Zo, de Turken hebben vorige maand 120 Koerden in Irak vermoord!quote:Turkey Admits to Killing 120 Kurds Last Month
Turkey admitted Friday to slaughtering as many as 120 Kurdish rebels in raids on their hideouts in northern Iraq last month.
The Kurds have been using northern Iraq as a staging ground for attacks in their 26-year battle to create their own autonomous state in the southeastern portion of Turkey. Turkish Kurdistan – or Northern Kurdistan – comprises nearly a third of the area of Turkey, including some 17 provinces, and is different from Iraqi Kurdistan, which runs along its border.
The Turkish government does not allow education in the region's schools to take place in the Kurdish language. Moreover, the language is barred from use in parliament and other official settings.
As many as 40,000 people have died in the conflict, which has cost Turkey hundreds of millions of dollars in defense spending at the expense of domestic infrastructure projects such as the construction of hospitals and schools.
Allegations of Turkish brutality and the restriction of Kurdish rights have also been instrumental in damaging the country's human rights record – which has, in turn, hurt its chances for entry into the European Union.
The Turkish military has recently been using unmanned drones purchased from Israel to attack Kurdish positions. The rebels were located with the use of intelligence apparently provided by the United States, according to a report by the Associated Press.
Turkse taal is verboden in Iran en Turken worden afgebeeld als kakkerlakken in perzische kranten (in 2006). De Koerden werden bergturken genoemd in 1990, maar ze werden nooit vergeleken met een dier. Anno 2010 worden Turken uitgescholden voor ezels door racistisch fascistisch en chauvenistische perziersquote:Op zondag 20 juni 2010 15:32 schreef G.Garibaldi het volgende:
De Turken blijven gewoonweg een stelletje fascisten.
quote:Turkije valt Irak binnen na aanvallen PKK
Turkse troepen zijn de grens met Irak overgestoken om strijders van de extremistische PKK te treffen. De inval volgde op hevige gevechten in het uiterste zuidoosten van Turkije. Het was het bloedigste treffen in twee jaar.
Strijders van de Koerdische Arbeiderspartij (PKK) vielen volgens de Turkse strijdkrachten in de nacht van vrijdag op zaterdag een grensbewakingseenheid aan bij Semdinli, niet ver van de grenzen met Irak en Iran. De gevechten die daarop volgden, kostten aan zeker 23 mensen mensen het leven, twaalf PKK-strijders en elf militairen.
De Turkse luchtmacht bombardeerde naar aanleiding van de strijd doelwitten in Iraaks Koerdistan. Volgens de Turken werden zeker honderd rebellen gedood. De Iraakse minister van Buitenlandse Zaken Hoshyar Zebari veroordeelde de „unilaterale” actie van Turkije.
In de nacht van zaterdag op zondag vielen PKK-strijders ook militairen aan bij Palu, ten noorden van Diyarbakir, in oostelijk Turkije. Daarbij is een militair gedood, meldde het persbureau Anatolia zondag. De PKK stelde in een verklaring aanslagen te plegen op steden in Turkije als het leger blijft aanvallen. „De regering wil de Koerdische kwestie niet vreedzaam oplossen”, aldus een woordvoerder. De hervormingsgezinde, Turkse premier Recep Tayyip Erdogan heeft in een reactie gezegd dat „de strijd doorgaat tot de terroristische organisatie is vernietigd”. Zijn regering heeft zich veel meer dan haar voorgangers ingespannen om tegemoet te komen aan de eisen van etnische Koerden in het land in de hoop dat de guerrillastrijd tot het verleden gaat behoren.
Noodtoestand
Een extreemrechtse opposant van de hervormingsgezinde premier, Devlet Bahceli van de MHP (Nationalistische Bewegingspartij), verweet in het weekeinde de premier mede daarom verantwoordelijk te zijn voor de huidige situatie. Toen Erdogans partij, de AKP (Rechtvaardigheid en Ontwikkelingspartij), in 2002 aan de macht kwam, werd de noodtoestand in het zuidoosten van Turkije opgeheven. Bahceli wil die weer ingevoerd zien.
De strijd tussen de extremisten van de PKK en de Turkse strijdkrachten is sinds maart weer opgelaaid. In de winter is het hooggelegen grensgebied van Turkije en Irak en Iran zelfs voor guerrillastrijders uiterst onherbergzaam. Er zijn sinds maart volgens het leger 142 PKK-strijders en 55 militairen om het leven gekomen.
