R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Grootste doel dat je had halen en dan niet blij zijn
Of omdat sommige mensen niet luisteren naar goed advies....zoals jijquote:Op zaterdag 4 september 2010 11:47 schreef mylifeisgrey het volgende:
ik denk omdat er geen simpele oplossing is, niemand reageert...
Zonder de OP goed te hebben gelezen, en afgaand op de TT.
Er is zo'n machtige uitspraak die zo fucking hard waar is :
The chase is better than the catch.
So so so true
Ik ervaar dat, met bijna alles.
Er is zo'n machtige uitspraak die zo fucking hard waar is :
The chase is better than the catch.
So so so true
Ik ervaar dat, met bijna alles.
Ik hoop dat die aanval echt op mylifeisgrey gericht is en niet op mij. Ik probeer niet over te komen alsof ik niet luister, ik doe echt wel mijn best voor zover dat luktquote:Op zondag 5 september 2010 00:07 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Of omdat sommige mensen niet luisteren naar goed advies....zoals jij
Heel herkenbaar jouw probleem, en alles is in mijn ogen eigenlijk af te leiden naar een kernzaak: Onzekerheid...
Ik heb er zelf ook heel erg last van, en ben daar vooral de laatste maanden heel erg door met de neus op de feiten gedrukt!
De constante twijfel, bij alles. Sociale contacten, speelgoed vroeger, relaties, huis, studie. Bij mij zorgt het er de laatste 2 jaar zelfs voor, dat ik stil sta in mijn ontwikkeling, en met niets en niemand blij kan zijn...
2 Studies verknald, omdat ik dacht dat iets anders beter was, om mijzelf dit jaar uiteindelijk weer in te schrijven bij de studie waar ik 2 jaar geleden begon. Meisje onlangs kwijtgeraakt, omdat ik tijdens de relatie altijd twijfelde aan van alles en nog wat, om er vervolgens pas achter te komen hoeveel ik van haar hield nadat ze het uitmaakte.
Nooit blij kunnen zijn met wat je hebt, maar wel met wat je vroeger hebt gehad, of in de toekomst vaak zou willen hebben. Ik ben het type dat een nieuw telefoonabbonnement afsluit, terwijl het oude nog bijna een jaar loopt. Als ik een avondje niets te doen heb voel ik mijzelf gelijk koos vriendloos, en is dat bij anderen allemaal beter.
Wat mij erg helpt is inderdaad simpel : Denk in grote lijnen wat je wilt en zoekt in je leven, alles heeft zijn voordelen en nadelen, maar soms is het maken van een keuze, en daar vervolgens ook achter gaan en blijven staan, nog belangrijker dan de twijfel of je uiteinderlijk wel de JUISTE keuze hebt gemaakt...
Ik heb er zelf ook heel erg last van, en ben daar vooral de laatste maanden heel erg door met de neus op de feiten gedrukt!
De constante twijfel, bij alles. Sociale contacten, speelgoed vroeger, relaties, huis, studie. Bij mij zorgt het er de laatste 2 jaar zelfs voor, dat ik stil sta in mijn ontwikkeling, en met niets en niemand blij kan zijn...
2 Studies verknald, omdat ik dacht dat iets anders beter was, om mijzelf dit jaar uiteindelijk weer in te schrijven bij de studie waar ik 2 jaar geleden begon. Meisje onlangs kwijtgeraakt, omdat ik tijdens de relatie altijd twijfelde aan van alles en nog wat, om er vervolgens pas achter te komen hoeveel ik van haar hield nadat ze het uitmaakte.
Nooit blij kunnen zijn met wat je hebt, maar wel met wat je vroeger hebt gehad, of in de toekomst vaak zou willen hebben. Ik ben het type dat een nieuw telefoonabbonnement afsluit, terwijl het oude nog bijna een jaar loopt. Als ik een avondje niets te doen heb voel ik mijzelf gelijk koos vriendloos, en is dat bij anderen allemaal beter.
Wat mij erg helpt is inderdaad simpel : Denk in grote lijnen wat je wilt en zoekt in je leven, alles heeft zijn voordelen en nadelen, maar soms is het maken van een keuze, en daar vervolgens ook achter gaan en blijven staan, nog belangrijker dan de twijfel of je uiteinderlijk wel de JUISTE keuze hebt gemaakt...
Maar wat als je nou echt geen idee meer hebt wat je nou wil? Echt 100% geen idee welke keuzes je wil /moet maken?quote:Op zondag 5 september 2010 22:34 schreef Bartinhoo het volgende:
Wat mij erg helpt is inderdaad simpel : Denk in grote lijnen wat je wilt en zoekt in je leven, alles heeft zijn voordelen en nadelen, maar soms is het maken van een keuze, en daar vervolgens ook achter gaan en blijven staan, nog belangrijker dan de twijfel of je uiteinderlijk wel de JUISTE keuze hebt gemaakt...
Ok, alleen de OP gelezen. Een aantal puntjes:
1. Je bent een idioot. In je fantasie ben je samen met iemand waarop je smoorverliefd bent, maar in de realiteit niet. Dan valt het per definitie al tegen...
2. In je oorspronkelijke topic al die tijd geleden ook iets gezegd in de trant van dat geen enkele relatie ineens je hele leven geweldig zal maken. Dit is nog altijd zo.
3. Je hebt nu wat ervaring opgedaan. Niet waar je voor ging, maar het is toch iets. Mogelijk geloof je punt 2 nu wel meer. Misschien is het handig als je wat kleine dingen als doel stelt in plaats van iets groots dat dan toevallig ook je hele leven geweldig moet maken. En als je het allemaal niet weet dan zul je je toch echt moeten oriënteren op van alles en nog wat tot je iets vindt dat je de moeite waard lijkt. Maar je zal nooit een enkel ding vinden dat alles ineens geweldig maakt. NOOIT. Dat geldt ook voor vantevoren iets zeker weten(en in principe heel strikt genomen achteraf ook).
1. Je bent een idioot. In je fantasie ben je samen met iemand waarop je smoorverliefd bent, maar in de realiteit niet. Dan valt het per definitie al tegen...
2. In je oorspronkelijke topic al die tijd geleden ook iets gezegd in de trant van dat geen enkele relatie ineens je hele leven geweldig zal maken. Dit is nog altijd zo.
3. Je hebt nu wat ervaring opgedaan. Niet waar je voor ging, maar het is toch iets. Mogelijk geloof je punt 2 nu wel meer. Misschien is het handig als je wat kleine dingen als doel stelt in plaats van iets groots dat dan toevallig ook je hele leven geweldig moet maken. En als je het allemaal niet weet dan zul je je toch echt moeten oriënteren op van alles en nog wat tot je iets vindt dat je de moeite waard lijkt. Maar je zal nooit een enkel ding vinden dat alles ineens geweldig maakt. NOOIT. Dat geldt ook voor vantevoren iets zeker weten(en in principe heel strikt genomen achteraf ook).
En wat als er nou niets is wat echt de moeite nog waard is? Ik zie zelf niet heel goed meer in wat ik wil en moet doen. Sowieso, zoals ik alles op dit moment zie is alles wat je met je leven kan doen veel meer werk dan het aan plezier en geluk oplevert.quote:Op dinsdag 7 september 2010 20:57 schreef EviL_AleX het volgende:
Misschien is het handig als je wat kleine dingen als doel stelt in plaats van iets groots dat dan toevallig ook je hele leven geweldig moet maken. En als je het allemaal niet weet dan zul je je toch echt moeten oriënteren op van alles en nog wat tot je iets vindt dat je de moeite waard lijkt. Maar je zal nooit een enkel ding vinden dat alles ineens geweldig maakt. NOOIT. Dat geldt ook voor vantevoren iets zeker weten(en in principe heel strikt genomen achteraf ook).
Oh ik had het ook niet tegen jou.quote:Op zondag 5 september 2010 21:33 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik hoop dat die aanval echt op mylifeisgrey gericht is en niet op mij. Ik probeer niet over te komen alsof ik niet luister, ik doe echt wel mijn best voor zover dat lukt
Al komt je nickname me wel bekend voor van een stuk ouder topic.
Dat is denk ik omdat je te hogen verwachtingen hebt en the catch te veel idealiseert.quote:Op zondag 5 september 2010 02:14 schreef onlogisch het volgende:
Zonder de OP goed te hebben gelezen, en afgaand op de TT.
Er is zo'n machtige uitspraak die zo fucking hard waar is :
The chase is better than the catch.
So so so true
Ik ervaar dat, met bijna alles.
Als je dat niet meer doet gaat die uitspraak niet op.
Moet te doen zijn.
Wat is jouw definitie van 'de moeite waard'? Dat lijkt me iets wat wel de moeite waard is om over na te denken.quote:Op woensdag 8 september 2010 20:31 schreef benzin het volgende:
En wat als er nou niets is wat echt de moeite nog waard is?
Moet je er per se plezier aan beleven? Moet zoiets vanzelf komen, of kan het ook de moeite waard zijn als het in algemene zin aan je welzijn bijdraagt, maar verder niet (bijzonder) plezierig is?Bovendien vraag ik me af in hoeverre je in staat bent om nu te overzien wat de moeite waard is. Uiteraard heb je je voorkeuren waaruit je kunt proberen af te leiden wat jou nut en plezier gaat verschaffen. Maar je bent niet in staat om de toekomst te voorspellen en daarom kun je nu niet overzien waar jouw keuzes je naartoe leiden. Achteraf kun je wel de rekening opmaken van je keuzes en dan tot de conclusie komen of iets de moeite waard is geweest.
Dat komt dus waarschijnlijk omdat jouw definitie van 'de moeite waard' niet volledig is. Het lijkt me handig als jij je leven zo probeert in te richten dat het leven voor jou gemakkelijker wordt. Dat kun je doen door aan de ene kant dingen te doen die aansluiten bij jouw voorkeuren en talenten (ja, die heb jij zeker ook!quote:Ik zie zelf niet heel goed meer in wat ik wil en moet doen.
), bijvoorbeeld een studie volgen die op zijn minst redelijk overeenkomt met jouw interesses, of activiteiten ondernemen die aansluiten bij je talenten, en aan de andere kant door noodzakelijke dingen te doen: je kamer ruimt zich niet vanzelf op, persoonlijke verzorging kost tijd en de rotvakken die elke opleiding kent leveren niet zonder inspanning studiepunten op. De noodzakelijke dingen doen levert achteraf voldoening op en het scheelt bovendien een hoop stress en kopzorgen. Waarschijnlijk komt het doordat je nog vrij jong bent dat je meent dat het leven een aaneenschakeling van plezier en gelukkige momenten behoort te zijn. Dat is het niet, voor niemand. En geloof alsjeblieft ook niet de mensen en de films die het leven op zo'n manier presenteren. Ook zij worden regelmatig geconfronteerd met de vervelende dingen in het leven, of het nou rotklusjes zijn die moeten gebeuren, verdrietige momenten of simpelweg domme pech. Het verschil zit hem dus niet in het feit dat anderen niet geconfronteerd worden met de minder leuke kanten van het leven, maar juist in de manier waarop zij ermee omgaan. Je minder in de put laten duwen door de minder leuke kanten van het leven en meer voldoening halen uit de leuke kanten van het leven is jouw grootste uitdaging op dit moment!quote:Sowieso, zoals ik alles op dit moment zie is alles wat je met je leven kan doen veel meer werk dan het aan plezier en geluk oplevert.
Zou goed kunnen, de situatie is eigenlijk al een paar jaar bijna hetzelfdequote:Op woensdag 8 september 2010 21:18 schreef -Strawberry- het volgende:
Al komt je nickname me wel bekend voor van een stuk ouder topic.
Het gaat soms wat beter en soms iets slechter en moet zeggen dat er wel een stijgende lijn inzit, maar eigenlijk gaat het al jaren niet zoals het zou moeten. En dat vind ik jammer.[ Bericht 38% gewijzigd door benzin op 12-09-2010 21:59:16 ]
Ik heb niet eerder geantwoord omdat ik dat een hele goede vraag vind en ik er geen passend antwoord op wist. En eigenlijk weet ik dat nog steeds niet goed.quote:Op woensdag 8 september 2010 22:54 schreef lyolyrc het volgende:
Wat is jouw definitie van 'de moeite waard'? Dat lijkt me iets wat wel de moeite waard is om over na te denken.
Iets wat de moeite waard is moet mij in ieder geval uiteindelijk meer opleveren dan het me kost, of dat nou plezier of iets anders is. Maar ik denk wel dat mijn karakter zo in elkaar steekt dat ik een grote voorkeur heb voor dingen die snel plezier of snel een fijn gevoel opleveren, en niet zozeer voor dingen die op termijn pas iets opleveren. Ik vind het lastig om nu iets te moeten doen wat me moeite kost voor een beloning in de toekomst.
Ik wil gewoon eens meer leuke momenten dan shit-momenten, want het is nu echt zo dat mijn leven bijna geen leuke dingen bevat en heel veel shitdingen. De balans in mijn leven is gewoon compleet één kant op doorgeslagen.
Dat lijkt me ook handig, maar zoals ik alles nu doe wordt het alleen maar steeds ingewikkelder en minder fijn en ik hou veel te weinig tijd over voor de paar kleine dingen waar ik wel nog echt om geef.quote:Op woensdag 8 september 2010 22:54 schreef lyolyrc het volgende:
Dat komt dus waarschijnlijk omdat jouw definitie van 'de moeite waard' niet volledig is. Het lijkt me handig als jij je leven zo probeert in te richten dat het leven voor jou gemakkelijker wordt.
Ik denk echt niet dat het leven een aaneenschakeling hoort te zijn van plezier en gelukkige momenten. Maar het grootste probleem is dat mijn leven 99,9% uit shitmomenten bestaat en voor 0,1% uit leuke momenten.quote:Op woensdag 8 september 2010 22:54 schreef lyolyrc het volgende:
Waarschijnlijk komt het doordat je nog vrij jong bent dat je meent dat het leven een aaneenschakeling van plezier en gelukkige momenten behoort te zijn. Dat is het niet, voor niemand. ..... Het verschil zit hem dus niet in het feit dat anderen niet geconfronteerd worden met de minder leuke kanten van het leven, maar juist in de manier waarop zij ermee omgaan. Je minder in de put laten duwen door de minder leuke kanten van het leven en meer voldoening halen uit de leuke kanten van het leven is jouw grootste uitdaging op dit moment!
Ik ben ervan overtuigd dat ik uit die 0,1% die wel ok is veel te weinig voldoening haal en dat ik mijzelf heel erg in de put laat drukken door shitmomenten. Maar de hele balans is gewoon niet fijn zo. Zoals mijn leven nu is, is het in ieder geval niet al die moeite en ellende waard.
Ik denk dat je het ook moeilijk kunt weten. Dat is een van de punten die ik in mijn vorige post maakte. Je weet namelijk wel ongeveer wat je leuk vindt of waar je (ooit) lol aan hebt beleefd, maar je kunt niet nu inzien of je over een tijdje over dingen die je nu doet zult zeggen dat ze de moeite waard waren. Probeer er wat opener in te staan en voorkom dat je van tevoren dingen afkraakt terwijl je niet eens weet wat het je kan opleveren. Het is te vergelijken met het eten van iets nieuws: eerst proeven, dan pas oordelen.quote:Op zondag 12 september 2010 21:59 schreef benzin het volgende:
Ik heb niet eerder geantwoord omdat ik dat een hele goede vraag vind en ik er geen passend antwoord op wist. En eigenlijk weet ik dat nog steeds niet goed.
Hoe wil je gaan bepalen of iets je meer oplevert dan het kost? Moet er tegenover een uur moeite meer dan een uur plezier staan? Je trapt in dezelfde val: je bent nu al de rekening aan het opmaken, terwijl je dat nu nog niet kan. Bewaar het opmaken van de rekening maar voor als je hoogbejaard bent.quote:Iets wat de moeite waard is moet mij in ieder geval uiteindelijk meer opleveren dan het me kost, of dat nou plezier of iets anders is.
Nu op deze manier de wereld benaderen betekent dat je een utopie nastreeft. Waarschijnlijk komt dat omdat zulk soort dingen je even helpen om het knagende gevoel je in je te vergeten. Op zich is het niet verkeerd om afleiding te zoeken. De boog kan niet altijd gespannen staan en afleiding helpt je om de batterij op te laden. Maar de ene afleiding is de andere niet. Een uurtje sporten is in de regel veel betere afleiding dan een uur tv kijken. Grotere doelen die je nastreeft, zoals het afronden van een opleiding, pak je het best aan door ze in kleine stukjes op te breken. De meeste opleidingen zijn gelukkig opgedeeld in vakken...quote:Maar ik denk wel dat mijn karakter zo in elkaar steekt dat ik een grote voorkeur heb voor dingen die snel plezier of snel een fijn gevoel opleveren, en niet zozeer voor dingen die op termijn pas iets opleveren. Ik vind het lastig om nu iets te moeten doen wat me moeite kost voor een beloning in de toekomst.
Hoog tijd dus om actie te ondernemen! Balans is ontzettend belangrijk in het leven! Toen ik niet lekker in mijn vel zat, ben ik op aanraden van een vriend weer meer gaan sporten. Goed voor de conditie, goed voor de psyche, goed voor de sociale contacten.quote:Ik wil gewoon eens meer leuke momenten dan shit-momenten, want het is nu echt zo dat mijn leven bijna geen leuke dingen bevat en heel veel shitdingen. De balans in mijn leven is gewoon compleet één kant op doorgeslagen.
Waarschijnlijk weet je zelf wel op welke gebieden jij het jezelf makkelijker kunt maken. Misschien stel je een hoop verplichtingen uit. Maak een lijstje en begin dat punt voor punt af te werken. Denk je jezelf in de put? Stop daarmee! In dit topic zijn al verschillende goede suggesties gedaan hoe je daarmee kunt omgaan, onder andere door Cocktailprikker en caroline88.quote:Dat lijkt me ook handig, maar zoals ik alles nu doe wordt het alleen maar steeds ingewikkelder en minder fijn en ik hou veel te weinig tijd over voor de paar kleine dingen waar ik wel nog echt om geef.
