R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Grootste doel dat je had halen en dan niet blij zijn
Hahahaquote:
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Dankjequote:Op donderdag 29 juli 2010 07:27 schreef caroline88 het volgende:
Je bent een goed mens, benzin. En nee het is niet eerlijk. Maar dat is nu eenmaal zo en daar kun je je het best gewoon bij neerleggen.
Wat jij consequent verkeerd doet, is je geluk laten afhangen van of andere mensen je aardig vinden. En sommige mensen vinden je niet boeiend, die gaan liever met anderen om. En sommige mensen vinden je een tijdje leuk, maar laten je op een gegeven moment toch in de steek.
Ik heb zelf niet echt het gevoel dat ik een goed mens ben. Is het fout om graag te willen dat andere mensen je aardig vinden? Is het fout om graag te willen dat het leven even meezit?
Mijn geluk hangt heel erg van anderen en mijn omstandigheden af dan van mezelf. Ik weet ook niet goed wat ik in/aan mezelf kan veranderen om echt gelukkig te worden en ik zoek altijd naar dingen van buiten die me gelukkig kunnen maken. Nieuwe spullen, vrienden, een vriendinnetje. En zelfs als het me uiteindelijk lukt maakt het me niet echt blij/gelukkig
Ik heb geprobeerd om een lijstje te maken met de dingen waar ik dankbaar voor ben, maar terwijl ik dat doe denk ik vooral aan alles waar ik niet blij mee ben. Dat is ook een beetje de reden dat ik ben gestopt met het maken van todo-lijstjes, ze werden steeds langer en ik kreeg het gevoel dat ik helemaal niets bereikte.
Tuurlijk is niet alles rot, en het had allemaal nog veel erger kunnen zijn, maar het is voor mij al erger dan ik kan hebben.
Ik heb een doelloos leven en ik voel me rot. Voor iemand die niet gelooft in iets na de dood betekent dat dat ik mijn tijd verspil. Het gaat al 5 jaar zo. Harder mijn best doen leidt tot tijdelijke overwinningen en daarna zak ik weer weg. Het ergste is dat hoe groter de overwinning was hoe harder ik weer terugzak.
Ik ben gewoon heel erg moe. Ik wil gewoon een beetje gelukkig zijn en de kracht hebben om elke dag gewoon aan te kunnen zelfs als niet alles meezit. Alleen ik weet echt niet hoe ik dat moet bereiken. Is dat nou echt teveel gevraagd??
je wil dat álle mensen je aardig vinden. Want de mensen die je wel graag mogen of aardig vinden schuif je aan de kant omdat je t niet gelooft. Dat kost tijd en dat snap ik. Maar alle mensen zijn wel een hééle boel mensen..
Eerst zeg je dat je het zelf moet oplossen, dat je geen professionele hulp zoekt, maar ondertussen ben je wel hier op Fok! aan het janken en sla je zo ongeveer alle tips af...quote:Op donderdag 29 juli 2010 13:14 schreef benzin het volgende:
[..]
1) Mijn geluk hangt heel erg van anderen en mijn omstandigheden af dan van mezelf.
2) Alleen ik weet echt niet hoe ik dat moet bereiken. Is dat nou echt teveel gevraagd??
Ergo,
1: FFFFFFFFFFFOOOOOOOOOOOOUUUUUUUUUTTTTTTTT, je bent zelf de allergrootste schakel in je eigen geluk, lekker makkelijk om het op anderen af te schuiven, dan gaan we naar nummer
2: JIJ kunt dat bereiken door HULP te zoeken, want om iets OP TE KUNNEN LOSSEN, moet je eerst zelf inzien wat het PROBLEEM is. Jij kunt dat duidelijk zelf NIET (je weet immers zelf niet meer wat je moet doen, waar het aan kan liggen), wij kunnen het ook niet voor je, professionele mensen kunnen dat wel, ZIJ kunnen je helpen, ZIJ weten hoe je dat moet bereiken.
Dus stop met eeeeeeeeindelooos hetzelfde te herhalen en DOE eens iets aan jezelf.
Ik kan echt zo pissed worden op mensen die maar bij de pakken neerzitten en alle mogelijkheden tot ook maar enig geluk hier in Nederland gewoon laten liggen als ze een beetje tegenstand hebben ervaren in het leven.
Inderdaad, ik zeg een beetje, want geloof mij, dit is nog niets vergeleken met wat andere mensen in dit topic hebben meegemaakt, laat staan waar andere mensen mee te kampen hebben in hun leven (ondanks dat ik gerust geloof dat je je er behoorlijk kut onder voelt)
Je mist duidelijk de levenservaring om eea te kunnen relativeren.
(Y)
Heb niets tegen hem, hij moet alleen een schop onder z'n hol krijgenquote:Op donderdag 29 juli 2010 13:36 schreef Northside het volgende:
Kijk, nou vindt Chiren je niet aardig.
(Y)
Ik ben het eens met Chiren.quote:Op donderdag 29 juli 2010 13:54 schreef chiren het volgende:
[..]
Heb niets tegen hem, hij moet alleen een schop onder z'n hol krijgen
Je zit constant in de slachtofferrol en neemt niks aan om zelf je situatie te veranderen - want het helpt toch niet -. Als je hier geen hulp bij gaat zoeken, blijf je in deze machteloze staat zitten.
Duidelijk is dat je er zelf niet uit komt, dus hup naar de dokter een verwijsbrief halen!
En ja, ik weet hoe je je voelt want maanden geleden voelde ik me precies zo (en een paar jaar terug ook, en een paar jaar daarvoor ook), had zelfs al plannen om er een eind aan te maken, want alles was zo doelloos en nutteloos... Maar ik heb wel weer hulp gezocht en ben nu op weg naar een beter zelfbeeld, meer zelfvertrouwen en doelen stellen in mijn leven.
Je hebt er totaal NIKS aan om in deze mindstate te blijven zitten, je kwelt jezelf alleen maar.
JIJ bent de enige die dit kan veranderen.