De PKK ontstond eind jaren zeventig als extreemlinkse afscheidingsbeweging die van Turks Koerdistan een onafhankelijke marxistische staat wilde maken rond de met stalinistische trekken vereerde leider Abdullah calan. In de zomer van 1984 begon de groep in dezelfde streek als waar zaterdag 23 doden vielen, met gewapende aanvallen op de Turkse gezagsdragers. De PKK terroriseerde daarbij ook veelvuldig de burgerbevolking. Er zijn sinds 1984 naar schatting 45.000 doden gevallen. De groepering is volgens de Turkse, Amerikaanse en Europese autoriteiten een terroristische organisatie. calan is in 1999 gearresteerd en zit in Turkije een levenslange celstraf uit.
De rest moet leren leven onder de staten waar ze al duizenden jaren in hebben geleefd zonder een eigen staat/rijk. Overigens steunt Turkije een soeverein onverdeeld Irak, dus van volledige onafhankelijkheid zal er geen sprake zijn, slechts autonoom gebied in Noord-Irak.quote:Op maandag 21 juni 2010 00:47 schreef Baghdaddy het volgende:
Mooie opossing maar in Irak wonen er maar 4 miljoen Koerden, wat dacht je van de rest?
Ikzelf ben tegen een onafhankelijk Koerdistan dat een stuk van Irak neemt.
Je leugens worden ontkracht door een Israëlische krant, dus niet zeuren dat het niet waar is.quote:Op zondag 20 juni 2010 21:13 schreef Hellas2009 het volgende:
Ik lees net dat de Joden in angst leven in Turkije, en dit stuk was ook interessant:
A 2008 Pew survey on European attitudes toward Jews and Muslims found that 76 percent of Turks had a negative view of Jews, up from 49 percent in 2004. A study on hate speech in Turkey’s national press by the Hrant Dink Foundation this past fall found that Jews were the third-most targeted group, falling just behind Kurds and Armenians.
De Turken haten de Koerden meer dan dat ze de Joden haten! Wat een prachtvolk
Het is maar goed dat de Turken de Koerden als broeders beschouwen he, anders hadden we Hitleriaanse praktijken gehad
http://www.globalpost.com(...)agogue-gaza?page=0,0
In Noord Irak wonen en woonden ook veel Assyriërs, een onderdrukte en uitgemoorde christelijke bevolkingsgroep die van oudsher de oorspronkelijke heersers over dit land waren. En waar mijn vriendin en haar familie ook onder valt.quote:Op maandag 21 juni 2010 00:47 schreef Baghdaddy het volgende:
Mooie opossing maar in Irak wonen er maar 4 miljoen Koerden, wat dacht je van de rest?
Ikzelf ben tegen een onafhankelijk Koerdistan dat een stuk van Irak neemt.
Je maak echt enorme fouten:quote:Op zondag 20 juni 2010 21:50 schreef Ases het volgende:
Iran is zoiezo niets zonder de Turken (Azeri, Qashqai, Turkmen), Lor, Baluchi, Arabieren etc. Slechts 52% van Iran is Perzisch en toch heerst er een Perzisch fascisme en chauvenisme onder het Islamitische regime (misschien toch niet zo Islamitisch als dat men denkt).
[ afbeelding ]
Vrijheid voor de Azeri, Qashqai en Turkmen Turken in Iran (en voor alle andere minderheden die onderdrukt worden) !
Dat zeggen de Turken dus ook weer over de Koerden, dus daarom laat iedereen gewoon in hemelsnaam in het land wonen waar ze zijn. Ik zie het al voor me als al die volkjes allemaal een aparte staat claimen. Dan kan er echt een bom op.quote:Op maandag 21 juni 2010 01:15 schreef G.Garibaldi het volgende:
Ten eerste: Azeri's zijn Iraniers. Ze behoren tot het Iraanse volk, maar zijn later qua taal geturkificeerd. Verschillende DNA-onderzoeken - waar één van is uitgevoerd door een Azeri - brachten aan het licht dat de Azeri's qua genetica dichter bij de Perzen liggen, dan bij de Turken.