Zo'n balans is niet gezond. Als je dit ziet, dan snap je zelf ook wel dat je dit recht moet trekken? Achteraf zul je inzien dat dit de moeite waard is.quote:Ik denk echt niet dat het leven een aaneenschakeling hoort te zijn van plezier en gelukkige momenten. Maar het grootste probleem is dat mijn leven 99,9% uit shitmomenten bestaat en voor 0,1% uit leuke momenten.
Ik ben ervan overtuigd dat ik uit die 0,1% die wel ok is veel te weinig voldoening haal en dat ik mijzelf heel erg in de put laat drukken door shitmomenten. Maar de hele balans is gewoon niet fijn zo. Zoals mijn leven nu is, is het in ieder geval niet al die moeite en ellende waard.
Bedankt voor je opmerkingen
Maar een uur sporten bijvoorbeeld is voor mij moeilijk, zwaar en onaantrekkelijk terwijl dat me meer oplevert dan een uur televisie kijken. Toch zal ik elke keer weer voor televisie kijken kiezen Vind het gewoon zwaar om dingen te doen die nu zwaar zijn en pas ooit iets op zullen leveren.
Ik zit nu ook weer in zo'n periode dat alles zich heeft opgebouwd en ik gewoon niet meer weet hoe ik het allemaal aan moet gaan pakken. Het liefst zou ik alles weggooien en/of verbranden en weglopen.
En ik denk me ook kapot, ben heel erg moe. Maar ik weet eerlijk gezegd niet wat ik precies met de tips van Cocktailprikker en caroline88 moet. Ze bedoelen het heel erg goed en ik denk dat ze heel goed weten waar ze over praten en hoe ik me voel, maar het is voor mij verschrikkelijk moeilijk om die suggesties te implementeren. Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn om bijna niet te denken. Ik heb er zelfs over zitten denken om een PM naar caroline88 te sturen om te vragen of ze me misschien meer kon helpen met mijn situatie. Ik heb dat niet gedaan omdat ik denk dat zij het antwoord ook niet heeft.
Ik zit flink in de knoop, het liefste zou ik alles verkopen en mijn bankrekening leeghalen en dan gewoon de eerste trein weg uit dit land nemen. En dan ook niemand iets vertellen en hopen dat alles en iedereen me vergeet Het is voor mij heel zwaar om alle verwachtingen van iedereen maar waar te maken en ik kan het op het moment niet echt goed meer aan. Ik wil van mezelf vluchten
Terwijl ik dit nu zit te schrijven bijvoorbeeld doet mijn binnenkant gewoon letterlijk pijn. Ik voel me echt heel erg wanhopig en ik hoop echt dat er nog iet is wat die balans kan rechttrekken, maar echt geloven doe ik niet meer.
Ik denk het wel ja. Terwijl ik die dingen doe denk ik even niet naquote:Op maandag 13 september 2010 01:09 schreef lyolyrc het volgende:
Waarschijnlijk komt dat omdat zulk soort dingen je even helpen om het knagende gevoel je in je te vergeten. Op zich is het niet verkeerd om afleiding te zoeken. De boog kan niet altijd gespannen staan en afleiding helpt je om de batterij op te laden. Maar de ene afleiding is de andere niet. Een uurtje sporten is in de regel veel betere afleiding dan een uur tv kijken.
Maar een uur sporten bijvoorbeeld is voor mij moeilijk, zwaar en onaantrekkelijk terwijl dat me meer oplevert dan een uur televisie kijken. Toch zal ik elke keer weer voor televisie kijken kiezen Vind het gewoon zwaar om dingen te doen die nu zwaar zijn en pas ooit iets op zullen leveren. Nja, allebei . Ik stel dingen verschrikkelijk uit. Ik heb er weinig zin zin of ik zie er erg tegenop of het kost me veel energie of ik ben bang of ik heb echt het gevoel dat ik het niet meer aan kan. En vaak voel ik me ook gewoon zo rot en zit ik zo in de knoop dat ik moeite heb om veel dingen gedaan te krijgen. Daardoor wil de druk weleens flink opbouwen, een aantal dingen zullen namelijk uiteindelijk toch gedaan moeten worden en er komt altijd weer een periode van een paar weken waarin ik mezelf kapot werk.quote:Op maandag 13 september 2010 01:09 schreef lyolyrc het volgende:
Waarschijnlijk weet je zelf wel op welke gebieden jij het jezelf makkelijker kunt maken. Misschien stel je een hoop verplichtingen uit. Maak een lijstje en begin dat punt voor punt af te werken. Denk je jezelf in de put? Stop daarmee! In dit topic zijn al verschillende goede suggesties gedaan hoe je daarmee kunt omgaan, onder andere door Cocktailprikker en caroline88.
Ik zit nu ook weer in zo'n periode dat alles zich heeft opgebouwd en ik gewoon niet meer weet hoe ik het allemaal aan moet gaan pakken. Het liefst zou ik alles weggooien en/of verbranden en weglopen.
En ik denk me ook kapot, ben heel erg moe. Maar ik weet eerlijk gezegd niet wat ik precies met de tips van Cocktailprikker en caroline88 moet. Ze bedoelen het heel erg goed en ik denk dat ze heel goed weten waar ze over praten en hoe ik me voel, maar het is voor mij verschrikkelijk moeilijk om die suggesties te implementeren. Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn om bijna niet te denken. Ik heb er zelfs over zitten denken om een PM naar caroline88 te sturen om te vragen of ze me misschien meer kon helpen met mijn situatie. Ik heb dat niet gedaan omdat ik denk dat zij het antwoord ook niet heeft.
Ik zit flink in de knoop, het liefste zou ik alles verkopen en mijn bankrekening leeghalen en dan gewoon de eerste trein weg uit dit land nemen. En dan ook niemand iets vertellen en hopen dat alles en iedereen me vergeet
Het is voor mij heel zwaar om alle verwachtingen van iedereen maar waar te maken en ik kan het op het moment niet echt goed meer aan. Ik wil van mezelf vluchten Tuurlijk snap ik dat ik dat recht moet trekken, alleen weet niet goed hoe ik dat moet doen. En op zich weet ik een paar dingetjes wel denk ik, maar die doe ik gewoon niet. Omdat het te moeilijk is, of te zwaar, of er te weinig tijd is.quote:Op maandag 13 september 2010 01:09 schreef lyolyrc het volgende:
Zo'n balans is niet gezond. Als je dit ziet, dan snap je zelf ook wel dat je dit recht moet trekken? Achteraf zul je inzien dat dit de moeite waard is.
Terwijl ik dit nu zit te schrijven bijvoorbeeld doet mijn binnenkant gewoon letterlijk pijn. Ik voel me echt heel erg wanhopig en ik hoop echt dat er nog iet is wat die balans kan rechttrekken, maar echt geloven doe ik niet meer.
Ik ken overigens iemand die op een gegeven moment zijn hele leven in NL zo zat was, dat hij tegen zijn ouders, familie en vrienden heeft gezegd heel veel van ze te houden, maar dat hij hier weg moest om gelukkig te zijn. Heeft al zijn geld opgenomen, is gaan liften naar Azië en zit nu heerlijk ontspannend op een eiland in Indonesië waar hij makkelijk rond kan komen van zijn spaargeld en neemt daar af en toe een baantje aan als hij iets te doen wil hebben.
Nu is 'ie weer happy
Nu is 'ie weer happy
(Y)
Ik droom daar soms weleens over maar zou het nooit doenquote:Op dinsdag 14 september 2010 23:46 schreef chiren het volgende:
Ik ken overigens iemand die op een gegeven moment zijn hele leven in NL zo zat was, dat hij tegen zijn ouders, familie en vrienden heeft gezegd heel veel van ze te houden, maar dat hij hier weg moest om gelukkig te zijn. Heeft al zijn geld opgenomen, is gaan liften naar Azië en zit nu heerlijk ontspannend op een eiland in Indonesië waar hij makkelijk rond kan komen van zijn spaargeld en neemt daar af en toe een baantje aan als hij iets te doen wil hebben.
Nu is 'ie weer happy
Vind het echt super knap dat hij het lef en het doorzettingsvermogen heeft om dat te doen
Graag gedaanquote:
Uiteindelijk zul je toch jezelf die schop onder je achterste moeten geven en de discipline moeten opbrengen. Alle mensen in dit topic kunnen je uiteindelijk alleen stimuleren, maar de sleutel tot succes heb jij natuurlijk zelf in handen.quote:Ik denk het wel ja. Terwijl ik die dingen doe denk ik even niet na
Je hoeft natuurlijk ook niet meteen als een bezetene tekeer te gaan. Daarmee loop je alleen maar blessures op en je verrekt de volgende dag van de spierpijn. Dingen die eerder demotiverend dan motiverend werken. Opbouwen is de kunst. Begin desnoods met een keer de straat op en neer rennen.Weet je hoe ontspannend het kan zijn om sommige dingen gewoon te doen in plaats van uit te stellen? Dingen die je moet doen blijven toch aan je geweten knagen, totdat ze gedaan zijn. Ook hier kun je beginnen met de makkelijkere dingen. Die zijn alvast gedaan!quote:Nja, allebei . Ik stel dingen verschrikkelijk uit. Ik heb er weinig zin zin of ik zie er erg tegenop of het kost me veel energie of ik ben bang of ik heb echt het gevoel dat ik het niet meer aan kan. En vaak voel ik me ook gewoon zo rot en zit ik zo in de knoop dat ik moeite heb om veel dingen gedaan te krijgen. Daardoor wil de druk weleens flink opbouwen, een aantal dingen zullen namelijk uiteindelijk toch gedaan moeten worden en er komt altijd weer een periode van een paar weken waarin ik mezelf kapot werk.
Waaraan denk je dan allemaal? Alles wat je tegenzit? Alles wat je nog moet doen? Ben je oplossingen daarvoor aan het bedenken? Ben je aan het dagdromen? Maak je je zorgen? Uiteindelijk kun je jezelf helemaal vastdraaien met al dat denken, het is het spreekwoordelijke zand in je motor. Daarom kreeg je ook de tip om dingen op te schrijven. Het is een soort uitlaatklep voor je gedachten. Je zegeningen tellen is ook zoiets. Je zult je daardoor nooit beroerder gaan voelen, maar dat gebeurt wel als je je maar blijft richten op wat je tegenzit. En of anderen jou kunnen helpen, dat weet je zo niet. Maar stel je eens voor dat ze het wel kunnen...quote:Ik zit nu ook weer in zo'n periode dat alles zich heeft opgebouwd en ik gewoon niet meer weet hoe ik het allemaal aan moet gaan pakken. Het liefst zou ik alles weggooien en/of verbranden en weglopen.
En ik denk me ook kapot, ben heel erg moe. Maar ik weet eerlijk gezegd niet wat ik precies met de tips van Cocktailprikker en caroline88 moet. Ze bedoelen het heel erg goed en ik denk dat ze heel goed weten waar ze over praten en hoe ik me voel, maar het is voor mij verschrikkelijk moeilijk om die suggesties te implementeren. Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn om bijna niet te denken. Ik heb er zelfs over zitten denken om een PM naar caroline88 te sturen om te vragen of ze me misschien meer kon helpen met mijn situatie. Ik heb dat niet gedaan omdat ik denk dat zij het antwoord ook niet heeft.
Hebben de mensen echt zoveel verwachtingen, of neem jij aan dat ze die verwachtingen hebben? En hoe aantrekkelijk is het alternatief van wegvluchten? Uiteindelijk doe je het toch niet, zoals je in de andere reactie schrijft en het is ook een gedachte over wat je niet hebt. Daarom is het toch weer enigszins een destructieve gedachte... Overigens herken ik het wel, de oerbossen van Canada leken mij wel een mooie stek.quote:Ik zit flink in de knoop, het liefste zou ik alles verkopen en mijn bankrekening leeghalen en dan gewoon de eerste trein weg uit dit land nemen. En dan ook niemand iets vertellen en hopen dat alles en iedereen me vergeet
Ik geloof serieus dat meerdere mensen die in dit topic gepost hebben ook bereid zijn om je op weg te helpen. Maar hopelijk snap je ook dat wij ook een beetje in het duister tasten. Wat je precies allemaal dwars zit, post je hier niet allemaal (dat hoeft overigens ook niet als je dat niet wil), maar dat betekent ook dat onze adviezen soms nogal abstract zijn. Het biedt jou geen concrete oplossingen, er valt geen stappenplan te geven etc. Terwijl het juist zo belangrijk is dat je progressie gaat boeken, dat geeft vertrouwen, waardoor je nog meer progressie kunt boeken. Dat is de spiraal omhoog. Stilstaan betekent dat je via de spiraal naar beneden glijdt.quote:Tuurlijk snap ik dat ik dat recht moet trekken, alleen weet niet goed hoe ik dat moet doen. En op zich weet ik een paar dingetjes wel denk ik, maar die doe ik gewoon niet. Omdat het te moeilijk is, of te zwaar, of er te weinig tijd is.
Terwijl ik dit nu zit te schrijven bijvoorbeeld doet mijn binnenkant gewoon letterlijk pijn. Ik voel me echt heel erg wanhopig en ik hoop echt dat er nog iet is wat die balans kan rechttrekken, maar echt geloven doe ik niet meer.
Ik weet dat ik uiteindelijk degene ben die het moet gaan doen, maar echt makkelijk is het niet voor me. Toch bedankt voor de suggesties Ik hoop echt dat ik het een beetje toe kan passen.
Ik maak me ook verschrikkelijke zorgen. Over problemen, over alles wat ik nog moet doen (en alleen maar toeneemt) en over hoe ik dat op moet lossen (in mijn hoofd heel ingewikkeld). Als ik daar lang over nadenk dan raak ik helemaal in paniek joh. Dan voel ik me echt wanhopig en dan krijg ik last van mijn lichaam. Met name mijn hoofd, mijn schouders en mijn nek hebben het zwaar te verduren onder mijn gedachten. Ik word er vaak heel erg moe van en het wordt alsmaar groter.
Ik probeer oplossingen te bedenken, maar als ik oplossingen ga bedenken dan bedenk ik ook gelijk welke problemen de eventuele oplossingen weer met zich mee zullen gaan brengen. Vooral als ik de tijd heb (bv in het OV, op de fiets of thuis) dan wordt ik alleen maar somberder en wanhopig van het zoeken naar oplossingen. Zoeken naar oplossingen geeft alleen maar meer problemen. En ik begin er gewoon echt van in paniek te raken.
Ik hoop inderdaad echt dat andere mensen me kunnen helpen. Heb de afgelopen week een paar mensen bewust iets dichterbij laten komen en ik ga volgende week iemand een kans geven. Eigenlijk vind ik het doodeng. Mijn gevoelens en gedachten zijn iets wat ik in het echt niet graag met andere mensen deel.
Daarnaast blaas ik het extra op en heb ik ook hele hoge verwachtingen van mezelf. Ik wil dingen goed doen, waar het kan wil ik dingen perfect doen en ik wil het liefste altijd alles onder controle hebben en daarom zoveel mogelijk zelf doen. Ik doe dat omdat dat is wie ik is. Perfectionistisch zijn en vooral theoretische zaken goed op orde hebben is belangrijk voor me. Dat is wie ik ben. Als ik dat niet meer zou doen dan zou ik niemand meer zijn. Buiten dat laagje, ben ik helemaal niets. Ik wil alleen maar aardig gevonden worden en geliefd worden en eigenlijk ben ik daardoor een soort knisperig bolletje zonder binnenkant geworden.
Tegelijkertijd begin ik te merken dat die handelswijze me ongelukkig maakt. Ik kan de hoge verwachtingen van mezelf en mijn ouders niet meer waarmaken. Doordat het slecht gaat, doordat alles zwaarder wordt en doordat alle eisen steeds hoger worden. Daardoor moet ik ineens heel veel moeite doen voor mijn perfecte neppersoonlijkheid terwijl dat eigenlijk de moeite niet echt waard is. Maar het is alles wat ik heb
Jullie adviezen zijn heel goed bedoeld, maar door mijn gevoel, mijn omgeving en mijn omstandigheden is het voor mij lastig om te veranderen en nieuwe dingen te doen terwijl jullie dat vaak heel nonchalant voorstellen. Het is voor jullie moeilijk om in mijn hoofd te kijken en dat snap ik ook wel Ik zou willen dat ik jullie gewoon een dagje in mijn hoofd kon laten meekijken of ik gerichtere vragen kon beantwoorden om jullie een beter idee te kunnen geven hoe ik in elkaar steek. Toch heel erg bedankt dat jullie allemaal, hoe moeilijk het ook is, heel erg je best voor me doen. Zou willen dat ik wat meer waar kon maken, want jullie steken veel moeite in me en ik bereik er niet zo heel veel mee en dat spijt me heel erg. Het is voor mij oprecht moeilijk om jullie suggesties te implementeren omdat ik moeite met veranderingen heb, maar ook omdat mijn omgeving en mijn omstandigheden me niet echt helpen.