Maar zoals Dr Phil elke dag zegt:You can't change what you don't acknowlegde.
Dus succes ermee.
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Wat ik wel heb is als ik een meisje neuk en ik ben klaar en je moet dan lief blijven doen, daar wordt ik een soort van depressief van binnen. Ik voel me dan een soort van verkracht. En smerig. Ik wil dan zo snel mogelijk weg. (dit is alleen als het om pure sex gaat. Als ik echt om het meisje geef niet.)quote:Op dinsdag 29 juni 2010 13:41 schreef benzin het volgende:
Misschien kennen jullie mij nog wel van verschillende topics over meisjes, veranderen, somberheid, eenzaamheid en vrienden maken.
Het zou ook kunnen dat het opvalt dat dat allemaal al best lang geleden is. Deels omdat ik niet meer het gevoel had dat jullie me verder konden helpen en ik het zelf moest gaan doen, deels ook omdat ik bezig was.
Eerlijk is eerlijk, heel veel dingen gaan nog steeds niet zoals de bedoeling is. Hoewel ik meer probeer te doen heb ik nog steeds niet de vrienden die ik wilde hebben en ook op veel andere fronten ben ik niet echt succesvol. Maar dat is het punt niet.
Toen ik 15 was werd ik verliefd op een meisje, ze wees me op een keiharde manier af die mij ook heel veel schade heeft berokkend. Ik was gebroken en ik begon me te realiseren dat mijn hele leven niet deugde en ik eigenlijk in mijn eigen kleine wereldje leefde.
Door wat er gebeurde raakte ik in de war, somber, ging ik me eenzaam voelen. Ik lag elke vakantie moe in bed. Vanaf dat moment raakte ik ervan overtuigd dat een meisje al mijn problemen zou oplossen. Ik zou een mooi en leuk meisje treffen, daarmee kunnen praten, knuffelen en meer. Ze zou al mijn problemen oplossen en al mijn onzekerheid oplossen.
Dat dacht ik tenminste...
Na jaren wanhopig zoeken naar een meisje heb ik een paar weken geleden een meisje ontmoet. Eerlijk gezegd is ze het eerste meisje met wie ik langer dan 5 minuten heb gepraat. Daarnaast is ze ook het eerste meisje dat ik geknuffeld en gezoend heb. Het is nog een redelijk mooi meisje ook, maar heel eerlijk gezegd heb ik de hele tijd niet echt iets voor haar gevoeld. Maar juist omdat ze een redelijk mooi meisje is en het goed liep heb ik mezelf ervan overtuigd dat ik haar wel leuk zou moeten vinden. En nou ben ik een paar dagen geleden met haar in bed beland.
Ik heb 5 jaar lang gedacht dat ik nu gelukkig had moeten zijn. Ik had in mijn hoofd alles enorm geromantiseerd. Het knuffelen viel tegen, zoenen viel tegen, de seks viel tegen. In mijn fantasie was alles zoveel beter. Al mijn andere problemen zijn er nog steeds, ik ben niet veel zekerder geworden, sterker nog, ik ben eigenlijk meer in de war dan ooit.
Ik heb iets bereikt wat ik 5 jaar lang wanhopig wilde bereiken omdat dat het mooiste zou worden wat ik in dit leven zou bereiken. Alles zou daarmee anders worden. En nu ik het heb gedaan ben ik alleen maar in de war over wat ik nou eigenlijk wil.
Ik heb bereikt waar ik jaren van heb gedroomd en het was waardeloos. Wat is nu de volgende stap in mijn leven beter maken en wel gelukkig worden?
Daarnaast voel ik me schuldig. Ik vond het meisje eigenlijk al niet echt leuk, ik was niet echt verliefd denk ik. Ik heb sinds we het hebben gedaan niets meer laten horen en al haar pogingen om contact te zoeken heel kort beantwoord/afgewezen. En ik voel me daar heel erg schuldig over. Het zou best eens kunnen dat ik nu een meisje met een gebroken hart achterlaat alleen maar omdat ik 5 jaar lang heb gedacht dat het een oplossing was. Ik weet dat ik hier nu niet meer verder mee wil, maar ik zou me er erg schuldig over voelen als ik het uit zou maken.
Ik heb ook een paar keer gehad met sommige spullen (vooral speelgoed toen ik een kind was) dat ik er heel lang naar verlangde. En hoe langer ik moest sparen/wachten, hoe perfecter het allemaal werd. En als ik het eenmaal had dan vond ik er niets aan. En nja, sinds een paar dagen voel ik me in een grotere context zo, het grootste/belangrijkste/mooiste doel in mijn leven behaald en het blijkt helemaal niets te zijn.
I feel screwed. En het ergste is dat ik eigenlijk nu niet meer weet hoe ik dan wel echt gelukkig moet worden en moet voelen.
Herkent iemand dit? En wat moet ik NU doen?
En wat ik sowieso met vrouwen altijd had is dat ze leuk zijn als je ze niet hebt, maar zodra je ze te pakken hebt verlies je interesse. Ik denk dat dat toch een soort instinct in de mens is van vroeger. Maar mijn vrouwtje van nu blijft mij gelukkig boeien
Ik wil wel dingen aannemen, maar hulp zoeken gaat gewoon nietquote:Op donderdag 29 juli 2010 14:22 schreef NouMooiNiet het volgende:
Je zit constant in de slachtofferrol en neemt niks aan om zelf je situatie te veranderen - want het helpt toch niet -. Als je hier geen hulp bij gaat zoeken, blijf je in deze machteloze staat zitten.
Duidelijk is dat je er zelf niet uit komt, dus hup naar de dokter een verwijsbrief halen!
En ja, ik weet hoe je je voelt want maanden geleden voelde ik me precies zo (en een paar jaar terug ook, en een paar jaar daarvoor ook), had zelfs al plannen om er een eind aan te maken, want alles was zo doelloos en nutteloos... Maar ik heb wel weer hulp gezocht en ben nu op weg naar een beter zelfbeeld, meer zelfvertrouwen en doelen stellen in mijn leven.