Het zijn niet alleen de christelijke bevolkingsgroepen die het moeilijk hebben in Noord-Irak (daarmee duidt ik de Arameërs, Assyriërs en Chaldeërs), maar ook de Shabak, Yezid en Turkmenen worden geassimileerd en of verdreven in hun eigen thuisland. De Koerden komen met honderdduizenden vanuit afgelegen regio's naar de stad Kerkük (olierijke regio) om deze over een paar jaar op te eisen, omdat ze dan de meerderheid vormen en deze massale illegale volksverhuizingen worden gesponsord door de Noord-Iraakse regering. Het o zo kwaadaardige 'fascisme' waar ze de Turkse staat van beschuldigen, is de Noord-Iraakse regering zelf nog erger aan schuldig. De Koerden hadden het niet makkelijk onder Arabisch gezag, maar om nu hetzelfde ook terug te doen bij de Arabieren laat toch wel zien dat men tot een laag niveau hoort en dan nog miljoenen subsidies van Europese staten plukken om voor 'de rechten van de Koerden' te pleiten, wat een circus.quote:Op maandag 21 juni 2010 01:13 schreef Sapstengel het volgende:
[..]
In Noord Irak wonen en woonden ook veel Assyriërs, een onderdrukte en uitgemoorde christelijke bevolkingsgroep die van oudsher de oorspronkelijke heersers over dit land waren. En waar mijn vriendin en haar familie ook onder valt.
De Koerden hebben samen met de Turken enorm veel Assyriërs vermoord in de Assyrische genocide tijdens de eerste wereldoorlog. Deze moordpartijen vinden vandaag de dag nog steeds plaats.
Enorm veel medelijden met de Koerden heb ik dus niet. Er zijn volken die het veel erger hebben; de Christelijke bevolkingsgroepen dus.
Bron: http://newsbyus.com/index.php/article/3196quote:The PKK and Hamas…A Tale Of Two Terror Camps
by Gerald A. Honigman (6/21/10)
Increasingly, the Turks appear to have visions these days of once again spearheading the forces of Islam as it confronts the West and those whom they see associated with it.
The focus of this essay will not be on why or how modern Turkey’s transition from Ataturk’s officially secular state to one closely aligned with the Islamists has occurred, but rather on recent events which Ankara has been closely involved with which are the result of this transition...the Gaza/Hamas flotilla incident, in particular.
For quite some time now, Turkey has wanted to have it both ways with Israel.
It has sought economic and military ties, and has especially expected Jerusalem to help it in its own matters of “internal security.” In turn, Israel obtained a powerful Muslim, but non-Arab, neighbor which was not looking to have it for dinner and with which it could have somewhat reasonable relations. Additionally, Jerusalem was also expected to allow Ankara to dicate the terms of this relationship
Not mincing words, the cost has been too high--for Israel.
Specifically, it has had to engage in shameful behavior to assist its alleged Turkish friends in the suppression and subjugation of another entirely different people, the Kurds. Israeli intelligence and weaponry have indeed helped Ankara in these matters, and --for a number of reasons--this must finally come to a halt.
I have written about the analogy between what Arabs face vis-a-vis Israel and what Kurds face vis-a-vis Turkey elsewhere (Between Ankara and Jerusalem http://www.north-of-africa.com/article.php3?id_article=556 and State Department Math http://www.krg.org/articles/detail.asp?smap=&lngnr=12&rnr=77&anr=6589 for example), so won’t elaborate on this here. Please open those urls above, however, to see some information very relevant to this discussion.
My aim now is to showcase the differences between what Israel faces relative to its terrorist enemies and what Turkey faces regarding those whom engage in terror against it as well.
The assorted Arab enemies which Israel faces among “Palestinian” Arabs (most of whom were newcomers into the Mandate themselves)--Fatah, Hamas, Islamic Jihad, and so forth--have one goal...the destruction of both Israel and its Jews. Mahmoud Abbas’s Fatah plays relatively nice now simply to milk dhimmi nations for $$$ billions while building up his own modern military, courtesy of Uncle Sam. His dead boss’s Swiss bank accounts are legendary. Hamas is simply more honest. Look at both of their websites and such in case you think there really is a difference in their plans for Israel.
An Arab state emerged after World War I on almost 80% of the original April 25, 1920 Mandate of Palestine. In 1922, most of the original territory--all the land east of the Jordan River--was handed over to Arab nationalism by Great Britain. So, right from the start, and contrary to Arab storytelling, most of the land was given over to them--not to the Jews. Had Arabs accepted the 1947 partition, they would have wound up with almost 90% of the total area. They rejected it, because, in Arab eyes, no one except themselves had any rights at all in what they call “purely Arab patrimony” and the Dar ul-Islam.
