In arm snijden?

quote:

Op woensdag 2 juni 2010 14:13 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Flikker op het is gewoon aandacht vragen, niets meer en niets minder. Niets uitvlucht van emotionele pijn.
En nee, dat er een liedje van NiN over is bewijst niets!

Wat ben jij een ontiegelijke lul.
Ik haat mensen die denken dat iemand alles doet voor aandacht.

Leg me eens uit,
waarom denk je dat mensen het alleen doen voor aandacht? Ook als ze de rest van hun leven shirts met lange mouwen dragen om de littekens te verbergen.

quote:

Op vrijdag 11 juni 2010 20:13 schreef Xantalien het volgende:

[..]

Wat ben jij een ontiegelijke lul.
Ik haat mensen die denken dat iemand alles doet voor aandacht.

Leg me eens uit,
waarom denk je dat mensen het alleen doen voor aandacht? Ook als ze de rest van hun leven shirts met lange mouwen dragen om de littekens te verbergen.

hij is inderdaad een ontiegelijke lul!
Ik heb zelf zo'n 3/4 jaar ervaring hiermee.. Sinds kort weet mijn moeder het omdat ze het zag.. verder weet niemand iets.. Iedere dag is een strijd voor mij.. De strijd tegen het mesje! En ik verlies heel vaak!
Het is een wonder dat ik erover durf te praten hier..
dus jij wou zeggen dat ik bij die 100% hoor die aandacht zoekt?
rot op man! ga een onderwerp zoeken waar je iets over weet!

Verder denk ik zoals al een keer eerder gezegd is dat je haar het beste gewoon kunt steunen en haar niet
beoordelen om wat ze doet! Probeer haar een veilig gevoel te geven waardoor ze het gevoel heeft dat ze
met je kan praten! Als dat zo is zal ze sneller naar jou toe komen om met je te praten over wat haar dwars
zit.. Tenminste het is te proberen. Als ze heel gesloten is zal ze hier heel erg moeite mee hebben!
Als dit niet werkt zou ik zeggen dat je inderdaad beter naar de huisarts kan gaan met haar of profesionele
hulp te zoeken! hopelijk heb je er wat aan!!

quote:

Op zaterdag 19 juni 2010 11:34 schreef lovemeorhateme het volgende:

[..]

hij is inderdaad een ontiegelijke lul!
Ik heb zelf zo'n 3/4 jaar ervaring hiermee.. Sinds kort weet mijn moeder het omdat ze het zag.. verder weet niemand iets.. Iedere dag is een strijd voor mij.. De strijd tegen het mesje! En ik verlies heel vaak!
Het is een wonder dat ik erover durf te praten hier..
dus jij wou zeggen dat ik bij die 100% hoor die aandacht zoekt?
rot op man! ga een onderwerp zoeken waar je iets over weet!

Verder denk ik zoals al een keer eerder gezegd is dat je haar het beste gewoon kunt steunen en haar niet
beoordelen om wat ze doet! Probeer haar een veilig gevoel te geven waardoor ze het gevoel heeft dat ze
met je kan praten! Als dat zo is zal ze sneller naar jou toe komen om met je te praten over wat haar dwars
zit.. Tenminste het is te proberen. Als ze heel gesloten is zal ze hier heel erg moeite mee hebben!
Als dit niet werkt zou ik zeggen dat je inderdaad beter naar de huisarts kan gaan met haar of profesionele
hulp te zoeken! hopelijk heb je er wat aan!!

en heb jij dat al gedaan ?

Ik heb hulp bij een maatschapelijk werker op school!

Ik heb uit bescherming sowieso geen scherpe mesjes thuis liggen.

quote:

Op zaterdag 19 juni 2010 14:34 schreef Captain_Maximum het volgende:
Ik heb uit bescherming sowieso geen scherpe mesjes thuis liggen.

Geloof me je hebt geen mesje nodig..

quote:

Op zaterdag 19 juni 2010 16:34 schreef lovemeorhateme het volgende:

[..]

Geloof me je hebt geen mesje nodig..