Je kan misschien weten hoe het voelt, maar je weet niet hoe het voelt als ik hulp moet zoeken. Dat gaat gewoon echt niet Dat zal de enige stabiele dingen die ik in mijn leven heb onder druk zetten. Maar ik kan het gewoon ook niet uitleggen, dat zou vereisen dat ik veel meer vertel over wie ik ben dan ik wil omwille mijn anonimiteit. Maar neem aan dat er echt hele goede redenen zijn die het heel moeilijk maken Ik vind het knap dat je wel hulp hebt gezocht en dat het beter met je gaat. En ik moet toegeven dat ik die hulp waarschijnlijk heel hard nodig heb, maar het is echt geen optie. Ik heb geen andere keus dan er op eigen kracht komen.
Ik erg vond zijn reactie gisteren dan ook niet fijn.quote:Op donderdag 29 juli 2010 13:36 schreef Northside het volgende:
Kijk, nou vindt Chiren je niet aardig.
Het is niet mijn bedoeling om over te komen als een jankerd. Ik wil niet overkomen als iemand die niets doet.
Het is niet mijn bedoeling om mezelf eindeloos te herhalen en het spijt me als ik dat doe. Ik voel me er echt behoorlijk kut onder, is dat al niet erg genoeg??quote:Op donderdag 29 juli 2010 13:21 schreef chiren het volgende:
Inderdaad, ik zeg een beetje, want geloof mij, dit is nog niets vergeleken met waar andere mensen mee te kampen hebben in hun leven (ondanks dat ik gerust geloof dat je je er behoorlijk kut onder voelt)
Je mist duidelijk de levenservaring om eea te kunnen relativeren.
Ik geloof wel dat andere mensen vast ergere dingen hebben meegemaakt, maar die mensen zijn waarschijnlijk een stuk sterker dan ik en/of hebben naast die rotdingen ook goede dingen in hun leven
Ik ben er van overtuigd dat als er eens iets aan mijn leven positief zou zijn dat dat de rest draagbaar zou maken. Nu is het erg eenzijdig, het leven geeft mij alleen maar lasten en niet de leuke dingen En als ik fout zit en het allemaal alleen nog maar erger kan, dan kan ik net zo goed nu stoppen, want dat ga ik dan niet aankunnen. En het zou zonder van mijn tijd zijn om mezelf rot te voelen tot ik me zo rot voel dat ik het niet meer trek. Ik heb bijna niets om voor te leven, mijn leven is echt heel erg leeg.
Ik wil gewoon een evenwicht tussen de positieve en de negatieve dingen in het leven.
Thanks voor je reactie.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 11:18 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik wil wel dingen aannemen, maar hulp zoeken gaat gewoon niet
Ik vind het knap dat je wel hulp hebt gezocht en dat het beter met je gaat. En ik moet toegeven dat ik die hulp waarschijnlijk heel hard nodig heb, maar het is echt geen optie. Ik heb geen andere keus dan er op eigen kracht komen.
[..]
Wanneer hulp zoeken niet mogelijk is en je het ECHT helemaal alleen moet doen, wordt het natuurlijk nog zwaarder. Dan zou ik boeken gaan lezen. Positieve boeken, misschien dat je daar bepaalde inzichten uit kunt halen, waardoor je weer licht gaat zien.
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Het was mijn bedoeling ook niet om je de grond in te stampen, ik probeerde je ogen een beetje te openen...
Anyway, life is what you make of it, let vooral op dat you
Even over een andere boeg, heb je geen hobby's of zijn er geen onderwerpen die je leuk vindt, waar je meer over zou willen leren/weten/beoefenen? Heel veel mensen putten daar ook een hoop geluk uit... Zijn die dingen op dit moment onbereikbaar (door bijv financien), probeer dan voor jezelf na te gaan en te bedenken wat je zou kunnen doen om het 'onbereikbare' weg te nemen, bijvoorbeeld een baantje (kan een simpel baantje zijn) ofzo... Ik roep maar iets
Wat zijn, naast geluk vinden, je ambities? Studeer je? Bevalt hetgeen wat je nu doet (werk, studie) of zit je daar ook helemaal niet op je gemak, stop daar dan ook direct mee (trust me, het gevoel 'eindelijk' van iets af te zijn wat je helemaal niet meer zag zitten lucht op) en neem voor jezelf de tijd om te bedenken wat je nu wel echt zou willen doen (studie, werk, hobby's etc).
Dat is ook wat ik bedoelde met 'kansen laten liggen', omdat in Nederland de mogelijkheden er gelukkig zijn om je geluk te kunnen najagen, zolang je voor jezelf maar kunt bedenken wat je wilt en hoe je dat wilt bereiken.
Anyway, life is what you make of it, let vooral op dat you
Even over een andere boeg, heb je geen hobby's of zijn er geen onderwerpen die je leuk vindt, waar je meer over zou willen leren/weten/beoefenen? Heel veel mensen putten daar ook een hoop geluk uit... Zijn die dingen op dit moment onbereikbaar (door bijv financien), probeer dan voor jezelf na te gaan en te bedenken wat je zou kunnen doen om het 'onbereikbare' weg te nemen, bijvoorbeeld een baantje (kan een simpel baantje zijn) ofzo... Ik roep maar iets
Wat zijn, naast geluk vinden, je ambities? Studeer je? Bevalt hetgeen wat je nu doet (werk, studie) of zit je daar ook helemaal niet op je gemak, stop daar dan ook direct mee (trust me, het gevoel 'eindelijk' van iets af te zijn wat je helemaal niet meer zag zitten lucht op) en neem voor jezelf de tijd om te bedenken wat je nu wel echt zou willen doen (studie, werk, hobby's etc).
Dat is ook wat ik bedoelde met 'kansen laten liggen', omdat in Nederland de mogelijkheden er gelukkig zijn om je geluk te kunnen najagen, zolang je voor jezelf maar kunt bedenken wat je wilt en hoe je dat wilt bereiken.