Since those days, the Jews (one half of whom who were refugees from the so-called “Arab” world) have made repeated attempts to reach peace via additional land-for-peace measures.
Palestinian Arabs (and most others as well) have rejected all such efforts to reach a modus vivendi with their Jewish neighbors. So, that brings us to where we are today…
Fatah, Hamas, Islamic Jihad & Co. have been engaged in continuous efforts to eradicate Israel and its Jews...blown buses, restaurants, teen nightclubs, shopping malls, ice cream parlors, schools--civilian targets have been the most sought out.
How has Ankara dealt with its alleged “friend’s” attempt to deal with this violence?
By expecting Israel to simply put up with it.
On more than one occasion, it has withdrawn its ambassador and has taken other measures in rebuking Israel for its retaliation.
While Israel has dropped thousands of leaflets, made phone calls, and the like to try to avoid civilian casualties, when Arabs deliberately use non-combatants as human shields (a common tactic that they deploy), this is hard to do. And when Arabs fire at Israeli civilians from behind Arab civilians, they are committing a double war crime according to the Geneva Conventions--which no one seems to care about.
The flotilla backed by Ankara and sent to Hamas-ruled Gaza was sent to break Israel’s legal maritime blockade of a enemy sworn to its destructions and which acts on its pledge repeatedly. Faced with such an enemy, the Turks would have never given back Gaza to their own enemies if the situation was reversed. No doubt here…
So, given this stance, it’s time to examine problems the Turks themselves have with another people...Kurds.
Kurds predate the Turks’ arrival in Turkey by literally thousands of years. Like the Jews in Israel, they were there long before an Arab or Turk ever invaded and conquered their land.
Some thirty-five million Kurds live in the Middle East, and about one-fifth of Turkey’s population is Kurd. The first Kurdish nationalist revolts in the area dated from the 19th century. Others would come as well.
The emergence of powerful Turkish and Iranian rulers after World War I wound up leaving tens of millions of Kurds stateless in the new age of nationalism in the region.
After Great Britain won a favorable decision from the League of Nations in 1925 tying the oil of Mesopotamia’s predominately Kurdish north to the new Arab state of Iraq, promises earlier made in support of Kurdish independence were aborted. The Kurds have been used and abused by many players ever since--including America and Israel.
Being a mere remnant of the former great Ottoman Turkish Empire, Mustapha Kemal’s (Ataturk) Turkey was determined to see no further geographical losses from its territory.
That being the case, what was there to do with millions of non-Turkic people who already predated you on the land?
Well, in the Turks’ eyes, you could just rename them, outlaw their culture and language, intimidate, murder, and subjugate them--etc. and so forth.
Bingo!!!!! That was the ticket…
And they have been all “Mountain Turks” ever since… not Kurds.
The violent, originally revolutionary Socialist Kurdistan Workers’ Party (the PKK), was born amid this subjugation of the Kurdish people.
Unlike Arabs, with twenty-one states to date (carved out largely from non-Arab peoples’ lands), Kurds are a truly subjugated, stateless people. They have suffered horrendously because of this condition, and long before Saddam Hussein’s Arab Anfal Campaign slaughtered over a hundred thousand of them in Iraq.
The 22nd state Arabs are striving for would be, as we have seen, the Arabs’ second one in Palestine (the name the Roman Emperor, Hadrian, bestowed upon Judaea after the Jews’ second revolt for independence in 135 C.E.), not their first. Today’s Jordan has that honor. And, much later, renaming themselves “Palestinians” instead of Arabs fools no one except those who want to be fooled in this game....Unfortunately, many folks fit into that category.
Thus, we see the whole world clamoring for the birth of that Arab 22nd state, have Turks themselves support it knowing full well that neither a Hamas nor a Fatah Arab state will accept a Jewish State of Israel as its neighbor; etc. and so forth. And now we also have Ankara threatening war with Jerusalem over this as well as it gets cozy with Syrian Arab butchers and Iran’s mullah maniacs.
What compromises did Turks make with their own national competitors, the Kurds?
Unlike Ankara, which outlawed the Kurdish language, Israel made Arabic the second national language of the state. By the way, the proportion of Jews to Arabs in Israel is the same as Turks to Kurds in Turkey...80% to 20%. About thirty-eight Israels would fit into the land mass of Turkey--for a little perspective.