Ik deed 't met een zaagje. Heb 't slechts drie keer gedaan, af en toe nog steeds de neiging, maar dan denk ik op de een of andere manier aan iemand die ik nogal lief heb, en hoe ik hem heb beloofd het nooit meer te doen. Ongelooflijk dat het werkt.

je kan het zelfs met je eigen nagels doen.. dus ja..
een goede vriendin van me weet het sinds kort.. als ik het nog een keer doe dan
is ze geen vriendin meer van me zei ze..
ik heb alleen niet echt het idee dat dit me tegen gaat houden!

-Weg-

[ Bericht 99% gewijzigd door Xantalien op 20-06-2010 10:45:52 ]

sorry..
ik heb het er moeilijk mee mezelf tegen te houden..
er is de afgelopen tijd teveel gebeurd..

quote:

Op zaterdag 19 juni 2010 21:33 schreef lovemeorhateme het volgende:
sorry..
ik heb het er moeilijk mee mezelf tegen te houden..
er is de afgelopen tijd teveel gebeurd..

Herkenbaar.

Probeer een andere uitlaatklep voor die emoties te vinden, anders blijf je altijd terugverlangen. Je moet er vervanging voor zoeken. Gezonde vervanging wel te verstaan.

quote:

Op zaterdag 19 juni 2010 21:33 schreef lovemeorhateme het volgende:
sorry..
ik heb het er moeilijk mee mezelf tegen te houden..
er is de afgelopen tijd teveel gebeurd..

Ik doe dat dan weer op een andere manier.

Lang geleden toen dit boekenwormpje nog een puber was; heb ik mezelf vaak gesneden. Inmiddels heb ik spijt, want nu nog zie ik mensen staren naar mijn arm en krijg ik er vragen over.

Een ding kan ik je zeggen; boos worden, achter haar rug om dingen regelen en er vaak over beginnen zal het enkel verergeren. Laat merken dat ze altijd bij jou terecht kan. Dit us een gevecht en verslaving die ze zelf moet oplossen. Gemakkelijk is het niet (wil nog elke dag snijden) maar mogelijk wel ( doe het al heel lang niet meer)

quote:

Op zaterdag 19 juni 2010 16:36 schreef Xantalien het volgende:

[..]

Ik deed 't met een zaagje. Heb 't slechts drie keer gedaan, af en toe nog steeds de neiging, maar dan denk ik op de een of andere manier aan iemand die ik nogal lief heb, en hoe ik hem heb beloofd het nooit meer te doen. Ongelooflijk dat het werkt.

Gooi dat zaagje weg.

quote:

Op zondag 20 juni 2010 05:14 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]

Gooi dat zaagje weg.

Is al weg, al een tijdje. Maar er zijn genoeg andere voorwerpen... ....

[ Bericht 0% gewijzigd door Xantalien op 20-06-2010 10:45:30 ]

Dat ken ik enorm. Ik snij voor mijn vriend niet, als ik alleen ben dan zit ik altijd stiekem te rekenen of het kan of niet (zijn er nog sporen als hij terug komt). Ik ben dusdanig fanatiek dat dit altijd wel het geval zal zijn.

En nee, ik deed het niet voor de aandacht, want ik hield het altijd en voor iedereen bedekt. Nu ik het niet meer doe durf ik weer korte mouwen en pijpen te dragen.

quote:

Op zondag 20 juni 2010 03:58 schreef boekenworm het volgende:
Lang geleden toen dit boekenwormpje nog een puber was; heb ik mezelf vaak gesneden. Inmiddels heb ik spijt, want nu nog zie ik mensen staren naar mijn arm en krijg ik er vragen over.

Een ding kan ik je zeggen; boos worden, achter haar rug om dingen regelen en er vaak over beginnen zal het enkel verergeren. Laat merken dat ze altijd bij jou terecht kan. Dit us een gevecht en verslaving die ze zelf moet oplossen. Gemakkelijk is het niet (wil nog elke dag snijden) maar mogelijk wel ( doe het al heel lang niet meer)

Mja ik zou hier hetzelfde mee omgaan als wanneer een vriend(in) verslaafd aan heroïne was. Ik zou verslavingszorg / bemoeizorg / maatschappelijk werk / andere instanties inschakelen. Dit zijn geen problemen die je als vriend(in) op kunt lossen of op moet willen lossen. Het zuigt je leeg en zuigt je mee in die negatieve spiraal. Hiervoor is professionele hulp nodig. En krijgt diegene daardoor een hekel aan me dan is dat jammer maar hun probleem. Ze krijgen dan in ieder geval wel de hulp en de zorg die ze nodig hebben om weer gezond te worden.

Mijn deur staat open voor ze, mochten ze besluiten dat ze toch contact willen hebben maar hun gezondheid gaat voor mij voor het eigenbelang in de vriendschap. Ik vertrouw erop dat ze dat zelf ook in zullen zien als ze weer gezond(er) zijn en zo niet, tja, zoals ik al zei: dan zijn ze in ieder geval wel weer gezond. Beter geen contact meer met iemand die me aan het hart gaat maar dat het wel goed met ze gaat dan wel contact maar voor de lieve vrede je mond houden en toekijken terwijl de ander zichzelf naar de filistijnen helpt.

quote:

Op donderdag 3 juni 2010 00:56 schreef Captain_Maximum het volgende:
Om maar even serieus te reageren, ts kan gewoon het beste niks doen. Met kritiek kan het alleen maar erger worden en ze zou toch echt zelf moeten inzien dat ze misschien hulp nodig heeft.

Aan de andere kant zou ik wel willen weten hoe schadelijk snijden nou echt voor de gezondheid is. Het lijkt mij niet erger dan elke avond helemaal klem zuipen.

Schadelijk voor de gezondheid valt in de meeste gevallen wel mee, maar volgens mij geldt wel dat hoe extremer de zelfbeschadiging, des te meer risico erbij komt kijken, vooral als er sprake is van slechte wondverzorging. Denk aan infecties, raken van een (slag)ader maar ook het doorsnijden van een pees bijvoorbeeld. Niet direct dodelijk, maar het kan wel vervelende gevolgen hebben.

Verder: ze zal inderdaad zelf moeten inzien dat ze hulp nodig heeft, maar je kan haar iig wel een beetje aansporen.. niet in de zin dat je elke dag aan haar kop zeurt of een spandoek met het nummer van de regionale GGZ maakt, maar als het erover gaat kan je haar daar wel op wijzen. Tenzij je het gevoel hebt dat ze het dan direct als kans ziet om zich op je te storten - dan lijkt me de beste optie nog om het via je mentor te spelen oid.

quote:

Op zondag 20 juni 2010 11:21 schreef MinderMutsig het volgende:

[..]

Mja ik zou hier hetzelfde mee omgaan als wanneer een vriend(in) verslaafd aan heroïne was. Ik zou verslavingszorg / bemoeizorg / maatschappelijk werk / andere instanties inschakelen. Dit zijn geen problemen die je als vriend(in) op kunt lossen of op moet willen lossen. Het zuigt je leeg en zuigt je mee in die negatieve spiraal. Hiervoor is professionele hulp nodig. En krijgt diegene daardoor een hekel aan me dan is dat jammer maar hun probleem. Ze krijgen dan in ieder geval wel de hulp en de zorg die ze nodig hebben om weer gezond te worden.

Mijn deur staat open voor ze, mochten ze besluiten dat ze toch contact willen hebben maar hun gezondheid gaat voor mij voor het eigenbelang in de vriendschap. Ik vertrouw erop dat ze dat zelf ook in zullen zien als ze weer gezond(er) zijn en zo niet, tja, zoals ik al zei: dan zijn ze in ieder geval wel weer gezond. Beter geen contact meer met iemand die me aan het hart gaat maar dat het wel goed met ze gaat dan wel contact maar voor de lieve vrede je mond houden en toekijken terwijl de ander zichzelf naar de filistijnen helpt.

Ik kan me voorstellen dat, wanneer je zelf niet snijdt, dat het dan de beste oplossing lijkt. Het probleem is echter dat je dan compleet de grip op die persoon kwijt raakt. Iemand moet eerst zelf zien dat de psychische problemen niet zelf oplosbaar zijn. Iemand moet geholpen willen worden. Met hulp opdringen jaag je mensen weg. Mensen krijgen een hekel aan psychische zorg en vertrouwen niet meer op hun omgeving: Het enthousiasme om te snijden is vergroot.
In mijn ogen is het opdringen van hulp niet goed voor de gezondheid van mensen.