Ik moet nu echt richting bed omdat ik supervroeg weer op moet. Welterusten iedereen en in ieder geval weer heel erg bedankt Hoop echt dat ik hier uit kan gaan komen, met of zonder jullie hulp. (Liever met natuurlijk)
Welterusten
Ik hoop echt dat ik het een beetje toe kan passen. Ja, alles wat me tegenzit, maar ook alles wat me heeft tegengezeten. Ik kan zo uren bezig zijn met het kijken naar foto's uit mijn middelbareschooltijd en dan fantaseren over wat had kunnen zijn als ik niet de fouten had gemaakt die ik heb gemaakt. Ik leef heel erg in het verleden.quote:Op donderdag 16 september 2010 00:36 schreef lyolyrc het volgende:
Waaraan denk je dan allemaal? Alles wat je tegenzit? Alles wat je nog moet doen? Ben je oplossingen daarvoor aan het bedenken? Ben je aan het dagdromen? Maak je je zorgen? Uiteindelijk kun je jezelf helemaal vastdraaien met al dat denken, het is het spreekwoordelijke zand in je motor. Daarom kreeg je ook de tip om dingen op te schrijven. Het is een soort uitlaatklep voor je gedachten. Je zegeningen tellen is ook zoiets. Je zult je daardoor nooit beroerder gaan voelen, maar dat gebeurt wel als je je maar blijft richten op wat je tegenzit. En of anderen jou kunnen helpen, dat weet je zo niet. Maar stel je eens voor dat ze het wel kunnen...
Ik maak me ook verschrikkelijke zorgen. Over problemen, over alles wat ik nog moet doen (en alleen maar toeneemt) en over hoe ik dat op moet lossen (in mijn hoofd heel ingewikkeld). Als ik daar lang over nadenk dan raak ik helemaal in paniek joh. Dan voel ik me echt wanhopig en dan krijg ik last van mijn lichaam. Met name mijn hoofd, mijn schouders en mijn nek hebben het zwaar te verduren onder mijn gedachten. Ik word er vaak heel erg moe van en het wordt alsmaar groter.
Ik probeer oplossingen te bedenken, maar als ik oplossingen ga bedenken dan bedenk ik ook gelijk welke problemen de eventuele oplossingen weer met zich mee zullen gaan brengen. Vooral als ik de tijd heb (bv in het OV, op de fiets of thuis) dan wordt ik alleen maar somberder en wanhopig van het zoeken naar oplossingen. Zoeken naar oplossingen geeft alleen maar meer problemen. En ik begin er gewoon echt van in paniek te raken.
Ik hoop inderdaad echt dat andere mensen me kunnen helpen. Heb de afgelopen week een paar mensen bewust iets dichterbij laten komen en ik ga volgende week iemand een kans geven. Eigenlijk vind ik het doodeng. Mijn gevoelens en gedachten zijn iets wat ik in het echt niet graag met andere mensen deel.
Deels hebben die mensen die verwachtingen ook wel. Mijn ouders hebben echt behoorlijke verwachtingen van me en ik heb niet het gevoel dat ik die verwachtingen waar kan maken. En dat vind ik rot, want ik wil uiteindelijk gewoon dat mijn ouders trots op me zijn. Ik wil dat mensen trots op me zijn. Maar mijn ouders zijn belangrijk.quote:Op donderdag 16 september 2010 00:36 schreef lyolyrc het volgende:
Hebben de mensen echt zoveel verwachtingen, of neem jij aan dat ze die verwachtingen hebben? En hoe aantrekkelijk is het alternatief van wegvluchten? Uiteindelijk doe je het toch niet, zoals je in de andere reactie schrijft en het is ook een gedachte over wat je niet hebt. Daarom is het toch weer enigszins een destructieve gedachte... Overigens herken ik het wel, de oerbossen van Canada leken mij wel een mooie stek.
Daarnaast blaas ik het extra op en heb ik ook hele hoge verwachtingen van mezelf. Ik wil dingen goed doen, waar het kan wil ik dingen perfect doen en ik wil het liefste altijd alles onder controle hebben en daarom zoveel mogelijk zelf doen. Ik doe dat omdat dat is wie ik is. Perfectionistisch zijn en vooral theoretische zaken goed op orde hebben is belangrijk voor me. Dat is wie ik ben. Als ik dat niet meer zou doen dan zou ik niemand meer zijn. Buiten dat laagje, ben ik helemaal niets. Ik wil alleen maar aardig gevonden worden en geliefd worden en eigenlijk ben ik daardoor een soort knisperig bolletje zonder binnenkant geworden.
Tegelijkertijd begin ik te merken dat die handelswijze me ongelukkig maakt. Ik kan de hoge verwachtingen van mezelf en mijn ouders niet meer waarmaken. Doordat het slecht gaat, doordat alles zwaarder wordt en doordat alle eisen steeds hoger worden. Daardoor moet ik ineens heel veel moeite doen voor mijn perfecte neppersoonlijkheid terwijl dat eigenlijk de moeite niet echt waard is. Maar het is alles wat ik heb
Ik snap het. Er is over de jaren heen ook heel veel met me gebeurt en ik vertel alles zoals het in me opkomt. Daardoor heb ik heel veel dingen niet verteld denk ik. De zaken die ik censureer zijn daar niets bij. Vind het lastig om alles wat ik heb meegemaakt enzo op een rij te zetten.quote:Op donderdag 16 september 2010 00:36 schreef lyolyrc het volgende:
Ik geloof serieus dat meerdere mensen die in dit topic gepost hebben ook bereid zijn om je op weg te helpen. Maar hopelijk snap je ook dat wij ook een beetje in het duister tasten. Wat je precies allemaal dwars zit, post je hier niet allemaal (dat hoeft overigens ook niet als je dat niet wil), maar dat betekent ook dat onze adviezen soms nogal abstract zijn. Het biedt jou geen concrete oplossingen, er valt geen stappenplan te geven etc. Terwijl het juist zo belangrijk is dat je progressie gaat boeken, dat geeft vertrouwen, waardoor je nog meer progressie kunt boeken. Dat is de spiraal omhoog. Stilstaan betekent dat je via de spiraal naar beneden glijdt.
Jullie adviezen zijn heel goed bedoeld, maar door mijn gevoel, mijn omgeving en mijn omstandigheden is het voor mij lastig om te veranderen en nieuwe dingen te doen terwijl jullie dat vaak heel nonchalant voorstellen. Het is voor jullie moeilijk om in mijn hoofd te kijken en dat snap ik ook wel
Ik zou willen dat ik jullie gewoon een dagje in mijn hoofd kon laten meekijken of ik gerichtere vragen kon beantwoorden om jullie een beter idee te kunnen geven hoe ik in elkaar steek. Toch heel erg bedankt dat jullie allemaal, hoe moeilijk het ook is, heel erg je best voor me doen. Zou willen dat ik wat meer waar kon maken, want jullie steken veel moeite in me en ik bereik er niet zo heel veel mee en dat spijt me heel erg. Het is voor mij oprecht moeilijk om jullie suggesties te implementeren omdat ik moeite met veranderingen heb, maar ook omdat mijn omgeving en mijn omstandigheden me niet echt helpen. Ik moet nu echt richting bed omdat ik supervroeg weer op moet. Welterusten iedereen en in ieder geval weer heel erg bedankt
Hoop echt dat ik hier uit kan gaan komen, met of zonder jullie hulp. (Liever met natuurlijk)Welterusten
Misschien moet je eens wat ''zelfhulp'' boeken gaan lezen, zoals de kracht van het nu of zo... kan je wel mooie inzichten geven waar je uiteindelijk zelf naar moet handelen natuurlijk... Er is hier ook wel een topic over op dit forum... En oja, wij hier willen jou allemaal wel helpen, maar volgens mij kennen de meeste jou niet persoonlijk en dit is ook maar een forum he... Niet het echte leven... praat over je problemen met naasten, een psych... laat het resultaat ook een keer buiten beschouwing, je bent volgens mij nog steeds bezig met je ideaal beeld van hoe je leven moet zijn, en dat is het nu niet, en het lukt je ook niet snel om het zo te krijgen, daar word je ook alleen maar depri van en loop je juist het leven mis. Laat het gaan, het verleden, je zogenaamde toekomst, leef in het nu! Dat is ook het enige wat bestaat, alles is nu. Over het verleden en de toekomst kan je alleen maar nadenken en levert jou op dit moment niet zoveel op. Het nu bepaald je verleden en de toekomst. Wat je nu doet. Niet wat je denkt.
En ik zit zo'n beetje in dezelfde situatie, ook al een tijdje, en ben er ook nog lang niet.
Vaak negatief en toch nog veel depri momenten, maar het komt wel goed
Dit hoort bij het leven, ieder moet zichzelf ontdekken en heeft zijn eigen levensweg... de een gaat het makkelijker af, dan de ander, maar dat is de uitdaging en je kan er veel van leren.
[ Bericht 29% gewijzigd door Stefanovich op 21-09-2010 22:52:47 ]
En ik zit zo'n beetje in dezelfde situatie, ook al een tijdje, en ben er ook nog lang niet.
Vaak negatief en toch nog veel depri momenten, maar het komt wel goed
Dit hoort bij het leven, ieder moet zichzelf ontdekken en heeft zijn eigen levensweg... de een gaat het makkelijker af, dan de ander, maar dat is de uitdaging en je kan er veel van leren.[ Bericht 29% gewijzigd door Stefanovich op 21-09-2010 22:52:47 ]
Zou willen dat ik wist wat ik kon/moest doen Ik vind het erg rot om niet te weten wat ik moet doen. Ik snap wel dat jullie me dat ook niet kunnen vertellen enzo
Ik vind het erg rot om niet te weten wat ik moet doen. Ik snap wel dat jullie me dat ook niet kunnen vertellen enzo
De kracht van het nu is aardig, maar dat is niet het boek wat ik je nu zou aanraden.
Beter zorgen voor jezelf van Marc Buelens & Ann Vermeiren lijkt me veel nuttiger. Toevallig het laatste zelfhulp boek dat ik zelf heb gelezen.
Benzin, ik ben er weer en natuurlijk mag je me altijd een PM sturen. Ik was je niet aan het negeren hoor.
Maar ik ben zojuist door mijn moeder het huis uit getrapt en ben in mijn nieuwe woonomgeving nog niet helemaal terug online.
Je zei even terug dat het je karakter was dat je zoekt naar plezier. Sorry maar dat is niet jouw karakter. Dat is wat alle mensen zoeken. Instant gratification. Maar zoals Jim Rohn mij leerde. Je hebt altijd de pijn van discipline. Je kunt kiezen tussen de kleine pijn van zelfdiscipline of de grote pijn van gemiste kansen, mislukkingen etc.
Ik ben nog steeds een gemakzuchtig mens dat liever de leuke dingen doet. Ben de dag gestart met het verder lezen in mijn zeer spannende thriller en internetten. Edoch. Om 13:30 heb ik me van al dit leuks losgerukt en ben naar buiten gegaan om te trainen. Het gras was nat, dat viel tegen maar ik ging pas terug naar huis toen ik mijn zelfgestelde doel bereikt had. En dat voelt behoorlijk goed.
Hiervoor heb ik ook nog wat zitten breien en vandaag ben ik precies halverwege gekomen van de deken die ik aan het maken ben. Ja ik snap dat dat niet jouw ding is en ook nooit zal zijn maar ik heb er lol in. Het wordt een heel erg mooie deken en dat is ook bijzonder praktisch want ik heb hier geen cv en wacht nog op de kachel. Dus "project afmaken" was niet mijn enige motivatie hier hahaha.
Je hebt mazzel. Ik heb mijn cursus Life Coach nog niet bestudeerd, alleen maar in de mappen gestopt. En omdat ik nog wel even in de verhuis-zooi zit, ben ik nog niet aan de pagina waar ik leer hoe ik mijn tarieven moet vaststellen.
Jouw eerste opdracht: pak of koop een schrift. En schrijf daarin elke dag 5 dingen waar je dankbaar voor bent.
En dit is geen optionele keuze. Of je er zin in hebt of niet. Maakt niet uit. Dit moet je vanaf nu elke dag doen.
En je mag het ook vaker dan 1x per dag doen. Maar dat hoeft nog niet. Het is een nieuwe gewoonte en dat kost even tijd om dat je eigen te maken.
Beter zorgen voor jezelf van Marc Buelens & Ann Vermeiren lijkt me veel nuttiger. Toevallig het laatste zelfhulp boek dat ik zelf heb gelezen.
Benzin, ik ben er weer en natuurlijk mag je me altijd een PM sturen. Ik was je niet aan het negeren hoor.
Maar ik ben zojuist door mijn moeder het huis uit getrapt en ben in mijn nieuwe woonomgeving nog niet helemaal terug online.
Je zei even terug dat het je karakter was dat je zoekt naar plezier. Sorry maar dat is niet jouw karakter. Dat is wat alle mensen zoeken. Instant gratification. Maar zoals Jim Rohn mij leerde. Je hebt altijd de pijn van discipline. Je kunt kiezen tussen de kleine pijn van zelfdiscipline of de grote pijn van gemiste kansen, mislukkingen etc.
Ik ben nog steeds een gemakzuchtig mens dat liever de leuke dingen doet. Ben de dag gestart met het verder lezen in mijn zeer spannende thriller en internetten. Edoch. Om 13:30 heb ik me van al dit leuks losgerukt en ben naar buiten gegaan om te trainen. Het gras was nat, dat viel tegen maar ik ging pas terug naar huis toen ik mijn zelfgestelde doel bereikt had. En dat voelt behoorlijk goed.
Hiervoor heb ik ook nog wat zitten breien en vandaag ben ik precies halverwege gekomen van de deken die ik aan het maken ben. Ja ik snap dat dat niet jouw ding is en ook nooit zal zijn maar ik heb er lol in. Het wordt een heel erg mooie deken en dat is ook bijzonder praktisch want ik heb hier geen cv en wacht nog op de kachel. Dus "project afmaken" was niet mijn enige motivatie hier hahaha.
Je hebt mazzel. Ik heb mijn cursus Life Coach nog niet bestudeerd, alleen maar in de mappen gestopt. En omdat ik nog wel even in de verhuis-zooi zit, ben ik nog niet aan de pagina waar ik leer hoe ik mijn tarieven moet vaststellen.
Jouw eerste opdracht: pak of koop een schrift. En schrijf daarin elke dag 5 dingen waar je dankbaar voor bent.
En dit is geen optionele keuze. Of je er zin in hebt of niet. Maakt niet uit. Dit moet je vanaf nu elke dag doen.
En je mag het ook vaker dan 1x per dag doen. Maar dat hoeft nog niet. Het is een nieuwe gewoonte en dat kost even tijd om dat je eigen te maken.
Dankje dat je blijft reageren Waardeer het heel erg.
Wat ik dan niet goed snap is waarom ik die discipline dan gewoon zo slecht kan opbrengen terwijl andere mensen dat beter kunnen? Het kost me echt veel moeite om de juiste dingen te doen.
Ben blij dat je je tarieven nog niet hebt kunnen vaststellen, hoewel ik als het echt werkt meer dan bereid ben tot een bijdrage aan je kas
Ik zal dat gaan proberen
Waardeer het heel erg. Wat ik dan niet goed snap is waarom ik die discipline dan gewoon zo slecht kan opbrengen terwijl andere mensen dat beter kunnen? Het kost me echt veel moeite om de juiste dingen te doen.
Ben blij dat je je tarieven nog niet hebt kunnen vaststellen, hoewel ik als het echt werkt meer dan bereid ben tot een bijdrage aan je kas
Ik zal dat gaan proberen
quote:Op zondag 26 september 2010 15:06 schreef caroline88 het volgende:
Je zei even terug dat het je karakter was dat je zoekt naar plezier. Sorry maar dat is niet jouw karakter. Dat is wat alle mensen zoeken. Instant gratification. Maar zoals Jim Rohn mij leerde. Je hebt altijd de pijn van discipline. Je kunt kiezen tussen de kleine pijn van zelfdiscipline of de grote pijn van gemiste kansen, mislukkingen etc.
Je hebt mazzel. Ik heb mijn cursus Life Coach nog niet bestudeerd, alleen maar in de mappen gestopt. En omdat ik nog wel even in de verhuis-zooi zit, ben ik nog niet aan de pagina waar ik leer hoe ik mijn tarieven moet vaststellen.
Jouw eerste opdracht: pak of koop een schrift. En schrijf daarin elke dag 5 dingen waar je dankbaar voor bent.
En dit is geen optionele keuze. Of je er zin in hebt of niet. Maakt niet uit. Dit moet je vanaf nu elke dag doen.
En je mag het ook vaker dan 1x per dag doen. Maar dat hoeft nog niet. Het is een nieuwe gewoonte en dat kost even tijd om dat je eigen te maken.
Benzin je zit nu al 3 jaar te janken op Fok, beter onderneem je eens actie ipv je overal achter te verschuilen. Of je gaat nog 8 jaar door met nietsdoen. Of 60 jaar, om als bejaarde te concluderen dat er maar één ding mis was aan je leven: je eigen instelling. Nee het leven is soms niet makkelijk, ja er zijn een boel verplichtingen en verwachtingen, maar kerel grow a pair. Zet een plan op papier en hou je daaraan. Stel korte termijndoelen en háál die doelen. Niet proberen te halen ("oh oh als dat maar lukt met mijn achtergrond"), maar serieus je leven veranderen. Haal er een tweede persoon bij (desnoods betaalde, professionele hulp) die je controleert en helpt met die doelen.
Ik wil in 2013 niet nog zo'n treurig Benzintopic in R&P tegenkomen. Kom op!
Ik wil in 2013 niet nog zo'n treurig Benzintopic in R&P tegenkomen. Kom op!
3 jaar? Over een maandje is mijn eerste topic 5 jaar oud. Als ik teruglees hoe het toen ging met me en wat ik deed dan was ik ontzettend lomp bezig met alles nog erger maken dan het al was. Toen had ik veel extra schade kunnen voorkomen met wat ik nu weet. Was toen een ontzettende jonkie.
Eigenlijk zijn dingen altijd al kut geweest, maar halverwege 2005 kwam het besef en begon alles uit elkaar te vallen.
Het is niet zo dat ik geen actie probeer te ondernemen, het lukt gewoon niet zoals ik het wil Ben niet bang dat ik over 60 jaar zo terugkijk, omdat ik vrijwel zeker weet dat als het op mijn 25e niet beter is dat ik dan stop. Dan heb ik mijn ellendequotum wel gehaald vind ik zo.