Did Turks agree to a partition with its fourteen million “Mountain Turks?”
Jews accepted repeated partitions with Arabs, resulting in Arabs getting most of the territory--despite their lies.
The answer, of course, to all of this is a glaring no!
Unlike Hamas & Co., the PKK was born out of this total denial of Kurdish rights.
And whatever its bloody sins are, the PKK has never sought the destruction of Turkey nor of its people. It has merely sought rights for Kurds, not “Mountain Turks,” which the Turks refuse to grant...ironically, those very same rights that the Turks expect Israel to grant to those who would indeed destroy it if given but half a chance.
Gerald A. Honigman
http://geraldahonigman.com/
Vind dat TS wel een punt heeft, veel moslims zijn zo anti Israël omdat die hard optreed tegen de Palestijnen. Hier gebeurd hetzelfde en je hoort geen moslim erover.quote:Op zondag 20 juni 2010 17:51 schreef IHVK het volgende:
TS gooit gewoon opzettelijk olie op het vuur.
In de geschiedenis der mensen zal hij eentje zijn die aanstuurt op leed, pijn en oorlog.
Volgens Radio 1 betekent deze aanslag het einde van de definitieve toenadering van de Turken tot de Koerden. Een toenadering die een maand of 8 geleden beloofd zou zijn en waar in de praktijk weinig van terecht kwam.quote:Drie militairen dood bij bomaanslag Istanbul
Bij een bomaanslag in Istanbul zijn zeker drie Turkse militairen omgekomen. Volgens Turkse media was er een ontploffing in de bus waarin ze zaten, vlakbij een militair complex. Er zouden ook gewonden zijn, maar hoeveel is nog onduidelijk.
Wie er achter de aanslag zit, is nog niet bekend. De explosie komt een dag nadat het Turkse leger extra troepen naar de grens met Irak heeft gestuurd.
In de grensregio wordt al weken gevochten tegen opstandelingen van de Koerdische afscheidingsbeweging PKK.
Het Turkse leger heeft per ongeluk 4.000 Koerdische dorpen met de grond gelijkgemaakt.quote:Op dinsdag 22 juni 2010 06:05 schreef niet_links het volgende:
[..]
Mijn mening is dat in elke oorlog burgers dood gaan en het leger doet dat nooit met opzet. (kan ik me niet voorstellen) Dit geld voor Turkije en Israël.
http://azady.nl/articles.php?article_id=687quote:De Koerden in beweging (M. van Bruinessen)
Tegenwoordig verschilt de Koerdische kwestie erg veel vergeleken met vijfentwintig jaar geleden. De manier waarop de Koerden zich bewegen laat duidelijke verschillen zien ten opzichte van de jaren ’70. Niet alleen de beweging maar ook de Koerdische samenleving is veranderd. Voornamelijk in Noord- en Zuid-Koerdistan is de Koerdische samenleving zodanig verwoest door diverse oorlogen en dergelijke, dat deze diepe sporen heeft achtergelaten.
Miljoenen Koerden hebben zich over diverse landen verspreidt. Zij hebben zich niet alleen naar andere delen van Iran, Irak, Syrië en Turkije verplaatst, maar ook naar West-Europa, Noord-Amerika, Australië en andere delen van de wereld. Zo hadden veel Koerden zich als arbeidsmigranten, begin twintigste eeuw, gevestigd in Istanboel, Ankara, Teheran, Bagdad en andere grote steden in de regio.
In de jaren ’80 en ’90 veranderde de oorzaak van het migratieproces. De Koerden verspreiden zich niet langer vrijwillig, maar waren noodgedwongen om zich elders te vestigen door aanhoudende militaire acties en oorlogen. Duizenden dorpen werden verwoest samen met de traditionele middelen die het dagelijkse leven van de bewoners leefbaar kon houden.
De Koerdische kwestie is rond de jaren ’80 ontstaan door drie grote en ingrijpende politieke gebeurtenissen in de regio. Hierdoor veranderde de Koerdische samenleving in de Koerdische kwestie zoals we die nu kennen. Geen van deze gebeurtenissen kan direct gerelateerd worden met het einde van de Koude Oorlog. Toch werd de oorzaak van al deze gebeurtenissen niet meer in stand gehouden door de polarisatie die als typerend kan worden beschouwd voor de Koude Oorlog. Het gaat om de volgende gebeurtenissen:
- De Iraanse revolutie dat in februari 1979 plaatsvond.