(Y)
lieve benzin ik blijf erbij dat je teveel uitgaat van wat er mogelijk komt voor reactie, deels ingegeven door het gevoel dat je 100% de perfecte vriend en zoon moet zijn. Dat kan niemand!
En dat weet je omgeving ook. Maar je durft t niet te geloven.
Misschien dat je op dít moment geen hulp kan/durft te zoeken. Je moet eerst loslaten dat je niemand wilt teleurstellen. Gaandeweg zul je steeds een beetje meer lef krijgen om wel aan de bel te trekken.
Kop op jong.
En dat weet je omgeving ook. Maar je durft t niet te geloven.
Misschien dat je op dít moment geen hulp kan/durft te zoeken. Je moet eerst loslaten dat je niemand wilt teleurstellen. Gaandeweg zul je steeds een beetje meer lef krijgen om wel aan de bel te trekken.
Kop op jong.
Snap ik wel, ik betrek zoiets alleen heel makkelijk op mezelf omdat ik al zwak en onzeker ben. Je bedoelde het niet verkeerdquote:Op vrijdag 30 juli 2010 12:02 schreef chiren het volgende:
Het was mijn bedoeling ook niet om je de grond in te stampen, ik probeerde je ogen een beetje te openen...
Ik speel gitaar en dat vind erg leuk om te doenquote:Op vrijdag 30 juli 2010 12:02 schreef chiren het volgende:
Even over een andere boeg, heb je geen hobby's of zijn er geen onderwerpen die je leuk vindt, waar je meer over zou willen leren/weten/beoefenen? Heel veel mensen putten daar ook een hoop geluk uit...
Wat zijn, naast geluk vinden, je ambities? Studeer je? Bevalt hetgeen wat je nu doet (werk, studie) of zit je daar ook helemaal niet op je gemak, stop daar dan ook direct mee (trust me, het gevoel 'eindelijk' van iets af te zijn wat je helemaal niet meer zag zitten lucht op) en neem voor jezelf de tijd om te bedenken wat je nu wel echt zou willen doen (studie, werk, hobby's etc).
Dat is ook wat ik bedoelde met 'kansen laten liggen', omdat in Nederland de mogelijkheden er gelukkig zijn om je geluk te kunnen najagen, zolang je voor jezelf maar kunt bedenken wat je wilt en hoe je dat wilt bereiken.
Dat is eigenlijk een van de weinige dingen in mijn leven waar ik wel nog een heel klein beetje plezier uithaal. Ik heb er alleen veel te weinig tijd voor. Ik ben zoveel uren op een dag bezig met mezelf rot voelen en alles wat ik moet doen uitstellen dat ik weinig tijd over hou om dingen te doen die ik leuk vind. (Ook omdat alles wat ik uitstel uiteindelijk een keer terug komt om me figuurlijk in mijn reet te bijten, daar gaat ook zoveel tijd inzitten)
Ik merk ook heel erg dat ik meer dan 5 jaar geleden veel meer dingen deed die ik leuk vond en daar veel meer energie in stak. En het voelt alsof ik in heel veel dingen mijn plezier ben verloren. Vroeger was ik al een loner eigenlijk, maar ik was wel de hele dag bezig met dingen leren die ik wilde leren en ik had de energie om projectjes te doen die ik leuk vond.
Ik heb het gevoel dat ik plezier en energie heb verloren in bijna alles, en dat is als een soort sneeuwbal gegaan, hoe minder ik deed hoe meer ik energie en plezier verloor en hoe minder ik deed. Ik ben mezelf gaan focussen op wat ik miste in mijn leven (vrienden, een vriendin) en ik ben mijn focus verloren op wat ik nou leuk vond.
Mijn leven werd een soort grote crisis, ik ging schoolwerk uitstellen tot het laatste moment. Dat geeft elke keer een soort stressgolf. En zeker nu op mijn studie begint die houding steeds zwaarder te worden. Het is nog steeds niet zo heel moeilijk, maar het is wel een hoop werk wat toch moet gebeuren en die stressgolven voor deadlines worden steeds groter en onhandelbaarder.
Doordat ik mijn energie steek in dingen uitstellen en daarna nog meer energie steek in dingen inhalen heb ik heel veel dingen in mijn leven laten verslonzen. Mijn kamer, mijn bestanden en al mijn werk is een chaos. Alles wat ik aanraak wordt een chaos. Ik vraag me af of de chaos in mijn hoofd dat veroorzaakt of juist andersom.
Mijn werk (bijbaan) en mijn studie vind ik allebei niet echt super meer, maar ik ga er maar mee door omdat ik gewoon niet goed weet wat ik anders moet doen. Ik weet namelijk niet echt meer wat ik nou eigenlijk wil en het houdt me allebei in ieder geval bezig en in contact met mensen. En ik weet echt niet wat ik dan wel wil met mijn leven.
Ik vermoed dat als je zo doorgaat, je lichaam op een gegeven moment ook begint te protesteren.
Wat je ook kunt doen: maak een lijst van wat je allemaal aan het uitstellen bent, wat je allemaal nog MOET doen.
Ten eerste ruimt dat je hoofd een beetje op als het op een lijstje staat.
Vervolgens kies je er 3 belangrijke dingen uit en daar ga je, in hele kleine stapjes, elke dag wat mee doen.
De rest van de dingen laat je even liggen.
Zo ben je niet meer aan het uitstellen en elke dag een heel klein beetje bezig met je doelen.
Ik schrijf voordat ik naar bed ga in mijn boekje (soort dagboek) wat me heeft beziggehouden vandaag, en dan schrijf ik bij de volgende dag 3 dingen die ik van mezelf MOET doen, of afmaken of aan moet beginnen.
Dat kan iets heel kleins zijn, zoals bijvoorbeeld het oud papier verzamelen, of de afwas ik noem maar iets.
Zorg dat je wel bezig blijft, je blijft je net zo goed kut voelen tijdens deze bezigheden maar je doet tenminste wel íets.