Ik zal de eerste zijn die toegeeft dat zijn eigen instelling dingen veel erger maakt dan ze al zijn, echter, het is een feit dat er veel shit in mijn gezicht wordt gegooid en verder dingen niet meezitten. Zou een hoop overhebben voor een dag waarop gewoon even alles me meezit.
Zoals je het zegt klinkt het heel simpel, maar daadwerkelijk dingen veranderen is niet zo makkelijk als ik zou willen
Ik hoop ook dat jullie in 2013 van deze topics af zijn, maar ik vrees dat het niet meer beter wordt. Dat is ook wel te zien door het feit dat niemand het meer weet en niet echt meer reageert. Die mensen weten gewoon dat dit een hopeloos geval is. Soms moet je weten wanneer je dingen op moet geven.
Ik ben even niet zo happy.
Eigenlijk zijn dingen altijd al kut geweest, maar halverwege 2005 kwam het besef en begon alles uit elkaar te vallen.
Het is niet zo dat ik geen actie probeer te ondernemen, het lukt gewoon niet zoals ik het wil
Ben niet bang dat ik over 60 jaar zo terugkijk, omdat ik vrijwel zeker weet dat als het op mijn 25e niet beter is dat ik dan stop. Dan heb ik mijn ellendequotum wel gehaald vind ik zo.Ik zal de eerste zijn die toegeeft dat zijn eigen instelling dingen veel erger maakt dan ze al zijn, echter, het is een feit dat er veel shit in mijn gezicht wordt gegooid en verder dingen niet meezitten. Zou een hoop overhebben voor een dag waarop gewoon even alles me meezit.
Zoals je het zegt klinkt het heel simpel, maar daadwerkelijk dingen veranderen is niet zo makkelijk als ik zou willen
Ik hoop ook dat jullie in 2013 van deze topics af zijn, maar ik vrees dat het niet meer beter wordt. Dat is ook wel te zien door het feit dat niemand het meer weet en niet echt meer reageert. Die mensen weten gewoon dat dit een hopeloos geval is. Soms moet je weten wanneer je dingen op moet geven.
Ik ben even niet zo happy.
quote:Op maandag 27 september 2010 22:14 schreef VonHinten het volgende:
Benzin je zit nu al 3 jaar te janken op Fok, beter onderneem je eens actie ipv je overal achter te verschuilen. Of je gaat nog 8 jaar door met nietsdoen. Of 60 jaar, om als bejaarde te concluderen dat er maar één ding mis was aan je leven: je eigen instelling. Nee het leven is soms niet makkelijk, ja er zijn een boel verplichtingen en verwachtingen, maar kerel grow a pair. Zet een plan op papier en hou je daaraan. Stel korte termijndoelen en háál die doelen. Niet proberen te halen ("oh oh als dat maar lukt met mijn achtergrond"), maar serieus je leven veranderen. Haal er een tweede persoon bij (desnoods betaalde, professionele hulp) die je controleert en helpt met die doelen.
Ik wil in 2013 niet nog zo'n treurig Benzintopic in R&P tegenkomen. Kom op!
Niet happy zijn is maar een gevoel, benzin. Ik zeg niet dat het fijn is, daar weet ik echt wel wat van. Maar probeer toch eens blanco - in het nu - naar dat gevoel te kijken en het te doorleven: misschien kom je wel tot de conclusie dat het helemaal niet zo erg is als de diverse gedachten in je hoofd je willen doen blijken.quote:
En als je tot de conclusie komt dat het op het huidige moment meevalt dan is het een stuk minder moeilijk om verbeteringen in je leven tot stand te brengen!
Ik geloof ik gerust dat je hele verbeteringen hebt gemaakt ten opzichte van 5 jaar geleden, maar nu is de juiste tijd er wat aan te gaan doen, nu kun je grote stappen gaan zetten!
Heel graag gedaanquote:Op maandag 27 september 2010 22:01 schreef benzin het volgende:
Dankje dat je blijft reageren
Oh maar het kost mij ook veel moeite om de juiste dingen te doen.quote:Wat ik dan niet goed snap is waarom ik die discipline dan gewoon zo slecht kan opbrengen terwijl andere mensen dat beter kunnen? Het kost me echt veel moeite om de juiste dingen te doen.
Wie heeft er nu zin in .... als er een spannende thriller op je ligt te wachten?
Ok misschien is lezen niet ieders ding maar wel het mijne.
Mijn levensmotto. Iedereen heeft recht op tenminste 1 zwakte
quote:Ben blij dat je je tarieven nog niet hebt kunnen vaststellen, hoewel ik als het echt werkt meer dan bereid ben tot een bijdrage aan je kas
Veel succes!quote:Ik zal dat gaan proberen
Het lijkt misschien een heel klein dingetje maar dat is nu juist de truc. Je moet niet proberen om alles ineens te willen veranderen want niemand kan dat. Maar met kleine stapjes kun je langzaamaan verbeteren in een positieve richting.
En ik ben Ervaringsexpert. Ik heb het zelf nl. ook gedaan. Mijn ervaring is dat ik het in het begin onwijs suf en stom vond en mezelf een waanzinnige muts dat ik het zelfs maar probeerde.
Maar met de loop der tijd werd het steeds leuker en leuker en nu kan ik me niet meer voorstellen hoe negatief en depri ik vroeger was.Let's stay in touch
Waar stop je dan mee als je 25 bent, met leven? Of alleen met zorgen maken over je leven? Daar kan je toch ook nu mee stoppen? Jij bepaalt zelf wat je voelt en denkt..... en dat beinvloed weer je gevoel en je gedrag. Je bent gewoon heel negatief, daar word je ook niet vrolijk van. Je zegt ook dat er tegen 2013 nog steeds zulke topics zullen zijn, wat is dat nou voor een gedachte... heel negatief en onzinnig! Zorg dan dat het niet zo word! Doordat je dat nu al verwacht blijf je in die negatieve cirkel zitten en dan gebeurd het straks ook nog.... je hebt het helemaal zelf in de hand.quote:Op dinsdag 28 september 2010 13:59 schreef benzin het volgende:
3 jaar? Over een maandje is mijn eerste topic 5 jaar oud. Als ik teruglees hoe het toen ging met me en wat ik deed dan was ik ontzettend lomp bezig met alles nog erger maken dan het al was. Toen had ik veel extra schade kunnen voorkomen met wat ik nu weet. Was toen een ontzettende jonkie.
Eigenlijk zijn dingen altijd al kut geweest, maar halverwege 2005 kwam het besef en begon alles uit elkaar te vallen.
Het is niet zo dat ik geen actie probeer te ondernemen, het lukt gewoon niet zoals ik het wil
Ik zal de eerste zijn die toegeeft dat zijn eigen instelling dingen veel erger maakt dan ze al zijn, echter, het is een feit dat er veel shit in mijn gezicht wordt gegooid en verder dingen niet meezitten. Zou een hoop overhebben voor een dag waarop gewoon even alles me meezit.
Zoals je het zegt klinkt het heel simpel, maar daadwerkelijk dingen veranderen is niet zo makkelijk als ik zou willen
Ik hoop ook dat jullie in 2013 van deze topics af zijn, maar ik vrees dat het niet meer beter wordt. Dat is ook wel te zien door het feit dat niemand het meer weet en niet echt meer reageert. Die mensen weten gewoon dat dit een hopeloos geval is. Soms moet je weten wanneer je dingen op moet geven.
Ik ben even niet zo happy.
[..]
Het lijkt me goed om het nu eens meer te waarderen en de toekomst en het verleden te laten voor wat het is. Ik weet het, dat is niet zo makkelijk, maar als je je aandacht op het nu richt verdwijnen je zorgen echt! Lees eens een zelfhulpboek, bijv. de kracht van het nu, of uit je hoofd in het leven... er zijn er een heleboel, zoek maar eens, maar ga iig bezig, word kritisch naar jezelf en experimenteer met nieuwe ideeen en gedachten... laat je inspireren.
[ Bericht 5% gewijzigd door Stefanovich op 28-09-2010 17:11:42 ]
Ik begin toch te geloven dat antidepressiva een oplossing is. Zodra dat een beetje aanslaat kun je wellicht weer wat helderder naar je eigen situatie kijken. Volgens mij heb jij een chemisch duwtje de goede richting op nodig.
Grote talenten weten wanneer ze moeten stoppen
Benzin kom je binnekort nog eens gezellig langs bij Detroit en mij? Dat was ook wel de moeite waard, je mag ook wel eens de positieve dingen benadrukken die je meemaakt!
En je bent altijd welkom
En je bent altijd welkom
Sure. Echt nogmaals heel erg bedankt. Ga heel erg mijn best doen om iets met je advies te doen.quote:
Met het eerste. Zorgen maken over mijn leven is iets wat ik waarschijnlijk tot het einde zal doen.quote:Op dinsdag 28 september 2010 17:03 schreef Stefanovich het volgende:
Waar stop je dan mee als je 25 bent, met leven? Of alleen met zorgen maken over je leven? Daar kan je toch ook nu mee stoppen? Jij bepaalt zelf wat je voelt en denkt..... en dat beinvloed weer je gevoel en je gedrag.
Het is voor mij niet echt makkelijk om te stoppen met zorgen maken, en dat is best een zware last voor me. Ik heb niet het gevoel dat ik er nu mee kan stoppen. Ik heb sowieso niet het gevoel dat ik controle over mijn leven heb. Mijn leven voelt net als een film en trekt aan me voorbij zonder dat ik echt kan ingrijpen.
Ik vind het juist niet echt fijn om mijn aandacht op het nu te richten, dan moet ik aanzien wat er allemaal niet lekker gaat, wat ik nog allemaal moet doen, wat ik mis etc. Het liefste zou ik de hele dag in een droomwereld leven.
Dus jij hebt het gevoel dat ik mijn eigen situatie niet goed/niet helder zie?quote:Op dinsdag 28 september 2010 17:29 schreef seasushi het volgende:
Ik begin toch te geloven dat antidepressiva een oplossing is. Zodra dat een beetje aanslaat kun je wellicht weer wat helderder naar je eigen situatie kijken. Volgens mij heb jij een chemisch duwtje de goede richting op nodig.
Surequote:Op dinsdag 28 september 2010 19:15 schreef Cassandra87 het volgende:
Benzin kom je binnekort nog eens gezellig langs bij Detroit en mij? Dat was ook wel de moeite waard, je mag ook wel eens de positieve dingen benadrukken die je meemaakt!
En je bent altijd welkom
Dat is waar, het was gezellig om eens wat te doen Ik vergeet de positieve dingen heel makkelijk als ik me rot voel. Thanks!
Ik ben sushi niet, maar ik denk het wel dat dat zo is. Je bent heel negatief over jezelf en je leven. Je beperkt jezelf hier alleen maar mee en eigenlijk schiet je er niks mee op.... Negatief zijn kunnen we allemaal makkelijk zijn, het leven is ook niet makkelijk. Het is aan jou er wat van te maken. Maar goed, dat negatieve zit em in je denken, in dat gepieker.Waar je wel af kan komen, dat moet je gewoon leren.. is wel moeilijk, want je moet een hele omslag maken.quote:Op dinsdag 28 september 2010 21:13 schreef benzin het volgende:
[..]
Sure. Echt nogmaals heel erg bedankt. Ga heel erg mijn best doen om iets met je advies te doen.
[..]
Met het eerste. Zorgen maken over mijn leven is iets wat ik waarschijnlijk tot het einde zal doen.
Het is voor mij niet echt makkelijk om te stoppen met zorgen maken, en dat is best een zware last voor me. Ik heb niet het gevoel dat ik er nu mee kan stoppen. Ik heb sowieso niet het gevoel dat ik controle over mijn leven heb. Mijn leven voelt net als een film en trekt aan me voorbij zonder dat ik echt kan ingrijpen.
Ik vind het juist niet echt fijn om mijn aandacht op het nu te richten, dan moet ik aanzien wat er allemaal niet lekker gaat, wat ik nog allemaal moet doen, wat ik mis etc. Het liefste zou ik de hele dag in een droomwereld leven.
[..]
Dus jij hebt het gevoel dat ik mijn eigen situatie niet goed/niet helder zie?
[..]
Sure
Die negatieve gedachten domineren je leven op dit moment, maar ze zijn niet dé waarheid, het is maar een kant van het verhaal, daarom kijk je ook niet objectief naar je situatie maar juist heel subjectief. Het is ook logisch dat je dan positieve dingen snel vergeet. Positieve dingen vind je meestal niet eens positief meer, kan je nog wel genieten van leuke dingen?
Maar goed, word je niet moe van al dat balen?
Draai de boel gewoon eens op en ga eens genieten van het leven, fuck alles, so what dat jij op dit moment geen echte goede vrienden heb, vertrouw op jezelf en het komt vanzelf wel. Het belangrijkste is ook dat jij je goed voelt, boven alles, dan pas komen vrienden etc.
Je moet niet willen eerst vrienden etc te krijgen om dan pas gelukkig te kunnen zijn, dan maak je het moeilijk( meestal werkt dat niet eens, heb jezelf ook gemerkt trouwens met dat meisje en dat je na seks gelukkig zou zijn) Jij laat je gevoel constant afhangen van zaken buiten jezelf, logisch dat je geen enkel gevoel van controle hebt! Maar dan word je ook nooit ''gelukkig''. Gun jezelf eens een goed gevoel, zonder voorwaarden, je bent het waard en je hebt het in je
En trouwens, wanneer jij alles een beetje loslaat en wat positiever in het leven staat, komt alles juist ook eerder op je af wat je wilt! Wet van aantrekkingskracht....Edit: Veel te lange post dit weer
Hier laat ik het ook bij, doe ermee wat je wilt, er staan ook genoeg adviezen hier in dit topic, it's on you.[ Bericht 3% gewijzigd door Stefanovich op 28-09-2010 22:00:17 ]
Dank je Stefanovitch voor je uitleg wat ik bedoel.
Je zit nu al 5 jaar in dezelfde spiraal. Zoals je het schetst lijkt het op Dystymie. Een soort van milde depressie waarbij alle levensvreugde verdwenen is, maar je nog wel functioneert, www.dysthemie.wikipedia.org
Zonder in diagnoses te vervallen, wat je met deze informatie doet moet je zelf weten, maar in mijn zeer naaste omgeving heb ik dit een aantal keer gezien. En het is zeer moeilijk om hier op eigen kracht uit te komen. Wellicht zou medicatie jou hierbij kunnen helpen. Als dat eenmaal werkt zou je misschien een aantal gesprekken met een professional kunnen overwegen, maar ik begrijp dat je hier nogal afwijzend tegenover staat.
Ik heb ernstige twijfels of je met de positieve feedback die je hier op Fok! al jaren krijgt waarbij overigens zeer zinnige tips staan, en mensen best veel energie in je stoppen, of dat nog voldoende is..
Je zit nu al 5 jaar in dezelfde spiraal. Zoals je het schetst lijkt het op Dystymie. Een soort van milde depressie waarbij alle levensvreugde verdwenen is, maar je nog wel functioneert, www.dysthemie.wikipedia.org
Zonder in diagnoses te vervallen, wat je met deze informatie doet moet je zelf weten, maar in mijn zeer naaste omgeving heb ik dit een aantal keer gezien. En het is zeer moeilijk om hier op eigen kracht uit te komen. Wellicht zou medicatie jou hierbij kunnen helpen. Als dat eenmaal werkt zou je misschien een aantal gesprekken met een professional kunnen overwegen, maar ik begrijp dat je hier nogal afwijzend tegenover staat.
Ik heb ernstige twijfels of je met de positieve feedback die je hier op Fok! al jaren krijgt waarbij overigens zeer zinnige tips staan, en mensen best veel energie in je stoppen, of dat nog voldoende is..
Grote talenten weten wanneer ze moeten stoppen
En dat is nu precies waarom een Gratitude Journal werkt.quote:Op dinsdag 28 september 2010 21:13 schreef benzin het volgende:
Ik vind het juist niet echt fijn om mijn aandacht op het nu te richten, dan moet ik aanzien wat er allemaal niet lekker gaat, wat ik nog allemaal moet doen, wat ik mis etc. Het liefste zou ik de hele dag in een droomwereld leven.
Het dwingt je om je aandacht te richten op wat WEL goed is aan je leven.
You can do it. Je moet het alleen wel doen.
Ik heb net de eerste gemaakt, zag er eerder heel erg tegenop om dat te doenquote:Op woensdag 29 september 2010 14:13 schreef caroline88 het volgende:
En dat is nu precies waarom een Gratitude Journal werkt.
Het dwingt je om je aandacht te richten op wat WEL goed is aan je leven.
You can do it. Je moet het alleen wel doen.
Het was heel moeilijk eigenlijk, de eerste twee dingen schreef ik heel makkelijk op, maar toen wist ik het echt niet meer. Uiteindelijk heb ik er toch 5 op papier gekregen, alleen is de laatste nogal stom en nietszeggend. Mja, 5 is 5 Ik hoop dat ik het kan aanwennen om dit elke dag te doen en dat ik er dan ook echt iets aan heb uiteindelijk. En ik ben bang dat ik nu alle goede dingen heb opgeschreven en niets meer heb voor morgen. Tja, weet niet goed wat ik ermee aan moet. De symptomen op Wikipedia klinken of ze toepasbaar op mij zouden kunnen zijn denk ik. Maar zelfs als ik dat weet kan ik er niet zo heel veel mee.quote:Op woensdag 29 september 2010 08:25 schreef seasushi het volgende:
Je zit nu al 5 jaar in dezelfde spiraal. Zoals je het schetst lijkt het op Dystymie. Een soort van milde depressie waarbij alle levensvreugde verdwenen is, maar je nog wel functioneert, www.dysthemie.wikipedia.org
Als dat eenmaal werkt zou je misschien een aantal gesprekken met een professional kunnen overwegen, maar ik begrijp dat je hier nogal afwijzend tegenover staat.