- De militaire staatsgreep in Turkije. Dit gebeurde op 12 september 1980
- De Irak-Iran oorlog dat in september 1980 uitbrak en uiteindelijk acht jaar geduurd heeft.
De eerste grote post-Koude Oorlog conflict is de Golfoorlog en die leek in de eerste instantie niets te maken te hebben met de Koerdische kwestie. Toch leidde dit tot het besef dat de Iraakse troepen zodanig verzwakt waren dat deze wel eens verslagen konden worden. Als gevolg van een massale en zeer gewelddadig offensief van de Iraakse elitetroepen vluchtten meer dan een miljoen Koerden uit Zuid-Koerdistan naar de Turkse en Iraanse grenzen. Hierdoor kwamen de Koerden uit Zuid-Koerdistan op de internationale agenda te staan. Dit had echter ook een grote impact op de Koerdische kwestie in Turkije. De verwoesting van de Koerdische economie en de massale migratie van de Koerden heeft geleid tot de internationalisatie en deterritorialisatie van de Koerdische kwestie. Tegenwoordig is er sprake van een grote Koerdische diaspora in West-Turkije, Europa, het Midden-Oosten, Noord-Amerika en Australië.
De verwoesting van het traditionele Koerdische dorpsleven
Het proces van de verwoesting van het Koerdische plattelandsleven begon voor de jaren ’80, maar werd gedurende en na de beëindiging van de Irak-Iran oorlog versterkt. In 1970 had het Iraakse regime een akkoord bereikt met de Koerdische beweging in Zuid-Koerdistan. Dit leidde tot een zekere autonomie voor deze regio, waar het merendeel van de bevolking van Koerdische afkomst is. Echter, om de controle over de strategische gebieden niet te verliezen, begon Irak met de ‘arabisering’ van de olierijke gebieden zoals Kerkuk, Khaneqin en Sinjar. De Koerdische bewoners werden verbannen en vervangen door Arabische bewoners. Dit was een van de redenen waarom de Koerden ervoor kozen om in oorlog te gaan met het Iraakse regime. Hierdoor waren vijftigduizend Koerden uit Zuid-Koerdistan gedwongen om te vluchten naar Iran.
Het Iraakse regime begon met het handhaven van een nieuw beleid om de opkomst van de Koerdische guerrillabeweging (de peshmerga’s) tegen te gaan. Om de Koerden af te sluiten van Noord- en Oost-Koerdistan en de infiltratie van de guerrillastrijders en hun gebruikte middelen tegen te werken, werden de grensgebieden aangekaart als verboden territorium. Alle dorpen in deze zone werden verwoest, waarbij de bewoners vervoerd werden naar andere delen van het land. Deze bewoners werden op geen enkele manier gecompenseerd in hun levensbehoeften. De Koerdische partijen opereerden in de jaren ’70 in deze verboden gebieden. Tot de Irak-Iran oorlog waren hun operaties erg beperkt. Nadat zij merkten dat de kracht van de Iraakse militairen aan het afnemen was tijdens de oorlog, werd er besloten om mensen terug te sturen naar de verboden gebieden om zo de controle over te nemen in deze gebieden en de dorpen die nog niet verwoest waren.
In 1987 en 1988 begon het Iraakse regime met de Anfal-campagne in de gebieden die in handen waren van de Koerdische guerrillabeweging. Dit was een zeer agressieve campagne waarbij de bewoners van de Koerdische dorpen in militairentrucks vervoerd werden naar afgelegen plekken waarbij de mannen, vrouwen en kinderen werden geselecteerd en gescheiden. Velen van hen zijn nooit meer teruggevonden omdat zij (waarschijnlijk) in massagraven de dood hebben gevonden. Gedurende de periode 1970-1990 zijn naar schatting ruim 4000 Koerdische dorpen verwoest door bulldozers. Niet alleen de economie, maar ook de Koerdische cultuur, de leefwijze en de samenleving werden op brute wijze verwoest.