Wat je ook kunt doen: maak een lijst van wat je allemaal aan het uitstellen bent, wat je allemaal nog MOET doen.
Ten eerste ruimt dat je hoofd een beetje op als het op een lijstje staat.
Vervolgens kies je er 3 belangrijke dingen uit en daar ga je, in hele kleine stapjes, elke dag wat mee doen.
De rest van de dingen laat je even liggen.
Zo ben je niet meer aan het uitstellen en elke dag een heel klein beetje bezig met je doelen.
Ik schrijf voordat ik naar bed ga in mijn boekje (soort dagboek) wat me heeft beziggehouden vandaag, en dan schrijf ik bij de volgende dag 3 dingen die ik van mezelf MOET doen, of afmaken of aan moet beginnen.
Dat kan iets heel kleins zijn, zoals bijvoorbeeld het oud papier verzamelen, of de afwas ik noem maar iets.
Zorg dat je wel bezig blijft, je blijft je net zo goed kut voelen tijdens deze bezigheden maar je doet tenminste wel íets.
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Waaraan kan je dat merken? Ik heb namelijk het gevoel dat mijn lichaam dat ook aan het doen is. Ben soms helemaal gevoelloos, heb vaak pijn en ik heb vaak last van hoofdpijn.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 12:45 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik vermoed dat als je zo doorgaat, je lichaam op een gegeven moment ook begint te protesteren.
En doe je die dingen die je van jezelf moest doen dan uiteindelijk ook?quote:Op vrijdag 30 juli 2010 12:45 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik schrijf voordat ik naar bed ga in mijn boekje (soort dagboek) wat me heeft beziggehouden vandaag, en dan schrijf ik bij de volgende dag 3 dingen die ik van mezelf MOET doen, of afmaken of aan moet beginnen.
Beste benzin!
Ook dit is niet bedoeld je de grond in te trappen maar chiren heeft toch grotendeels gelijk. Ik heb het vergelijkbaar meegamaakt als jouw. Ik ben er wel voor in therapie gegaan en wat was ik blij dat na die tijd dingen weer leuk werden en ik weer echt verliefd kon worden. ken het hoor leuke meisjes leren kennen maar niks voelen.
Dat niks voelen en altijd verdrietig zijn heeft een oorzaak. Vaak is het een oorzaak waar jij niet aan denkt of zover weggestopt zit dat er over praten geen optie is. Waarom is hulp geen optie? Omdat jij denkt dat mensen jouw dan minder vinden? zo dacht ik ook totdat mijn baas bij mij kwam en ook zei dat hij niet langer aan kon zien. Niet dat ik slecht functioneerde maar daarbuiten merkten ze het wel.
Nu wil ik hier niet echt reclame maken voor de geesterlijke gezondheidszorg maar het heeft mij goed geholpen. Daarbij zijn er in dit land genoeg mensen die aan de prozac zitten en steen en been klagen maar zich niet laten helpen. ik heb voor die mensen die hun situatie echt willen verbeteren veel meer respect als die lui die alleen maar klagen en zich niet laten helpen.
Nu zou ik wel kunnen gaan beschrijven waarom jij bepaalde dingen wel voelt of juist niet maar dit nu juist niet wat jouw verder gaat helpen... excuses blijven zoeken voor alle dingen is alleen maar achtteruit gang. Nu moet je niet zeggen dat je dat niet doet want dat doe je eigenlijk constant.
Sorry dat ik het zo zeg maar jij kunt echt beter voelen en weer net zo genieten als de meesten onder ons je moet het alleen kunnen zien!!!
Daarbij hebben alle artsen geheimhoudingsplicht dus je hoeft je niet bang te maken dat je vrienden of je familie daar achter komt. Ik moet hierbij wel opmerken dat een eventuele werkgever het minder leuk vind en hier kun je niet tegen liegen. Maar toch zal bijna iedere baas inzien dat hulp voor jouw een goede optie is en daarbij heeft ie daarna veel meer aan je omdat meer gemotiveerd bent.
Mocht je toch meer dingen wil weten graag via pm , heb geen zin om me hele verblijf in een kliniek op dit forum de revue te laten passeren.
was het nog bijna vergeten... je hebt het over je grootste doel een meisje in je leven. maar neem van mij aan dat je pas echt verliefd kunt worden als je andere gevoelens straigt zijn . daarbij is een vriendin niet je leven het moet een "onderdeel" zijn. Je moet dus niet een vriedin als doel hebben maar je eigen leven op de rit dan komt die leuke meid vanzelf en dat kan ik je met zekerheid zeggen!
[ Bericht 4% gewijzigd door bussy2002 op 30-07-2010 13:23:21 ]
Ook dit is niet bedoeld je de grond in te trappen maar chiren heeft toch grotendeels gelijk. Ik heb het vergelijkbaar meegamaakt als jouw. Ik ben er wel voor in therapie gegaan en wat was ik blij dat na die tijd dingen weer leuk werden en ik weer echt verliefd kon worden. ken het hoor leuke meisjes leren kennen maar niks voelen.
Dat niks voelen en altijd verdrietig zijn heeft een oorzaak. Vaak is het een oorzaak waar jij niet aan denkt of zover weggestopt zit dat er over praten geen optie is. Waarom is hulp geen optie? Omdat jij denkt dat mensen jouw dan minder vinden? zo dacht ik ook totdat mijn baas bij mij kwam en ook zei dat hij niet langer aan kon zien. Niet dat ik slecht functioneerde maar daarbuiten merkten ze het wel.
Nu wil ik hier niet echt reclame maken voor de geesterlijke gezondheidszorg maar het heeft mij goed geholpen. Daarbij zijn er in dit land genoeg mensen die aan de prozac zitten en steen en been klagen maar zich niet laten helpen. ik heb voor die mensen die hun situatie echt willen verbeteren veel meer respect als die lui die alleen maar klagen en zich niet laten helpen.
Nu zou ik wel kunnen gaan beschrijven waarom jij bepaalde dingen wel voelt of juist niet maar dit nu juist niet wat jouw verder gaat helpen... excuses blijven zoeken voor alle dingen is alleen maar achtteruit gang. Nu moet je niet zeggen dat je dat niet doet want dat doe je eigenlijk constant.
Sorry dat ik het zo zeg maar jij kunt echt beter voelen en weer net zo genieten als de meesten onder ons je moet het alleen kunnen zien!!!
Daarbij hebben alle artsen geheimhoudingsplicht dus je hoeft je niet bang te maken dat je vrienden of je familie daar achter komt. Ik moet hierbij wel opmerken dat een eventuele werkgever het minder leuk vind en hier kun je niet tegen liegen. Maar toch zal bijna iedere baas inzien dat hulp voor jouw een goede optie is en daarbij heeft ie daarna veel meer aan je omdat meer gemotiveerd bent.
Mocht je toch meer dingen wil weten graag via pm , heb geen zin om me hele verblijf in een kliniek op dit forum de revue te laten passeren.
was het nog bijna vergeten... je hebt het over je grootste doel een meisje in je leven. maar neem van mij aan dat je pas echt verliefd kunt worden als je andere gevoelens straigt zijn . daarbij is een vriendin niet je leven het moet een "onderdeel" zijn. Je moet dus niet een vriedin als doel hebben maar je eigen leven op de rit dan komt die leuke meid vanzelf en dat kan ik je met zekerheid zeggen!
[ Bericht 4% gewijzigd door bussy2002 op 30-07-2010 13:23:21 ]
Natuurlijk weten wij niet precies hoe het voelt. Moeilijk, pijnlijk, schaamte, die gevoelens zullen iig spelen.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 11:18 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik wil wel dingen aannemen, maar hulp zoeken gaat gewoon niet
Er is altijd een keus. Je moet hem alleen durven maken. Je hebt gezien waar je keus tot leidt al 5 jaar langquote:En ik moet toegeven dat ik die hulp waarschijnlijk heel hard nodig heb, maar het is echt geen optie. Ik heb geen andere keus dan er op eigen kracht komen.
Tegenover wie spijt je dat? Tegenover ons hoef je je niet te verantwoorden. Alleen tegenover jezelfquote:Het is niet mijn bedoeling om over te komen als een jankerd. Ik wil niet overkomen als iemand die niets doet.
KIJK nou eens in die spiegel jongBlijkbaar niet anders dan had je wel hulp gezocht.quote:Ik voel me er echt behoorlijk kut onder, is dat al niet erg genoeg?
Jij hebt echt zon vertekend beeld van het leven... Je kunt wel kijken naar wat allemaal op je af komt, maar dat is helemaal niet zo belangrijk. Iedereen maakt kutmomenten mee in zen leven. De een wat meer dan de ander, of wat vroeger, maar iedereen die komt er ooit voor te staan.quote:Ik geloof wel dat andere mensen vast ergere dingen hebben meegemaakt, maar die mensen zijn waarschijnlijk een stuk sterker dan ik en/of hebben naast die rotdingen ook goede dingen in hun leven
En er is maar 1 ding belangrijk, dat is hoe je er mee om gaat, en hoe je er door leert, een persoonlijke groei doormaken. Jij ziet alles zo negatief dat je de positieve dingen niet eens meer kunt zien. Dat is een neerwaartste spiraal
Dan moet je vooral stoppenquote:En als ik fout zit en het allemaal alleen nog maar erger kan, dan kan ik net zo goed nu stoppen, want dat ga ik dan niet aankunnen. En het zou zonder van mijn tijd zijn om mezelf rot te voelen tot ik me zo rot voel dat ik het niet meer trek. Ik heb bijna niets om voor te leven, mijn leven is echt heel erg leeg.
Weet je tenminste zeker dat je niks ( Alhoewel, als ik Matthijs moet geloven 
) meer meemaakt. Al denk ik dat je die keus ook niet eens durft te maken... 
Ik heb over dit bovenstaande toch even zitten nadenken, en kan toch echt niets verzinnen wat therapie onmogelijk zou maken. Welke stabiele dingen zou het onder druk kunnen zetten? Baan of studie? Er zijn ook therapeuten waar je in de avonduren terecht kan, dus dat hoeft elkaar niet te bijten. Familie/vrienden die er achter zouden kunnen komen? 1. dat hoeft niet als je het niet vertelt en 2. Nou en?quote:Op vrijdag 30 juli 2010 11:18 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik wil wel dingen aannemen, maar hulp zoeken gaat gewoon niet
Dus lang verhaal kort: ik neem niet aan dat je hele goede redenen hebt die het heel moeilijk maken. Ik denk dat veranderen voor je heel erg moeilijk is, want het is na 5 jaar natuurlijk ook wel deels je identiteit geworden: een melancholische denker. Iemand die niets van zijn leven heeft weten te maken, niet omdat de potentie er niet is, maar omdat het leven niet mee zat, en omdat hij eigenlijk juist wel slim was en dus niet kon stoppen met denken (verzin ik niet zelf, je noemt zelf ergens iets van 'was ik maar dommer' ) en die misschien juist wel realistischer was dan positief denkende mensen. (ook dat noem je ergens zelf) Dat voelt natuurlijk lekkerder dan 'gewoon' falen. Heel menselijk hoor, dat is een hele natuurlijke manier om je zelfbeeld (wat zo te lezen niet zo best is) te beschermen.
Ik ben er dan weer van overtuigd dat er vast ook positieve dingen in je leven zijn. Ik geloof direct dat je ze niet ziet, maar dat betekent niet dat ze er niet zijn. Mijn geluksmoment van deze week was dat ik in mijn oproepdienst lekker op mijn werk zat, niet gebeld werd en een heerlijk toetje uit de supermarkt naar binnen aan het werken wasquote:Ik geloof wel dat andere mensen vast ergere dingen hebben meegemaakt, maar die mensen zijn waarschijnlijk een stuk sterker dan ik en/of hebben naast die rotdingen ook goede dingen in hun leven Ik ben er van overtuigd dat als er eens iets aan mijn leven positief zou zijn dat dat de rest draagbaar zou maken. Nu is het erg eenzijdig, het leven geeft mij alleen maar lasten en niet de leuke dingen
. Maar je moet het zien en ervoor open staan. Maar dat is wel het geheim van gelukkig zijn, zoals al door anderen in dit forum voor mij gezegd: je moet je aandacht gaan richten op de positieve dingen ipv de negatieve dingen, en dat kan door het, zoals ook al eerder gezegd, heel kinderachtig op gaan schrijven iedere dag. Oh ja, en geen negatieve dingen meer opschrijven, want dan leg je daar toch weer nadruk op.... Een hele opgave, maar gezien het nu al de zoveelste keer is dat je het advies krijgt, je echt heel erg lijdt en je er echt wat aan wil doen, neem ik aan dat alle volgende berichten van jou uitsluitend positiviteit zullen bevatten?
Allereerst ga ik door alle dingen heen waar de meesten die wel hulp hebben gezocht ook doorheen gegaan zijn, het is eng, ik schaam me, ik wil liever niet, het voelt ingewikkeld en ik wil gewoon niet. Heel veel kleine probleempjes dus.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 21:31 schreef Ghanima het volgende:
Ik heb over dit bovenstaande toch even zitten nadenken, en kan toch echt niets verzinnen wat therapie onmogelijk zou maken. Welke stabiele dingen zou het onder druk kunnen zetten? Baan of studie? Er zijn ook therapeuten waar je in de avonduren terecht kan, dus dat hoeft elkaar niet te bijten. Familie/vrienden die er achter zouden kunnen komen? 1. dat hoeft niet als je het niet vertelt en 2. Nou en?
Dus lang verhaal kort: ik neem niet aan dat je hele goede redenen hebt die het heel moeilijk maken. Ik denk dat veranderen voor je heel erg moeilijk is, want het is na 5 jaar natuurlijk ook wel deels je identiteit geworden: een melancholische denker. Iemand die niets van zijn leven heeft weten te maken, niet omdat de potentie er niet is, maar omdat het leven niet mee zat, en omdat hij eigenlijk juist wel slim was en dus niet kon stoppen met denken (verzin ik niet zelf, je noemt zelf ergens iets van 'was ik maar dommer' ) en die misschien juist wel realistischer was dan positief denkende mensen. (ook dat noem je ergens zelf) Dat voelt natuurlijk lekkerder dan 'gewoon' falen. Heel menselijk hoor, dat is een hele natuurlijke manier om je zelfbeeld (wat zo te lezen niet zo best is) te beschermen.
Het grootste probleem is de relatie met mijn ouders, ik wil ze gewoon niet (weer) teleurstellen. Dat kan en mag gewoon niet. Echt niet.
Ik weet niet of ik dat doe om mijn identiteit te beschermen. Een hoop problemen zouden spontaan zijn opgelost als ik gewoon een stuk dommer was. Dat weet ik zeker. Dat zou een stuk rustiger zijn.
Tegenover jullie. Jullie doen ontzettend je best voor me en ik doe iets wat jullie niet fijn vinden.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 13:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Tegenover wie spijt je dat? Tegenover ons hoef je je niet te verantwoorden. Alleen tegenover jezelf
Nee. Het is echt ongelofelijk moeilijk, maar alles liever dan hulp zoeken. Ik heb daar echt een goede reden voor en alles liever dan dat. Alles.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 13:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Blijkbaar niet anders dan had je wel hulp gezocht.
Snap ik. Ik zal dan nooit meer iets meemaken en nooit meer weten hoe het is om wel gelukkig te zijn. Maar je moet begrijpen dat zoals het er nu voorstaat voor mij de kans daarop toch vrij klein is. De kans op geluk is erg klein en levert veel op, maar de kans dat mijn leven zo door gaat is erg groot. Hoe weegt dat tegen elkaar af en wat is de rationele keuze die uit die informatie volgt? Dat is wel iets wat ik mee zou moeten nemen.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 13:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Dan moet je vooral stoppen
Maar je hebt wel gelijk
Als ik die keuze had durven maken dan was ik er al lang niet meer geweest. Ik durf die keuze niet te maken, ik wil het leven van mijn ouders niet verpesten en ik hoop gewoon dat het ooit beter zal worden
Nogmaals benzin waarom geen hulp? heb nog enkele goede reden van je gehoord waarom niet alleen maar dat je dat niet wil en dat je zielig bent.... hou op jezelf langer voor de gek te zetten ! sorry dat ik zo hard ben maar zelfmedelijden heb je helemaal niks aan ... dat drijft je alleen maar verder van je doelen af! Geef nu eens een goede reden waarom je geen hulp zoekt ???quote:Op maandag 2 augustus 2010 00:20 schreef benzin het volgende:
[..]
Allereerst ga ik door alle dingen heen waar de meesten die wel hulp hebben gezocht ook doorheen gegaan zijn, het is eng, ik schaam me, ik wil liever niet, het voelt ingewikkeld en ik wil gewoon niet. Heel veel kleine probleempjes dus.
Het grootste probleem is de relatie met mijn ouders, ik wil ze gewoon niet (weer) teleurstellen. Dat kan en mag gewoon niet. Echt niet.
Ik weet niet of ik dat doe om mijn identiteit te beschermen. Een hoop problemen zouden spontaan zijn opgelost als ik gewoon een stuk dommer was. Dat weet ik zeker. Dat zou een stuk rustiger zijn.
[..]
Tegenover jullie. Jullie doen ontzettend je best voor me en ik doe iets wat jullie niet fijn vinden.
[..]
Nee. Het is echt ongelofelijk moeilijk, maar alles liever dan hulp zoeken. Ik heb daar echt een goede reden voor en alles liever dan dat. Alles.
[..]
Snap ik. Ik zal dan nooit meer iets meemaken en nooit meer weten hoe het is om wel gelukkig te zijn. Maar je moet begrijpen dat zoals het er nu voorstaat voor mij de kans daarop toch vrij klein is. De kans op geluk is erg klein en levert veel op, maar de kans dat mijn leven zo door gaat is erg groot. Hoe weegt dat tegen elkaar af en wat is de rationele keuze die uit die informatie volgt? Dat is wel iets wat ik mee zou moeten nemen.
Maar je hebt wel gelijk
Laat ik het anders stellen .... denk als jij niet verteld waarom je geen hulp accepteerd is er niemand die je verder kan helpen helaas! Ik zou je wel willen helpen maargoed dat willen er wel meer denk ik ... ze kunnen alleen helpen als je 100 % open bent!
Ergens heb ik het idee , dat je juist door zielig te doen en niets te ondernemen eigenlijk stiekem is wat je wilt .
Ik ken namelijk meer mensen die zo zijn ze zuigen je leeg met negatieve verhalen en blijven ermee doorgaan want zo heb je aandacht door zielig te doen.
Tig mensen bieden hier je hulp aan maar je geeft ook aan alle hulp te weigeren , dan houd het op een gegeven moment ook op he.
Ik ken namelijk meer mensen die zo zijn ze zuigen je leeg met negatieve verhalen en blijven ermee doorgaan want zo heb je aandacht door zielig te doen.
Tig mensen bieden hier je hulp aan maar je geeft ook aan alle hulp te weigeren , dan houd het op een gegeven moment ook op he.
zo kan je het zien misschien. maar benzin heeft het vast niet leuk hiermee ofzo hoor.quote:Op maandag 2 augustus 2010 16:40 schreef formerjellybean het volgende:
Ergens heb ik het idee , dat je juist door zielig te doen en niets te ondernemen eigenlijk stiekem is wat je wilt .
Ik ken namelijk meer mensen die zo zijn ze zuigen je leeg met negatieve verhalen en blijven ermee doorgaan want zo heb je aandacht door zielig te doen.
Tig mensen bieden hier je hulp aan maar je geeft ook aan alle hulp te weigeren , dan houd het op een gegeven moment ook op he.
Ik heb niet zo goed gelezen hier wat er is geschreven, omdat ik lui ben.
ik ben ook een lui iemand. Die hulp afwijst volgens sommige en weet ik het.
ik heb vooral niet al die spiritueele doelen halen enzo gelezen, ze interesseren me niet. ik heb nog geen enkel doel in me leven gehaald dus dat is nog veels te ver van me af.
Maar benzin zegt eerder al. dat misschien hij er eerder last van heeft, ongelukkigheid enzo.
dat heb ik ook.
ik ontving laatst nog van iemand :
ik ben niet gelukkigquote:Jij hebt zo veel dingen mee in het leven, maak er verdomme eens wat van! Als ik de kansen had gekregen die jij hebt gehad, was ik nu gelukkig. Je hebt het recht nieteens om je leven te verneuken!"
en ik ken benzin ook helemaal verder niet. maar sommige mensen hebben het gewoon moeilijk, en stellen zich niet aan.
@benzin. als je iemand vind op wie je verliefd bent, voelt het misschien anders.
[ Bericht 7% gewijzigd door mylifeisgrey op 02-08-2010 18:08:48 ]
1 woord: Zelfmedelijden. Verschrikkelijk 
Dat dus. Mijn aandacht krijg je iig niet meer. Word tijd dat je op jezelf terug leert vallen.quote:
Ergens heb ik het idee , dat je juist door zielig te doen en niets te ondernemen eigenlijk stiekem is wat je wilt .
Ik ken namelijk meer mensen die zo zijn ze zuigen je leeg met negatieve verhalen en blijven ermee doorgaan want zo heb je aandacht door zielig te doen.
Tig mensen bieden hier je hulp aan maar je geeft ook aan alle hulp te weigeren , dan houd het op een gegeven moment ook op he.
wat nou zelfmedelijden.quote:Op maandag 2 augustus 2010 18:10 schreef Cocktailprikker het volgende:
1 woord: Zelfmedelijden. Verschrikkelijk
[..]
Dat dus. Mijn aandacht krijg je iig niet meer. Word tijd dat je op jezelf terug leert vallen.
advies/hulp/resources(niet arm zijn, en mensen die advies geven, hulp aanbieden)
wordt gewaardeert.
maar toch is leven moeilijk, en ongelukkig enzo.
dat 'advies' en zo niet goed wordt uitgevoerd, dat komt door misschien 'luiheid', en kennis dat het toch nooit helemaal kan goedkomen.
ik vraag advies over hoe&wat met vrouwen, en waar te vinden. alles eigenlijk. en krijg daar antwoord op, wat ik vervolgens niet lijk uit te voeren. omdat ik weet dat het me toch niet lukt.
misschien ooit wel, maar veels te moeilijk/onhaalbaar bijna allemaal
iedereen van ga uit, doe dit, doe dat.
jullie kunnen het niet voorstellen. ik in het echt, ik schaam me ook. ik durf het niet, ik kan het niet.
denk eens aan die hoofdpersoon van back to the future(niet de professor, maar die jongen), en dan zijn vader.
hoe is hij met vrouwen in back to the future 1. in het echt is zo iemand echt niet komisch/schattig. maar gewoon VREEMD. (Zag ik laatst op tv, maar bron van herkenning, alleen in de film geacteerd, op een komische manier, maar fictieve film, is wel op waarheid gebaseerd, netals dat irl zulke mensen bestaan)
of andere typetjes van andere films.
misschien lukt benzin het ook niet zo goed. of luiheid, of
leven is gewoon te moeilijk
hij heeft heus niet express veel zelfmedelijden, en altijd maar niet-blij
[ Bericht 3% gewijzigd door mylifeisgrey op 02-08-2010 18:37:11 ]
|
|
Grootste doel dat je had halen en dan niet blij zijn