Ik heb ernstige twijfels of je met de positieve feedback die je hier op Fok! al jaren krijgt waarbij overigens zeer zinnige tips staan, en mensen best veel energie in je stoppen, of dat nog voldoende is..
Ik sta daar inderdaad heel afwijzend tegenover, ben zo blij dat iemand echt heeft gelezen wat ik schrijf en hoe ik me voel
Ik zie hulp zoeken inderdaad niet echt als een optie. Vind het erg jammer dat je twijfelt of ik het wel kan oplossen, dat is voor mij alleen maar weer een extra bevestiging dat ik dit nooit meer op zal kunnen lossen
Toch bedankt voor je eerlijkheid en het feit dat je duidelijk gelezen hebt en heel veel energie in me steekt Bedankt voor jullie eerlijkheid in elk geval.quote:Op dinsdag 28 september 2010 21:50 schreef Stefanovich het volgende:
Ik ben sushi niet, maar ik denk het wel dat dat zo is.
Zouden jullie me beter kunnen vertellen hoe ik zo'n omslag zou kunnen maken naar positiever denken? Op zich zou daar niets mis mee zijn, maar mijn hersenen zitten volgens mij bijna vastgeroest in één toestand.quote:Op dinsdag 28 september 2010 21:50 schreef Stefanovich het volgende:
Maar goed, dat negatieve zit em in je denken, in dat gepieker.Waar je wel af kan komen, dat moet je gewoon leren.. is wel moeilijk, want je moet een hele omslag maken.
Die negatieve gedachten domineren je leven op dit moment, maar ze zijn niet dé waarheid, het is maar een kant van het verhaal, daarom kijk je ook niet objectief naar je situatie maar juist heel subjectief. Het is ook logisch dat je dan positieve dingen snel vergeet. Positieve dingen vind je meestal niet eens positief meer, kan je nog wel genieten van leuke dingen?
Maar goed, word je niet moe van al dat balen?
Draai de boel gewoon eens op en ga eens genieten van het leven, fuck alles, so what dat jij op dit moment geen echte goede vrienden heb, vertrouw op jezelf en het komt vanzelf wel. Het belangrijkste is ook dat jij je goed voelt, boven alles, dan pas komen vrienden etc.
Je moet niet willen eerst vrienden etc te krijgen om dan pas gelukkig te kunnen zijn, dan maak je het moeilijk( meestal werkt dat niet eens, heb jezelf ook gemerkt trouwens met dat meisje en dat je na seks gelukkig zou zijn) Jij laat je gevoel constant afhangen van zaken buiten jezelf, logisch dat je geen enkel gevoel van controle hebt!
Misschien kijk ik erg subjectief, maar kan me niet voorstellen dat een totale buitenstaander me heel veel positiever zou beoordelen dan ik mezelf beoordeel.
Ik kan heel af en toe nog steeds genieten van positieve momenten, bijvoorbeeld omdat iemand eens naar me luistert of omdat ik even met iemand praat of gewoon eens heel even om iets kan wachten. Zulke momenten heb ik toch een paar keer per maand, soms een paar keer per 2 maanden ofzo
. En ik geniet daar niet zo lang en intens van als ik zou willen, maar het zijn toch de beste momenten in mijn leven en ik leef toch wel op die momenten. Het laatste beetje positiviteit wat ik in mijn leven heb. Zonder zulke momenten was mijn leven 100% waardeloos geweest en was ik er waarschijnlijk niet meer geweest. Tuurlijk wordt ik wel moe van dat balen, heel moe zelfs, maar voor mij is zo'n omslag zo moeilijk. Ben zo druk met wat anderen van me denken en hoe alles nou verder moet en ik leef voortdurend in een negatief gat van hopeloosheid. Ik voel me echt vastgeroest in deze 'state of mind'. Die 'fuck alles'-mentaliteit is iets wat ik altijd al heb willen hebben, maar ik kan het totaal niet. Ik bewonder mensen die dat wel kunnen.
Ik leg inderdaad heel veel verantwoordelijkheid bij dingen buiten me, maar zelf weet ik ook niet zo goed meer wat ik nog moet doen en dan ga je vanzelf hopen dat iemand anders je problemen voor je kan oplossen.
Fantastisch! Benzin, mijn complimenten.quote:Op woensdag 29 september 2010 21:36 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik heb net de eerste gemaakt, zag er eerder heel erg tegenop om dat te doen
Je toont initiatief en je bent "coachable" - dat is heel belangrijk als je iets wilt veranderen. En je bent een doorzetter want je bleef het doen tot je er 5 op papier had.
En waar had ik opgeschreven dat je elke dag 5 nieuwe dingen moet bedenken? Je moet het natuurlijk wel proberen, dat is de lol ervan. Gewoon elke dag steeds weer dezelfde 5 dingen opschrijven dat wordt dood- en doodsaai. Maar ik weet dat ik al verschillende keren heb opgeschreven dat ik dankbaar ben voor mijn gezondheid. Soms komt dat in me op als ik mijn lijstje aan het maken ben. En soms komt het weken achtereen niet op mijn lijstje. En dat maakt niet uit.
De afgelopen paar weken vond ik het best lastig om goede lijstjes te maken. Ik heb een gruwelijke hekel aan verhuizen en in de rommel zitten. Maar vanochtend had ik opeens de geest en ik bleef maar schrijven! In een paar minuutjes had ik er al 7 en toen ben ik maar gestopt. Niet omdat ik er niet meer bedenken kon maar omdat ik nog een aantal andere online dingen wilde afmaken.
Regel 1: maak het jezelf niet te moeilijk.
Regel 2: maar blijf jezelf wel uitdagen om met originele nieuwe dingen te komen.
Regel 3: wees aardig voor jezelf en vier je succes. Zelfs als het "stomme dingen" zijn die je opschrijft. Het is net als leren lopen. Hoe vaak ben je niet gevallen? Heeft iemand de tel bijgehouden? Nee toch zeker. Het is tien keer beter om 5 "stomme" dingen op te schrijven dan om het niet te doen omdat je bang bent dat je niets "cools" kunt verzinnen.
Het wordt echt makkelijker als je het vaker gedaan hebt.
Veel plezier morgen met het maken van je nieuwe lijst!
Dankjequote:Op woensdag 29 september 2010 22:25 schreef caroline88 het volgende:
Fantastisch! Benzin, mijn complimenten.
Je toont initiatief en je bent "coachable" - dat is heel belangrijk als je iets wilt veranderen. En je bent een doorzetter want je bleef het doen tot je er 5 op papier had.
Veel plezier morgen met het maken van je nieuwe lijst!
Het is fijn om eens iemand iets positiefs tegen me te horen zeggen Ik heb er vandaag weer een gemaakt, en het was weer heel erg moeilijk, maar ineens wist ik er een paar en kwam ik tot 6. Ik vind het vooral heel erg moeilijk omdat er allerlei negatieve dingen naar boven komen en geen positieve dingen als ik probeer daarover na te denken. Nja, welterusten
Benzin, ik zit dus eigenlijk zo'n beetje in een zelfde situatie als jij, ik ben ook nog veel te negatief over mijzelf en over mijn leven. Trek mij ook heel veel aan wat anderen van mij denken en ik heb ook zat dagen dat ik het niet meer zie zitten. Ik heb ook wel eens gedachten gehad om er een eind aan te maken, maar ik zou dat nooit kunnen, ik kan mijn naasten dat niet aan doen, ben er te laf voor, en het is eigenlijk ook een beetje zwak. Je geeft gewoon op.quote:Op woensdag 29 september 2010 21:36 schreef benzin het volgende:
[..]
Zouden jullie me beter kunnen vertellen hoe ik zo'n omslag zou kunnen maken naar positiever denken? Op zich zou daar niets mis mee zijn, maar mijn hersenen zitten volgens mij bijna vastgeroest in één toestand.
Misschien kijk ik erg subjectief, maar kan me niet voorstellen dat een totale buitenstaander me heel veel positiever zou beoordelen dan ik mezelf beoordeel.
Ik kan heel af en toe nog steeds genieten van positieve momenten, bijvoorbeeld omdat iemand eens naar me luistert of omdat ik even met iemand praat of gewoon eens heel even om iets kan wachten. Zulke momenten heb ik toch een paar keer per maand, soms een paar keer per 2 maanden ofzo
Tuurlijk wordt ik wel moe van dat balen, heel moe zelfs, maar voor mij is zo'n omslag zo moeilijk. Ben zo druk met wat anderen van me denken en hoe alles nou verder moet en ik leef voortdurend in een negatief gat van hopeloosheid. Ik voel me echt vastgeroest in deze 'state of mind'. Die 'fuck alles'-mentaliteit is iets wat ik altijd al heb willen hebben, maar ik kan het totaal niet. Ik bewonder mensen die dat wel kunnen.
Ik leg inderdaad heel veel verantwoordelijkheid bij dingen buiten me, maar zelf weet ik ook niet zo goed meer wat ik nog moet doen en dan ga je vanzelf hopen dat iemand anders je problemen voor je kan oplossen.
En ik weet dat als je zo denkt dat je niet the big picture ziet, dat het gewoon niet nodig is. Het leven is zo mooi, alleen zie ik, en jij, dat niet vaak genoeg, maar het is het wel. Waarom sta je zo negatief tegenover hulp? Als je er gewoon zelf totaal niet uitkomt, waar je je zeker niet voor hoeft te schamen, moet je het gewoon proberen, daar zijn ze toch ook voor?
Je bent ook nog maar jong, weinig levenservaring, je kent jezelf waarschijnlijk nog helemaal niet goed, moet je zelf nog ontdekken, dus hoe kan je dan ook alles weten? Je neemt je gedachten veel te serieus ook waarschijnlijk. Zoals ik zei, ze zijn niet dé waarheid. Niks is dé waarheid.
Mijn hoogleraar op de uni zegt zelfs dat alles wat hij zegt, sowieso wetenschap, niet dé waarheid is.
Hoe je die omslag kan maken, dat lukt mij ook niet altijd, maar het is gewoon dat je je gedachten loslaat, jezelf gaat observeren, dus je laat je gedachten langskomen en doet er gewoon niks mee.
Ik bedoel, ze brengen je nou niet wat je wilt, alleen maar stress, angst en depressie. Het werkt gewoon niet. Jouw gedachten patronen zijn gewoon door de jaren heen heel negatief geworden, zonde dat je het door hebt denk je altijd negatief. Het zit er gewoon helemaal ingesleten.
Daarom word het ook niet makkelijk om die omslag te maken, het zal je af en toe lukken, maar vaak genoeg ook niet.
Gun jezelf daarin de tijd, ontdek hoe je denkt, wat je ervaart als je anders denkt of helemaal niet denkt en wat dat met je doet....
Er is dus ook nog een deel van jezelf naast je gedachten, naast je gemaakte wereldbeeld/ego, en dat is je authentieke innerlijke zelf, en die moet je weer ontdekken.
Zoals ik al zei, verdiep je eens in die materie, in je psyche... dat topic hier, over de kracht van het nu, lees dat eens door. www.thebecompany.nl vind ik ook een goede site over het weer bewustworden van jezelf. Het zijn geen wetenschappelijke feiten die daarop staan, en de schrijfster is ook geen psycholoog of zo, maar ik vind het wel heel helder allemaal, en ik herken mij ook in wat ze schrijft. Kijk er gewoon eens naar. En daarnaast, praat met mensen, je hoeft het niet allemaal zelf te doen!
Soms kan je dat gewoon niet.
[ Bericht 0% gewijzigd door Stefanovich op 02-10-2010 00:36:22 ]
Even een schopje om te kijken of ik er nog iets uit kan halen
Ik heb het al een paar keer in mijn topics wat uitgebreider uitgelegd, maar dit zijn de hoofdlijnen.
De schaamte en de stress die voortkomen uit het toegeven dat ik het niet aankan zijn groot. Daarnaast zou dat mijn ouders heel erg teleurstellen en dat wil ik liever nietquote:Op zaterdag 2 oktober 2010 00:21 schreef Stefanovich het volgende:
Waarom sta je zo negatief tegenover hulp? Als je er gewoon zelf totaal niet uitkomt, waar je je zeker niet voor hoeft te schamen, moet je het gewoon proberen, daar zijn ze toch ook voor?
Ik heb het al een paar keer in mijn topics wat uitgebreider uitgelegd, maar dit zijn de hoofdlijnen. Ik heb alleen niet echt iemand om mee te praten, dus dat is erg lastig, hoe graag ik dat ook zou willenquote:Op zaterdag 2 oktober 2010 00:21 schreef Stefanovich het volgende:
En daarnaast, praat met mensen, je hoeft het niet allemaal zelf te doen!
Soms kan je dat gewoon niet.
Sorry, ik zou niet weten wat jij nog uit dit topic kunt halen. Elk advies, tip of opbeurend woord leg je naast je neer, bestrijd je of geeft tegenargumenten.quote:Op maandag 11 oktober 2010 22:52 schreef benzin het volgende:
Even een schopje om te kijken of ik er nog iets uit kan halen
[..]
Het lijkt of je ergens in wilt blijven hangen.
Het enige schopje is eentje die jij jezelf onder je kont moet geven.
Grote talenten weten wanneer ze moeten stoppen
Beetje late reactie en misschien is het al gezegt, maar als je grootste doel met een meisje sex hebben was dan heb je een kronkel in je hoofd. Vrouwen en/of sex zijn echt niet het belangrijkste in de wereld.
Neem een hond ofzo zodat je buiten de deur komt en gezelligheid hebt.
[ Bericht 19% gewijzigd door dikke_donder op 12-10-2010 09:52:29 ]
Neem een hond ofzo zodat je buiten de deur komt en gezelligheid hebt.
[ Bericht 19% gewijzigd door dikke_donder op 12-10-2010 09:52:29 ]
Sex hebben was niet echt het doel. Meer de liefde, het samen zijn, de oplossing voor alle problemen, geluk etc.quote:Op dinsdag 12 oktober 2010 09:44 schreef dikke_donder het volgende:
Beetje late reactie en misschien is het al gezegt, maar als je grootste doel met een meisje sex hebben was dan heb je een kronkel in je hoofd. Vrouwen en/of sex zijn echt niet het belangrijkste in de wereld.
Ben er nu weer heel erg over aan het denken enzo. Een vriendin is voor mij denk ik wel een van de belangrijkste dingen in de wereld omdat ze al mijn problemen in een klap op zou kunnen lossen (als het wel zou werken dan): mijn eenzaamheid, gebrek aan liefde, gebrek aan vriendschap, gebrek aan intimiteit, stress etc. Als het zou zou zijn als het in mijn hoofd zit dan zou het perfect zijn en het beste ter wereld zijn. Helaas blijkt dus dat het in de praktijk niet zo goed werkte als ik hoopte. Ik hoop dat als ik er weer een keer een hoop energie in ga steken dat het dan beter zal gaan en wel fijn zal zijn.
Je bent niet echt heel positief. Ik luister wel naar advies en tips, zelfs al hebben jullie niet dat gevoel. Opbeurende woorden heb ik nog niet zo heel veel gezien. Het is niet mijn bedoeling om wat jullie zeggen naast me neer te leggen of te bestrijden. Het spijt me als ik dat doe.quote:Op dinsdag 12 oktober 2010 08:06 schreef seasushi het volgende:
Sorry, ik zou niet weten wat jij nog uit dit topic kunt halen. Elk advies, tip of opbeurend woord leg je naast je neer, bestrijd je of geeft tegenargumenten.
Het lijkt of je ergens in wilt blijven hangen.
Het enige schopje is eentje die jij jezelf onder je kont moet geven.
Maar jij bent ook niet echt positief Benzin. Opbeurende woorden, wat heb je eraan dan?quote:Op dinsdag 12 oktober 2010 10:24 schreef benzin het volgende:
[..]
Sex hebben was niet echt het doel. Meer de liefde, het samen zijn, de oplossing voor alle problemen, geluk etc.
Ben er nu weer heel erg over aan het denken enzo. Een vriendin is voor mij denk ik wel een van de belangrijkste dingen in de wereld omdat ze al mijn problemen in een klap op zou kunnen lossen (als het wel zou werken dan): mijn eenzaamheid, gebrek aan liefde, gebrek aan vriendschap, gebrek aan intimiteit, stress etc. Als het zou zou zijn als het in mijn hoofd zit dan zou het perfect zijn en het beste ter wereld zijn. Helaas blijkt dus dat het in de praktijk niet zo goed werkte als ik hoopte. Ik hoop dat als ik er weer een keer een hoop energie in ga steken dat het dan beter zal gaan en wel fijn zal zijn.
[..]
Je bent niet echt heel positief. Ik luister wel naar advies en tips, zelfs al hebben jullie niet dat gevoel. Opbeurende woorden heb ik nog niet zo heel veel gezien. Het is niet mijn bedoeling om wat jullie zeggen naast me neer te leggen of te bestrijden. Het spijt me als ik dat doe.
Of verwacht je medelijden? Alles wat hier aan advies gegeven word is juist opbeurend bedoelt, om JOU te helpen. En het is echt niet zo dat jij echt zielig bent of zo, je komt wel zo over, maar je bent het niet.
Je zit gewoon niet lekker in je vel, psychisch zit het niet lekker, nou daar hebben zat mensen last van.
Echte shit heb jij nog nooit meegemaakt volgens mij. En dat bedoel ik niet lullig, maar ik wil alleen maar aangeven dat jij niet uniek bent daarin. Het leven is voor niemand makkelijk, en als je het relativeert is het zo dat het voor ons hier in ''de westerse wereld'' wel een stuk makkelijker is dan in Afrika of zo, we hebben eigenlijk niet eens recht tot klagen.
Maar goed, waar het op neer komt, jij bent down en legt de verantwoordelijkheid daarvoor buiten jezelf, je hebt immers geen vriendin, intimiteit, vrienden etc, en zo lang je dat niet hebt blijf je depri....