Turkije is in 1984 begonnen met een intensieve oorlog tegen de Arbeiderspartij van Koerdistan (PKK). Hierbij veroverden zij steeds meer sympathie van de (rurale) bevolking in het land. Om de steun vanuit de Koerdische dorpen naar de PKK te onderdrukken, besloot de Turkse regering om psychische druk uit te oefenen. Bewoners werden zo gedwongen om naar dorpen te verhuizen waar zij niet gemakkelijk in contact konden komen met de leden van de PKK. In sommige gevallen werden dorpelingen zelfs voor de keuze gesteld waarin zij moesten kiezen tussen het steunen van een pro-Turkse aanpak van de PKK en het steunen van de PKK. In het laatste geval moesten de bewoners noodgedwongen hun huizen en leefomgeving verlaten. Ook kwam het weleens voor dat militairen opdrachten gaven om de dorpen te verlaten, waarna zij alles in brand staken. Hierdoor raakten duizenden dorpen in Noord- Koerdistan onbewoonbaar en werden de bewoners gedwongen om zich in een andere regio te vestigen.
Populatiebewegingen in de regio
De Turkse campagne tegen de Koerdische nationalisten veroorzaakte, samen met de Turkse staatsgreep in 1980, een grote stroom Koerdische migranten naar de omliggende buurlanden. Oost- Koerdistan werd als het meest uitnodigende buurland gezien, ondanks het feit dat ook in Iran een militaire strijd werd gevoerd tegen de Koerdische beweging. De vluchtelingen uit Turkije woonden in Oost- Koerdische dorpen of in guerrillakampen. Dit viel de Iraanse regering op, waardoor ook zij een campagne begonnen. Hierdoor werden de vluchtelingen, samen met de Koerdische guerrilla’s, in de periode 1982-1983 teruggedwongen naar een smal gebied net bij- en over de grens. Deze groep Koerden bouwden diverse basissen in Zuid-Koerdistan, waar niet alleen guerrilla’s maar ook politieke vluchtelingen samen met hun familie, zich konden vestigen. Veel bewoners uit Noord- Koerdistan, die ervan uit gingen zich in het oosten te kunnen vestigen, moesten uiteindelijk naar Zuid-Koerdistan, waarna zij verder zijn vertrokken naar Europa. Zo zijn veel van deze Koerden geëindigd als politieke vluchtelingen in Europese landen. Dit geldt overigens ook voor de Koerden in Zuid-Koerdistan die getroffen zijn door de Anfal-campagne. Ook de Golfoorlog en het militair offensief tegen de Koerden veroorzaakte een grote stroom vluchtelingen. Het ging nu niet om duizenden, maar om honderdduizenden Koerden die in grote paniek hun leefomgeving verlieten. Westerse en Amerikaanse media waren geschokt door de omstandigheden waarin de Koerden zich verkeerden en stelden daarom hun grenzen open als hulp.
Koerden in West-Europa
In de jaren ’60 nam de economie van (west) Europa flink toe, waardoor er een tekort ontstond aan arbeiders. Dit trok mensen uit Italië, Spanje, Griekenland, Marokko en Turkije, waaronder ook Koerden, aan. In de jaren ’70 kwamen steeds meer Koerden uit Noord- Koerdistan als arbeidsmigranten naar Europa. Zij zagen zichzelf echter als Turken in plaats van Koerden of Alevieten. Velen van hen waren namelijk in Turkije zodanig geassimileerd, dat zij zichzelf als een Turk gingen beschouwen. Het waren vooral de gestudeerden die gingen nadenken over hun Koerdische identiteit. Door de intensieve oorlog tegen de PKK en de berichtgeving hierover zijn de tweede generatie Koerden zich veel beter bewust van hun identiteit. Veel van hun ouders (eerste generatie) zijn teruggegaan naar Noord- Koerdistan door de invloed van hun kinderen.
Onder de landen in Europa waar veel Koerden zich hebben gevestigd valt Zweden op. Dit land kent namelijk een lage aantal Turkse arbeiders, maar een hoge concentratie Koerdische vluchtelingen. Dit zijn vooral schrijvers, journalisten en andere intellectuelen. Dit, omdat Zweden veel mogelijkheden biedt om in hun moedertaal te schrijven, te studeren en te publiceren. De Koerden in Duitsland hebben zich voornamelijk geconcentreerd op de PKK. Veel jongeren wijden hun leven aan de Koerdische kwestie en zijn bereid om daarvoor in de partij te treden.
