Akoy, was gisteren te moe om te schrijven...omdat ik geen zin had om vroeg op te staan ging ik uiteindelijk om kwart voor onderweg. Na 10 km de Grebbeberg, en een stuk later vond ik aansluiting bij een groepje dat mijn tempo had. Na wat kronkelweggetjes en uiteindelijk de Bergweg...en verloor ik de aansluiting bij het groepje. Maar ze riepen iets van, we wachten wel, dus ik gewoon op m'n eigen tempo naar boven, en daarna proberen het groepje te vinden...lukt maar niet. Dan een bocht naar rechjts, en ik denk, dit ken ik. Kom ik weer bij de Bergweg. Dus kennelijk bordje gemist, in een cirkel gereden...niet blij. Een passerend groepje gevraagd of zij een idee hadden wat er was gebeurt, en ze dachte dat ik in Rhenen fout was gegaan...dus over 10km even opletten
Toen kwam een helling dus was ik weer alleen, en begon het te regenen, en bij een afslag zag ik ze weer staan schuilen, en naar een bordje wijzen. het bordje dat ik gemist had de eerste keer. Goed, even gestopt om m'n regenjasje aan te doen en ze bedanken, en verder. Had op dat moment veel zin om zodra de lus in Wageningen kwam de fiets in de auto te gooien, dit leek niet mijn dag te worden.
Maar gelukkig kwam ik in een groepje met twee oude knakkers en een jongen die gelost was door zijn groep toen ie een lekke band had, en de regen hield even op...dus fietste ik maar door.
Bij de Wageningse berg koffie, en de jongen besloot direct naar de start te rijden om z'n groep te zoeken, dus ik verder met de vijftigers. En voor de verandering geen vijftigers die er een missie van maken om iedereen die jonger is dan hun aan peop te rijden, het was zelfs prettig gezelschap. En ze klommen haast even beroerd als ik. Bij de tweede controle de laatste 10 minuten gezien van de wedstrijd en koffie getankt...en verder.
Ondanks dat ik bij elke heuvel terug viel tot 10 km/uur, kon ik op de vlakke stukken nog tot 30 km halen, er waren alleen niet zoveel vlakke stukken
maar ik ben kennelijk qua duurvermogen/inhoud veel verder dan vorig jaar. Ik moet alleen dringend vaker de heuvels in.
Toen we bij de fotograaf kwamen was die al weg, niet echt een verrassing. Maar dat is ook niet zo belangrijk. Ik heb mezelf verder gepushed tegen die bulten dan ik dacht dat ik kon. Ik ben nergens afgestapt, en doorgegaan terwijl m'n beenspieren continue in de kramp schoten. Ik ben boven mezelf gestegen, en al ben ik dan nog steeds de langzaamste in koers, het kan me niet schelen. Ik kan 8 uur in het zadel zitten en door blijven gaan, ik ben geen racer maar ik geef niet op. Brest...op 1 dag ben je van mij.
Metalman. Maar ook ESF fan. Solo vakantiefietser met tentje. Dichter.
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)