Schiet je niks mee op, je verpest je leven en bereiken wat je zo graag wilt word alleen maar steeds moeilijker en je geduld raakt op en je word alsmaar meer depri. Een vicieuze cirkel is het.
Pak het eens anders aan. Laat het eens gewoon allemaal gaan. Zoals ik al zei, je kan ook gelukkig (lees; je jezelf en je situatie accepteert) zijn zonder al die dingen/wensen te hebben.
En als jij gelukkig bent, valt alles vanzelf op z'n plaats.
[ Bericht 0% gewijzigd door Stefanovich op 12-10-2010 16:31:12 ]
Ik scroll even terug en zie al snel caroline cassandra en deepchord met opbeurende woorden..... 
niet selectief lezen he
niet selectief lezen he
Grote talenten weten wanneer ze moeten stoppen
Dat niet alleen. Ik heb zelfs nog een gezellige middag gehad met Benzin én hem uitgenodigd om langs te komen en nóg zie ik tot mijn verbazing staan 'Ik heb alleen niet echt iemand om te praten'quote:Op dinsdag 12 oktober 2010 18:34 schreef seasushi het volgende:
Ik scroll even terug en zie al snel caroline cassandra en deepchord met opbeurende woorden.....
Benzin, hoe gaat het met je Gratitude Journal? Ik ben er zelf een paar dagen niet toe gekomen omdat ik super druk was en heel weinig geslapen heb. Hoewel ik van slapeloosheid normaal wel lekker creatief word, gaat dat niet op voor mijn Gratitude Journal. Hoewel ik dus wel dankbaar ben, heb een paar fijne ervaringen in mijn zak maar het lukt even niet om het op papier te zetten.
Je zegt dat een vriendin al je problemen oplost. Sorry maar zo werkt het niet.
Zolang jij niet positief over jezelf kunt denken. Als een ander dan iets liefs tegen je zegt, kun je het in je hart niet geloven.
Mijn vriendje zei altijd, Je geluk maak je zelf. En ik dacht dan Ja jij hebt makkelijk praten.
Maar ik weet nu dat hij wel gelijk had. Dankzij deze reis in de tijd weet ik ook weer, hoe lastig het voor jou is om deze uitspraak aan te nemen en toe te passen.
Maar als je er aan blijft werken en er naar blijft zoeken, krijg ook jij die dag dat het kwartje valt.
Je zegt dat een vriendin al je problemen oplost. Sorry maar zo werkt het niet.
Zolang jij niet positief over jezelf kunt denken. Als een ander dan iets liefs tegen je zegt, kun je het in je hart niet geloven.
Mijn vriendje zei altijd, Je geluk maak je zelf. En ik dacht dan Ja jij hebt makkelijk praten.
Maar ik weet nu dat hij wel gelijk had. Dankzij deze reis in de tijd weet ik ook weer, hoe lastig het voor jou is om deze uitspraak aan te nemen en toe te passen.
Maar als je er aan blijft werken en er naar blijft zoeken, krijg ook jij die dag dat het kwartje valt.
Sorry, ik bedoel het niet zoquote:Op dinsdag 12 oktober 2010 18:38 schreef Cassandra87 het volgende:
Dat niet alleen. Ik heb zelfs nog een gezellige middag gehad met Benzin én hem uitgenodigd om langs te komen en nóg zie ik tot mijn verbazing staan 'Ik heb alleen niet echt iemand om te praten'
Het was zeker wel gezellig, maar vooral gewoon gezellig zegmaar. Het was niet diepgaand maar vooral leuk. Pff, hoop dat je dat een beetje snapt. Het is niet zo dat ik het niet waardeer. Sowieso is het niet zo dat ik de positieve dingen in dit topic niet waardeer
Sta er alleen niet zo bij stil soms. Wel goed eigenlijk. Soms voel ik me 's avonds echt shit en sla ik het over, maar heb er al 11 gemaaktquote:Op dinsdag 12 oktober 2010 23:41 schreef caroline88 het volgende:
Benzin, hoe gaat het met je Gratitude Journal?
En het is toch wel leuk om terug te lezen zie ik nu. Had het alleen opgeschreven en er nog niet naar terug gekeken.
Kijk dat maakt het nu echt leuk. Dat je zelf verzint om het terug te lezen ook al was ik vergeten dat erbij te zeggen
.... Overigens is het cliche' wel waar, dat je pas van iemand kunt houden als je eerst van jezelf houdt.
Grote talenten weten wanneer ze moeten stoppen
Ben blij dat je het leuk vindquote:Op woensdag 13 oktober 2010 12:25 schreef caroline88 het volgende:
Kijk dat maakt het nu echt leuk. Dat je zelf verzint om het terug te lezen ook al was ik vergeten dat erbij te zeggen
Doe er best wel mijn best voor [ Bericht 42% gewijzigd door benzin op 15-10-2010 09:04:59 ]
Denk je echt?quote:Op woensdag 13 oktober 2010 12:26 schreef seasushi het volgende:
.... Overigens is het cliche' wel waar, dat je pas van iemand kunt houden als je eerst van jezelf houdt.
Als dat zo is dan is de hamvraag: hoe ga ik van mezelf houden?
Het antwoord op die vraag is in al jouw topics eigenlijk al wel gegeven, alleen in andere woorden. Je denkt toch veel te veel, piekeren, twijfelen over van alles en nog wat... constant oordelen en eigenlijk ben je nooit tevreden met jezelf en met je leven/situatie op dit moment. Het lukt je niet om aan je verwachten/wensen te voldoen dus word je als maar meer depri en radeloos. Stop eens met denken... of anders gezegd, je kan niet eens echt stoppen met denken, maar nu identificeer je jezelf constant met je gedachten, stop dáár mee...dat is wel lastig.
Als je alleen al naar je topic titel kijkt, grootste doel halen en niet blij zijn. Ten eerste was jouw grootste doel seks hebben met iemand, daarnaast dacht je dat je dan wel heel gelukkig zou worden, maar zo blijkt het leven dus niet te werken... dit is een bewijs van hoe krom je denkt.... ik heb dat ook wel hoor, maar ik merk uit eigen ervaring dat ik vooral down, radeloos ben en heel negatief ben over mijn leven wanneer ik veel nadenk, dan ben ik niet echt bewust aanwezig in het leven NU. Als ik dat allemaal loslaat voel ik me veel beter...dan accepteer je het heden meer en dus jezelf... nouja, dit was wel mijn laatste bijdrage hier Het word tijd voor actie!
Just my 2 cents.....
Als je alleen al naar je topic titel kijkt, grootste doel halen en niet blij zijn. Ten eerste was jouw grootste doel seks hebben met iemand, daarnaast dacht je dat je dan wel heel gelukkig zou worden, maar zo blijkt het leven dus niet te werken... dit is een bewijs van hoe krom je denkt.... ik heb dat ook wel hoor, maar ik merk uit eigen ervaring dat ik vooral down, radeloos ben en heel negatief ben over mijn leven wanneer ik veel nadenk, dan ben ik niet echt bewust aanwezig in het leven NU. Als ik dat allemaal loslaat voel ik me veel beter...dan accepteer je het heden meer en dus jezelf... nouja, dit was wel mijn laatste bijdrage hier
Het word tijd voor actie!Just my 2 cents.....
Als ik zou weten hoe zou ik dat waarschijnlijk meteen doenquote:Op vrijdag 15 oktober 2010 22:10 schreef Stefanovich het volgende:
Het antwoord op die vraag is in al jouw topics eigenlijk al wel gegeven, alleen in andere woorden. Je denkt toch veel te veel, piekeren, twijfelen over van alles en nog wat... constant oordelen en eigenlijk ben je nooit tevreden met jezelf en met je leven/situatie op dit moment. Het lukt je niet om aan je verwachten/wensen te voldoen dus word je als maar meer depri en radeloos. Stop eens met denken... of anders gezegd, je kan niet eens echt stoppen met denken, maar nu identificeer je jezelf constant met je gedachten, stop dáár mee...
In een woord: Afleiding.
Vervolgens kan ik de TS nog wel adviseren; ga eens de (cor)relatie "je druk maken om situatie #" en "de gewenste situatie #" na.
Vervolgens kan ik de TS nog wel adviseren; ga eens de (cor)relatie "je druk maken om situatie #" en "de gewenste situatie #" na.
Mactastisch!
Verdiep je er eens in. Er zijn wel verschillende zelfhulpboeken waar je zulke inzichten uit kunt halen.quote:Op zaterdag 16 oktober 2010 20:55 schreef benzin het volgende:
[..]
Als ik zou weten hoe zou ik dat waarschijnlijk meteen doen
Bijvoorbeeld het boek uit je hoofd, in het leven. Ik wil niet zeggen dat dat de oplossing voor je probleem is, lezen, maar het kan je wel helpen. Of er over praten met mensen/deskundigen, maar zoals je al aangeeft wil je dat niet echt... maar er zijn dus meerdere mogelijkheden. En de tip hierboven is ook een goede, houd jezelf een spiegel voor bij verschillende situaties. Ontdek je denkpatronen. Maar vergeet nooit dat het je tijd zal kosten, heb geduld, je kan niet in een keer je situatie en je denken veranderen. Kleine stapjes...
Dat doe je niet! Ga daar aan werken, ga hulp zoeken. Maar je blijft bang dat je omgeving dit niet zal accepteren, maar je omgeving zal willen dat jij gelukkig bent, en als je omgeving dat niet wilt, kun je beter uit je omgeving weggaan.quote:Op zaterdag 16 oktober 2010 20:55 schreef benzin het volgende:
[..]
Als ik zou weten hoe zou ik dat waarschijnlijk meteen doen
Je blijft nu vreselijk hangen en doet er bijna niets aan
Inderdaad! Je staat nu al jaren zowat stil Benzin, als je niks doet veranderd er niks. Stilstand is achteruitgang. Dus, zoek wél hulp! Praat er met ouders over... kom op, wat heb je te verliezen? Je leven zuigt nu toch of niet?Je hoeft je totaal niet te schamen of zo... weet je hoeveel mensen er zijn met psychische problemen... de grootste fout die mensen dan vaak maken is dat ze heel lang wachten met hulp zoeken, waardoor het allemaal moeilijker wordt. Ik doe het ook. Maar ik heb er al wel met mijn ouders over gesproken en vrienden, en hier op fok, maar ik voel mij op dit moment best goed(heb nog wel steeds rot momenten), maar wanneer ik weer achteruit ga stap ik zeker naar de psych.quote:Op zondag 17 oktober 2010 07:25 schreef Cassandra87 het volgende:
[..]
Dat doe je niet! Ga daar aan werken, ga hulp zoeken. Maar je blijft bang dat je omgeving dit niet zal accepteren, maar je omgeving zal willen dat jij gelukkig bent, en als je omgeving dat niet wilt, kun je beter uit je omgeving weggaan.
Je blijft nu vreselijk hangen en doet er bijna niets aan
[ Bericht 10% gewijzigd door Stefanovich op 17-10-2010 13:43:04 ]
Helemaal mee eensquote:Op zondag 17 oktober 2010 13:36 schreef Stefanovich het volgende:
[..]
Inderdaad! Je staat nu al jaren zowat stil Benzin, als je niks doet veranderd er niks. Stilstand is achteruitgang. Dus, zoek wél hulp! Praat er met ouders over... kom op, wat heb je te verliezen? Je leven zuigt nu toch of niet?Je hoeft je totaal niet te schamen of zo... weet je hoeveel mensen er zijn met psychische problemen... de grootste fout die mensen dan vaak maken is dat ze heel lang wachten met hulp zoeken, waardoor het allemaal moeilijker wordt. Ik doe het ook. Maar ik heb er al wel met mijn ouders over gesproken en vrienden, en hier op fok, maar ik voel mij op dit moment best goed(heb nog wel steeds rot momenten), maar wanneer ik weer achteruit ga stap ik zeker naar de psych.
Bovendien vraag ik me af wat er dan zó erg is aan hulp zoeken voor dit probleem dat hij het zijn ouders niet wil aandoen. Hij heeft het toch steeds over dat hij het zijn ouders niet wil aandoen?
Het komt op mij over dat die dan een bepaald beeld van hem hebben wat wel meteen in duigen valt zodra TS met zijn problemen aankomt.
Ja, dat klopt ook wel. Mijn ouders denken dat alles goed gaat en dat ik een goede zoon benquote:Op zondag 17 oktober 2010 13:46 schreef Jumping-Skippy het volgende:
Bovendien vraag ik me af wat er dan zó erg is aan hulp zoeken voor dit probleem dat hij het zijn ouders niet wil aandoen. Hij heeft het toch steeds over dat hij het zijn ouders niet wil aandoen?
Het komt op mij over dat die dan een bepaald beeld van hem hebben wat wel meteen in duigen valt zodra TS met zijn problemen aankomt.
Ik ga ze ongelofelijk teleurstellen als ik dit moet gaan vertellen aan mijn ouders. Daarnaast weet ik zeker dat ze me dan minder zullen gaan waarderen en anders behandelen. En dat wil ik echt net. Ik vrees dat ik liever stilletjes heel veel pijn lijd dan dat ik toe moet geven dat het niet goed gaat. In het beste geval krijg ik dit op een andere manier weer goed. Dat heeft twee goed kanten, ik hoef geen pijn te lijden, maar ik hoef ook niet mijn ouders teleur te stellen. Dan is iedereen blij en dat is eigenlijk het soort oplossingen wat ik uiteindelijk zoek om precies die reden.
Dus het beeld wat jou ouders van jou hebben als 'de ideale zoon' valt dan in duigen en daar ben jij bang voor.quote:Op zondag 17 oktober 2010 14:04 schreef benzin het volgende:
[..]
Ja, dat klopt ook wel. Mijn ouders denken dat alles goed gaat en dat ik een goede zoon ben
In het beste geval krijg ik dit op een andere manier weer goed. Dat heeft twee goed kanten, ik hoef geen pijn te lijden, maar ik hoef ook niet mijn ouders teleur te stellen. Dan is iedereen blij en dat is eigenlijk het soort oplossingen wat ik uiteindelijk zoek om precies die reden.
Waarom zouden ze teleurgesteld zijn als jij problemen blijkt te hebben? Hoe weet je dat zo zeker? Ben je dan ineens geen goede zoon meer?
Ik mag toch hopen dat je ouders je niet zouden afrekenen op het feit dat jij problemen hebt.
Je leeft dus eigenlijk voor hen (je probeert krampachtig een imago in stand te houden) in plaats van voor jezelf.
Ik wil hier best over praten, maar wat je wel moet beseffen is dat dit in meerdere topics al aan de orde is gekomen en tot nu toe niemand de angst heeft kunnen wegnemen om hulp te zoeken en ik verwacht dus niet echt dat iemand dat nog kan. Je bedoelt het heel goed en ben blij met de goede intenties, maar ik ben bang dat je je tijd aan het verdoen bent.
Waarom weet ik dat zo zeker? Ik weet dat zo zeker door dingen die zijn gebeurd in mijn basisschooltijd. Ze waren erg teleurgesteld in me en vonden het vervelend dat hulp voor mij ze geld kostte. Op de middelbare school leek het eerst een stuk beter te gaan omdat, hoe eenzaam ik ook was, ik in ieder geval niet meer gepest werd. Door mijn schoolprestaties en mijn gedrag waren ze trotser op me dan ooit en ik heb dat in stand gehouden. Zelfs toen het slechter ging en alles in elkaar stortte tijdens mijn derde jaar ben ik blijven doen of alles goed ging. Ik doe al jaren net alsof ik vrienden heb. Op deze manier zijn ze trots op me.
Op de momenten dat ik (onder dwang) fouten aan mijn ouders moest toegeven kon ik merken dat ik ze heel erg teleurstelde en ze me op die vakken veel meer in de gaten gingen houden en zich meer met me gingen bemoeien. Ik vond dat verschrikkelijk. Als ik nu moet gaan toegeven dat ik al die jaren net alsof heb gedaan dan gaat er waarschijnlijk hetzelfde gebeuren maar een factor 100000 erger. Ik wil ze gewoon trots houden en laten zien dat ik sterk ben
Het net doen alsof is gewoon verschrikkelijk vermoeiend. Net doen alsof ik een paar vrienden heb en of alles altijd goed gaat is onbeschrijfelijk zwaar. Maar uiteindelijk is die leugen mooi voor ze. De benzin die zij zien is fantastisch en iemand om trots op te zijn. En daar doe ik alles voor.
Ik leef inderdaad voor anderen en net voor mezelf. Al jaren niet meer. Ik ben al jaren bezig om mijn ouders, maar ook alle andere belangrijke mensen (leraren, werkgevers, andere mensen tegen wie ik heel erg opkijk) tevreden en trots te maken en te houden. Ik wil gewoon gewaardeerd worden.
Ik heb, vooral de laatste 2 jaar, heel erg het gevoel dat ik niet meer leef en de controle kwijt ben. Ik ben zo druk bezig andere mensen tevreden en blij te houden dat ik mezelf gewoon kwijtgeraakt ben. Voorbeeld: Ik heb mijn opleiding gekozen gebaseerd op wat iedereen vanzelfsprekend vond dat ik zou doen en ik heb er eigenlijk helemaal geen plezier meer in. Eigenlijk is bijna elke keuze die ik maak een keuze die voortkomt uit wat andere mensen me adviseren of wat andere mensen willen dat ik doe. Alleen de hele kleine beslissingen (koffie kopen, bepalen wat ik lees, bepalen wat ik kijk etc) zijn dingen waar ik echt het gevoel van controle over heb.
5 jaar geleden viel alles uit elkaar en sindsdien heb ik het gevoel dat ik de controle kwijt ben. Als mijn plaats zou worden ingenomen door een emotieloze en willoze robot die verder kan wat ik kan dan zou niemand dat door hebben. Als die robot gewoon zou doen wat anderen willen dat hij doet en net doet of hij zich prima voelt dan zou alles hetzelfde zijn. Hoe meer ik erover nadenk nu ik dit schrijf begin ik het gevoel te krijgen dat ik weleens een willoze robot zou kunnen zijn die niet doorheeft dat hij dat is. Helaas ontbreekt de emotieloosheid. Het leven zou fijn zijn zonder emoties denk ik, gewoon pragmatisch alles doen wat ik moet doen zonder pijn en dan zachtjes doodgaan als mijn tijd erop zit.
