ik zie wat voor activiteiten ik allemaal mis, daarbij niet eens kijkend naar de dingen die ik zelf WEL heb...

Op deze manier zal je in mijn ogen nooit tevreden zijn, om dat 200 andere mensen altijd meer verschillende dingen zullen doen dan jijzelf alleen. Ik wil aan alles meedoen, en overal waar ik niet bijben daar irriteer ik me aan... Best lastig;)

Ik probeer hiermee duidelijk te maken dat tevredenheid van binnen zit. Ik zou me best kunnen voorstellen dat mensen als jij ( en ik ) diep van binnen redelijk tevreden zijn met het leven dat we hebben ( tot op zekere hoogte ) . Maar door verwachtingen waarvan we DENKEN dat de maatschappij / medemens van ons heeft, hebben we het gevoel op een bepaald vlak te moeten presteren...
Ik heb het zelf heel erg sinds het uit is met mijn ex. Ik moet elk weekend iets leuks te doen hebben, ik kan het niet verkroppen als zij een sociaal interessanter leven heeft dan ik. Heel kinderachtig eigenlijk, ik doe mee aan een wedstrijd die van haar kant niet eens gespeeld wordt...

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 08:43 schreef Bartinhoo het volgende:
Ik heb het zelf heel erg sinds het uit is met mijn ex. Ik moet elk weekend iets leuks te doen hebben, ik kan het niet verkroppen als zij een sociaal interessanter leven heeft dan ik. Heel kinderachtig eigenlijk, ik doe mee aan een wedstrijd die van haar kant niet eens gespeeld wordt...

Je denkt een hoop. Je denkt dat zij een interessanter leven heeft. Maar je hebt geen idee of dat echt zo is. Misschien gaat ze vaker uit dan jij maar is ze lonely in a crowd? Je zult het nooit weten.
Maar met je eigen gedachten maak je je eigen gevoel van ongelukkig zijn.

Benzin, je hoofd leegmaken van gedachten vereist oefening.
Je moet ze inderdaad enkel waarnemen en langs laten vliegen als vogeltjes.
Wegduwen heeft geen zin want daar worden ze alleen hardnekkiger van.
Sta ze toe, kijk er naar zonder te oordelen en laat ze gewoon weer weggaan.