Dat je (tijdelijk) het contact verbreekt is alleen maar gezond voor jezelf en een goed teken naar de ander toe (als ik zo doe verlies ik meer dan ik heb, dus laat ik er wat aan doen). Of iemand voelt zich nog eenzamer. Maar in het contact hebben met mensen moet je altijd ook aan jezelf denken.

Toen het snijden bij mij een serieus probleem werd had ik een relatie met een meisje (ben bi en dat was een homoseksuele relatie) en dat meisje had het er moeilijk mee. Want de snijproblemen waren uit een eetstoornis ontstaan (ja, ik was lekker bezig ). En zij trok dit totaal niet. Ze is toen naar de zorgcoordinator van onze school gegaan met een brief waar ze compleet uit de doeken deed over alles wat ik haar vertrouwelijk had verteld (de rede lag dieper dan "wil fotomodel worden en heb geen maatje 34"). De volgende dag heb ik die relatie beëindigd, wat dus ook weer niet haar wens was. Maar ik heb die keuze toen gemaakt vanuit de gedachte dat ik haar niet wilde schaden met mijn problemen en achtergrond.

Die problemen hebben toen nog zeven jaar gesudderd, met de nodige relaties (met soms mensen die net zo ziek waren als ik en soms gezonde mensen met zieke wensen in relaties). Maar een jaar geleden kwam ik mijn huidige liefde tegen en die wist mij zo diep te raken dat ik het snijden en de anorexia min of meer kon loslaten. Ik verlang er elke dag na en heb hem verteld dat ik niet kan beloven dat dit altijd goed kan blijven gaan. Maar hij weet wat de rede ertoe is en alleen al het eerlijk vertellen was voor mij helend. Ik eet en snoep gewoon zonder rare dingen, mijn huid is heel en ik ben trots op mezelf.

quote:

Op zondag 20 juni 2010 11:49 schreef 9crimes het volgende:

[..]

Schadelijk voor de gezondheid valt in de meeste gevallen wel mee

Geestelijke gezondheid is ook gezondheid...

quote:

Op zondag 20 juni 2010 10:41 schreef boekenworm het volgende:
Dat ken ik enorm. Ik snij voor mijn vriend niet, als ik alleen ben dan zit ik altijd stiekem te rekenen of het kan of niet (zijn er nog sporen als hij terug komt). Ik ben dusdanig fanatiek dat dit altijd wel het geval zal zijn.

En nee, ik deed het niet voor de aandacht, want ik hield het altijd en voor iedereen bedekt. Nu ik het niet meer doe durf ik weer korte mouwen en pijpen te dragen.

Hier herken ik me heel erg in.. Ik deed het voor m'n ex.. toen hij nog mijn vriend was dan!
toen het uitging hield ik het niet langer vol ik pakte het mesje weer iedere keer
alleen nu vond ik het eng.. het was veel erger en het had nog nooit zo goed gevoeld als toen!
nu ben ik weer een tijdje gestopt.. maar het is moeilijk.. vooral met zoveel vrije tijd!

quote:

Op woensdag 2 juni 2010 14:13 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Flikker op het is gewoon aandacht vragen, niets meer en niets minder. Niets uitvlucht van emotionele pijn.
En nee, dat er een liedje van NiN over is bewijst niets!

Flikker op naar ONZ als het onderwerp je niet aanstaagt

quote:

Op woensdag 2 juni 2010 17:49 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Niet?
O VERHELDER ONS KWAKZALVER IN OPLEIDING!

Helder licht ben je ook weer he

Dat snijden komt voor bij de Borderline Persoonlijkheids Stoornis.
Een heel goed en leesbaar boek is: Borderline, van Jaap Spaans & Erwin van Meekeren.

Het boek is nergens betuttelend. Het gaat dan ook uit van de grote behoefte aan autonomie van mensen met deze persoonlijkheidsstoornis.
Het is heel gestructureerd en beval talloze low-level tips.
Ook bevat het bladen die je kunt afdrukken en invullen.

Omdat het zo diep gaat, is het ook een goed hulpmiddel voor partners en vrienden.

Borderliners hebben het zelf heel moeilijk, maar het zijn vaak erg leuke en hartelijke mensen.
Ze helpen je het leven onder ogen te zien, en je zult altijd op je tenen moeten lopen. Voor mensen die niet van saaiheid houden, is het leven met een borderliner zonder meer een uitkomst.