Ik ben voortdurend bezig met anderen. Wat ze denken, wat ze willen. Ik maak het ze gemakkelijk, doe wat ze willen. Op mijn studie en mijn werk zorg ik ervoor dat ik alles 100% goed doe. Als ik met anderen samenwerk aan een project dan zorg ik ervoor dat ik niet alleen mijn werk doe, maar ook het werk van de mensen met wie ik samenwerk. Ik bereid dat voor en houd het achter de hand voor het geval die mensen hun afspraken niet nakomen of slecht werk leveren. Nu ik dit zo opschrijf besef ik hoe belachelijk dat eigenlijk is. Ik wil altijd alles 100% goed doen omdat ik dan even een paar minuten het gevoel kan hebben dat iemand me even waardeert. Dat iemand even tevreden is over wat ik doe. Dan is dat weer weg en werk ik me weer verrot tot de volgende 'high'. Het grappige is nog wel dat ik 90% van de tijd alles zit uit te stellen door de stress en dan even op het laatste moment het werk van meerdere mensen ga zitten doen in de kortst mogelijke tijd. Nu mijn studie toch wel zwaar begint te worden wordt het erg moeilijk om het werk van meerdere personen tegelijk te doen. Dat gaat gewoonweg niet echt meer. Sowieso begint de stress en de emotionele pijn invloed te hebben op mijn lichaam. In alles wat ik doe, zeker in combinatie met anderen, zorg ik ervoor dat ik altijd de zwakke schakels kan vervangen en alles 100% onder controle kan houden. Maar eigenlijk kan ik dat niet volhouden. Op mijn werk moet ik steeds meer beslissingen uit handen geven en ik houd het niet vol om alles te doen zoals anderen dat willen. Door alle stress en emoties begin ik heel erg uitgeput te raken. Ik slaap slecht en begin steeds meer lichamelijke klachten te krijgen. RSI-achtige klachten, pijnlijke ledematen, vermoeide ledematen, pijn, hoofdpijn etc. Ik ben bang dat dat uiteindelijk de zwakste schakel gaat zijn. Geestelijk is net doen alsof al heel erg zwaar, maar eigenlijk is dat, ondanks de pijn, toch wel vol te houden. Het moet wel, want het is het enige dat ik kan doen, de enige optie die ik heb. Ik weet vrijwel zeker dat ik zal blijven doen alsof alles prima is tot mijn lichaam erbij neervalt.
Daar ben ik heel erg bang voor. Deels omdat ik weet dat dat ze heel veel pijn zal doen omdat ze zullen denken tekort geschoten te zijn. Aan de andere kant weet ik ook dat als dat beeld in duigen valt ze me anders zullen gaan behandelen. Ik denk ook dat ze minder trots op me zullen zijn. De laatste twee dingen vind ik misschien nog wel erger dan de eerste. Eigenlijk zijn de laatste twee puur zelfbescherming en egoïsme en is het feit dat ik ze pijn bespaar door niets te zeggen een positief gevolg.quote:Op zondag 17 oktober 2010 14:23 schreef Jumping-Skippy het volgende:
Dus het beeld wat jou ouders van jou hebben als 'de ideale zoon' valt dan in duigen en daar ben jij bang voor.
Waarom zouden ze teleurgesteld zijn als jij problemen blijkt te hebben? Hoe weet je dat zo zeker?
Als je dit zo doorzet leef je dus eigenlijk voor hen (je probeert krampachtig een imago in stand te houden) in plaats van voor jezelf.
Waarom weet ik dat zo zeker? Ik weet dat zo zeker door dingen die zijn gebeurd in mijn basisschooltijd. Ze waren erg teleurgesteld in me en vonden het vervelend dat hulp voor mij ze geld kostte. Op de middelbare school leek het eerst een stuk beter te gaan omdat, hoe eenzaam ik ook was, ik in ieder geval niet meer gepest werd. Door mijn schoolprestaties en mijn gedrag waren ze trotser op me dan ooit en ik heb dat in stand gehouden. Zelfs toen het slechter ging en alles in elkaar stortte tijdens mijn derde jaar ben ik blijven doen of alles goed ging. Ik doe al jaren net alsof ik vrienden heb. Op deze manier zijn ze trots op me.
Op de momenten dat ik (onder dwang) fouten aan mijn ouders moest toegeven kon ik merken dat ik ze heel erg teleurstelde en ze me op die vakken veel meer in de gaten gingen houden en zich meer met me gingen bemoeien. Ik vond dat verschrikkelijk. Als ik nu moet gaan toegeven dat ik al die jaren net alsof heb gedaan dan gaat er waarschijnlijk hetzelfde gebeuren maar een factor 100000 erger. Ik wil ze gewoon trots houden en laten zien dat ik sterk ben
Het net doen alsof is gewoon verschrikkelijk vermoeiend. Net doen alsof ik een paar vrienden heb en of alles altijd goed gaat is onbeschrijfelijk zwaar. Maar uiteindelijk is die leugen mooi voor ze. De benzin die zij zien is fantastisch en iemand om trots op te zijn. En daar doe ik alles voor.
Ik leef inderdaad voor anderen en net voor mezelf. Al jaren niet meer. Ik ben al jaren bezig om mijn ouders, maar ook alle andere belangrijke mensen (leraren, werkgevers, andere mensen tegen wie ik heel erg opkijk) tevreden en trots te maken en te houden. Ik wil gewoon gewaardeerd worden.
Ik heb, vooral de laatste 2 jaar, heel erg het gevoel dat ik niet meer leef en de controle kwijt ben. Ik ben zo druk bezig andere mensen tevreden en blij te houden dat ik mezelf gewoon kwijtgeraakt ben. Voorbeeld: Ik heb mijn opleiding gekozen gebaseerd op wat iedereen vanzelfsprekend vond dat ik zou doen en ik heb er eigenlijk helemaal geen plezier meer in. Eigenlijk is bijna elke keuze die ik maak een keuze die voortkomt uit wat andere mensen me adviseren of wat andere mensen willen dat ik doe. Alleen de hele kleine beslissingen (koffie kopen, bepalen wat ik lees, bepalen wat ik kijk etc) zijn dingen waar ik echt het gevoel van controle over heb.
5 jaar geleden viel alles uit elkaar en sindsdien heb ik het gevoel dat ik de controle kwijt ben. Als mijn plaats zou worden ingenomen door een emotieloze en willoze robot die verder kan wat ik kan dan zou niemand dat door hebben. Als die robot gewoon zou doen wat anderen willen dat hij doet en net doet of hij zich prima voelt dan zou alles hetzelfde zijn. Hoe meer ik erover nadenk nu ik dit schrijf begin ik het gevoel te krijgen dat ik weleens een willoze robot zou kunnen zijn die niet doorheeft dat hij dat is. Helaas ontbreekt de emotieloosheid. Het leven zou fijn zijn zonder emoties denk ik, gewoon pragmatisch alles doen wat ik moet doen zonder pijn en dan zachtjes doodgaan als mijn tijd erop zit.
Ik ben voortdurend bezig met anderen. Wat ze denken, wat ze willen. Ik maak het ze gemakkelijk, doe wat ze willen. Op mijn studie en mijn werk zorg ik ervoor dat ik alles 100% goed doe. Als ik met anderen samenwerk aan een project dan zorg ik ervoor dat ik niet alleen mijn werk doe, maar ook het werk van de mensen met wie ik samenwerk. Ik bereid dat voor en houd het achter de hand voor het geval die mensen hun afspraken niet nakomen of slecht werk leveren. Nu ik dit zo opschrijf besef ik hoe belachelijk dat eigenlijk is. Ik wil altijd alles 100% goed doen omdat ik dan even een paar minuten het gevoel kan hebben dat iemand me even waardeert. Dat iemand even tevreden is over wat ik doe. Dan is dat weer weg en werk ik me weer verrot tot de volgende 'high'. Het grappige is nog wel dat ik 90% van de tijd alles zit uit te stellen door de stress en dan even op het laatste moment het werk van meerdere mensen ga zitten doen in de kortst mogelijke tijd. Nu mijn studie toch wel zwaar begint te worden wordt het erg moeilijk om het werk van meerdere personen tegelijk te doen. Dat gaat gewoonweg niet echt meer. Sowieso begint de stress en de emotionele pijn invloed te hebben op mijn lichaam. In alles wat ik doe, zeker in combinatie met anderen, zorg ik ervoor dat ik altijd de zwakke schakels kan vervangen en alles 100% onder controle kan houden. Maar eigenlijk kan ik dat niet volhouden. Op mijn werk moet ik steeds meer beslissingen uit handen geven en ik houd het niet vol om alles te doen zoals anderen dat willen. Door alle stress en emoties begin ik heel erg uitgeput te raken. Ik slaap slecht en begin steeds meer lichamelijke klachten te krijgen. RSI-achtige klachten, pijnlijke ledematen, vermoeide ledematen, pijn, hoofdpijn etc. Ik ben bang dat dat uiteindelijk de zwakste schakel gaat zijn. Geestelijk is net doen alsof al heel erg zwaar, maar eigenlijk is dat, ondanks de pijn, toch wel vol te houden. Het moet wel, want het is het enige dat ik kan doen, de enige optie die ik heb. Ik weet vrijwel zeker dat ik zal blijven doen alsof alles prima is tot mijn lichaam erbij neervalt.
Ik vind opmerkelijk dat je ouders blijkbaar meteen zouden denken tekortgeschoten te zijn omdat jij problemen hebt. Sommige problemen die je kind heeft kun je als ouders zijnde niets aan doen.quote:Op zondag 17 oktober 2010 15:07 schreef benzin het volgende:
Ik wil hier best over praten, maar wat je wel moet beseffen is dat dit in meerdere topics al aan de orde is gekomen en tot nu toe niemand de angst heeft kunnen wegnemen om hulp te zoeken en ik verwacht dus niet echt dat iemand dat nog kan. Je bedoelt het heel goed en ben blij met de goede intenties, maar ik ben bang dat je je tijd aan het verdoen bent.
[..]
Daar ben ik heel erg bang voor. Deels omdat ik weet dat dat ze heel veel pijn zal doen omdat ze zullen denken tekort geschoten te zijn. Aan de andere kant weet ik ook dat als dat beeld in duigen valt ze me anders zullen gaan behandelen. Ik denk ook dat ze minder trots op me zullen zijn. De laatste twee dingen vind ik misschien nog wel erger dan de eerste. Eigenlijk zijn de laatste twee puur zelfbescherming en egoïsme en is het feit dat ik ze pijn bespaar door niets te zeggen een positief gevolg.
Waarom weet ik dat zo zeker? Ik weet dat zo zeker door dingen die zijn gebeurd in mijn basisschooltijd. Ze waren erg teleurgesteld in me en vonden het vervelend dat hulp voor mij ze geld kostte. Op de middelbare school leek het eerst een stuk beter te gaan omdat, hoe eenzaam ik ook was, ik in ieder geval niet meer gepest werd. Door mijn schoolprestaties en mijn gedrag waren ze trotser op me dan ooit en ik heb dat in stand gehouden. Zelfs toen het slechter ging en alles in elkaar stortte tijdens mijn derde jaar ben ik blijven doen of alles goed ging. Ik doe al jaren net alsof ik vrienden heb. Op deze manier zijn ze trots op me.
Op de momenten dat ik (onder dwang) fouten aan mijn ouders moest toegeven kon ik merken dat ik ze heel erg teleurstelde en ze me op die vakken veel meer in de gaten gingen houden en zich meer met me gingen bemoeien. Ik vond dat verschrikkelijk. Als ik nu moet gaan toegeven dat ik al die jaren net alsof heb gedaan dan gaat er waarschijnlijk hetzelfde gebeuren maar een factor 100000 erger. Ik wil ze gewoon trots houden en laten zien dat ik sterk ben
Het net doen alsof is gewoon verschrikkelijk vermoeiend. Net doen alsof ik een paar vrienden heb en of alles altijd goed gaat is onbeschrijfelijk zwaar. Maar uiteindelijk is die leugen mooi voor ze. De benzin die zij zien is fantastisch en iemand om trots op te zijn. En daar doe ik alles voor.
Ik leef inderdaad voor anderen en net voor mezelf. Al jaren niet meer. Ik ben al jaren bezig om mijn ouders, maar ook alle andere belangrijke mensen (leraren, werkgevers, andere mensen tegen wie ik heel erg opkijk) tevreden en trots te maken en te houden. Ik wil gewoon gewaardeerd worden.
Ik heb, vooral de laatste 2 jaar, heel erg het gevoel dat ik niet meer leef en de controle kwijt ben. Ik ben zo druk bezig andere mensen tevreden en blij te houden dat ik mezelf gewoon kwijtgeraakt ben. Voorbeeld: Ik heb mijn opleiding gekozen gebaseerd op wat iedereen vanzelfsprekend vond dat ik zou doen en ik heb er eigenlijk helemaal geen plezier meer in. Eigenlijk is bijna elke keuze die ik maak een keuze die voortkomt uit wat andere mensen me adviseren of wat andere mensen willen dat ik doe. Alleen de hele kleine beslissingen (koffie kopen, bepalen wat ik lees, bepalen wat ik kijk etc) zijn dingen waar ik echt het gevoel van controle over heb.
5 jaar geleden viel alles uit elkaar en sindsdien heb ik het gevoel dat ik de controle kwijt ben. Als mijn plaats zou worden ingenomen door een emotieloze en willoze robot die verder kan wat ik kan dan zou niemand dat door hebben. Als die robot gewoon zou doen wat anderen willen dat hij doet en net doet of hij zich prima voelt dan zou alles hetzelfde zijn. Hoe meer ik erover nadenk nu ik dit schrijf begin ik het gevoel te krijgen dat ik weleens een willoze robot zou kunnen zijn die niet doorheeft dat hij dat is. Helaas ontbreekt de emotieloosheid. Het leven zou fijn zijn zonder emoties denk ik, gewoon pragmatisch alles doen wat ik moet doen zonder pijn en dan zachtjes doodgaan als mijn tijd erop zit.
Ik ben voortdurend bezig met anderen. Wat ze denken, wat ze willen. Ik maak het ze gemakkelijk, doe wat ze willen. Op mijn studie en mijn werk zorg ik ervoor dat ik alles 100% goed doe. Als ik met anderen samenwerk aan een project dan zorg ik ervoor dat ik niet alleen mijn werk doe, maar ook het werk van de mensen met wie ik samenwerk. Ik bereid dat voor en houd het achter de hand voor het geval die mensen hun afspraken niet nakomen of slecht werk leveren. Nu ik dit zo opschrijf besef ik hoe belachelijk dat eigenlijk is. Ik wil altijd alles 100% goed doen omdat ik dan even een paar minuten het gevoel kan hebben dat iemand me even waardeert. Dat iemand even tevreden is over wat ik doe. Dan is dat weer weg en werk ik me weer verrot tot de volgende 'high'. Het grappige is nog wel dat ik 90% van de tijd alles zit uit te stellen door de stress en dan even op het laatste moment het werk van meerdere mensen ga zitten doen in de kortst mogelijke tijd. Nu mijn studie toch wel zwaar begint te worden wordt het erg moeilijk om het werk van meerdere personen tegelijk te doen. Dat gaat gewoonweg niet echt meer. Sowieso begint de stress en de emotionele pijn invloed te hebben op mijn lichaam. In alles wat ik doe, zeker in combinatie met anderen, zorg ik ervoor dat ik altijd de zwakke schakels kan vervangen en alles 100% onder controle kan houden. Maar eigenlijk kan ik dat niet volhouden. Op mijn werk moet ik steeds meer beslissingen uit handen geven en ik houd het niet vol om alles te doen zoals anderen dat willen. Door alle stress en emoties begin ik heel erg uitgeput te raken. Ik slaap slecht en begin steeds meer lichamelijke klachten te krijgen. RSI-achtige klachten, pijnlijke ledematen, vermoeide ledematen, pijn, hoofdpijn etc. Ik ben bang dat dat uiteindelijk de zwakste schakel gaat zijn. Geestelijk is net doen alsof al heel erg zwaar, maar eigenlijk is dat, ondanks de pijn, toch wel vol te houden. Het moet wel, want het is het enige dat ik kan doen, de enige optie die ik heb. Ik weet vrijwel zeker dat ik zal blijven doen alsof alles prima is tot mijn lichaam erbij neervalt.
Verder weet ik inderdaad niet wat ik er nog meer over kan zeggen
Je maakt constant denkfouten benzin. Je ouders willen dat jij gelukkig bent, lijkt me. Dat ben je nu niet en het lukt je niet wat aan je situatie te doen. Wat je nu doet, al een lange tijd, dus veel op Fok posten en blijven piekeren en zo schiet je niks mee op.
Je zegt dat je het op een andere manier weer ''goed'' wil krijgen, maar dat lukt je juist niet omdat je zo vast zit. Hulp kan je daar juist mee helpen. Wij op fok kunnen je inzichten geven, maar wij zijn hier geen psychologen, en kunnen jou niet echt helpen.
Die illusie moet je ook uit je hoofd zetten. Maar goed, het lijkt mij dat je ouders liever hebben dat gelukkig bent, en dus eerlijk bent. Want denk je werkelijk dat ze dit liever hebben, dat ze denken dat jij gelukkig bent maar je over 5 jaar van de brug springt? Dat heb je zelf hier gezegd namelijk dat als je situatie dan nog zo is, je liever dood bent. Dan doe je je ouders pas wat aan!