Conclusie
De populatiebewegingen in de jaren ’80 en ’90 waren zowel vrijwillig als onvrijwillig. Het heeft echter wel de Koerdische samenleving en de Koerdische kwestie compleet veranderd. Veel van de Koerdische culturele en politieke activiteiten vinden niet in Koerdistan plaats, maar daarbuiten. De Koerdische grond wordt als het ware aangevuld met een Koerdistan vanuit het buitenland en via internet.
De Europese diaspora, samen met de grote omvang van Koerdische arbeiders, heeft een belangrijke rol gespeeld in de renaissance van de Koerdische taal en cultuur. De diaspora is van cruciaal belang voor de Koerdische politieke partijen, met name de PKK. Hierdoor namen zowel de financiële als de humane middelen toe voor deze partij, waardoor zij beter bereid waren om hun leden te onderwijzen en diverse middelen in te zetten als communicatie met de overheden.
De Koerdische kwestie gaat niet meer over een stuk land, dat nu tot de landen Turkije, Irak, Iran en Syrië behoort. Tegenwoordig is het ook een Europees probleem, waarin Europa een belangrijke plaats inneemt voor het vinden van een oplossing. Dit betekent niet dat de legale status van Koerdistan irrelevant is, maar het symbool van de Koerdische identiteit zal van belang blijven voor de Koerdische diaspora, net zoals Israel van belang is voor de Joodse diaspora.
Die toenadering stelde dus niets voor. Terecht dus dat de verzetsstrijders de wapens oppakken. De laatste aanvallen waren tegen Turkse militairen gericht dus deze verzetsorganisatie is totaal onvergelijkbaar met de al-Qaeda terroristen.quote:Op dinsdag 22 juni 2010 08:35 schreef Frutsel het volgende:
[..]
Volgens Radio 1 betekent deze aanslag het einde van de definitieve toenadering van de Turken tot de Koerden. Een toenadering die een maand of 8 geleden beloofd zou zijn en waar in de praktijk weinig van terecht kwam.
"Turkije sluit een dialoog uit, omdat de PKK door de Verenigde Staten en de Europese Unie wordt beschouwd als een terroristische organisatie."quote:Op dinsdag 22 juni 2010 12:15 schreef Haradrim het volgende:
Dit bericht zegt het nog maar eens. De PKK kan iedereen raken in Turkije, van toerist tot basis tot militair voertuig. Wanneer snapt Erdogan eens dat zijn dit de vruchten zijn van zijn beleid?
http://www.nrc.nl/buitenl(...)bij_aanslag_Istanbul
Wie zaait, die oogst!
Nou ja, dat de PKK terroristische daden heeft gepleegd is overduidelijk, door toeristen en burgers te ''bombarderen''...quote:Op dinsdag 22 juni 2010 12:23 schreef Hellas2009 het volgende:
[..]
"Turkije sluit een dialoog uit, omdat de PKK door de Verenigde Staten en de Europese Unie wordt beschouwd als een terroristische organisatie."Ze staan alleen maar op de lijst van terreurorganisaties door Turkse druk op het Westen (handelsbelangen, NAVO-partners etc.)
Maar de rest van de wereld ziet de PKK niet als een terreurorganisatie. Geen enkel land in Zuid-Amerika, Azië en Afrika heeft hen toegevoegd op de terreurlijst behalve de 4 landen waar Koerden leven en het Westen.
Maar goed, het ANC van Nelson Mandela werd ooit ook een terreurorganisatie genoemd door de VS.
Weet je zeker dat de PKK toeristen heeft gebombardeerd, want er zijn volgens mij ook andere Koerdische groeperingen actief in Turkije.quote:Op dinsdag 22 juni 2010 12:33 schreef Haradrim het volgende:
[..]
Nou ja, dat de PKK terroristische daden heeft gepleegd is overduidelijk, door toeristen en burgers te ''bombarderen''...
Wat het punt is, is dat het standpunt van Turkije dit gedrag alleen maar aanwakkert. Geef die mensen gewoon hun rechten, zoals dat in de mensenrechtenverdragen is overeengekomen.
Ook verzet waarbij burgers worden afgemaakt? Legitiem?quote:Op dinsdag 22 juni 2010 12:41 schreef Hellas2009 het volgende:
[..]
Weet je zeker dat de PKK toeristen heeft gebombardeerd, want er zijn volgens mij ook andere Koerdische groeperingen actief in Turkije.
De Turken moeten hun fascistische grondwet veranderen. Zolang dit niet gebeurt zal er nooit een oplossing komen voor het conflict, en blijft verzet legitiem.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |