Ja, ik weet het. Het is een beladen onderwerp: het verkeer. Want als iedereen lief voor elkaar was en bloemetjes voor elkaar plukte was het o zo leuk op de weg. Helaas is dat niet zo en rijden we elkaar regelmatig de sloot in, al dan niet vergezeld van de welbekende ongewassen opgestoken middelvinger of doorgaans sociaal onaangepase vormen van communicatie zijnde onfrisse scheldkannonades. Kortom: de aso
Nu maak ik mijzelf ook wel eens schuldig aan asociaal rijgedrag, met name als ik echt veel haast heb. Zo doe ik ondermeer:
- op het laatste moment nog even een rood stoplicht meepikken
- over het verdrijvingsvlak rijden als er een su-per-tra-ge vrachtwagen voor me rijdt die ik zo kan inhalen
- als het echt niet opschiet een rij auto's rechts inhalen (niet opzichtig, maar als het zo met de verkeerstroom uitkomt)
Vanmorgen maakte ik het toch wel echt bont

Ik reed een afrit af en voor me stopte een busje (een Duitser notabene) voor me voor een stoplicht dat net op oranje springt. Ik zat me al enorm te ergeren en reed hem over de rechter rijstrook voorbij en reed door rood

Nee, geen hendig sjieke slip

Okee, ik heb bekend. Nu jullie!
Het gekke is dat ik me op zo'n moment altijd erg kwaad voel, maar na afloop van mijn (overigens succesvolle) aso-actie toch wel gerechtvaardigd voel. Zo van blij dat je de actie hebt ondernomen omdat het daarna dus ineens wel opschiet. Ik vraag me af of jullie dat gevoel ook herkennen en hoe dat komt?
Deze reply is uitsluitend bestemd voor geadresseerde(n). Dit bericht kan informatie bevatten die vertrouwelijk is. Indien u niet de geadresseerde bent, wordt u er hierbij op gewezen dat u geen recht hebt kennis te nemen van deze reply.