Dan zullen ze zich altijd afvragen waarom en wat hebben we fout gedaan, waarom hebben we niks gemerkt, is het onze schuld... allemaal vragen die ze het hun leven lang achterna zullen zitten. Plus daarbij nog het gemis van dat jij er niet meer bent. Jij denkt ook dat het een zwakte is dat jij je zo voelt, je in die situatie zit en er niet uit komt, maar dat is niet zo.
Psychische problemen zijn gewoon heel kut. Maar het is ook zo dat er tegenwoordig nog een hele taboe rust op het tonen van je emoties, je gevoelens, je zwak opstellen, waardoor iedereen ook alles opkropt met alle nare gevolgen van dien, soms zelfs zelfmoord.
[ Bericht 14% gewijzigd door Stefanovich op 17-10-2010 16:50:30 ]
Je zegt dat je het op een andere manier weer ''goed'' wil krijgen, maar dat lukt je juist niet omdat je zo vast zit. Hulp kan je daar juist mee helpen. Wij op fok kunnen je inzichten geven, maar wij zijn hier geen psychologen, en kunnen jou niet echt helpen.
Die illusie moet je ook uit je hoofd zetten. Maar goed, het lijkt mij dat je ouders liever hebben dat gelukkig bent, en dus eerlijk bent. Want denk je werkelijk dat ze dit liever hebben, dat ze denken dat jij gelukkig bent maar je over 5 jaar van de brug springt? Dat heb je zelf hier gezegd namelijk dat als je situatie dan nog zo is, je liever dood bent. Dan doe je je ouders pas wat aan!
Dan zullen ze zich altijd afvragen waarom en wat hebben we fout gedaan, waarom hebben we niks gemerkt, is het onze schuld... allemaal vragen die ze het hun leven lang achterna zullen zitten. Plus daarbij nog het gemis van dat jij er niet meer bent. Jij denkt ook dat het een zwakte is dat jij je zo voelt, je in die situatie zit en er niet uit komt, maar dat is niet zo.
Psychische problemen zijn gewoon heel kut. Maar het is ook zo dat er tegenwoordig nog een hele taboe rust op het tonen van je emoties, je gevoelens, je zwak opstellen, waardoor iedereen ook alles opkropt met alle nare gevolgen van dien, soms zelfs zelfmoord.
[ Bericht 14% gewijzigd door Stefanovich op 17-10-2010 16:50:30 ]
Ik heb het idee dat Benzin wel erg graag de 'gewenste situatie #' wilt behalen en deze van ons in een stappenplan verwacht. Het probleem is echter niet de stappenplan of wat dan ook maar het probleem ligt bij benzin zelf en het onnodige piekeren (mijn post hierboven is dan niet zo simpel voor TS dan op het eerste gezicht alleen maar lijkt..)
Denk eens na benzin, hoeveel heb je nu bereikt met alleen maar piekeren over de situatie?
Een beter leven begint bij .... , en doe er wat mee!
Denk eens na benzin, hoeveel heb je nu bereikt met alleen maar piekeren over de situatie?
Een beter leven begint bij .... , en doe er wat mee!
Mactastisch!
Dat klopt wel een beetje. Ik post hier over deze problemen om twee reden:quote:Op zondag 17 oktober 2010 17:03 schreef J4ckp0T het volgende:
Ik heb het idee dat Benzin wel erg graag de 'gewenste situatie #' wilt behalen en deze van ons in een stappenplan verwacht. Het probleem is echter niet de stappenplan of wat dan ook maar het probleem ligt bij benzin zelf en het onnodige piekeren.
• Ik hoef het zo niet op te kroppen en kan het hier iig kwijt
• Ik hoop inderdaad een beetje dat iemand me een soort stappenplan kan geven dat vrij eenvoudig en stap-voor-stap is en mij gelukkig gaat maken.
Vinden jullie echt dat ik onnodig pieker?
Niets eigenlijk. Aan de andere kant weet ik ook gewoon niet echt wat ik moet en kan doen als ik verder geen hulp wil zoeken ivm mijn ouders. Dat is gewoon verschrikkelijk moeilijk.quote:Op zondag 17 oktober 2010 17:03 schreef J4ckp0T het volgende:
Denk eens na benzin, hoeveel heb je nu bereikt met alleen maar piekeren over de situatie?.
Het voordeel aan over 5 jaar van de brug afspringen ten opzichte van nu mijn ouders vertellen hoe ik me voel is dat ik als ik van de brug spring niet zelf met de situatie hoef om te gaan. Als ik het mijn ouders nu vertel en het pakt zou uit als ik denk dat het zal gaan dan moet ik zelf met die situatie leven die dan ontstaat. En hoewel het zeer egoïstisch klinkt, als ik er niet meer zou zijn dan zouden voor mij alle problemen zijn opgelost en merk ik zelf niet meer wat ik heb gedaan.quote:Op zondag 17 oktober 2010 16:38 schreef Stefanovich het volgende:
Maar goed, het lijkt mij dat je ouders liever hebben dat gelukkig bent, en dus eerlijk bent. Want denk je werkelijk dat ze dit liever hebben, dat ze denken dat jij gelukkig bent maar je over 5 jaar van de brug springt? Dat heb je zelf hier gezegd namelijk dat als je situatie dan nog zo is, je liever dood bent. Dan doe je je ouders pas wat aan!
Dan zullen ze zich altijd afvragen waarom en wat hebben we fout gedaan, waarom hebben we niks gemerkt, is het onze schuld... allemaal vragen die ze het hun leven lang achterna zullen zitten. Plus daarbij nog het gemis van dat jij er niet meer bent.
Weet ook niet of ze me echt zouden missen, zoals ik eerder al zei, een willoze robot zou mijn plaats nog kunnen innemen
Mijn ouders en de rest van de wereld zouden beter af zijn als ik er niet meer was. Het voelt wel heel erg als een zwakte en compleet ongewenst. Ik weet dat er andere mensen zijn die ook met allerlei dingen zitten, dingen die in sommige gevallen nog veel erger zijn dan waar ik mee zit. Maar doordat die mensen zou onzichtbaar zijn krijg je tegelijk heel erg het gevoel dat je helemaal alleen en de enige bent. En dat vind ik echt heel erg. Zit echt behoorlijk in de knoop. En mijn ouders zijn behoorlijk anti-geestelijke hulpverlening zegmaar, juist daarom zit ik er ook mee om het mijn ouders te vertellen snap je?quote:Op zondag 17 oktober 2010 16:38 schreef Stefanovich het volgende:
Jij denkt ook dat het een zwakte is dat jij je zo voelt, je in die situatie zit en er niet uit komt, maar dat is niet zo.
Dan moet je ook mans genoeg zijn om te zeggen dat het niks wordt.quote:Op dinsdag 29 juni 2010 14:21 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Dat hangt een beetje van het meisje af. En als hij het gewoon uitlegd moet het toch wel goed komen.
Ik bedoel, je gaat niet bij een meisje blijven waarmee knuffelen, zoenen en seks niet leuk is. Iemand zo aan het lijntje houden is alleen maar erger. Ook voor haar.
Oh - you want me to watch my mouth, how? Take my fuckin eyeballs out, and turn em around?
Hoezo dat? Vinden ze het onzin?quote:Op zondag 17 oktober 2010 21:20 schreef benzin het volgende:
En mijn ouders zijn behoorlijk anti-geestelijke hulpverlening zegmaar
Er zijn ook mogelijkheden voor hulpverlening buiten je ouders om. En ook al zijn ze anti? So what, daarom kan je nog wel met hen over je problemen praten. En tuurlijk vinden je ouders het erg als je jezelf van het leven berooft. Je bent HUN kind! Je bent hun vlees en bloed, zij richten zowat hun hele leven in op het ''grootbrengen'' van jou. Besef je hoe irrationeel je kan denken? En dat kan echt tegen je werken, en dat doet het ook. Cognitieve therapie kan jou helpen. Maar goed, het leven is niet in een stappen-plan te vatten en dat als je dan zo leeft alles goed komt. Het gaat allemaal om wat er in JOUW hoofd omgaat... je hebt zelf niet eens helemaal het besef wat je nu denkt, of waar je de ''fout'' in gaat. Daarom is het ook zo moeilijk om het ZELF op te lossen. Het is jouw leven Benzin... maak er wat van...
[ Bericht 1% gewijzigd door Stefanovich op 17-10-2010 21:47:19 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Stefanovich op 17-10-2010 21:47:19 ]
Ja, want in dit topic worden tevergeefs dezelfde argumenten weer opnieuw opgehaald. Ik zou zeggen, leid jezelf eens af met iets anders en ga eens wat ondernemen!quote:Op zondag 17 oktober 2010 21:20 schreef benzin het volgende:Vinden jullie echt dat ik onnodig pieker?
Dat stappenplan gaat toch niet werken want als je die al zou krijgen die toepasselijk is word je van zoiets compleet afhankelijk, en dan kom je hier weer terug met de kleinste onzekerheid.
Dus wil je 1) onafhankelijk worden (en ondernemend door het leven gaan) of 2) afhankelijk zijn van de mening en advies van een ander?
De eerste stappen voor 1) zet je hier..
Mactastisch!
Een ander kan niet voor jou het stappenplan van jouw leven bedenken, dat kan je alleen zelf.
Aangezien je zelf al aangeeft dat je problemen niet zozeer op het rationele vlak liggen, moet je je manier van denken aan zien te passen. Dit lijkt me erg moeilijk zonder professionele begeleiding, maar ik hoop voor je dat het je lukt. Tips heb ik niet zoveel, behalve dat misschien 'zelfhelp' boeken je kunnen helpen bij een denkpatroon doorbreken.
Aangezien je zelf al aangeeft dat je problemen niet zozeer op het rationele vlak liggen, moet je je manier van denken aan zien te passen. Dit lijkt me erg moeilijk zonder professionele begeleiding, maar ik hoop voor je dat het je lukt. Tips heb ik niet zoveel, behalve dat misschien 'zelfhelp' boeken je kunnen helpen bij een denkpatroon doorbreken.
And the druids turn to stone...
En zo'n stappenplan zou dan ook bestaan uit het ondernemen van bepaalde dingen, zoals bijvoorbeeld het gebruik maken van hulpverlening, stoppen met piekeren, hobby zoeken, dingen ondernemen... dan nog moet je het dus allemaal zelf doen... wij kunnen niet zoveel voor jou betekenen. En daarnaast is het ook gewoon een mentaal issue, het zit in je denken, tussen de oren word dat ook wel vaak genoemd. Pff ik zit de hele dag een beetje in jouw topic te postenquote:Op zondag 17 oktober 2010 21:57 schreef Panthera1984 het volgende:
Een ander kan niet voor jou het stappenplan van jouw leven bedenken, dat kan je alleen zelf.
Aangezien je zelf al aangeeft dat je problemen niet zozeer op het rationele vlak liggen, moet je je manier van denken aan zien te passen. Dit lijkt me erg moeilijk zonder professionele begeleiding, maar ik hoop voor je dat het je lukt. Tips heb ik niet zoveel, behalve dat misschien 'zelfhelp' boeken je kunnen helpen bij een denkpatroon doorbreken.
Verveling... snel de pc uit
Onzin, zwak, onnodig, geldverspilling etc. Ze zijn er echt heel erg negatief over.quote:
Weet niet, misschien heel even, maar uiteindelijk zullen ze me niet echt missen. Zoveel voeg ik niet toequote:Op zondag 17 oktober 2010 21:41 schreef Stefanovich het volgende:
En tuurlijk vinden je ouders het erg als je jezelf van het leven berooft. Je bent HUN kind! Je bent hun vlees en bloed, zij richten zowat hun hele leven in op het ''grootbrengen'' van jou. Besef je hoe irrationeel je kan denken? En dat kan echt tegen je werken, en dat doet het ook. Cognitieve therapie kan jou helpen.
Als die cognitieve therapie echt helpt dan nja. Zou ik dat niet zelf kunnen proberen?
Ik weet inderdaad niet wat ik nu denk en waar ik de fout inga. Maar echt, zelfs al zou ik graag hulp willen zoeken (en ik heb er zelf ook al moeite mee) dan maakt de hele situatie met mijn ouders het echt onmogelijk.quote:Op zondag 17 oktober 2010 21:41 schreef Stefanovich het volgende:
Het gaat allemaal om wat er in JOUW hoofd omgaat... je hebt zelf niet eens helemaal het besef wat je nu denkt, of waar je de ''fout'' in gaat. Daarom is het ook zo moeilijk om het ZELF op te lossen. Het is jouw leven Benzin... maak er wat van...
Het voelt niet echt als mijn leven
Ik zou willen dat ik er wat van kon maken, maar voel me daar op het moment gewoon niet sterk genoeg meer voor. Ben de hoop kwijt
Edit: Ging wat fout, oeh ik kon het gelukkig nog terug vinden
Oke, ik ben toch nog op de pc Maar hierna ga ik ook echt slapen!
Ik snap het wel dat je de hoop kwijt bent, dat heb ik ook wel eens. Dan ben je zo radeloos, je weet niet meer wat je moet doen...het gaat al een hele tijd niet lekker...en daar pieker je dan weer over...
Dan kan je het ook het beste het allemaal ff loslaten en wat anders gaan doen (tv, gamen, muziek luisteren, lezen, slapen, wat je wilt... puur afleiding)
Maar besef je, dat als je afleiding hebt, dan voel je je beter toch? Dan ben je met je aandacht totaal niet bij je gedachten maar bij het NU... dat voelt toch veel beter? Zo kan je zelf bepalen waar jij je aandacht op richt... op negatieve dingen, positieve dingen, op het nu, op je verleden.... en dat bepaald hoe jij je voelt!
Logisch dat het niet als jouw leven voelt, voor jou gevoel heb je helemaal geen controle over je leven omdat het niet gaat zoals je wilt en het je ook niet lukt het te veranderen. Maar het is nog wel jouw leven, en je hebt wel totaal de controle, al denk je van niet.
Cognitieve therapie kan zeker helpen, ik weet er het fijne ook allemaal niet van, maar er zijn al heel veel mensen door geholpen en het is een wetenschappelijk erkende methode. Maar tuurlijk kan je zelf proberen er iets aan te doen, dat heb je al die jaren vast al gedaan, maar blijkbaar niet het juiste. Misschien zijn er nog dingen die je niet geprobeerd hebt..
Verdiep je in mindfullness, kijk maar eens op wikipedia wat dat is, is volgens mij ook zelfs wetenschappelijk aangetoond dat het een positief effect op je kan hebben. Koop een zelfhulpboek, er zijn er al zat genoemd in je topics volgens mij. Ik heb zelf je brein als medicijn, de 7 spirituele wetten voor succes(die is wat zweveriger, in het begin vond ik het maar vaag gelul maar het werkt volgens mij echt wel zo) en uit je hoofd, in het leven is volgens mij wel een goed boek.
Maar er zijn er een hele hoop dus moet je maar ff kijken. Via Bol.com bijvoorbeeld.
Maar goed, dan nog is het allemaal aan jou, probeer het, wat heb je te verliezen.
Maar het krachtigste hulpmiddel lijkt me nog altijd psychische hulp, want dan kan je met iemand praten, die jou advies kan geven, kan helpen en er veel verstand van heeft. Maar dat kan je dus altijd doen.
[ Bericht 14% gewijzigd door Stefanovich op 17-10-2010 23:08:59 ]
Oke, ik ben toch nog op de pc
Maar hierna ga ik ook echt slapen! Ik snap het wel dat je de hoop kwijt bent, dat heb ik ook wel eens. Dan ben je zo radeloos, je weet niet meer wat je moet doen...het gaat al een hele tijd niet lekker...en daar pieker je dan weer over...
Dan kan je het ook het beste het allemaal ff loslaten en wat anders gaan doen (tv, gamen, muziek luisteren, lezen, slapen, wat je wilt... puur afleiding)
Maar besef je, dat als je afleiding hebt, dan voel je je beter toch? Dan ben je met je aandacht totaal niet bij je gedachten maar bij het NU... dat voelt toch veel beter? Zo kan je zelf bepalen waar jij je aandacht op richt... op negatieve dingen, positieve dingen, op het nu, op je verleden.... en dat bepaald hoe jij je voelt!
Logisch dat het niet als jouw leven voelt, voor jou gevoel heb je helemaal geen controle over je leven omdat het niet gaat zoals je wilt en het je ook niet lukt het te veranderen. Maar het is nog wel jouw leven, en je hebt wel totaal de controle, al denk je van niet.
Cognitieve therapie kan zeker helpen, ik weet er het fijne ook allemaal niet van, maar er zijn al heel veel mensen door geholpen en het is een wetenschappelijk erkende methode. Maar tuurlijk kan je zelf proberen er iets aan te doen, dat heb je al die jaren vast al gedaan, maar blijkbaar niet het juiste. Misschien zijn er nog dingen die je niet geprobeerd hebt..
Verdiep je in mindfullness, kijk maar eens op wikipedia wat dat is, is volgens mij ook zelfs wetenschappelijk aangetoond dat het een positief effect op je kan hebben. Koop een zelfhulpboek, er zijn er al zat genoemd in je topics volgens mij. Ik heb zelf je brein als medicijn, de 7 spirituele wetten voor succes(die is wat zweveriger, in het begin vond ik het maar vaag gelul maar het werkt volgens mij echt wel zo) en uit je hoofd, in het leven is volgens mij wel een goed boek.
Maar er zijn er een hele hoop dus moet je maar ff kijken. Via Bol.com bijvoorbeeld.
Maar goed, dan nog is het allemaal aan jou, probeer het, wat heb je te verliezen.
Maar het krachtigste hulpmiddel lijkt me nog altijd psychische hulp, want dan kan je met iemand praten, die jou advies kan geven, kan helpen en er veel verstand van heeft. Maar dat kan je dus altijd doen.
[ Bericht 14% gewijzigd door Stefanovich op 17-10-2010 23:08:59 ]
|
|
Grootste doel dat je had halen en dan niet blij zijn
